Να ευχαριστήσω και γω όλους τους καριολιδες και τον Μάθο που με βοήθησαν να σηκώσω το ντακαρακι ουκ ολίγες φορές μέσα από τις λάσπες μέχρι να με ξαναβοηθησουν να βγάλω το φτερό που είχε γίνει τσιμέντο από τις λάσπες. (ειναι παιδιά διαμάντια).
Εκεί σταμάτησαν και τα λασπωλουτρα
Όσους ήταν εκεί πίσω σκούπες και μαζευαν εμάς, την "ουρά"
Για Μανιακ τι να πω;;;
Μπράβο για την βόλτα, αγαλιασε η ψυχή μας εκεί πανου.
Να σε καλά να μας βολταρεις.
Με χαμόγελο και ενέργεια
Για τους συγκατοίκους;;; τα λόγια είναι περιττά
Μάνο την αφρικανα την πας τρένο. (κιας έπεφτα κάθε φορά που σε περνούσα
)
Ο Ινδιάνος. Ο Σπύρος, Ο σοφός "γερό" -εντουρας.(Μονο γερός δεν είναι)
Εγώ προσωπικά τον ένιωθα σαν πατέρα που προσέχει τα παιδιά του.
Του αρέσουν τα αρνάκια... γάλακτος, (φαίνεται και από την προβιά στη σέλα του)
Δεν λέει όχι και στις προβατίνες όμως
Απίστευτος τύπος Ο Νικόλας
Χάρηκα που σας είδα όλους. Στα επόμενα. Φιλιά στα μούτρα
Στάλθηκε από το Redmi Note 5 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk