nikos-x
Μέλος
- Όνομα
- Νίκος
- Μοτό
- Honda Varadero 1000
elis_RT . . . ένα έχω να σου πω . . .
. . . Όοοχι, δεν θα σου πω ένα, αλλά περισσότερα. . . :
Πως δεν βρίσκω λόγια για να σ' ευχαριστήσω για το ενδιαφέρον σου, τα τηλέφωνα και τα χιλιόμετρα που έκανες και θα κάνεις, προκειμένου να με βοηθήσεις μετά από την άτυχη στιγμή που είχα, λίγο έξω από το Pogradec.
Εσύ και οι φίλοι που βρέθηκαν κοντά μου από την πρώτη στιγμή, είναι η απόδειξη μοτοσυκλετιστικής και όχι μόνο, αλληλεγγύης.
Άλλη μία απόδειξη του πόσο όμορφη εντύπωση σου κάνει, όταν βλέπεις Ανθρώπους, άγνωστους μέχρι εκείνη τη στιγμή, το πόσο κοντά σου έρχονται και αντιμετωπίζουν το πρόβλημά σου, σα δικό τους.
Σίγουρα, πολλοί θα φερόμασταν όπως ο Ηλίας, αλλά πέρα από αυτό, ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας, γιατί μετά τα όσα συνέβησαν στην παρέα μας και που για μεγάλο χρονικό διάστημα μ' έκαναν να πιστέψω πως το κουτσομπολιό είναι Ολυμπιακό άθλημα . . . προς τι άλλωστε τόσος "ζήλος" . . . αλλά όπως είπε κάποτε και ο Μούτσης:
Αλλά από δω παιδιά αρχίζει άλλη ιστορία,
άλλο κεφαλαίο και στην ουσία
κάτι τέτοια δε λέγονται τραγουδιστά . . .
Αφιερωμένο:
Η ιστορία ξεκίνησε από τις 12 Απριλίου.
Είχε βραδιάσει για τα καλά και κάποιες "ελεύθερες" σκέψεις, από αυτές που ξεπετάγονται όταν όλα έχουν ηρεμήσει και σε κάνουν να ασφυκτιάς εγκλωβισμένος από μερικούς τοίχους κι ένα ταβάνι που κατεβαίνει όλο και πιο χαμηλά . . . (n) το παράκανα, ε;;; . . . καλά . . . αφαιρέστε το ταβάνι.
Σήκω.
Εξοπλισμός στο φουλ, είχε κι ένα ψοφόκρυο εδώ που τα λέμε, καβάλα στη Varούλα και "γράφουμε" χιλιόμετρα, Θεσσαλονίκη - Πτολεμαΐδα.
Ε! να μην πας να δεις και τον "Σβέλτο" της περιοχής. Να τος ο jtnakos. Αξιοσημείωτο.
Πήρε να ξημερώνει και το πρόγραμμα στο μυαλό μου δεν έχει ακόμα ξεκαθαρίσει.
Πέρα από αναμνήσεις έχει ακόμα αρκετές ομορφιές η Αλβανία, που ακόμα δεν έχω γευτεί.
Ξεκίνα και βλέπουμε.
Λίγο αργότερα, στις 05:00, το κλειδάκι της μίζας έδωσε το σύνθημα και χαλώντας το χουζούρι της, άρχισε να κυλάει στην κρύα άσφαλτο.
Για αρκετές δεκάδες χιλιόμετρα, η θερμοκρασία κυνηγούσε μηδενικά και -5.
Κοκαλωμένα τα δάχτυλα και στάση στο τελωνείο της Κρυσταλλοπηγής . . . έλεγχος, χαιρετούρες, εθυμοτυπική φωτογραφία το φυλάκιο απ' όπου πήραμε το απολυτήριο από το στρατό και Βου και Ζου και Νου . . . ΒΖΝΝΝ.
Bilisht, Pogradec, Librazht, El Basan, Peqin, Lushnje, Fier . . .
Μέχρι εδώ όλα καλά . . . αφήνω κι ένα "δωράκι" που επιμελήθηκε, έφτιαξε και μου έστειλε ο gsmaniac ο Αθηναίος, κάτα κόσμον, Κώστας κι εκεί αρχίζουν τα διλήμματα:
Συνεχίζω για Berat, Permet, Κόνιτσα, Θεσσαλονίκη; ή επιστρέφω από τον ίδιο δρόμο, για να συναντήσω τον Κορνήλιο, τον Νάκο και τον Ταζμανούλη, που θα "παίζαν" με τις λάσπες στους Αρρένες; . . . (n)
Το συζητάς ακόμα;
Αρρένες . . . που εκτός από λίμνες, κάπου εκεί κοντά υπάρχει και το Πάρκο μοτοσυκλεεε... Εθνικής Συμφιλίωσης.
Κι από την ανάποδη: Fier, Lushnje, Peqin, El Basan, Librazht και Pogradec . . .
. . . όπου βγαίνοντας από την πόλη, ξαφνικά και σε μία καλούτσικη ευθεία, έγινα αυτό που γίνονται όλοι οι μοτοσυκλετιστές . . . Α-Ο-Ρ-Α-Τ-Ο-Σ.
Στα 20 μέτρα μπροστά μου, μία μερσεντές, αποφάσισε ν' αφήσει το έρεισμα όπου ήταν σταματημένη και να διασχίσει σχεδόν κάθετα το δρόμο . . .
Τελευταία απελπισμένη κίνηση για να μειώσω τη δύναμη πρόσκρουσης, αλλά και για να μην κάνω τον αλεξιπτωτιστή, άνευ αλεξίπτωτου, ήταν να γυρίσω όσο πιο πλάγια μπορούσα τη μηχανή, χτυπώντας περισσότερο με τα προστατευτικά κάγκελα και λιγότερο με τον τροχό . . . όπως καταλαβαίνετε . . . Μπαμ και κάτω, που λέει και το λαϊκό άσμα. :LOL:
Μετά το πρώτο ξάφνιασμα, βρίσκομαι φαρδύς πλατύς, μπροστά από τη μερσέντα, προσπαθώντας να αναπνεύσω.
Με την πρώτη ανάσα και ενώ ακόμα απολαμβάνω την αγκαλιά της ασφάλτου, ένας γεματούλης μεσήλικας, με αρπάζει από τις μασχάλες και με σηκώνει σε ορθή γωνία . . . άντε πάλι από την αρχή, να προσπαθώ να ανακτήσω την αναπνοή μου και πριν ακόμα αυτό συμβεί, ορμάει ένας γεροδεμένος νεαρός και προσπαθεί να μου βγάλει το κράνος . . . μαζί με το κεφάλι, μιας και ήταν ακόμη δεμένο κάτω από το σαγόνι μου . . . και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο οδηγός της μερσεντές, στην προσπάθειά του να απομακρύνει το όχημα, αντί για όπισθεν, συνέχισε με την πρώτη την πορεία του, σκεπάζοντας με μέχρι τα γόνατα.
Εκεί πείστηκα πως δεν επρόκειτο για τυχαίο τροχαίο, αλλά σαν κάποιος να τους είχε πληρώσει για να με βγάλουν από τη μέση :ROFLMAO:
Επιμύθιον:
Η Μερσεντές, αντί για το πλυντήριο που ήθελε να επισκεφθεί, μάλλον θα χρειαστεί πρώτα λαμαρινά . . .
Καπό-φτερό
. . . Κι εγώ, δεξιά κλείδα σπασμένη με μία ενδιάμεση πεταλούδα, εξαφανισμένη (δεν ξέρω αν ταιριάζουν αυτές από τα GS ), τρία πλευρά σπασμένα, κακώσεις σε λεκάνη και σ' όλο το κορμάκι μου . . . κι ένα σουτιέν φορεμένο στους ώμους. :ROFLMAO:
Η τροχαία έφτασε σε 5 λεπτά και το ασθενοφόρο σε 10'.
Στο νοσοκομείο και μετά τη διάγνωση, προσφέρθηκαν να με φιλοξενήσουν όσο χρειαστεί, ή να με πάνε, αν ήθελα, με ασθενοφόρο μέχρι τα σύνορα, όπου με περίμεναν με αυτοκίνητο ο Κορνήλιος με το Νάκο.
Ο πρώτος που ενημερώθηκε, ήταν ο Ηλίας που βαράει και σε συνεργασία με τον Νότη Λεπάντο, ανέλαβαν το συντονισμό και την επικοινωνία με τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας, για τη μεταφορά μου, αλλά και τον επαναπατρισμό της μηχανής.
Το δεύτερο δεν επιτεύχθηκε, μιας και υπάρχουν διαδικαστικά προβλήματα και η μηχανή αποτελεί πειστήριο μέχρι να εξετάσει την υπόθεση ο εισαγγελέας.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ, σε όσους βοήθησαν εκείνη τη στιγμή, αλλά και μετά, καθώς επίσης και για τις ευχές σας.
Καλούς δρόμους σε όλους.
Πως δεν βρίσκω λόγια για να σ' ευχαριστήσω για το ενδιαφέρον σου, τα τηλέφωνα και τα χιλιόμετρα που έκανες και θα κάνεις, προκειμένου να με βοηθήσεις μετά από την άτυχη στιγμή που είχα, λίγο έξω από το Pogradec.
Εσύ και οι φίλοι που βρέθηκαν κοντά μου από την πρώτη στιγμή, είναι η απόδειξη μοτοσυκλετιστικής και όχι μόνο, αλληλεγγύης.
Άλλη μία απόδειξη του πόσο όμορφη εντύπωση σου κάνει, όταν βλέπεις Ανθρώπους, άγνωστους μέχρι εκείνη τη στιγμή, το πόσο κοντά σου έρχονται και αντιμετωπίζουν το πρόβλημά σου, σα δικό τους.
Σίγουρα, πολλοί θα φερόμασταν όπως ο Ηλίας, αλλά πέρα από αυτό, ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας, γιατί μετά τα όσα συνέβησαν στην παρέα μας και που για μεγάλο χρονικό διάστημα μ' έκαναν να πιστέψω πως το κουτσομπολιό είναι Ολυμπιακό άθλημα . . . προς τι άλλωστε τόσος "ζήλος" . . . αλλά όπως είπε κάποτε και ο Μούτσης:
Αλλά από δω παιδιά αρχίζει άλλη ιστορία,
άλλο κεφαλαίο και στην ουσία
κάτι τέτοια δε λέγονται τραγουδιστά . . .
Αφιερωμένο:
Η ιστορία ξεκίνησε από τις 12 Απριλίου.
Είχε βραδιάσει για τα καλά και κάποιες "ελεύθερες" σκέψεις, από αυτές που ξεπετάγονται όταν όλα έχουν ηρεμήσει και σε κάνουν να ασφυκτιάς εγκλωβισμένος από μερικούς τοίχους κι ένα ταβάνι που κατεβαίνει όλο και πιο χαμηλά . . . (n) το παράκανα, ε;;; . . . καλά . . . αφαιρέστε το ταβάνι.
Σήκω.
Εξοπλισμός στο φουλ, είχε κι ένα ψοφόκρυο εδώ που τα λέμε, καβάλα στη Varούλα και "γράφουμε" χιλιόμετρα, Θεσσαλονίκη - Πτολεμαΐδα.
Ε! να μην πας να δεις και τον "Σβέλτο" της περιοχής. Να τος ο jtnakos. Αξιοσημείωτο.
Πήρε να ξημερώνει και το πρόγραμμα στο μυαλό μου δεν έχει ακόμα ξεκαθαρίσει.
Πέρα από αναμνήσεις έχει ακόμα αρκετές ομορφιές η Αλβανία, που ακόμα δεν έχω γευτεί.
Ξεκίνα και βλέπουμε.
Λίγο αργότερα, στις 05:00, το κλειδάκι της μίζας έδωσε το σύνθημα και χαλώντας το χουζούρι της, άρχισε να κυλάει στην κρύα άσφαλτο.
Για αρκετές δεκάδες χιλιόμετρα, η θερμοκρασία κυνηγούσε μηδενικά και -5.
Κοκαλωμένα τα δάχτυλα και στάση στο τελωνείο της Κρυσταλλοπηγής . . . έλεγχος, χαιρετούρες, εθυμοτυπική φωτογραφία το φυλάκιο απ' όπου πήραμε το απολυτήριο από το στρατό και Βου και Ζου και Νου . . . ΒΖΝΝΝ.
Bilisht, Pogradec, Librazht, El Basan, Peqin, Lushnje, Fier . . .
Μέχρι εδώ όλα καλά . . . αφήνω κι ένα "δωράκι" που επιμελήθηκε, έφτιαξε και μου έστειλε ο gsmaniac ο Αθηναίος, κάτα κόσμον, Κώστας κι εκεί αρχίζουν τα διλήμματα:
Συνεχίζω για Berat, Permet, Κόνιτσα, Θεσσαλονίκη; ή επιστρέφω από τον ίδιο δρόμο, για να συναντήσω τον Κορνήλιο, τον Νάκο και τον Ταζμανούλη, που θα "παίζαν" με τις λάσπες στους Αρρένες; . . . (n)
Το συζητάς ακόμα;
Αρρένες . . . που εκτός από λίμνες, κάπου εκεί κοντά υπάρχει και το Πάρκο μοτοσυκλεεε... Εθνικής Συμφιλίωσης.
Κι από την ανάποδη: Fier, Lushnje, Peqin, El Basan, Librazht και Pogradec . . .
. . . όπου βγαίνοντας από την πόλη, ξαφνικά και σε μία καλούτσικη ευθεία, έγινα αυτό που γίνονται όλοι οι μοτοσυκλετιστές . . . Α-Ο-Ρ-Α-Τ-Ο-Σ.
Στα 20 μέτρα μπροστά μου, μία μερσεντές, αποφάσισε ν' αφήσει το έρεισμα όπου ήταν σταματημένη και να διασχίσει σχεδόν κάθετα το δρόμο . . .
Τελευταία απελπισμένη κίνηση για να μειώσω τη δύναμη πρόσκρουσης, αλλά και για να μην κάνω τον αλεξιπτωτιστή, άνευ αλεξίπτωτου, ήταν να γυρίσω όσο πιο πλάγια μπορούσα τη μηχανή, χτυπώντας περισσότερο με τα προστατευτικά κάγκελα και λιγότερο με τον τροχό . . . όπως καταλαβαίνετε . . . Μπαμ και κάτω, που λέει και το λαϊκό άσμα. :LOL:
Μετά το πρώτο ξάφνιασμα, βρίσκομαι φαρδύς πλατύς, μπροστά από τη μερσέντα, προσπαθώντας να αναπνεύσω.
Με την πρώτη ανάσα και ενώ ακόμα απολαμβάνω την αγκαλιά της ασφάλτου, ένας γεματούλης μεσήλικας, με αρπάζει από τις μασχάλες και με σηκώνει σε ορθή γωνία . . . άντε πάλι από την αρχή, να προσπαθώ να ανακτήσω την αναπνοή μου και πριν ακόμα αυτό συμβεί, ορμάει ένας γεροδεμένος νεαρός και προσπαθεί να μου βγάλει το κράνος . . . μαζί με το κεφάλι, μιας και ήταν ακόμη δεμένο κάτω από το σαγόνι μου . . . και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο οδηγός της μερσεντές, στην προσπάθειά του να απομακρύνει το όχημα, αντί για όπισθεν, συνέχισε με την πρώτη την πορεία του, σκεπάζοντας με μέχρι τα γόνατα.
Εκεί πείστηκα πως δεν επρόκειτο για τυχαίο τροχαίο, αλλά σαν κάποιος να τους είχε πληρώσει για να με βγάλουν από τη μέση :ROFLMAO:
Επιμύθιον:
Η Μερσεντές, αντί για το πλυντήριο που ήθελε να επισκεφθεί, μάλλον θα χρειαστεί πρώτα λαμαρινά . . .
Καπό-φτερό
. . . Κι εγώ, δεξιά κλείδα σπασμένη με μία ενδιάμεση πεταλούδα, εξαφανισμένη (δεν ξέρω αν ταιριάζουν αυτές από τα GS
), τρία πλευρά σπασμένα, κακώσεις σε λεκάνη και σ' όλο το κορμάκι μου . . . κι ένα σουτιέν φορεμένο στους ώμους. :ROFLMAO:
Η τροχαία έφτασε σε 5 λεπτά και το ασθενοφόρο σε 10'.
Στο νοσοκομείο και μετά τη διάγνωση, προσφέρθηκαν να με φιλοξενήσουν όσο χρειαστεί, ή να με πάνε, αν ήθελα, με ασθενοφόρο μέχρι τα σύνορα, όπου με περίμεναν με αυτοκίνητο ο Κορνήλιος με το Νάκο.
Ο πρώτος που ενημερώθηκε, ήταν ο Ηλίας που βαράει και σε συνεργασία με τον Νότη Λεπάντο, ανέλαβαν το συντονισμό και την επικοινωνία με τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας, για τη μεταφορά μου, αλλά και τον επαναπατρισμό της μηχανής.
Το δεύτερο δεν επιτεύχθηκε, μιας και υπάρχουν διαδικαστικά προβλήματα και η μηχανή αποτελεί πειστήριο μέχρι να εξετάσει την υπόθεση ο εισαγγελέας.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ, σε όσους βοήθησαν εκείνη τη στιγμή, αλλά και μετά, καθώς επίσης και για τις ευχές σας.
Καλούς δρόμους σε όλους.
Τελευταία επεξεργασία:
