Eversman
Μέλος
- Όνομα
- Παναγιώτης
- Μοτό
- XRV 750
Μοναχικός πεζοπόρος εδώ και καιρό, για μένα κορυφαίο πεδίο και τόπος ψυχικής ανάτασης, αποτελεί η Πάρνηθα.
Θέλετε η παρθένα φύση, θέλετε οι πολλές πηγές, τα έρημα, απόκοσμα βυζαντινά ξωκλήσια στο πουθενά, θέλετε η άμεση επαφή με αυθεντική βουνίσια πανίδα (έχω έρθει σε επαφή και ταίσει από κουνάβια μέχρι λύκο και αλεπούδες), είναι κάτι το ανεκδιήγητο για μένα.
Άν σε αυτά προσθέσεις ότι με πεζοπορία λίγων ωρών, βρίσκεσαι μακριά από τα πάντα (τα πάντα όμως) και κυρίως χωρίς την παρουσία του παραμικρού ίχνους ανθρώπινης ζωής, τότε σίγουρα αυτός θα ήταν ένας τόπος για να ζήσω για πάντα. Μου αρέσει η μοναξιά και την απολαμβάνω. Όμως θα επανέλθω με την Πάρνηθα ...
Τα τελευταία χρόνια (οι περισσότεροι το γνωρίζετε), μοτοβολτάρω συνήθως πέριξ της Αττικής, προσπαθώντας να βρώ αυτά τα μαγικά, αθέατα, άγνωστα για τους περισσότερους σημεία, από τα οποία συνήθως περνάμε και δεν δίνουμε ιδιαίτερη σημασία, τα οποία όμως με μία πιό προσεκτική ματιά, κρύβουν θησαυρούς. Συγχρόνως, μαζί με τη βόλτα, το μάτι παίζει και εξερευνά. Για μονοπάτια, κορφές, χαλάσματα, αρχαίες διαδρομές.
Έτσι και έγινε με μία μικρή με το "μικρό" σιμπίφι (όπως το λέει ο μικρός μου ανηψιός). Πηγαίνοντας από Μάνδρα πρός Πόρτο Γερμενό, όχι όμως μέσω Βιλίων, αλλά μέσω Αγίου Γεωργίου με σκοπό να βγώ στο Κρύο Πηγάδι, μετά τα Βίλια, ο δρόμος έχει μία απότομη φουρκέτα 180 μοιρών και αρχίζει ανηφόρα. Ακριβώς εκεί στην κορυφή της φουρκέτας, αρχίζει ένας χωματόδρομος που χάνεται μέσα στο βουνό.
Κοντοστάθηκα λίγο και άρχισα να το σκέφτομαι. Γυρνώντας στο σπίτι έβαλα κάτω χάρτη με ισο-υψείς, γκούγκλαρα για δώ μορφολογία και σημεία ενδιαφέροντος και ιδού!! Κοίτα να δείς κάτι πράγματα!! Ο χωματόδρομος αυτός αποτελεί τμήμα της πανάρχαιας διαδρομής που συνέδεε τα Μέγαρα με τη Θήβα!!
Όταν οι Αθηναίοι απέκλειαν τον Παραλιακό δρόμο και οι Μεγαρείς ήθελαν είτε να μετακινήσουν εμπορεύματα, είτε στρατεύματα στα κρυφά, χρησιμοποιούσαν αυτή ακριβώς τη διαδρομή! Και το καλύτερο που θα αποτελούσε και την κατάληξη της πεζοπορίας .....
Στα σύνορα της επικράτειας των Μεγάρων, υπήρχαν και στέκουν (ώς "διόδια" αλλά και φυλάκια) ακόμη σε άψογη κατάσταση οι δύο καλύτερα σωζόμενοι αρχαίοι πύργοι στην Ελλάδα!! Χωρίς μεταποιήσεις και επισκευές αυτοί οι 12 μέτρων πύργοι, με τις επάλξεις, τις υδροροές και τις πέριξ αυτών οχυρώσεων, έδωσαν αμέσως νόημα στη πεζοπορία μου.
Για να βρεθείς στους πύργους, θα πρέπει να κάνεις μία διαδρομή 10 χλμ σε βατό ανηφορικό χωματόδρομο, που στριφογυρνά μέσα στο βουνό, σε πάει στην κορυφή και κατόπιν κατεβαίνεις από την πίσω πλευρά του, όπου βρίσκονται οι πύργοι. Στην αρχαιότητα, ο δρόμος ήταν ευθεία και δεν χρειαζόταν να κάνεις όλα αυτά τα έξτρα κυκλικά χλμ. Όμως με την πάροδο των αιώνων και την μή χρήση της διαδρομής, εκεί που τελειώνει ο αρχικός χωματόδρομος στην κορυφή του βουνού (και κανονικά θα συνέχιζες στα αρχαία χρόνια σε ευθεία) η φύση έχει απλά καλύψει τα πάντα!! Δεν υπάρχει ίχνος του αρχαίου μονοπατιού, άν και αυτό χρήζει υπό μελλοντικής εξερεύνησης
Πύργοι Βαθυχωρίου λοιπόν.
Η αρχή του χωματόδρομου
Ανεβαίνοντας πρός την κορυφή.
Κορυφή και κάπου εκεί στο βάθος και (αρκετά) μακριά, οι Πύργοι.
Εδώ η κάμερα έχει ζουμάρει στο φούλ και αρχίζω να συνειδητοποιώ, πόσο μακριά βρίσκομαι.
Κατόπιν ακολουθεί η κατάβαση, ΑΦΟΥ όμως πρώτα, περάσεις από ένα πανέμορφο οροπέδιο μήκους 2χλμ και πλάτους 1 χλμ. Δεν τράβηξα φωτό από αυτό το τόσο όμορφο τοπίο, καθώς και αγχώθηκα γιατί κατάλαβα την μεγάλη απόσταση που έπρεπε να διανύσω, αλλά και επειδή διέκρινα μακριά και πάνω στον δρόμο που διέτρεχε το οροπέδιο, μία στάνη στη αριστερή πλευρά (του οροπεδίου). Ακούγωντας τα κουδούνια από τα πρόβατα, καθώς ΚΑΙ τα γαβγίσματα των σκύλων, έκρινα (ορθώς τελικά), ότι έπρεπε να πάω άκρη άκρη στο οροπέδιο, από τη δεξιά πλευρά. Έτσι έβαλα το κεφάλι κάτω και τα 2 χλμ, έγιναν με συνοπτικές διαδικασίες και έχοντας συνέχεια στο οπτικό μου πεδίο το κοπάδι από την άλλη πλευρά. Το επισημαίνω αυτό, καθώς η επιστροφή, είχε απρόσμενες εκπλήξεις.
Ακολουθεί μία κατηφόρα αρκετών χλμ με πανέμορφη θέα και σιγά σιγά πλησιάζω στους Πύργους.
Θηβαΐκός Τετράγωνος Πύργος Βαθυχωρίου.
Λίγες εκατοντάδες μέτρα πιό κάτω, ο Κυκλικός Πύργος των Μεγαρέων. Ψηλότερος, επιβλητικότερος και σαφώς καλύτερα διατηρημένος.
Στο εσωτερικό του Πύργου και μιλάμε για ένα τεράστιο κατασκεύασμα!
Η διαδρομή είναι απολύτως βατή για οποιοδήποτε on/off με χωμάτινα λάστιχα και σίγουρα λιγότερο κοπιαστική. Η δική μου επιστροφή, έγινε από την ίδια διαδρομή πρός τα πίσω, αλλά η τεράστια και συνεχόμενη μεγάλη κλίση της ανηφοράς για να φτάσω πάλι στην κορυφή, ήταν εξουθενωτική. Σύν τοις άλλοις και εδώ θέλω να επισημάνω κάτι σε όσους θελήσουν να κάνουν τη συγκεκριμένη διαδρομή με οποιοδήποτε μέσο, τεράστια προσοχή στο οροπέδιο με το μαντρί και τους γκέκες που το φυλάνε!
Αφού ανέβηκα την ανηφόρα και έφτασα ξανά στο οροπέδιο, με μυρίστηκαν 4 τεράστιοι γκέκες- και παρόλο που ήμουν 1 χλμ μακριά, στην άλλη πλευρά του οροπεδίου- σε μέγεθος διθέσιου καναπέ ο καθένας και μου την έπεσαν κανονικά. Με έσωσε η σφυρίχτρα υποήχων, καθώς και η σκυλοτροφή που έχω πάντα εύκαιρη μέσα σε κάποια τσέπη μου. Κάααααποια στιγμή μετά από πολλές φωνές και καντήλια (και ενώ ήμουν στριμωγμένος είναι η αλήθεια), φιλοτιμήθηκε ο τσοπάνης και τα μάζεψε. Έχω απαντηθεί αρκετές φορές με γκέκες στα βουνά, αλλά γκέκες που η μούρη τους να θυμίζουν νοσφεράτου έτσι όπως ήταν τραβηγμένα τα χαρακτηριστικά τους, πρώτη φορά είδα. Το ξανάκανα όμως άνετα όλο αυτό.
Πρόσβαση στους Πύργους, μπορεί να έχει κάποιος και από Ψάθα, αφού ο δρόμος καταλήγει εκεί. Ακολουθεί η διαδρομή.
Mandra to ΚΥΚΛΙΚΟΣ ΠΥΡΓΟΣ ΒΑΘΥΧΩΡΙΟΥ
Θα επιστρέψω κάποια στιγμή στην περιοχή, πρός εύρεση του χαμένου αρχαίου μονοπατιού, αλλά και επειδή ο τσοπάνης μου είπε για μία αρχαία χαμένη πολιτεία, κάπου εκεί κοντά. Χαιρετώ σας σύντροχοι!
Θέλετε η παρθένα φύση, θέλετε οι πολλές πηγές, τα έρημα, απόκοσμα βυζαντινά ξωκλήσια στο πουθενά, θέλετε η άμεση επαφή με αυθεντική βουνίσια πανίδα (έχω έρθει σε επαφή και ταίσει από κουνάβια μέχρι λύκο και αλεπούδες), είναι κάτι το ανεκδιήγητο για μένα.
Άν σε αυτά προσθέσεις ότι με πεζοπορία λίγων ωρών, βρίσκεσαι μακριά από τα πάντα (τα πάντα όμως) και κυρίως χωρίς την παρουσία του παραμικρού ίχνους ανθρώπινης ζωής, τότε σίγουρα αυτός θα ήταν ένας τόπος για να ζήσω για πάντα. Μου αρέσει η μοναξιά και την απολαμβάνω. Όμως θα επανέλθω με την Πάρνηθα ...
Τα τελευταία χρόνια (οι περισσότεροι το γνωρίζετε), μοτοβολτάρω συνήθως πέριξ της Αττικής, προσπαθώντας να βρώ αυτά τα μαγικά, αθέατα, άγνωστα για τους περισσότερους σημεία, από τα οποία συνήθως περνάμε και δεν δίνουμε ιδιαίτερη σημασία, τα οποία όμως με μία πιό προσεκτική ματιά, κρύβουν θησαυρούς. Συγχρόνως, μαζί με τη βόλτα, το μάτι παίζει και εξερευνά. Για μονοπάτια, κορφές, χαλάσματα, αρχαίες διαδρομές.
Έτσι και έγινε με μία μικρή με το "μικρό" σιμπίφι (όπως το λέει ο μικρός μου ανηψιός). Πηγαίνοντας από Μάνδρα πρός Πόρτο Γερμενό, όχι όμως μέσω Βιλίων, αλλά μέσω Αγίου Γεωργίου με σκοπό να βγώ στο Κρύο Πηγάδι, μετά τα Βίλια, ο δρόμος έχει μία απότομη φουρκέτα 180 μοιρών και αρχίζει ανηφόρα. Ακριβώς εκεί στην κορυφή της φουρκέτας, αρχίζει ένας χωματόδρομος που χάνεται μέσα στο βουνό.
Κοντοστάθηκα λίγο και άρχισα να το σκέφτομαι. Γυρνώντας στο σπίτι έβαλα κάτω χάρτη με ισο-υψείς, γκούγκλαρα για δώ μορφολογία και σημεία ενδιαφέροντος και ιδού!! Κοίτα να δείς κάτι πράγματα!! Ο χωματόδρομος αυτός αποτελεί τμήμα της πανάρχαιας διαδρομής που συνέδεε τα Μέγαρα με τη Θήβα!!
Όταν οι Αθηναίοι απέκλειαν τον Παραλιακό δρόμο και οι Μεγαρείς ήθελαν είτε να μετακινήσουν εμπορεύματα, είτε στρατεύματα στα κρυφά, χρησιμοποιούσαν αυτή ακριβώς τη διαδρομή! Και το καλύτερο που θα αποτελούσε και την κατάληξη της πεζοπορίας .....
Στα σύνορα της επικράτειας των Μεγάρων, υπήρχαν και στέκουν (ώς "διόδια" αλλά και φυλάκια) ακόμη σε άψογη κατάσταση οι δύο καλύτερα σωζόμενοι αρχαίοι πύργοι στην Ελλάδα!! Χωρίς μεταποιήσεις και επισκευές αυτοί οι 12 μέτρων πύργοι, με τις επάλξεις, τις υδροροές και τις πέριξ αυτών οχυρώσεων, έδωσαν αμέσως νόημα στη πεζοπορία μου.
Για να βρεθείς στους πύργους, θα πρέπει να κάνεις μία διαδρομή 10 χλμ σε βατό ανηφορικό χωματόδρομο, που στριφογυρνά μέσα στο βουνό, σε πάει στην κορυφή και κατόπιν κατεβαίνεις από την πίσω πλευρά του, όπου βρίσκονται οι πύργοι. Στην αρχαιότητα, ο δρόμος ήταν ευθεία και δεν χρειαζόταν να κάνεις όλα αυτά τα έξτρα κυκλικά χλμ. Όμως με την πάροδο των αιώνων και την μή χρήση της διαδρομής, εκεί που τελειώνει ο αρχικός χωματόδρομος στην κορυφή του βουνού (και κανονικά θα συνέχιζες στα αρχαία χρόνια σε ευθεία) η φύση έχει απλά καλύψει τα πάντα!! Δεν υπάρχει ίχνος του αρχαίου μονοπατιού, άν και αυτό χρήζει υπό μελλοντικής εξερεύνησης
Πύργοι Βαθυχωρίου λοιπόν.
Η αρχή του χωματόδρομου
Ανεβαίνοντας πρός την κορυφή.
Κορυφή και κάπου εκεί στο βάθος και (αρκετά) μακριά, οι Πύργοι.
Εδώ η κάμερα έχει ζουμάρει στο φούλ και αρχίζω να συνειδητοποιώ, πόσο μακριά βρίσκομαι.
Κατόπιν ακολουθεί η κατάβαση, ΑΦΟΥ όμως πρώτα, περάσεις από ένα πανέμορφο οροπέδιο μήκους 2χλμ και πλάτους 1 χλμ. Δεν τράβηξα φωτό από αυτό το τόσο όμορφο τοπίο, καθώς και αγχώθηκα γιατί κατάλαβα την μεγάλη απόσταση που έπρεπε να διανύσω, αλλά και επειδή διέκρινα μακριά και πάνω στον δρόμο που διέτρεχε το οροπέδιο, μία στάνη στη αριστερή πλευρά (του οροπεδίου). Ακούγωντας τα κουδούνια από τα πρόβατα, καθώς ΚΑΙ τα γαβγίσματα των σκύλων, έκρινα (ορθώς τελικά), ότι έπρεπε να πάω άκρη άκρη στο οροπέδιο, από τη δεξιά πλευρά. Έτσι έβαλα το κεφάλι κάτω και τα 2 χλμ, έγιναν με συνοπτικές διαδικασίες και έχοντας συνέχεια στο οπτικό μου πεδίο το κοπάδι από την άλλη πλευρά. Το επισημαίνω αυτό, καθώς η επιστροφή, είχε απρόσμενες εκπλήξεις.
Ακολουθεί μία κατηφόρα αρκετών χλμ με πανέμορφη θέα και σιγά σιγά πλησιάζω στους Πύργους.
Θηβαΐκός Τετράγωνος Πύργος Βαθυχωρίου.
Λίγες εκατοντάδες μέτρα πιό κάτω, ο Κυκλικός Πύργος των Μεγαρέων. Ψηλότερος, επιβλητικότερος και σαφώς καλύτερα διατηρημένος.
Στο εσωτερικό του Πύργου και μιλάμε για ένα τεράστιο κατασκεύασμα!
Η διαδρομή είναι απολύτως βατή για οποιοδήποτε on/off με χωμάτινα λάστιχα και σίγουρα λιγότερο κοπιαστική. Η δική μου επιστροφή, έγινε από την ίδια διαδρομή πρός τα πίσω, αλλά η τεράστια και συνεχόμενη μεγάλη κλίση της ανηφοράς για να φτάσω πάλι στην κορυφή, ήταν εξουθενωτική. Σύν τοις άλλοις και εδώ θέλω να επισημάνω κάτι σε όσους θελήσουν να κάνουν τη συγκεκριμένη διαδρομή με οποιοδήποτε μέσο, τεράστια προσοχή στο οροπέδιο με το μαντρί και τους γκέκες που το φυλάνε!
Αφού ανέβηκα την ανηφόρα και έφτασα ξανά στο οροπέδιο, με μυρίστηκαν 4 τεράστιοι γκέκες- και παρόλο που ήμουν 1 χλμ μακριά, στην άλλη πλευρά του οροπεδίου- σε μέγεθος διθέσιου καναπέ ο καθένας και μου την έπεσαν κανονικά. Με έσωσε η σφυρίχτρα υποήχων, καθώς και η σκυλοτροφή που έχω πάντα εύκαιρη μέσα σε κάποια τσέπη μου. Κάααααποια στιγμή μετά από πολλές φωνές και καντήλια (και ενώ ήμουν στριμωγμένος είναι η αλήθεια), φιλοτιμήθηκε ο τσοπάνης και τα μάζεψε. Έχω απαντηθεί αρκετές φορές με γκέκες στα βουνά, αλλά γκέκες που η μούρη τους να θυμίζουν νοσφεράτου έτσι όπως ήταν τραβηγμένα τα χαρακτηριστικά τους, πρώτη φορά είδα. Το ξανάκανα όμως άνετα όλο αυτό.
Πρόσβαση στους Πύργους, μπορεί να έχει κάποιος και από Ψάθα, αφού ο δρόμος καταλήγει εκεί. Ακολουθεί η διαδρομή.
Mandra to ΚΥΚΛΙΚΟΣ ΠΥΡΓΟΣ ΒΑΘΥΧΩΡΙΟΥ
Θα επιστρέψω κάποια στιγμή στην περιοχή, πρός εύρεση του χαμένου αρχαίου μονοπατιού, αλλά και επειδή ο τσοπάνης μου είπε για μία αρχαία χαμένη πολιτεία, κάπου εκεί κοντά. Χαιρετώ σας σύντροχοι!