Σαγιονάρα στεφανώσου san

[estebahn]

Μετά από μια ανασυγκρότηση στο ξενοδοχείο, βγαίνω σούρουπο να βρω κάτι να φάω. Το μαγαζάκι απ’ έξω δείχνει υπέροχο.

Αποδεικνύεται πως πρόκειται για το Καφενείο των Φιλάθλων, το μαγαζί είναι αφιερωμένο στην τοπική ομάδα baseball. Η ομάδα λέγεται Carp. Και αυτό είναι φάουλ, γιατί από την μία σημαίνει Κυπρίνος, που δεν είναι και το πιο απειλητικό πλάσμα (βέβαια και τα ‘αηδονάκια’ του Παναιτωλικού, πιο πολύ σε Λούνα Παρκ φέρνουν). Και από την άλλη, όσες φορές και να διαβάσω την φανέλα του, το μυαλό μου διαβάζει Crap.

Α, και η super ‘DRY’ (δεν ξέρω γιατί σε εισαγωγικά!) είναι τοπική δημοφιλής μπύρα, δεν είναι η φίρμα ρούχων που ξέρουμε.

Δείτε εδώ αλκοόλ της ομάδας, GO CARP!

 

[estebahn]

Πάω μια βόλτα προς τα τοπικά ουφάδικα, έχουν εξαιρετικά plushies με χαρακτήρες της Nintendo, όχι μόνο Pokemon (που και αυτά στην Nintendo ανήκουν)

Αλλά το κορυφαίο είναι ένα τραπέζι σε μέγεθος μπιλιάρδου με ένα ιππόδρομο. Τα άλογα κινούνται μάλλον με μαγνήτες κάτω από την τσόχα, η πορεία τους είναι τόσο σπασμωδική, τόσο σταμάτα – ξεκίνα, που είναι αστείο. Είναι σίγουρα για λινάτσες αλογομούρηδες αυτός ο ιππόδρομος, οι αρχόντοι πάνε Φάληρο.

Στο ισοδύναμο της Ερμού, μια πορτοκαλομάλλα παίζει μουσική, στο βάθος H&M, νιώθεις σαν το σπίτι σου. Παγκοσμιοποίηση;

 

[estebahn]

Μου στέλνει στο insta η Αθηνά, έχουν πάει στο εστιατόριο που ήμουν χθες μιας και τους το συνέστησα. Με προσκαλεί να πάω, κάτι που κάνω μετά χαράς. Μπαίνοντας μέσα η σερβιτόρα με αναγνωρίζει και είναι φιλικότατη, μόλις βλέπουν ότι πάω να καθίσω σε τραπέζι που είναι ήδη κόσμος και αυτή και ο σεφ από χθες ξετρελαίνονται που τους έφερα πελατεία.

Τα λέμε με τα παιδιά από Ελλάδα, η βραδιά κυλάει πολύ ευχάριστα με χαβαλέ. Σε κάποια φάση παρατηρώ αφίσα με διαφήμιση μπύρας πάνω από το τραπέζι μας η οποία φέρει φωτογραφία του σεφ. Τον ρωτάω τι φάση, είναι ο Πετρετζίκης της Ιαπωνίας; Έρχεται και κάθεται μαζί μας, πέφτει γέλιο, φωτογραφίες, πολύ καλό κλίμα.

Όταν κάποια στιγμή αποφασίζουμε να το σχολάσουμε, σε παράταξη ξανά το προσωπικό στο πεζοδρόμιο, αριγκάτο και υποκλίσεις αβέρτα. Και μου ζητάει και την άδεια να ανεβάσει στόρι την παρέα μας, πάντα προσεκτικοί με τα προσωπικά δεδομένα οι Ιάπωνες.

Απρόσμενη πορεία η βραδιά, τα ωραία του χύμα ταξιδιού αυτές οι γνωριμίες.

 

[Γιώργος 1]

Με προσπερνά ένας τυπάς με ταχύ βήμα ο οποίος εκπέμπει έναν αλλόκοτο βόμβο. Σημειώνω ότι με βερμούδα έχω βγάλει την μπέμπελη, κάνει διαολεμένη ζέστη. Και τότε παρατηρώ τον λόγο που φοράει μπουφάν και κάνει και αυτόν τον ήχο: Το μπουφάν είναι ψυχόμενο με ανεμιστηράκια!

Στην Ιαπωνία τα μπουφάν έχουν ενεργή ψύξη, στο Μιλγουόκι οι Χάρλει βασίζονται σε ψήκτρες!

Πουλιούνται εδώ και κάποια χρόνια στην Ελλάδα τα μπουφάν με ανεμιστήρες της Makita, που δουλεύουν με ίδιες μπαταρίες με τα εργαλεία της.
Ιδανικά για εργασίες που πρέπει να φοράς μπουφάν για λόγους προστασίας και δουλεύεις με υψηλές θερμοκρασίες στον ήλιο.

DFJ212A - ????F?? ?????? ???? LXT® / CXT® ?? ????????

Product

www.makita.gr

 

[Augotaraxos]

το παλικάρι παραπονιέται ότι ήθελε να πάει Αιγαίο να χαρεί την άδεια, αλλά τον κουβάλησε εδώ και έχει ξεποδαριαστεί, δεν τον αφήνει να αράξει λίγο στο ξενοδοχείο, όλο βόλτα και να δούμε το ένα και να δούμε το άλλο.

Τελικά πιο πιθανό είναι να δύσει ο ήλιος ανατολικά παρά να μην γκρινιάξει ο ρωμιός σε ταξίδι. Παγκόσμια σταθερά.

 

[Augotaraxos]

Το επόμενο δωμάτιο είναι αφιερωμένο στις τεχνικές και κατασκευαστικές λύσεις της Μazda, πραγματικά για το μέγεθος τους έχουν κάνει εξαιρετικά πράγματα.
Εδώ τα Skyactiv μοτέρ τους, αξίζει να διαβάσει κανείς τα πόσα κατάφερε η Mazda με αυτά.

Υπάρχουν και μοντέλα από πυλό τα οποία μεταχειρίζονται οι στυλίστες για τον καθορισμό των εξωτερικών καμπυλών των οχημάτων.

Και η πρόοδος που έχει γίνει στις βαφές μέσα σε τρεις δεκαετίες, ειδικά τα τελευταία χρόνια αυτό το κόκκινο της Mazda είναι εξαιρετικά βαθύ.

Να και μια εικόνα του μεγέθους του εργοστασίου, πολιτεία κανονική, φαίνεται το λιμάνι και οι γέφυρες που περιέγραψα νωρίτερα.

Υπό κλίμακα εδώ τα καλούπια που παράγουν το μισό πλαϊνό από κάποιο SUV. Έχει πολύ ψαχνό για χάζεμα εδώ, ακόμη και αν δεν είσαι της μηχανολογίας. Αλλά είναι απογοητευτική η ξεναγός, δυστυχώς χάνεις μεγάλο μέρος της εμπειρίας αν αρκεστείς στα λεγόμενα της.

Και ο γνωστός έλεγχος – ζέβρα με τα επάλληλα φώτα για επιθεώρηση της ποιότητας των επιφανειών, καυχιούνται ότι πετυχαίνουν μέση τραχύτητα επιφάνειας μισό χιλιοστό του χιλιοστού.

Καλούπια για την χύτευση κυλινδροκεφαλών, ένα απόγευμα να με αφήσεις να το μελετάω, λίγο θα μου φανεί.

Και η κεφαλή πριν και μετά την μετέπεξαργασία της χύτευσης.

Μάτσουντα και ξερό ψωμί.

 

[OUTDOOR]

Φιλε, ευχαριστουμε πολυ για τις τοσες πληροφοριες...! Εχεις πολυ ωραια πενα!!

 

[Gee]

Στην αναμονή ακούω προς έκπληξη μου ένα ζευγαράκι στον καναπέ δίπλα μου να μιλάει ελληνικά.

Αν ηταν ο Κωστας με την Ελενη (φαρμακοποιοι για ταξιδι του μελιτος), εχουμε και κοινους γνωστους

 

[Γιώργος 1]

Αν ηταν ο Κωστας με την Ελενη (φαρμακοποιοι για ταξιδι του μελιτος), εχουμε και κοινους γνωστους

Γράφει πιό κάτω ότι ήταν αδέλφια, όχι ζευγάρι.

 

[Gee]

Ναι, το ειδα λεπτα αργοτερα και πηγα να κανω διορθωση στο μηνυμα μου, αλλα με προλαβες

 

[boxer]

Γράφει πιό κάτω ότι ήταν αδέλφια, όχι ζευγάρι.

Έτσι όπως πάει η κοινωνία μας σε παγκόσμιο επίπεδο, θα είναι πλέον.... λεπτομέρειες αυτά τα πράματα!!!!!!

 

[Γιώργος 1]

Έτσι όπως πάει η κοινωνία μας σε παγκόσμιο επίπεδο, θα είναι πλέον.... λεπτομέρειες αυτά τα πράματα!!!!!!

Βλέπεις τώρα δύο άντρες πάνω σε μία μηχανή και λες τι είναι αυτοί; Φίλοι που πάνε βόλτα, ή ζευγάρι;

 

[estebahn]

Τελικά πιο πιθανό είναι να δύσει ο ήλιος ανατολικά παρά να μην γκρινιάξει ο ρωμιός σε ταξίδι. Παγκόσμια σταθερά.

Ξαναδιάβασα το κείμενο μου, μάλλον παραήμουν επικριτικός προς τον άνθρωπο. Ε συμβαίνει να σε σέρνουν σε κάτι που δεν θες, κατανοητό. Και δεν υπάρχει χειρότερο από το να κάνεις 'αγγαρεία' στην άδεια σου, τον κατανοώ, όσο και αν διαφωνώ. Τέέέέσπα, παμ' παρακάτ'.

 

[estebahn]

Ημέρα 15η, 14/09/’23
Hiroshima – Okamura – Hakatacho – Imabari - Matsuyama, 211km

Μισός μήνας στην Ιαπωνία σήμερα! Για πού θα συνεχιστεί το ταξίδι; Η χώρα αποτελείται από τέσσερα κυρίως νησιά. Όλο αυτό το διάστημα το έχω περάσει στο μεγαλύτερο νησί το οποίο φιλοξενεί και τις κυριότερες πόλεις. Σήμερα θα αλλάξω πορεία, θα κατέβω προς το μικρότερο νησί, την νήσο Shikoku. Για να φτάσει κανείς ως εκεί υπάρχουν πολλές επιλογές, έχω διαλέξει μια ζόρικη και ενδιαφέρουσα: Θα επιχειρήσω να διασχίσω το αρχιπέλαγος της λεγόμενης Inland Sea. Για να το κάνω αυτό θα πρέπει μες στην ημέρα μου να αλλάξω δεκατρία νησιά περνώντας από ένα σύνολο γεφυρών και φέρι.
Και για να γίνουν τα πράγματα ακόμη πιο ενδιαφέροντα, δεν είμαι καν σίγουρος ότι είναι εφικτός ο στόχος, αφού υπάρχουν ελάχιστες πληροφορίες διαθέσιμες. Το μεγαλύτερο ερωτηματικό είναι το φέρι, αφού δεν έχω καταφέρει να εξακριβώσω αν είναι δυνατό να μεταφέρει οχήματα ή μόνο επιβάτες. Έχω βρει μόνο ένα άρθρο για κάποιον που το χρησιμοποίησε για ποδήλατο, αλλά αυτό δεν εξασφαλίζει κάτι. Επίσης τα ωράρια είναι συγκεχυμένα με δύο πρωινά δρομολόγια back to back και ένα απογευματινό.
Όλα τα παραπάνω σημαίνουν πως ίσως φτάσω ως το νησί νούμερο επτά χωρίς δυνατότητα να πάω παραπέρα, οπότε θα πρέπει να γυρίσω πίσω στην ας πούμε ‘κυρίως’ στεριά για να διαλέξω άλλη διαδρομή από γέφυρες. Πάμε και θα δούμε τι θα γίνει!

 

[estebahn]

Με το πρώτο φώς της ημέρας αφήνω πίσω μου την Χιροσίμα, η πόλη μόλις ξυπνά. Μου κάνει εντύπωση, δεν είναι ακόμη έξι και το προσωπικό αντιπροσωπίας Corolla είναι όλο στον προαύλιο χώρο του μαγαζιού και καθαρίζουν, μοιάζει ύποπτα με γόπινγκ αυτό που κάνουν. Μόνο που αντί για στολή αγγαρείας, φοράνε το κλασσικό λευκό πουκάμισο – μαύρο παντελόνι, δεν είναι για τα μαστόρια μόνο αυτή η δουλειά.

Και παραπάνω, δεν διαβάσατε λάθος, η αντιπροσωπεία φέρει το όνομα Corolla, όχι Toyota. Τα χρώματα είναι αλλιώτικα (πορτοκαλί, όχι το rebranded βυσσινί της Toyota που δεν το έχω ακόμη δει Ευρώπη. Μερικές σκέψεις που κάνω όλες αυτές τις ημέρες βλέποντας τα διάφορα Toyota στους δρόμους: Είναι εντυπωσιακό το εύρος της γκάμας αυτής της εταιρείας, καλύπτει κάθε ανάγκη σε κάθε γεωγραφική τοποθεσία του πλανήτη ολόκληρου. Εκεί που οι Ευρωπαίοι κατασκευαστές είναι πολύ μικροί για να παρέχουν localized στόλους, η Τογιότα είναι γίγαντας: Θες kei cars για την Ιαπωνία; Ορίστε μια συλλογή. Φθηνά βανάκια για την νοτιοανατολική Ασία; Σεντάν εκδόσεις των μικρών hatchback? Περάστε. Crossovers για την για την Ευρώπη; Βεβαίως. Θηριώδη ψηλωμένα αγροτικά για της ΗΠΑ; Αμέ. Εντυπωσιακό.

Σε όλη αυτή την συλλογή υπάρχουν και σπορ μοντέλα, τα Gazoo Racing. Υπάρχει και ένα μελανό σημείο ( η Z4 ως Supra). Yπάρχει και ένα μοντέλο που καίει υδρογόνο. Αλλά αυτά που υπάρχουν ελάχιστα και πολύ δειλά είναι τα αμιγώς ηλεκτρικά οχήματα. Και εκεί τους βγάζω το καπέλο σε σχέση με γελοιότητες άλλων κατασκευαστών του δυτικού κόσμου. Αντιθέτως, τα έχοντα πολύ περισσότερο νόημα υβριδικά της είναι παντού, αν πω ότι σχεδόν όλα τα επιβατικά που βλέπω είναι υβριδικά δεν είναι ψέμα.

Δεν τα γουστάρω τα περισσότερα μοντέλα της εταιρείας, μην με περάσετε για fanboy, αλλά το πόσο βιομηχανικός κολοσσός είναι, το σέβομαι άπειρα. Άιντε, γαργάρα το Supra.

 

[estebahn]

Εδώ βέβαια είναι τα λημέρια της Mazda, όχι της Toyota, περνάω τις γέφυρες πάνω από το εργοστάσιο που επισκέφθηκα χθες καθώς απομακρύνομαι.

Το πρώτο νησί είναι γεγονός, Shimo – kamagari, η πρώτη από τις πολλές γέφυρες. Ναι είναι όλες πανύψηλες για να περνάνε μεγάλα πλοία από κάτω τους.

Καμία σχέση με τα καΐκια στο ψαροχώρι που βρίσκομαι. Ένα ζικ-ζαγκ στροφών χάνεται στο πράσινο πάνω από το λιμάνι.

Είναι νωρίς, έχει μια καταχνιά η ατμόσφαιρα σήμερα και το κλίμα είναι πιο… νησιώτικο. Ναι μεν και τις προηγούμενες ημέρες κινήθηκα παράκτια, αλλά εδώ είναι η πρώτη φορά που νιώθω αυτόν τον νησιώτικο αέρα, σαν να είμαι πολύ πρωί στο Αιγαίο μου φαίνεται.

Και το island hopping ξεκινάει, η πυκνότητα των νησιών είναι μεγαλύτερη και από τις Κυκλάδες. Από ποικιλομορφία γεφυρών δεν πάνε άσχημα για την ώρα.

Στον ορίζοντα διαβαθμίσεις του μπλε με τα διάφορα νησάκια σε ποικίλα βάθη από τον φακό μου. Ελπίζω να μείνει σε συννεφιά και να μην το γυρίσει σε καταιγίδα πάλι.

 

[estebahn]

Για τώρα, ένας δρόμος πάνω στην θάλασσα, άδειος, γεμάτος καμπές. Δεν θα ήθελα να καβαλάω άλλη μοτοσυκλέτα σ’ αυτό το μέρος αυτή την ώρα, το χαμηλόροπο μονοκυλινδράκι είναι ψυχική ανάταση.

Μακάρι να μπορούσαν οι φωτογραφίες να μεταδώσουν την ησυχία που επικρατεί, σαν να είναι τα πάντα σταματημένα.

Ταυτόχρονα, το τοπίο δείχνει για πρώτη φορά εξωτικό, με την έννοια του πώς φανταζόμουν ένα νησί στον Ειρηνικό. Δεν είναι μόνο η κατακίτρινη άμμος, αλλά και οι φοίνικες που διστακτικά ξεπροβάλλουν στον ορίζοντα.

Και εναλλαγές τάχιστες, από υψόμετρο 20 εκατοστά ξαφνικά χαμένος σε καταπράσινους λόφους που τους γλείφουν τα σύννεφα.

Και θάλασσα ξανά, ένα καΐκι επιστρέφει στο λιμανάκι μετά από ψάρεμα. Αυτά τα μικροσκοπικά βραχάκια που ξεπροβάλλουν από την θάλασσα, τα γουστάρω πολύ.

 

[estebahn]

Κανονικά σε τούνελ δεν σταματάς, αλλά είμαι ολομόναχος και ήθελα να τραβήξω την μετάβαση από τούνελ σε κρεμαστή γέφυρα, ήδη έχω χάσει το μέτρημα για τον αριθμό νησιών που έχω αλλάξει.

Δείτε εδώ πώς χάνεται σχεδόν μες στον λόφο το καλώδιο της γέφυρας. Και όλες αυτές οι κατασκευές όχι για κάποιο αστικό κέντρο, αλλά για κάποια νησάκια που δείχνουν ελάσσονος σημασίας.

Και όλο και πυκνώνουν οι φοίνικες. Μόλις έχει ξεκινήσει αυτή η ημέρα, αλλά μου φαίνεται ήδη ξεχωριστή, δείχνει καλή η απόφαση να πιάσω τα νησιά.

Ο δρόμος είναι τόσο χαμηλός που υπάρχει η ανάγκη για μάντρα που προστατεύει από τα ανεβασμένα νερά και τα κύματα. Ένας γιαπωνεζάκος την έχει σκαρφαλώσει και ψαρεύει με καλάμι. Στο βάθος παντόφλα και…. Τα μνήματα των προγόνων του.

Πεύκα με τις ρίζες τους σε θαλασσινό νερό. Νησάκια και παρανησάκια όσο βλέπει το μάτι, αρχιπέλαγος κανονικότατο.

 

[estebahn]

Τούτη η γέφυρα είναι στολισμένη με μεταλλικά λουλούδια, στο βάθος ήδη φαίνεται η επόμενη, τοξωτή αυτή τη φορά. Το μουντό φως φέρνει στα όρια της την δυναμική αντίθεση της κάμερας μου, χωλαίνει η συγκεκριμένη στον τομέα αυτόν.

Ο ορίζοντας αποκαλύπτει μια συστοιχία γεφυρών με ασύλληπτο μήκος. Δεξιά το φωτισμένο βελάκι που αχνοβλέπετε, δεν είναι είδωλο, όντως υπάρχει για να καθοδηγεί τα βαπόρια στον λαβύρινθο.

Aπό τις σπάνιες φορές που κάτι είναι φθαρμένο, η παράσταση αυτή στον τσιμεντένιο τοίχο κάποτε θα απεικόνιζε τον κόλπο με τα νησάκια, τις γέφυρες, τις πύλες tori.

Σε μικρό χωριουδάκι μου κάνει εντύπωση το πόσο ποιοτικό είναι το καροτσάκι, λευκά λάστιχα, σούστες, μεταλλικά φτερά, περίπλοκος σκελετός, ήταν κόσμημα πριν το φάει η αρμύρα.

Αλλά δείτε πώς είναι χτισμένα τα σπίτι, ένας δρόμος που ακολουθεί την ακτογραμμή καμπυλωτά με αντιπλημμυρικό τοιχίο και τα σπίτια σόκορο στον δρόμο. Ούτε κηπάκος, ούτε ψηλωμένο πεζοδρόμιο, δεν υπάρχει χώρος για ξόδεμα.

 

[estebahn]

Φτάνω εν τέλει στο λιμάνι της Okamura, έφτασε η ώρα της αλήθειας. Ένας λιμενικός με υποδέχεται στο λιμεναρχείο που θυμίζει ΚΤΕΛ. Του δείχνω το κράνος και επαναλαμβάνω τον προορισμό μου αρκετές φορές ‘Munakata? Munakata?’ ελπίζοντας να γνέψει καταφατικά. ‘Χχχχχάάι’ μου λέει, που δεν είναι αγγλόφωνος χαιρετισμός, αλλά κατάφαση. Με καθοδηγεί σε ένα μηχάνημα σαν τζουκ μποξ που αφού το ταΐσω μπόλικα κέρματα φτύνει ένα εισιτήριο σε μέγεθος παλιακού εισιτηρίου αστικής. Τα κατάφερα, υπάρχει δρομολόγιο! Φεύγει σε μισή ώρα, οπότε έχω χρόνο να χαζέψω λίγο το χωριουδάκι. Το GB σε παράταξη απ’ έξω στις γνωστές στήλες στα λιμάνια.

Οι παραμέσα δρόμοι του χωριού δείχνουν φτωχικοί, σκισμένες αφίσες και τα κλασσικά πλέον σφαλιστά παράθυρα. Λένε πώς το χρώμα που χαρακτήριζε τα εσωτερικά των σπιτιών τη δεκαετία του ’80 ήταν το καφέ, μπορώ να πω πώς το ίδιο ισχύει για τα εξωτερικά των σπιτιών στην Ιαπωνία 40 χρόνια μετά, η πλειοψηφία των κτιρίων στην εξοχή είναι ξύλινα με τα σανίδια να έχουν πάρει σκούρες αποχρώσεις.

Συναντώ και το πρώτο περιστατικό… απειθαρχίας, σε ένα στενάκι ένας τύπος κατουράει σε χωράφι. Άνθρωποι είμαστε όλοι.

Και το αστυνομικό τμήμα του χωριού, το περιπολικό πρέπει να είναι ομάδα Σίγμα, έτοιμο για καταδιώξεις υπερυψηλών ταχυτήτων. Στον πίνακα έξω από το τμήμα έχει μπόλικες φωτογραφίες ανθρώπων με ένα κειμενάκι από κάτω. Υποθέτω ότι είναι… Αμπέρου Αλέρτου, αλλά κάνω λάθος: Είναι καταζητούμενοι! Από την άλλη, το Far West είναι κοντά, δυο απλωτές κολυμπώντας και έφτασες.

Να και χειροποίητη απόδοση μέρους της διαδρομής σήμερα: Island hopping διαρκές ως εδώ.