Ταγμένο Ζαγόρι

[socrates]

Τα τρία διαδοχικά "κλακ" που κάνει το τριβάλιτσο όταν κουμπώνει στην μηχανή συνθέτουν μια μαγευτική μελωδία και σηματοδοτούν την έναρξη ενός ακόμα ταξιδιού. Ταξίδι ταγμένο στην συντροχο σε έναν από τους πιο ενδιαφέροντες προορισμούς στην Ελλάδα, το Ζαγόρι. Μέρος αγαπημένο με αρκετά πράγματα να δεις και να κάνεις, κυρίως όμως, να γυρίσεις και να γνωρίσεις τους ανθρώπους του και τον διαφορετικό τρόπο ζωής τους.

Εχθρός μας για άλλη μια φορά, ο χρόνος που αποτελεί και τον βασικότερο περιοριστικό παράγοντα σε κάθε απόδραση μας. Ξεκινώντας από Χαλκίδα θέλουμε μία μέρα να πάμε, μία να γυρίσουμε την εκεί περιοχή και άλλη μία για την επιστροφή. Το τριήμερο πλάνο πολύ γενικό με σημεία που θα θέλαμε να επισκεφτούμε οπωσδήποτε και άλλα απλώς αν μας φτάσει ο χρόνος και οι αντοχές μας. Ένα καλό τεστ για την σύντροχο μου μιας και δεν είχε τύχει να ταξιδέψουμε πάνω από 12 ώρες - συμπεριλαμβάνοντας φυσικά και τις στάσεις - με την μηχανή.

Φυσικά όλα πήγαν κατ' ευχήν. Ακόμα και οι αναποδιές που συναντήσαμε ήταν για καλό, αφού αποτέλεσαν υλικό να θυμόμαστε την εμπειρία μας. Απρόοπτες καταστάσεις, τερτίπια του καιρού, μπινελίκια με το GPS... όλα τα είχε ο μπαξές. Για αυτά όμως θα μιλήσουμε στην συνέχεια πιο αναλυτικά.

Ρίξε φωτογραφίες όμως μάστορα να γουστάρουμε με σύμμαχο όπως πάντα.. την καλή μας διάθεση.

 

[socrates]

Ημέρα 1η

Το αρχικό πλάνο: Καρπενήσι, Τυμφρηστός, Τεχν. Λίμνη Κρεμαστών, Βουργαρέλι, Καταρράκτης, Ραφταναίϊκα, Ιωάννινα (απ' εξω), Τσεπέλοβο.
https://goo.gl/maps/FP7TG

Είμαι οπαδός της φιλοσοφίας ότι δεν μετράει μόνο ο προορισμός αλλά και το ταξίδι. Οπότε επέλεξα να ανηφορίσω περνώντας από μία άγνωστη (από κάποιο σημείο και μετά) διαδρομή. Επομένως φύγαμε για Καρπενήσι non stop χωρίς Ε.Ο., για να έχει κάποιο ενδιαφέρον, και μετά βλέπουμε.

Η λογική του non stop είναι απλή. Τα κοντινά τα έχουμε και μπορούμε ανα πάσα στιγμή να τα επισκεφτούμε με καταδρομικές μονοήμερες. Αγόριανη, Παύλιανη, Αθ. Διάκος, Μαυρολιθάρι και άλλα πολλά όμορφα σημεία που θα μπορούσαν να ήταν σύντομες παρακάμψεις. Αυτό που δεν μπορούμε όμως να δούμε εύκολα είναι τα μακρινά μέρη όσο απομακρυνόμαστε από την βάση μας.

Για το πρώτο αξιοθέατο που επιλέξαμε να δούμε δεν έχω να δείξω δικιά μου φωτογραφία. Οπότε δανείζομαι μία από το διαδίκτυο.

Ο λόγος που δεν έχω φωτογραφία είναι ότι στον χωματόδρομο που οδηγούσε στο γεφύρι μας περίμενε μια έκπληξη.

Ευτυχώς είδα ότι με περίμενε ακίνητο όπως φαίνεται στην φώτο στην πορεία μας και προτίμησα να μην το παίξω Κροκοδειλάκιας και να κάνω αναστροφή. "Το 'χω" αναφώνησα όπως στην διαφήμιση και άφησα το γεφύρι για άλλη φορά.

Ο δρόμος έξω από το Καρπενήσι προς Τυμφρηστό... απλά μαγεία!

Η Μεταλλική Γέφυρα του Τυμφρηστού

Τεχνητή λίμνη Κρεμαστών (11 φορές σαν την λίμνη του Μαραθώνα)

Η διαδρομή προς Βουργαρέλι όμορφη (θα την χαρακτήριζα πράσινη) όμως καθώς πηγαίναμε μας έπιασε και η πρώτη μπόρα. Στάση σε μια... στάση λεωφορείου μέχρι να περάσει το πολύ. Λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα ο δρόμος πάλι στεγνός. Αυτά τα τοπικά φαινόμενα τελικά μπορούν να σε τρελάνουν.

Η κόκκινη εκκλησία πριν το Βουργαρέλι (χτ. 1271-1283μχ)

Στο Βουργαρέλι καθίσαμε για έναν σύντομο καφέ και η μπόρα θυμήθηκε να επανέλθει. Κουβάδες το νερό ξανά, βέβαια αυτή την φορά ήμασταν προστατευμένοι και απλά περιμέναμε να φύγει η μπόρα όπως ήρθε.

Φεύγοντας κάνω ένα λάθος και ρυθμίζω από Βουργαρέλι το GPS να μας πάει κατευθείαν Τσεπέλοβο. Λέω βροχή έχει, η ώρα πέρασε, στάσεις ιδιαίτερα δεν θα κάνουμε ας έχουμε και μια εικόνα πόσο μας μένει μέχρι να φτάσουμε. Όταν κατάλαβα ότι μας πήγαινε μέσω Άρτας ήταν ήδη αργά. Αποτέλεσμα 60 χιλιόμετρα επιπλέον δρόμος (ευτυχώς σχετικά γρήγορος), αρκετά Γαλλικά μέχρι να συνειδητοποιήσω ποια ήταν η έμπνευση του GPS και φυσικά αλλαγή πλάνου.

Περνώντας από την τεχνητή λίμνη του Πουρναριού δίπλα από την Άρτα για 2η φορά

Πριν φτάσω στο Τσεπέλοβο είπα να κάνω μια στάση στο Δίλοφο να δω πως είναι τώρα που έχει βραδιάσει. Θεωρώ ότι είναι από τα πιο αυθεντικά χωριά της περιοχής. Δυστυχώς όμως νέκρα ακόμα και στην πλατεία.

Το μόνο που είχε φως ήταν ο ξενώνας στην είσοδο του χωριού.

Να μια φωτογραφία από την προηγούμενη μου επίσκεψη... μέρα όμως.

Δεν υπάρχει καλύτερο συναίσθημα όταν φτάνεις στον προορισμό σου και σε περιμένει μια άνετη διανυκτέρευση και καλό φαγητό. Το τελείωμα της ημέρας ήταν ιδανικό. Οι άνθρωποι του Ξενώνα φιλικότατοι, να μην θέλεις να ξεκολλήσεις από την παρέα τους παρά την κούραση του ταξιδιού. Η αυριανή μέρα είχε στο πρόγραμμα τον γύρο του Ζαγοριού και ήδη είχαμε ενθουσιαστεί με την ιδέα.

 

[socrates]

Ημέρα 2η

Το αρχικό πλάνο: Τσεπέλοβο, Βραδέτο, Κήποι, Μονοδένδρι, Αρίστη, Πάπιγκο, Βίκος, Κλειδωνιά, Κόνιτσα, (αν μας βγάλει ο χρόνος) Γαναδιό και Πυρσόγιαννη, και επιστροφή στο Τσεπέλοβο από Βρυσοχώρι, Γυφτόκαμπο.
http://tinyurl.com/of36ra9

Ανοίγεις τα μάτια και αντικρίζεις αυτό.

Η διάθεση στα ύψη και ο καιρός πλέον σύμμαχος μας.
Μια βόλτα με τα πόδια στο χωριό επιβάλλεται. Το Τσεπέλοβο με κέρδισε για άλλη μια φορά με την αυθεντικότητα του. Η μεγαλύτερη πλειοψηφία στα σπίτια ήταν με πέτρινες σκεπές χαρακτηριστικό της ζαγορίτικης αρχιτεκτονικής. Ωστόσο λίγα σπίτια είχαν κεραμίδι. Από ότι μου είπαν αργότερα αυτά φτιάχτηκαν το '70 χάρη σε χαλάρωση του νόμου, και κάποιοι προτίμησαν το κεραμίδι σαν πιο ελαφρύ υλικό. Ευτυχώς ήταν κάτι που δεν κράτησε πολύ.

Η ώρα περνούσε όμως και έπρεπε να φύγουμε. Είχαμε διαδρομή μπροστά μας. Ήδη κάναμε την πρώτη περικοπή και δεν επισκεφτήκαμε το Βραδέτο και την περίφημη σκάλα του. Αυτό το παλαιό μονοπάτι αν δεν έχεις χρόνο να το περπατήσεις για ώρα δεν πρόκειται να το θαυμάσεις όπως πρέπει. Βέβαια λίγο να στρίψεις στον δρόμο που οδηγεί Βραδέτο έχεις την δυνατότητα να δεις που τελειώνει (υπάρχει σήμανση) και ταυτόχρονα να το δεις σμιλευμένο στον απέναντι βράχο. Σίγουρα δεν θα το πρότεινα για καλοκαιρινή περίοδο μιας και δεν προστατεύεται ιδιαίτερα από τον ήλιο. Από την άλλη από το Βραδέτο με 45λεπτο περπάτημα μπορείς να φτάσεις στην Μπελόη, σημείο με θέα προς το φαράγγι του Βίκου. Δυστυχώς ο χρόνος που είχαμε στην διάθεσή μας δεν ήταν αρκετός.

Έτσι συνεχίσαμε το δρόμο προς μια άλλη εκκρεμότητα. Το τρίτοξο καλογερικό γεφύρι πριν φτάσουμε στο χωριό Κήποι. Δεν είχα πάει την προηγούμενη φορά και δεν θα έχανα την ευκαιρία δεύτερη φορά.

Το γεφύρι λέγεται και "Κάμπια" αφού το σχήμα του, με τα ασύμμετρα τόξα του, παραπέμπει στην κίνηση που κάνει η κάμπια. Από τον κεντρικό δρόμο είναι ορατό και είναι εύκολη η πρόσβαση μέσω ενός νέου πλακόστρωτου δρόμου.

Επιστρέφοντας πάλι στο δρόμο που πάει προς τα Κάτω Πεδινα συναντάμε το γεφύρι του Νούτσου ή Κοκκόρη. Αυτό πραγματικά δεν το χάνεις αφού βρίσκεται δίπλα στον κεντρικό δρόμο ανάμεσα σε δύο τεράστιους βράχους.

Το μόνο αρνητικό ήταν ότι το ποτάμι που περνούσε από κάτω ήταν πλέον στεγνό. Που πήγε όλο αυτό το νερό που είχα δει πριν τρεις μήνες;

Λίγο πιο κάτω συναντήσαμε το γεφύρι του Καπετάν Αρκούδα -πήρε το όνομα του οπλαρχηγού Αρκούδα αφού σκοτώθηκε από τον τούρκικο στρατό εκεί το 1906-

Το τουριστικό Μονοδένδρι

Από τα λίγα μέρη που είδα να κατασκευάζονται νέα σπίτια - ξενώνες. Μεγάλο του ατού είναι ότι περιβάλλεται από αρκετό πράσινο και σε προδιαθέτει ευχάριστα. Βοηθάει βέβαια και το διάσημο μονοπάτι (δεν συστήνεται σε υψοφοβικούς) που οδηγεί στη Μονή Αγίας Παρασκευής με θέα το φαράγγι του Βίκου.

Εμείς ωστόσο επιλέξαμε να πάμε στην θέση Οξυά για να απολαύσουμε με δέος την θέα του φαραγγιού. Στο τέρμα του δρόμου μετά το Mονοδένδρι (7km) ακολουθείστε την κατεύθυνση που σας δείχνει η μικρή πινακίδα και μετά από πέντε λεπτά διαδρομής περίπου 100 μέτρα σε μονοπάτι με πολύ ωραία θέα θα βρεθείτε στην θέση Οξυά, για να απολαύσετε την μοναδική θέα της χαράδρας.

Στην διαδρομή σας για την Οξυά θα περάσετε από το πέτρινο δάσος, που αποτελεί ένα φυσικό μνημείο, (βραχώδεις σχηματισμοί με επάλληλα οριζόντια στρώματα πέτρας ανάμεσα στα δέντρα).

Η θέα για το φαράγγι του Βίκου από την θέση Οξυά

Φεύγοντας από Μονοδένδρι κατευθυνθήκαμε προς Αρίστη. Από εκεί φεύγουν δύο δρόμοι που αναγκαστικά θα πρέπει να τους οδηγήσεις και στο πήγαινε και στο έλα. Ο ένας οδηγεί στο Πάπιγκο περνώντας τις διαδοχικές φουρκέτες του (Καγκέλια), και ο άλλος οδηγεί στο χωριό Βίκος.

Τα Καγκέλια πηγαίνοντας προς Πάπιγκο

Η θέα για το φαράγγι του Βίκου από την άλλη μεριά... θέση μπαλκόνι χωριό Βικος

Επιστροφή στην Αρίστη επομένως και από εκεί συνεχίζουμε βορειότερα προς Κλειδωνία και Κόνιτσα.

Κόνιτσα. Θέα από το μονότοξο γεφύρι (το μεγαλύτερο στην Ελλάδα από την στιγμή που κατέρευσε αυτό της Πλάκας)

Στην Κόνιτσα έπρεπε να αποφασίσουμε πως θα κινηθούμε. Παρότι όμως δεν είχαμε κάνει πολλά χιλιόμετρα με τόσες στάσεις η ώρα είχε περάσει και αν θέλαμε να επιστρέψουμε φυσιολογική ώρα έπρεπε να περικόψουμε κάποιες διαδρομές. Αν ήμουν μόνος θα έφευγα προς Πυρσόγιαννη αλλά επειδή διέκρινα κούραση από την σύντροχο το έκοψα για επιστροφή. Μια άλλη φορά. Έχω κάνει τον δρόμο από Επταχώρι προς Κόνιτσα και με είχε εντυπωσιάσει.

 

[socrates]

Ημέρα 3η (Επιστροφή)

Αρχικό πλάνο: Τσεπέλοβο, Ασπράγγελοι, Πετροβούνι, Προσήλιο, Ματσούκι, Ανθούσα, Περτούλι, Ελάτη, Στουρναραίικα (γέφυρα και καταρράκτες Παλαιοκαρυάς), Πύλη, Δομοκός, Χαλκίδα.

Ημέρα επιστροφής η σημερινή. Είχαμε ανακτήσει τις δυνάμεις μας για τα καλά και ήμασταν έτοιμοι για την μακρά επιστροφή μας. Για άλλη μια φορά θα επιλέγαμε περιήγηση αντί για τον ευθύ δρόμο. Ευκαιρία που δεν άφησα ανεκμετάλλευτη και έκανα τσεκ σε ένα ακόμα σημείο στην μεγάλη λίστα επιθυμιών μου. Το πέρασμα του Μπάρου.

Αφήνοντας πίσω μας όμως το Ζαγορί δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε μια επίσκεψη στο σύμβολο που βρίσκεται στην είσοδο του, στο ύψωμα Ροντοβάνι.

Το άγαλμα της Ζαγορίσιας γυναίκας του 1940. (Αξίζει να διαβάσετε την ιστορία του)

Στα Τζουμέρκα πηγαίνοντας προς Προσήλιο πρέπει να κάναμε τις πιο ωραίες στριφτερές διαδρομές μας, κυριολεκτικά μέσα στο πράσινο. Ακόμα καλύτερες και από αυτές στον Τυμφρηστό.

Στάση στην γκρεμισμένη γέφυρα στο Τσίμοβο

Στο δρόμο βοηθήσαμε και μια Χελώνα να περάσει απέναντι αν και κρίνοντας από την έκφραση δεν το εκτίμησε και ιδιαίτερα.

'Αλλη μια στάση στην μονή Κηπίνας (δυστυχώς ήταν κλειστά για να μπούμε μέσα).

Από το Ματσούκι και μετά το τοπίο είχε γίνει πιο άγριο. Τα πεύκα είχαν δώσει την θέση τους σε αλπικής ομορφιάς τοπίο και η θέα απλωνόταν όσο παίρνει το μάτι.

Εκεί είναι που αποφάσισα να αγνοήσω το GPS αφού είχε τις δικές του εμπνεύσεις. Από Ματσούκι μου έλεγε να περάσω από Βουργαρέλι για να φτάσω Περτούλι. Εκεί που ήμουν όμως δεν με έπαιρνε να πάρω λάθος αποφάσεις. Ήξερα που ήθελα να πάω και ρωτώντας όπου έβρισκα κάποια ψυχή -κυρίως βοσκούς- έκανα την προγραμματισμένη διαδρομή από Μπάρο.

Οι πρώτες μας εντυπώσεις... Η σύντροχος αγρίεψε στους εκεί δρόμους. Σύμφωνα με τα λεγόμενα της κάθε φορά που ένιωθε ότι φτάναμε σε μια κορυφή υπήρχε άλλη υψηλότερη στην συνέχεια. Εμένα αντιθέτως το υψόμετρο δεν με ενοχλούσε, ούτε η θέα που έκοβε την ανάσα. Ίσα ίσα αυτό ήταν που με ενθουσίαζε. Με χαλούσε όμως η κατάσταση του δρόμου. Ειδικά σε κάποια σημεία που πρέπει να υπήρχε πάγος μέχρι πρόσφατα, υπήρχε μαύρο χαλίκι που ήθελε προσοχή σε συνδυασμό με τις στροφές και την μεγάλη κλίση του δρόμου. Αν έκανα το αστείο να σταματήσω σε κάποια σημεία δεν θα είχα πρόσφυση και το πιο πιθανό να με έπαιρνε προς τα κάτω. Δεν λέω για τις πεσμένες πέτρες και κάθε λογής ζώα στο δρόμο κλπ αυτά ήταν πταίσματα. Αν ο δρόμος ήταν σε καλύτερη κατάσταση θα ήταν ίσως από τις απολαυστικότερες διαδρομές που έχω κάνει.

Κατηφορίζοντας επιστρέψαμε στα πεύκα και το επίπεδο εγρήγορσης μειώθηκε αισθητά. Εκεί χαιρόσουν την οδήγηση και οι παγίδες στον δρόμο ήταν αισθητά λιγότερες. Σε κάποιο σημείο μάλιστα έφτασα και σε γνωστό δρόμο (είχα περάσει άλλη στιγμή από Δολιανά Περτούλη Ελάτη Πύλη) και ήξερα επακριβώς τι θα συναντήσω.

Μια οπτική από τον δρόμο.

Στο Περτούλι που είχα προγραμματίσει στάση δεν βρήκαμε κάποιο cafe ανοιχτό, όμως υπήρχε νοτιότερα προς την Ελάτη σε ένα καταπράσινο άνοιγμα.

Εδώ πήγα να φωτογραφίσω κάποια άλογα αλλά ο μόνος που μου έδωσε σημασία ήταν αυτός ο Γαιδαράκος.

Στη συνέχεια πήγαμε να δούμε ΤΟ γεφύρι, που δεν είναι άλλο πέρα από το γεφύρι της Παλαιοκαρυάς. Ακόμα και αν τα νερά ήταν αισθητά λιγότερα από την τελευταία φορά που είχα πάει πριν τρεις μήνες δεν έπαυε να εντυπωσιάζει.

Τέλος φεύγοντας κάναμε μια στάση και στο ομώνυμο γεφύρι της Πύλης.

Ο δρόμος από εκεί και πέρα μια ευθεία μέχρι την Χαλκίδα με μερικές στάσεις μόνο και μόνο για ξεμούδιασμα και να απολαύσουμε τις Ζαγορίσιες πίτες που μας φίλεψαν καθώς φύγαμε από την περιοχή. Ικανοποίηση μεν που όλα πήγαν καλά και γεμίσαμε εικόνες και εμπειρίες να μας συντροφεύουν για καιρό, νοσταλγία δε γιατί κάτι όμορφο τελειώνει και πρέπει να επιστρέψουμε στην καθημερινότητα μας.

Και εις άλλα με υγεία.

 

[korobilis7]

ομορφες διαρομες και τοποι.
παντα τετοια!!!

 

[Pan-dvs]

 

[ΗΛΙΑΣ]

Είσαι ωραίος !!!!
Μας ταξίδεψες σε γνωστά μέρη με "άγνωστες" ομορφιές !!!!

 

[Koive k9]

Ευχαριστούμε για την βολτα και τις υπεροχες φωτος!!

 

[socrates]

Και μία bonus από την Γέφυρα του Κοκκόρη.

Πανοραμική με σύνθεση 6 κάθετων. (εδώ με χαμηλότερη ανάλυση)

 

[N4pSt3R]

Πολύ όμορφες photo ρε φίλε!!!Να σαι καλά να μας ταξιδεύεις στα ομορφότερα μέρη μέσα από τον μαγικό φακό σου!!!

 

[xurxes]

μ α γ ε ι α ........


πολλά μπράβο στην ματιά σου κ στα κλικ που μας χαριζεις

 

[MikeKav]

Ωραίες φωτογραφίες και όμορφη περιγραφή. Πάντα όρθιος και σύντομα ξανά στο δρόμο σου εύχομαι.

 

[stavrouliasp]

Πολύ όμορφη εκδρομή αλλά και παρουσίαση.

Στάλθηκε από το LG-D802 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

 

[yns]

Καταπληκτικές φωτογραφίες από αγαπημένα μέρη!

 

[mAthosalas]

Μας εφτιαξες με τα ομορφα μερη και τις ομορφεεεες φωτο φιλε.Παντα τετοια

 

[paschalis]

Σωκρατη ωραια και η ανοιξιατικη ματια.
Οι φωτογραφιες σου αν και πλεον τις περιμενω παντα με εκπλησσουν ειδικα με το καδραρισμα

 

[Phoenix]

μπραβο!!!!!!χαλκιδα

 

[ikontop]

ωραία βόλτα, ωραίες φωτό

 

[Alexmak 125]

Πανέμορφα όλα!! Μράβο!!

 

[ΚΟΥΤΑΚΙΑΣ]

Παρα πολυ ομορφα ολα!!! Παντα τετοια!