nikanthi
Μέλος
Τι να γράψω τώρα για αυτό το ταξίδι που διέρκησε 47 ημέρες και διανύθηκαν 13.820 km και ήταν ουσιαστικά, το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικο… Ειλικρινά δεν ξέρω. Οπότε ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή μπας και βγάλω κάποια άκρη.
Μου είχε καρφωθεί αυτή η ιδέα το να ταξιδέψω στη Νορβηγία από την ώρα που είχα γυρίσει από τις περσινές μου διακοπές. Το ήθελα, το πίστευα αλλά φυσικά δεν ήξερα αν θα μπορούσα να το πραγματοποιήσω. Θεωρητικά θα μπορούσα να πάω αλλά με το πρακτικό της όλης ιστορίας τι γίνεται. Τελοσπάντων ο χειμώνας περνούσε και εγώ ονειρευόμουν.
Βεβαίως όσο ονειρευόμουνα τα όνειρα μου τις περισσότερες φορές κατέληγαν σε εφιάλτες από το άγχος για το τι θα αντιμετωπίσω εκεί έξω, μιας και οι ταξιδιωτικές μου εμπειρίες ήταν κάτω του μηδενός. Ο μεγαλύτερος μου φόβος ήταν κλασσικά, μην μείνω πουθενά με το μηχανάκι μιας και οι επισκευαστικές μου ικανότητες είναι κατά πολύ κατώτερες, από τις ταξιδιωτικές μου... Και περνούσε ο χειμώνας.
Τελικά έκανα ένα ταξιδιωτικό πρόγραμμα για τη Νορβηγία στο οποίο, το πως να μεταβώ ως εκεί το άλλαξα είκοσι φορές αλλά ο κορμός του ευτυχώς, έμεινε ανεπηρέαστός. Πως σχεδιάζεις τώρα αυτό το ταξίδι χωρίς να ξέρεις τι τιφλα σου από σχεδιασμούς… Χα και αυτό, είναι μεγάλη ιστορία! Ευτυχώς που ανακάλυψα μια ιστοσελίδα στο ίντερνετ και βρήκα τις πιθανές μου διαδρομές σχεδόν έτοιμες. Το μόνο που χρειαζόταν να κάνω εγώ ήταν, να συναρμολογήσω αυτές τις 18 ωραιότερες κατά τους νορβηγούς διαδρομές της χώρας τους, σαν κομμάτια ενός μεγάλου ταξιδιωτικού παζλ. http://www.nasjonaleturistveger.no/en/routes Ε μετά από δύο μέρες τα κατάφερα, αποθήκευσα τις διαδρομές στον υπολογιστή και δεν της ξανάνοιξα τέσσερις ημέρες προτού να ξεκινήσω. Αυτό το έκανα για δύο λόγους πρώτον, γιατί ήθελα να ξεχάσω τα αξιοθέατα που επρόκειτο να δω στο δρόμο μου έτσι ώστε, να είναι σαν έκπληξη. Αλλά φυσικά και γιατί με αγχώναν.
Καλές οι διακοπές αλλά με το άγχος τι κάνεις! Για να αποβάλλω το άγχος έπρεπε να το φιλοσοφησω διαφορετικά το όλο φάσμα του ταξιδιού. Όσο σκεφτόμουν για το ταξίδι και τους στόχους μου με δημιουργούσαν προσδοκίες και οι προσδοκίες, άγχος και ανασφάλεια. Οπότε είπα στον εαυτό μου… Νίκο άσε τα προγράμματα στην άκρη ξεκινα με το καλό, δεν σου αρκεί. Πίστευες ποτέ οτι θα έκανες αυτό το ταξίδι. Οπότε ξεκινά το με το καλό και ότι δεις, γευτείς οσμιστης και βιώσεις θα είναι μπόνους… και εκεί ηρέμησα.
Όσο βεβαίως εγώ ηρεμούσα η μάνα μου φρικερνε! Δεν μπορούσε να το χωνέψει τι επρόκειτο να κάνω… Κοιτούσε τον χάρτη και έβαζε κολλύριο στα μάτια. Προσπαθούσε βεβαίως να με μεταπείσει θέτοντας μου προβληματισμούς του στυλ
- Δεν φοβάσαι να κάνεις ένα τόσο μακρινό ταξίδι!
-Όχι!
-Και αν πάθει κάτι η μοτοσυκλέτα;
-Θα πάρω την οδική βοήθεια.
-Και αν πάθεις κάτι εσύ;
- Θα πάω στο νοσοκομείο!
-Να πας βρε αγόρι μου αλλά πάνε με παρέα, όχι μονος σου.
- Μονος θα περάσω πιο καλά
Είχα χαλαρώσει τελείως με την σκέψη του ταξιδιού και οι απαντήσεις μου ήταν απαθέστατες σε σημείο, που η μάνα μου σαλτερνε ακόμα περισσότερο.
Η Ανθή ήταν σε καλά γενικώς επίπεδα ψυχολογίας και όχι μονο, αλλα πολλές φορες που σκεπτόμουν να αναβάλω το ταξίδι αυτή μου έλεγε… Ούτε να το συζητάς, θα πας! Αλλά η μάνα μου, ήταν έτοιμη για το μοναστήρι.
Ο καιρός περνούσε και εγώ σαν γνήσιος ταξιδευτής έκανα τις απαραίτητες αγορές όπως σκηνή sleeping bag και φωτογραφική μηχανή μιας και, από τις πάμπολλες ταξιδιωτικές μου περιπλανήσεις τα χρόνια που πέρασαν, δεν είχα τίποτα γιατί πολύ απλά… Δεν είχα πάει πουθενά έτσι ώστε να το χρειαστώ.
Και στους καφέδες με τα παλικάρια από το φόρουμ το είχα βουλώσει τελείως. Στην αρχή του χειμώνα τους είχα τρελάνει με ερωτήσεις αλλά στην συνέχεια, ούτε που αναφερόμουν στη Νορβηγία... Λες και την είχαν απαγάγει εξωγήινοι. Που και που ευλόγως με ρωτούσαν.
– Ρε Νίκο θα πας ή θα μείνεις με την προετοιμασία;
– Έτσι λέω.
Η σε άλλες συζητήσεις
– Μάλλον Νίκο δεν θα πας φέτος;
– Έτοιμος είμαι, πήρα σκηνή sleeping bag και φωτογραφική μηχανή.
– Και τι, δεν θα πρέπει να οργανώσεις
– Σιγά!!
Έκανα οδική βοήθεια, πανευρωπαϊκή κάρτα υγείας. Έβγαλα δύο κάρτες αναλήψεως απο δύο διαφορετικές τράπεζες ώστε να έχω ασφάλεια, και σε περίπτωση που κάτι συμβεί με την μια, να έχω την άλλη… Και ενημερώθηκα προς έκπληξή μου για τις χρεώσεις που θα έχω χρησιμοποιώντας τες στο εξωτερικό. Κάθε τράπεζα είχε την δίκια της πολιτική. Έχουμε και λέμε…
Η Πειραιώς με είπε ότι σε συναλαγες εκτός ευρώ έχουνε 2% προμήθεια στις αγορές που θα κάνω, σε βενζινάδικα σουπερμάρκετ και λοιπά… Και για αναλήψεις σε συνάλλαγμα, θα έχω 2% συν μια προμήθεια.
Η δε Eurobank με είπε ότι όλες οι συναλλαγές που θα κάνω θα έχουν ταρίφα χρεώσεις σε οποιαδήποτε μου δοσοληψία, 2,5 ευρώ. Δεν μπορούσα να το πιστέψω!! Και μιλώντας με την υπάλληλο στο τηλέφωνο την ρωτάω…
- Δηλαδή μου λέτε ότι αν αγοράσω μια σοκολάτα με ενα ευρώ θα πληρώσω δυόμιση ευρώ προμήθεια
- Ναι
- Δηλαδή μου λέτε να μην αγοράσω προϊόντα από το εξωτερικό
- Οχι δεν σου λέμε αυτό
- Μα εμμέσως αυτό μου λέτε….
Απάντηση φυσικά δεν πειρα… Για αναλήψεις όμως από το εξωτερικό είχε μικρότερες χρεώσεις από την Πειραιώς. Οπότε τα πράγματα ήταν απλά, με την μία κάρτα θα εκανα αγορές και με την άλλη ανάληψης χρημάτων. Λεφτά θα με έστελναν τμηματικά σε όποια κάρτα τα χρειαζόμουν έτσι ώστε, να μην υπάρχουν τα λεφτά μου μέσα σε ένα λογαριασμό. Γιατί αν γινόταν κάτι με τον εκάστοτε λογαριασμό, πιθανόν να μην είχα άλλα ευκαιρία λεφτά για να μεταφέρω στον άλλον λογαριασμό… Και η Ανθή σε ρόλο μάνατζερ, θα με έστελνε το κομπόδεμα μιας για να το ξοδεύω απονήρευτα και με ευλάβεια. Καλό βεβαίως θα είναι σε αυτήν την περίπτωση, να μην μάλωνα με την Ανθή στη διάρκεια του ταξιδιού, γιατί μόνο με ωτοστόπ θα γυρνούσα πίσω... Ουφ πάει και αυτό.
Το φειζερ κατά τη διάρκεια του χειμώνα ήταν ασφαλισμένο διπλό κλειδωμένο και χωρίς πινακίδες έτσι ώστε, εξεπίτηδες να μην είμαι σε θέση να το οδηγήσω αφενός, για να μην αποκτήσει φθορές και αφετέρου, για να μην του δημιουργούσα εγώ φθορες.
Τις πινακίδες της έβαλα για να πάω εκδρομή με το forum στο Ζαγόρι και αφού γυρίσαμε με το καλό, για να πάω μια μονοήμερη εκδρομή στη Βουλγαρία όπου με τράκαρε ένας εκσκαφέας. Άλλη περίπτωση και αυτή!! Σίγουρα μια ανεπανάληπτη εμπειρία που όμως, δεν ήταν πολύ ενθαρρυντική για το επικείμενο μου ταξίδι ,πόσο μάλλον για τη μάνα μου. Όταν με τράκαρε ο εκσκαφέας με ενα km και ξεκολλούσε το όγκο του από την κατεστραμμένη ποια, μάσκα του φέιζερ το πρώτο πράγμα που ειπα στην Ανθη ήταν… Οχι ρε μάγκα, πάει το ταξίδι!
Αυτές οι δύο ήταν όλο και όλο οι ταξιδιωτικές μου περιπέτειες με το φειζερ για 10 μήνες. Δύο εκδρομές και μια τράκα. Τέλεια!!
Με την ασφάλεια κλασσικά δεν έβγαλα έμμεσα άκρη εμένα εντωμεταξύ, ο καιρός με πίεζε για να φύγω γιατί πολύ απλά μέχρι να φύγω, φοβόμουν να πάω με το φειζερ ακόμα στο περίπτερο για τσιγάρα… Μην και τυχόν συμβεί κάτι. Οπότε έλεγα να φύγω να γυρίσω για να πάω και για κανένα μπάνιο με το Φέιζερ στο υπόλοιπο του καλοκαιριού, γιατί για να πήγαινα για μπάνιο πριν, χλωμό.
Το διάστημα που είχα αρχίσει να αγοράζω τα απαραίτητα για το ταξίδι έβαλα και το φειζερ σε γκαράζ μην λέω μην, μετά από τόσα όνειρα πήγαινα να πάρω το φειζερ και εμένα με τα κλειδιά στο χέρι. Βρε πλήρωσε λίγα παραπάνω ευρώ για να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο μην και τυχόν , οι μόνες σου ταξιδιωτικές εμπειρίες με την καινούργια σου σκηνή είναι στο κέντρο του σαλονιού σου.
Τα επαγγελματικά μου ήταν δόξα τω Θεώ σε μαγευτική κατάσταση έτσι ώστε χωρίς αναστολές να εξαφανιστώ από προσώπου γης αλλά δυστυχώς (μάλλον ευτυχώς), τα πράγματα δεν ήρθαν όπως τα υπολόγισα. Τρεις εβδομάδες προτού να ξεκινήσω έκανα μία μικρή επέμβαση και δύο εβδομάδες ήμουν τέζα. Δεν μπορούσα να κάτσω ούτε στον καναπέ, φυσικά για οδήγηση ούτε λόγος και η παραίτηση μου από την εργασία έγινε με συνοπτικές διαδικασίες. Τώρα τι σχέδια να κάνεις για ένα ταξίδι στη Νορβηγία με τον κώλο επάνω, άντε πείτε μου εσείς. Φυσικά και δεν έκανα, απλώς περίμενα να αποθεραπευτώ να περάσει ο καιρός για να ξεκινήσω. Εντωμεταξύ όσο ήμουν με τον κώλο επάνω και ερχόταν η μάνα μου να με επισκεφτεί και εγώ την έλεγα, ότι μόλις γίνω καλά μετά από μία εβδομάδα θα πάω στη Νορβηγία για να κάνω 11.000 km, με κοιτούσε σαν δαιμονισμένο.
Δόξα τω Θεώ έγινα καλά και αφου με τις παρεκκλίσεις της μάνας μου ρώτησα τον γιατρό, αν θα έχω πρόβλημα να ταξιδέψω με το Φέιζερ και με είπε, όχι (βεβαίως ξέχασα να του επισημάνω για το που ήθελα να ταξιδεψω) Αρχισα να ξαναμπαίνω σε ταξιδιωτικό πλάνο λίγες μέρες πια, από το να ξεκινήσω.
Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Παίρνω το παπί μετά από δύο βδομάδες μη οδήγησης από το σπίτι, δοκιμάζω κατά πόσο είμαι σε κατάσταση να ταξιδέψω ένα km μέχρι το γκαράζ. Παίρνω το φέιζερ και το πάω στο συνεργείο. Από το φοβο μου να διάνισω πέντε km για να πάω στον μηχανικό, ξέχασα και τις εγχειρήσεις και τα πάντα. Φτάνω στο μηχανικό, Μάκη να σε ευχαριστήσω και από εδω για την άψογη δουλειά που με έκανες, χωρίς το μηχανάκι να πάθει το παραμικρό. Μου λέει είμαι φουλ ξανά φέρτο. Τώρα τι να του πω εγώ, ότι φοβάμαι να το ξαναφέρω ενώ σκοπεύω να ταξιδέψω στη Νορβηγία. Καλά λέω στο αφήνω εδώ και θα επικοινωνήσουμε. Να ναι καλά ο άνθρωπος σε τρεις μέρες μου το είχε έτοιμο και όχι μόνο ετοιμο, άλλα σε υπεραριστη κατάσταση. Μου έφτιαξε και τη μάσκα στο μέτρο του δυνατού έτσι ώστε, να μην έχω πρόβλημα στο να ταξιδέψω.
Φυσικά τα ευχαριστώ πρέπει να δοθούν και στον Πασχάλη που με σύστησε στο μηχανικό αλλά και που μεσολάβησε στον λάστιχα, να με προσέξουν ιδιαίτερα. Περνάνε οι μέρες παίρνω το φειζερ αλλά ήμουν μέσα στην τύχη μου άτυχος. Το λαστιχαδικο από το συνεργείο το χώριζαν 500 μετρα απόσταση αλλά εγώ θα έπρεπε να το ξαναπάω εκεί αύριο, γιατί είχε δυστυχώς περάσει η ώρα. Φρίκη! Δεν ξέρω κατά πόσο σας φαίνονται λογικά η υπερβολικά όλα αυτά αλλά εγώ, πραγματικά φοβόμουν μην κάτι συμβεί την τελευταία στιγμή και ματαιώσω την αναχώρηση μου. Δηλαδή τον μοναδικό μου ουσιαστικά στόχο για αυτό το ταξίδι.
Αλλάζω λάστιχα μου λέει ο λάστιχας ότι έχω στραβή μπροστινή ζάντα. Τον ρωτάω αν έχει πρόβλημα μου λέει, όχι. Οπότε λέω άστο, ούτως ή άλλως τόσο καιρό έτσι το οδηγάω και με ελαττωματικό ρουλεμάν τιμονιού αλλά και με στραβή ζάντα οπότε ποιος ο λόγος να το αλλάξω, αφού είναι σε κατάσταση που δεν πρόκειται να μου δημιουργήσουν θέματα ασφαλείας στο δρόμο. Μόνο και μόνο για να αλλάξω την οδηγική συμπεριφορά της μοτοσικλέτας... Πάω που πάω σαν κότα στο δρόμο, τουλάχιστον ας έχουμε και ένα άλλοθι! Εντωμεταξύ μου λεει κάντο μια βόλτα να δεις άμα σε ενοχλεί και βλέπουμε μετέπειτα. Ναι καλά σίγουρα! Και με το που πήγα το φειζερ στο σπιτι πλέον θα κυκλοφορούσε, μόνο για το φόρτωμα του, και το αντίο.
Εδώ να γράψω ότι για κάποιο ανεξήγητο λόγο από τότε που πήρα το Φαζερ, το λέω φειζερ. Δεν ξέρω γιατί μάλλον μου κόλλησε στραβά! Και πέρσι στο ταξίδι μου έτσι το έλεγα και φέτος, έτσι το λέω. Οπότε για να μην έχουμε καμία μήνυση από την Yamaha, ας θεωρήσουμε ότι το φειζερ είναι το παρατσούκλι... Του φαζερ και όλοι θα είμαστε ευτυχισμένοι...
Το φόρτωμα των αποσκευών ήταν μια μεγάλη ιστορία μια και, είχα πολύ περιορισμένο χώρο αφού να φανταστείτε ούτε χώρο για κωλόχαρτο δεν είχα, δεν χωρούσε. Βεβαίως πήρα πολλές συσκευασίες απολυμαντικά μαντηλάκια αλλά κολόχαρτο, όχι.
Εδώ θέλω να ξανά ευχαριστήσω τον Πασχάλη που είχε προθυμοποιηθεί να μου δώσει τις βαλίτσες του για το ταξίδι και να του ζητήσω συγνώμη που δεν τον τίμησα ,αλλά λόγω κωλύματος που έχω στον εγκέφαλο θέλω να είμαι αυτάρκης. Με ότι έχω να ταξιδέψω. Γιατί φυσικά θα της είχα πολύ άγχος! Αν ου μη γένοιτο έπεφτα σε καμιά χαράδρα, πρώτα τις βαλίτσες θα κοιτούσα αν έπαθαν καμιά ζημιά και μετέπειτα το μηχανάκι… Κάτι φυσικά που δεν ήθελα να το υποστώ! Αλλα και για έναν ακόμα, πιο σημαντικό λόγο που θα τον συνειδητοποιούσα στην πορεία του ταξιδιού. Μην τυχόν κάνω καμιά ζημιά στα αυτοκόλλητα του Πασχάλη που είναι πάνω στις βαλίτσες. Εντάξει οι βαλίτσες είναι υλικά αγαθά και επισκευαζονται, αλλά τα αυτοκόλλητα αναμνήσεις, αναμνήσεις που δεν ήθελα επουδενί να τις διακινδυνεύσω.
Πίσω στην κεντρική βαλίτσα έβαλα αρκετά ζευγάρια κοντομάνικα κάλτσες και εσώρουχα διπλωμένα σαν ρόλο έτσι ώστε, να μην πιάνουν χώρο τα οποία φυσικά σιγά-σιγά, θα τα εξφεντονιζα σε διάφορες βουνοκορφές ως κάποιο προσωπικό μου αυτοκόλλητο και αυτομάτως, θα εξοικονομούσα και περισσότερο χώρο. Προμήθειες φαγητού ήταν μηδενικές δεν πήρα ούτε μία κονσέρβα μαζί μου, τίποτα ούτε αλάτι. Αδιάβροχά το παντελόνι της μηχανής, φαρμακειο δύο ζευγάρια χοντρές μπλούζες, φόρμα σαμπουάν και διάφορα. Πέδιλα ανατομικούς τύπους σαν αυτά που πουλάνε στα φαρμακεία. Παπλοματοθηκη πολυεργαλείο φαγητού δίχως όμως να έχω φαγητό μαζί μου, δύο σεικερ για καφέ και 100 φακελάκια νες καφέ.
Για το φειζερ δεν πήρα τίποτα μαζί μου ούτε καν σετ επισκευής ελαστικού μιας και που στην τελική, δεν ηξερα να το χρησιμοποιήσω παρά μόνο από αυτά που είχα δει από το ίντερνετ. Πήρα πέντε πίσω λάμπες για το φέιζερ μιας που της καίει, και κάποια μικρό εργαλεία… αυτά και πολλά ήταν.
Α μιας που ποτέ δεν είχα στήσει σκηνή στη ζωή μου την έστησα τρεις φορές το σαλόνι μου και πλέον, ήμουν πανέτοιμος.
Αγόρασα και μια action camera των 50 € χωρίς να μπορώ να την τοποθετήσω στο μηχανάκι γιατί πολύ απλά, συνοδευόταν με βάση ποδηλάτου και έβρισκαν οι λήψεις της πάνω στα πλαστικά του φέιζερ. Τελικά με τα πολλά, πήρα μια βάση για κράνος που δεν μπορούσα να την τοποθετήσω στην κεφαλή του κράνος, γιατί σε εκείνο το σημείο το κράνος μου σχηματίζει μύτη και δεν έμπαινε το αυτοκόλλητο. Εν ολίγοις κόλλησα το αυτοκόλλητο στραβά και έκανα μια τρυπά στο νερό κάτι που όμως τελικά ,αποδείχθηκε ότι ήταν ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να μου συμβεί.
Και έτσι φτάσαμε 9 Ιουνίου λίγες ώρες πριν την επικείμενη αναχώρησή μου, εγώ φυσικά να διαβάζω ανελλιπώς το ταξιδιωτικό από τα κομάντα της Κοζάνης και να σφίγγετε όσο ναναι το στομαχι μου. Να βλέπω ειδήσεις από το ίντερνετ για εποχές των παγετώνων, χιονοθύελλες εγκλωβισμούς λεωφορείων από τον σφοδρό χιονιά. Ξεριζώματα δέντρων από τους ανέμους και ακυρώσεις δρομολογίων πλοίων και άλλα ενθαρρυντικά. Λέγοντας στον εαυτό μου, καλύτερα να αντιμετωπίσω τέτοιες συνθήκες παρά αυτό που βιώνω τώρα. Δύο εβδομάδες στο σπίτι και περπατώντας 500 μετρα να λαχανιάζω από την εξάντληση προερχόμενη φυσικά, από την πολλή ξάπλα. Πάμε και βλέπουμε έλεγα. Το πολύ πολύ να μετατοπίσω το πρόγραμμα μου έτσι ώστε, τα βουνά της Νορβηγίας να τα διασχίσω στο γυρισμό του ταξιδιού... Θα δούμε.
Πάω να παρω την Ανθη από τη δουλειά και σταματαω, στην παραλία της καλαμαριας οπου ενα εκπληκτικό ηλιοβασίλεμα με ξεπροβόδιζε για το μεγάλο μου ταξίδι...
Η οριζοντες πλεον ηταν ανοιχτη και η περιπετεια καραδοκουσε καπου στον οριζοντα... Περνω την Ανθη παμε βλεπουμε το ηλιοβασιλεμα και καπου εκει, ουσιαστικα θα χοριζαν για λιγο καιρο και οι δρομοι μας.
Αυτά πάνω κάτω τα πριν του ταξιδιού. Κατά τα άλλα πάλι θα ήθελα την ειλικρινή σας γνώμη προς όλα τα τεκτενόμενα του ταξιδιού, πολλα βεβαίως τα καταλαβαινω κι εγώ ο ίδιος γιατί ας μην κρυβόμαστε, ταξιδεύοντας βγάζω καλώς ή κακώς όλα τα ταξιδιωτικά μου απωθημένα στην φορά.
Αυτόν τον πρόλογο τον είχα γράψει προτού να ξεκινήσω να γράφω το οδοιπορικό μου, στο περσινό μου ταξιδιωτικό τον είχα σβήσει και είχα γράψει άλλον... Αλλά φέτος επέλεξα να τον κρατήσω. Εντάξει είναι λίγο βαρύς, αλλά δυστυχώς τα δρώμενα της ζωή μας δεν είναι αψήφιστα όπως δηλαδή θα πρεπει, να είναι στης διακοπές μας.
Κατά τα αλλα από εδώ και εμπρός, ξεκιναει ένα εύθυμο κείμενο γεμάτο με σάτιρα και αυτοσαρκασμό, για να είναι όσο το δυνατόν ευχάριστη η ανάγνωση του… Μιας που μπορεί να είναι και διπλό σε όγκο, από το περσινό μου. ..
Μου είχε καρφωθεί αυτή η ιδέα το να ταξιδέψω στη Νορβηγία από την ώρα που είχα γυρίσει από τις περσινές μου διακοπές. Το ήθελα, το πίστευα αλλά φυσικά δεν ήξερα αν θα μπορούσα να το πραγματοποιήσω. Θεωρητικά θα μπορούσα να πάω αλλά με το πρακτικό της όλης ιστορίας τι γίνεται. Τελοσπάντων ο χειμώνας περνούσε και εγώ ονειρευόμουν.
Βεβαίως όσο ονειρευόμουνα τα όνειρα μου τις περισσότερες φορές κατέληγαν σε εφιάλτες από το άγχος για το τι θα αντιμετωπίσω εκεί έξω, μιας και οι ταξιδιωτικές μου εμπειρίες ήταν κάτω του μηδενός. Ο μεγαλύτερος μου φόβος ήταν κλασσικά, μην μείνω πουθενά με το μηχανάκι μιας και οι επισκευαστικές μου ικανότητες είναι κατά πολύ κατώτερες, από τις ταξιδιωτικές μου... Και περνούσε ο χειμώνας.
Τελικά έκανα ένα ταξιδιωτικό πρόγραμμα για τη Νορβηγία στο οποίο, το πως να μεταβώ ως εκεί το άλλαξα είκοσι φορές αλλά ο κορμός του ευτυχώς, έμεινε ανεπηρέαστός. Πως σχεδιάζεις τώρα αυτό το ταξίδι χωρίς να ξέρεις τι τιφλα σου από σχεδιασμούς… Χα και αυτό, είναι μεγάλη ιστορία! Ευτυχώς που ανακάλυψα μια ιστοσελίδα στο ίντερνετ και βρήκα τις πιθανές μου διαδρομές σχεδόν έτοιμες. Το μόνο που χρειαζόταν να κάνω εγώ ήταν, να συναρμολογήσω αυτές τις 18 ωραιότερες κατά τους νορβηγούς διαδρομές της χώρας τους, σαν κομμάτια ενός μεγάλου ταξιδιωτικού παζλ. http://www.nasjonaleturistveger.no/en/routes Ε μετά από δύο μέρες τα κατάφερα, αποθήκευσα τις διαδρομές στον υπολογιστή και δεν της ξανάνοιξα τέσσερις ημέρες προτού να ξεκινήσω. Αυτό το έκανα για δύο λόγους πρώτον, γιατί ήθελα να ξεχάσω τα αξιοθέατα που επρόκειτο να δω στο δρόμο μου έτσι ώστε, να είναι σαν έκπληξη. Αλλά φυσικά και γιατί με αγχώναν.
Καλές οι διακοπές αλλά με το άγχος τι κάνεις! Για να αποβάλλω το άγχος έπρεπε να το φιλοσοφησω διαφορετικά το όλο φάσμα του ταξιδιού. Όσο σκεφτόμουν για το ταξίδι και τους στόχους μου με δημιουργούσαν προσδοκίες και οι προσδοκίες, άγχος και ανασφάλεια. Οπότε είπα στον εαυτό μου… Νίκο άσε τα προγράμματα στην άκρη ξεκινα με το καλό, δεν σου αρκεί. Πίστευες ποτέ οτι θα έκανες αυτό το ταξίδι. Οπότε ξεκινά το με το καλό και ότι δεις, γευτείς οσμιστης και βιώσεις θα είναι μπόνους… και εκεί ηρέμησα.
Όσο βεβαίως εγώ ηρεμούσα η μάνα μου φρικερνε! Δεν μπορούσε να το χωνέψει τι επρόκειτο να κάνω… Κοιτούσε τον χάρτη και έβαζε κολλύριο στα μάτια. Προσπαθούσε βεβαίως να με μεταπείσει θέτοντας μου προβληματισμούς του στυλ
- Δεν φοβάσαι να κάνεις ένα τόσο μακρινό ταξίδι!
-Όχι!
-Και αν πάθει κάτι η μοτοσυκλέτα;
-Θα πάρω την οδική βοήθεια.
-Και αν πάθεις κάτι εσύ;
- Θα πάω στο νοσοκομείο!
-Να πας βρε αγόρι μου αλλά πάνε με παρέα, όχι μονος σου.
- Μονος θα περάσω πιο καλά
Είχα χαλαρώσει τελείως με την σκέψη του ταξιδιού και οι απαντήσεις μου ήταν απαθέστατες σε σημείο, που η μάνα μου σαλτερνε ακόμα περισσότερο.
Η Ανθή ήταν σε καλά γενικώς επίπεδα ψυχολογίας και όχι μονο, αλλα πολλές φορες που σκεπτόμουν να αναβάλω το ταξίδι αυτή μου έλεγε… Ούτε να το συζητάς, θα πας! Αλλά η μάνα μου, ήταν έτοιμη για το μοναστήρι.
Ο καιρός περνούσε και εγώ σαν γνήσιος ταξιδευτής έκανα τις απαραίτητες αγορές όπως σκηνή sleeping bag και φωτογραφική μηχανή μιας και, από τις πάμπολλες ταξιδιωτικές μου περιπλανήσεις τα χρόνια που πέρασαν, δεν είχα τίποτα γιατί πολύ απλά… Δεν είχα πάει πουθενά έτσι ώστε να το χρειαστώ.
Και στους καφέδες με τα παλικάρια από το φόρουμ το είχα βουλώσει τελείως. Στην αρχή του χειμώνα τους είχα τρελάνει με ερωτήσεις αλλά στην συνέχεια, ούτε που αναφερόμουν στη Νορβηγία... Λες και την είχαν απαγάγει εξωγήινοι. Που και που ευλόγως με ρωτούσαν.
– Ρε Νίκο θα πας ή θα μείνεις με την προετοιμασία;
– Έτσι λέω.
Η σε άλλες συζητήσεις
– Μάλλον Νίκο δεν θα πας φέτος;
– Έτοιμος είμαι, πήρα σκηνή sleeping bag και φωτογραφική μηχανή.
– Και τι, δεν θα πρέπει να οργανώσεις
– Σιγά!!
Έκανα οδική βοήθεια, πανευρωπαϊκή κάρτα υγείας. Έβγαλα δύο κάρτες αναλήψεως απο δύο διαφορετικές τράπεζες ώστε να έχω ασφάλεια, και σε περίπτωση που κάτι συμβεί με την μια, να έχω την άλλη… Και ενημερώθηκα προς έκπληξή μου για τις χρεώσεις που θα έχω χρησιμοποιώντας τες στο εξωτερικό. Κάθε τράπεζα είχε την δίκια της πολιτική. Έχουμε και λέμε…
Η Πειραιώς με είπε ότι σε συναλαγες εκτός ευρώ έχουνε 2% προμήθεια στις αγορές που θα κάνω, σε βενζινάδικα σουπερμάρκετ και λοιπά… Και για αναλήψεις σε συνάλλαγμα, θα έχω 2% συν μια προμήθεια.
Η δε Eurobank με είπε ότι όλες οι συναλλαγές που θα κάνω θα έχουν ταρίφα χρεώσεις σε οποιαδήποτε μου δοσοληψία, 2,5 ευρώ. Δεν μπορούσα να το πιστέψω!! Και μιλώντας με την υπάλληλο στο τηλέφωνο την ρωτάω…
- Δηλαδή μου λέτε ότι αν αγοράσω μια σοκολάτα με ενα ευρώ θα πληρώσω δυόμιση ευρώ προμήθεια
- Ναι
- Δηλαδή μου λέτε να μην αγοράσω προϊόντα από το εξωτερικό
- Οχι δεν σου λέμε αυτό
- Μα εμμέσως αυτό μου λέτε….
Απάντηση φυσικά δεν πειρα… Για αναλήψεις όμως από το εξωτερικό είχε μικρότερες χρεώσεις από την Πειραιώς. Οπότε τα πράγματα ήταν απλά, με την μία κάρτα θα εκανα αγορές και με την άλλη ανάληψης χρημάτων. Λεφτά θα με έστελναν τμηματικά σε όποια κάρτα τα χρειαζόμουν έτσι ώστε, να μην υπάρχουν τα λεφτά μου μέσα σε ένα λογαριασμό. Γιατί αν γινόταν κάτι με τον εκάστοτε λογαριασμό, πιθανόν να μην είχα άλλα ευκαιρία λεφτά για να μεταφέρω στον άλλον λογαριασμό… Και η Ανθή σε ρόλο μάνατζερ, θα με έστελνε το κομπόδεμα μιας για να το ξοδεύω απονήρευτα και με ευλάβεια. Καλό βεβαίως θα είναι σε αυτήν την περίπτωση, να μην μάλωνα με την Ανθή στη διάρκεια του ταξιδιού, γιατί μόνο με ωτοστόπ θα γυρνούσα πίσω... Ουφ πάει και αυτό.
Το φειζερ κατά τη διάρκεια του χειμώνα ήταν ασφαλισμένο διπλό κλειδωμένο και χωρίς πινακίδες έτσι ώστε, εξεπίτηδες να μην είμαι σε θέση να το οδηγήσω αφενός, για να μην αποκτήσει φθορές και αφετέρου, για να μην του δημιουργούσα εγώ φθορες.
Τις πινακίδες της έβαλα για να πάω εκδρομή με το forum στο Ζαγόρι και αφού γυρίσαμε με το καλό, για να πάω μια μονοήμερη εκδρομή στη Βουλγαρία όπου με τράκαρε ένας εκσκαφέας. Άλλη περίπτωση και αυτή!! Σίγουρα μια ανεπανάληπτη εμπειρία που όμως, δεν ήταν πολύ ενθαρρυντική για το επικείμενο μου ταξίδι ,πόσο μάλλον για τη μάνα μου. Όταν με τράκαρε ο εκσκαφέας με ενα km και ξεκολλούσε το όγκο του από την κατεστραμμένη ποια, μάσκα του φέιζερ το πρώτο πράγμα που ειπα στην Ανθη ήταν… Οχι ρε μάγκα, πάει το ταξίδι!
Αυτές οι δύο ήταν όλο και όλο οι ταξιδιωτικές μου περιπέτειες με το φειζερ για 10 μήνες. Δύο εκδρομές και μια τράκα. Τέλεια!!
Με την ασφάλεια κλασσικά δεν έβγαλα έμμεσα άκρη εμένα εντωμεταξύ, ο καιρός με πίεζε για να φύγω γιατί πολύ απλά μέχρι να φύγω, φοβόμουν να πάω με το φειζερ ακόμα στο περίπτερο για τσιγάρα… Μην και τυχόν συμβεί κάτι. Οπότε έλεγα να φύγω να γυρίσω για να πάω και για κανένα μπάνιο με το Φέιζερ στο υπόλοιπο του καλοκαιριού, γιατί για να πήγαινα για μπάνιο πριν, χλωμό.
Το διάστημα που είχα αρχίσει να αγοράζω τα απαραίτητα για το ταξίδι έβαλα και το φειζερ σε γκαράζ μην λέω μην, μετά από τόσα όνειρα πήγαινα να πάρω το φειζερ και εμένα με τα κλειδιά στο χέρι. Βρε πλήρωσε λίγα παραπάνω ευρώ για να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο μην και τυχόν , οι μόνες σου ταξιδιωτικές εμπειρίες με την καινούργια σου σκηνή είναι στο κέντρο του σαλονιού σου.
Τα επαγγελματικά μου ήταν δόξα τω Θεώ σε μαγευτική κατάσταση έτσι ώστε χωρίς αναστολές να εξαφανιστώ από προσώπου γης αλλά δυστυχώς (μάλλον ευτυχώς), τα πράγματα δεν ήρθαν όπως τα υπολόγισα. Τρεις εβδομάδες προτού να ξεκινήσω έκανα μία μικρή επέμβαση και δύο εβδομάδες ήμουν τέζα. Δεν μπορούσα να κάτσω ούτε στον καναπέ, φυσικά για οδήγηση ούτε λόγος και η παραίτηση μου από την εργασία έγινε με συνοπτικές διαδικασίες. Τώρα τι σχέδια να κάνεις για ένα ταξίδι στη Νορβηγία με τον κώλο επάνω, άντε πείτε μου εσείς. Φυσικά και δεν έκανα, απλώς περίμενα να αποθεραπευτώ να περάσει ο καιρός για να ξεκινήσω. Εντωμεταξύ όσο ήμουν με τον κώλο επάνω και ερχόταν η μάνα μου να με επισκεφτεί και εγώ την έλεγα, ότι μόλις γίνω καλά μετά από μία εβδομάδα θα πάω στη Νορβηγία για να κάνω 11.000 km, με κοιτούσε σαν δαιμονισμένο.
Δόξα τω Θεώ έγινα καλά και αφου με τις παρεκκλίσεις της μάνας μου ρώτησα τον γιατρό, αν θα έχω πρόβλημα να ταξιδέψω με το Φέιζερ και με είπε, όχι (βεβαίως ξέχασα να του επισημάνω για το που ήθελα να ταξιδεψω) Αρχισα να ξαναμπαίνω σε ταξιδιωτικό πλάνο λίγες μέρες πια, από το να ξεκινήσω.
Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Παίρνω το παπί μετά από δύο βδομάδες μη οδήγησης από το σπίτι, δοκιμάζω κατά πόσο είμαι σε κατάσταση να ταξιδέψω ένα km μέχρι το γκαράζ. Παίρνω το φέιζερ και το πάω στο συνεργείο. Από το φοβο μου να διάνισω πέντε km για να πάω στον μηχανικό, ξέχασα και τις εγχειρήσεις και τα πάντα. Φτάνω στο μηχανικό, Μάκη να σε ευχαριστήσω και από εδω για την άψογη δουλειά που με έκανες, χωρίς το μηχανάκι να πάθει το παραμικρό. Μου λέει είμαι φουλ ξανά φέρτο. Τώρα τι να του πω εγώ, ότι φοβάμαι να το ξαναφέρω ενώ σκοπεύω να ταξιδέψω στη Νορβηγία. Καλά λέω στο αφήνω εδώ και θα επικοινωνήσουμε. Να ναι καλά ο άνθρωπος σε τρεις μέρες μου το είχε έτοιμο και όχι μόνο ετοιμο, άλλα σε υπεραριστη κατάσταση. Μου έφτιαξε και τη μάσκα στο μέτρο του δυνατού έτσι ώστε, να μην έχω πρόβλημα στο να ταξιδέψω.
Φυσικά τα ευχαριστώ πρέπει να δοθούν και στον Πασχάλη που με σύστησε στο μηχανικό αλλά και που μεσολάβησε στον λάστιχα, να με προσέξουν ιδιαίτερα. Περνάνε οι μέρες παίρνω το φειζερ αλλά ήμουν μέσα στην τύχη μου άτυχος. Το λαστιχαδικο από το συνεργείο το χώριζαν 500 μετρα απόσταση αλλά εγώ θα έπρεπε να το ξαναπάω εκεί αύριο, γιατί είχε δυστυχώς περάσει η ώρα. Φρίκη! Δεν ξέρω κατά πόσο σας φαίνονται λογικά η υπερβολικά όλα αυτά αλλά εγώ, πραγματικά φοβόμουν μην κάτι συμβεί την τελευταία στιγμή και ματαιώσω την αναχώρηση μου. Δηλαδή τον μοναδικό μου ουσιαστικά στόχο για αυτό το ταξίδι.
Αλλάζω λάστιχα μου λέει ο λάστιχας ότι έχω στραβή μπροστινή ζάντα. Τον ρωτάω αν έχει πρόβλημα μου λέει, όχι. Οπότε λέω άστο, ούτως ή άλλως τόσο καιρό έτσι το οδηγάω και με ελαττωματικό ρουλεμάν τιμονιού αλλά και με στραβή ζάντα οπότε ποιος ο λόγος να το αλλάξω, αφού είναι σε κατάσταση που δεν πρόκειται να μου δημιουργήσουν θέματα ασφαλείας στο δρόμο. Μόνο και μόνο για να αλλάξω την οδηγική συμπεριφορά της μοτοσικλέτας... Πάω που πάω σαν κότα στο δρόμο, τουλάχιστον ας έχουμε και ένα άλλοθι! Εντωμεταξύ μου λεει κάντο μια βόλτα να δεις άμα σε ενοχλεί και βλέπουμε μετέπειτα. Ναι καλά σίγουρα! Και με το που πήγα το φειζερ στο σπιτι πλέον θα κυκλοφορούσε, μόνο για το φόρτωμα του, και το αντίο.
Εδώ να γράψω ότι για κάποιο ανεξήγητο λόγο από τότε που πήρα το Φαζερ, το λέω φειζερ. Δεν ξέρω γιατί μάλλον μου κόλλησε στραβά! Και πέρσι στο ταξίδι μου έτσι το έλεγα και φέτος, έτσι το λέω. Οπότε για να μην έχουμε καμία μήνυση από την Yamaha, ας θεωρήσουμε ότι το φειζερ είναι το παρατσούκλι... Του φαζερ και όλοι θα είμαστε ευτυχισμένοι...
Το φόρτωμα των αποσκευών ήταν μια μεγάλη ιστορία μια και, είχα πολύ περιορισμένο χώρο αφού να φανταστείτε ούτε χώρο για κωλόχαρτο δεν είχα, δεν χωρούσε. Βεβαίως πήρα πολλές συσκευασίες απολυμαντικά μαντηλάκια αλλά κολόχαρτο, όχι.
Εδώ θέλω να ξανά ευχαριστήσω τον Πασχάλη που είχε προθυμοποιηθεί να μου δώσει τις βαλίτσες του για το ταξίδι και να του ζητήσω συγνώμη που δεν τον τίμησα ,αλλά λόγω κωλύματος που έχω στον εγκέφαλο θέλω να είμαι αυτάρκης. Με ότι έχω να ταξιδέψω. Γιατί φυσικά θα της είχα πολύ άγχος! Αν ου μη γένοιτο έπεφτα σε καμιά χαράδρα, πρώτα τις βαλίτσες θα κοιτούσα αν έπαθαν καμιά ζημιά και μετέπειτα το μηχανάκι… Κάτι φυσικά που δεν ήθελα να το υποστώ! Αλλα και για έναν ακόμα, πιο σημαντικό λόγο που θα τον συνειδητοποιούσα στην πορεία του ταξιδιού. Μην τυχόν κάνω καμιά ζημιά στα αυτοκόλλητα του Πασχάλη που είναι πάνω στις βαλίτσες. Εντάξει οι βαλίτσες είναι υλικά αγαθά και επισκευαζονται, αλλά τα αυτοκόλλητα αναμνήσεις, αναμνήσεις που δεν ήθελα επουδενί να τις διακινδυνεύσω.
Πίσω στην κεντρική βαλίτσα έβαλα αρκετά ζευγάρια κοντομάνικα κάλτσες και εσώρουχα διπλωμένα σαν ρόλο έτσι ώστε, να μην πιάνουν χώρο τα οποία φυσικά σιγά-σιγά, θα τα εξφεντονιζα σε διάφορες βουνοκορφές ως κάποιο προσωπικό μου αυτοκόλλητο και αυτομάτως, θα εξοικονομούσα και περισσότερο χώρο. Προμήθειες φαγητού ήταν μηδενικές δεν πήρα ούτε μία κονσέρβα μαζί μου, τίποτα ούτε αλάτι. Αδιάβροχά το παντελόνι της μηχανής, φαρμακειο δύο ζευγάρια χοντρές μπλούζες, φόρμα σαμπουάν και διάφορα. Πέδιλα ανατομικούς τύπους σαν αυτά που πουλάνε στα φαρμακεία. Παπλοματοθηκη πολυεργαλείο φαγητού δίχως όμως να έχω φαγητό μαζί μου, δύο σεικερ για καφέ και 100 φακελάκια νες καφέ.
Για το φειζερ δεν πήρα τίποτα μαζί μου ούτε καν σετ επισκευής ελαστικού μιας και που στην τελική, δεν ηξερα να το χρησιμοποιήσω παρά μόνο από αυτά που είχα δει από το ίντερνετ. Πήρα πέντε πίσω λάμπες για το φέιζερ μιας που της καίει, και κάποια μικρό εργαλεία… αυτά και πολλά ήταν.
Α μιας που ποτέ δεν είχα στήσει σκηνή στη ζωή μου την έστησα τρεις φορές το σαλόνι μου και πλέον, ήμουν πανέτοιμος.
Αγόρασα και μια action camera των 50 € χωρίς να μπορώ να την τοποθετήσω στο μηχανάκι γιατί πολύ απλά, συνοδευόταν με βάση ποδηλάτου και έβρισκαν οι λήψεις της πάνω στα πλαστικά του φέιζερ. Τελικά με τα πολλά, πήρα μια βάση για κράνος που δεν μπορούσα να την τοποθετήσω στην κεφαλή του κράνος, γιατί σε εκείνο το σημείο το κράνος μου σχηματίζει μύτη και δεν έμπαινε το αυτοκόλλητο. Εν ολίγοις κόλλησα το αυτοκόλλητο στραβά και έκανα μια τρυπά στο νερό κάτι που όμως τελικά ,αποδείχθηκε ότι ήταν ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να μου συμβεί.
Και έτσι φτάσαμε 9 Ιουνίου λίγες ώρες πριν την επικείμενη αναχώρησή μου, εγώ φυσικά να διαβάζω ανελλιπώς το ταξιδιωτικό από τα κομάντα της Κοζάνης και να σφίγγετε όσο ναναι το στομαχι μου. Να βλέπω ειδήσεις από το ίντερνετ για εποχές των παγετώνων, χιονοθύελλες εγκλωβισμούς λεωφορείων από τον σφοδρό χιονιά. Ξεριζώματα δέντρων από τους ανέμους και ακυρώσεις δρομολογίων πλοίων και άλλα ενθαρρυντικά. Λέγοντας στον εαυτό μου, καλύτερα να αντιμετωπίσω τέτοιες συνθήκες παρά αυτό που βιώνω τώρα. Δύο εβδομάδες στο σπίτι και περπατώντας 500 μετρα να λαχανιάζω από την εξάντληση προερχόμενη φυσικά, από την πολλή ξάπλα. Πάμε και βλέπουμε έλεγα. Το πολύ πολύ να μετατοπίσω το πρόγραμμα μου έτσι ώστε, τα βουνά της Νορβηγίας να τα διασχίσω στο γυρισμό του ταξιδιού... Θα δούμε.
Πάω να παρω την Ανθη από τη δουλειά και σταματαω, στην παραλία της καλαμαριας οπου ενα εκπληκτικό ηλιοβασίλεμα με ξεπροβόδιζε για το μεγάλο μου ταξίδι...
Η οριζοντες πλεον ηταν ανοιχτη και η περιπετεια καραδοκουσε καπου στον οριζοντα... Περνω την Ανθη παμε βλεπουμε το ηλιοβασιλεμα και καπου εκει, ουσιαστικα θα χοριζαν για λιγο καιρο και οι δρομοι μας.
Αυτά πάνω κάτω τα πριν του ταξιδιού. Κατά τα άλλα πάλι θα ήθελα την ειλικρινή σας γνώμη προς όλα τα τεκτενόμενα του ταξιδιού, πολλα βεβαίως τα καταλαβαινω κι εγώ ο ίδιος γιατί ας μην κρυβόμαστε, ταξιδεύοντας βγάζω καλώς ή κακώς όλα τα ταξιδιωτικά μου απωθημένα στην φορά.
Αυτόν τον πρόλογο τον είχα γράψει προτού να ξεκινήσω να γράφω το οδοιπορικό μου, στο περσινό μου ταξιδιωτικό τον είχα σβήσει και είχα γράψει άλλον... Αλλά φέτος επέλεξα να τον κρατήσω. Εντάξει είναι λίγο βαρύς, αλλά δυστυχώς τα δρώμενα της ζωή μας δεν είναι αψήφιστα όπως δηλαδή θα πρεπει, να είναι στης διακοπές μας.
Κατά τα αλλα από εδώ και εμπρός, ξεκιναει ένα εύθυμο κείμενο γεμάτο με σάτιρα και αυτοσαρκασμό, για να είναι όσο το δυνατόν ευχάριστη η ανάγνωση του… Μιας που μπορεί να είναι και διπλό σε όγκο, από το περσινό μου. ..