1982 Αθήνα Διδυμότειχο με 50άρι

[KTiNoS]

το δικό μου ήτα μπλε


Έτρεχε το σωτήριον έτος 1982 και η κατάσταση μου ήταν λίγο καλλίτερη από το απελπιστική
Το ΠΑΣΟΚ είχε κερδίσει τις εκλογές κι αυτό θα μου επέτρεπε να τελειώσω το λύκειο προφανώς.
Είχα μόλις απολυθεί από το ίδρυμα παρ όλα αυτά εκκρεμούσαν 2 δικαστήρια για οδήγηση χωρίς δίπλωμα και αντίσταση κατά της αρχής.
Σίγουρα όμως η βαλβίδα αποσυμπίεσης που είχε ανοίξει ο Αντρέας κάποιες ελπίδες άφηνε.
Εγώ προσωπικά σκεφτόμουν τις μεγάλες μηχανές μηχανές που έσκιζαν τη νύχτα στην Κηφισίας και απλά ήθελα να είμαι εκεί.
Ουουουουουουου....
Τετρακύλινδρα μεγάλα μοτέρ με ντεβίλ εξατμίσεις και κέκρερ τέσσερις σε μια.
Η φίλη μου είχε πατέρα αστυνομικό κι έτρωγε ξύλο σε εβδομαδιαία βάση!
Δεν θυμάμαι καν πως την έλεγαν πια ήταν όμως όμορφη και προσέφερε σεξ. Μεγάλη δουλειά την εποχή εκείνη.
Όταν το αρσενικό έχει καλό και επαρκές σεξ μπορεί να ξεχάσει πολλά πράγματα
Γεγονός πάντως ότι το κύριο συναίσθημα που είχα μέσα μου ήταν αυτό της φυγής
Η Ελλάδα για μένα ήταν ένα μέρος μισητό και οι κάτοικοι αμόρφωτοι, ανόητοι, κακοί και σίγουρα κάθε άλλα παρά φιλικοί.
Μια μέρα κοιτούσα ένα γαμημένο χάρτη απ αυτούς που είχαν τότε.
Η Ελλάδα ήταν αποκλεισμένη. Θάλασσα και σύνορα με χώρες που δύσκολα θ αποφάσιζες να μπεις.
Μισούσα τα φέρρι μποτ. Ήταν βρόμικα και τα πληρώματα αλήτες που έβριζαν και ψάχναν μόνιμα φασαρίες.
-Που τελειώνει η Ελλάδα ρε γμτ?
Μα στο Διδυμότειχο!
-Και κάπου εκεί αποφάσισα να πάω να ρίξω μια ματιά, ένα ζεστό μοναχικό καλοκαίρι όπου δεν είχα τίποτα να πω σε ανθρώπους που έτσι κι αλλιώς δεν καταλάβαιναν!
Άρχισα να μαζεύω λεφτά. Σταμάτησα να ξοδεύω. Πούλησα και ότι δεν χρειαζόμουν. Έκανα και κάτι μεροκάματα.
Απόσταση δεν μπορούσα να μετρήσω με το χάρτη που είχα.
Ρώτησα ένα νταλικέρη όμως και που είπε 1200χλμ περίπου.
Πήγα κατευθείαν στο Γιώργο, το βοηθό μηχανικού στο συνεργείο και τον ρώτησα.
Γίνεται?
Είχαν ένα suzuki TS 50 που έκαιγε βενζίνη και λάδι και δεν είχα καμία διάθεση να μείνω στο δρόμο
Μόλις του το πα τρελάθηκε !
Έκανε εντούρο τότε με μια μοντέσα
-Ναι μου λέει γίνεται ΑΡΚΕΙ να μην πας τέρμα γκάζι γιατί θα κολλήσει!
Με 50 πας και στο βόριο πόλο!
Οκ 50 αλλά έτσι θέλω 3 μέρες να πάω και 3 να έρθω
Μάζεψα λοιπόν ότι νόμιζα ότι χρειαζόμουν (περίπου τίποτα) κι ένα απόγευμα απλά έφυγα!
Είχα δίπλωμα άδεια κι ασφάλεια.
Σύντομα θα μάθαινα ότι δεν αρκούσαν σε μια χώρα που όποιος είχε μηχανάκι ήταν ντε φάκτο αλήτης.
Η εθνική ήξερα που είναι και ως εκεί.
Ροτόντας πας στην Πόλη

 

[apos.zeitou]

Eχεις καμοια φωτό;;;; Κάτι τέτοια ταξίδια στην τότε ελλαδα με χαροποιουν και σκέφτομαι ότι δεν ήταν όλοι "τσαντάκιδες" αλλά υπηρχαν και οι ρομαντικοί και ονειροπόλοι , ασχτος που θέλουν να περιγράφουν έτσι εκείνη την εποχή!!!!

xrv_world_explorer

 

[KTiNoS]

Eχεις καμοια φωτό;;;; Κάτι τέτοια ταξίδια στην τότε ελλαδα με χαροποιουν και σκέφτομαι ότι δεν ήταν όλοι "τσαντάκιδες" αλλά υπηρχαν και οι ρομαντικοί και ονειροπόλοι , ασχτος που θέλουν να περιγράφουν έτσι εκείνη την εποχή!!!!

xrv_world_explorer

Φωτογραφίες απ την εποχή εκείνη έχω, απ το ταξίδι αυτό όχι
Βασικά δεν είχα καν φωτογραφική μηχανή (με φιλμ)
αλλά κυρίως δεν είχα καταλάβει πόσο θ άλλαζε η ζωή μετά απ αυτό

Την εποχή εκείνη μόνο ο Γαζούλης ταξίδευε με μηχανή στην Ελλάδα και ήταν γνωστός
Υπήρχαν κι άλλοι αλλά δεν είχαμε την πληροφορία εύκολη.
Πάντως ο Γατούλης εντούρο φτιάχτηκε εκείνη τη χρονιά αν θυμάμαι καλά

 

[apos.zeitou]

Φωτογραφίες απ την εποχή εκείνη έχω, απ το ταξίδι αυτό όχι
Βασικά δεν είχαν καν φωτογραφική μηχανή (με φιλμ)
αλλά κυρίως δεν είχα καταλάβει πόσο θ άλλαζε η ζωή μετά απ αυτό

Την εποχή εκείνη μόνο ο Γαζούλης ταξίδευε με μηχανή στην Ελλάδα και ήταν γνωστός
Υπήρχαν κι άλλοι αλλά δεν είχαμε την πληροφορία εύκολη.
Πάντως ο Γατούλης εντούρο φτιάχτηκε εκείνη τη χρονιά αν θυμάμαι καλά

Έχεις περισσότερες πληροφορίες γι'αυτό ;;; Να ανατρέξω κάπου;;

xrv_world_explorer

 

[KTiNoS]

Την 1η μέρα έφυγα μεσημέρι αφού πήγα στη γιαγιά μου για φαΐ
Δεν της είπα τίποτα γιατί θα είχε τρελαθεί!
Την έκανα ταράτσα και έφυγα
Είχα σκοπό να τρώω στο δρόμο ότι έβρισκα κι έτσι θεώρησα καλό να ξεκινήσω χορτάτος
(και ήταν γιατί με θέρισε η πείνα τις επόμενες μέρες)
Εξοπλισμός
Πόνι παπούτσια του μπάσκετ, τζιν παντελόνι και μπουφάν κράνος μοτο κρος
πετσέτα παραλίας λεφτά τσιγάρα μαγιό
παλιά σώβρακα και μπλουζάκια τα οποία θα πέταγα στο δρόμο

Η νύχτα με βρήκε στον Αγ Κωνσταντίνο και πήγα ξενοδοχείο τ αστέρια παραλία.
Μεγάλο λάθος!
Ποτέ μα ποτέ μην κοιμάσαι χύμα σε πόλεις!
Και πάνω που έκλεισα τα μάτια μου....

-Βρεεεεεε καλώς τα παιδίιιιιιιι
Και κάποιος με κλοτσάει στα πλευρά!
Ανοίγω τα μάτια μου και οποία έκπληξη
-Οι μπάτσοι!

-Τι κάνjεις εδώ?
-Που πας ?
-Γιατί πας?
-Δυστυχώς δεν είναι κλεμμένο
-Δυστυχώς έχει χαρτιά
-Τσαντάκιας απ την Αθήνα είναι

Κρατάω ψυχραιμία και δεν βγάζω κιχ
Απαντάω μονολεκτικά
Σκέφτομαι πως αν με πάνε τμήμα ίσως μάθουν ότι έχω περιπέτειες και μπλέξω χειρότερα
και θέλω να πάω Διδυμότειχο που εκείνη τη στιγμή μου μοιάζει Παρίσι
Κάπου μέσα μου με πιάνει απελπισία τα βλέπω όλα μαύρα
Άλλο ένα σχέδιο που θα πάει κατά διαόλου
Δεν θα φτάσω ποτέ....

Κι ενώ βυθίζομαι στη λύπη
Λένε κάτι μλκιες μου πετάνε τα χαρτιά στη μούρη και φεύγουν όπως ήρθαν!
Τους ακούω να μου φωνάζουν...
Μη κουνjίσεις από δω πέρα θα σι πατήσ καμια νταλjικα

Είμαι τόσο εκνευρισμένος που δεν μπορώ πια να κοιμηθώ
Το έδαφος είναι και σκληρό και τώρα μου φταίνε όλα

Βγάζω τα ρούχα και πέφτω στη θάλασσα
ΜΠΛΑΦ !
Και μου περνάνε όλα !
Όλες οι μαύρες σκέψεις φεύγουν με το κρύο νερό !
Αύριο θα είναι μια άλλη μέρα κι όλα θα πάνε καλά !
Κοιμάμαι και σκέφτομαι τη φίλη μου
μακάρι να ήταν εδώ !

 

[KTiNoS]

Το επόμενο πρωί ξυπνάω χαράματα Ο ήλιος δεν μ αφήνει να κοιμηθώ.
Είναι μια νέα αρχή για μένα αυτή.
Το ταξίδι επιβάλει τους δικούς του νόμους
Σκέφτομαι ότι οι φίλοι μου τέτοια ώρα γυρνάνε σπίτι απ το κύτταρο (Ηπείρου)
αφού έχουν φάει στη μάπα τη βαβούρα από τους Σώκρατες τους οποίους ούτε οι ίδιοι δε γούσταραν
αλλά ήταν μαστ αν ήσουν ροκάς που σέβονταν τον εαυτό του.
Εγώ όμως ζούσα μια αληθινή περιπέτεια, σε μια αληθινή παραλία και έκανα ένα αληθινό ταξίδι
Ξαναπέφτω στη θάλασσα
ΜΠΛΑΦ
Το κρύο νερό μου καθαρίζει το μυαλό για μια ακόμα φορά.
Ξέρω πως από δω και πέρα δεν θα ξανακάνω τίποτε που δεν γουστάρω!
Ο Τουρκογιώργης μπορεί να πα να γ....
Κιθάρα παίζουν οι dire straits

Αφήνω το κράνος στη μηχανή και μπαίνω σ ένα μαγαζάκι να πάρω αηδίες να φάω
Μίλκο και τέτοια
Ανακαλύπτω ότι έχω παραλείψει κάτι πολύ βασικό!
Κωλόχαρτο!
Παίρνω κι απ αυτό και πριν φύγω από την πόλη του Αγίου Κωνσταντίνου τους αφήνω ένα καλό ενθύμιο
Ο Νίκος ήταν εδώ και σας αγαπάει!

Έχω πάρει το μάθημα μου
Μακριά από κόσμο, δεν καρφωνόμαστε με μηχανές και κράνη, δεν μιλάμε χωρίς λόγο σε κανέναν
και δεν εξηγούμε τίποτε.
Αλλιώς θα φέρουν τους μπάτσους και θα χουμε τα ίδια
Επόμενη στάση Λάρσα.
Έχω συγγενείς εκεί που είναι πλούσιοι -γιατροί- και βγάζουν πολλά λεφτά
Να πέρναγα να πω κάνα γεια?
Καλύτερα όχι γιατί μπορεί να πάρουν Αθήνα τηλέφωνο και να χουμε άλλα
Μπαίνω σ ένα βενζινάδικο γεμίζω βενζίνη και λάδι 2Τ πληρώνω και ουπσσσσς!
Έχω υπολογίσει λάθος την βενζίνη
Το μηχανάκι καίει παραπάνω κι αν θέλω να μη γυρίζω πίσω σπρώχνοντας πρέπει να κάνω οικονομία!
Το ερώτημα είναι από τι?
Μόνο για φαΐ και τσιγάρα χαλάω !
Μπας και να ξανασκεφτώ την επίσκεψη στο μπάρμπα????

 

[KTiNoS]

Η εικόνα της Λάρσας τότε ήταν απλά απογοητευτική!
Μισοτελειωμένα σπίτια, χωματόδρομοι
άνθρωποι που δεν ντύνονται όπως εγώ, που δε μιλάνε όπως εγώ κι ακούνε αυτά τα καταραμένα μπουζούκια
που εγώ και ο ροκάς ο εαυτός μου μισούμε σαν το χάρο!

Μας πως γίνεται ο μπάρμπας μου να βγάζει τόσα πολλά λεφτά εδώ πέρα????

Μα αυτά και μ αυτά γίνεται ένα τρομερό ατύχημα στο δρόμο που τότε λέγαν εθνική
Ένας ταρίφας βγάζει μούρη κι ένα ρέο του στρατού πέφτει πάνω του διαλύοντας το ταξί!
Είναι σαφές ότι φταίει ο ταξιτζής.
Είναι μες τα αίματα και κλαίει λέγοντας πως καταστράφηκε
Εμείς τους ταρίφες τους μισούσαμε όλους όμως
Μας έκλεβαν, μας έβριζαν στο δρόμο και μετέφεραν πόρνες για βίζιτες....
Το λογικό ήταν να παω και καλά να πάθει ο μλκας !
Η πραγματικότητα όμως έχει άλλη όψη κι αυτός έδειχνε καλός άνθρωπος !

Κάπου εκεί θυμάμαι πως πρέπει να φύγω γιατί όπου να ναι θα έρθει η αστυνομία και ίσως
ένα πιτσιρικάς μόνος κι έρμος τους κινήσει την προσοχή κλπ κλπ
Κατεβάζω τη μανιβέλα και βουρ για Θεσσαλονίκη.
Έχει δρόμο ακόμα

 

[petros KLR]

Απολαυστικό... εγώ που νόμιζα ταξιδαρα αυτό που κάναμε με τον κολλητό Μάι του '83 μαθητές λυκείου...
Με δύο C 50... πήγαμε διήμερο στο Τολό σε τροχόσπιτο που είχε εκεί ο πατέρας του φίλου..

 

[KTiNoS]

Προσπαθώ να θυμηθώ όλα όσα έγιναν αλλά έχουν περάσει πολλά χρόνια, γράφοντας ανακαλώ στη μνήμη διάφορα

Κάπου στο δρόμο είδα και πινακίδα Κιλελέρ
Νομίζω ότι τότε ήταν αριστερά της παλιάς εθνικής όμως (φέξε μου και γλίστρησα)

Όλοι ήξεραν το δίσκο του Νιόνιου το φορτηγό με το ομώνυμο τραγούδι
Εγώ ήξερα όλη την ιστορία με κάθε λεπτομέρεια!
Η γιαγιά μου μου τα είχε εξιστορήσει λεπτομερώς
Όταν είσαι μικρός όμως οι ιστορίες αυτές μοιάζουν σαν να μην έγιναν ποτέ
Το Κιλελέρ θα μπορούσε να είναι και κάπου στη θάλασσα της βόρειας Κίνας δηλαδή ή και στις ΗΠΑ
εκεί που έφτιαχναν γουέστερν
Το μόνο ξεκάθαρο ήταν ότι εμείς ήμασταν με τους αγρότες που όμως απλά.... Δεν υπήρχαν!
Και ξαφνικά μια απλή ταμπέλα κάνει το παραμύθι ιστορία και οι αγρότες -με τους οποίους είσαι παραδοσιακά, χωρίς να υπάρχει αμφιβολία καμία-
είναι μπροστά σου !
Και το μονότονο ιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι από το δίχρονο μοτεράκι συνεχίζονταν και οι ευθείες ατελείωτες με 50

 

[KTiNoS]

Η Θεσσαλονίκη για μας τότε ήταν 3 πράγματα ΜΟΝΟ
Κούδας Καζατζίδης Λευκός πύργος.

Για τουριστικούς λόγους (και όχι μόνο) είπα να περάσω από μέσα να δω το λευκό πύργο που εν τέλει ήταν γκρι!
Γκρι όπως όλη η επαρχία της Ελλάδας που πάλευε για την επιβίωση
κι εγώ ο κακότροπος πιτσιρικάς την έβλεπα για 1η φορά γυμνή και άσχημη μπροστά μου !
Συχνά μάλιστα έτοιμη να με κατασπαράξει μόνο και μόνο για τη χαρά του να το κάνει

Εντο με ταξί τα πρώτα πρακτικά προβλήματα είχαν κάνει την εμφάνιση τους
Ήμουν τραγικά αργός στην εθνική και οι νταλίκες έσπαγαν πλάκα να με περνάνε στον πόντο
Ίσως τελικά η μλκια του μπάτσου στον Αγ Κωνσταντίνο να μην ήταν και τόσο μλκια !

Το αλάτι της θάλασσας μ ενοχλούσε και τα ρούχα μου είχαν γίνει μαύρα απ το καπνό των φορτηγών

Στη Θεσσαλονίκη έμεινα κι από πλατίνες !
(ναι τότενες τέτοια είχαμε)
Ρώτησα κάτι πιτσιρικάδες (με κοίταξαν σας ούφο) που έχει συνεργείο
ΜΕ είπαν και πήγα
Εκεί δεν ήθελα δημοσιότητα φυσικά για τους γνωστούς λόγους αλλά οι άνθρωποι ήταν καλοί και φιλόξενοι
και τους είπα!
Στην Αρχή δεν με πίστεψαν αλλά τους έδειξα τα χαρτάκια από τα διόδια!
Άρχισαν να ρωτούν με μανία και δεν μπορούσαν να καταλάβουν ή να εξηγήσουν πως διάτανο ο πατέρας μου
δεν με δέρνει όλη μέρα να συνέλθω !
Είχαν ενθουσιαστεί με πήραν σπίτι τους, με τάισαν έπλυναν τα ρούχα μου στο χέρι και την επόμενη με άφησαν να φύγω
σχεδόν με το ζόρι
Η Ελλάδα αυτή δεν υπάρχει πια μην την ψάξετε !

 

[KTiNoS]

Μετά τη Θεσσαλονίκη πρακτικά για εμάς δεν υπήρχε Ελλάδα!
Δεν ξέραμε απολύτως τίποτε
Δεν γίνονταν καμία αναφορά για τα μέρη αυτά, ούτε κάποια είδηση μαθαίναμε ποτέ!
Ο δρόμος είχε το χάλι του αλλά το ελαφρύ εντουράκι καθάριζε.
Αν πω τη λέξη εθνική οδό μάλλον δε σημαίνει τίποτε.
Εντύπωση που είχε κάνει η Καβάλα γιατί ήταν εντελώς διαφορετική από οτιδήποτε ήξερα μέχρι στιγμής
Φτώχεια όμως. Φτώχεια παντού!
Ούτε αυτοκίνητα δεν κυκλοφορούσαν στους δρόμος!
Μοναξιά ρε παιδί μου
Άρχισα να φαίνομαι !
Πιτσιρικάς με μηχανάκι?
Λεφτά δηλαδή!
Δεν μ ενοχλούσε όμως κανείς πια !
Λεφτά δηλαδή?

Πήγαινα αργά με δεξιά μου την Τουρκιά!
Τους Τούρκους έπρεπε να τους μισούμε! Όλοι το ήξεραν αυτό !
Τώρα όμως μόνος στο δρόμο να σέρνομαι με 50 αναλογιζόμουν πως το 21 ήταν πολύ μακριά
και ίσως ίσως δεν δίνω δεκάρα τσακιστή για τον Αλί Πασά και την κυρά Φροσίνη !
Το μόνο σίγουρο εδώ ήταν η φτώχεια!

Και οι μιναρέδες!
Μα έχει Τούρκους η Ελλάδα?

Ναι Τούρκους τους λέγαμε τότε γιατί οι άνθρωποι χωρίζονταν σε κράτη με βάση το θρήσκευμα και όχι την εθνικότητα.
Γίνεσαι Τούρκος διάκο μου την πίστη σου ν αλλάξεις?
Μουσουλμάνος δηλαδή = Τούρκος
Μετά αλλάξανε αυτά !

Η έκπληξη μου όμως ήταν τεράστια.
Δεν είχα ιδέα !

 

[KTiNoS]

Το Διδυμότειχο εν τέλει δεν ήταν τίποτε παρά μια κουκκίδα σ ένα παλιό χάρτη
Είχε εκκλησία, είχε τζαμί και φυσικά πολύ πολύ φτώχεια
Για 1η φορά άκουσα να μιλούν Τούρκικα !
Ποιος θα το πίστευε 3 μέρες πριν !
Ήμουν μόνος, δεν μπορούσα να το πω σε κανέναν
Θεωρούσα πως δεν ήταν καθόλου σωστό να είμαι εκεί με τη μηχανάρα μου και μου την έσπαγε
πως το ταξίδι είχε φτάσει στο τέλος του
Ήθελα απλά να συνεχίσω για Τουρκία αν μπορούσα να δω πέρα από το σύρμα !
Αραχτός στην πλατεία ήρθαν και τα παιδιά της περιοχής
Μόνο αγόρια !
Μιλήσαμε με κέρασαν ένα σαντέ που συχαινόμουν !
Η κυρία που πόζαρε στα τσιγάρα αυτά ήταν γνωστή μου!
Άραζε στο Π Φάληρο σ ένα ζαχαροπλαστείο που το έλεγαν Παχός στην παραλιακή κάθε πρωί
κι έπινε τον καφέ της
Είχε γεράσει αλλά μπορούσες να δεις πόσο όμορφη υπήρξε στα νιάτα της
Δεν τους στέρησα το τσιγάρο παρ όλο που ήμουν χαρμάνης
Ντράπηκα να το πάρω
Στο κάτω κάτω δεν το γούσταρα καν
Βιρτζίνια μόνο ρε μ.....
Η κυρία των Σαντέ ζούσε σ έναν άλλο πλανήτη και δεν είχε καν νόημα να τους το πω.
Με ρώτησαν από που είμαι τους είπα ναυτικός από Αλεξανδρούπολη
Τους φάνηκε πολύ μακριά
Βασικά δεν ήθελα να τους ενοχλήσω καθόλου
Μιλήσαμε λίγο και όπως ήρθα έφυγα
Σαν να μην έγινε ποτέ !
Κι εκεί το ταξίδι τέλειωσε
Σ εκείνη την άθλια πλατεία, μ εκείνα τα καλά παιδιά που ήρθαν στη μοναξιά μου να πουν μια καλημέρα
και να μου προσφέρουν από καρδιάς ένα άθλιο τσιγάρο από τα λίγα που είχαν

Είπαμε η Ελλάδα αυτή δεν υπάρχει πια

 

[KTiNoS]

Η επιστροφή ήταν μια διεκπεραίωση και το δίχρονο εν τέλει κόλλησε
Δεν μ ένοιαξε όμως !

Όταν έφτασα στην Αθήνα πέταξα τα παν βρόμικα ρούχα έκανα ένα ζεστό ντους να φύγει ο δρόμος από πάνω μου
Μετά βριστήκαμε με τους γέρους που εντο με ταξί με έψαχναν στα νοσοκομεία
Χώρισα με τη φίλη μου γιατί δεν την αγαπούσα και την άφησα να φύγει
(Δεν μου ξαναμίλησε ποτέ)
Λίγες ώρες μετά πήγα στη γνωστή καφετέρια που αράζαμε στο Καλαμαλάκι για τελευταία φορά
Ήπια τον τελευταίο νες φραπέ με τις 42 ζάχαρες και αποχαιρέτισα το Λάμπρο το γκαρσόνι
και τους "φίλους"
Μια βδομάδα στο δρόμο με είχε αλλάξει πιο πολύ απ όλους τους δασκάλους, τους κοινωνικούς λειτουργούς
κι όλους τους μαλάκες που είχα γνωρίσει και είχαν αυτονομαστεί μέντορες.
Ήξερα πια ότι η ομορφιά και η ασχήμια συνυπάρχουν και ήμουν πολύ τυχερός για πολλά πράγματα
που είχα ή που θα μπορούσα να κάνω αν το ήθελα
Υπήρχε για μένα μια πραγματική ζωή η οποία με περίμενε μακριά από τη μπουρδολογιά
και τις υποθετικές ικανότητες

Ο δρόμος με είχε αλλάξει για πάντα και αυτή είναι η 1η φορά που το λέω δημόσια

 

[Πάρης Z]

Η επιστροφή ήταν μια διεκπεραίωση και το δίχρονο εν τέλει κόλλησε
Δεν μ ένοιαξε όμως !

Όταν έφτασα στην Αθήνα πέταξα τα παν βρόμικα ρούχα έκανα ένα ζεστό ντους να φύγει ο δρόμος από πάνω μου
Μετά βριστήκαμε με τους γέρους που εντο με ταξί με έψαχναν στα νοσοκομεία
Χώρισα με τη φίλη μου γιατί δεν την αγαπούσα και την άφησα να φύγει
(Δεν μου ξαναμίλησε ποτέ)
Λίγες ώρες μετά πήγα στη γνωστή καφετέρια που αράζαμε στο Καλαμαλάκι για τελευταία φορά
Ήπια τον τελευταίο νες φραπέ με τις 42 ζάχαρες και αποχαιρέτισα το Λάμπρο το γκαρσόνι
και τους "φίλους"
Μια βδομάδα στο δρόμο με είχε αλλάξει πιο πολύ απ όλους τους δασκάλους, τους κοινωνικούς λειτουργούς
κι όλους τους μαλάκες που είχα γνωρίσει και είχαν αυτονομαστεί μέντορες.
Ήξερα πια ότι η ομορφιά και η ασχήμια συνυπάρχουν και ήμουν πολύ τυχερός για πολλά πράγματα
που είχα ή που θα μπορούσα να κάνω αν το ήθελα
Υπήρχε για μένα μια πραγματική ζωή η οποία με περίμενε μακριά από τη μπουρδολογιά
και τις υποθετικές ικανότητες

Ο δρόμος με είχε αλλάξει για πάντα και αυτή είναι η 1η φορά που το λέω δημόσια

Πρωτοπόρος και συγκινητικός,να είσαι καλά και να μας χαρίζεις στιγμές από το μοτοσυκλετιστικο σου σύμπαν!

 

[Augotaraxos]

Η επιστροφή ήταν μια διεκπεραίωση και το δίχρονο εν τέλει κόλλησε
Δεν μ ένοιαξε όμως !

Όταν έφτασα στην Αθήνα πέταξα τα παν βρόμικα ρούχα έκανα ένα ζεστό ντους να φύγει ο δρόμος από πάνω μου
Μετά βριστήκαμε με τους γέρους που εντο με ταξί με έψαχναν στα νοσοκομεία
Χώρισα με τη φίλη μου γιατί δεν την αγαπούσα και την άφησα να φύγει
(Δεν μου ξαναμίλησε ποτέ)
Λίγες ώρες μετά πήγα στη γνωστή καφετέρια που αράζαμε στο Καλαμαλάκι για τελευταία φορά
Ήπια τον τελευταίο νες φραπέ με τις 42 ζάχαρες και αποχαιρέτισα το Λάμπρο το γκαρσόνι
και τους "φίλους"
Μια βδομάδα στο δρόμο με είχε αλλάξει πιο πολύ απ όλους τους δασκάλους, τους κοινωνικούς λειτουργούς
κι όλους τους μαλάκες που είχα γνωρίσει και είχαν αυτονομαστεί μέντορες.
Ήξερα πια ότι η ομορφιά και η ασχήμια συνυπάρχουν και ήμουν πολύ τυχερός για πολλά πράγματα
που είχα ή που θα μπορούσα να κάνω αν το ήθελα
Υπήρχε για μένα μια πραγματική ζωή η οποία με περίμενε μακριά από τη μπουρδολογιά
και τις υποθετικές ικανότητες

Ο δρόμος με είχε αλλάξει για πάντα και αυτή είναι η 1η φορά που το λέω δημόσια

Πέρα από το ότι ο δρόμος σε άλλαξε τελικά για πάντα, σίγουρα σου έδωσε και ένα χάρισμα να διηγείσαι καταπληκτικά ιστορίες. Η κυνική νοσταλγικότητα των περιγραφών σου μου θυμίζουν ανάλογα μυθιστορήματα του μεγάλου Στίβεν Κινγκ.

 

[XR Maniac]

Η επιστροφή ήταν μια διεκπεραίωση και το δίχρονο εν τέλει κόλλησε
Δεν μ ένοιαξε όμως !

Όταν έφτασα στην Αθήνα πέταξα τα παν βρόμικα ρούχα έκανα ένα ζεστό ντους να φύγει ο δρόμος από πάνω μου
Μετά βριστήκαμε με τους γέρους που εντο με ταξί με έψαχναν στα νοσοκομεία
Χώρισα με τη φίλη μου γιατί δεν την αγαπούσα και την άφησα να φύγει
(Δεν μου ξαναμίλησε ποτέ)
Λίγες ώρες μετά πήγα στη γνωστή καφετέρια που αράζαμε στο Καλαμαλάκι για τελευταία φορά
Ήπια τον τελευταίο νες φραπέ με τις 42 ζάχαρες και αποχαιρέτισα το Λάμπρο το γκαρσόνι
και τους "φίλους"
Μια βδομάδα στο δρόμο με είχε αλλάξει πιο πολύ απ όλους τους δασκάλους, τους κοινωνικούς λειτουργούς
κι όλους τους μαλάκες που είχα γνωρίσει και είχαν αυτονομαστεί μέντορες.
Ήξερα πια ότι η ομορφιά και η ασχήμια συνυπάρχουν και ήμουν πολύ τυχερός για πολλά πράγματα
που είχα ή που θα μπορούσα να κάνω αν το ήθελα
Υπήρχε για μένα μια πραγματική ζωή η οποία με περίμενε μακριά από τη μπουρδολογιά
και τις υποθετικές ικανότητες

Ο δρόμος με είχε αλλάξει για πάντα και αυτή είναι η 1η φορά που το λέω δημόσια

Μετά λέτε γιατί δεν γράφουν πολύ οι νέοι......τους κατατρομαξες βρε μπαγασα, περιέγραψες την δεκαετία της εφηβεία μας, την παλαβωμαρα της γενιάς μας και μια Ελλάδα άλλη

 

[ibar]

Μπορεί και το ωραιότερο ταξιδιωτικό που έχω διαβάσει!!!
Να σε καλά φίλε και χαίρομαι πολύ που έχουμε πει και δυό τρεις κουβέντες από κοντά...

 

[notakos600]

Η επιστροφή ήταν μια διεκπεραίωση και το δίχρονο εν τέλει κόλλησε
Δεν μ ένοιαξε όμως !

Όταν έφτασα στην Αθήνα πέταξα τα παν βρόμικα ρούχα έκανα ένα ζεστό ντους να φύγει ο δρόμος από πάνω μου
Μετά βριστήκαμε με τους γέρους που εντο με ταξί με έψαχναν στα νοσοκομεία
Χώρισα με τη φίλη μου γιατί δεν την αγαπούσα και την άφησα να φύγει
(Δεν μου ξαναμίλησε ποτέ)
Λίγες ώρες μετά πήγα στη γνωστή καφετέρια που αράζαμε στο Καλαμαλάκι για τελευταία φορά
Ήπια τον τελευταίο νες φραπέ με τις 42 ζάχαρες και αποχαιρέτισα το Λάμπρο το γκαρσόνι
και τους "φίλους"
Μια βδομάδα στο δρόμο με είχε αλλάξει πιο πολύ απ όλους τους δασκάλους, τους κοινωνικούς λειτουργούς
κι όλους τους μαλάκες που είχα γνωρίσει και είχαν αυτονομαστεί μέντορες.
Ήξερα πια ότι η ομορφιά και η ασχήμια συνυπάρχουν και ήμουν πολύ τυχερός για πολλά πράγματα
που είχα ή που θα μπορούσα να κάνω αν το ήθελα
Υπήρχε για μένα μια πραγματική ζωή η οποία με περίμενε μακριά από τη μπουρδολογιά
και τις υποθετικές ικανότητες

Ο δρόμος με είχε αλλάξει για πάντα και αυτή είναι η 1η φορά που το λέω δημόσια

Ο Νίκος που γνώρισα από τα γραπτά του...σεβασμός μόνο, τίποτε άλλο...

 

[kostas_366]

Nα είσαι καλά να γράφεις, όπως γράφεις.

 

[Eliaskat]

τις μεγαλύτερες αποφάσεις σε 2 ροδές τις πηρα αγαπητέ, έτσι νοιώθω και στο αφήγημα σου