46

Natassa

patara_power
Περιοχή
Αθήνα
Όνομα
Νατάσσα
Μοτό
Suzuki SV650 ‘17
Triumph Trident 660 ‘22
πολυχρονη,ωραιο κυκλακι εχεις κανει..
Ναι! Μόνο που αγχώθηκα με το χρόνο γιατί δεν ήθελα να φτάσω νύχτα στο βουνό και το πήγα σερί μετά το Λεωνίδιο σχεδόν χωρίς φωτό. Την είχα ξανακάνει τη διαδρομή μέχρι τον Χάρακα παλιά, αλλά θυμόμουν το ένα εκατοστό από όσα είδα. Δρομάρες!!!
 

Natassa

patara_power
Περιοχή
Αθήνα
Όνομα
Νατάσσα
Μοτό
Suzuki SV650 ‘17
Triumph Trident 660 ‘22
Σηκώθηκα το πρωί - το ξυπνητήρι μου είναι προγραμματισμένο κάθε μέρα στις 06:00 - και βλέπω αυτό από το μπαλκόνι μου…



Λέω δε γίνεται, πρέπει να βγω έξω!!!







Εδώ είναι χειμώνας!!! 4 βαθμοί Κελσίου!!!

Είχα ντυθεί πρόχειρα για βόλτα αλλά ήταν τόσο ωραία που δε γυρνούσα πίσω με τίποτα.

Πρωινός Κοσμάς:









Τα νησάκια: Σπέτσες, Σπετσοπούλα, Δοκός, Ύδρα



Κι ένα γατί που με κοιτάζει με μισό μάτι στην επιστροφή για τον ξενώνα!

 

thenos

"Κάνε άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά"
ADVRIDE Team
Περιοχή
Ελάτη
Όνομα
Θανασης
Μοτό
KTM 950 ADV & KTM EXC450
Ευχαριστώ πολύ όλους για τις ευχές!
Σήμερα είναι τα γενέθλια μου, σας κορόιδεψα :p
Οπότε σήμερα κερνάς... :p
 

sugariasgeorge

οδηγος της γλυκοΓιωργαινας
Περιοχή
ΝΑΥΠΛΙΟ
Όνομα
ΓΙΩΡΓΟΣ
Μοτό
AFRICA TWIN XRV750

BETA 300 RR (se)
Χρόνια πολλά και καλά...
Υγεία και τύχη...
Στο έχω ξαναπεί.. δίνεις δύναμη... συνέχισε...
:friendship::friendship::friendship:
 

Natassa

patara_power
Περιοχή
Αθήνα
Όνομα
Νατάσσα
Μοτό
Suzuki SV650 ‘17
Triumph Trident 660 ‘22
Είχε λίγο hard enduro (#not) το πρωί για να φύγω από τον ξενώνα, το οποίο το είχα ανεβεί την προηγούμενη χωρίς κανένα πρόβλημα, αλλά η κατηφόρα θα είναι για πάντα κατηφόρα, και εκεί που ετοιμαζόμουν και είχα αρχίσει να αγχώνομαι, σκάει ένας πελάτης από το ξενοδοχείο και μου πιάνει την κουβέντα για τη μηχανή. Είχε λοιπόν και ο ίδιος ένα Trident του 21 αλλά το πούλησε στη διετία. Λέω τι πήρες; Japan? Και μου λέει, ναι! Στο μεταξύ εγώ σε όλο το δρόμο χθες να σκέφτομαι το καινούριο V-Strom…

Τελικά όλα καλά! Γι’αυτό και τα χαμόγελα. Τώρα μπορεί να ξεκινήσει η μέρα μου!



Έχω τσακωθεί πολλές φορές με τον εαυτό μου για όλα αυτά που ΘΕΛΩ, αλλά δεν μπορώ γιατί φοβάμαι. Πόσες φορές είχα ντυθεί, είχα πάρει το ασανσέρ να κατέβω κάτω, να πάω βόλτα και μόλις έφτανα στο 0, ξανά πάταγα το 5 και έπειτα ήμουν ΔΥΣΤΥΧΙΣΜΕΝΗ όλη την ημέρα…

Έχω κλάψει πολύ για όλα αυτά που θέλω και ο φόβος δε με αφήνει. Δε με αφήνει ο φόβος, αλλά ούτε εγώ ποτέ άφησα τα όνειρα μου.

Κυριακές πρωί μόνο βόλτα; Ναι.

Άντε και κάνα Σάββατο; Ναι.

Και για σέρβις που πρέπει να διασχίσω όλη την Αθήνα;;;; Για σχεδόν 14 μήνες δεν τα είχα καταφέρει. Τον 15ο τα κατάφερα.

Μέση ωριαία 50; Και πολλά λέω… Ναι.

Αργά βήματα; Πάρα πολύ αργά.

Μεγάλα όνειρα; ΤΕΡΑΣΤΙΑ.

Τι μπορώ να κάνω προς το παρόν; Λίγα και καλά.

Ένα πράγμα μόνο δεν κατάφερα. Να μην το τολμήσω. Να μην το προσπαθήσω.

Κι έτσι μετά από ακριβώς ενάμιση χρόνο που έχω τη μηχανή, κατάφερα το πρώτο μου Σαββατοκύριακο εκτός.





Επέστρεψα από Σπάρτη και είχα τον Ταΰγετο να μου κλείνει το μάτι. Έχουμε κάποιες εκκρεμότητες από παλιά.



Είμαι άνοιξη πια. Δε χωράει πίκρα μέσα στο Φως.
 
Τελευταία επεξεργασία:

Aldebaran

Πορτοκαλί μέλος.
Όνομα
Γιάννης
Μοτό
KTM 690 Enduro '08
Voge SR4 Max
Είχε λίγο hard enduro (#not) το πρωί για να φύγω από τον ξενώνα, το οποίο το είχα ανεβεί την προηγούμενη χωρίς κανένα πρόβλημα, αλλά η κατηφόρα θα είναι για πάντα κατηφόρα, και εκεί που ετοιμαζόμουν και είχα αρχίσει να αγχώνομαι, σκάει ένας πελάτης από το ξενοδοχείο και μου πιάνει την κουβέντα για τη μηχανή. Είχε λοιπόν και ο ίδιος ένα Trident του 21 αλλά το πούλησε στη διετία. Λέω τι πήρες; Japan? Και μου λέει, ναι! Στο μεταξύ εγώ σε όλο το δρόμο χθες να σκέφτομαι το καινούριο V-Strom…

Τελικά όλα καλά! Γι’αυτό και τα χαμόγελα. Τώρα μπορεί να ξεκινήσει η μέρα μου!



Έχω τσακωθεί πολλές φορές με τον εαυτό μου για όλα αυτά που ΘΕΛΩ, αλλά δεν μπορώ γιατί φοβάμαι. Πόσες φορές είχα ντυθεί, είχα πάρει το ασανσέρ να κατέβω κάτω, να πάω βόλτα και μόλις έφτανα στο 0, ξανά πάταγα το 5 και έπειτα ήμουν ΔΥΣΤΥΧΙΣΜΕΝΗ όλη την ημέρα…

Έχω κλάψει πολύ για όλα αυτά που θέλω και ο φόβος δε με αφήνει. Δε με αφήνει ο φόβος, αλλά ούτε εγώ ποτέ άφησα τα όνειρα μου.

Κυριακές πρωί μόνο βόλτα; Ναι.

Άντε και κάνα Σάββατο; Ναι.

Και για σέρβις που πρέπει να διασχίσω όλη την Αθήνα;;;; Για σχεδόν 14 μήνες δεν τα είχα καταφέρει. Τον 15ο τα κατάφερα.

Μέση ωριαία 50; Και πολλά λέω… Ναι.

Αργά βήματα; Πάρα πολύ αργά.

Μεγάλα όνειρα; ΤΕΡΑΣΤΙΑ.

Τι μπορώ να κάνω προς το παρόν; Λίγα και καλά.

Ένα πράγμα μόνο δεν κατάφερα. Να μην το τολμήσω. Να μην το προσπαθήσω.

Κι έτσι μετά από ακριβώς ενάμιση χρόνο που έχω τη μηχανή, κατάφερα το πρώτο μου Σαββατοκύριακο εκτός.





Επέστρεψα από Σπάρτη και είχα τον Ταΰγετο να μου κλείνει το μάτι. Έχουμε κάποιες εκκρεμότητες από παλιά.



Είμαι άνοιξη πια. Δε χωράει πίκρα μέσα στο Φως.
Κούκλα.
Και εσύ και το μοτόρι.
 
Top Bottom