Χωρίς παρεξήγηση...
Πολλές φορές αναρωτιέμαι αν βοηθάμε δίνοντας απαντήσεις σε ερωτήματα που δεν έχουν τεθεί. Ίσως σε κάποιες περιπτώσεις όντως να βοηθάμε και να έχω άδικο εγώ.
Το γεγονός όμως είναι πως το ερώτημα που τίθεται και μάλιστα και σε επίπεδο τίτλου είναι CRF250L ή Rally και πολλές απαντήσσεις είναι: Κράτα αυτό που έχεις... ή ακόμη χειρότερα σε κάποιες άλλες περιπτώσεις (όχι στη συγκεκριμένη) πέφτει στο τραπέζι και μία αντιπρόταση: π.χ., πάρε μια Kawasaki KLX250...
Είναι απαντήσεις που δεν ζητήθηκαν και δεν απαντάνε στο ερώτημα και ενδεχομένως -παρά τη καλή πρόθεση- να οδηγήσει σε λάθος επιλογή. Όταν ένας άνθρωπος θέτει ένα ερώτημα που αφορά την αγορά μιας νέας μηχανής (όχι απαραίτητα καινούριας) πάει να πει πως έχει σταθμίσει, μετρήσει, υπολογίσει και την επιλογή του να μείνει με αυτήν που έχει και άλλες επιλογές. Πίσω από μια αντικατάσταση μηχανής μπορεί να υπάρχουν δεκάδες λόγοι και όχι μόνον η προσωρινή απώλεια ταξιδιών. Οικονομικοί, ψυχολογικοί ή ακόμη και η χρονική συγκυρία που σου δίνει την ευκαιρία να συμβιώσεις χωμάτινα με κάτι μικρό και ελαφρύ. Αν όχι τώρα πότε;
Αγαπητέ @
thanosxrv δε ξέρω, μπορεί να είμαι και εκτός κλίματος
και να έχουν δίκιο οι συμφορουμίτες, αλλά μια που επικαλέστηκες το όνομα μου, θέλω να σου καταθέσω επί προσωπικού -αν και δημόσια- την άποψη μου.
Εγώ πούλησα μια μηχανή που λάτρεψα (ΧΤ660Ζ) γιατί ήρθε στο κόσμο ο γιός μου και έπρεπε να βρεθούν γρήγορα κάποια χρήματα για την αγορά ενός αυτοκινήτου (χωρίς δόσεις κτλ) και είχα τη τύχη πολύ σύντομα οι συγκυρίες -σε συνδυασμό με την πώληση κάποιων άλλων αγαθών- να βοηθήσουν ώστε να πάρω ένα 250άρι του οποίου τα πάγια ετήσια έξοδα είναι 97€ για την ασφάλεια, 22€ τέλη κυκλοφορίας και 15€ λάδια/φίλτρο (αφού δε κάνω περισσότερα από 6000 με 7000 χλμ το χρόνο), σύνολο 134€.
Ο ερχομός του μικρού άλλαξε τη ζωή μου και δεν έχω μετανιώσει ούτε μια στιγμή για την αγορά του μικρού 250ριού και για να γίνω ακόμη πιο ξεκάθαρος η αγορά του WRR είχε μια ανάσα απόσταση από την αγορά του Husky 701 (που επίσης γουστάρω). Δε θέλω να πω πως ο κύριος λόγος ήταν ο οικονομικός (ήταν και αυτό) αλλά η γνώση πως: 1ον) τα ταξίδια τέλος και 2ον) το γεγονός πως είμαι από τους τύπους που θέλουν να κάνουν διακοπές με την οικογένεια τους. Και παρ' ότι με τα τότε και σημερινά (ευτυχώς) δεδομένα θα μπορούσα να συντηρήσω και μια μηχανή 600+ κυβικών, όταν έχεις κάνει ένα παιδί υπολογίζεις πολύ περισσότερο το μέλλον και το μέλλον σε τούτη τη χώρα είναι εντελώς αβέβαιο. Έτσι κοιτάμε τι μπορούμε να κάνουμε σήμερα χωρίς να βασιζόμαστε στο αύριο. Η face to face συζήτηση με φίλους έδειξε πως το WR250R συνδύαζε και τις χωμάτινες ανησυχίες και "ένα κεφάλι ήσυχο" και λίγο ή πολύ τελικά... μπορεί να κάνει ότι και το 701.
Το τριήμερο στα Σαράνταινα απέδειξε την ορθότητα της επιλογής. Δυόμισυ ημέρες και δυο νύχτες, συνολικά 50 ώρες που γεμίσαν με 750 χλμ εκ των οποίων 250+ ήταν πραγματικά χωμάτινα και ΑΠΟΛΑΥΣΑ όπως δε θα μπορούσα να απολαύσω με το Tenere αν και φορτωμένος. Η επιστροφή με βρήκε στη σέλα για περισσότερο από τρισήμισυ ώρες ασφάλτινων χλμ. Στάση δεν έκανα παρά μόνον για ανεφοδιασμούς και κάποιες φορές που σηκωνόμουν όρθιος στο ταξίδι για να ξεπιαστώ.
Απόφθεγμα: Και φυσικά ξέχνα την άνεση του Africa στην άσφαλτο αλλά... καλωσόρισε την άνεση του CRF250L στις χωμάτινες διαδρομές και την αστική μετακίνηση (ξέχνα το Rally, είναι απάτη από όπου και να το πιάσεις). Μακάρι να είχαμε τη δυνατότητα να έχουμε 2 και 3 μηχανές αλλά αφού αυτό δε γίνεται... πίστεψε με, έστω και προσωρινά πίσω από τα λίγα κυβικά θα ξανασυναντήσεις πολλές ξεχασμένες στιγμές εφηβικής ευτυχίας.
