Magelanos
Μέλος
Όντως διακρίνουμε στο βάθος αυτοκίνητα παρκαρισμένα σε ένα ύψωμα. Φτάσαμε ευτυχώς και ποιον βλέπουμε; Τον Sato Koki (Ιάπωνας) είχε φτάσει και αυτός εδώ. Μια χαρά..
Flaming Cliffs-Φλεγόμενα Βράχια...
πολύ όμορφα όντως, αλλά ο πόνος δεν με αφήνει να χαρώ γιατί θέλει περπάτημα, και βγάζουμε λίγες Φώτο.
Δυσκολεύομαι να κάνω δέκα βήματα.
Μέχρι και το παιδάκι με πείρε χαμπάρι και μου δείχνει πως μπορεί και τρέχει χαχαχα!!!
Πάγκοι με σουβενίρ στο παρκινγκ.
Ο Sato μας περίμενε καθιστός ανάμεσα στις μηχανές για σκιά.
Σε δυο χιλιόμετρα έχει οργανωμένο Camp και σε δεκα πεντε μια πόλη. Λόγο της κατάστασης μου σκεφτήκαμε να πάμε πόλη για ποιο καλές συνθήκες διανυκτέρευσης. Θα χρειαστώ πάγο για το πόδι. Θα έχουμε και δέκα πέντε χιλιόμετρα λιγότερα για αύριο. Και πιστεψτεμε αυτά τα χιλιόμετρα μπορεί να φαίνονται λίγα, αλλά σε στέπα είναι σαν να διανύεις τα τριπλάσια σε άσφαλτο. Στέπα παντού όσο βλέπει το μάτι.
Όταν συναντούμε τέτοιο έδαφος η Μόνικα πλέον κατεβαίνει για να περάσω μονός.
Με τέτοιο βάρος σε τέτοια τερέν την πατάς για πλάκα χωρίς να καταλάβεις το πώς.
Ενώ ο Sato με το 250αρακι αέρας δεν τον σταματά τίποτα.
Μπαίνουμε στην πόλη Μπουλγκαν..
Και σταματάμε σε σκιά έξω από ένα μίνι μάρκετ. Τσακώνουμε δυο παγωτάκια με τον Ιάπωνα και η Μόνικα αναλαμβάνει να μας ξελασπώσει. Πάει να ψάξει για διανυκτέρευση. Από το λίγο που παρατηρώ γύρω μου δεν πρέπει να έχει τίποτα. Είμαστε στο κέντρο και έχει μόνο αυτό το μαγαζάκι και τίποτα άλλο. Μάλλον την πατήσαμε έπρεπε να είχαμε σταματήσει στο Camp πριν.
Η Μόνικα εμφανίζεται μετά από αρκετή ώρα, αφού την πήρα τηλέφωνο γιατί ανησύχησα ότι κάτι έγινε. Εμφανίστηκε με έναν Μογγολο μαζί που ήταν ο γιος ιδιοκτήτη του μίνι μάρκετ που καθόμαστε στα σκαλιά του. Λέει η Μόνικα δεν υπάρχει τίποτα ένα κτήριο που φαινόταν ξενοδοχείο είδα κρεβάτια από το παράθυρο είναι κλειστό. Ο Μογγολος μας λέει ότι μπορούμε να μείνουμε σε μια από τις δυο Γιουρτες απέναντι από τις μηχανές που έχουμε παρκάρει.
Δεν είναι χρήση για ύπνο, δεν υπάρχουν κρεβάτια. Η μια έχει τραπέζια για χρήση εστιατόριου, και η άλλη αποθήκη όπου εκεί θα μαζέψουν και θα στρώσουν κάτω για να κοιμηθούμε. Θα έχουμε βραδινό και πρωινό. Μόνικα ρωτά πάγο έχει; Δεν με νοιάζει τίποτα αυτή την στιγμή έχω πόνο άσχημο. Έχει πάγο και κάνουμε το Deal.. Γιατί έχουμε άλλη επιλογή;
Έχει περάσει η ώρα με όλα αυτά, παρκάρουμε μηχανές πίσω από τις Γιουρτες και περιμένουμε να ετοιμάσουν το βραδινό.
Στην ερώτηση που είναι η τουαλέτα μας δείχνει μια πεσμένη μάντρα σπιτιού με μπάζα ξύλα κλπ. Εδώ λέει πίσω από την μάντρα. Με καμάρι μας λέει ότι υπάρχουν δημόσια μπάνια και λουτρά, με φύλακα αλλά τώρα είναι κλειστά. Αύριο πρωί ανοίγουν. Και εννοείτε ότι είναι καμιά πενηνταριά μέτρα από εδώ. Εγώ δηλαδή θέλω ένα τέταρτο για να πάω. Καλά!!!
Η ώρα του φαγητού..
Η θέα απέναντι από τις Γιουρτες είναι το μίνι μάρκετ του ιδιοκτήτη.
Προετοιμασία για ύπνο και εννοείτε φούσκωσα στρώμα για να είμαι όσο το δυνατόν ποιο άνετα με το πόδι.
Βάζω πάγο στο πόδι, και άντε να δούμε τι ύπνο θα κάνω απόψε.
Flaming Cliffs-Φλεγόμενα Βράχια...
πολύ όμορφα όντως, αλλά ο πόνος δεν με αφήνει να χαρώ γιατί θέλει περπάτημα, και βγάζουμε λίγες Φώτο.
Δυσκολεύομαι να κάνω δέκα βήματα.
Μέχρι και το παιδάκι με πείρε χαμπάρι και μου δείχνει πως μπορεί και τρέχει χαχαχα!!!
Πάγκοι με σουβενίρ στο παρκινγκ.
Ο Sato μας περίμενε καθιστός ανάμεσα στις μηχανές για σκιά.
Σε δυο χιλιόμετρα έχει οργανωμένο Camp και σε δεκα πεντε μια πόλη. Λόγο της κατάστασης μου σκεφτήκαμε να πάμε πόλη για ποιο καλές συνθήκες διανυκτέρευσης. Θα χρειαστώ πάγο για το πόδι. Θα έχουμε και δέκα πέντε χιλιόμετρα λιγότερα για αύριο. Και πιστεψτεμε αυτά τα χιλιόμετρα μπορεί να φαίνονται λίγα, αλλά σε στέπα είναι σαν να διανύεις τα τριπλάσια σε άσφαλτο. Στέπα παντού όσο βλέπει το μάτι.
Όταν συναντούμε τέτοιο έδαφος η Μόνικα πλέον κατεβαίνει για να περάσω μονός.
Με τέτοιο βάρος σε τέτοια τερέν την πατάς για πλάκα χωρίς να καταλάβεις το πώς.
Ενώ ο Sato με το 250αρακι αέρας δεν τον σταματά τίποτα.
Μπαίνουμε στην πόλη Μπουλγκαν..
Και σταματάμε σε σκιά έξω από ένα μίνι μάρκετ. Τσακώνουμε δυο παγωτάκια με τον Ιάπωνα και η Μόνικα αναλαμβάνει να μας ξελασπώσει. Πάει να ψάξει για διανυκτέρευση. Από το λίγο που παρατηρώ γύρω μου δεν πρέπει να έχει τίποτα. Είμαστε στο κέντρο και έχει μόνο αυτό το μαγαζάκι και τίποτα άλλο. Μάλλον την πατήσαμε έπρεπε να είχαμε σταματήσει στο Camp πριν.
Η Μόνικα εμφανίζεται μετά από αρκετή ώρα, αφού την πήρα τηλέφωνο γιατί ανησύχησα ότι κάτι έγινε. Εμφανίστηκε με έναν Μογγολο μαζί που ήταν ο γιος ιδιοκτήτη του μίνι μάρκετ που καθόμαστε στα σκαλιά του. Λέει η Μόνικα δεν υπάρχει τίποτα ένα κτήριο που φαινόταν ξενοδοχείο είδα κρεβάτια από το παράθυρο είναι κλειστό. Ο Μογγολος μας λέει ότι μπορούμε να μείνουμε σε μια από τις δυο Γιουρτες απέναντι από τις μηχανές που έχουμε παρκάρει.
Δεν είναι χρήση για ύπνο, δεν υπάρχουν κρεβάτια. Η μια έχει τραπέζια για χρήση εστιατόριου, και η άλλη αποθήκη όπου εκεί θα μαζέψουν και θα στρώσουν κάτω για να κοιμηθούμε. Θα έχουμε βραδινό και πρωινό. Μόνικα ρωτά πάγο έχει; Δεν με νοιάζει τίποτα αυτή την στιγμή έχω πόνο άσχημο. Έχει πάγο και κάνουμε το Deal.. Γιατί έχουμε άλλη επιλογή;
Έχει περάσει η ώρα με όλα αυτά, παρκάρουμε μηχανές πίσω από τις Γιουρτες και περιμένουμε να ετοιμάσουν το βραδινό.
Στην ερώτηση που είναι η τουαλέτα μας δείχνει μια πεσμένη μάντρα σπιτιού με μπάζα ξύλα κλπ. Εδώ λέει πίσω από την μάντρα. Με καμάρι μας λέει ότι υπάρχουν δημόσια μπάνια και λουτρά, με φύλακα αλλά τώρα είναι κλειστά. Αύριο πρωί ανοίγουν. Και εννοείτε ότι είναι καμιά πενηνταριά μέτρα από εδώ. Εγώ δηλαδή θέλω ένα τέταρτο για να πάω. Καλά!!!
Η ώρα του φαγητού..
Η θέα απέναντι από τις Γιουρτες είναι το μίνι μάρκετ του ιδιοκτήτη.
Προετοιμασία για ύπνο και εννοείτε φούσκωσα στρώμα για να είμαι όσο το δυνατόν ποιο άνετα με το πόδι.
Βάζω πάγο στο πόδι, και άντε να δούμε τι ύπνο θα κάνω απόψε.
Τελευταία επεξεργασία: