Nickey Hayden...σοβαρα τραυματιας με ποδηλατο!
- Thread starter mAthosalas
- Ημερομηνία δημιουργίας
montexristos
ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΡΟΜΟΣ....
George_M.
..ο Βαρθολομαίος..!
Κριμα....RIP Kentaky Boy.
τραγικο απλα... δεν υπαρχουν λογια...
Goukos
Once a Marine always a marine....
Nick_990
Μέλος
τα λογια ειναι περιττα...
Chester24
Fatus Olus
Μεγαλη ειρωνια τι μας επιφυλασσει καμια φορα η ζωη...
Κουραγιο στους δικους του ανθρωπους
Κουραγιο στους δικους του ανθρωπους
Nick_990
Μέλος
Η ιστορία πίσω από την σημαία που κρατά ο Hayden στο γύρο θριάμβου στη Valencia.
του Marcelo Carbone
Με αυτήν την ιστορία που θα σας διηγηθώ θα καταλάβετε γιατί δεν θα ξεχάσω ποτέ τον Nicky Hayden.
Ήταν Παρασκευή, 1η Νοεμβρίου του 2002 στην πίστα Cheste της Valencia.
Πρέπει να παραδεχτώ ότι εκείνα τα χρόνια δεν έδινα μεγάλη σημασία στο πρωτάθλημα AMA αλλά ήξερα την ύπαρξη του Nicky ειδικά αφού η HRC είχε ανακοινώσει ότι θα ήταν επίσημος οδηγός της μαζί με τον Valentino Rossi στην ομάδα Repsol Honda. Ό,τι γνώριζα όμως για τον Hayden δεν ήταν εξαιτίας της ανακοίνωσης της Honda αλλά λόγω της κόρης μου Sara η οποία τότε ήταν 14 χρόνων και με είχε ζαλίσει για κάποιον όμορφο, γοητευτικό Αμερικανό οδηγό που είχε εμφανιστεί στο παγκόσμιο πρωτάθλημα. Και αυτός ήταν ο Nicky Hayden.
H Sara είχε έρθει μαζί μου σε κάποιους αγώνες MotoGP. Ο πρώτος από αυτούς ήταν ο τελευταίος του πρωταθλήματος του 2002. Ήταν Παρασκευή, 1 Νοεμβρίου, γύρω στο μεσημέρι και περπατούσαμε μαζί με την κόρη μου στο paddock όταν ξαφνικά άρχισε να κάνει σαν τρελή! Τρελή με τον τρόπο που κάνουν τα παιδιά όταν βλέπουν κάτι που θέλουν πολύ (καμιά φορά όχι μόνο τα παιδιά). Τρομερά ενθουσιασμένη μου είπε: "Patito patito κοίτα! ο Nicky Hayden!" “Patito” ήταν μια λέξη που η Sara χρησιμοποιούσε όταν ήθελε να μου τραβήξει την προσοχή, όταν κάτι ήταν επείγον γι’ αυτήν. Ειλικρινά, δεν αναγνώρισα τον Hayden μέσα στο πλήθος που κυκλοφορεί συνήθως στο paddock -και στο paddock της Valencia είναι ακόμη περισσότεροι. Ήταν ντυμένος με πολιτικά, τίποτε επάνω του δεν μαρτυρούσε ότι ήταν ένας μελλοντικός οδηγός της HRC και, ειλικρινά, ακόμη κι αν έπεφτα πάνω του δεν θα καταλάβαινα ποιος ήταν.
Ο Hayden περπατούσε μόνος του χωρίς να έχει γίνει αντιληπτός από κανέναν. Τον πλησιάσαμε και συστήθηκα. Του είπα ότι είμαι δημοσιογράφος και μετά τον καλωσόρισα και τον συνεχάρηκα για το συμβόλαιο που είχε υπογράψει με την εργοστασιακή ομάδα της Honda. O Hayden με άκουγε πολύ προσεκτικά και με ρώτησε: “ποιο είναι το όνομά σας, είπαμε;” Του επανέλαβα το όνομά μου και αφού πήρε την άδεια μου, πήρε το πάσο μου και κοίταξε στο πίσω μέρος εκεί που αναγράφεται το μέσο για το οποίο εργάζεσαι. Τότε του είπα ότι η κόρη μου ήταν αυτή που τον είχε αναγνωρίσει και αμέσως την ρώτησε: “Πώς σε λένε;” “Sara” του απάντησε. Δεν χρειάστηκε ποτέ, όσες φορές κι αν συναντηθήκαμε μετά, να του θυμίσω το όνομά της.
Είναι εύκολο να υποθέσεις ότι η αμερικανική σημαία που κουβαλούσε ο Hayden μετά τη νίκη του στη Valencia το 2006 του είχε δοθεί από έναν Αμερικανό φαν του στην ισπανική πίστα… αλλά δεν ήταν ακριβώς έτσι τα πράγματα….
Εκείνο το Σαββατοκύριακο πέσαμε πάνω του αρκετές φορές. Όποτε τον συναντούσαμε ήταν μόνος και κάθε φορά που μας έβλεπε έκανε σαν να μας ήξερε όλη του τη ζωή. Φώναζε την κόρη μου με το όνομά της και επειδή η Sara μιλούσε καλά αγγλικά είχαν και μερικές συζητήσεις. Η εντύπωση που πήρα από το παιδί από το Kentucky δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερη. Είχα εντυπωσιαστεί. Είχαμε εντυπωσιαστεί.
Λίγους μήνες αργότερα το Μάρτιο του 2003, η IRTA ήταν στο Montmelo. Ήταν τότε που ο Hayden έκανε την πολυαναμενόμενη είσοδό του στην επίσημη ομάδα της HRC. Λόγω αυτού του γεγονότος είχαν στήσει μία μεγάλη τέντα για τα media και εκεί είδαμε όλα τα πρόσωπα από τα ΜΜΕ που ασχολούνταν με το παγκόσμιο πρωτάθλημα. Όταν τελείωσαν οι ομιλίες των επικεφαλής της HRC και της Repsol ξεκίνησαν οι ερωτήσεις των δημοσιογράφων. Δεν μέτρησα πόσες ήταν οι ερωτήσεις αλλά αν έγιναν 25, και οι 25 αφορούσαν τον Valentino Rossi. Έχοντας βαρεθεί από τις ίδιες και τις ίδιες ερωτήσεις, και βλέποντας ότι κανείς δεν θα ρωτούσε τίποτα τον νεότερο στην ιστορία του πρωταθλήματος ΑΜΑ, πλησίασα τον Javier Inclan, ένα από τα αφεντικά της Repsol και τον ρώτησα: “Javier, είναι τόσο βαρετό όλο αυτό. Μου επιτρέπεις να ζωηρέψω λίγο τα πράγματα; “
και ο Javier μου απάντησε: “κάντο όσο γίνεται πιο γρήγορα”.
Έχοντας πάρει την άδεια από το “αφεντικό” ζήτησα να πάρω το μικρόφωνο και είπα: “Θέλω να απευθύνω την επόμενη ερώτηση στον Nicky Hayden”. Μέχρι εκείνη τη στιγμή ο Hayden κοίταζε το laptop του. Ακούγοντας το όνομά του, σήκωσε το κεφάλι του για να ακούσει την ερώτηση. Του είπα: “Nicky, η κόρη μου, η οποία είναι 14 χρόνων και έχετε ήδη γνωριστεί, είναι ερωτευμένη μαζί σου και επειδή γνώριζε ότι θα σε συναντήσω μου είπε να σε ρωτήσω αν έχεις κοπέλα και αν σου αρέσουν οι Ισπανίδες”.
Εντάξει, μπορείτε να φανταστείτε το γέλιο που έπεσε. Οι βετεράνοι δημοσιογράφοι του motoGP είχαν ρωτήσει τον κορυφαίο των κορυφαίων Valentino Rossi για την τεχνική του, τις προβλέψεις του για το πρωτάθλημα και ξαφνικά εμφανίζεται ένας τρελός και λέει αυτά τα πράγματα. Ο Hayden φυσικά απάντησε όσο πιο ειλικρινά μπορούσε στις ερωτήσεις μου. Μετά την βαρετή ατμόσφαιρα είχε προκληθεί αναστάτωση και κάπως έτσι τελείωσε η παρουσίαση.
Ο Valentino Rossi συγχαίρει τον Hayden μετά τη νίκη του στο MotoGP το 2006
Κάποια χρόνια αργότερα, το 2006, ο Hayden, που ήταν υποψήφιος για τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή με αντίπαλο τον Rossi (ο Dani Pedrosa ήταν στην Honda εκείνη τη χρονιά), επέστρεψε στην Laguna Seca για να πάρει μια ακόμη νίκη. Μετά την συνέντευξη Τύπου, πλησίασα τον Hayden και ανοίγοντας το σακίδιό μου, του έδειξα μια αμερικανική σημαία. Του είπα: “Nicky εδώ ήταν 25.000 άνθρωποι που ήθελαν να πάρεις αυτή την σημαία και θέλω να στην δώσω την ημέρα που θα κερδίσεις το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα”. Ο Hayden χαμογέλασε, κάτι πολύ φυσικό γι’ αυτόν, και με ευχαρίστησε για την εμπιστοσύνη που του έδειξα.
Λίγους μήνες μετά και μετά το φιάσκο με τον Dani Pedrosa στην Estoril εξακουλουθούσα να ποντάρω στον Nicky. Εμφανίστηκα στην Cheste με την αμερικανική σημαία στο σακίδιό μου. Ο Rossi ήταν πρώτος στο τελευταίο GP και πολλοί γελούσαν μαζί μου γιατί πίστευα στον Nicky Hayden. Κάποιος μου είπε ότι ήμουν επηρεασμένος από τη συμπάθεια που του έτρεφε η κόρη μου Sara.
Πήγα να δω τον αγώνα, όπως πάντα. Αυτή τη φορά είχα μαζί μου το φίλο μου Vincente, έναν καλό φίλο του Alex Crivillé, τρελαμένο με τους αγώνες. Και οι δυο μας στηρίζαμε τον Hayden. Είχα την αμερικανική σημαία στο σακίδιό μου και περνώντας από την Repsol ζήτησα μια κολλητική ταινία. Κατά τύχη είδα μια πλαστική σκούπα εκεί κοντά και έκλεψα το κοντάρι της ξεβιδώνοντάς το από τη βάση.
Δεν ξέρω αν ήταν από σεβασμό ή για προληπτικούς λόγους αλλά δεν κόλλησα τη σημαία πάνω στο κοντάρι μέχρι να τελειώσει και ο τελευταίος γύρος του αγώνα. Όπως ίσως θυμάστε ο Rossi είχε πτώση στους πρώτους γύρους αλλά δεν ήμουν εγώ αυτός που θα προδίκαζα την έκβαση του αγώνα. Καθώς ο Nicky έμπαινε στον τελευταίο γύρο έβγαλα με τρεμάμενα χέρια τη σημαία από το σακίδιό μου και ζήτησα τη βοήθεια του Vincente για να την κολλήσουμε πάνω στο κλεμμένο κοντάρι σκούπας!
Ήμασταν στη μικρή ευθεία μεταξύ των στροφών 1 και 2. Καθώς είχα ήδη κάποια “πείρα” από αυτό που πήγαινα να κάνω (ήδη είχα δώσει την ισπανική σημαία στον Dani Pedrosa και στον Alvaro Bautista) ζήτησα άδεια να μπω στην πίστα. Και τότε είδα τον Hayden. Ήταν ήδη παγκόσμιος πρωταθλητής. Με είδε κι αυτός και σταμάτησε. Αγκαλιαστήκαμε και ο Nicky έκλαιγε σαν μικρό παιδί. Το ίδιο κι εγώ.
Λίγο αργότερα, μετά την συνέντευξη Τύπου πλησίασα τον Hayden και αγκαλιαστήκαμε. Αφού με ευχαρίστησε για τη σημαία μου είπε: “το μόνο πράγμα που έχω να σου δώσω για να σε ευχαριστήσω είναι αυτό” και μου έδωσε μια μικρή άσπρη πετσέτα με το σήμα της πίστας της Cheste, με την οποία σκούπιζε τον ιδρώτα του κατά τη διάρκεια της συνέντευξης.
Ο Dani Pedrosa συγχαίρει τον Hayden για τον τίτλο του.
Για όσους “κρατάτε μούτρα” στον Pedrosa για το επεισόδιο στο Estoril ίσως να θέλετε να ακούσετε τα λόγια του ίδιου του Hayden μετά τον αγώνα της Valencia. “O Dani δεν είχε πάρει οδηγίες από την ομάδα. Μιλήσαμε χτες βράδυ και κάναμε μια συμφωνία κυρίων. Του είπα ότι αν με βοηθήσει να κερδίσω το παγκόσμιο πρωτάθλημα θα είμαστε οκ και δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Σε δύο τρία χρόνια αν είμαστε ακόμη στην ίδια ομάδα και μπορώ να τον βοηθήσω θα του το ξεπληρώσω. Ο Dani είναι καλός άνθρωπος”.
Μέσα στο χάος που επικρατούσε μίλησα με τον Tommy Hayden, τον αδερφό του Nicky. Tου εξήγησα ότι ήμουν αυτός που έδωσε τη σημαία στον Nicky και πως την ήθελα πίσω. Η σημαία βρισκόταν κάπου ανάμεσα από το parc ferme και το press room. Ο Tommy μου είπε “θα σου την φέρω εγώ”. Τη βρήκε και μου την έφερε. Την έχω ακόμη και το μόνο πράγμα που θέλω αυτή τη στιγμή είναι να την πάω στην οικογένεια του Nicky στο Owensboro και να την παραδώσω εγώ ο ίδιος για να είναι πάντα μαζί τους.
Σε δύσκολες στιγμές σαν αυτήν έρχονται πολλά ανάμεικτα αισθήματα στην επιφάνεια. Δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι όταν πήγαινα στην πίστα στο Philip Island της Αυστραλίας επισκεπτόμουν μία παραλία κοντά στην πίστα όπου υπάρχει μία επιγραφή στη μνήμη κάποιου που έχει πεθάνει εκεί. Το συγκινητικό μήνυμα πάνω στην επιγραφή τελειώνει με τις λέξεις: “Πέτα ψηλά”
Πέτα ψηλά, Nicky Hayden
του Marcelo Carbone
Με αυτήν την ιστορία που θα σας διηγηθώ θα καταλάβετε γιατί δεν θα ξεχάσω ποτέ τον Nicky Hayden.
Ήταν Παρασκευή, 1η Νοεμβρίου του 2002 στην πίστα Cheste της Valencia.
Πρέπει να παραδεχτώ ότι εκείνα τα χρόνια δεν έδινα μεγάλη σημασία στο πρωτάθλημα AMA αλλά ήξερα την ύπαρξη του Nicky ειδικά αφού η HRC είχε ανακοινώσει ότι θα ήταν επίσημος οδηγός της μαζί με τον Valentino Rossi στην ομάδα Repsol Honda. Ό,τι γνώριζα όμως για τον Hayden δεν ήταν εξαιτίας της ανακοίνωσης της Honda αλλά λόγω της κόρης μου Sara η οποία τότε ήταν 14 χρόνων και με είχε ζαλίσει για κάποιον όμορφο, γοητευτικό Αμερικανό οδηγό που είχε εμφανιστεί στο παγκόσμιο πρωτάθλημα. Και αυτός ήταν ο Nicky Hayden.
H Sara είχε έρθει μαζί μου σε κάποιους αγώνες MotoGP. Ο πρώτος από αυτούς ήταν ο τελευταίος του πρωταθλήματος του 2002. Ήταν Παρασκευή, 1 Νοεμβρίου, γύρω στο μεσημέρι και περπατούσαμε μαζί με την κόρη μου στο paddock όταν ξαφνικά άρχισε να κάνει σαν τρελή! Τρελή με τον τρόπο που κάνουν τα παιδιά όταν βλέπουν κάτι που θέλουν πολύ (καμιά φορά όχι μόνο τα παιδιά). Τρομερά ενθουσιασμένη μου είπε: "Patito patito κοίτα! ο Nicky Hayden!" “Patito” ήταν μια λέξη που η Sara χρησιμοποιούσε όταν ήθελε να μου τραβήξει την προσοχή, όταν κάτι ήταν επείγον γι’ αυτήν. Ειλικρινά, δεν αναγνώρισα τον Hayden μέσα στο πλήθος που κυκλοφορεί συνήθως στο paddock -και στο paddock της Valencia είναι ακόμη περισσότεροι. Ήταν ντυμένος με πολιτικά, τίποτε επάνω του δεν μαρτυρούσε ότι ήταν ένας μελλοντικός οδηγός της HRC και, ειλικρινά, ακόμη κι αν έπεφτα πάνω του δεν θα καταλάβαινα ποιος ήταν.
Ο Hayden περπατούσε μόνος του χωρίς να έχει γίνει αντιληπτός από κανέναν. Τον πλησιάσαμε και συστήθηκα. Του είπα ότι είμαι δημοσιογράφος και μετά τον καλωσόρισα και τον συνεχάρηκα για το συμβόλαιο που είχε υπογράψει με την εργοστασιακή ομάδα της Honda. O Hayden με άκουγε πολύ προσεκτικά και με ρώτησε: “ποιο είναι το όνομά σας, είπαμε;” Του επανέλαβα το όνομά μου και αφού πήρε την άδεια μου, πήρε το πάσο μου και κοίταξε στο πίσω μέρος εκεί που αναγράφεται το μέσο για το οποίο εργάζεσαι. Τότε του είπα ότι η κόρη μου ήταν αυτή που τον είχε αναγνωρίσει και αμέσως την ρώτησε: “Πώς σε λένε;” “Sara” του απάντησε. Δεν χρειάστηκε ποτέ, όσες φορές κι αν συναντηθήκαμε μετά, να του θυμίσω το όνομά της.
Είναι εύκολο να υποθέσεις ότι η αμερικανική σημαία που κουβαλούσε ο Hayden μετά τη νίκη του στη Valencia το 2006 του είχε δοθεί από έναν Αμερικανό φαν του στην ισπανική πίστα… αλλά δεν ήταν ακριβώς έτσι τα πράγματα….
Εκείνο το Σαββατοκύριακο πέσαμε πάνω του αρκετές φορές. Όποτε τον συναντούσαμε ήταν μόνος και κάθε φορά που μας έβλεπε έκανε σαν να μας ήξερε όλη του τη ζωή. Φώναζε την κόρη μου με το όνομά της και επειδή η Sara μιλούσε καλά αγγλικά είχαν και μερικές συζητήσεις. Η εντύπωση που πήρα από το παιδί από το Kentucky δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερη. Είχα εντυπωσιαστεί. Είχαμε εντυπωσιαστεί.
Λίγους μήνες αργότερα το Μάρτιο του 2003, η IRTA ήταν στο Montmelo. Ήταν τότε που ο Hayden έκανε την πολυαναμενόμενη είσοδό του στην επίσημη ομάδα της HRC. Λόγω αυτού του γεγονότος είχαν στήσει μία μεγάλη τέντα για τα media και εκεί είδαμε όλα τα πρόσωπα από τα ΜΜΕ που ασχολούνταν με το παγκόσμιο πρωτάθλημα. Όταν τελείωσαν οι ομιλίες των επικεφαλής της HRC και της Repsol ξεκίνησαν οι ερωτήσεις των δημοσιογράφων. Δεν μέτρησα πόσες ήταν οι ερωτήσεις αλλά αν έγιναν 25, και οι 25 αφορούσαν τον Valentino Rossi. Έχοντας βαρεθεί από τις ίδιες και τις ίδιες ερωτήσεις, και βλέποντας ότι κανείς δεν θα ρωτούσε τίποτα τον νεότερο στην ιστορία του πρωταθλήματος ΑΜΑ, πλησίασα τον Javier Inclan, ένα από τα αφεντικά της Repsol και τον ρώτησα: “Javier, είναι τόσο βαρετό όλο αυτό. Μου επιτρέπεις να ζωηρέψω λίγο τα πράγματα; “
και ο Javier μου απάντησε: “κάντο όσο γίνεται πιο γρήγορα”.
Έχοντας πάρει την άδεια από το “αφεντικό” ζήτησα να πάρω το μικρόφωνο και είπα: “Θέλω να απευθύνω την επόμενη ερώτηση στον Nicky Hayden”. Μέχρι εκείνη τη στιγμή ο Hayden κοίταζε το laptop του. Ακούγοντας το όνομά του, σήκωσε το κεφάλι του για να ακούσει την ερώτηση. Του είπα: “Nicky, η κόρη μου, η οποία είναι 14 χρόνων και έχετε ήδη γνωριστεί, είναι ερωτευμένη μαζί σου και επειδή γνώριζε ότι θα σε συναντήσω μου είπε να σε ρωτήσω αν έχεις κοπέλα και αν σου αρέσουν οι Ισπανίδες”.
Εντάξει, μπορείτε να φανταστείτε το γέλιο που έπεσε. Οι βετεράνοι δημοσιογράφοι του motoGP είχαν ρωτήσει τον κορυφαίο των κορυφαίων Valentino Rossi για την τεχνική του, τις προβλέψεις του για το πρωτάθλημα και ξαφνικά εμφανίζεται ένας τρελός και λέει αυτά τα πράγματα. Ο Hayden φυσικά απάντησε όσο πιο ειλικρινά μπορούσε στις ερωτήσεις μου. Μετά την βαρετή ατμόσφαιρα είχε προκληθεί αναστάτωση και κάπως έτσι τελείωσε η παρουσίαση.
Ο Valentino Rossi συγχαίρει τον Hayden μετά τη νίκη του στο MotoGP το 2006
Κάποια χρόνια αργότερα, το 2006, ο Hayden, που ήταν υποψήφιος για τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή με αντίπαλο τον Rossi (ο Dani Pedrosa ήταν στην Honda εκείνη τη χρονιά), επέστρεψε στην Laguna Seca για να πάρει μια ακόμη νίκη. Μετά την συνέντευξη Τύπου, πλησίασα τον Hayden και ανοίγοντας το σακίδιό μου, του έδειξα μια αμερικανική σημαία. Του είπα: “Nicky εδώ ήταν 25.000 άνθρωποι που ήθελαν να πάρεις αυτή την σημαία και θέλω να στην δώσω την ημέρα που θα κερδίσεις το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα”. Ο Hayden χαμογέλασε, κάτι πολύ φυσικό γι’ αυτόν, και με ευχαρίστησε για την εμπιστοσύνη που του έδειξα.
Λίγους μήνες μετά και μετά το φιάσκο με τον Dani Pedrosa στην Estoril εξακουλουθούσα να ποντάρω στον Nicky. Εμφανίστηκα στην Cheste με την αμερικανική σημαία στο σακίδιό μου. Ο Rossi ήταν πρώτος στο τελευταίο GP και πολλοί γελούσαν μαζί μου γιατί πίστευα στον Nicky Hayden. Κάποιος μου είπε ότι ήμουν επηρεασμένος από τη συμπάθεια που του έτρεφε η κόρη μου Sara.
Πήγα να δω τον αγώνα, όπως πάντα. Αυτή τη φορά είχα μαζί μου το φίλο μου Vincente, έναν καλό φίλο του Alex Crivillé, τρελαμένο με τους αγώνες. Και οι δυο μας στηρίζαμε τον Hayden. Είχα την αμερικανική σημαία στο σακίδιό μου και περνώντας από την Repsol ζήτησα μια κολλητική ταινία. Κατά τύχη είδα μια πλαστική σκούπα εκεί κοντά και έκλεψα το κοντάρι της ξεβιδώνοντάς το από τη βάση.
Δεν ξέρω αν ήταν από σεβασμό ή για προληπτικούς λόγους αλλά δεν κόλλησα τη σημαία πάνω στο κοντάρι μέχρι να τελειώσει και ο τελευταίος γύρος του αγώνα. Όπως ίσως θυμάστε ο Rossi είχε πτώση στους πρώτους γύρους αλλά δεν ήμουν εγώ αυτός που θα προδίκαζα την έκβαση του αγώνα. Καθώς ο Nicky έμπαινε στον τελευταίο γύρο έβγαλα με τρεμάμενα χέρια τη σημαία από το σακίδιό μου και ζήτησα τη βοήθεια του Vincente για να την κολλήσουμε πάνω στο κλεμμένο κοντάρι σκούπας!
Ήμασταν στη μικρή ευθεία μεταξύ των στροφών 1 και 2. Καθώς είχα ήδη κάποια “πείρα” από αυτό που πήγαινα να κάνω (ήδη είχα δώσει την ισπανική σημαία στον Dani Pedrosa και στον Alvaro Bautista) ζήτησα άδεια να μπω στην πίστα. Και τότε είδα τον Hayden. Ήταν ήδη παγκόσμιος πρωταθλητής. Με είδε κι αυτός και σταμάτησε. Αγκαλιαστήκαμε και ο Nicky έκλαιγε σαν μικρό παιδί. Το ίδιο κι εγώ.
Λίγο αργότερα, μετά την συνέντευξη Τύπου πλησίασα τον Hayden και αγκαλιαστήκαμε. Αφού με ευχαρίστησε για τη σημαία μου είπε: “το μόνο πράγμα που έχω να σου δώσω για να σε ευχαριστήσω είναι αυτό” και μου έδωσε μια μικρή άσπρη πετσέτα με το σήμα της πίστας της Cheste, με την οποία σκούπιζε τον ιδρώτα του κατά τη διάρκεια της συνέντευξης.
Ο Dani Pedrosa συγχαίρει τον Hayden για τον τίτλο του.
Για όσους “κρατάτε μούτρα” στον Pedrosa για το επεισόδιο στο Estoril ίσως να θέλετε να ακούσετε τα λόγια του ίδιου του Hayden μετά τον αγώνα της Valencia. “O Dani δεν είχε πάρει οδηγίες από την ομάδα. Μιλήσαμε χτες βράδυ και κάναμε μια συμφωνία κυρίων. Του είπα ότι αν με βοηθήσει να κερδίσω το παγκόσμιο πρωτάθλημα θα είμαστε οκ και δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Σε δύο τρία χρόνια αν είμαστε ακόμη στην ίδια ομάδα και μπορώ να τον βοηθήσω θα του το ξεπληρώσω. Ο Dani είναι καλός άνθρωπος”.
Μέσα στο χάος που επικρατούσε μίλησα με τον Tommy Hayden, τον αδερφό του Nicky. Tου εξήγησα ότι ήμουν αυτός που έδωσε τη σημαία στον Nicky και πως την ήθελα πίσω. Η σημαία βρισκόταν κάπου ανάμεσα από το parc ferme και το press room. Ο Tommy μου είπε “θα σου την φέρω εγώ”. Τη βρήκε και μου την έφερε. Την έχω ακόμη και το μόνο πράγμα που θέλω αυτή τη στιγμή είναι να την πάω στην οικογένεια του Nicky στο Owensboro και να την παραδώσω εγώ ο ίδιος για να είναι πάντα μαζί τους.
Σε δύσκολες στιγμές σαν αυτήν έρχονται πολλά ανάμεικτα αισθήματα στην επιφάνεια. Δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι όταν πήγαινα στην πίστα στο Philip Island της Αυστραλίας επισκεπτόμουν μία παραλία κοντά στην πίστα όπου υπάρχει μία επιγραφή στη μνήμη κάποιου που έχει πεθάνει εκεί. Το συγκινητικό μήνυμα πάνω στην επιγραφή τελειώνει με τις λέξεις: “Πέτα ψηλά”
Πέτα ψηλά, Nicky Hayden