Scottish Highlands & Ireland: Ακροβατώντας μεταξύ παραμυθιού και πραγματικότητας
- Thread starter Strats
- Ημερομηνία δημιουργίας
Το Cliffs of Moher είναι ένα σημείο όπου κατακόρυφοι βράχοι ύψους 120 - 200 μέτρων ορθώνονται στο τελείωμα της γης πάνω από τον ατλαντικό ωκεανό. Η θέα κόβει την ανάσα και μπορεί κανείς να δει μέχρι και τον κόλπο του Galway. Είναι το σημείο με τη μεγαλύτερη τουριστική επισκεψιμότητα της Ιρλανδίας και πραγματικά αυτό άξιζε την επίσκεψη. Οι φωτογραφίες μου το αδικούν λόγω των μεγάλων αποστάσεων απαιτείται επαγγελματική κάμερα και φωτογράφος προκειμένου να αποτυπωθεί σωστά, ωστόσο μπορείτε να πάρετε μια γεύση με τις παρακάτω.
Η συνέχεια μας βάζει στο τελικό στάδιο της σημερινής διαδρομής, προς Limerick όπου είναι προγραμματισμένη η διανυκτέρευσή μας.
Limerick - άλλη μία όμορφη ιρλανδική πόλη. Είναι τελικά πολύ όμορφη η Ιρλανδία, μπορώ να πω περισσότερο απ΄ όσο περίμενα. Πίνουμε μια Guiness στα όρθια να μας ανοίξει η όρεξη και ψάχνουμε pub για φαγητό, περπατώντας και εξερευνώντας παράλληλα την πόλη.
Limerick - άλλη μία όμορφη ιρλανδική πόλη. Είναι τελικά πολύ όμορφη η Ιρλανδία, μπορώ να πω περισσότερο απ΄ όσο περίμενα. Πίνουμε μια Guiness στα όρθια να μας ανοίξει η όρεξη και ψάχνουμε pub για φαγητό, περπατώντας και εξερευνώντας παράλληλα την πόλη.
13η Ημέρα 13/7 Πέμπτη: Limerick - ConorPass - Cork (340km)
Όλοι με όσους είχα μιλήσει που είχαν κάνει την Ιρλανδία πριν από μένα, είπαν ότι το ομορφότερο κομμάτι της είναι το Νοτιοδυτικό. Σήμερα ήρθε η ώρα να το διαπιστώσουμε. Πέρασμα από Conar Pass - Dingle - Slea head και διανυκτέρευση στο Cork. Αφήνουμε το Limerick με βαρύ αλλά στεγνό καιρό και κατευθυνόμαστε νοτιοδυτικά μέσω του Ν21 προς Conor Pass. Αφήνουμε τον Ν21 και μπαίνοντας πλέον στον Ν86 κάνει την εμφάνισή του το ουράνιο τόξο
Όλοι με όσους είχα μιλήσει που είχαν κάνει την Ιρλανδία πριν από μένα, είπαν ότι το ομορφότερο κομμάτι της είναι το Νοτιοδυτικό. Σήμερα ήρθε η ώρα να το διαπιστώσουμε. Πέρασμα από Conar Pass - Dingle - Slea head και διανυκτέρευση στο Cork. Αφήνουμε το Limerick με βαρύ αλλά στεγνό καιρό και κατευθυνόμαστε νοτιοδυτικά μέσω του Ν21 προς Conor Pass. Αφήνουμε τον Ν21 και μπαίνοντας πλέον στον Ν86 κάνει την εμφάνισή του το ουράνιο τόξο
Να μαστέ λέω, ήρθε η ώρα να φορέσουμε τα αδιάβροχα που τα κουβαλάμε από την Αθήνα, έχουμε διασχίσει τα 3/4 της Ιρλανδίας και ακόμα δεν βγήκανε απ τις θήκες τους. Μπα, λέει η Antonia, καμιά ψιχάλα θα ρίξει και θα περάσει. Συνεχίσουμε και μπαίνουμε Conor Pass. Καταχνιά, χαμηλή νέφωση, ομίχλη, ψιλή βρόχουλα, αλλά αν και οπτικά ο καιρός έδινε την εντύπωση ότι θα ανοίξουν οι ουρανοί, δεν έβρεξε κανονικά και δε χρειάστηκαν αδιάβροχα. Το Conor Pass είναι εντυπωσιακό, ωστόσο λόγω της ομίχλης δεν μπορέσαμε να έχουμε την ορατότητα που θα θέλαμε να το απολαύσουμε στο μέγιστο.
Μετά το ευχάριστο διάλειμμα στο Dingle, ξεκινάμε για Slea Head. Ο καιρός εντωμεταξύ άνοιξε, η ορατότητα στο μέγιστο και οι δρόμοι στέγνωσαν γρήγορα. Το Slea Head είναι ένα ακρωτήρι νοτιοδυτικά της Ιρλανδίας, μια διαδρομή δίπλα στον Ατλαντικό ωκεανό με εντυπωσιακή θέα σε όλο το μήκος της. Ξεκινά από το Dingle και ουσιαστικά κυκλώνει το ακρωτήρι και καταλήγει πάλι στο Dingle.
Cork: Τι να ζητήσει κανείς από μια πόλη την οποία διασχίζει μεγάλος επιβλητικός ποταμός, έχει διατηρήσει τη δόμηση προηγούμενων αιώνων, έχει πλακόστρωτους πεζόδρομους και όλα τα υπόλοιπα στοιχεία που το κοκτέιλ τους δίνει τη ζητούμενη ομορφιά. Φτάσαμε ευτυχώς νωρίς (πριν τις 17:00) και προλάβαμε να περπατήσουμε όταν η πόλη ήταν ακόμα γεμάτη ζωή, γιατί όπως σας είπα και προηγουμένως, έτσι και εδώ, μετά τις 18:30 ερημώνουν όλα. Φαγητό κλασικά σε παραδοσιακή ιρλανδική pub “The Oliver Plunkett”
14η Ημέρα 14/7 Παρασκευή: Cork - Dublin (260km)
Η τελευταία μας διαδρομή στην Ιρλανδία, με την οποία κυκλώνουμε ουσιαστικά το νησί. Αν εξαιρέσουμε το πέρασμα από το Rock of Cashel, η σημερινή ημέρα δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο οδηγικά, και στόχος είναι η άφιξη στο Δουβλίνο όσο το δυνατόν νωρίτερα προκειμένου να έχουμε το χρόνο να το εξερευνήσουμε όσο το δυνατόν αναλυτικότερα.
Rock of Cashel:
Η τελευταία μας διαδρομή στην Ιρλανδία, με την οποία κυκλώνουμε ουσιαστικά το νησί. Αν εξαιρέσουμε το πέρασμα από το Rock of Cashel, η σημερινή ημέρα δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο οδηγικά, και στόχος είναι η άφιξη στο Δουβλίνο όσο το δυνατόν νωρίτερα προκειμένου να έχουμε το χρόνο να το εξερευνήσουμε όσο το δυνατόν αναλυτικότερα.
Rock of Cashel:
Φτάσαμε όπως ήταν προγραμματισμένο, αρκετά νωρίς στο Δουβλίνο. Με την είσοδο στην πόλη, οδηγώντας δίπλα στον ποταμό Liffey στον R148, καταλαβαίνει κανείς ότι έπεται ενδιαφέρουσα συνέχεια. Είχα κλείσει ξενοδοχείο εντελώς κεντρικά με κλειστό πάρκινγκ για τη μοτοσυκλέτα. Νωρίς το μεσημέρι ήμασταν ήδη στους δρόμους του Δουβλίνου πεζοί. Ωραιότατη αρχιτεκτονική, με κτίρια του 18ου αιώνα, ωραίες πλατείες, αρμονικές γέφυρες με μεσαιωνικό παρελθόν. Οι pub του Δουβλίνου αποτελούν αυτόνομο κεφάλαιο σε συνδυασμό των μοναδικών ουίσκι και της εξαιρετικής μπίρας Γκίνες.
Επισκεπτόμαστε τον ναό των pub, το διεθνώς γνωστό Temple Bar Χαμός από κόσμο μέρα μεσημέρι. Κοιτάω τον τοίχο πίσω από την μπάρα και με εντυπωσιάζει η ποικιλία από brands που δε γνώριζα καν. Μπίρες και ουίσκι για κάθε γούστο σε ένα περιβάλλον 100% αυθεντικό. Ναι, το “αυθεντικό” σε κάθε είδος είναι πολύ σημαντικό για την τελική αίσθηση.
Επισκεπτόμαστε τον ναό των pub, το διεθνώς γνωστό Temple Bar
Χαμός από κόσμο μέρα μεσημέρι. Κοιτάω τον τοίχο πίσω από την μπάρα και με εντυπωσιάζει η ποικιλία από brands που δε γνώριζα καν. Μπίρες και ουίσκι για κάθε γούστο σε ένα περιβάλλον 100% αυθεντικό. Ναι, το “αυθεντικό” σε κάθε είδος είναι πολύ σημαντικό για την τελική αίσθηση.
Όλη η γύρω περιοχή ήταν τέτοια που χαίρεται κανείς να την περπατά.
Λιώσαμε στο περπάτημα. Πραγματικά άξιζε το Δουβλίνο όπως και όλη η Ιρλανδία, θα ήταν λάθος να φτάσει κανείς μέχρι εδώ πάνω (Σκωτία) και να χάσει αυτή την εμπειρία. Αύριο νωρίς το πρωί χαιρετούμε την πανέμορφη Ιρλανδία και περνάμε και πάλι με το καράβι στην Αγγλία.
Λιώσαμε στο περπάτημα. Πραγματικά άξιζε το Δουβλίνο όπως και όλη η Ιρλανδία, θα ήταν λάθος να φτάσει κανείς μέχρι εδώ πάνω (Σκωτία) και να χάσει αυτή την εμπειρία. Αύριο νωρίς το πρωί χαιρετούμε την πανέμορφη Ιρλανδία και περνάμε και πάλι με το καράβι στην Αγγλία.
15η Ημέρα 15/7 Σάββατο: Dublin - Holyhead - Chester - Manchester (180km)
Σήμερα είναι η τελευταία ημέρα της Antonia, που το βράδυ πετάει για Αθήνα από το αεροδρόμιο του Manchester (όπως ακριβώς ήρθε), και από αύριο συνεχίζω μονός. Έχουμε εισιτήρια για το καράβι για Holyhead με Irish Ferries με αναχώρηση 8:45 που σημαίνει ότι 8:00 πρέπει να είμαστε στην αποβάθρα στο λιμάνι. Η απόσταση δεν ήταν παραπάνω από 15 λεπτά, οπότε αναχωρήσαμε κατά τις 7:30, με ένα καφέ που προλάβαμε να πιούμε πριν φύγουμε.
Σήμερα είναι η τελευταία ημέρα της Antonia, που το βράδυ πετάει για Αθήνα από το αεροδρόμιο του Manchester (όπως ακριβώς ήρθε), και από αύριο συνεχίζω μονός. Έχουμε εισιτήρια για το καράβι για Holyhead με Irish Ferries με αναχώρηση 8:45 που σημαίνει ότι 8:00 πρέπει να είμαστε στην αποβάθρα στο λιμάνι. Η απόσταση δεν ήταν παραπάνω από 15 λεπτά, οπότε αναχωρήσαμε κατά τις 7:30, με ένα καφέ που προλάβαμε να πιούμε πριν φύγουμε.
Μουντός ο καιρός, πεσμένο και το ηθικό λιγάκι σήμερα, για την Antonia τελειώνει ένα ακόμα όνειρο, για μένα αν και έχω πολύ ακόμα, ουσιαστικά μπήκα στην επιστροφή. Η διαδρομή δεν είχε κάτι το ενδιαφέρον, πέραν ενός κομματιού δίπλα στη θάλασσα 70km πριν το Chester περίπου.
Μπαίνουμε στο Chester, χρόνος υπάρχει, να το κάνουμε κι αυτό κι αυτό βόλτα, γιατί κάποιες φωτός που είχα δει από τον φίλο μου Αντώνη, μου είχαν κινήσει το ενδιαφέρον.
Το απόγευμα μας βρίσκει στο ξενοδοχείο δίπλα στο αεροδρόμιο, για διαδικαστικούς λόγους, λόγω της αναχώρησης της Antonia, που πετά με την βραδινή πτήση. Και σε αυτό το σημείο το όνειρο του χειμώνα τελειώνει για την Antonia, ένα όνειρο που πραγματοποιήθηκε με τις ιδανικότερες συνθήκες. Η πτήση της αναχώρησε με καθυστέρηση λίγο πριν τα μεσάνυχτα. Αλλάζω το setup μου για μονοκάβαλο και δίνω την τελευταία καληνύχτα από αγγλικό έδαφος.
Το απόγευμα μας βρίσκει στο ξενοδοχείο δίπλα στο αεροδρόμιο, για διαδικαστικούς λόγους, λόγω της αναχώρησης της Antonia, που πετά με την βραδινή πτήση. Και σε αυτό το σημείο το όνειρο του χειμώνα τελειώνει για την Antonia, ένα όνειρο που πραγματοποιήθηκε με τις ιδανικότερες συνθήκες. Η πτήση της αναχώρησε με καθυστέρηση λίγο πριν τα μεσάνυχτα. Αλλάζω το setup μου για μονοκάβαλο και δίνω την τελευταία καληνύχτα από αγγλικό έδαφος.
16η Ημέρα 16/7 Κυριακή: Manchester - Brugge (550km)
Ξύπνησα νωρίτερα από τον προγραμματισμένο χρόνο αφύπνισης, πριν ακόμα καλά-καλά χαράξει. Κοιτάω από το παράθυρο, όλα μούσκεμα, ψιλή βροχούλα, πολύ βαρύς και σκοτεινός ουρανός, μόλις ξημέρωνε. Το δωμάτιο είχε εσπρεσιέρα, οπότε πίνω έναν διπλό εσπρέσο κάνω κι ένα ντους και ετοιμάζομαι για την αναχώρησή μου. Μία από τις ομορφότερες πόλεις τις Ευρώπης, η Brugge, με περιμένει σήμερα, Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO και τα περισσότερα ταξιδιωτικά τη χαρακτηρίζουν ως “Μαγεία και παραμύθι”. Αν και ξεκίνησα με βροχή, σε λιγότερο από μία ώρα βγάζω τα αδιάβροχα και ο καιρός άρχισε να ανοίγει.
Λόγω του ότι είναι Κυριακή και εμπορική κίνηση δεν υφίσταται περνάω όλο τον κόμβο του Λονδίνου από το βόρειο μέχρι το νότιο κομμάτι του Μ25 πολύ γρηγορότερα απ ότι όταν ερχόμουν. Στην παρακάτω φωτό η γέφυρα Queen Elizabeth II στον M25 που περνά πάνω από τον ποταμό Τάμεση.
Ξύπνησα νωρίτερα από τον προγραμματισμένο χρόνο αφύπνισης, πριν ακόμα καλά-καλά χαράξει. Κοιτάω από το παράθυρο, όλα μούσκεμα, ψιλή βροχούλα, πολύ βαρύς και σκοτεινός ουρανός, μόλις ξημέρωνε. Το δωμάτιο είχε εσπρεσιέρα, οπότε πίνω έναν διπλό εσπρέσο κάνω κι ένα ντους και ετοιμάζομαι για την αναχώρησή μου. Μία από τις ομορφότερες πόλεις τις Ευρώπης, η Brugge, με περιμένει σήμερα, Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO και τα περισσότερα ταξιδιωτικά τη χαρακτηρίζουν ως “Μαγεία και παραμύθι”. Αν και ξεκίνησα με βροχή, σε λιγότερο από μία ώρα βγάζω τα αδιάβροχα και ο καιρός άρχισε να ανοίγει.
Λόγω του ότι είναι Κυριακή και εμπορική κίνηση δεν υφίσταται περνάω όλο τον κόμβο του Λονδίνου από το βόρειο μέχρι το νότιο κομμάτι του Μ25 πολύ γρηγορότερα απ ότι όταν ερχόμουν. Στην παρακάτω φωτό η γέφυρα Queen Elizabeth II στον M25 που περνά πάνω από τον ποταμό Τάμεση.