Ξυπνάω ωραία, λέω ας πιω το καφεδάκι μου, παραλία μεριά να δω θαλασσίτσα να το παίξω και λίγο μπρούκλης.
Καβαλάω τη μηχανάρα μου, πατάω μίζα, γουργουρίζει ναζιάρικα, και ξεκινάω...
Στάση στο βενζινάδικο να φουλάρω, γεμίζει με 10 ευρώ
, και παίρνω τον κατήφορο να βγω στο ποτάμι για παραλία.
500 μέτρα παρακάτω αρχίζει τα νούμερα, ατροφίες, αυξομείωση στροφών, κατσεκαλαμωρη...τι έγινε ρε γουάτ δε φακ.
Ξαναρχίζει να δουλεύει σωστά, αρχίζω να ρολάρω, μετά από καναδυό χιλιόμετρα τα ίδια πάλι, σκέφτομαι σκατά βενζίνη
μου έβαλε το βενζινάδικο, που να μη σώσει...δε μαμιέται θα πάω να πιω τον καφέ μου, και το κοιτάω μετά με την ησυχία μου.
Καμμιά 60αριά χιλιόμετρα πιο κάτω στην Ανάβυσσο, το μηχανάκι έχει στρώσει, δεν κάνει ατροφίες και αρρυθμίες και δουλεύει
όπως πρέπει, καθώς πίνω τον καφέ μου κάνω διάφορες σκέψεις και έχω βγάλει τον παράγοντα χαλασμένη βενζίνη από την εξίσωση.
Ξεκινάω για την επιστροφή, όλα μια χαρά, το μηχανάκι πετάει και γουργουρίζει ναζιάρικα σε όλη τη διαδρομή, λέω ας βάλω βενζίνη
για να μη σταματάω το πρωί που θα την ξαναπάρω...σταματάω σε μια Shell στη Βούλα, γέμισέτομάστορα είμαι λαρτζ
πληρώνω,
φεύγω, μερικά μέτρα πιο κάτω ξανά τα ίδια, να μου σπάει τα νεύρα, σταματάω στις Τζιτζιφιές σε μια άκρη, και βάζω το ηλεκτρονικό
τσιγάρο στα 12 βατ να κατέβει τζούρα κάτω να ηρεμήσω
... Λέω ας ανοίξω το ρεζερουάρ να δω καλύτερα μπας και έχει τίποτα
σκουριές και κατεβάζει σκουπίδια. ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ! Με το που ανοίγω την τάπα του ρεζερβουάρ ακούω τον χαρακτηριστικό ήχο του
αέρα που ρουφιέται μέσα σε ένα κουτί και το μηχανάκι άρχισε να δουλεύει κανονικά...Ρε μαμημένε Μπερνούλι παραλίγο να πάθω
εγκεφαλικό με τους νόμους σου
.
Τι είχε συμβεί; Κάτι πάρα πολύ απλό που μπορεί όμως να σε κάνει να σπάσεις το κεφάλι σου. Το Σάββατο που γύρισα από τη βόλτα
μου στο Ναύπλιο, λάδωσα την αλυσίδα, και είπα να ρίξω λίγο σπρέϋ επαφών στις κλειδαριές...το σπρέϋ λοιπόν έκανε τη ζημιά στην τάπα
του ρεζερβουάρ, παρέσυρε την συσσωρευμένη βρωμιά χρόνων και βούλωσε την τρυπούλα της εξαέρωσης του ρεζερβουάρ, όταν
λοιπόν φουλάρισα με βενζίνη γέμιζε ο χώρος και δεν μπορούσε να τραβήξει αέρα και να πάει σωστά η βενζίνη στο καρμπυρατέρ, μόλις
έπεφτε η στάθμη τότε δούλευε κανονικά.
Άφησα την τάπα ανοιχτή να παίρνει αέρα και πήγα μια χαρά στο γκαράζ, την έβγαλα τελείως και ξεβιδώνοντας τον αφαλό, μου αποκάλυψε
την τρυπούλα της εξαέρωση βουλωμένη με μπίχλα και άλατα που είχε παρασύρει το σπρέϋ. Την καθάρισα σχολαστικά και την φύσηξα με
αέρα, καθάρισα και την τάπα με το ντρεμελάκι και όλα μια χαρά. Τώρα το μηχανάκι δουλεύει ωραιότατα.
Και για να συμπληρώσω την πατέντα της ημέρας έφτιαξα και τον διακόπτη του μερικού χιλιομετρητή που είχε αποχαιρετήσει πριν
πολλά πολλά χιλιόμετρα...ένα μικρό ούπατ Μ3 και μπορώ να μηδενίζω ξανά
, μόνο που πρέπει να βρώ ένα μαύρο για να είναι
και ομοιόφορφο στο μάτι
...
Μου το μάτιασε ο Σούγκας και η κυράΑλεξάντρα το Σάββατο, αλλά το ξεμάτιασα