mAthosalas
I love my GS
Εκεινο το ρητο ουδεν κακον αμιγες καλου,συχνα πυκνα επιβεβαιωνεται με τον καλυτερο τροπο...Για καφεδακι ηταν η σημερινη αλλά ασταθμητοι παραγοντες και...τυχη,σφυριξαν κλεφτικα για να κανω αυτο που μου αρεσει πολυ...Να κλεισω το ματι στη Γερμανιδα μου και...μεχρι να πεταχτουμε για καφε,ας παμε μια βολτιτσα στα περιξ...Ανοιξιατικη μερα πραγματικα και ξεροκαταπινα εδω κατω στα τσιμεντα...
Φυγαμε...
Το απρογραμματιστον και ξαφνικον...εχει την τιμητικη του.Ανηφοριά ασφαλτινη να κοιταζει προς το βουνο και παμε χωρις "που"...αλλωστε αυτο που θελω ειναι φορτιση μπαταριας και εξοχη...
Λιγο πριν φτασω στο Προαστιο της Πατρας ανηφοριζω κι αφηνω κατω τον Τρικουπη με τη Γεφυρα του...αφ'υψηλου παλι σημερα και γουσταρουμε,υπογραφων και ερωμένη μου...
Στον ουρανισκο αρχιζουν οι εξοχικές γευσεις με τετοιες εικονες και περασματα...
και καπου εκει ηταν η τελευταια στροφη που πατησαμε ασφαλτοταπητα...γιατι ως γνωστον,πως τα φερνει πως τα παει,οταν ξεκιναω μια ασφαλτινη παντα λιγο χωμα...ή πιο πολυ,θα βρεθει στο διαβα μας...ναι...και σιγα μην μας χαλασει δηλαδη...
Αλλωστε τζουρες απο χρωματιστα Ανοιξιατικα Τοπια ειναι διπλα μας για να μας θυμιζουν οτι μυριζει σιγα σιγα Καλοκαιρακι κ ξυπνα η Φυση δίπλα μας
Στη μεση στο βαθος η Γεφυρα,το Συνορο του Μωρια απο τη Ρουμελη στο βαθος
Η διαδρομη αρχιζει και "μυριζει" Παναχαϊκον...αγαπημενο μερος και η φυτευτες πετρες με το στεγνο κ ανα διαστηματα βρεγμενο απο την πρωινη δροσουλα μας φτιαχνουν ολοενα κ παραπανω κεφαλι...
Καπου εδω αρχιζει η εισοδος μας στο δασος Χειμαρρων και τα ποταμια του λιωμενου χιονιου απο απεναντι μάς θυμιζουν γιατι τα λενε ετσι τα μερη αυτα...
Την ηρεμια του Τόπου με την απλετη θέα...
σπαζει η φωνη του σχεδον μόνιμου συνοδοιπορου στα Ελληνικα Βουνα...Γερακι...επιβλητικο και πανεμορφο...
μια φορα σού φωνάζει δέκα φορες το ακους απο την ηχώ των βουνων...
Κομβικο σημειο για σημερα η διασταυρωση για Καταφυγιο...στο βαθος το Αιολικο Παρκο
Αν και περασε η σκεψη,ψεμματα δεν θα πω,για να ανεβω ακομα πιο πανω κ να χαθω κατα τα σύνηθη στο βουνο,πηρα την αλλη μερια της διχάλας για να πιουμε κι εκεινο το καφεδακι...
Εκει κατω με περιμενουν...αλλα η απολαυση ειναι εδω...
Οπου κι αν κοιτας,η μερα ειναι τοσο μαζι μου σημερα που το ματι καρφωνεται σε ομορφες εικονες...
Τελευταια πανοραμικη τζουρα,ανασες γιατι οι ρυθμοι συχνα πυκνα ανεβαιναν και γουσταραμε...
και παμε για κατω να πιουμε κι εκεινο τον καφε...αργησε σημερα αλλά χαλαλι...
Ομορφη Ελλαδα μου...τοσο κοντα μας και καβαλα σε 2 τροχους φανταζει ανεξαντλητη κι ανεξαρτητη απο κοντα ή μακρυα...πάμε κι οπου μας βγαλει...
Φυγαμε...
Το απρογραμματιστον και ξαφνικον...εχει την τιμητικη του.Ανηφοριά ασφαλτινη να κοιταζει προς το βουνο και παμε χωρις "που"...αλλωστε αυτο που θελω ειναι φορτιση μπαταριας και εξοχη...
Λιγο πριν φτασω στο Προαστιο της Πατρας ανηφοριζω κι αφηνω κατω τον Τρικουπη με τη Γεφυρα του...αφ'υψηλου παλι σημερα και γουσταρουμε,υπογραφων και ερωμένη μου...
Στον ουρανισκο αρχιζουν οι εξοχικές γευσεις με τετοιες εικονες και περασματα...
και καπου εκει ηταν η τελευταια στροφη που πατησαμε ασφαλτοταπητα...γιατι ως γνωστον,πως τα φερνει πως τα παει,οταν ξεκιναω μια ασφαλτινη παντα λιγο χωμα...ή πιο πολυ,θα βρεθει στο διαβα μας...ναι...και σιγα μην μας χαλασει δηλαδη...
Αλλωστε τζουρες απο χρωματιστα Ανοιξιατικα Τοπια ειναι διπλα μας για να μας θυμιζουν οτι μυριζει σιγα σιγα Καλοκαιρακι κ ξυπνα η Φυση δίπλα μας
Στη μεση στο βαθος η Γεφυρα,το Συνορο του Μωρια απο τη Ρουμελη στο βαθος
Η διαδρομη αρχιζει και "μυριζει" Παναχαϊκον...αγαπημενο μερος και η φυτευτες πετρες με το στεγνο κ ανα διαστηματα βρεγμενο απο την πρωινη δροσουλα μας φτιαχνουν ολοενα κ παραπανω κεφαλι...
Καπου εδω αρχιζει η εισοδος μας στο δασος Χειμαρρων και τα ποταμια του λιωμενου χιονιου απο απεναντι μάς θυμιζουν γιατι τα λενε ετσι τα μερη αυτα...
Την ηρεμια του Τόπου με την απλετη θέα...
σπαζει η φωνη του σχεδον μόνιμου συνοδοιπορου στα Ελληνικα Βουνα...Γερακι...επιβλητικο και πανεμορφο...
μια φορα σού φωνάζει δέκα φορες το ακους απο την ηχώ των βουνων...
Κομβικο σημειο για σημερα η διασταυρωση για Καταφυγιο...στο βαθος το Αιολικο Παρκο
Αν και περασε η σκεψη,ψεμματα δεν θα πω,για να ανεβω ακομα πιο πανω κ να χαθω κατα τα σύνηθη στο βουνο,πηρα την αλλη μερια της διχάλας για να πιουμε κι εκεινο το καφεδακι...
Εκει κατω με περιμενουν...αλλα η απολαυση ειναι εδω...
Οπου κι αν κοιτας,η μερα ειναι τοσο μαζι μου σημερα που το ματι καρφωνεται σε ομορφες εικονες...
Τελευταια πανοραμικη τζουρα,ανασες γιατι οι ρυθμοι συχνα πυκνα ανεβαιναν και γουσταραμε...
και παμε για κατω να πιουμε κι εκεινο τον καφε...αργησε σημερα αλλά χαλαλι...
Ομορφη Ελλαδα μου...τοσο κοντα μας και καβαλα σε 2 τροχους φανταζει ανεξαντλητη κι ανεξαρτητη απο κοντα ή μακρυα...πάμε κι οπου μας βγαλει...
