Κάποια στιγμή φτάσαμε και στο Δάσος του Ρούβα. Στήσαμε σκηνές και αρχίσαμε να ετοιμάζουμε φαγητό. Όμως το σκοτάδι σιγά σιγά πλησίαζε και σχεδόν όλοι οι endurάδες, οι οποίοι είχαν φτάσει και λίγο νωρίτερα, έπρεπε να φύγουν.
Ο τρελοendurάς! Πήγαινε τόσο πιο γρήγορα απ'όλους που βγήκε κουνημένος!
Και οι φίλοι μου Ben και Laura που σε ένα μήνα στο νησί έκαναν πιο πολλά πράγματα από ότι κάνουν άλλοι σε χρόνια (συμπεριλαμβανομένης ανάβασης στον χιονισμένο Ψηλορείτη).