Περνουμε υψομετρο,απογειωνομαστε κ γινεται ο κακος χαμος.Ζελατινα με χιονια,την καθαραριζουμε με το χερι κ σε δευτερολεπτα ξαναγεμιζει...την ανοιγουμε κ οδηγαμε με μισοκλειστα ματια αφου το χιονι πεφτει με μανια πανω μας.Με πλησιαζει ο μακης σταματαει κ ζηταει στεγνα γαντια.Η κατασταση παει στο απροχωρητο,δεν αισθανεται τιποτα κ δεν μπορει ουτε συμπλεκτη να δουλεψει,Σταματαμε βγαζει τα γαντια κ τα χερια ειναι ''μπλε μαρε''.Τον βαζουμε να κρατησει τα θερμαινομενα γριπ τις μηχανης μου-το πολυτιμοτερο αξεσουαρ του ταξιδιου,κ βγαζω με πολυ προσοχη τα χειμερινα γαντια που εχω καβατζα ,για να μη μπει μεσα χιονι με αυτο τον κακο χαμο.Τα φοραει κ παιρνει τα πανω του.
Σταματαει αμαξι κ με ρωταει αν ο δρομος παραπανω συνεχιζει.......-κ που θες να ξερω ρε μεγαλε.-Δε νομιζετε οτι περει να γυρισετε κατω?μου λεει.---τραβα μπροστα κ σε ακολουθω.......εξαφανιστηκε στον χιονια.
Συνεχιζουμε τα πραγματα αγριευουν κ αλλο.Απο την χιονοθυελλα δεν βλεπουμε μπροστα μας κ το χει στρωσει για τα καλα.Μιλαω με τον ευαυτο μου-τον ρωταω αν ειναι στα λογικα του,με απανταει Ναι θυμιζοντας μου τους χειμωνες που περνουσα με το ταπεινο τσοπερακι μου , ''οργισμενο νιατο''
, τα χιονισμενα περασματα κρανιας-μηλιας -μετσοβου,τοτε χωρις εγνατια,για να παω στα γιαννενα, μες τη νυχτα που επεφτε νωρις για να βρω την τοτε καψουρα μου κ τωρινη,πλεον συντροφο κ μανα των παιδιων μου.Χαμογελαω κ αναπολω....,Ριπη αερα ανακατεμενου με χιονι με τρανταζει,επανερχομαι στην πραγματικοτητα κ σφιγγω τα δοντια...πλησιαζω στην κορυφη κ ανεμος ουρλιαζει παρασερνοντας στο διαβα του αρκετες ποσοτητες απο τα πλαινα ανεμοσουρια....ο δρομος παγωμενος με πολυ χιονι η οδηγηση με πολυ δυσκολια κ οι κλιση του δρομου μεγαλη κουμπωμενη δευτερα- κ το γκαζι ενα κλικ σταθερα...πρεπει λεει το ενστικτο να προχωρησω κ εκει στην κορυφη γινεται το ελα να δεις.Τετοιο αερομανι σε τετοιες συνθηκες δεν ξαναδα,η ανηφορα τελειωσε κ μπορω να κοψω κ να σταματησω,να περιμενω τους αλλους που χιονοπαλευουν.Με δυσκολια κρατιεμαι πανω στην σταματημενη μοτοσυκλετα απο τον πολυ αερα κ το χιονι πεφτει πανω μου με μανια ,λες κ θελει να τρυπησει το αδιαβροχο....κοιταω στον καθρεφτη κ δεν βλεπω τιποτα αφου ειναι καλυμενος κ αυτος απο χιονι,τον σκουπιζω κ το μονο που βλεπω εινακαμια τεσσερα μετρα ολα κ ολα μες τη θυελλα.Με περναει αμαξι κανοντας μου κατι νοηματα ,οι αλλοι εχουν αργισει αρκετα κ με ζωνουν τα φιδια.Πρεπει να γυρισω........Αυτα που μολις περασα θα τα ξαναπερασω κ προς την αλλη να δω κ την κατηφορα......Μα πως να κανω αναστροφη με αυτες ριπες αερα?Ημηχανη κολλαει στο χιονι, τα σημεια που περασα ηταν παγωμενα...Κ αν εκει που ειμαι στην μεση του δρομου ερθει φορτσατο αμαξι τι κανω?το στελνω φιλακια.....οπως κ να χει ΠΡΕΠΕΙ να γυρισω οι φιλοι μου ευχομαι να μην...... αλλα με χρειαζονται....ειμαστε ομαδα κ γροθια....
