Αρμενιζοντας στο Αιγαιο 2012

[MOYTPO]

Η υπομονή είναι μεγάλο χάρισμα και εγώ από αυτό δεν έχω.
Ωστόσο επειδή το έχω υποσχεθεί θα προσπαθήσω να δώσω τον καλύτερο μου εαυτό.
Το θέμα αφορά ταξίδι με ιστιοπλοϊκό σκάφος όπου θα λαμβάναμε μέρος στην 12η ρεγκατα του Αιγαίου. Το σκάφος είναι ένα Beneteau First 44.7 αυτό με το ψηλό κατάρτι κατηγορίας racing/cruising.
Το ταξίδι μπορώ να πω χωρίζεται σε 3 ενότητες - βδομάδες. Πρώτη βδομάδα αφορά τη μεταφορά του σκάφους από τη Θεσσαλονίκη στην Μυτιλήνη όπου ήταν η αφετηρία του αγώνα, δεύτερη βδομάδα αφορά αποκλειστικά τον αγώνα και η τρίτη βδομάδα αφορά τη μεταφορά του mother ship από τη Σύρο όπου ήταν ο τερματισμός της ρεγκατας ως τον Νέο Μαρμαρά όπου θα αφήναμε το σκάφος.
Ένα ταξίδι πάνω από 600 ναυτικά μίλια και όταν η ταχύτητα ταξιδιού του συγκεκριμένου είναι 8 μίλια την ώρα καταλαβαίνεται ότι ήταν πολλές οι ώρες.
Η πρώτη και η τρίτη βδομάδα ήταν στην ουσία διακοπές γιατί στον αγώνα έχοντας χρέη «πλωριού» με έβγαλαν το λάδι!!!!!!

Ξεκινάμε λοιπόν 4 άτομα Σάββατο 11 Αυγούστου κατά τις 8.30 από την μαρίνα της Θεσσαλονίκης.

Το σκάφος είναι έτοιμο από βραδύς με τα ψώνια να έχουν γίνει και να έχουν τοποθετηθεί στην θέση τους. Για να μην χρονοτριβούμε 2 άτομα μείναμε στο σκάφος.

Η πορεία μας γνωστή από Θεσσαλονίκη πρώτη στάση στο Πόρτο κουφό στο άκρο του δευτέρου ποδιού της Χαλκιδικής. Αέρα δεν είχαμε oπότε η μηχανή ανέλαβε να μας πάει. Η έκπληξη μας ήταν τεράστια όταν περνώντας από το Ποσειδι βρεθήκαμε να περνάμε ανάμεσα από 5 πολυτελή γιώτ. Το σχόλιο ενός «μάθανε ότι γ@μιομαστε πλακώσανε και οι γύφτοι» κόντεψε να μας στείλει. Αργότερα μάθαμε ότι πλάκωσαν κάτι Ρώσοι φτωχαδάκια και ο Μπραντ με την Αντζελινα και τον Ρομπερτ ντε Νιρο.

 

[MOYTPO]

Στο Πόρτο κουφό φτάσαμε κατά τις 7 το απόγευμα. Η ελπίδα ότι θα βρίσκαμε να δέσουμε στο ντοκο πέθανε τελευταία οπότε αρκεστήκαμε στη ράδα για το βράδυ. Φαΐ στο σκάφος (στραπατσαδα, σαλάτα και τσιπουροκονσερβο μεζεδες)

Η φωτιά στο Όρος έκαιγε εδώ και μέρες και ο αέρας ώρες ώρες μας το υπενθύμιζε. Ύπνο νωρίς υπό το φως αστραπόβροντων. Ξυπνήσαμε ωστόσο μετά από λίγο λόγο μιας τρομερής καταιγίδας και μιας και ήμασταν στη ράδα ανάμεσα σε 5 σκάφη μια ανησυχία την είχαμε. Έβαλε η Παναγιά το χέρι της να σωθεί το περιβόλι γιατί άμα περίμενε από εμάς με τα πυροσβεστικά………

 

[MOYTPO]

Την άλλη μέρα με το που ξημέρωσε την κάναμε για Άγιο Ευστράτιο. Αέρα δεν είχε αλλά η θάλασσα ήταν ταραγμένη (ρεστία λέγεται αυτό). Μας έβγαλε την Παναγία μέχρι να ηρεμήσει κάπως. Με αυτά και με κείνα φτάσαμε με την μηχανή το απόγευμα στο λιμάνι του Αι Στράτη. Υπήρχε χρόνος για μια βουτιά οπότε ακριβώς απέναντι ήταν μια παραλία με ομπρέλες αλλά χωρίς ξαπλώστρες.

 

[MOYTPO]

Το ατού του νησιού είναι το φρέσκο ψάρι και ο αστακός σε πολύ καλές τιμές. Και παρακαλούμε πολύ να διατηρηθούν έτσι και στο μέλλον. Το βραδάκι στο ταβερνάκι έγινε μάχη. Τρόμαξαν τα πιρούνια. Ακριβώς δίπλα ήταν και το καφε/μπαρακι του νησιού όπου δόθηκε η συνέχεια. Οπότε πήγαμε για ύπνο ψιλοντιρλα.
Το πρωί συμβουλευτήκαμε το δελτίο καιρού (windfinder.com) και με χαρά είδαμε ότι το κομμάτι Αι Στράτη Μυτιλήνη είχε 10 με 15 μίλια αέρα και την επόμενη 5 με 10. Τέλεια. Ακόμα μια μέρα στον Αι Στράτη. Το συγκεκριμένο κομμάτι Αύγουστο μήνα το πετυχαίνεις συνήθως με 30 μίλια αέρα. Το σάκο με τις ρακέτες και βουρ στην παραλία. Ευτυχώς είχα και «παρέα».

Το απογευματάκι πηγαίνοντας προς το σκάφος βλέπω κόσμο μαζεμένο στον ντοκο. Πάω και γω και τι βλέπω. Ένα ψάρι ΝΑ!!!!!! Χαχαχα. Μια τουνα 60 κιλών. Την τεμάχιζαν εκείνη την ώρα γιατί δεν μπορούσαν να την κάνουν κουμάντο με τίποτα. Όσο για γεύση ρωτήστε τον αδερφό του Πασχάλη που πρόλαβε και τσίμπησε μια ροδέλα

Την συνέχεια την ξέρετε, ταβερνάκι, καφε/μπαρακι ψιλοντιρλα στο σκάφος για ύπνο.

 

[MOYTPO]

Το πρωί εγερτήριο στις 6.30 και δρόμο για Μυτιλήνη. Μπουνάτσα στη διαδρομή, η μηχανή στο overdrive και ο Χασαν (Αυτόματος) στο τιμόνι. Πολύ σταυρόλεξο έπαιξε. Αρχικό πλάνο έλεγε για Μολυβο. Καλομελέτα και έρχεται. Πήρε ο καπετάνιος τηλέφωνο. Είχε φτάσει με το δικό του σκάφος στη Μυτιλήνη είχε πιάσει θέση στο λιμάνι και μας περίμενε. Ούτε στάση για βουτιά δεν κάναμε. Φτάσαμε Μυτιλήνη κατά τις 7.30 και μέχρι να δέσουμε είχε σχεδόν βραδιάσει. Χαιρετούρες με τον Καπταιν, φιλοφρονησεις με μια λιμενικο, σουλουπωνόμαστε λίγο και εξω για φαΐ. Πρώτη φορά στην Μυτιλήνη δεν ξέραμε που παν τα τέσσερα. Τελικά φάγαμε σε ένα ταβερνάκι το οποίο ήταν άοσμο, άχρωμο, άγευστο. Αυτό το διαπιστώσαμε μετά όταν φάγαμε και σε άλλα. Μετά ένα ποτάκι στο μουσικό καφενείο όπου ο ιδιοκτήτης του είναι ένα νέο παιδί, ντόπιος, ιστιοπλόος, χαλί να γίνει να τον πατήσεις. Αποστόλης. Το κάναμε στέκι και ότι χρειαζόμασταν ο Αποστόλης το έβρισκε και μας το φέρνε την άλλη μέρα.

Επομενη μέρα βγήκαμε να νοικιάσουμε και αμάξι μιας και ήμασταν πλέον 5 άτομα και είχαμε ακόμα 5 μέρες στο νησί μέχρι να αρχίσει ο αγώνας. Την φάγαμε σχεδόν όλη την Μυτιλήνη. Την είχα στο φτύσιμο αλλά πόσο λάθος έκανα. Το νησί αξίζει με χίλια. Φτηνό, με πολλά πράματα να δεις και να κάνεις. Παίρνουμε που λέτε τα της παραλίας και γραμμή για Μήθυμνα (Μολυβο). Τέλειο μέρος. Γραφικότατο. Και για μπάνιο στο….

Φοβερό ντεκόρ, φοβερές γυναίκες, θάλασσα πεντακάθαρη, λίγο κρύα αλλά παραλία δεν έχει. Πας βουτάς και μετά ανεβαίνεις στο μπαρ να συνεχίσεις.

 

[MOYTPO]

Εκεί έχει πολλά ταβερνάκια πάνω στο λοφακι με θέα το απέραντο γαλάζιο και καλό φαγητό αλλά εμείς πήγαμε αλλού. Στην σκάλα Συκαμνεας. Ένα γραφικό λιμανάκι όπου την είχε πέσει ο Μυριβήλης. Φαΐ στο ταβερνάκι του Μυριβήλη. Άριστο και πολύ καλές τιμές. Είπαμε Μυτιλήνη πολύ καλές τιμές παντού. Να μην τα πολυλεμε φάγαμε, ήπιαμε, βγήκαμε Φώτος ήπιαμε και καφέ εκεί δίπλα και μετά το δρόμο για πίσω.

Καταλήξαμε στο καφε/μπαρ του Αποστόλη να πίνουμε τζινακι με κάτι κοπελιές. Και στη συνέχεια ψιλοντιρλα στο σκάφος για ύπνο.

 

[MOYTPO]

Επόμενη μέρα έχει εξόρμηση στο βουνό. Στον Όλυμπο. Συγκεκριμένα στο διατηρητέο χωριό της Αγιάσω. Εκεί έχει μια τρομερή εκκλησία σε μέγεθος αλλά και σε ηλικία μιας και είναι από τις αρχές της δευτερης χιλιετίας (μπηκαμε στην τριτη). Το μέρος είναι όμορφο αλλά μην φαντάζεστε τίποτα ονειρεμένο. Αξίζει να ανέβεις να ανάψεις ένα κερί να μας δώσει φώτιση ο Θεός και να συνεχίσεις για την παραλία στα Βατερα. Εμείς δεν το ξέραμε και κάτσαμε να φάμε. Την πατήσαμε αλλά δεν πειράζει. Όλα στο τηγάνι αλλά πολύ καλής ποιότητας και γεύσης. Φώτο δεν έχω γιατί ήμουν με hangover και ξέχασα το τηλεφωνο/φωτογραφικη στο αμάξι. Όπως καταλάβατε σχολάσαμε νωρίς οπότε υπήρχε χρόνος για μπανακι. Έκανα παπάρα και αντί να πάω στα Βατερα πήγα στη σκάλα Καλλονής. Δε βαριέσαι??? Καλά ήταν και εκεί. Ένα ήσυχο Beach Bar με αμμούδα και ευχάριστες «παρουσίες».

Επιστροφή το βραδάκι στο σκάφος για μπανακι και μετά για ποτάκι στο καφε/μπαρ του Αποστόλη και ύπνο.
Επίσης οφείλω να πω ότι είχε παρα πολλες γυναικες οδηγους με σκουτερακια και σχεδον ολοι φορουσαν κρανος. Η τροχαια εκοβε kωλους. Μας εκοψε και μια κληση για παρανομο παρκαρισμα. Τι να πεις??????

 

[MOYTPO]

Πλεον η μερα για την εναρξη πλησιαζε ολο και περισσοτερο και αρχισαν οι αφιξεις σκαφων και πληρωματων στο λιμανι. Υπηρχε μια πανηγυρικη ατμοσφαιρα και τα σκαφη με τα μπαννερς των χορηγων να δινουν ενα άλλο χρωμα.

Εμεις όμως το βιολι βιολακι. Η μερα αρχιζε και τελειωνε στου Αποστολη και ενδιαμεσα μπανακια και φαι.
Επομενη μας εξορμηση ηταν η Ερεσσος και τα κοριτσια της που τριβουν το πιπερι. Οι πληροφοριες που ειχαμε λεγαν να παμε Ερεσσο, έναν καφε στην σκαλα Ερεσσου με τα κοριτσια και μετα για μπανιο στην παραλια του Χρουσού. Ξεκινησαμε λοιπον για σα κατ!!!!! Πηραμε τον δυσκολο δρομο που παει για Σιγρι και το απολιθωμενο δασος. Βεβαια στο απολιθωμενο δασος δεν πηγαμε για να εχουμε λογο να ξαναπαμε. Μετα από 2μιση εφιαλτικες ωρες στο πισω καθισμα σε έναν ελλεινο δρομο γεματο στροφες φτασαμε στην Ερεσσο. Στροφη για σκαλα Ερεσσου και για τα κοριτσια. Όμως το πληρωμα λακισε τελευταια στιγμη και με αφησαν με την ορεξη. Πριν φτασουμε στην παραλια ειχε την εξοδο για το Χρουσο και στριψανε. Που να τους καει το βιντεο. Και δεν τελειωσαμε εκει. Φαγαμε 5 χιλιομετρα χωματοδρομο κοντεψαμε να σπασουμε το αμαξι αλλα βγηκαμε εδώ.

Πραγματικα φοβερη παραλια. Όμως ειχε μονο αμμουδα, αρμιρικια και τη θαλασσα. Εμεις δεν ειχαμε ουτε ομπρελλα, ουτε καρεκλακια, ουτε καν νερο. Αυτοι όμως ειχαν

Ξενερωσαμε. Καναμε μια βουτια να φυγει ο ιδρωτας και ξεκινησαμε για πισω από τον παραλιακο δρομο αυτή τη φορα που είναι σαφως πιο ευκολος. Καθως γυρνουσαμε πισω ειχαμε παρατηρησει ένα χωριουδακι στο επομενο κολπακι. Τελικα ηταν οικισμος, το Ταβαρι, με παραλια χαλια σε σχεση με το Χρουσο αλλα ειχε το τελειωτερο ταβερνακι σε ολη την Μυτιληνη. Πολύ φαι, πολύ τσιπουρο, ηπιαμε και καφε διπλα σε ένα ας πουμε beach bar. Τελικα ρεφαραμε με το Ταβαρι. Πισω στη Μυτιληνη ευτυχως με τον οδηγο να μην κοιμαται γιατι ολοι οι υπολοιποι τον ειχαμε παρει!!!!!
Το βραδυ ποτακι για μενα δεν ειχε. Ηρθε και το mothership (σκαφος υποστηριξης) και εδεσε διπλα μας.

 

[MOYTPO]

Επομενη μερα ηταν μερα προετοιμασιας. Ηρθαν και οι υπολοιποι του πληρωματος με το αεροπλανο και αρχισαμε την μεταφορα ολων των πραγματων από το «αγωνιστικο» στο mothership. Κατσαρολες, ποτηρια, σχοινια, αγκυρες, τα παντα μεταφερθηκαν και τακτοποιηθηκαν στο άλλο. Οργασμος δουλειας. Οι ελπιδες μου να παμε για μια βουτια στο Πλωμαρι στην παραλια της Ταρτης πεταξαν. Πηγαμε ολοι μαζι για φαγητο σε μια σχετικα καλη ταβερνα μεσα στη πολη και μετα συρθηκαμε μεχρι το καφε του Αποστολη για έναν καφε.

Το βραδυ ειχε εκδηλωση με φαι, πιοτο και συγκροτηματα στην μαρινα μιας και ηταν παραμονη του αγωνα.

Νωρις για υπνο λεμε.

 

[MOYTPO]

Το Πρωι ολοι ηταν ξυπνιοι από το χαραμα και ετοιμαζαν τα σκαφη. Σε λιγες ωρες ξεκινουσαμε!!!!

 

[MOYTPO]

Η 12η ρεγκατα ξεκινουσε.

Για τον αγωνα δεν θα σας ζαλισω μιας και εχει τεχνικα θεματα που δεν γνωριζετε και δεν σας αφορουν. Για την ιστορια να πω ότι ξεκινησαμε από Μυτιληνη με τερματισμο τις Οινουσες και ότι μπορουσε να παει στραβα… πηγε. Φτασαμε το απογευματακι ψιλοαπογοητευμενοι μιας και ειχαμε στα χαρτια ενα πολύ γρηγορο σκαφος. 32οι στους 60. Τελος παντων.

 

[MOYTPO]

Οι Οινουσες είναι το νησι των εφοπλιστων. Οι ντοπιοι εκει συντηρουν το νησι, τα σπιτια των μεγαλων, φως νερο τηλεφωνο δεν πληρωνουν με την προηποθεση να μην αναπτυχθει το νησι τουριστικα. Για το λογο αυτό δεν υπαρχουν ξενοδοχεια ουτε παροχες τουριστικες. Εχει κανα δυο ταβερνακια, κανα δυο καφε και μια καντινα. Α, και ένα beach bar όπως θα δειτε παρακατω.
Τα πληρωματα οσα δεν χωρουσαν στα σκαφη ειχε φροντισει η διοργανωση και ειχαν ανοιξει την σχολη εμποροπλοιαρχων που υπαρχει στο νησι για να κοιμηθουν εκει.

Μιλαμε τωρα για 95 σκαφη και κοντα στα 800 ατομα.
Εμεις ειχαμε φροντισει να ψωνισουμε από Μυτιληνη και οι γυναικες αναλαβαν το μαγειρεμα. Μιλαμε για πολύ φαι. Πλακωσαμε και τα ποτα μετα και ηρθε και εδεσε.
Πηγαμε για υπνο χαμογελαστοι.
Αυτό δεν ηταν για εμας. Ειχε ένα γλεντι μεχρι πρωίας ενός ντοπιου και ψηναν 3 τετοια.

 

[MOYTPO]

Την άλλη μερα ειχαμε έναν αγωνα ορτσα πρυμα εξω από τις Οινουσες και από το πρωι παλι οι ετοιμασιες εδιναν και επαιρναν.

Όμως ακυρωθηκε, δεν θυμαμαι γιατι οποτε…. ντου για μπανιο. Και επειδη ρωτοντας πας στο μπητσομπαρο με ειπαν…..

Θα βγεις από το χωριο…..

Θα περασεις το γηπεδο…..

Θα βγεις μια φωτογραφια…..

Θα περασεις το πρωτο το κολπακι που είναι για τους ανυπομονους….

Στο δευτερο θα το βρεις μπροστα σου…..

 

[MOYTPO]

Επιασα το καλυτερο ποστο μιας και εχω εκπαιδευτει στα καλυτερα μπητσομπαρα της Χαλκιδικης και απολαυσα το μερος.

Ηρθαν και οι υπολοιποι για μια βουτια στο σχολασμα. Το βραδακι επιστρεψαμε στο σκαφος. Παλι μαγειρεψαν οι γυναικες, πολύ φαι, πολύ ποτο και υπνο. Την άλλη μερα φευγαμε!!!!!!

 

[MOYTPO]

Το πρωι ετοιμασιες και αναχωρηση για Βολισσο. Δυστυχως δεν εχω φωτο από μια ασύλληπτη στιγμη. Θα προσπαθησω να σας την μεταφερω. Τα πρωτα σκαφη της κατηγορια ORCi εχουν παρει εκκίνηση, ετοιμαζονται τα δευτερα της κατηγοριας IRC και εμεις βολταρουμε στο χωρο εκκινησης μεχρι να ρθει η σειρα μας. Όταν ξεκιναν τα δευτερα τα πρωτα εχουν καβατζαρει την πρωτη σημαδουρα και βιραρουν μπαλονια. Και είναι μπροστα μου τουλαχιστον 40 σκαφη τα μισα με πολυχρωμα μπαλονια και τα υπολοιπα μπαταρισμενα στα ορτσα και να εχω μεινει με το στομα ανοιχτο. Πραγματικα αμα βρω φωτο στο facebook από κανεναν θα την βαλω.

Στον αγωνα την πατησαμε όπως και οι περισσοτεροι γιατι πηγαμε από στερια να μειωσουμε αποσταση αλλα εκοψε ξαφνικα ο αερας και μειναμε καραβιασμενοι κανα τετραωρο. Πριν βγουμε DNF βαλαμε μπρος την μηχανη 8 μιλια πριν την Βολισσο και δεσαμε ενω ειχε ακομα φως κατά τις 8.30. Οι υπολοιποι που πιστευαν ότι θα το παλευαν μεχρι τελους τους εφαγε το σκοταδι. Από την κλαση μας μονο 2 σκαφη τερματισαν. Ολοι οι υπολοιποι DNF. (Did Not Finish) Απογοητευμενοι και κουρασμενοι μειναμε αμιλητοι ενω νεταραμε το σκαφος.

Το βραδακι φαι σε ένα ταβερνακι στο λιμανι ένα ποτακι με αναλυση του αγωνα και υπνο.


Το πρωι θεωρητικα θα τρεχαμε το ορτσα πρυμα που δεν τρεξαμε στις Οινουσες όμως λογο της φωτιάς στην Χιο θεωρησε η διοργανωση να μην βγει ο στολος γιατι στην περιοχη γεμιζανε τα καναντερ και τα ελικοπτερα νερο. Οποτε……βουρ για μπανακι. Βολευτηκαμε σε ένα μπητσομπαρο σε παρακειμενο κολπακι οπου ειχα κανονισει με ένα παληκαρι ντοπιο που μοιραζε στο ντοκο διαφημιστικά να μας παει με το αμαξι του. Πλακωσαμε τα τζινακια και ηταν ολοι ευχαριστημενοι. Ειχαμε και «παρεα» καλη. Τι άλλο θες?????

Όμως το κερμα εχει δυο οψεις. Η μια οψη ηταν οι ευχαριστες ωρες ξενοιασιάς στο μπητσομπαρο και η άλλη οψη ηταν τα ελικοπτερα που γεμιζαν στα 1000 μετρα νερο για να σβησουν την φωτια στις περιουσιες του κοσμακη που καιγοταν. Συναισθηματα αλληλοσυγκρουόμενα. Ποσο αδικη είναι η ζωη ωρες ωρες………
Το βραδακι πλακωσαμε τα ουζα στο ταβερνακι και τα ποτα στο σκαφος και πηγαμε για υπνο εντελως ντιρλα.

 

[MOYTPO]

Το πρωι με hangover ξεκινησαμε για το τριτο και τελευταιο σκελος του αγωνα. 80 ναυτικα μιλια μεχρι την Συρο. Τα πηγαιναμε καλα μεχρι που εσπασε η σκανδαλη από το σπινακοξυλο. Δεν μπορουσαμε να κανουμε μποτζα με το μπαλονι. Συνεχισαμε με το φλωκο και οποτε μπορουσαμε βιραραμε μπαλονι. Μπηκαμε 7ο σκαφος στο λιμανι. Με το rating όμως που ειχαμε βρεθηκαμε 30οι. Κλαιν Μαιν που λεν και στο χωριο μου. Δεσαμε μιας και ειχε βραδυασει διπλα στο mothership που μας περιμενε. Καναμε ένα ντουζακι και βγηκαμε ακριβως μπροστα στο σκαφος σε μια ταβερνα να φαμε. Ειμασταν τοσο κομματια που οποιος τελειωνε το φαι πηγαινε κατευθειαν για υπνο.

Την άλλη μερα ειχε δουλειες με φουντες. Πλυσιμο το σκαφος μεταφορα των πραγματων από το mothership στο άλλο , πλυσιμο τα σχοινια τακτοποιηση και των δυο σκαφων. Φαγαμε ολο το πρωι κουβαλωντας και καθαριζοντας. Το μεσημερι πια κομματια ειπαμε να παμε σε μια κοντινη παραλια για μια βουτια. Παραλια που λεει ο λογος. Αλλα ειχαμε καλη «παρεα»

 

[MOYTPO]

Αμα δειτε καμια "ανηψουλα" σας, καμια "αρραβωνιαστικια" σας στις φωτο ειναι απλη συμπτωση.

Στιγμες χαλαρωσης για το πληρωμα.

 

[MOYTPO]

Ωραια πολη η Ερμουπολη. Πολύ γραφικη. Με τα πλακοστρωτα της, με τα διατηρητεα σπιτια της, τις εκκλησιες και τις παραδοσεις τις. Δεν προλαβα να την γυρισω αλλα από τα λιγα που ειδα ειπα ότι θα ξαναπαω. Από φαι όμως δεν ελεγε και πολλα. Τουλαχιστον εκει που φαγαμε.
Το βραδυ ήμασταν στην τελετη ληξης με την απονομη των επαθλων. Η Θεσσαλονικη και κατ επεκτασην η Βόρεια Ελλαδα σαρωσε. Στην συνεχεια ποτακι στα μπαρακια της πολης. Πηγαμε για υπνο ξερετε….. ψιλοντιρλα!!!!!!!!

 

[MOYTPO]

Το πρωι ηταν η ωρα του αποχαιρετισμου. Για εμας όχι για το νησι μιας και συνεχιζοταν οι αγωνες με την εναρξη του Πανελληνιου που θα διεξαγοταν στην Συρο για 6 μερες.
Οι γυναικες θα μεναν να κανουν διακοπες στο νησι, 2 με τις γυναικες τους θα παιρναν το «αγωνιστικο» για να αρχισουν σιγα σιγα να ανεβαινουν συνεχιζοντας τις διακοπες, 3 θα πηγαιναν μυκονο οπου την άλλη μερα θα πετουσαν για Θεσσαλονικη, ο καπταιν πηρε το σκαφος του που τον ακολουθουσε με την παρεα του και αρχισαν τον ανηφορο και εγω με τον αλλον καπταιν του mothership ξεκινησαμε χαλλλαρα για το ανεβασμα.

 

[MOYTPO]

Πρωτη σταση το Μπατσι της Ανδρου.
Φτασαμε το απογευμα μιας και ηταν μονο 30 μιλια. Μας υποδεχτηκε με ριπες ανεμου που φταναν τα 35 μιλια. Ετσι στα ξαφνικα. Από εκει που δεν ειχε καθολου παρε ένα επταρι να γουσταρεις!!!!

Ωραιο το Μπατσί. Μολις φτασαμε καναμε ένα νερο το σκαφος, ένα νερο εμας και ντου σε μια ταβερνα για σουβλακια και μπυρες!!!!!!!!! Τοσες μερες με ειχαν ψοφησει στο χταποδι και στον γαυρο. Στο σκαφος ένα μυοχαλαρωτικο τζινακι και υπνο.

Την άλλη μερα ειχε ενημερωση για τον καιρο και meeting. Κανουμε μπανακι και sightseeing ολη τη μερα και 10 το βραδυ φευγουμε που μπουνατσαρει για τα καλα στο καβο ντορο αλλα να φτασουμε στην Σκοπελο πριν τις 12 το μεσημερι γιατι φρεσκαρει παλι και θα βγαλει εφταρια!!!!!! Τι νομιζατε είναι η ιστιοπλοια??? Βαζεις μπρος και πας???? Θελει μελετη το πραμα!!!!!

Ετσι λοιπον την επεσα απεναντι στα μπητσομπαρα μαζι με το πληρωμα του Λιμενικου σωματος που ετρεχε με το σκαφος Μακεδονια. Βουτιες, ρακεττες, καφεδες, μπυρες. Φτηνο μερος το Μπατσι και στο φαι και στα μπητσομπαρα. Το απογευμα ειχε sightseeing, μια πιτσα στα γρηγορα και για υπνο μιας και ειχα «γερμανικο».