efthymis
Μ.Π.Α.Π.
Καλή στράτα και βάλε κατα νου πρωτίστως να περάσεις ωραια και οχι να περάσεις απο ολα τα τσεκποιντς απαραίτητα. Βγάλε και φωτός να μας φτιάξεις..!
Ας υποθέσουμε ότι κάποιος θέλει να βγει βόλτα και να γράψει χιλιόμετρα...
- Thread starter est
- Ημερομηνία δημιουργίας
ΗΛΙΑΣ
Μέλος
Δεν ξέρω τι καιρο κάνει εκεί κατω εδώ εχει τρελαθεί με αέρα και κρύο.Να'στε καλά παίδες! Θα πάω κι αν βγει, βγήκε..αλλιώς θα γυρίσω πίσω να σας τα λέω και να με δουλεύετε..κι αυτό στο παιχνίδι είναι!!
Θα ξεκινήσω νωρίς (κατά τις εφτά λέω) και βλέπουμε..φωτός και ανταπόκριση θα παίξουν αν υπάρχει ο σήμας εκειά παν'.
Όπως και να χει θα πας .........γιατι αν δεν πας θα αρχίσουν τα ψυχολογικά σου και οι τυψεις γιατί δεν πηγες (...στο λέω εκ πείρας) άσε που διαλεξες και γμτ διαδρομή........οπότε.......εφυγες !!!
Καλά να περάσεις Στέφανε !!
chrisf
Μέλος
Καλό δρόμο και προσεκτικά!
la veloce
Μέλος
Πεινάωωωωωω!!!! 
........Γιασου Στεφανε πειναλα
........Γιασου Στεφανε πειναλα
ΜΟΥΡΙΚΗΣ
Μέλος
- Όνομα
- Γιώργος Μουρίκης.
- Μοτό
-
ΚΤΜ 640 Adventure R (07)
YAMAHA YZF 600R (97) Thundercat
Καλά να πάς και να έρθεις...
Savvas62
Μοτοβόλτα = ΙΕΡΗ - ΑΠΑΡΑΒΙΑΣΤΗ και ΑΙΤΙΑ ΠΟΛΕΜΟΥ
- Όνομα
- Σάββας
- Μοτό
- HONDA RC 90, HONDA HF-05, HONDA PCX 125+150, YAMAHA CYGNUS
Βγαίνει μια χαρά αν και όταν την κάναμε λόγο πολυάριθμης συμμετοχής γυρίσαμε πίσω αργάμιση.
Η εποχή δεν είναι η καλύτερη όμως, είναι ψηλά και θάχει πράμα, η μέρα είναι μικρή και η νύχτα είναι σίγουρη και μάλιστα κατά Δεσφίνα μεριά στην επιστροφή.
Άν ξεκίνησες καλό δρόμο και καλή επιστροφή σύντροχε.
Θα την ξανακάνω προσωπικά με φαί Αθανάσιο Διάκο και παγωτάκι μετά εκεί homemade...
Η εποχή δεν είναι η καλύτερη όμως, είναι ψηλά και θάχει πράμα, η μέρα είναι μικρή και η νύχτα είναι σίγουρη και μάλιστα κατά Δεσφίνα μεριά στην επιστροφή.
Άν ξεκίνησες καλό δρόμο και καλή επιστροφή σύντροχε.
Θα την ξανακάνω προσωπικά με φαί Αθανάσιο Διάκο και παγωτάκι μετά εκεί homemade...
http://www.advride.gr/threads/Συμβαίνει-τώρα.36/page-191#post-108784Κάποιο νεότερο έχουμε ?
Savvas62
Μοτοβόλτα = ΙΕΡΗ - ΑΠΑΡΑΒΙΑΣΤΗ και ΑΙΤΙΑ ΠΟΛΕΜΟΥ
- Όνομα
- Σάββας
- Μοτό
- HONDA RC 90, HONDA HF-05, HONDA PCX 125+150, YAMAHA CYGNUS
Ευχαριστώ Κωσταντίνε, πα να διαβάσω άμεσα !
est
Μέλος
- Όνομα
- Στέφανος
- Μοτό
- Σουζούκι ΔρΖ
Πήγα, γύρισα, όλα καλά!
Η ιστορία πάει κάπως έτσι..
Ξύπνησα 6παρά για να αρχίσω να ετοιμάζομαι, κοιτάζω έξω..βροχή. Λέω ένα χαμηλόφωνο ''φακ'' από μέσα μου και ξεκινάω να ξανακοιτάζω τις προβλέψεις..μετεό, οκαιρός, ποσειδών..
Τα ίδια δείχνουν.. ότι γίνεται, γίνεται στην Αθήνα. Στα μέρη που θέλω να κινηθώ δείχνει έναν ήλιο ΝΑ (με το συμπάθιο). Αποφάσισα να περιμένω λιγάκι για να ανοίξει ο καιρός και τελικά ξεκίνησα στις 9μιση.
Από ντύσιμο ακολούθησα τη μέθοδο κρεμμύδι και πέρα από τα ισοθερμικά μπλούζα/κάλτσες/κολάν, για το κορμό φόρεσα softcell λεπτό μπουφανάκι, από πάνω το μπουφάν και τέλος το αδιάβροχο. Οι κινήσεις γίνονται μια χαρά οπότε το κράτησα. Για τα πόδια φόρεσα ένα παντελόνι για snowboard, επιγονατίδες από μέσα και αδιάβροχο από πάνω. Μποτίτσες, γαντάκια και βουρ.
Από το σπίτι όταν ξεκίνησα δεν έβρεχε, είχε απλά συννεφιά.. κάτι που θα άλλαζε γρήγορα και συγκεκριμένα με το που βγήκα Εθνική. Είχε ένα ψιλόβροχο το οποίο δε με απασχολούσε, ούτε και περνούσε τίποτα μέσα, αλλά είχε αυτό το σπαστικό σπρέι από τα αυτοκίνητα
..ευτυχώς δεν ήταν πολλά.
Ανεβαίνοντας κοιτάζω προς την Πάρνηθα μιας και από εκεί υποτίθεται πως θα ξεκινούσα. Κοιτάζω, ξανακοιτάζω.. πουθενά η Πάρνηθα! Πλησιάζοντας λιγάκι την είδα να αχνοφαίνεται μέσα σε ένα λευκό πέπλο.. οκ λέω, αλλάζω ρότα για να μη φάω τα νιάτα μου μέχρι να βγω Δερβενοχώρια.. το έκοψα για Θήβα από Εθνική και μετά θα έβλεπα.
Περνώντας το Σχηματάρι ο καιρός είχε ήδη ανοίξει και στη Θήβα πλέον είχε ήλιο.
Συνέχισα τον επαρχιακό για να πιάσω τον Ελικώνα μετά τη Λιβαδειά και να κάνω τη διαδρομή από Κυριάκι. Το σκέφτηκα έτσι γιατί τη διαδρομή από Θίσβη-Αρβανίτσα την έχω κάνει πολλές φορές, οπότε είπα να κερδίσω χρόνο για να κάνω τη διαδρομή που δεν έχω ξανακάνει.
Όλα καλά στην αρχή και όσο ''σκαρφάλωνα'' από την πλευρά του κάμπου, αλλά όταν μπήκα στην καρδιά του βουνού είχε σκιερά σημεία με χιονάκι και κάποια λίγα με πάγο..με λίγη προσοχή το ξεπέρασα μιας και υπήρχε καθαρό πάτημα στο δρόμο, άσε που πηγαίνοντας αργά είχα παραπάνω χρόνο να κοιτάζω το πανέμορφο τοπίο.
Πορεία προς Όσιο Λουκά, Δίστομο, Δεσφίνα για να βγω στις υπέροχες στροφές που σε πάνε παραλιακά στην Ιτέα. Ο δρόμος στεγνός και χωρίς κίνηση...
Καλός ο ρυθμός και η οδήγηση, αλλά μια στάση για να βγάλω αυτή τη θέα ήταν επιβεβλημένη..
Έξω από την Ιτέα έκανα την πρώτη στάση για βενζίνη.. το οδόμετρο έγραφε ήδη διακόσια-κάτι χιλιόμετρα και σε λίγο θα έπιανα τους Β-Γ δρόμους του ορεινού οδικού δικτύου.
Γέμισα και ξεκίνησα παραλιακά προς Γαλαξίδι, χάρηκα τη χαλαρή διαδρομή δίπλα στη θάλασσα και συνέχισα μέχρι την Ερατεινή. Εκεί έστριψα δεξιά στο δρόμο προς Μαλανδρίνο για να βγω στην διασταύρωση προς Αμυγδαλιά και να ξεκινήσει το ''ζουμερό'' κομμάτι.
Τα χωριά που θα έβρισκα ήταν με τη σειρά Αμυγδαλιά, Σώταινα, Μηλιά, Στίλια, Περιθιώτισσα, όπου θα έκανα και στάση για τσεκάρισμα χάρτη και χάραξη μετέπειτα πορείας ανάλογα με το τι θα συναντούσα μέχρι τότε.
Με το που μπήκα σ'αυτόν το δρόμο το σκηνικό άλλαξε.. στενός, ψιλοπαρατημένος και σε κάποια σημεία του η φύση είχε αρχίσει να τον καταλαμβάνει. Δρόμος καθαρά για μοτοσυκλέτα ον-οφφ, απαιτητικός, με λακούβες, φαγώματα, τσιμενταρισμένος ή και χωματόδρομος σε κάποια σημεία του, αλλά η φύση παντού παρούσα δείχνοντας όλες τις τις ομορφιές.
Αφήνοντας τον κεντρικό..
Λίγο πριν από την Στίλια
..μια με τη φάτσα μου μέσα..
Φτάνοντας στη Στίλια
Στην Περιθιώτισσα τσέκαρα το χάρτη και είδα ότι έπαιζαν 2 περιπτώσεις. Η μία ήταν να πάω όπως δείχνει να πηγαίνει ο δρόμος, συνεχίζοντας προς Ποτιδανία-Τειχίο-Ρέρεσι και εκεί να περάσω το ποτάμι. Ο άλλος δρόμος είχε λίγο χώμα και θα με έβγαζε στην κοίτη του ποταμού εδώ και ανάλογα με την περίπτωση, αν ήταν φουσκωμένο ή όχι, να το περάσω.
Χωρίς πολλά-πολλά και αφού η ώρα είχε πάει ήδη 14:00 αποφάσισα το 2ο.
Το πέρασμα ήταν εύκολο τελικά αλλά χρειάστηκε να τσεκάρω τη στεγανότητα των μποτών μου. Χάρηκα με τη διαπίστωση πως όντως είναι αδιάβροχες γιατί αλλιώς δεν θα ήταν καθόλου ευχάριστα τα πράγματα μετά σε θερμοκρασίες κοντά στο 0 και με βρεγμένα πόδια!
Το πέρασμα που λέγαμε..
Αμέσως μετά βγήκα σε κεντρικό καλοστρωμένο δρόμο που θα με έβγαζε προς Πενταγιούς και στη συνέχεια για Αρτοτίνα. Οι ωραίες στροφές και το ωραίο σκηνικό έκαναν το ρυθμό μου πάλι να ανέβει. Σαφώς και ήθελε προσοχή μιας και τα σημεία που είχε γίνει κατολίσθηση ήταν πολλά.
Αλλά βλέποντας τέτοια τοπία έτσι κι αλλιώς οι αισθήσεις είναι σε επαγρύπνηση..
Όσο ανηφόριζα, τόσο άλλαζε και το περιβάλλον.. από τα φυλλοβόλα περάσαμε στα έλατα και μαζί με αυτά παρουσιάστηκε ξανά χιονάκι. Ευτυχώς όχι πολύ και όχι σε όλο το δρόμο, μόνο στις άκρες είχε μείνει από το γκρέιντερ που είχε καθαρίσει.
Ευκαιρία λοιπόν για μερικές χιονισμένες φωτό και στάση για αγνάντεμα..
Σε κάποια σκιερά σημεία και όσο περνούσα στην άλλη πλευρά του βουνού, το χιόνι εμφανίζονταν όλο και πιο συχνά. Επίσης σε αρκετά σημεία που είχε λιώσει το χιόνι από το πρωινό πέρασμα του ήλιου, πλέον στη σκιά και με τη θερμοκρασία που είχε γινόταν πάγος.. το κακό ήταν ότι δεν μπορούσα πάντα να το ξεχωρίζω. Έκοψα αρκετά το ρυθμό μου μέχρι να φτάσω Αρτοτίνα η οποία με υποδέχτηκε ντυμένη στα άσπρα (και με αρκετό πάγο στο δρόμο που κατηφόριζε στην πλατεία). Με πρώτη στο ρελαντί και ποδαράκια κάτω έφτασα στην πλατεία-στόχο της ημέρας.
Στήσιμο τη μηχανή και φωτό περήφανη, αντάξια του τόπου και της ιστορίας του..
Η ώρα είχε πάει 15:20, κάθισα για έναν καφέ στο μοναδικό μαγαζί που ήταν ανοιχτό και αφού έπιασα την κουβέντα με τον ιδιοκτήτη, τον ρώτησα αν συνέχιζε ο δρόμος για Γραμμένη Οξιά. Είχα κάπου στην άκρη του μυαλού μου μήπως συνέχιζα βόρεια, να περάσω το Γαρδίκι και να βγω στο δρόμο για Σπερχειάδα, αλλά μου είπε πως με μηχανή δεν υπήρχε περίπτωση να περάσω το δρόμο και ειδικά στο ανέβασμα του απέναντι βουνού για Γαρδίκι γιατί το περισσότερο χιόνι το έχει ρίξει από κείνη την πλευρά. Επίσης μου είπε πως το γκρέιντερ καθαρίζει μέχρι την Αρτοτίνα και πως θα ήταν ρίσκο ακόμη και να πάω μέχρι τη Γραμμένη Οξιά. Αυτό το τελευταίο μου ξεκαθάρισε το λόγο που πήρε το όνομά του το χωριό..παλιά πρέπει να το λέγανε σκέτη Οξιά, αλλά με το ''γράψιμο'' που έτρωγε, ε, άλλαξε τ'όνομά του!
Έχοντας την κατάσταση του δρόμου κατά νου δεν καθυστέρησα πολύ με τον καφέ και πήρα το δρόμο της επιστροφής.. αρχικά είχα στο πλάνο να καθίσω εκεί για φαγητό αλλά αποφάσισα να κατέβω στους Πενταγιούς για ''ανεφοδιασμό''. Από εκεί και κάτω η διαδρομή ήταν εντελώς στεγνή και ακόμα κι αν χανόταν ο ήλιος μέχρι να φύγω, δεν θα με προβλημάτιζε κάτι.
Κάθισα στο μόνο μαγαζί που βρήκα ανοιχτό κι εκεί. Επιλογές πολλές και ''πολυτέλειες'' δεν είχε, αλλά δε με πείραξε καθόλου. Καμιά φορά ο τρόπος που σου λέει κάποιος ότι δεν έχει πολλά αλλά ότι έχει θα στο φέρει, σου φτιάχνει την όρεξη, τη γεύση, τη διάθεση..
Μετά το ντερλίκομα ξεκίνησα για το γυρισμό περνώντας από Κόκκινο και κατεύθυνση προς Πεντάπολη.
Κατεβαίνοντας το βουνό συνάντησα αυτό το σημείο με τη θέα της...Lago di Morno!
Στη συνέχεια έπιασα τον δρόμο προς Άμφισσα με πέρασμα μέσα από Μαλανδρίνο- Βουνιχώρα- Αγία Ευθυμία. Ωραίος δρόμος, φρεσκοφτιαγμένος σε αρκετά σημεία του και αν και είχε σουρουπώσει πλέον, η άφιξη στην Άμφισσα ήρθε πιο γρήγορα απ'ότι υπολόγιζα.
Λίγο πριν φτάσω στην Άμφισσα είδα και μια εικόνα που δυστυχώς η φωτογραφική δεν μπορούσε να την αποτυπώσει αλλά έμεινε στο μυαλό και σας τη μεταφέρω.. όπως έδυε ο ήλιος είχε δώσει αυτό το ζεστό του χρώμα ''βάφοντας'' πορτοκαλί όλη την χιονισμένη κορφή του Παρνασσού.. μαγικό!
Στάση για γέμισμα σε βενζινάδικο λίγο έξω από την πόλη με το οδόμετρο να έχει γράψει άλλα 228 χιλιόμετρα. Από εκεί ανέβηκα Δελφούς-Αράχοβα, συνέχισα μέσω επαρχιακού μέχρι τη Θήβα και βγήκα Εθνική από εκεί και μετά.
Γύρω στις 21:30 είχα γυρίσει σπίτι με περίπου 600 χιλιόμετρα παραπάνω στο κοντέρ και το μυαλό μου γεμάτο όμορφες εικόνες. Άξιζε η βολτίτσα μέχρι το τελευταίο μέτρο.
Αυτά από εμένα, ελπίζω να μπόρεσα να σας μεταφέρω λιγάκι ό,τι είδα.. να'μαστε καλά να βολτάρουμε!
ΥΓ. Αυτή ήταν η διαδρομή που έκανα --> http://bit.ly/20hEXVR
Η ιστορία πάει κάπως έτσι..
Ξύπνησα 6παρά για να αρχίσω να ετοιμάζομαι, κοιτάζω έξω..βροχή. Λέω ένα χαμηλόφωνο ''φακ'' από μέσα μου και ξεκινάω να ξανακοιτάζω τις προβλέψεις..μετεό, οκαιρός, ποσειδών..
Τα ίδια δείχνουν.. ότι γίνεται, γίνεται στην Αθήνα. Στα μέρη που θέλω να κινηθώ δείχνει έναν ήλιο ΝΑ (με το συμπάθιο). Αποφάσισα να περιμένω λιγάκι για να ανοίξει ο καιρός και τελικά ξεκίνησα στις 9μιση.
Από ντύσιμο ακολούθησα τη μέθοδο κρεμμύδι και πέρα από τα ισοθερμικά μπλούζα/κάλτσες/κολάν, για το κορμό φόρεσα softcell λεπτό μπουφανάκι, από πάνω το μπουφάν και τέλος το αδιάβροχο. Οι κινήσεις γίνονται μια χαρά οπότε το κράτησα. Για τα πόδια φόρεσα ένα παντελόνι για snowboard, επιγονατίδες από μέσα και αδιάβροχο από πάνω. Μποτίτσες, γαντάκια και βουρ.
Από το σπίτι όταν ξεκίνησα δεν έβρεχε, είχε απλά συννεφιά.. κάτι που θα άλλαζε γρήγορα και συγκεκριμένα με το που βγήκα Εθνική. Είχε ένα ψιλόβροχο το οποίο δε με απασχολούσε, ούτε και περνούσε τίποτα μέσα, αλλά είχε αυτό το σπαστικό σπρέι από τα αυτοκίνητα
..ευτυχώς δεν ήταν πολλά.Ανεβαίνοντας κοιτάζω προς την Πάρνηθα μιας και από εκεί υποτίθεται πως θα ξεκινούσα. Κοιτάζω, ξανακοιτάζω.. πουθενά η Πάρνηθα! Πλησιάζοντας λιγάκι την είδα να αχνοφαίνεται μέσα σε ένα λευκό πέπλο.. οκ λέω, αλλάζω ρότα για να μη φάω τα νιάτα μου μέχρι να βγω Δερβενοχώρια.. το έκοψα για Θήβα από Εθνική και μετά θα έβλεπα.
Περνώντας το Σχηματάρι ο καιρός είχε ήδη ανοίξει και στη Θήβα πλέον είχε ήλιο.
Συνέχισα τον επαρχιακό για να πιάσω τον Ελικώνα μετά τη Λιβαδειά και να κάνω τη διαδρομή από Κυριάκι. Το σκέφτηκα έτσι γιατί τη διαδρομή από Θίσβη-Αρβανίτσα την έχω κάνει πολλές φορές, οπότε είπα να κερδίσω χρόνο για να κάνω τη διαδρομή που δεν έχω ξανακάνει.
Όλα καλά στην αρχή και όσο ''σκαρφάλωνα'' από την πλευρά του κάμπου, αλλά όταν μπήκα στην καρδιά του βουνού είχε σκιερά σημεία με χιονάκι και κάποια λίγα με πάγο..με λίγη προσοχή το ξεπέρασα μιας και υπήρχε καθαρό πάτημα στο δρόμο, άσε που πηγαίνοντας αργά είχα παραπάνω χρόνο να κοιτάζω το πανέμορφο τοπίο.
Πορεία προς Όσιο Λουκά, Δίστομο, Δεσφίνα για να βγω στις υπέροχες στροφές που σε πάνε παραλιακά στην Ιτέα. Ο δρόμος στεγνός και χωρίς κίνηση...
Καλός ο ρυθμός και η οδήγηση, αλλά μια στάση για να βγάλω αυτή τη θέα ήταν επιβεβλημένη..
Έξω από την Ιτέα έκανα την πρώτη στάση για βενζίνη.. το οδόμετρο έγραφε ήδη διακόσια-κάτι χιλιόμετρα και σε λίγο θα έπιανα τους Β-Γ δρόμους του ορεινού οδικού δικτύου.
Γέμισα και ξεκίνησα παραλιακά προς Γαλαξίδι, χάρηκα τη χαλαρή διαδρομή δίπλα στη θάλασσα και συνέχισα μέχρι την Ερατεινή. Εκεί έστριψα δεξιά στο δρόμο προς Μαλανδρίνο για να βγω στην διασταύρωση προς Αμυγδαλιά και να ξεκινήσει το ''ζουμερό'' κομμάτι.
Τα χωριά που θα έβρισκα ήταν με τη σειρά Αμυγδαλιά, Σώταινα, Μηλιά, Στίλια, Περιθιώτισσα, όπου θα έκανα και στάση για τσεκάρισμα χάρτη και χάραξη μετέπειτα πορείας ανάλογα με το τι θα συναντούσα μέχρι τότε.
Με το που μπήκα σ'αυτόν το δρόμο το σκηνικό άλλαξε.. στενός, ψιλοπαρατημένος και σε κάποια σημεία του η φύση είχε αρχίσει να τον καταλαμβάνει. Δρόμος καθαρά για μοτοσυκλέτα ον-οφφ, απαιτητικός, με λακούβες, φαγώματα, τσιμενταρισμένος ή και χωματόδρομος σε κάποια σημεία του, αλλά η φύση παντού παρούσα δείχνοντας όλες τις τις ομορφιές.
Αφήνοντας τον κεντρικό..
Λίγο πριν από την Στίλια
..μια με τη φάτσα μου μέσα..
Φτάνοντας στη Στίλια
Στην Περιθιώτισσα τσέκαρα το χάρτη και είδα ότι έπαιζαν 2 περιπτώσεις. Η μία ήταν να πάω όπως δείχνει να πηγαίνει ο δρόμος, συνεχίζοντας προς Ποτιδανία-Τειχίο-Ρέρεσι και εκεί να περάσω το ποτάμι. Ο άλλος δρόμος είχε λίγο χώμα και θα με έβγαζε στην κοίτη του ποταμού εδώ και ανάλογα με την περίπτωση, αν ήταν φουσκωμένο ή όχι, να το περάσω.
Χωρίς πολλά-πολλά και αφού η ώρα είχε πάει ήδη 14:00 αποφάσισα το 2ο.
Το πέρασμα ήταν εύκολο τελικά αλλά χρειάστηκε να τσεκάρω τη στεγανότητα των μποτών μου. Χάρηκα με τη διαπίστωση πως όντως είναι αδιάβροχες γιατί αλλιώς δεν θα ήταν καθόλου ευχάριστα τα πράγματα μετά σε θερμοκρασίες κοντά στο 0 και με βρεγμένα πόδια!
Το πέρασμα που λέγαμε..
Αμέσως μετά βγήκα σε κεντρικό καλοστρωμένο δρόμο που θα με έβγαζε προς Πενταγιούς και στη συνέχεια για Αρτοτίνα. Οι ωραίες στροφές και το ωραίο σκηνικό έκαναν το ρυθμό μου πάλι να ανέβει. Σαφώς και ήθελε προσοχή μιας και τα σημεία που είχε γίνει κατολίσθηση ήταν πολλά.
Αλλά βλέποντας τέτοια τοπία έτσι κι αλλιώς οι αισθήσεις είναι σε επαγρύπνηση..
Όσο ανηφόριζα, τόσο άλλαζε και το περιβάλλον.. από τα φυλλοβόλα περάσαμε στα έλατα και μαζί με αυτά παρουσιάστηκε ξανά χιονάκι. Ευτυχώς όχι πολύ και όχι σε όλο το δρόμο, μόνο στις άκρες είχε μείνει από το γκρέιντερ που είχε καθαρίσει.
Ευκαιρία λοιπόν για μερικές χιονισμένες φωτό και στάση για αγνάντεμα..
Σε κάποια σκιερά σημεία και όσο περνούσα στην άλλη πλευρά του βουνού, το χιόνι εμφανίζονταν όλο και πιο συχνά. Επίσης σε αρκετά σημεία που είχε λιώσει το χιόνι από το πρωινό πέρασμα του ήλιου, πλέον στη σκιά και με τη θερμοκρασία που είχε γινόταν πάγος.. το κακό ήταν ότι δεν μπορούσα πάντα να το ξεχωρίζω. Έκοψα αρκετά το ρυθμό μου μέχρι να φτάσω Αρτοτίνα η οποία με υποδέχτηκε ντυμένη στα άσπρα (και με αρκετό πάγο στο δρόμο που κατηφόριζε στην πλατεία). Με πρώτη στο ρελαντί και ποδαράκια κάτω έφτασα στην πλατεία-στόχο της ημέρας.
Στήσιμο τη μηχανή και φωτό περήφανη, αντάξια του τόπου και της ιστορίας του..
Η ώρα είχε πάει 15:20, κάθισα για έναν καφέ στο μοναδικό μαγαζί που ήταν ανοιχτό και αφού έπιασα την κουβέντα με τον ιδιοκτήτη, τον ρώτησα αν συνέχιζε ο δρόμος για Γραμμένη Οξιά. Είχα κάπου στην άκρη του μυαλού μου μήπως συνέχιζα βόρεια, να περάσω το Γαρδίκι και να βγω στο δρόμο για Σπερχειάδα, αλλά μου είπε πως με μηχανή δεν υπήρχε περίπτωση να περάσω το δρόμο και ειδικά στο ανέβασμα του απέναντι βουνού για Γαρδίκι γιατί το περισσότερο χιόνι το έχει ρίξει από κείνη την πλευρά. Επίσης μου είπε πως το γκρέιντερ καθαρίζει μέχρι την Αρτοτίνα και πως θα ήταν ρίσκο ακόμη και να πάω μέχρι τη Γραμμένη Οξιά. Αυτό το τελευταίο μου ξεκαθάρισε το λόγο που πήρε το όνομά του το χωριό..παλιά πρέπει να το λέγανε σκέτη Οξιά, αλλά με το ''γράψιμο'' που έτρωγε, ε, άλλαξε τ'όνομά του!
Έχοντας την κατάσταση του δρόμου κατά νου δεν καθυστέρησα πολύ με τον καφέ και πήρα το δρόμο της επιστροφής.. αρχικά είχα στο πλάνο να καθίσω εκεί για φαγητό αλλά αποφάσισα να κατέβω στους Πενταγιούς για ''ανεφοδιασμό''. Από εκεί και κάτω η διαδρομή ήταν εντελώς στεγνή και ακόμα κι αν χανόταν ο ήλιος μέχρι να φύγω, δεν θα με προβλημάτιζε κάτι.
Κάθισα στο μόνο μαγαζί που βρήκα ανοιχτό κι εκεί. Επιλογές πολλές και ''πολυτέλειες'' δεν είχε, αλλά δε με πείραξε καθόλου. Καμιά φορά ο τρόπος που σου λέει κάποιος ότι δεν έχει πολλά αλλά ότι έχει θα στο φέρει, σου φτιάχνει την όρεξη, τη γεύση, τη διάθεση..
Μετά το ντερλίκομα ξεκίνησα για το γυρισμό περνώντας από Κόκκινο και κατεύθυνση προς Πεντάπολη.
Κατεβαίνοντας το βουνό συνάντησα αυτό το σημείο με τη θέα της...Lago di Morno!
Στη συνέχεια έπιασα τον δρόμο προς Άμφισσα με πέρασμα μέσα από Μαλανδρίνο- Βουνιχώρα- Αγία Ευθυμία. Ωραίος δρόμος, φρεσκοφτιαγμένος σε αρκετά σημεία του και αν και είχε σουρουπώσει πλέον, η άφιξη στην Άμφισσα ήρθε πιο γρήγορα απ'ότι υπολόγιζα.
Λίγο πριν φτάσω στην Άμφισσα είδα και μια εικόνα που δυστυχώς η φωτογραφική δεν μπορούσε να την αποτυπώσει αλλά έμεινε στο μυαλό και σας τη μεταφέρω.. όπως έδυε ο ήλιος είχε δώσει αυτό το ζεστό του χρώμα ''βάφοντας'' πορτοκαλί όλη την χιονισμένη κορφή του Παρνασσού.. μαγικό!
Στάση για γέμισμα σε βενζινάδικο λίγο έξω από την πόλη με το οδόμετρο να έχει γράψει άλλα 228 χιλιόμετρα. Από εκεί ανέβηκα Δελφούς-Αράχοβα, συνέχισα μέσω επαρχιακού μέχρι τη Θήβα και βγήκα Εθνική από εκεί και μετά.
Γύρω στις 21:30 είχα γυρίσει σπίτι με περίπου 600 χιλιόμετρα παραπάνω στο κοντέρ και το μυαλό μου γεμάτο όμορφες εικόνες. Άξιζε η βολτίτσα μέχρι το τελευταίο μέτρο.
Αυτά από εμένα, ελπίζω να μπόρεσα να σας μεταφέρω λιγάκι ό,τι είδα.. να'μαστε καλά να βολτάρουμε!
ΥΓ. Αυτή ήταν η διαδρομή που έκανα --> http://bit.ly/20hEXVR
Padis
ven pasa ...
Πάντα τέτοια !
Ξύπνησα και είδα ένα πέπλο χιονιού στον Αγ.Στέφανο το Σάββατο και η αλήθεια είναι πως σε σκέφτηκα..... Αναρωτήθηκα από μέσα μου πόσο τρελός είσαι!!!
Είσαι ωραίος τρελός τελικά !!!
Ξύπνησα και είδα ένα πέπλο χιονιού στον Αγ.Στέφανο το Σάββατο και η αλήθεια είναι πως σε σκέφτηκα..... Αναρωτήθηκα από μέσα μου πόσο τρελός είσαι!!!
Είσαι ωραίος τρελός τελικά !!!
Φίλε Στέφανε καλημέρα.
Ηρθα νοητά μαζί σου,διαβάζοντας τις περιγραφές κ βλέποντας τις φωτό σου ,κ σε χάρηκα.
Απο την άλλη ,διαβάζοντας το οδοιπορικό σου ,με μια κούπα ζεστό καφέ ,κ μέσα στην θαλπωρή κ "ασφάλεια" του σπιτιού ,ξενέρωσα με την πάρτυ μου ,συνειδητοποιώντας οτι έχω "σκουριάσει" τελευταία ,ειδικά όσον αφορά τα μαζεμένα ασφάλτινα μοτο-χλμτρα.
Οι λόγοι είναι παραπάνω απο ένας ,αλλά δεν είναι της παρούσης.
Η ουσία είναι οτι ,"μου'χωσες μια κλωτσιά" ,και...ταρακουνήθηκε κάτι μέσα μου.
Ξανα είδα κ πάλι το δεδομένο ,οτι δηλαδή ,όλα είναι στο μυαλό μας ,και όλα είναι θέμα "θέλω" κ προτεραιοτήτων.
Σ'ευχαριστώ ρε φίλε ,και για τις περιγραφές ,κ για τις εικόνες ,κ για την "κλωτσιά".
Να'σαι πάντα καλά ,κ να ταξιδεύεις ,όσο κι όπου κι όπως γουστάρεις.
Ηρθα νοητά μαζί σου,διαβάζοντας τις περιγραφές κ βλέποντας τις φωτό σου ,κ σε χάρηκα.
Απο την άλλη ,διαβάζοντας το οδοιπορικό σου ,με μια κούπα ζεστό καφέ ,κ μέσα στην θαλπωρή κ "ασφάλεια" του σπιτιού ,ξενέρωσα με την πάρτυ μου ,συνειδητοποιώντας οτι έχω "σκουριάσει" τελευταία ,ειδικά όσον αφορά τα μαζεμένα ασφάλτινα μοτο-χλμτρα.
Οι λόγοι είναι παραπάνω απο ένας ,αλλά δεν είναι της παρούσης.
Η ουσία είναι οτι ,"μου'χωσες μια κλωτσιά" ,και...ταρακουνήθηκε κάτι μέσα μου.
Ξανα είδα κ πάλι το δεδομένο ,οτι δηλαδή ,όλα είναι στο μυαλό μας ,και όλα είναι θέμα "θέλω" κ προτεραιοτήτων.
Σ'ευχαριστώ ρε φίλε ,και για τις περιγραφές ,κ για τις εικόνες ,κ για την "κλωτσιά".
Να'σαι πάντα καλά ,κ να ταξιδεύεις ,όσο κι όπου κι όπως γουστάρεις.
paschalis
gone4riding
Αν υποθεσουμε οτι καποιος θελει βολτα με μπολικα χιλιομετρα δεν τον σταματαει τιποτα!Ωραιος!
adv phone
adv phone
