ΑdvtrOFFy 2024...the ADVstory

[Gee]

Πολυ ωραια πραγματα
Μπραβο σας ρε παιδια, πρεπει να ευχαριστηθηκατε...
Τα τοπια που βλεποω με εχουν μαγεψει, ποσο μαλλον αν τα εβλεπα και απο κοντα

 

[nickpyrgos]

Αλλο ενα troffy πλεον εχουμε ολοι στο ενεργητικο μας ... οπως παντα αψογα , και με πολυ θετικη ενεργεια ολα τα παιδια το καταευχαριστηθηκαν και περισσοτερο αυτοι που εβαλαν το χερακι τους για να γινει αυτο το troffy, Βλεπωντας εμας να ξεσαλωνουμε στα ομορφα ΤΖΟΥΜΕΡΚΑ.!!!ΕΝΑ ΤΑΠΕΙΝΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για τις ωραιες στιγμες που περναμε ΟΛΟΙ ΠΑΡΕΑ !!!!

 

[Aldebaran]

Και εγώ με τη σειρά μου θέλω να ευχαριστήσω όλα τα παιδιά που συνέβαλαν να πραγματοποιηθεί αυτή η γυροβολιά στην γειτονιά του Θανάση, μια βόλτα που για μένα προσωπικά ίσως ήταν η καλύτερη χωμάτινη βόλτα που έχω κάνει μέχρι στιγμής. Καλύτερη από πολλές απόψεις, πρωτίστως για τη μαγεία των διαδρομών εκεί ψηλά, ας μη μας έκανε το χατήρι η θολή ατμόσφαιρα για τα απίστευτα κάδρα που μπορεί να δώσει, παρόλα αυτά ήταν μια αξέχαστη εμπειρία.

Ναι, το 10ο το επετειακό έπρεπε να ήταν έτσι, αρκετά τεχνικό και φυσιολατρικό, ένας μαραθώνιος που λέει και ο Κώστας και όχι αγώνας δρόμου. Μπορεί η κούραση της Παρασκευής να μη μας επέτρεψε να πάρουμε τη δύσκολη διαδρομή του Σαββάτου περνώντας από εξίσου δύο άλλα δύσκολα περάσματα όπως ήταν το αρχικό πλάνο, όμως τα αφήσαμε εκκρεμότητες για να έχουμε κίνητρο να τα κάνουμε σύντομα.

Δεδομένου της οικογενειακής κατάστασης μου ήταν εξαιρετικά δύσκολο να λείψω για τρεις συνεχόμενες μέρες, ωστόσο ο χρόνος βρέθηκε λόγω καλής προετοιμασίας και θέλησης ούτως ώστε να μην χάσω αυτή τη γιορτή του ADVride, ένα ετήσιο event που έχει γινει θεσμός εδώ και αρκετά χρόνια πιστεύω ανεβάζοντας το πήχη όλο και πιο ψηλά.

Για να μην καούμε στο ασφάλτινο χιλιόμετρο, επιλέξαμε να ανέβουμε ονοφάδικα έως την Ελάτη απο κλασσικες διαδρομές πλεον οι οποίες ενώ τις είχαμε πολλάκις στο παρελθόν (4 φορες εγώ προσωπικά), ξεκινώντας από την Παύλιανη και καταλήγοντας στη Ράχη Τυμφρηστού όπου και από εκεί συνεχίσαμε ασφάλτινα μέσω ενός ανελέητου επαρχιακού πανηγυριού.

Το χωματινο πέρασμα της Οίτης αποδείχθηκε ελαφρώς πιο τεχνικό από τις προηγούμενες φορές λόγω σημείων με έντονα νεροφαγωματα στην αρχή (όπου δύο φίλοι άρπαξαν δύο πτώσεις με το καλημέρα) και παρατεταμένες λασπουριες σε κάποια σημεία της. Όλα αυτά σε συνδυασμό με τα περίπου συνολικά 430 χλμ της διαδρομής από την έναρξη έως την Ελάτη, σε συνδυασμό με την παντελή έλλειψη φυσικής κατάστασης μου και σχεδόν καθόλου ύπνο το προηγούμενο βραδυ, έφεραν μια τεράστια κόπωση την επόμενη μέρα η οποία βέβαια υπερκαλύφθηκε από την παρέα και τον ενθουσιασμό των διαδρομών.

Η διαδρομή του Σαββάτου ήταν ξεχωριστή δεδομένου ότι διέσχιζε αλλεπάλληλα διάσελα ανάμεσα σε κορυφογραμμές στην ευρύτερη περιοχή της Μεσοχώρας, Τζουμέρκων και Κακαρδίτσας, με ένα τεραιν που τα είχε όλα, από παρατεταμένους λασπόδρομους λες και είσαι στα τροπικά δάση της Ταϊλάνδης, τραβερσάδες σε πετρόκηπους από χιονοδαρμένες σάρες, φλαταδούρες για κυνήγι και σαθρά πετρώδη κυρίως ανηφοροκατηφορικά. Πραγματική ποικιλία όπου οι σωστες επιλογές σε ρυθμίσεις ανάρτησης και πίεσης ελαστικών κάνουν πιο διαχειρίσιμη την πρόσφυση. Το κομμάτι δε μετά το χωριό Νεράιδα, αυτό που διέρχεται μεταξύ των κορυφογραμμών Φούρκα και Κρυάκουρας, έχει απίστευτη αγριάδα, ένα απόκοσμο πέρασμα όπου πραγματικά νιώθεις ότι είσαι σε άλλο πλανήτη όπου σε συνάρτηση με την πάλη να κρατήσεις το μηχανάκι όρθιο δίνει ένα μοναδικό συναίσθημα. Οι αναβάτες παλεύουν, ο καθένας με τα δικά του προσόντα να ανταπεξέλθουν σε αυτό το κλωθογυρισμα από σαθρά ανηφορικά και στενές πετρώδη φουρκέτες. Μπράβο σε όλους, ιδιαίτερα στα νέα παιδιά με μικρή εμπειρία στο χώμα, ξέρουν αυτοί, μόλις ανέβηκαν πολλά λεβελ στο προσωπικό τους χωμάτινο ρόστερ, συγχαρητήρια επίσης και στα παιδιά με τα μεγάλα onoff, που παλεύουν με τα θεριά να ξεπεράσουν τις φοβίες τους και να δώσουν πολλά κλικ πάνω στην χωμάτινη εμπειρία τους.

Φτάνουμε στο καταφύγιο μετά από όλα αυτά όπου η μέρα κλείνει με ένα αίσθημα πλήρωσης, ηρεμίας, συντροφιάς με φίλους και χαβαλέ.

Η μέρα κλείνει, το παλαιομένο τσίπουρο του Θένου έρχεται.

 

[NikosRE]

Και εγώ με τη σειρά μου θέλω να ευχαριστήσω όλα τα παιδιά που συνέβαλαν να πραγματοποιηθεί αυτή η γυροβολιά στην γειτονιά του Θανάση, μια βόλτα που για μένα προσωπικά ίσως ήταν η καλύτερη χωμάτινη βόλτα που έχω κάνει μέχρι στιγμής. Καλύτερη από πολλές απόψεις, πρωτίστως για τη μαγεία των διαδρομών εκεί ψηλά, ας μη μας έκανε το χατήρι η θολή ατμόσφαιρα για τα απίστευτα κάδρα που μπορεί να δώσει, παρόλα αυτά ήταν μια αξέχαστη εμπειρία.

Ναι, το 10ο το επετειακό έπρεπε να ήταν έτσι, αρκετά τεχνικό και φυσιολατρικό, ένας μαραθώνιος που λέει και ο Κώστας και όχι αγώνας δρόμου. Μπορεί η κούραση της Παρασκευής να μη μας επέτρεψε να πάρουμε τη δύσκολη διαδρομή του Σαββάτου περνώντας από εξίσου δύο άλλα δύσκολα περάσματα όπως ήταν το αρχικό πλάνο, όμως τα αφήσαμε εκκρεμότητες για να έχουμε κίνητρο να τα κάνουμε σύντομα.

Δεδομένου της οικογενειακής κατάστασης μου ήταν εξαιρετικά δύσκολο να λείψω για τρεις συνεχόμενες μέρες, ωστόσο ο χρόνος βρέθηκε λόγω καλής προετοιμασίας και θέλησης ούτως ώστε να μην χάσω αυτή τη γιορτή του ADVride, ένα ετήσιο event που έχει γινει θεσμός εδώ και αρκετά χρόνια πιστεύω ανεβάζοντας το πήχη όλο και πιο ψηλά.

Για να μην καούμε στο ασφάλτινο χιλιόμετρο, επιλέξαμε να ανέβουμε ονοφάδικα έως την Ελάτη απο κλασσικες διαδρομές πλεον οι οποίες ενώ τις είχαμε πολλάκις στο παρελθόν (4 φορες εγώ προσωπικά), ξεκινώντας από την Παύλιανη και καταλήγοντας στη Ράχη Τυμφρηστού όπου και από εκεί συνεχίσαμε ασφάλτινα μέσω ενός ανελέητου επαρχιακού πανηγυριού.

Το χωματινο πέρασμα της Οίτης αποδείχθηκε ελαφρώς πιο τεχνικό από τις προηγούμενες φορές λόγω σημείων με έντονα νεροφαγωματα στην αρχή (όπου δύο φίλοι άρπαξαν δύο πτώσεις με το καλημέρα) και παρατεταμένες λασπουριες σε κάποια σημεία της. Όλα αυτά σε συνδυασμό με τα περίπου συνολικά 430 χλμ της διαδρομής από την έναρξη έως την Ελάτη, σε συνδυασμό με την παντελή έλλειψη φυσικής κατάστασης μου και σχεδόν καθόλου ύπνο το προηγούμενο βραδυ, έφεραν μια τεράστια κόπωση την επόμενη μέρα η οποία βέβαια υπερκαλύφθηκε από την παρέα και τον ενθουσιασμό των διαδρομών.

Η διαδρομή του Σαββάτου ήταν ξεχωριστή δεδομένου ότι διέσχιζε αλλεπάλληλα διάσελα ανάμεσα σε κορυφογραμμές στην ευρύτερη περιοχή της Μεσοχώρας, Τζουμέρκων και Κακαρδίτσας, με ένα τεραιν που τα είχε όλα, από παρατεταμένους λασπόδρομους λες και είσαι στα τροπικά δάση της Ταϊλάνδης, τραβερσάδες σε πετρόκηπους από χιονοδαρμένες σάρες, φλαταδούρες για κυνήγι και σαθρά πετρώδη κυρίως ανηφοροκατηφορικά. Πραγματική ποικιλία όπου οι σωστες επιλογές σε ρυθμίσεις ανάρτησης και πίεσης ελαστικών κάνουν πιο διαχειρίσιμη την πρόσφυση. Το κομμάτι δε μετά το χωριό Νεράιδα, αυτό που διέρχεται μεταξύ των κορυφογραμμών Φούρκα και Κρυάκουρας, έχει απίστευτη αγριάδα, ένα απόκοσμο πέρασμα όπου πραγματικά νιώθεις ότι είσαι σε άλλο πλανήτη όπου σε συνάρτηση με την πάλη να κρατήσεις το μηχανάκι όρθιο δίνει ένα μοναδικό συναίσθημα. Οι αναβάτες παλεύουν, ο καθένας με τα δικά του προσόντα να ανταπεξέλθουν σε αυτό το κλωθογυρισμα από σαθρά ανηφορικά και στενές πετρώδη φουρκέτες. Μπράβο σε όλους, ιδιαίτερα στα νέα παιδιά με μικρή εμπειρία στο χώμα, ξέρουν αυτοί, μόλις ανέβηκαν πολλά λεβελ στο προσωπικό τους χωμάτινο ρόστερ, συγχαρητήρια επίσης και στα παιδιά με τα μεγάλα onoff, που παλεύουν με τα θεριά να ξεπεράσουν τις φοβίες τους και να δώσουν πολλά κλικ πάνω στην χωμάτινη εμπειρία τους.

Φτάνουμε στο καταφύγιο μετά από όλα αυτά όπου η μέρα κλείνει με ένα αίσθημα πλήρωσης, ηρεμίας, συντροφιάς με φίλους και χαβαλέ.

Η μέρα κλείνει, το παλαιομένο τσίπουρο του Θένου έρχεται.

Γιάννη υπέροχη περιγραφή! Οι τελευταίες 5 γραμμές είναι ίσως πιο σημαντικές νομίζω για μένα, ιδιαίτερα στον κόσμο που ζούμε. Δύσκολα γίνονται επαφές και συνάξεις τέτοιας κλίμακας πλέον με αγνωστο κόσμο. Επίσης πιστεύω ότι η όλη κούραση-ταλαιπωρία, αλληλοβοήθεια και ο κοινός στόχος στο να βγει η διαδρομή, συνδράμουν στο καλό κλίμα της παρέας στο τέλος της μέρας. Για να είσαι «κακος βλάκας» απέναντι στους άλλους θέλει πολυ ενεργεια, την οποία κανείς δεν έχει μετά απο μια τέτοια βόλτα.

 

[Aldebaran]

Γιάννη υπέροχη περιγραφή! Οι τελευταίες 5 γραμμές είναι ίσως πιο σημαντικές νομίζω για μένα, ιδιαίτερα στον κόσμο που ζούμε. Δύσκολα γίνονται επαφές και συνάξεις τέτοιας κλίμακας πλέον με αγνωστο κόσμο. Επίσης πιστεύω ότι η όλη κούραση-ταλαιπωρία, αλληλοβοήθεια και ο κοινός στόχος στο να βγει η διαδρομή, συνδράμουν στο καλό κλίμα της παρέας στο τέλος της μέρας. Για να είσαι «κακος βλάκας» απέναντι στους άλλους θέλει πολυ ενεργεια, την οποία κανείς δεν έχει μετά απο μια τέτοια βόλτα.

Έτσι ακριβώς Νικόλα, συμπλεουμε όλοι μαζί σε τέτοιες βόλτες και ένα "γεια μας" το βραδάκι είναι ικανό να ισοπεδώσει όλες τις μικροπρέπειες.

 

[kuklinski]

Μερικές στιγμές από Θωμά tsp που δεν μπορούσε να τις ανεβάσει

 

[kuklinski]

Λίγες ακομη

 

[onroad]

θέλω tinder προφιλ απο το παλουκαρι με το κοβε

 

[XR Maniac]

θέλω tinder προφιλ απο το παλουκαρι με το κοβε

Βολεψου με δαυτον

advphone

 

[onroad]

αυτόν εννοούσα με το μπλε κόβε , θα ήθελα να του χαϊδέψω τα μαλλιά .

τώρα παρατήρησα ότι είχατε δυο κόβε στην εκδρομή .

μωρέ μπράβο

 

[GogosLux]

Μπράβο ρε παίδες που τα περάσατε όμορφα σε αυτά τα απίστευτα τοπία !!!!

Σας χαζεύω στις φωτό και καταριέμαι την στιγμή της βλακείας πτώσης και τις συνέπειες με το πόδι που μου το στέρησε

Τεσπα, περιμένω πως και πως να το πάω και εγώ το τριήμερο και ελπίζω να βρεθεί παρέα να θελει να το (ξανα)κάνει, ελπίζωντας οτι το ποδι θα ειναι καλά σε κανα μηνα +

 

[Blue line]

αυτόν εννοούσα με το μπλε κόβε , θα ήθελα να του χαϊδέψω τα μαλλιά .

τώρα παρατήρησα ότι είχατε δυο κόβε στην εκδρομή .

μωρέ μπράβο

Έρχομαι σπίτι σου με ένα τηλεφώνημα ... απόλυτη εχεμύθεια.
Με κάτι παραπάνω φέρνω και kove φτιαγμένο για περίεργα γούστα

 

[thenos]

Toν thenos τον γνωρισα τον Μαιο του 2015 οταν και παρεα ανεβηκαμε τοτε στην Βερλιγκα

Και 9 χρονια μετα με την ανιδιοτελη προσφορα του τοσο μεσα απο αυτο το φορουμ οσο και εξω απο αυτο αποδεικνυει συνεχως το ηθος του το οποιο ειχα διακρινει και τοτε
Θανο σε ευχαριστω για ολα!

Που το θυμήθηκες...
Σχεδόν δέκα χρόνια...
Και έχω ακόμα το ίδιο μηχανάκι...
Φρίκη...

 

[NikosRE]

Που το θυμήθηκες...
Σχεδόν δέκα χρόνια...
Και έχω ακόμα το ίδιο μηχανάκι...
Φρίκη...

Είναι επειδή χαλάνε τα ktm. Χαχα

 

[tc-drift]

Εγώ ξέρω πως άμα πηγαίναμε καμιά βόλτα Αττικοβοιωτία και βρίσκαμε κάνα κομμάτι σαν αυτό για το διάσελο Φούρκα, Κριακουρα πολλοί θα άρχιζαν το κλάμα, το πω έχω ένα ραντεβού, το καλά ας το αφήσω για 31 Φεβρουαρίου, το που μας φέρατε, το μπαναγια μου τι έπαθα και πέσε κάτω Καραγκουνη πάρε το χρόνο σου.

Τώρα με την έξαψη του βουνού, τη θέληση να μην σε φάνε οι λύκοι το βράδυ και την αναζήτηση της ταβερνας στα Πράμαντα ένας μπουστης δεν έμεινε πίσω! Και Goldwing να είχαμε στη παρέα θα το έβγαζε! Η ανάγκη κινεί βουνά!

Πόσοι ξεπέρασαν τα όρια που νόμιζαν πως είχαν?! Πρώτος εγώ που πάντα επέλεγα ελαφρύ μηχανάκι για τέτοιες διαδρομές και τώρα ήρθα με το 800 και επίτηδες δεν έδωσα σαμάρια στο βαν λέω να δω πως θα γίνει. Και εκεί στο διάσελο άρχισα τα ού λα λα μέσα από το κράνος και τα ο μον Ντιέ!! Αλλού πήγαινε το μπροστινό, αλλού η ουρά, αλλού εγώ. Εβγαλα από το πουγκί του μυαλού κάθε τεχνική και εμπειρία που είχα παρακαταθήκη. Και έβαλα κωλο και ανέβηκα πάνω καθότι λέγω.. στο καφενειο στη Νεράιδα είχαμε φάει και τα παριζακια από το ψυγείο και δεν είχε μείνει τίποτα σιγά μη γύριζα πίσω!!

Έτσι... Τέτοιες εκδρομές και τέτοιες διαδρομές και τέτοιες ομορφιές σε βάζουν σε κλίμα και ανεβάζεις και επίπεδο και περνάς και προσωπικά όρια. Άλλο ένα μεγάλο κέρδος πέρα από το καθαρά εκδρομικό.

 

[kuklinski]

Ε στο καφενειο στη Νεράιδα είχαμε φάει και τα παριζακια από το ψυγείο και δεν είχε μείνει τίποτα σιγά μη γύριζα πίσω!!

Φαγατε ρε νακιαμου και δεν ειπατε τιποτα....

και μεις στην κορφη απο το καραφλοβουνι μονο με λιγο νερο και λιγα ξηροκαρπια διχως ουισκι.....

γι αυτο μου ηρθατε χαλαρουιτα στην ταβερνα με χαμογελα....

 

[Aldebaran]

Φαγατε ρε νακιαμου και δεν ειπατε τιποτα....

και μεις στην κορφη απο το καραφλοβουνι μονο με λιγο νερο και λιγα ξηροκαρπια διχως ουισκι.....

γι αυτο μου ηρθατε χαλαρουιτα στην ταβερνα με χαμογελα....

Τι να πούνε τα παιδιά ρε Αντώνη αφού ήξεραν ότι θα κατέβεις στα Πράμαντα και θα φας όλον το Μπούτζα....και εμάς μαζί!

 

[tc-drift]

Φαγατε ρε νακιαμου και δεν ειπατε τιποτα....

και μεις στην κορφη απο το καραφλοβουνι μονο με λιγο νερο και λιγα ξηροκαρπια διχως ουισκι.....

γι αυτο μου ηρθατε χαλαρουιτα στην ταβερνα με χαμογελα....

Αντώνη τη πέσαμε στον καφετζή και του λέμε ξηγησου τη σαλάτα τη χωριάτικη και βρες και στο ψυγείο τι έχεις. Ο γιατρός τα έκανε. Αυτός δε θα πεθάνει ποτέ σαν τη κατσαρίδα επιβιώνει. Του λέει βγάλε το παριζάκι από το ψυγείο! Λίγο ακόμα και θα του παίρνε και το μεσημεριανό από το τραπέζι!

Το φάγαμε λοιπόν το Υφαντής μαζί με κάτι ντοματοαγγουρα και λίγο πάπαρα και βγήκε το διάσελο μια ομορφιά!

 

[Padis]

Τώρα με την έξαψη του βουνού, τη θέληση να μην σε φάνε οι λύκοι το βράδυ και την αναζήτηση της ταβερνας στα Πράμαντα ένας μπουστης δεν έμεινε πίσω! Και Goldwing να είχαμε στη παρέα θα το έβγαζε! Η ανάγκη κινεί βουνά!

Μην το λες...Μην το λες !!! Ξέρω έναν που γκρίνιαζε και που με φέρατε, και δεν είναι διαδρομές αυτές, και δεν μας είπατε πως είναι εντούροδιαδρομές, και δεν έπρεπε να έρθουμε από δω, και άλλα τέτοια.
Αλλά ονόματα δεν λέω ! (και δεν ήμουν εγώ)

 

[tc-drift]

Μην το λες...Μην το λες !!! Ξέρω έναν που γκρίνιαζε και που με φέρατε, και δεν είναι διαδρομές αυτές, και δεν μας είπατε πως είναι εντούροδιαδρομές, και δεν έπρεπε να έρθουμε από δω, και άλλα τέτοια.
Αλλά ονόματα δεν λέω ! (και δεν ήμουν εγώ)

Πάνω σε αυτό που λες να πω το εξής.

Στο troffy της Εύβοιας πήρα μια παρέα και τους έβγαλα από ένα σημείο που είχε μια αντιπυρρικη κόλαση. Δεν την είχαμε βάλει στην επίσημη διαδρομή για ευνόητους λόγους. Μέσα στη παρέα ήταν τότε και ο Shogun που με άρχισε λίγο στο πατιρντι! Και τότε ήταν με ένα drz400 ελαφρύ. Ζοριστηκε λίγο,με έβρισε λιγακι αλλά την κατέβηκε.

Αυτό το σκ τώρα μετά από λίγα χρόνια έφτασε πρώτος στα Πράμαντα με ένα tenere 50 κιλά βαρύτερο και με πράγματα πάνω και με μόνιμο χαμόγελο.. Στην παρέα εκείνη ήταν και άλλα παιδιά που τους ψιλοχασαμε δεν ξέρω αν έπαιξαν και κάτι τέτοια το ρόλο τους.

Ο καθένας παίρνει τις δυσκολίες και τις διαχειρίζεται ανάλογα με τα θέλω του και τον χαρακτήρα του. Πράγματι το βουνό δεν είναι για όλους.. Θέλει να είσαι έτοιμος και για τα δύσκολα.