Βαλκανιοφάγοι εν δράσει-A short story

[wildbilly]

Πάνω από τον κόλπο του Κότορ, βγάζουμε τις κλασικές φωτό με θέα κάτω στο Risan.

 

[wildbilly]

Λόγω κόστους, είχα κάνει τη μαλακία να κλείσω ένα χοτέλ στην κορυφή της σερπαντίνας του Κότορ, κάπου 40 λεπτά οδήγησης από την πόλη…Είμαστε ψόφιοι από την κούραση και κάνει κρύο…νοικιάζουμε ένα βανάκι από το χοτελ και κατεβαίνουμε στην πόλη…Το Κότορ τη νύχτα είναι μυστηριώδες και μαγικό, τρώμε κάτι παλιοπίτσες και γυρνάμε πίσω στο χοτέλ…Στο βανάκι επικρατεί άκρου του τάφου σιωπή…πάλι καλά που ο Βασίλης-Bill race είναι επαγγελματίας οδηγός και μας πάει όμορφα και ωραία στο κρεβατάκι μας.

 

[wildbilly]

Η επόμενη μέρα είναι η χειρότερη δοκιμασία που θα μπορούσαμε να ζήσουμε…Ξυπνάμε και βρέχει…Δε βρέχει απλά, βρέχει καταρρακτωδώς όμως, ίσα που βλέπουμε μπροστά μας κατεβαίνοντας τη σερπαντίνα…Ούτε φωτογραφίες δε μπορούσαμε να βγάλουμε δυστυχώς γιατί η θέα από ψηλά κόβει την ανάσα! Στην πορεία σπάμε σε 3 κομμάτια, αλλού οι δύο, αλλού ο άλλος, αλλού οι άλλοι τρεις…

Αφού καταφέρνουμε και βρισκόμαστε ξεκινάμε την οδήγηση στο παραλιακό δρόμο προς Budva και Bar αλλά η κίνηση είναι ασφυχτική, οδηγάμε συνεχώς στο άλλο ρεύμα με μεγάλο ρίσκο και έχουμε γίνει μουσκίδι παρόλα τα αδιάβροχα…εκεί τα φτύνουν και δύο από τις τρεις μονάδες ενδοεπικοινωνίας που είχαμε και ξαφνικά σιγή ασυρμάτου…ίσως το έκανε επίτηδες ο Λουκάς γιατί βαρέθηκε να με ακούει να του τραγουδάω επιτυχίες από το 70, όπως το «έεεεγινε η βροοχή χααλάζι, δεν πειράαααζει, δεν πειράααζει»…το παραβλέπω αυτό και προχωράμε…κάποια στιγμή η βροχή σταμάτησε και μπήκαμε στην Αλβανία! Χαχαχαχαχαχαχα, τους είχα προειδοποιήσει αλλά αυτό το τρίωρο-τετράωρο που περάσαμε στην Αλβανία είναι εμπειρία από μόνο του…όποιος έχει οδηγήσει εκεί πάνω, καταλαβαίνει τι λέω…πως γλυτώσαμε τα τομάρια μας, είναι ένα μικρό θαύμα…Κάνουμε μια στάση για καφέ και ανασυγκρότηση αλλά τα κέφια είναι ντάουν, αφού είμαστε όλοι πολύ κουρασμένοι!

Με τα πολλά φτάνουμε λίγο πριν νυχτώσει στην Οχρίδα…Βολεύουμε τα μοτοσακά στο υπόγειο πάρκινγκ και πάμε για μάσα στο γνωστό ρεστοράν στην άκρη της λίμνης. Εκεί γίνεται και το τελευταίο τσιμπούσι, με πολλή μάσα και το ανάλογο πιοτί….

 

[wildbilly]

Ε την επόμενη μέρα, τι να πω, κατεβήκαμε από Φλώρινα κτλ μέχρι την Εγνατία και βαρέσαμε ευθείες ατελείωτες μέσα στο λιοπύρι μέχρι το σπίτι…Τα κέφια είναι χαμηλά, λίγη γκρίνια, λίγο παράπονο, λίγο τα λόγια του παππά, έφτασα στο σπίτι νοιώθοντας τελείως ζαμπόν…

Στο σημείο αυτό να ευχαριστήσω τους αγαπητούς σύντροχους:

• Τον κύριο Φώτη, ο οποίος έδωσε μαθήματα οδηγικής αλλά και ανθρώπινης συμπεριφοράς! Κύριος Φώτης ίσον δύναμη ρε! Άι λοβ κύριο Φώτη!
• Τον κύριο Βασίλη, ο οποίος μας έδωσε μαθήματα εντούρο με τη χοντρή (αν και πήρε περιττό ρίσκο, είναι χεράς, τι να τον κάνουμε?). Κάτι που είπα, κάτι που είπε, κάτι που γελάσαμε, κάτι που στραβώσαμε αλλά άι λοβ κύριο Βασίλη.
• Τον κύριο Λουκά, ο οποίος ως γοργόνα ξεγλυστρά στα βάθη, ισορροπεί σε τεντωμένο σχοινί, τον ρίχνεις από ψηλά και προσγειώνεται όρθιος, τον αγαπώ σαν αδερφό άρα άι λοβ κύριο Λουκά.
• Τον κύριο κατσαρομάλλη δικαστή, ο οποίος έδωσε τον απαραίτητο μεταφυσκό τόνο στο παρεάκι και τη μαδάει τη μαργαρίτα, σ’αγαπώ δε σ’αγαπώ, σ’αγαπώ, δε σ’αγαπώ, αλλά άι λοβ κύριο Σάααακη.
• Τέλος τον κύριο Ιωάννη. Τι να πω..το παληκάρι πήρε τη μηχανή πριν λίγους μήνες και είχε δεν είχε 4.000χλμ στο κοντέρ όταν ήρθε μαζί μας. Οδήγησε σε δύσκολες διαδρομές υπό δύσκολες συνθήκες με φορτωμένο μοτοσακό για πρώτη φορά και αν εξαιρέσεις μερικές μικρές καθυστερήσεις, τα πήγε περίφημα! Το κατέβασμα μόνο της σερπαντίνας στο Κότορ υπό καταρρακτώδη βροχή και η διαδρομή μέχρι το Bar ήταν ένας άθλος ακόμα και για μας τους παλιούς! Άι λοβ υπερβόρειο Ιωάννη.

Και κάποιες τελευταίες σκέψεις σαν να μιλάω στον εαυτό μου: Όταν σχεδιάζεις ένα ταξίδι για πολλά άτομα είναι μια πρόκληση! Εγώ είχα ξαναπάει πολλές φορές και ήξερα τι θα αντιμετωπίσω αλλά είχα το άγχος να περάσουν όλοι καλά, να δουν ωραίες πόλεις, να οδηγήσουν σε ωραίες διαδρομές, να φάνε και να πιούνε καλά, να κοιμηθούν καλά και να έχουν ασφαλές πάρκινγκ για τα μοτοσακά…Εϊναι αυτό το αίσθημα της ευθύνης που με έκανε κάποιες φορές να γκρινιάξω, να ζορίσω, να σπρώξω την παρέα να πάρει μια καλή γεύση από τις περιοχές που επισκεφτήκαμε..Έτσι είναι όμως, δε μπορεί να είναι πάντα όλοι ευχαριστημένοι, κάτι χάνεις, κάτι κερδίζεις, αλλά είμαι σίγουρος ότι στο τέλος όλοι περάσαμε τέλεια, κερδίσαμε περισσότερα από όσα χάσαμε, δεν είχαμε μηχανικά προβλήματα, είχαμε ωραίο καιρό σχεδόν καιθημερινά και το κυριότερο δεν είχαμε ατυχήματα και γυρίσαμε όλοι σπίτια μας σώοι και αβλαβείς…

Επιστρέφω στην περιγραφή όμως…Λίγες μέρες μετά, αφού συνήλθα, κοίταξα πίσω μου και χώνεψα ότι άλλο ένα ταξίδι έφτασε στο τέλος του…Τι να πω, το έχω περιγράψει ξανά το συναίσθημα αυτό…νοιώθεις ότι προσγειώνεσαι απότομα στην καθημερινότητα αλλά νοιώθεις και μια σπίθα, αυτή που βάζει φόκο για το επόμενο ταξίδι…

Keep on riding!!!

 

[Plakasio]

Ε την επόμενη μέρα, τι να πω, κατεβήκαμε από Φλώρινα κτλ μέχρι την Εγνατία και βαρέσαμε ευθείες ατελείωτες μέσα στο λιοπύρι μέχρι το σπίτι…Τα κέφια είναι χαμηλά, λίγη γκρίνια, λίγο παράπονο, λίγο τα λόγια του παππά, έφτασα στο σπίτι νοιώθοντας τελείως ζαμπόν…

Στο σημείο αυτό να ευχαριστήσω τους αγαπητούς σύντροχους:

• Τον κύριο Φώτη, ο οποίος έδωσε μαθήματα οδηγικής αλλά και ανθρώπινης συμπεριφοράς! Κύριος Φώτης ίσον δύναμη ρε! Άι λοβ κύριο Φώτη!
• Τον κύριο Βασίλη, ο οποίος μας έδωσε μαθήματα εντούρο με τη χοντρή (αν και πήρε περιττό ρίσκο, είναι χεράς, τι να τον κάνουμε?). Κάτι που είπα, κάτι που είπε, κάτι που γελάσαμε, κάτι που στραβώσαμε αλλά άι λοβ κύριο Βασίλη.
• Τον κύριο Λουκά, ο οποίος ως γοργόνα ξεγλυστρά στα βάθη, ισορροπεί σε τεντωμένο σχοινί, τον ρίχνεις από ψηλά και προσγειώνεται όρθιος, τον αγαπώ σαν αδερφό άρα άι λοβ κύριο Λουκά.
• Τον κύριο κατσαρομάλλη δικαστή, ο οποίος έδωσε τον απαραίτητο μεταφυσκό τόνο στο παρεάκι και τη μαδάει τη μαργαρίτα, σ’αγαπώ δε σ’αγαπώ, σ’αγαπώ, δε σ’αγαπώ, αλλά άι λοβ κύριο Σάααακη.
• Τέλος τον κύριο Ιωάννη. Τι να πω..το παληκάρι πήρε τη μηχανή πριν λίγους μήνες και είχε δεν είχε 4.000χλμ στο κοντέρ όταν ήρθε μαζί μας. Οδήγησε σε δύσκολες διαδρομές υπό δύσκολες συνθήκες με φορτωμένο μοτοσακό για πρώτη φορά και αν εξαιρέσεις μερικές μικρές καθυστερήσεις, τα πήγε περίφημα! Το κατέβασμα μόνο της σερπαντίνας στο Κότορ υπό καταρρακτώδη βροχή και η διαδρομή μέχρι το Bar ήταν ένας άθλος ακόμα και για μας τους παλιούς! Άι λοβ υπερβόρειο Ιωάννη.

Και κάποιες τελευταίες σκέψεις σαν να μιλάω στον εαυτό μου: Όταν σχεδιάζεις ένα ταξίδι για πολλά άτομα είναι μια πρόκληση! Εγώ είχα ξαναπάει πολλές φορές και ήξερα τι θα αντιμετωπίσω αλλά είχα το άγχος να περάσουν όλοι καλά, να δουν ωραίες πόλεις, να οδηγήσουν σε ωραίες διαδρομές, να φάνε και να πιούνε καλά, να κοιμηθούν καλά και να έχουν ασφαλές πάρκινγκ για τα μοτοσακά…Εϊναι αυτό το αίσθημα της ευθύνης που με έκανε κάποιες φορές να γκρινιάξω, να ζορίσω, να σπρώξω την παρέα να πάρει μια καλή γεύση από τις περιοχές που επισκεφτήκαμε..Έτσι είναι όμως, δε μπορεί να είναι πάντα όλοι ευχαριστημένοι, κάτι χάνεις, κάτι κερδίζεις, αλλά είμαι σίγουρος ότι στο τέλος όλοι περάσαμε τέλεια, κερδίσαμε περισσότερα από όσα χάσαμε, δεν είχαμε μηχανικά προβλήματα, είχαμε ωραίο καιρό σχεδόν καιθημερινά και το κυριότερο δεν είχαμε ατυχήματα και γυρίσαμε όλοι σπίτια μας σώοι και αβλαβείς…

Επιστρέφω στην περιγραφή όμως…Λίγες μέρες μετά, αφού συνήλθα, κοίταξα πίσω μου και χώνεψα ότι άλλο ένα ταξίδι έφτασε στο τέλος του…Τι να πω, το έχω περιγράψει ξανά το συναίσθημα αυτό…νοιώθεις ότι προσγειώνεσαι απότομα στην καθημερινότητα αλλά νοιώθεις και μια σπίθα, αυτή που βάζει φόκο για το επόμενο ταξίδι…

Keep on riding!!!

'Άι λοβ γιού Αγριομπιλάκο και όλη τη παρέα σου Βασίλη,Λουκά,Σάκη,Φώτη (με αλφαβητική σειρά παρακαλώ...) για τη μοναδική εμπειρία ,τις φοβερές αναμνήσεις ,τις μαγικές εικόνες ,τις χαλαρές συζητήσεις .Μέχρι την επόμενη φορά λοιπόν...

 

[Phoenix]

Τζαστ περφεκτ

 

[George_M.]

Γέρικα σκαριά, ξέρουν τους γείτονες μας "κολεγκ" σαν τη τσέπη τους..
Τι λιγότερο να περιμένεις από την εκάστοτε τσάρκα τους..

 

[wildbilly]

Γέρικα σκαριά, ξέρουν τους γείτονες μας "κολεγκ" σαν τη τσέπη τους..
Τι λιγότερο να περιμένεις από την εκάστοτε τσάρκα τους..

Ποιον είπες γερο ρε?

 

[Plakasio]

Και ένα βιντεάκι από τη βόλτα μας...