Ήδη η θερμοκρασία στα Σκόπια ήταν ανεβασμένη στους 34 βαθμούς και ο ήλιος είχε αρχίσει να δαγκώνει.
Πιάσαμε πάλι την εύκολη, θεωρητικά, εθνική τραβώντας για Θεσσαλονίκη πλέον αλλά η θερμοκρασία χτύπησε γρήγορα 37 βαθμούς και η δυσφορία ήταν απίστευτη.
Ευτυχώς υπάρχει πληθώρα από βενζινάδικα και είναι τόσα πολλά που σε κάνει να αναρωτιέσαι ποιός ο λόγος υπάρξεως τόσων πολλών.
Τα βενζινάδικα έχουν και κλιματιζόμενες αίθουσες όπου με λίγο καφέ, φαγητό μετά, λιγάκι μας δροσίζουν και μας συνεφέρουν.
Περνάμε γρήγορα τα σύνορα και βρισκόμαστε στα ισάδια τα δικά μας που επίσης καίνε.
Μετά τα σύνορα καπάκι πληρώνουμε διόδια σε μας και βγαίνουμε σε κ@λόδρομο επίσης για να μη λέμε μόνο για τους Σκοπιανούς!
Φτάνουμε Θεσσαλονίκη και μπλέκουμε στην κίνηση και στα φανάρια.
Δε πα να πίναμε ισοτονικά, δε πα να ενυδατωνόμασταν, μέσα στη Θεσσαλονίκη και ένα χλμ πριν το κατάλυμα με έπιασε ζαλάδα και λέω στον Ανδρέα στην ενδοεπικοινωνία ότι σταματώ γιατί θα πέσω κάτω και θα γελάει και η άσφαλτος!
Σταματώ, πίνω το τελευταίο βραστό ισοτονικό μου, συνέρχομαι και φτάνουμε επιτέλους στο κατάλυμα που ευτυχώς ήταν δροσερότατο με το aircondition να δουλεύει στο φουλ, βουρ για μπανάκι!
Συνερχόμαστε και φυσικά έξω για φαγητό και βόλτα στη Θεσσαλονίκη !
Την επομένη βόλτα επίσης το πρωί, μετά εγώ κινώ και το μοτοσακό για να δω την κόρη που περνά μια Σχολή εκεί, το βράδυ βλέπουμε φίλους και ξεκούραση μιας και την επομένη γυρνάμε σπιτάκια μας.
Συνεχίζεται...