nick_VFR
Κουλάδι όνομα και πράμα
Ναι, σωστά, τα χωματομηχανάκια τα πήραμε από τον χειμώνα κιόλας... αλλά πότε δεν μπορεί ο ένας, πότε δεν μπορεί ο άλλος, πότε πρέπει πρώτα να φτιάξουμε αυτό, πότε εκείνο, πότε να πάρουμε το άλλο... f*ck all this sh*t, πάμε απλά μια βόλτα και ο,τι γίνει!!
Για πρώτη μας εμπειρία στο βουνό, βρήκαμε κάτι χωματόδρομους στο google maps πάνω στο Μιτσικέλι και είπαμε να τους ακολουθήσουμε.
Φτάνουμε Περίβλεπτο (ένα χωριό έξω από τα Γιάννενα) και παίρνουμε την ασφάλτινη (αρχικά) ανηφόρα.
Πολύ γρήγορα η άσφαλτος δίνει την θέση της σε χωματόδρομο.
Στάση για να κατεβάσουμε πιέσεις ελαστικών ( @Spyrious ) και για να βγάλουμε φωτογραφίες (εγώ).
Και συνεχίζουμε τον δρόμο μας.
"Εδώ που στρίβουμε;"
"Δεξιά."
Λίγο πιο κάτω:
"Εδώ;"
"Δεξιά."
"Είσαι σίγουρος;"
"Όχι, αλλά ανηφορίζει... καλά θα είναι, θα έχει θέα."
Ανηφορίζουμε και άλλο. Ήδη η διαφορά της ασφάλτου με τον χωματόδρομο γίνεται εμφανής. Η μοτοσικλέτα στο χαλίκι συμπεριφέρεται κάπως διαφορετικά (τι έκπληξη
), γρήγορα όμως προσαρμόζομαι. Απλά πηγαίνω αργά όχι μόνο επειδή είμαι κουλάδι, αλλά και επειδή κοιτάω γύρω μου. Το τοπίο είναι φανταστικό! (η δεύτερη και σημαντικότερη διαφορά ασφάλτου με χωματόδρομο)
Χωματόδρομοι από εδώ, χωματόδρομοι και από εκεί... πού να οδηγούν όλοι αυτοί άραγε;
Σε κάποια φάση, βλέπουμε ένα εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη σε μια κορυφή απέναντι.
"Εκεί δεν είχαμε σκοπό να πάμε;"
"Ναι... μάλλον στην δεύτερη διασταύρωση έπρεπε να είχαμε στρίψει αριστερά."
"Δεν πειράζει, ας συνεχίσουμε από εδώ να δούμε πού βγαίνει και εκεί πάμε άλλη φορά."
Συνεχίζουμε την πορεία μας. Αν και είμαστε σε μεγάλο υψόμετρο (γύρω στα 1500m), δεν έχει καθόλου κρύο.
Μια σύντομη στάση για να βγάλουμε λίγα ρούχα (ΛΙΓΑ είπαμε! ) και επενδύσεις γιατί ιδρώνουμε και συνεχίζουμε.
Η αλήθεια είναι πως όταν ξεκινήσαμε την βόλτα, περίμενα κάτι πολύ βατό και ομαλό. Όσο προχωράμε όμως, τα πράγματα ζορίζουν ελαφρώς. Κατηφόρες με πέταλα και μπόλικη σαθρή πέτρα! Πώς το κατεβαίνουμε αυτό;
Σιγά-σιγά, μόνο πίσω φρένο (το οποίο ενίοτε μπλοκάρει και ο τροχός κάνει τα δικά του) και φτάνουμε κάτω, σε πατημένο χωματάκι.
Για να δούμε... πώς είπαμε ότι βγάζουμε πανοραμικές;
Συνεχίζουμε. Ανηφορικά πέταλα αυτή την φορά. Σε ένα από αυτά, το KTM χάνει την ισορροπία του.
Και αυτός είναι ένας από τους λόγους που δεν πάμε μόνοι μας στο βουνό. Πολύ δύσκολα θα το σήκωνε ένα άτομο μόνο του...
Ευτυχώς δεν είχαμε καμμία ζημιά (ούτε τραυματισμό), μόνο λίγο γδάρθηκαν τα κάγκελα. Συνεχίζουμε απτόητοι.
Πολλή πέτρα και μπόλικα σημάδια εγκατάλειψης εδώ πάνω, παίζει στο κομμάτι του δρόμου που είμαστε τώρα να μην έχει πατήσει όχημα για χρόνια! Σε άλλο πέταλο πατάει το 610 μια πέτρα... αλλού ο τροχός, αλλού το τιμόνι, αλλού χέρια-πόδια, πάντως με λίγη τύχη έμεινα όρθιος!
Πού φτάσαμε; Δεν νομίζω αυτό να ήταν στο πρόγραμμα!
Άλλη μια πανοραμική:
Από εδώ και κάτω όμως; Χμ... δεν τα βλέπω καλά τα πράγματα. Από όσο είδαμε από εκεί που ήμασταν, υπήρχε σοβαρή πιθανότητα ο δρόμος να οδηγούσε σε αδιέξοδο (και γκρεμό). Άσε καλύτερα, αναστροφή και πίσω.
Ακολουθούμε έναν άλλο δρόμο. Αν συνέχιζε, πιθανόν να μας έβγαζε μέχρι ένα καταφύγιο και να κατεβαίναμε από εκεί.
Αμ δε... και αυτός αδιέξοδο!
Τουλάχιστον έχει φοβερή θέα από εδώ πάνω. Αν ήταν η ατμόσφαιρα και λίγο πιο καθαρή...
Με αυτά και με αυτά, πέρασαν λίγες ώρες. Αρκετά καθίσαμε, ώρα να ξανακατεβούμε στον πολιτισμό.
Κάτι γίνεται από κτηνοτροφία εδώ πάνω. Όταν ερχόμασταν, δεν είδαμε τίποτα.
Η κατάβαση έγινε από άλλο δρόμο, γεμάτο σανό που προφανώς έπεσε από διερχόμενα αγροτικά. Χώμα, τσιμέντο και άσφαλτος για το τέλος.
Επιστροφή στις βάσεις μας με την βεβαιότητα ότι θα πάρουμε τα βουνά πολλές φορές ακόμα.
(απλά πρέπει να οργανωθούμε κάπως καλύτερα... εγώ δηλαδή)
Για πρώτη μας εμπειρία στο βουνό, βρήκαμε κάτι χωματόδρομους στο google maps πάνω στο Μιτσικέλι και είπαμε να τους ακολουθήσουμε.
Φτάνουμε Περίβλεπτο (ένα χωριό έξω από τα Γιάννενα) και παίρνουμε την ασφάλτινη (αρχικά) ανηφόρα.
Πολύ γρήγορα η άσφαλτος δίνει την θέση της σε χωματόδρομο.
Στάση για να κατεβάσουμε πιέσεις ελαστικών ( @Spyrious ) και για να βγάλουμε φωτογραφίες (εγώ).
Και συνεχίζουμε τον δρόμο μας.
"Εδώ που στρίβουμε;"
"Δεξιά."
Λίγο πιο κάτω:
"Εδώ;"
"Δεξιά."
"Είσαι σίγουρος;"
"Όχι, αλλά ανηφορίζει... καλά θα είναι, θα έχει θέα."
Ανηφορίζουμε και άλλο. Ήδη η διαφορά της ασφάλτου με τον χωματόδρομο γίνεται εμφανής. Η μοτοσικλέτα στο χαλίκι συμπεριφέρεται κάπως διαφορετικά (τι έκπληξη
), γρήγορα όμως προσαρμόζομαι. Απλά πηγαίνω αργά όχι μόνο επειδή είμαι κουλάδι, αλλά και επειδή κοιτάω γύρω μου. Το τοπίο είναι φανταστικό! (η δεύτερη και σημαντικότερη διαφορά ασφάλτου με χωματόδρομο)
Χωματόδρομοι από εδώ, χωματόδρομοι και από εκεί... πού να οδηγούν όλοι αυτοί άραγε;
Σε κάποια φάση, βλέπουμε ένα εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη σε μια κορυφή απέναντι.
"Εκεί δεν είχαμε σκοπό να πάμε;"
"Ναι... μάλλον στην δεύτερη διασταύρωση έπρεπε να είχαμε στρίψει αριστερά."
"Δεν πειράζει, ας συνεχίσουμε από εδώ να δούμε πού βγαίνει και εκεί πάμε άλλη φορά."
Συνεχίζουμε την πορεία μας. Αν και είμαστε σε μεγάλο υψόμετρο (γύρω στα 1500m), δεν έχει καθόλου κρύο.
Μια σύντομη στάση για να βγάλουμε λίγα ρούχα (ΛΙΓΑ είπαμε!
) και επενδύσεις γιατί ιδρώνουμε και συνεχίζουμε.
Η αλήθεια είναι πως όταν ξεκινήσαμε την βόλτα, περίμενα κάτι πολύ βατό και ομαλό. Όσο προχωράμε όμως, τα πράγματα ζορίζουν ελαφρώς. Κατηφόρες με πέταλα και μπόλικη σαθρή πέτρα!
Πώς το κατεβαίνουμε αυτό; Σιγά-σιγά, μόνο πίσω φρένο (το οποίο ενίοτε μπλοκάρει και ο τροχός κάνει τα δικά του) και φτάνουμε κάτω, σε πατημένο χωματάκι.
Για να δούμε... πώς είπαμε ότι βγάζουμε πανοραμικές;
Συνεχίζουμε. Ανηφορικά πέταλα αυτή την φορά. Σε ένα από αυτά, το KTM χάνει την ισορροπία του.
Και αυτός είναι ένας από τους λόγους που δεν πάμε μόνοι μας στο βουνό. Πολύ δύσκολα θα το σήκωνε ένα άτομο μόνο του...
Ευτυχώς δεν είχαμε καμμία ζημιά (ούτε τραυματισμό), μόνο λίγο γδάρθηκαν τα κάγκελα. Συνεχίζουμε απτόητοι.
Πολλή πέτρα και μπόλικα σημάδια εγκατάλειψης εδώ πάνω, παίζει στο κομμάτι του δρόμου που είμαστε τώρα να μην έχει πατήσει όχημα για χρόνια! Σε άλλο πέταλο πατάει το 610 μια πέτρα... αλλού ο τροχός, αλλού το τιμόνι, αλλού χέρια-πόδια, πάντως με λίγη τύχη έμεινα όρθιος!
Πού φτάσαμε; Δεν νομίζω αυτό να ήταν στο πρόγραμμα!
Άλλη μια πανοραμική:
Από εδώ και κάτω όμως; Χμ... δεν τα βλέπω καλά τα πράγματα. Από όσο είδαμε από εκεί που ήμασταν, υπήρχε σοβαρή πιθανότητα ο δρόμος να οδηγούσε σε αδιέξοδο (και γκρεμό). Άσε καλύτερα, αναστροφή και πίσω.
Ακολουθούμε έναν άλλο δρόμο. Αν συνέχιζε, πιθανόν να μας έβγαζε μέχρι ένα καταφύγιο και να κατεβαίναμε από εκεί.
Αμ δε... και αυτός αδιέξοδο!
Τουλάχιστον έχει φοβερή θέα από εδώ πάνω. Αν ήταν η ατμόσφαιρα και λίγο πιο καθαρή...
Με αυτά και με αυτά, πέρασαν λίγες ώρες. Αρκετά καθίσαμε, ώρα να ξανακατεβούμε στον πολιτισμό.
Κάτι γίνεται από κτηνοτροφία εδώ πάνω. Όταν ερχόμασταν, δεν είδαμε τίποτα.
Η κατάβαση έγινε από άλλο δρόμο, γεμάτο σανό που προφανώς έπεσε από διερχόμενα αγροτικά. Χώμα, τσιμέντο και άσφαλτος για το τέλος.
Επιστροφή στις βάσεις μας με την βεβαιότητα ότι θα πάρουμε τα βουνά πολλές φορές ακόμα.
(απλά πρέπει να οργανωθούμε κάπως καλύτερα... εγώ δηλαδή)
:l2:
