Two wheels Traveler
Μέλος
- Όνομα
- Αλέξανδρος
- Μοτό
- Africa twin 750
Όμορφη ημέρα σήμερα , λιακάδα και όλα δείχνουν
πως ήρθε η ώρα να ξεσκονίσω σιγά σιγά τη μότο...
Αραγμένη εδώ και καιρό , λίγο ο χειμώνας , λίγο οι αρρώστιες...πέρασε καιρός που δεν έχω τονωθεί ... με τα χιλιόμετρα να μένουν άγραφα...
Έχω στο μυαλό μου μία διαδρομή που χρόνια έχω να κάνω...
'' Κοντά είναι '' σκέφτομαι ... Χμμμ ... Είδωμεν ...
Η δουλειά τέλος για σήμερα ,
Σπίτι , ντύσιμο και γύρισμα το κλειδί στον διακόπτη...
Αυτό το ''βζζζζ'' που κάνει η τρόμπα κάθε φορά...άλλο πράγμα...με ξεσηκώνει !
Αμ έπος αμ έργον και σε λίγα δεκάλεπτα ( μην είμαστε και υπερβολικοί , βόλτα πάμε ) , βρίσκομαι πάνω από την Οινόη με κατεύθυνση τα Δερβενοχώρια .
Όσο ανεβαίνω το τοπίο γίνεται πανοραμικό , ανοίγει , και μαζί του ανοίγουν τα μάτια , η ψυχή , οι αισθήσεις...
Μπαίνω στο ασφάλτινο βουνό με στόχο την κορυφή , τα χρώματα πεντακάθαρα , το πράσινο με το μπλε δίνουν τρομερή εκτόνωση στα στερημένα μάτια του αναβάτη...
Ώσπου φτάνω στην κορυφή και σταματώ ...
Για να αγναντέψω τον διανυθέντα κάμπο , έπειτα τον Ευβοϊκό κόλπο με τη Εύβοια πίσω του και τα χιονισμένα βουνά της ...
Κλίκ και συνεχίζω , βγαίνω στο οροπέδιο στα Σκούρτα ...
Άπλα ... Πολύ άπλα εδώ πάνω...
Συνεχίζω και φτάνω σε διασταύρωση...
Πάνω από 8 χρόνια έχω να πάω προς Στεφάνι-Ελευσίνα...Μάλιστα την πρώτη φορά είχα περάσει βράδυ ψάχνωντας να βρω και εγώ δεν ξέρω τι...με το Aprilia που είχα τότε ... Άρε νιάτα !!!
Συνεχίζω και μετά από λίγο χαζεύοντας τριγύρω ξανασταματώ και αναρωτιέμαι...
2 Σκέψεις...
1ον) Πόσο όμορφα είναι τα χρώματα στη δύση του ηλίου ...
2ον) Γιατί δεν πήρα το Africa σε τέτοια μέρη ?
Κλείνω ζελατίνα , φτάνω Στεφάνη , την περνάω και σταματώ για κλίκ ...
Βγαίνοντας από αυτό το χωριό με κατεύθυνση Ελευσίνα , ξεκινά και ανοίγεται το βουνό , είναι απλά υπέροχο...
Είδατε που δύει ο ήλιος? Εκεί θα πάμε ...
Συνεχίζω ... Τα πνευμόνια αναπνέουν φρέσκο αεράκι του βουνού , η μύτη έχει αρχίσει να παγώνει , αλλά ποιός νοιάζεται ? Η ζελατίνα παραμένει ανοιχτή και ρουφάω εικόνες χρώματα και αρώματα...
Ώσπου φτάνω εδώ ...
Και ξυπνάω απ'το όνειρο ...
Δεν σχολιάζω , δεν θλίβομαι , δεν μιλώ ...
Αποφασίζω ότι δεν θα δώσω τίποτα σε αυτούς που το προκάλεσαν ...
Μόνο θα'θελα να ήξερα...το γιατί ...
Γυρίζω βλέμμα και ατενίζω την Ελευσίνα ... και σκέφτομαι ... το μυαλό παίρνει πάλι μπρος ...
Τα Ελευσίνια μυστήρια , τη θεά Δήμητρα , την αρχαία Ιερή πόλη που έφτασε στο απόγειο της μαζί με την Αθήνα , τότε...στα Αρχαία χρόνια , τον χρυσό αιώνα του Περικλή ...
1η Στο κιβώτιο και ρολάρω ξανά ...
Φτάνω Ελευσίνα και ακολουθώ τον παλιό δρόμο για Κόρινθο...
Στάση στο δρόμο καθώς ο ήλιος έχει αρχίσει να χρωματίζει γη και ουρανό , παίρνοντας μου τα μάτια κυριολεκτικά ...
( Η φώτο αδικεί τα χρώματα )
Αγαλλιάζω
...
Επόμενη στάση σε ένα μέρος που αποκαλούμε '' μπαλκόνι '' με την παρέα ...
Ηρεμώ ακόμα πιο πολύ ..
Κοιτάζω πίσω μου και βλέπω την μοτοσυκλέτα μου να με περιμένει να φύγουμε...
'' Τώρα καλή μου '' σκέφτομαι ... και πλησιάζω ...
Δεν κάνω λίγα χιλιόμετρα ακόμα μαζί της και πάλι σταματώ ...
Μου είναι αδύνατον να μην απολαύσω τον καμβά που φύση και άνθρωπος συνθέτουν μπροστά μου ...
Ο ορίζοντας έχει πάρει φωτιά ... Τόσο όσο και το μυαλό του ονειροπόλου αναβάτη ...
Φεύγω ...
Νιώθω γεμάτος ...
Και συνεχίζω την πορεία μου , φτάνωντας χωρίς σταματημό Λουτράκι ...
Εδώ θα ξαποστάσω για λίγο , θα ατενίσω απέναντι τη νήσο του Πέλοπα ...
Πλήρης !
Μόνο αυτό νιώθω τώρα ...
Υπάρχει όμως και ο γυρισμός , ο οποίος θα είναι σερί από εθνική αυτή τη φορά , ώντας βράδυ για τα καλά πλέον ...
Τελευταία στάση στον φωτισμένο Ισθμό ...
και την υπόσχεση ότι κάποια μέρα θα γυρίσω πάλι ...
Κλίκ στην αγαπημένη και ...
Way back home .
πως ήρθε η ώρα να ξεσκονίσω σιγά σιγά τη μότο...
Αραγμένη εδώ και καιρό , λίγο ο χειμώνας , λίγο οι αρρώστιες...πέρασε καιρός που δεν έχω τονωθεί ... με τα χιλιόμετρα να μένουν άγραφα...
Έχω στο μυαλό μου μία διαδρομή που χρόνια έχω να κάνω...
'' Κοντά είναι '' σκέφτομαι ... Χμμμ ... Είδωμεν ...
Η δουλειά τέλος για σήμερα ,
Σπίτι , ντύσιμο και γύρισμα το κλειδί στον διακόπτη...
Αυτό το ''βζζζζ'' που κάνει η τρόμπα κάθε φορά...άλλο πράγμα...με ξεσηκώνει !
Αμ έπος αμ έργον και σε λίγα δεκάλεπτα ( μην είμαστε και υπερβολικοί , βόλτα πάμε ) , βρίσκομαι πάνω από την Οινόη με κατεύθυνση τα Δερβενοχώρια .
Όσο ανεβαίνω το τοπίο γίνεται πανοραμικό , ανοίγει , και μαζί του ανοίγουν τα μάτια , η ψυχή , οι αισθήσεις...
Μπαίνω στο ασφάλτινο βουνό με στόχο την κορυφή , τα χρώματα πεντακάθαρα , το πράσινο με το μπλε δίνουν τρομερή εκτόνωση στα στερημένα μάτια του αναβάτη...
Ώσπου φτάνω στην κορυφή και σταματώ ...
Για να αγναντέψω τον διανυθέντα κάμπο , έπειτα τον Ευβοϊκό κόλπο με τη Εύβοια πίσω του και τα χιονισμένα βουνά της ...
Κλίκ και συνεχίζω , βγαίνω στο οροπέδιο στα Σκούρτα ...
Άπλα ... Πολύ άπλα εδώ πάνω...
Συνεχίζω και φτάνω σε διασταύρωση...
Πάνω από 8 χρόνια έχω να πάω προς Στεφάνι-Ελευσίνα...Μάλιστα την πρώτη φορά είχα περάσει βράδυ ψάχνωντας να βρω και εγώ δεν ξέρω τι...με το Aprilia που είχα τότε ... Άρε νιάτα !!!
Συνεχίζω και μετά από λίγο χαζεύοντας τριγύρω ξανασταματώ και αναρωτιέμαι...
2 Σκέψεις...
1ον) Πόσο όμορφα είναι τα χρώματα στη δύση του ηλίου ...
2ον) Γιατί δεν πήρα το Africa σε τέτοια μέρη ?
Κλείνω ζελατίνα , φτάνω Στεφάνη , την περνάω και σταματώ για κλίκ ...
Βγαίνοντας από αυτό το χωριό με κατεύθυνση Ελευσίνα , ξεκινά και ανοίγεται το βουνό , είναι απλά υπέροχο...
Είδατε που δύει ο ήλιος? Εκεί θα πάμε ...
Συνεχίζω ... Τα πνευμόνια αναπνέουν φρέσκο αεράκι του βουνού , η μύτη έχει αρχίσει να παγώνει , αλλά ποιός νοιάζεται ? Η ζελατίνα παραμένει ανοιχτή και ρουφάω εικόνες χρώματα και αρώματα...
Ώσπου φτάνω εδώ ...
Και ξυπνάω απ'το όνειρο ...
Δεν σχολιάζω , δεν θλίβομαι , δεν μιλώ ...
Αποφασίζω ότι δεν θα δώσω τίποτα σε αυτούς που το προκάλεσαν ...
Μόνο θα'θελα να ήξερα...το γιατί ...
Γυρίζω βλέμμα και ατενίζω την Ελευσίνα ... και σκέφτομαι ... το μυαλό παίρνει πάλι μπρος ...
Τα Ελευσίνια μυστήρια , τη θεά Δήμητρα , την αρχαία Ιερή πόλη που έφτασε στο απόγειο της μαζί με την Αθήνα , τότε...στα Αρχαία χρόνια , τον χρυσό αιώνα του Περικλή ...
1η Στο κιβώτιο και ρολάρω ξανά ...
Φτάνω Ελευσίνα και ακολουθώ τον παλιό δρόμο για Κόρινθο...
Στάση στο δρόμο καθώς ο ήλιος έχει αρχίσει να χρωματίζει γη και ουρανό , παίρνοντας μου τα μάτια κυριολεκτικά ...
( Η φώτο αδικεί τα χρώματα )
Αγαλλιάζω
...
Επόμενη στάση σε ένα μέρος που αποκαλούμε '' μπαλκόνι '' με την παρέα ...
Ηρεμώ ακόμα πιο πολύ ..
Κοιτάζω πίσω μου και βλέπω την μοτοσυκλέτα μου να με περιμένει να φύγουμε...
'' Τώρα καλή μου '' σκέφτομαι ... και πλησιάζω ...
Δεν κάνω λίγα χιλιόμετρα ακόμα μαζί της και πάλι σταματώ ...
Μου είναι αδύνατον να μην απολαύσω τον καμβά που φύση και άνθρωπος συνθέτουν μπροστά μου ...
Ο ορίζοντας έχει πάρει φωτιά ... Τόσο όσο και το μυαλό του ονειροπόλου αναβάτη ...
Φεύγω ...
Νιώθω γεμάτος ...
Και συνεχίζω την πορεία μου , φτάνωντας χωρίς σταματημό Λουτράκι ...
Εδώ θα ξαποστάσω για λίγο , θα ατενίσω απέναντι τη νήσο του Πέλοπα ...
Πλήρης !
Μόνο αυτό νιώθω τώρα ...
Υπάρχει όμως και ο γυρισμός , ο οποίος θα είναι σερί από εθνική αυτή τη φορά , ώντας βράδυ για τα καλά πλέον ...
Τελευταία στάση στον φωτισμένο Ισθμό ...
και την υπόσχεση ότι κάποια μέρα θα γυρίσω πάλι ...
Κλίκ στην αγαπημένη και ...
Way back home .
Πάντα όρθιοι συνφορουμίτες !
Two Wheels Traveller
Τελευταία επεξεργασία:
