Aldebaran
Πορτοκαλί μέλος.
- Όνομα
- Γιάννης
- Μοτό
-
KTM 690 Enduro '08
Voge SR4 Max
Περιμένοντας τη στιγμή που θα μπαίνω στο ιπτάμενο πουλί για να πάω για το μεροκάματο, προσπαθώ να μαζέψω χιλιόμετρο για να φορτώσω μπαταρίες.
Δυστηχώς η χαρμάνα (μπάρκο) προμηνύεται μεγάλη.
Δε θα γράψω πολλά γιατί χρόνος δεν υπάρχει πλέον.
Εχθές, ξεκίνησα να κάνω ένα τουρ αρκετών χιλιομέτρων το οποίο είχα σκοπό να το κάνω από καιρο.
Και αυτό στην Πελλοπόνησο, γιατί αυτό το μέρος θέλει πολλές, μα πάαρα πολλές μέρες για να το εξερευνήσεις και να πεις ότι ναι, έχω πλέον γυρίσει το Μωριά απ'άκρη σε άκρη και έχω δει όλες του τις ομορφιές.
Να μου πεις, πως θα δεις ένα μέρος περνώντας τα μέρη οδηγώντας, εν κινήση?
Πως, με μια ημερήσια βόλτα αντοχής 950 χλμ, θα μπορέσεις να δεις τα μέρη του πανέμορφου αυτού τόπου.
Κι όμως, ο κάθε περιηγητής έχει το δικό του τρόπο να ταξιδεύει και να αποκομίζει εμπειρίες, γιατί στην τελική δεν παίζει τίποτα άλλο ρόλο, ούτε τα λεφτά, όυτε η δόξα, ούτε η επιτυχία προσωπική ή επαγγελματική, ούτε τίποτα, παρα μόνο τι εμπειρίες έχει ο καθείς, όταν έρθει εκείνη η στερνή ώρα που θα γυρίσεις πίσω να δεις την παρελθούσα πορεία σου.
Θα σκεφτείς ότι έχεις μετανιώσει για ορισμένα πράγματα και μακάρι να γυρνούσες τον χρόνο πίσω για να επανορθώσεις?
Θα σκεφτείς ότι έκανες οικονομίες και μάζεψες λεφτά και μπορεί να είσαι στο νοσοκομείο, αλλά τουλάχιστον έχεις φουσκωμένους λογαριασμούς?
Θα σκεφτείς ότι πέτυχες επαγγελματικά και ήσουν ένας καθώς πρέπει καταξιωμένος κύριος που η κοινωνία τον είχε ψηλά?
Η θα σκεφτείς και θα πεις φωναχτά "ΤΙ ΓΑΜΑΤΗ ΒΟΛΤΑ ΗΤΑΝ ΑΥΤΗ ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ ΜΟΥ!!" γιατί πρόλαβες και έβγαλες όλα σου τα απωθημένα, έζησες έντονα τα πάθη σου και ξεχύλησε η ζωή σου εμπειρίες?
Ας αφήσω όμως τις φιλοσοφίες και ας περάσω στο κυρίως πιάτο.
Βρέθηκα με τον petros KLR στο Περίπτερο, είπαμε τα σεα και τα μέα μας, ήπιαμε το καφεδάκι μας και τα παιδιά αναχώρησαν για το Κρανίδι.
Εγώ, έκατσα λίγο ακόμα για να τελειώσω τον καφέ και να κάνω ακόμα ένα τσιγάρο από αυτά που θα έκανα αν δεν το είχα κόψει.
Ντυθηκα, φόρεσα τη γκρανάρα μου και ξεχύθηκα στην άσφαλτο σαν μόλις να έκλεψα το Tracer.
Ακολούθησα αυτη σχεδόν τη διαδρομή. Κύριος σκοπός ήταν να περάσω το καινούργιο κομμάτι Φωκιανός - Κυπαρρίσι, να στρίψω στο εκπληκτικό πέρασμα μέσα απ'τον Ταύγετο από Σπάρτη για Καλαμάτα και τέλος, να επισκεφτώ τα πάτρια εδάφη της μάνας μου, την Ανατολική (Μέσα) Μάνη και συγκεκριμένα τη Βάθεια Λακωνίας.
Δυστηχώς η χαρμάνα (μπάρκο) προμηνύεται μεγάλη.
Δε θα γράψω πολλά γιατί χρόνος δεν υπάρχει πλέον.
Εχθές, ξεκίνησα να κάνω ένα τουρ αρκετών χιλιομέτρων το οποίο είχα σκοπό να το κάνω από καιρο.
Και αυτό στην Πελλοπόνησο, γιατί αυτό το μέρος θέλει πολλές, μα πάαρα πολλές μέρες για να το εξερευνήσεις και να πεις ότι ναι, έχω πλέον γυρίσει το Μωριά απ'άκρη σε άκρη και έχω δει όλες του τις ομορφιές.
Να μου πεις, πως θα δεις ένα μέρος περνώντας τα μέρη οδηγώντας, εν κινήση?
Πως, με μια ημερήσια βόλτα αντοχής 950 χλμ, θα μπορέσεις να δεις τα μέρη του πανέμορφου αυτού τόπου.
Κι όμως, ο κάθε περιηγητής έχει το δικό του τρόπο να ταξιδεύει και να αποκομίζει εμπειρίες, γιατί στην τελική δεν παίζει τίποτα άλλο ρόλο, ούτε τα λεφτά, όυτε η δόξα, ούτε η επιτυχία προσωπική ή επαγγελματική, ούτε τίποτα, παρα μόνο τι εμπειρίες έχει ο καθείς, όταν έρθει εκείνη η στερνή ώρα που θα γυρίσεις πίσω να δεις την παρελθούσα πορεία σου.
Θα σκεφτείς ότι έχεις μετανιώσει για ορισμένα πράγματα και μακάρι να γυρνούσες τον χρόνο πίσω για να επανορθώσεις?
Θα σκεφτείς ότι έκανες οικονομίες και μάζεψες λεφτά και μπορεί να είσαι στο νοσοκομείο, αλλά τουλάχιστον έχεις φουσκωμένους λογαριασμούς?
Θα σκεφτείς ότι πέτυχες επαγγελματικά και ήσουν ένας καθώς πρέπει καταξιωμένος κύριος που η κοινωνία τον είχε ψηλά?
Η θα σκεφτείς και θα πεις φωναχτά "ΤΙ ΓΑΜΑΤΗ ΒΟΛΤΑ ΗΤΑΝ ΑΥΤΗ ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ ΜΟΥ!!" γιατί πρόλαβες και έβγαλες όλα σου τα απωθημένα, έζησες έντονα τα πάθη σου και ξεχύλησε η ζωή σου εμπειρίες?
Ας αφήσω όμως τις φιλοσοφίες και ας περάσω στο κυρίως πιάτο.
Βρέθηκα με τον petros KLR στο Περίπτερο, είπαμε τα σεα και τα μέα μας, ήπιαμε το καφεδάκι μας και τα παιδιά αναχώρησαν για το Κρανίδι.
Εγώ, έκατσα λίγο ακόμα για να τελειώσω τον καφέ και να κάνω ακόμα ένα τσιγάρο από αυτά που θα έκανα αν δεν το είχα κόψει.
Ντυθηκα, φόρεσα τη γκρανάρα μου και ξεχύθηκα στην άσφαλτο σαν μόλις να έκλεψα το Tracer.
Ακολούθησα αυτη σχεδόν τη διαδρομή. Κύριος σκοπός ήταν να περάσω το καινούργιο κομμάτι Φωκιανός - Κυπαρρίσι, να στρίψω στο εκπληκτικό πέρασμα μέσα απ'τον Ταύγετο από Σπάρτη για Καλαμάτα και τέλος, να επισκεφτώ τα πάτρια εδάφη της μάνας μου, την Ανατολική (Μέσα) Μάνη και συγκεκριμένα τη Βάθεια Λακωνίας.