Το τηλέφωνο χτύπησε. Στην άλλη άκρη της γραμμής μια οικεία φωνή από το παρελθόν.
- Έλα φίλε, εδώ Δημήτρης (Δίας). Πήρα το μήνυμα σου... νόμιζα ότι ήσουν Αθήνα.
- Δημήτρη εδώ είμαι προς το παρόν. Αν δεν έγραφες στο φορουμ θα έλεγα ότι και εσύ ήσουν Λάρισα αλλά είδα ότι ήρθες στην πόλη.
- Σωκράτη θα είμαι για δύο βδομάδες ακόμα Χαλκίδα.
- Ευκαιρία να βρεθούμε τότε.
- Οπωσδήποτε έστω και για έναν καφέ. Αν και είδα ότι έχετε ωραία μέρη τριγύρω.
- Αν είσαι με μηχανή άσ' το πάνω μου!
- Σουπερ... Θα έρθει και ένας φίλος...
Κάπως έτσι τα είπαμε με τον Δημήτρη και δεν ήθελε πολύ... για να πάρουμε τα βουνά με μια μίνι καταδρομική σε μία από τις δύο must διαδρομές με αφετηρία την Χαλκίδα.
Η πρώτη πιο πεδινή. Είναι η "κλασσική" Ψαχνά - Προκόπι με κάποιες ον-off παραποτάμιες παρεκκλίσεις. Όχι άδικα θεωρείται οδηγική απόλαυση μιας και δεν είναι λίγοι αυτοί που έμαθαν να στρίβουν στα συνεχόμενα ασφάλτινα στροφιλίκα αυτής της καταπράσινης διαδρομής. Ο Δημήτρης είχε προλάβει ήδη να πάρει γεύση από εκεί οπότε αυτόματα περάσαμε στο plan 'b'... λέγε με "Ανάβαση στην Δίρφυ".
Η Δίρφυ είναι το ψηλότερο και συνάμα πιο όμορφο βουνό της Εύβοιας. Γνωστός, κυρίως χειμερινός, προορισμός το γραφικό χωριό Στενή (Κάτω και Άνω Στενή). Εμείς δυστυχώς δεν είχαμε πολύ ώρα στην διάθεση μας αφού ήταν καθημερινή και λόγω δουλειάς του Δημήτρη ξεκινήσαμε νωρίς απογευματάκι με την νύχτα τέτοια εποχή να πέφτει αρκετά νωρίς. Η παρέα... 4 άτομα, 3 μηχανές. Την διτροχη τριάδα συμπλήρωσε ο Ηλίας φίλος του Δημήτρη που και αυτός έτυχε να βρίσκεται στην άγνωστη για αυτούς περιοχή. Από την μεριά μου έστησα μια μίνι απαγωγή και ήμουν με συνοδεία και φυσικά έπαιξα τον ρόλο του ξεναγού. (βλ. ευκαιρία έψαχνα).
Αρκετά όμως με τα λόγια, ας περάσουμε στις πράξεις...
Η πρώτη στάση ιδανική για να ικανοποιήσει τις φυσιολατρικές μας ανησυχίες:
Η βρύση του γιατρού:
2η στάση ανηφορίζοντας μετά την Άνω Στενή:
3η στάση πηγαίνοντας προς το καταφύγιο:
Όμορφο μέρος για μερικές "αυθόρμητες" φωτογραφίες:
Ηλίας:
Δημήτρης:
Και ένας άσχετος...
Δυστυχώς ο χρόνος πέρασε γρήγορα και η νύχτα άπλωσε το πέπλο της στην περιοχή. Επομένως επιστροφή στον πολιτισμό σε ένα από τα cafe στην Στενή για να πούμε καμιά κουβέντα πριν χωρίσουν οι δρόμοι μας στην Χαλκίδα.
Αααααααα!
Καταδρομική σημαίνει ότι αφήνεις πράγματα... εκτός. Επομένως για την πληρότητα του θέματος ανασύρω λίγες φώτο της περιοχής από το αρχείο (καλοκαίρι 2014)...
Η Στενή Ευβοίας:
Αγία Κυριακή στην Κάμπια Στενής:
Και το cafe που καθίσαμε με τα παιδιά... (αν και η περιοχή προσφέρεται και για καλή μάσα).
Και εις άλλα με υγεία!
- Έλα φίλε, εδώ Δημήτρης (Δίας). Πήρα το μήνυμα σου... νόμιζα ότι ήσουν Αθήνα.
- Δημήτρη εδώ είμαι προς το παρόν. Αν δεν έγραφες στο φορουμ θα έλεγα ότι και εσύ ήσουν Λάρισα αλλά είδα ότι ήρθες στην πόλη.
- Σωκράτη θα είμαι για δύο βδομάδες ακόμα Χαλκίδα.
- Ευκαιρία να βρεθούμε τότε.
- Οπωσδήποτε έστω και για έναν καφέ. Αν και είδα ότι έχετε ωραία μέρη τριγύρω.
- Αν είσαι με μηχανή άσ' το πάνω μου!
- Σουπερ... Θα έρθει και ένας φίλος...
Κάπως έτσι τα είπαμε με τον Δημήτρη και δεν ήθελε πολύ... για να πάρουμε τα βουνά με μια μίνι καταδρομική σε μία από τις δύο must διαδρομές με αφετηρία την Χαλκίδα.
Η πρώτη πιο πεδινή. Είναι η "κλασσική" Ψαχνά - Προκόπι με κάποιες ον-off παραποτάμιες παρεκκλίσεις. Όχι άδικα θεωρείται οδηγική απόλαυση μιας και δεν είναι λίγοι αυτοί που έμαθαν να στρίβουν στα συνεχόμενα ασφάλτινα στροφιλίκα αυτής της καταπράσινης διαδρομής. Ο Δημήτρης είχε προλάβει ήδη να πάρει γεύση από εκεί οπότε αυτόματα περάσαμε στο plan 'b'... λέγε με "Ανάβαση στην Δίρφυ".
Η Δίρφυ είναι το ψηλότερο και συνάμα πιο όμορφο βουνό της Εύβοιας. Γνωστός, κυρίως χειμερινός, προορισμός το γραφικό χωριό Στενή (Κάτω και Άνω Στενή). Εμείς δυστυχώς δεν είχαμε πολύ ώρα στην διάθεση μας αφού ήταν καθημερινή και λόγω δουλειάς του Δημήτρη ξεκινήσαμε νωρίς απογευματάκι με την νύχτα τέτοια εποχή να πέφτει αρκετά νωρίς. Η παρέα... 4 άτομα, 3 μηχανές. Την διτροχη τριάδα συμπλήρωσε ο Ηλίας φίλος του Δημήτρη που και αυτός έτυχε να βρίσκεται στην άγνωστη για αυτούς περιοχή. Από την μεριά μου έστησα μια μίνι απαγωγή και ήμουν με συνοδεία και φυσικά έπαιξα τον ρόλο του ξεναγού. (βλ. ευκαιρία έψαχνα).
Αρκετά όμως με τα λόγια, ας περάσουμε στις πράξεις...
Η πρώτη στάση ιδανική για να ικανοποιήσει τις φυσιολατρικές μας ανησυχίες:
Η βρύση του γιατρού:
2η στάση ανηφορίζοντας μετά την Άνω Στενή:
3η στάση πηγαίνοντας προς το καταφύγιο:
Όμορφο μέρος για μερικές "αυθόρμητες" φωτογραφίες:
Ηλίας:
Δημήτρης:
Και ένας άσχετος...
Δυστυχώς ο χρόνος πέρασε γρήγορα και η νύχτα άπλωσε το πέπλο της στην περιοχή. Επομένως επιστροφή στον πολιτισμό σε ένα από τα cafe στην Στενή για να πούμε καμιά κουβέντα πριν χωρίσουν οι δρόμοι μας στην Χαλκίδα.
Αααααααα!
Καταδρομική σημαίνει ότι αφήνεις πράγματα... εκτός. Επομένως για την πληρότητα του θέματος ανασύρω λίγες φώτο της περιοχής από το αρχείο (καλοκαίρι 2014)...
Η Στενή Ευβοίας:
Αγία Κυριακή στην Κάμπια Στενής:
Και το cafe που καθίσαμε με τα παιδιά... (αν και η περιοχή προσφέρεται και για καλή μάσα).
Και εις άλλα με υγεία!
Τελευταία επεξεργασία:
