Το ραντεβού μας είχε οριστεί κάπου κοντά στη έξοδο της πόλης. Χαιρετούρες και τα σχετικά, πάτημα μίζας και σε λιγότερο από 10 λεπτά πατούσαμε ήδη χώμα.
Ένα τελευταίο τσεκ στα ελαστικά και φύγαμε!
Όπου λιβαδάκι και ο Αστακός μέσα!
Μετά από καμιά 35αρια χλμ δασικού χωματόδρομου φτάσαμε στο ξέφωτο της Μονής Σουρβιάς όπου και αράξαμε για ένα καφεδάκι. Το δάσος οξιάς που υπάρχει στην περιοχή μας καλωσόριζε με ένα γλυκό αεράκι. Χάρτες απλώθηκαν στο πράσινο χορτάρι, διαδρομές χαράχτηκαν, πλάνα καταστρώθηκαν...
Η τέλεια ευκαιρία να διαλέξει κι ο Αστακός τα νέα του αυτοκόλλητα...
Το τοπίο γύρω μας..
Ξεκουραστήκαμε, κυλιστήκαμε
στο καλύτερο σεντόνι της εποχής και ξανά καβαλήσαμε για πίσω...
Η συνέχεια σε βίντεο...