Επειδή την Κυριακή τους χωμάτινους δεν τους προλαβαίνω σίγουρα και τους ασφάλτινους παίζεται, είπα σήμερα να δώσω μια καταδρομική μέχρι την ορεινή Κορίνθια και συγκεκριμένα να επισκεφτώ την Παναγία του Βράχου στο χωριό Κάτω Ταρσός.
Από παλιά εθνική φυσικά ως το Ξυλόκαστρο και από εκεί ανάβαση μέχρι τα Μεσαία Τρίκαλα. Από εκεί βουρ δεξιά προς Καρυα και μετά αριστερά προς Φενεό. Ακολούθησα στην συνέχεια την έξοδο προς Άνω Ταρσο και πριν μπω στο χωριό, στα αριστερά πήρα δασικό που ενώνει τον Άνω με τον Κάτω Ταρσό. Μέσα στον χωριό υπάρχουν ταμπέλες που σε οδηγούν μέσα από 3χλν δασικού στην Μονή.
Μετά αφού είχαν στεγνώσει ευτυχώς οι πρωινές υγρασίες τέσταρα τα skout στην άσφαλτο (τα οποία μου άφησαν τις καλυτερες εντυπωσεις) ακολουθώντας την ίδια διαδρομή μέχρι τα Κάτω Τρίκαλα, απ´ όπου λίγο πιο κάτω ακολούθησα έναν ξεχασμένο επαρχιακό προς τα χωριά Παναριτι και Βελίνα. Μετά το τελευταίο έπεσα στην οδό Στυμφαλίας-Κιατου και κατρακύλησα μέχρι την παραλία απ´ όπου πήρα τον δρόμο της επιστροφής.
Μικρή βόλτα αλλά οι μπαταρίες γέμισαν και οι εντυπώσεις στην άσφαλτο από τα καινούργια ελαστικά άριστες όπως προανέφερα.
Από παλιά εθνική φυσικά ως το Ξυλόκαστρο και από εκεί ανάβαση μέχρι τα Μεσαία Τρίκαλα. Από εκεί βουρ δεξιά προς Καρυα και μετά αριστερά προς Φενεό. Ακολούθησα στην συνέχεια την έξοδο προς Άνω Ταρσο και πριν μπω στο χωριό, στα αριστερά πήρα δασικό που ενώνει τον Άνω με τον Κάτω Ταρσό. Μέσα στον χωριό υπάρχουν ταμπέλες που σε οδηγούν μέσα από 3χλν δασικού στην Μονή.
Μετά αφού είχαν στεγνώσει ευτυχώς οι πρωινές υγρασίες τέσταρα τα skout στην άσφαλτο (τα οποία μου άφησαν τις καλυτερες εντυπωσεις) ακολουθώντας την ίδια διαδρομή μέχρι τα Κάτω Τρίκαλα, απ´ όπου λίγο πιο κάτω ακολούθησα έναν ξεχασμένο επαρχιακό προς τα χωριά Παναριτι και Βελίνα. Μετά το τελευταίο έπεσα στην οδό Στυμφαλίας-Κιατου και κατρακύλησα μέχρι την παραλία απ´ όπου πήρα τον δρόμο της επιστροφής.
Μικρή βόλτα αλλά οι μπαταρίες γέμισαν και οι εντυπώσεις στην άσφαλτο από τα καινούργια ελαστικά άριστες όπως προανέφερα.