Παναγιώτης Κ.
Μέλος
Η επιστροφή μου από το Μουτζέλλο το 2011 μου έκρυβε μια δυσάρεστη έκλπληξη με την μορφή του πατιναρίσματος των δίσκων του Ντέρο.
Τί το πιο φυσιολογικό θα μου πείτε, αλλά οι δίσκοι (μαζί με την ντίζα, προληπτικά) είχαν αλλαχτεί τον Γενάρη, εξ ου και η έκπληξη. Πίσω στην αντιπροσωπεία λοιπόν όπου και αντικαθιστώνται και πάλι οι δίσκοι μιάς και το μόνο που μπορούσαμε να σκεφτούμε ήταν αστοχία υλικού. Νέοι δίσκοι λοιπόν, φόρτωμα για κάμπινγκ στην Θάσο και με το που βγαίνω στο νησί, μετά απο λίγα χιλιόμετρα, πατινάρισμα ξανά............. Ψύχραιμη ανάλυση των δεδομένων, δεν χαλάμε τις διακοπούλες μας, απλά αποφεύγουμε τα απότομα ανοίγματα και όλα καλά. Επιστροφή στην Καβάλα και ψάξιμο της αιτίας, μιας και δύο φορές αστοχία υλικού απλά δεν παίζει. Ή λοιπόν κάτι δεν είχε μπει σωστά, ή η βλάβη προερχόταν από κάπου αλλού, αλλά από πού; Πρίν λοιπόν ανοίξουμε να δούμε μήπως είχε μπεί κάτι ανάποδα, έρευνα και μελέτη του τί άλλο θα μπορούσε να συμβαίνει. Εκεί πάνω τρώω φλασιά και θυμάμαι πως ακριβώς πριν αρχίσει το πρώτο πατινάρισμα στην Ιταλία, είχα αισθανθεί ένα κρακ στο χέρι πατώντας τον συμπλέκτη. Και εκεί ήταν όλο το μυστικό.
Έχουμε λοιπόν και λέμε: Αυτό είναι το πλαινό καπάκι του εμπρός γραναζιού:
Στην τρύπα επάνω αριστερά φωλιάζει ο μεγάλος πείρος που καθώς τον τραβάει η ντίζα, αυτός γυρίζει και σπρώχνει προς τα μέσα τον μικρό πείρο, και αυτός απομακρύνει τους δίσκους.
Τί είχε συμβεί; Η φωλιά αυτή έχει φυτευτά μέσα της δυο ρουλεμάν, ένα πάνω και ένα κάτω. Στα δεκατρία χρόνια (τότε), η λαστιχένια τσιμούχα χωρίς να έχει οπτική φθορά, είχε χάσει την πλήρη στεγανότητά της. Βάζουμε τώρα στην εξίσωση τα πάρα πολλά βρόχινα χιλιόμετρα (αρκετά μάλιστα με κατακλυσμιαία φαινόμενα), την έλλειψη κεντρικού σταντ που μετά από αυτά τα ταξίδια αλλά και μετά τα πλυσίματα οδηγούσε τα νερά στην αριστερή πλευρά του κινητήρα και άρα στη περιοχή της τσιμούχας, βάλε και το κρακ που είχα αισθανθεί στο χέρι και τί έχουμε; Δύο όμορφα διαλυμένα ρουλεμάν και έναν ελαφρά σκουριασμένο πείρο.......... Στην φώτο μπορείτε να δείτε πως απο το πάνω ρουλεμάν λείπουν κάποιες μπίλιες (το κρακ που λέγαμε).
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα οι πείροι να μην επιστρέφουν στην σωστή τους θέση και ο μικρός να εξακολουθεί να πιέζει τους δίσκους προς την αποσύμπλεξη. Στο πρώτο χοντρό ζόρι = πατινάρισμα.
Λύσεις:
Επιστρέφοντας σπίτι το καπάκι από την Γερμανία με περίμενε, ανοίχτηκε και αυτό και αφού διαπίστωσα την άριστη κατάστση, το περιποιήθηκα και αυτό με γράσο θαλάσσης, και μπήκε στην θέση του.
Δίδαγμα. Το γαμωκάπακο αυτό πιάνει με τέσσερεις βίδες, το βάλε βγάλε είναι αστεία υπόθεση, το ίδιο και το καθάρισμά του, της φωλιάς και των πείρων. Κάτι όμως που ποτέ στα δεκατρία χρόνια δεν το είχα κάνει γιατί δεν το ήξερα και δεν το φανταζόμουν. Οι έχοντες λοιπόν Βαραντέρο ή άλλα μηχανάκια με παρόμοιο σύστημα, αν δεν μπορείτε να το κάνετε μόνοι σας, ζητήστε απο τον μάστορα να το κάνει, είναι δέκα λεπτά δουλειά. Αν το ήξερα θα με είχε γλυτώσει από ταλαιπωρία και (το κυριότερο) απο τα κακεντρχη σχόλια του απεχθούς Γιαμαχάκια και μερικών ακόμα, φιλοευρωπαίων νεκρόφιλων...............
Τί το πιο φυσιολογικό θα μου πείτε, αλλά οι δίσκοι (μαζί με την ντίζα, προληπτικά) είχαν αλλαχτεί τον Γενάρη, εξ ου και η έκπληξη. Πίσω στην αντιπροσωπεία λοιπόν όπου και αντικαθιστώνται και πάλι οι δίσκοι μιάς και το μόνο που μπορούσαμε να σκεφτούμε ήταν αστοχία υλικού. Νέοι δίσκοι λοιπόν, φόρτωμα για κάμπινγκ στην Θάσο και με το που βγαίνω στο νησί, μετά απο λίγα χιλιόμετρα, πατινάρισμα ξανά............. Ψύχραιμη ανάλυση των δεδομένων, δεν χαλάμε τις διακοπούλες μας, απλά αποφεύγουμε τα απότομα ανοίγματα και όλα καλά. Επιστροφή στην Καβάλα και ψάξιμο της αιτίας, μιας και δύο φορές αστοχία υλικού απλά δεν παίζει. Ή λοιπόν κάτι δεν είχε μπει σωστά, ή η βλάβη προερχόταν από κάπου αλλού, αλλά από πού; Πρίν λοιπόν ανοίξουμε να δούμε μήπως είχε μπεί κάτι ανάποδα, έρευνα και μελέτη του τί άλλο θα μπορούσε να συμβαίνει. Εκεί πάνω τρώω φλασιά και θυμάμαι πως ακριβώς πριν αρχίσει το πρώτο πατινάρισμα στην Ιταλία, είχα αισθανθεί ένα κρακ στο χέρι πατώντας τον συμπλέκτη. Και εκεί ήταν όλο το μυστικό.
Έχουμε λοιπόν και λέμε: Αυτό είναι το πλαινό καπάκι του εμπρός γραναζιού:
Στην τρύπα επάνω αριστερά φωλιάζει ο μεγάλος πείρος που καθώς τον τραβάει η ντίζα, αυτός γυρίζει και σπρώχνει προς τα μέσα τον μικρό πείρο, και αυτός απομακρύνει τους δίσκους.
Τί είχε συμβεί; Η φωλιά αυτή έχει φυτευτά μέσα της δυο ρουλεμάν, ένα πάνω και ένα κάτω. Στα δεκατρία χρόνια (τότε), η λαστιχένια τσιμούχα χωρίς να έχει οπτική φθορά, είχε χάσει την πλήρη στεγανότητά της. Βάζουμε τώρα στην εξίσωση τα πάρα πολλά βρόχινα χιλιόμετρα (αρκετά μάλιστα με κατακλυσμιαία φαινόμενα), την έλλειψη κεντρικού σταντ που μετά από αυτά τα ταξίδια αλλά και μετά τα πλυσίματα οδηγούσε τα νερά στην αριστερή πλευρά του κινητήρα και άρα στη περιοχή της τσιμούχας, βάλε και το κρακ που είχα αισθανθεί στο χέρι και τί έχουμε; Δύο όμορφα διαλυμένα ρουλεμάν και έναν ελαφρά σκουριασμένο πείρο.......... Στην φώτο μπορείτε να δείτε πως απο το πάνω ρουλεμάν λείπουν κάποιες μπίλιες (το κρακ που λέγαμε).
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα οι πείροι να μην επιστρέφουν στην σωστή τους θέση και ο μικρός να εξακολουθεί να πιέζει τους δίσκους προς την αποσύμπλεξη. Στο πρώτο χοντρό ζόρι = πατινάρισμα.
Λύσεις:
- Καινούργιο καπάκι κομπλέ - δεν σφάξανε.
- Αλλαγή των ρουλεμάν. Δυστυχώς η φωλιά είναι "τυφλή", ήθελε εξολκέα και μετά πιθανόν τόρνο και λίγο μεγαλύτερα ρουλεμάν - ξανά δεν σφάξανε.
- E-bay. Βρέθηκε λοιπόν καπάκι σε πολύ καλή κατάσταση και πάρθηκε σε χαμηλή τιμή.
Επιστρέφοντας σπίτι το καπάκι από την Γερμανία με περίμενε, ανοίχτηκε και αυτό και αφού διαπίστωσα την άριστη κατάστση, το περιποιήθηκα και αυτό με γράσο θαλάσσης, και μπήκε στην θέση του.
Δίδαγμα. Το γαμωκάπακο αυτό πιάνει με τέσσερεις βίδες, το βάλε βγάλε είναι αστεία υπόθεση, το ίδιο και το καθάρισμά του, της φωλιάς και των πείρων. Κάτι όμως που ποτέ στα δεκατρία χρόνια δεν το είχα κάνει γιατί δεν το ήξερα και δεν το φανταζόμουν. Οι έχοντες λοιπόν Βαραντέρο ή άλλα μηχανάκια με παρόμοιο σύστημα, αν δεν μπορείτε να το κάνετε μόνοι σας, ζητήστε απο τον μάστορα να το κάνει, είναι δέκα λεπτά δουλειά. Αν το ήξερα θα με είχε γλυτώσει από ταλαιπωρία και (το κυριότερο) απο τα κακεντρχη σχόλια του απεχθούς Γιαμαχάκια και μερικών ακόμα, φιλοευρωπαίων νεκρόφιλων...............
ποσα χιλιομετρα εχει πανω τελικα το μαχιμο Varadero?