Το δεκαπενταύγουστο ο κόσμος πάει θάλασσα να δροσιστεί από την ζέστη λέει.
Μέγα λάθος , αφήστε τους να τραβιούνται στην κοσμοσυρροή και στα 38 άρια και πάμε στα βουνά να δροσιστούμε.
Και θα βρείτε καλή δροσιά αν πάτε βόρεια ψηλά και με σκεπτικό : έλα μωρέ 15αύγουστος είναι πόσο κρύο θα κάνει για να πάρω έξτρα ρούχα.
Και αν συνδυαστεί με το νόμο : “τίποτε δεν είναι τόσο κακό που δεν μπορεί να γίνει χειρότερο” τότε θα … ψυχθείτε ικανοποιητικά … μην βιάζεστε !
Εναρκτήριο τουφέκισμα πρωί και στάση στο φούρνο , ο καιρός όμως δεν κατάλαβε ότι έχουμε Αύγουστο και κοιταζόμαστε με απορία.
Στην πάντα βαρετή Εγνατία με κατεύθυνση την Κοζάνη όπου και θα βγούμε , οι αεραγωγοί κλείνουν ερμητικά το κρύο όμως τρυπώνει αλλά ποιος σταματά τώρα να βάλει έξτρα ρούχο (αν έχει !).
Επιτέλους αφήνουμε την βαρετή ευθεία και στην έξοδο της Κοζάνης τραβάμε απέναντι μέσα από τον κάμπο για Ακρινή όπου θα ξεκινήσουμε την ανάβαση
για Βέρμιο από την δυτική πλευρά.
Σχεδόν αμέσως και με τις πρώτες ανηφορικές στροφές ξυπνάμε από το λήθαργο του κάμπου με τις ευθείες και απολαμβάνουμε
στροφές και τοπία.
Μετά τον οικισμό Προφήτη Ηλία ξεκινά το χώμα για τα γυμνά υψίπεδα του Βερμίου.
Εδώ ο συνοδοιπόρος Μήτσος των Καρδαμιτσίων (πως λέμε Λουδοβίκος των Ανωγείων) έχει ένα περίεργο προαίσθημα ότι κάτι
δεν του πάει καλά , αλλά δεν ξέρει τι …. μην βιάζεστε !
Όσο ανεβαίνουμε τόσο ομορφαίνει το τοπίο … ατελείωτα οροπέδια…μερβεγιέ !
Θέλαμε να βγούμε στο χιονοδρομικό από τη ψηλή διαδρομή αλλά παρά τα osmand και τους χάρτες το κάναμε το θαύμα μας και βρεθήκαμε να
κατηφορίζουμε ανατολικά για Κ. Βέρμιο. Αυτό είχε δύο καλά : α. Ήπιαμε μια κρύα μπύρα β. από γκαρσόνα με ταττού φιδάκι σε ενδιαφέρον σημείο !
Από κ. Βέρμιο πιάνουμε το δασικό χωματόδρομο για Άνω Σέλι , όλη η διαδρομή είναι μέσα στις οξιές .
Το Άνω Σέλι ορεινό ησυχαστήριο … ωραίο.
Έπειτα ο δρόμος ανηφορίζει και βγαίνει σιγά σιγά στο γυμνό όλο και πιο ψηλά και επανέρχονται πάλι τα ατελείωτα οροπέδια … πολύ ωραία μέρη.
Ανηφορίζουμε πλέον για το επόμενο χιονοδρομικό (πηγάδια) ξαφνικά περνώντας από μία στάνη τα κλασσικά σκυλάκια πιάνουν μεροκάματο , η κυρία
της στάνης όμως μας σώζει. Αλλά διάσχιση βουνών χωρίς κυνήγι από τσομπανόσκυλα είναι πατάτες χωρίς αλάτι !
Θέα απεριόριστη παντού
Τώρα πλέον θα κατηφορίσουμε για Νάουσα γιατί ο στόχος της ημέρας είναι να διανυκτερεύσουμε στο Πάικο. Όπως αποδείχτηκε είχα υποτιμήσει τις αποστάσεις και το μέγεθος των βουνών αυτών και έτσι ξεχυνόμαστε γρήγορα στις ευθείες για να καλύψουμε την απόσταση προς Έδεσσα και Γουμένισσα .
Ναυαγεί ο στόχος να ανέβουμε προς Κρώμνη και έπειτα διάσχιση από χώμα προς το σημείο διανυκτέρευσης στην ανατολική πλευρά .
Δεν μας φτάνει η μέρα είναι πλέον σούρουπο και βράδυ σε χωματόδρομο δεν είναι σοφό να μπλέξεις.
Έτσι αφού φουλάρουμε τα μηχανάκια ξεκινάμε την ανάβαση για Καστανερή σε στενό και όμορφο ασφαλτόδρομο που οδηγεί στο χωριό Λιβάδια.
Ξέχασα να πώ ότι η θερμοκρασία μετά την Καστανερή πέφτει κατακόρυφα (από 32 στην Έδεσσα στους 16 εδώ που είμαστε τώρα !)
Με το τελευταίο φώς βρίσκουμε την διασταύρωση με τον σύντομο χωματόδρομο που βγάζει στο σημείο που έχω σταμπάρει για διανυκτέρευση. Έχει καλύβα , νερό , τραπέζια ιδανικό σημείο. Πλησιάζοντας όμως πιάνω με τη μύτη μυρωδιά τσίκνας και κοψιδιού !
Ναι ναι μας πρόλαβαν άλλοι ! Επειδή δεν θέλουμε να ενοχλήσουμε συν το αντικοινωνικό του χαρακτήρα μου , κάνουμε μεταβολή και ξαναβγαίνουμε στον κεντρικό. Και τώρα ; έχει σχεδόν νυχτώσει. Αλλά ο παρατηρητικός αετομάτης συνοδοιπόρος Μήτσος των Καρδαμιτσίων εντοπίζει δίπλα από τον δρόμο ένα εξαιρετικό μέρος : πλάτωμα με ποταμάκι , καλύβα ξύλινη , παγκάκια , βρύση , τσουλήρθα !! κτλ. Απίθανο μέρος . Το σύμπαν μας αγαπάει και μας φροντίζει , ίσως όχι τόσο πολύ τον Μήτσο ... μην βιάζεστε !
Έτσι πιάνουμε να στήσουμε σκηνές και να οργανωθούμε γιατί δεν το είπα αλλά η θερμοκρασία έπεσε στους 14 ! με πτωτικές τάσεις συν η έντονη υγρασία που υπόσχεται … τουρτούρισμα !
Και ξαφνικά ο Μήτσος αναφωνεί έντρομος : όχι ρε Π@@@@η !! αμάν τι πήρα εδώ ο π@π@ρας ! Το ζήτημα βέβαια δεν είναι τη πήρε αλλά τη δεν πήρε. Ας πούμε δεν πήρε ένα αξιοπρεπές φλίς αλλά ένα … τσιγαρόχαρτο. Δεν πήρε τον κανονικό υπνόσακο αλλά έναν …συ θρού κατάλληλο για θερμοκρασία +28 και πάνω !! ιδανικός για την νότια Κρήτη αλλά για το Πάικο ; αιντοντθινκσο !
Είπαμε όμως το σύμπαν μας αγαπάει , η καλύβα θα φιλοξενήσει τον αφηρημένο και θα γλυτώσει τα χειρότερα, τουρτούρισε λίγο βέβαια αλλά έζησε.
Κατά τα άλλα η βραδιά κύλησε μαγικά : φαγητό , τσίπουρο , ήχοι νυκτερινοί , αστέρια , ρυάκι , φιλοσοφικές κουβέντες κτλ. Η θερμοκρασία και η υγρασία όμως μας στέλνουν εμένα στο ζεστό μου υπνόσακο και τον Μήτσο στον κρύο να κάνει …ζεστές σκέψεις.
Και ξημερώνει νέα μέρα όπου στο πρωινό καφεδάκι αποφασίζουμε αλλαγή σχεδίων.
Το πλάνο έλεγε να συνεχίσουμε δυτικά βουνό βουνό μέχρι Πρέσπες και διανυκτέρευση στον Βαρνούντα αλλά ξέρετε… κρύο + τσιγαρόχαρτο = δεν !
Έτσι και αλλιώς Καιμακ - Τζένα – Πίνοβο και Βαρνούντας από χώμα σε μία μέρα ….. δύσκολο. Κάνουμε λοιπόν ένα πέρασμα από το χιονοδρομικό του Καιμακ. που μας χαρίζει θέα απέραντη.
Έπειτα μέσω Κέλλης – Αμυνταίου - Κλεισούρας – Βλάστη – Γρεβενά απολαμβάνουμε γρήγορη οδήγηση σε άδειους δρόμους και η απόλαυση συνεχίζεται στον παλιό δρόμο Κρανιά – Μηλιά – Γιάννενα όπου και το τέρμα.
Το σίγουρο είναι ότι θα επιστρέψουμε κατά προτίμηση φθινόπωρο , θα είναι μαγικά με τόση οξιά …
Καλές βόλτες να έχουμε
Μέγα λάθος , αφήστε τους να τραβιούνται στην κοσμοσυρροή και στα 38 άρια και πάμε στα βουνά να δροσιστούμε.
Και θα βρείτε καλή δροσιά αν πάτε βόρεια ψηλά και με σκεπτικό : έλα μωρέ 15αύγουστος είναι πόσο κρύο θα κάνει για να πάρω έξτρα ρούχα.
Και αν συνδυαστεί με το νόμο : “τίποτε δεν είναι τόσο κακό που δεν μπορεί να γίνει χειρότερο” τότε θα … ψυχθείτε ικανοποιητικά … μην βιάζεστε !
Εναρκτήριο τουφέκισμα πρωί και στάση στο φούρνο , ο καιρός όμως δεν κατάλαβε ότι έχουμε Αύγουστο και κοιταζόμαστε με απορία.
Στην πάντα βαρετή Εγνατία με κατεύθυνση την Κοζάνη όπου και θα βγούμε , οι αεραγωγοί κλείνουν ερμητικά το κρύο όμως τρυπώνει αλλά ποιος σταματά τώρα να βάλει έξτρα ρούχο (αν έχει !).
Επιτέλους αφήνουμε την βαρετή ευθεία και στην έξοδο της Κοζάνης τραβάμε απέναντι μέσα από τον κάμπο για Ακρινή όπου θα ξεκινήσουμε την ανάβαση
για Βέρμιο από την δυτική πλευρά.
Σχεδόν αμέσως και με τις πρώτες ανηφορικές στροφές ξυπνάμε από το λήθαργο του κάμπου με τις ευθείες και απολαμβάνουμε
στροφές και τοπία.
Μετά τον οικισμό Προφήτη Ηλία ξεκινά το χώμα για τα γυμνά υψίπεδα του Βερμίου.
Εδώ ο συνοδοιπόρος Μήτσος των Καρδαμιτσίων (πως λέμε Λουδοβίκος των Ανωγείων) έχει ένα περίεργο προαίσθημα ότι κάτι
δεν του πάει καλά , αλλά δεν ξέρει τι …. μην βιάζεστε !
Όσο ανεβαίνουμε τόσο ομορφαίνει το τοπίο … ατελείωτα οροπέδια…μερβεγιέ !
Θέλαμε να βγούμε στο χιονοδρομικό από τη ψηλή διαδρομή αλλά παρά τα osmand και τους χάρτες το κάναμε το θαύμα μας και βρεθήκαμε να
κατηφορίζουμε ανατολικά για Κ. Βέρμιο. Αυτό είχε δύο καλά : α. Ήπιαμε μια κρύα μπύρα β. από γκαρσόνα με ταττού φιδάκι σε ενδιαφέρον σημείο !
Από κ. Βέρμιο πιάνουμε το δασικό χωματόδρομο για Άνω Σέλι , όλη η διαδρομή είναι μέσα στις οξιές .
Το Άνω Σέλι ορεινό ησυχαστήριο … ωραίο.
Έπειτα ο δρόμος ανηφορίζει και βγαίνει σιγά σιγά στο γυμνό όλο και πιο ψηλά και επανέρχονται πάλι τα ατελείωτα οροπέδια … πολύ ωραία μέρη.
Ανηφορίζουμε πλέον για το επόμενο χιονοδρομικό (πηγάδια) ξαφνικά περνώντας από μία στάνη τα κλασσικά σκυλάκια πιάνουν μεροκάματο , η κυρία
της στάνης όμως μας σώζει. Αλλά διάσχιση βουνών χωρίς κυνήγι από τσομπανόσκυλα είναι πατάτες χωρίς αλάτι !
Θέα απεριόριστη παντού
Τώρα πλέον θα κατηφορίσουμε για Νάουσα γιατί ο στόχος της ημέρας είναι να διανυκτερεύσουμε στο Πάικο. Όπως αποδείχτηκε είχα υποτιμήσει τις αποστάσεις και το μέγεθος των βουνών αυτών και έτσι ξεχυνόμαστε γρήγορα στις ευθείες για να καλύψουμε την απόσταση προς Έδεσσα και Γουμένισσα .
Ναυαγεί ο στόχος να ανέβουμε προς Κρώμνη και έπειτα διάσχιση από χώμα προς το σημείο διανυκτέρευσης στην ανατολική πλευρά .
Δεν μας φτάνει η μέρα είναι πλέον σούρουπο και βράδυ σε χωματόδρομο δεν είναι σοφό να μπλέξεις.
Έτσι αφού φουλάρουμε τα μηχανάκια ξεκινάμε την ανάβαση για Καστανερή σε στενό και όμορφο ασφαλτόδρομο που οδηγεί στο χωριό Λιβάδια.
Ξέχασα να πώ ότι η θερμοκρασία μετά την Καστανερή πέφτει κατακόρυφα (από 32 στην Έδεσσα στους 16 εδώ που είμαστε τώρα !)
Με το τελευταίο φώς βρίσκουμε την διασταύρωση με τον σύντομο χωματόδρομο που βγάζει στο σημείο που έχω σταμπάρει για διανυκτέρευση. Έχει καλύβα , νερό , τραπέζια ιδανικό σημείο. Πλησιάζοντας όμως πιάνω με τη μύτη μυρωδιά τσίκνας και κοψιδιού !
Ναι ναι μας πρόλαβαν άλλοι ! Επειδή δεν θέλουμε να ενοχλήσουμε συν το αντικοινωνικό του χαρακτήρα μου , κάνουμε μεταβολή και ξαναβγαίνουμε στον κεντρικό. Και τώρα ; έχει σχεδόν νυχτώσει. Αλλά ο παρατηρητικός αετομάτης συνοδοιπόρος Μήτσος των Καρδαμιτσίων εντοπίζει δίπλα από τον δρόμο ένα εξαιρετικό μέρος : πλάτωμα με ποταμάκι , καλύβα ξύλινη , παγκάκια , βρύση , τσουλήρθα !! κτλ. Απίθανο μέρος . Το σύμπαν μας αγαπάει και μας φροντίζει , ίσως όχι τόσο πολύ τον Μήτσο ... μην βιάζεστε !
Έτσι πιάνουμε να στήσουμε σκηνές και να οργανωθούμε γιατί δεν το είπα αλλά η θερμοκρασία έπεσε στους 14 ! με πτωτικές τάσεις συν η έντονη υγρασία που υπόσχεται … τουρτούρισμα !
Και ξαφνικά ο Μήτσος αναφωνεί έντρομος : όχι ρε Π@@@@η !! αμάν τι πήρα εδώ ο π@π@ρας ! Το ζήτημα βέβαια δεν είναι τη πήρε αλλά τη δεν πήρε. Ας πούμε δεν πήρε ένα αξιοπρεπές φλίς αλλά ένα … τσιγαρόχαρτο. Δεν πήρε τον κανονικό υπνόσακο αλλά έναν …συ θρού κατάλληλο για θερμοκρασία +28 και πάνω !! ιδανικός για την νότια Κρήτη αλλά για το Πάικο ; αιντοντθινκσο !
Είπαμε όμως το σύμπαν μας αγαπάει , η καλύβα θα φιλοξενήσει τον αφηρημένο και θα γλυτώσει τα χειρότερα, τουρτούρισε λίγο βέβαια αλλά έζησε.
Κατά τα άλλα η βραδιά κύλησε μαγικά : φαγητό , τσίπουρο , ήχοι νυκτερινοί , αστέρια , ρυάκι , φιλοσοφικές κουβέντες κτλ. Η θερμοκρασία και η υγρασία όμως μας στέλνουν εμένα στο ζεστό μου υπνόσακο και τον Μήτσο στον κρύο να κάνει …ζεστές σκέψεις.
Και ξημερώνει νέα μέρα όπου στο πρωινό καφεδάκι αποφασίζουμε αλλαγή σχεδίων.
Το πλάνο έλεγε να συνεχίσουμε δυτικά βουνό βουνό μέχρι Πρέσπες και διανυκτέρευση στον Βαρνούντα αλλά ξέρετε… κρύο + τσιγαρόχαρτο = δεν !
Έτσι και αλλιώς Καιμακ - Τζένα – Πίνοβο και Βαρνούντας από χώμα σε μία μέρα ….. δύσκολο. Κάνουμε λοιπόν ένα πέρασμα από το χιονοδρομικό του Καιμακ. που μας χαρίζει θέα απέραντη.
Έπειτα μέσω Κέλλης – Αμυνταίου - Κλεισούρας – Βλάστη – Γρεβενά απολαμβάνουμε γρήγορη οδήγηση σε άδειους δρόμους και η απόλαυση συνεχίζεται στον παλιό δρόμο Κρανιά – Μηλιά – Γιάννενα όπου και το τέρμα.
Το σίγουρο είναι ότι θα επιστρέψουμε κατά προτίμηση φθινόπωρο , θα είναι μαγικά με τόση οξιά …
Καλές βόλτες να έχουμε
Τελευταία επεξεργασία:
και ζακέτα να πάρεις !!