Το αλλο πρωι ξεκιναμε με ηλιολουστη μερα για Svaneti και σταματαω σ'ενα βενζιναδικο να φουλαρω. Εκει συνεβει ενα μικρο περιστατικο, μια μικρη ταξιδιωτικη στιγμη, αλλα που σε κανει να την θυμασαι για παντα! Καθως γεμιζα, η κοπελα ρωτουσε μιλωντας ρωσικα εναν κυριο για τον σωστο δρομο που πρεπει να παρουμε. Αφου την εξηγησε, με νοηματα με ειπε να τον ακολουθησω πισω απο το φορτιγακι του. Πριν ξεκινησουμε ανοιγει την πορτα απο το φορτιγακι και μας προσφερει ενα τσουρεκι και ενα σακουλακι κριτσινια για τον δρομο, τα οποια τα εκανε διανομη στα γυρω χωρια.
Απεναντι ειναι μια σταση με 2-3 ατομα που περιμενουν λεωφορειο. Καθως βγαινω στον δρομο να φυγω, βλεπω απο τον καθρεπτη εναν μεσηλικα αντρα να τρεχει πισω απο την μηχανη, απο την σταση προς εμας. Σταματω να μας προλαβει, και με καπως αρνητικο προαισθημα τον παρακολουθω να μας πλησιαζει. To προαισθημα μου εγινε ακομη ποιο αρνητικο οταν παρατηρησα να εχει το ενα του χερι πισω απο την πλατη. Εκεινη την στιγμη απλωνει το χερι του προς την καρντασινα. Και τι κρατουσε? Ενα λουλουδι! Αυτος ο αγνωστος μεσηλικας αντρας αφησε την σταση του λεωφορειου και ετρεξε πισω απο την μηχανη και με ενα αγνο χαμογελο προσφερε στο κοριτσι ενα λουλουδι! Ετσι απλα, ετσι ανθρωπινα! Ηθελε μονο να προσφερει ενα λουλουδι!
Σ΄αυτο το σημειο θα δανειστω μια εκφραση του Βασιλη (Uriah Heep).
"Ένα κερασμένο τσάι, μια φιλοξενία, δυό κουβέντες στον ξένο τόπο είναι το ΜΕΓΙΣΤΟ ταξίδι."
Ποσο δικιο εχει.
Ετσι σαστισμενοι λοιπον απο το περιστατικο συνεχισαμε το ταξιδι. Επειδη μ'επιασε η παρλα και δεν σταματαω με τις περιγραφες, ας αφησω στη συνεχεια τις εικονες να μιλησουν απο μονες τους.
Svaneti Καυκασος 24 Ιουνιου.
