Τριγυρίζοντας στην κεντρική Ευρώπη

[STF]

Το αρχικό πλάνο ήταν να ταξιδέψω με κολλητό φίλο μου με τελικό προορισμό τη Βαρκελώνη. Το ταξίδι αυτό θα ήταν κάτι σαν επετειακή επανένωση με τη περιοχή αφού είχαμε ταξιδέψει ξανά εκεί με τις μηχανές μας το μακρινό -πλέον- 1993. Τελικά ο φίλος μου δεν κατάφερε να ανταποκριθεί οπότε κι εγώ άλλαξα τα πλάνα μου. Αφού θα ήμουν μόνος αποφάσισα να "στρίψω" με τη μηχανή μου στα διάφορα Αλπικά πάσα του Τιρόλου και γενικά να κάνω ένα road trip στη κεντρική Ευρώπη.

Μια στάση για κάποια απαραίτητα μικροαντικείμενα στο MOTORAID, όπως καθαριστικά ζελατίνας κράνους, ωτοασπίδες κτλ και ξεκινάει το ταξίδι μου.







Λίγες ώρες μετά κάνω τη πρώτη μου στάση 10 χλμ έξω από τη Πάτρα στο ΣΕΑ Ψαθόπυργου και ανεφοδιασμό στην EKO...





...η επιλογή αυτή αποδείχθηκε μέγα λάθος!

Τις δυο τελευταίες ημέρες μελετούσα διαρκώς τον καιρό και φαινόταν ότι την ημέρα της άφιξης μου στη Βενετία θα βρέχει. Σκέφθηκα λοιπόν πως αφού το NUDA έχει ωφέλιμο βεληνέκες τα 200 χλμ -πριν φθάσει στη ρεζέρβα των 3 λίτρων- καλό θα ήταν να βγω από το πλοίο "γεμάτος" καθώς το πρόγραμμά μου ήταν εξαρτημένο από τον καιρό ο οποίος με τη σειρά του θα επηρέαζε τους χρόνους άφιξης μου στη λίμνη Κόμο με ενδιάμεσο σταθμό τη λίμνη Γκάρντα.

Δέκα χιλιόμετρα μετά τον ανεφοδιασμό μου φθάνω στο λιμάνι της Πάτρας. Το πλοίο αναχωρούσε στις 23.00 κι εγώ έφτασα αρκετά νωρίτερα, περίπου στις 20.10.
Επίσκεψη στο κτίριο των check in και μια αδικαιολόγητη καθυστέρηση -σε σχέση με τον λίγο κόσμο- και 40 λεπτά μετά είχα τα εισιτήρια στο χέρι και ήμουν έτοιμος για την επιβίβαση.
Το Nuda όμως αρνείται να ξεκινήσει. Παρά τις μιζιές ο κινητήρας δεν ήθελε να ζωντανέψει, ενώ ταυτοχρόνως το λαμπάκι του κινητήρα είναι μόνιμα αναμμένο...

Κάτι υποψιάζομαι αφού στα 2 χρόνια που είναι στα χέρια μου η μηχανή το έχω ξαναπάθει.
Ξεφόρτωμα, αφαίρεση σέλας και σύνδεση με το διαγνωστικό...





Και η διάγνωση δίνει ένα σκασμό ενδείξεις αλλά εγώ γνωρίζω πολύ καλά πλέον ότι σχετίζεται με τη ποιότητα του καυσίμου και την ευαισθησία των αισθητήρων.





Ενώ γνώριζα πόσο καλή είναι η ποιότητα των καυσίμων στην Ιταλία προτίμησα να φουλάρω στην Ελλάδα για να μπορώ να ξεκινήσω άμεσα το ταξίδι με πρώτο προορισμό την λίμνη Γκάρντα. Αυτό το πλήρωσα καθώς φαίνεται πως το πρατήριο στο συγκεκριμένο ΣΕΑ είχε θέματα είτε με τη νοθεία είτε με τη ποιότητα του καυσίμου. Μίνι τηλεφωνική σύσκεψη/υποστήριξη με τον Δημήτρη surikenjim και συνέχεια "λυσίματος". Ξεκούμπωμα στο ρελέ της αντλίας καυσίμου, ξανακούμπωμα, reset στα 5 fault με την εφαρμογή Moto Scan και... Αυτή τη φορά ο υπέροχος ήχος του εν λειτουργία κινητήρα ακούστηκε. Επιβιβάστηκα στο πλοίο και 33 ώρες μετά βρέθηκα στο λιμάνι της Βενετίας με κάμποση βροχούλα...





Δε ξεκινήσαμε και πολύ καλά αλλά... πως θα γεμίσουμε αλλιώς με αναμνήσεις;

Σε αυτό το σημείο να ευχαριστήσω μια παρέα Κύπριων μοτοσυκλετιστών που μπήκαν στο ίδιο πλοίο μαζί μου και με παρακολουθούσαν καθώς έλυνα τη μηχανή μου και μου πρότειναν την βοήθεια τους γιατί στη παρέα τους ήταν ένας ηλεκτρολόγος μοτοσυκλετών. Αρνήθηκα ευγενικά καθώς ήξερα τι έπρεπε να κάνω. Αργότερα στα αμπάρια του πλοίου συζητήσαμε και έμαθα πως ανέβαιναν στο Norkapp...

 

[Θανασεν]

Στέφανε διαγνωστικό μαζί ε?
Μπράβο για την οργάνωση!!!

Μήπως δεν έφταιγε η βενζίνη στο συγκεκριμένο πρατήριο .
Βάζω στο φορτηγό εκεί λόγω καθαρότητας καυσίμου .
Είναι εξολοκλήρου ΕΚΟ!

 

[STF]

Το πλοίο το γνωρίζω αρκετά καλά από προηγούμενα ταξίδια μου στην Ευρώπη. Παρά την καθυστέρηση με τα λυσίματα / δεσίματα ήμουν αρκετά έγκαιρα στο πλοίο για να βρω διαθέσιμη τη θέση που θα έστηνα την "καμπίνα" μου. Με 33 ώρες ταξίδι μπροστά μου οι μπρίζες κρίνονται κάτι παραπάνω από απαραίτητες.





Δίπλα μου είχε "κατασκηνώσει" ένας άνθρωπος με ιδιαίτερη προσωπικότητα ο οποίος έφερε στη προγραμματισμένη μου στάση στη Σλοβενία μια αλλαγή. Έτσι ακύρωσα τη κράτηση των δυο διανυκτερεύσεων στη Τζεσεντις και άλλαξα τον προορισμό μου για Τολμίν που βρίσκεται 90 χλμ νοτιότερα. Θα δούμε γιατί αργότερα...

Αφού είχαμε ξεμπαρκάρει πλέον και από το λιμάνι της Ηγουμενίτσας και αφού υπολόγισα πως έμεναν περίπου 24 ώρες μέχρι την άφιξη μου στη Βενετία, αγόρασα ένα πακέτο με δωρεάν internet για χρήση εντός του πλοίου. Αυτό το έκανα γιατί όταν ταξιδεύεις με το πλοίο είναι εύκολο να συνδεθείς "κατά λάθος" με δορυφορικό σήμα και να σου πάει ο κούκος αηδόνι. Τελικά κατά τις 6 τα χαράματα προσεγγίζαμε τη Βενετία και για τις επόμενες δυο με δυόμιση ώρες το πλοίο κινούταν με ταχύτητα ανθρώπινου βηματισμού ανάμεσα στις σημαδούρες που οδηγούσαν στο σημείο λιμενισμού του. Όλο αυτό γινόταν σε καθεστώς βροχής και η ψυχολογία μου είχε αρχίσει να πέφτει καθώς σκεφτόμουν ότι μπορεί να χτρειαστεί να ξαναλύσω τη μηχανή εντός του γκαράζ του πλοίου καθώς ήμουν φουλαρισμένος με αυτά τα εξαιρετικά καύσιμα... και μετά ακολουθούσε πορεία με βροχή...

Τελικά όμως φαίνεται πως η τύχη μου αναποδογύρισε και με το που έπεσε η πόρτα του Ferry η βροχή σταμάτησε αλλά και ο κινητήρας ανταποκρίθηκε στη μίζα απευθείας.
Με αυτά και αυτά, αλλά και ξαφνικά με σύμμαχο τον καιρό ξεκινάω για λίμνη Garda. Η αποβίβαση έγινε ακριβώς στις 8:30 και για να κερδίσω λίγο χρόνο το έκοψα μέχρι εκεί από Εθνική το οποίο ήταν και από τα ελάχιστα κομμάτια στα οποία μπήκα σε Εθνική σε αυτό το ταξίδι!

09:50 χτύπησα το εισιτήριο στο δημόσιο πάρκινγκ που βρίσκεται στο νοτιότερο άκρο της λίμνης Garda και δίπλα από το κάστρο Scaligero.




Μια σύντομη βόλτα στα πέριξ του κάστρου καθώς και σύντομη στάση για καφέ στη πλατεία.

 

[Thanpen]

Οοοο αναμένουμε συνεχεία !!! Ταξιδαρα και το Nuda μηχαναρα ! Του πάει και το φόρτωμα

 

[STF]

Αναχωρώντας από Garda και αφού είχα διανύσει περίπου 170 χλμ με το αμαρτωλό καύσιμο έκανα το πρώτο φουλάρισμα επί Ιταλικού εδάφους.







Η συνέχεια περιλάμβανε αποφυγή της Εθνικής οδού που σήμαινε αυτόματα ένα δίωρο μέχρι να φτάσω στη λίμνη Κόμο.
Όταν έφτασα κοντά έκανα στάση να φάω τυλιχτό με κεμπάμπ σε έναν Τούρκο αλλά τελικά δε με εντυπωσίασε, ούτε το φαγητό, ούτε ο Τούρκος, ήταν σε γενικές γραμμές... αδιάφορος παρά τη θετική αύρα που προσπαθούσα να του βγάλω. Και ήταν και νέο παιδί ρε γαμώτο...











Μετά τη μάσα και σε 15 λεπτά απόσταση έφτασα σε έναν από τους στόχους του ταξιδιού, το μουσείο της MotoGuzzi.

Θα μπορούσα να γράψω πολλά αν και δεν έχω MG. Θα γράψω μόνο πόσο σημαντικά επιδρά -τουλάχιστον σε εμένα- το να υπάρχει ιστορικότητα στη πορεία μιας εταιρείας. Το μουσείο ήταν 10 φορές καλύτερο από ότι θα περίμενα.






Περισσότερες φωτό από το μουσείο θα βάλω στο τέλος αυτού του οδοιπορικού.


.

 

[STF]

Τελειώνοντας την πραγματικά υπέροχη επίσκεψη μου στο μουσείο της Moto Guzzi στο Mandello άρχισα να απολαμβάνω το συννεφιασμένο τοπίο γύρω από τη λίμνη Κόμο.








Φεύγω από το μουσείο λοιπόν με προορισμό το ξενοδοχείο μου που βρίσκεται στα ορεινά της λίμνης Κόμο και ακριβώς απέναντι από το Μαντέλλο.
Στη διαδρομή έπεσα πάνω σε μια παρέα Γάλλων οι οποίοι είχαν μια παράξενη ποικιλία μοτοσυκλετών αλλά δε με χάλασε καθόλου, είχαν αρκετά καλό ρυθμό και χαρήκαμε τα στροφιλίκια μέχρι που διαπίστωσα ότι μέναμε στο ίδιο ξενοδοχείο. Η παρέα τους αποτελούταν από XR1000S, R1250GS, Speed Triple 1200 και ένα GSX1000S που οδηγούσε μια απίστευτη τύπισσα που ηλικιάκα θα την τοποθετούσα στα 55 με 60 έτη.

Η θέα από το δωμάτιο μου στη Βαλμπρόνα.

Church with bells in Valbrona village on Lake Como

www.youtube.com

 

[STF]

Η επόμενη ημέρα ξημέρωσε και ξεκίνησα σύμφωνα με το πρόγραμμά μου να επισκεφθώ για πρώτη φορά στη ζωή μου την Ελβετία. Τα πράγματα που είχαν βραχεί ελαφρά από τη χθεσινοαπογευματινή βόλτα στα πέριξ της λίμης Κόμο είχαν τώρα στεγνώσει, οι μπαταρίες όλου του ηλεκτρονικού εξοπλισμού είχαν φορτίσει και το μόνο που έμενε είναι να τα μαζέψω και να ξεκινήσω.





Όταν ήμουν ακόμη στο προγραμματισμό αυτού του ταξιδιού προσπαθούσα να βάλω στα σημεία επίσκεψης μου και το εργοστάσιο της SWM στο Βαρέζε μόνο και μόνο για να έχω μια φωτογραφία της αγαπημένης μου μοτοσυκλέτας μπροστά από το εργοστάσιο στο οποίο γεννήθηκε το 2013. Δυστυχώς η επιλογή μου να ταξιδεύω από επαρχιακούς μεγάλωνε δραματικά τις ώρες οδήγησης και είχα να συναντήσω ένα φίλο του forum μας ο οποίος ζούσε μόνιμα στην Ελβετία. Θα με περίμενε με το Aprilia RS660 σε συγκεκριμένο σημείο σε ένα από τα απίθανα Ελβετικά πάσα.

Πρώτη στάση στο St. Gotthard-Pass στη περιοχή Airolo.

 

[STF]

Στη συνέχεια της διαδρομής θα "έστριβα" στην όμορφη Furka Pass όπου είχα ραντεβού με τον συνονόματο μου estebahn και το Aprilia του στο cafe που βρισκόταν δίπλα στο εμβληματικό ξενοδοχείο Belvedere και στον προστατευμένο παγετώνα που δυστυχώς έχει χάσει μεγάλο μέρος από τον όγκο του.

 

[STF]

Ο estebahn είχε διανύσει ήδη περισσότερο από μια εκατοντάδα χιλιομέτρων για να με συναντήσει και θα με συνόδευε στο πέρασμα μου από την Ελβετία για τα επόμενα περίπου 150 χιλιόμετρα μέχρι να φτάσουμε στο σημείο που θα διανυκτέρευα (στο Ιντερλάκεν) αλλά και για μια επίσκεψη στη λίμνη και στη πόλη που έδρευε σε μια άκρη της στο Tουν.

Αρχίσαμε λοιπόν να κατηφορίζουμε τώρα το Furka pass πριν φτάσουμε στην επόμενη στάση μας στο Grimsel Pass και ποιο συγκεκριμένα δίπλα από τον σταθμό αναχώρησης του τελεφερίκ όπου είχαμε την ευκαιρία να δούμε και τις εργασίες αποκατάστασης του φράγματος.

 

[STF]

Τελειώνοντας και από το Grimsel Pass πλέον διασχίζαμε πανέμορφα πράσινα σημεία ανακατεμένα με τρεχούμενα νερά, ποτάμια, λίμνες μέχρι που φτάσαμε στη λίμνη Brienz όπου κάναμε ακόμη μια στάση να απογειώσουμε για μια ακόμη μια φορά το Drone για κάποιες λήψεις πριν φτάσουμε στο Ιντερλάκεν όπου θα διανυκτέρευα και το οποίο ουσιαστικά βρίσκεται μεταξύ της Brienz και της Tuhn.

Στο Ιντερλάκεν άφησα τα πράγματα μου στο ξενοδοχείο και πλέον το Nuda απαλλαγμένο από τις αποσκευές του ρολάριζε απολαμβάνοντας τους αστικούς δρόμους της Ελβετίας. Είχα την ευκαιρία να οδηγήσω και το RS660.

Η Tuhn είναι μια πανέμορφη και ολοζώντανη πόλη την οποία τριγυρίσαμε με τον Στέφανο και με τις μηχανές και με τα πόδια και στην οποία φάγαμε τελικά Ταϊλανδική κουζίνα.

Surfing at the Aar River in Thun, Switzerland

www.youtube.com

 

[STF]

Αφού τελειώσαμε με το φαγητό ο Στέφανος με αποχαιρέτησε και εγώ τον ευχαρίστησα γιατί θυσίασε μια ολόκληρη ημέρα για μένα που μέχρι πριν από λίγες ώρες δεν ήμουν παρά ένας διαδικτυακός φίλος. Σπουδαίο παλικάρι από πολλές απόψεις.... estebahn σε ευχαριστώ για άλλη μια φορά και θα χαρώ πολύ να σε δω σύντομα.

Επιστρέφω λοιπόν ρολαριστά από τη Tuhn προς το Interlaken. Στη διαδρομή με επισκέπτονται δυο φλασιές, μια ανφάς και άλλη μια λίγα μέτρα πιο κάτω από πίσω. Ενστικτωδώς κοιτάω το κινητό που έχω τοποθετήσει στη βάση του τιμονιού σε ρόλο gps. Προλαβαίνω και διαβάζω 56 χλμ/ω. Απίστευτο με όριο 50 χλμ πήγαινα με 56 χλμ και όπως φαίνεται εγκαινίασα τη πρώτη μου κλήση στην Ευρώπη. Αρχίζω και ανησυχώ με την αυστηρότητα και αναλογίζομαι αν έχω αρπάξει και άλλη κατά την διάρκεια της ημέρας και εν μέσω φωτός δεν το έχω πάρει χαμπάρι. Διώχνω αμέσως αυτές τις σκέψεις από το μυαλό μου καθώς ότι έγινε-έγινε και εδώ ο σκοπός είναι να περάσω καλό, τα υπόλοιπα θα τα αντιμετωπίσω όταν έρθει η ώρα τους.

Έφθασα λοιπόν στο Youth Hostel και αφού έκανα ένα ντουζάκι ξάπλωσα για να σηκωθώ νωρίς, να φάω πρωινό και να φορτώσω τη μηχανή ώστε να αναχωρήσω εγκαίρως το αργότερο μέχρι τις 8:30. Είχα πάρει το μάθημα μου και ήξερα με σιγουριά πλέον πως η επιλογή μου να ταξιδέψω από τους επαρχιακούς θα ήταν μια εξαιρετικά χρονοβόρα διοδικασία.

Ο χώρος το πρωινού.





Και το γκαράζ όπου διανυκτέρευσε η μηχανή και που μου επέτρεψε να τη φορτώσω με άνεση.





Φορτωμένος έκανα μια σύντομη αποχαιρετιστήρια βόλτα γύρω από το Interlaken και ξεκίνησα για το επόμενο σημείο διανυκτέρευσης μου, στο Ehrwald στα δυτικά της Αυστρίας...

Δεν είχα προλάβει να απομακρυνθώ περισσότερο από 20 χλμ και ενώ οδηγούσα παράλληλα με τις όχθες της λίμνης Brienz άρχισε να βρέχει. Σταμάτησα, φόρεσα τα αδιάβροχα μου και συνέχισα. Στη πορεία μου προς το Ehrwald θα έκανα περίπου 360 χλμ και μέσα σε αυτά θα συναντούσα τη Λουκέρνη και θα έμπαινα στην Αυστρία διασχίζοντας τη διαδρομή που πέρναγε ανάμεσα από τα βορειοδυτικά σύνορα του Λιχτενσταϊν και τον νότιες ακτές της λίμνης Κωστάντζας.

Απόλαυσα πολύ όμορφα τοπία με καιρό που ήταν σχεδόν μόνιμα μουντός και κατά διαστήματα βροχερός, ευτυχώς όχι έντονα. Σε αυτή τη διαδρομή άρπαξα τη δεύτερη μου κλήση όταν προσπέρασα ένα μικρό φορτηγάκι το οποίο με πήγαινε καρότσι για καμιά 20αριά χιλιόμετρα σε δρόμο με συνεχόμενες στροφές και δεν άντεξα άλλο αυτόν τον όγκο λίγα μετρά μπροστά μου. Μοναδική ελπίδα να μην λειτουργούσε το radar αλλά δε νομίζω η Ελβετία να μοιάζει σε αυτά τα πράγματα με την Ελλάδα. Είπαμε, δεν πειράζει...










Στάση για υπαίθριο κατούρημα...





Λόγω της βροχής έκανα αυτήν την πορεία non stop με μια μοναδική στάση για τον ανεφοδιασμό καυσίμων.

Φτάνοντας στο Ehrwald και στο ξενοδοχείο όπου θα έμενα για δυο διανυκτερεύσεις αυτή τη φορά.

 

[STF]

Ξεφόρτωσα τη μηχανή ανέβασα τα πράγματα στο δωμάτιο μου και χάζεψα το δελτίο καιρού στο κινητό μου. Γκρίζα τα πράγματα. Στο μεταξύ έριχνε μια ελαφριά ψιχάλα από αυτές που δεν είναι απαραίτητο να φοράς ούτε καν αδιάβροχο και εκμεταλλεύτηκα την ευκαιρία να πεταχτώ κοντά στο Fernpass όπου ήταν και η λίμνη Fernstein see. Το μέρος αυτό το είχα επισκεφθεί το 2010 και είχα μείνει εκεί για 10 μέρες, είχα υπέροχες αναμνήσεις από αυτό το σημείο.








Λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω με κατεύθυνση το Nassereith υπήρχε το τοπικό Rastland (κάτι σαν τα δικά μας ΣΕΑ) το οποίο είχε πολύ ωραία κουζίνα με τοπικές γεύσεις που αν και πανάκριβο δε δίστασα να τιμήσω αποζημιώνοντας τον εαυτό μου με λίγες στιγμές γευστικής ανάπαυλας.





Η θέα από το παράθυρο του δωματίου μου στο Ehrwald





Νωρίς το βραδάκι επιστρέφω στο ξενοδοχείο και χαζεύω τις καιρικές προγνώσεις. Τις επόμενες τρεις ημέρες όχι απλά θα βρέχει αλλά θα ρίχνει καρέκλες. Έχω αρχίσει να αναρωτιέμαι αν θα πρέπει να σπαταλήσω μια ακόμη μέρα στη περιοχή υπό τις παρούσες συνθήκες. Επικοινωνώ με τους φίλους μου στη Γερμανία που με περίμεναν για αυθημερόν επίσκεψη την επόμενη μέρα και μου προτείνουν να μείνω τις επόμενες δυο ημέρες στο σπίτι τους οπότε και θα έχει βελτιωθεί ο καιρός. Αν και εκτός προγράμματος μου ήρθε μια χαρά.


Η επόμενη μέρα ξεκινάει με αρκετά έντονη βροχή. Αν και ξύπνησα στις 07:00 το πρωί αυτή τη φορά έφαγα ήρεμα το πρωινό μου, απόλαυσα τον καφέ μου στη τραπεζαρία του ξενοδοχείου παρακολουθώντας τη βροχή. Είχα μπροστά μου περίπου 130 χλμ μέχρι το Furstenfeldbruck και όπως ήταν ξεκάθαρο αυτά θα γινόντουσαν με βροχή. Οπότε θα μπορούσα να ξεκινήσω χαλαρά κατά τις 10:00 και να φτάσω στον προορισμό μου μέσω Garmish και περνώντας δίπλα από τη Starnberg See.

Είχε έρθει η ώρα, αδιάβροχα και αναχώρηση.

 

[STF]

Παρά τις μετεωρολογικές προβλέψεις από τη στιγμή που πέρασα τα σύνορα της Γερμανίας ο καιρός βελτιώθηκε και η βροχή μετατράπηκε σε ψιχαλητό. Με τον καιρό σύμμαχο και τους Γερμανικούς δρόμους να είναι πιο νορμάλ με τα όρια ταχύτητας έφτασα σχετικά νωρίς το μεσημέρι στο Bruck.





Μετά το μεσημεριανό γεύμα βγήκα με τους φίλους μου για ένα περίπατο στο πανέμορφο Bruck που είναι και ο τόπος διαμονής τους. Είναι μια από τις πιο αγαπημένες μου κωμοπόλεις στη Βαυαρία.









Η κακοκαιρία που είχε χτυπήσει όλη την κεντρική Ευρώπη με μεγάλες καταστροφές σε Ιταλία και Σλοβενία είχε περάσει και από εκεί. Ξεριζωμένο αιωνόβιο δέντρο.... και δεν ήταν το μόνο.

 

[STF]

Την επόμενη μέρα πήραμε το VW bus των φίλων μου και εν μέσω ψιλοβροχής πήγαμε εκδρομή στη δυτική όχθη της λίμνης Ammersee.

 

[STF]

Τη μέρα που έφτασα στο σπίτι των φίλων μου έκανα και μια παραγγελία στο Γερμανικό amazon με τη διαβεβαίωση ότι το αργότερο μέχρι το απόγευμα της επόμενης μέρας θα έφτανε η παραγγελία μου, όπως και έγινε...



Αντικατέστησα τη βάση της Quadlock που είχα στο τιμόνι για να βάζω το κινητό μου και να το χρησιμοποιώ για πλοήγηση με μια βάση πολύ πιο στιβαρή και η οποία στερεωνόταν στην ίδιες αναμονές της RAM MOUNT που ήδη είχα τοποθετημένες. Δεν είχα αντιμετωπίσει κανένα πρόβλημα με την Quadlock αλλά είχα μια ανασφάλεια και δεν ήθελα να μείνω χωρίς κινητό οπότε σκέφθηκα να μαγειρέψω πριν πεινάσω.

Την επόμενη μέρα θα αναχωρούσα πάλι για Αυστρία με προορισμό τα Ανατολικά της χώρας αυτή τη φορά. Μετά από σχεδόν 400 χλμ θα έφτανα στη νέα μου έδρα -για τις επόμενες 2 μέρες- που θα ήταν η κωμόπολη Liebenfels κοντά στο Villach.

 

[STF]

Αναχώρηση λοιπόν στις 9 το πρωί.

Η επιστροφή στους επαρχιακούς της Αυστρίας μεγάλωσε ξανά τη προσοχή μου σχετικά με τα όρια ταχύτητος. Παρ' όλα αυτά επειδή μου έχει τύχει στο παρελθόν απρόσμενα να μπαίνω σε εθνικούς δρόμους (κάποιες φορές πρέπει να είσαι υποψιασμένος και να γνωρίζεις τους δρόμους διαφυγής) προμηθεύτηκα μια βινιέτα των 10 ημερών.

Σε αυτό το σημείο να δώσω μια μάλλον χρήσιμη πληροφορία. Είχα φροντίσει και είχα προμηθευτεί την βινιέτα ηλεκτρονικά πριν αναχωρήσω από την Ελλάδα και για το διάστημα που ήξερα πως θα κυκλοφορώ στην Αυστρία. Αντιμετώπισα ένα πρόβλημα. Τα τριψήφια Ελληνικά νούμερα των μοτοσυκλετών μπερδεύουν το σύστημα τους και κατά τη καταχώρηση τους το αναγνωρίζουν ως "ειδική" πινακίδα. Αν αφήσεις το πεδίο "συμβατική πινακίδα" όπως βγαίνει δεν σε προχωράει παρακάτω εκτός αν προσθέσεις ένα μηδενικό στο τριψήφιο αριθμό της πινακίδας και το μετατρέψεις σε τετραψήφιο. Βάζοντας την επιλογή "ειδική" πινακίδα προχωράει αλλά πλέον δεν ξέρεις τι γίνεται σε περίπτωση ελέγχου καθώς υπάρχουν και σημεία που η βινιέτα ελέγχεται ηλεκτρονικά με τη πινακίδα σου (χωρίς αυτοκόλλητο δηλαδή) και επειδή ήδη είχα καεί με τα όρια ταχύτητας προτίμησα να την ξανά αγοράσω στη συμβατική της μορφή ώστε να είμαι 100% καλυμμένος, το κόστος άλλωστε ήταν πολύ μικρό συγκριτικά με ένα πρόστιμο και τον δαίδαλο που θα ακολουθούσε μέχρι να αποδείξεις ότι ήσουν "ενήμερος" τυπικά. Αν θυμάμαι καλά στοίχιζε περίπου 8 ευρώ για 10 μέρες.





Ο καιρός έχει βελτιωθεί με ελάχιστες ψιχάλες συνδυασμένες με μεγάλα διαλλείματα ηλιοφάνειας μέχρι να φτάσω στο Villach.







Φθάνοντας στο ξενοδοχείο μου







Και αφού επισκέφθηκα ένα σούπερ μάρκετ που είχα πολύ κοντά μου για να αγοράσω μερικά σνακ να υπάρχουν, ξεκουράστηκα έκανα ένα ντουζ και το απογευματάκι πήρα τη μηχανή και πήγα μια βόλτα στο υποκατάστημα του LOUIS να χαζέψω και να κάνω τα ψώνια μου.







Τα ψώνια μου ήταν ένα δερμάτινο μπουφάν στη μισή τιμή. Όμως επειδή δεν είχαν το χρώμα που ήθελα δοκίμασα το ίδιο σχέδιο σε άλλο χρώμα και τους είπα να μου το στείλουν στα χρώματα που θέλω ταχυδρομικά στην Ελλάδα. Όπως και έγινε.

 

[STF]

Ξημέρωσε η επόμενη ημέρα για την οποία είχα σχεδιάσει πλούσιο πρόγραμμα.... αφού έφαγα ένα υπέροχο πρωινό!





Θα ξεκίναγα για μια εξοχική βόλτα προς τη λίμνη Stauersee προσπερνώντας την κάπως ποιο γνωστή Worthersee και τη πόλη Klagenfurt. Εκεί βρήκα το κατάλληλο σημείο για να πάρω μερικά πλάνα από ψηλά.

Στη συνέχεια πήγα να ευχαριστηθώ έναν δρόμο που είχα επισκεφθεί το 2019 με το αυτοκίνητο, τον Villacher Alpenstrasse. Είναι μια αδιέξοδη ορεινή διαδρομή στην οποία υπάρχουν πολλά σημεία στάθμευσης για να απολαύσεις τη θέα από ψηλά και προς το Villach αλλά και προς τη τριεθνή πλευρά όπου βλέπεις την Αυστρία, την Ιταλία και την Σλοβενία ταυτοχρόνως.

 

[STF]

Κατηφορίζοντας ακολούθησα έναν μάλλον "νέο" οδηγό που καβαλούσε μια BMW S1000R. Δεν φαίνεται στο βίντεο αλλά προς το τέλος της διαδρομής μάλλον αισθάνθηκε πίεση που τον ακολουθούσα και κόντεψε να φάει μια σούπα όταν πήρε μια στροφή κάπως άτσαλα. Ευτυχώς ο άνθρωπος το "κράτησε".

Στη συνέχεια πήγα έναν περίπατο στο εμπορικό κέντρο του Villach, χάζεψα και επιστρέφοντας έκανα άλλη μια στάση στο κάστρο Landskron που βλέπει στη λίμνη Ossiachersee και που του οποίου το εσωτερικό έχω επισκεφθεί στο παρελθόν τρεις φορές. Μετά από εκείνο το σημείο επέστρεψα στο ξενοδοχείο μου για ξεκούραση. Την επόμενη μέρα θα αναχωρούσα για Σλοβενία....

 

[STF]

Έφαγα το δεύτερο πρωινό μου στην Pension Auer, φόρτωσα όλα τα πράγματα στη μηχανή μου και ξεκίνησα το δρόμο για τη Σλοβενία.

Θυμίζω πως στην αρχή του ταξιδιού μου, στο πλοίο από τη Πάτρα προς τη Βενετία γνώρισα έναν άνθρωπο με ιδιαίτερη προσωπικότητα ο οποίος έφερε στη προγραμματισμένη μου στάση στη Σλοβενία μια αλλαγή. Ακύρωσα τη κράτηση των δυο διανυκτερεύσεων στη Τζεσεντις και άλλαξα τον προορισμό μου για Τολμίν που βρίσεται 90 χλμ νοτιότερα.

Στη διαδρομή για το Τολμίν και αφού είχα περάσει τα σύνορα της Σλοβενίας διανύοντας λίγες εκατοντάδες μέτρα εντός Ιταλίας φάνηκαν αμέσως οι καταστροφές που είχαν φέρει οι πλημμύρες των προηγούμενων ημερών. Δρόμοι που βρίσκονταν κοντά σε όχθες ποταμών είχαν καταστραφεί, δέντρα είχαν πέσει και πετρώματα ανακατεμένα με λάσπες και ξύλα είχαν σκεπάσει δρόμους.





Στο Τολμίν...







Στο Τολμίν για πολλά χρόνια διοργανώνεται ένα Punk-Rock Holidays Festival στο οποίο προσκλήθηκα να περάσω αυτές τις δυο ημέρες ως "εικονικός" εργαζόμενος καθώς το εισιτήριο είναι αρκετά τσουχτερό και αγγίζει τα 400 ευρώ. Οπότε όταν έφτασα σε μια συγκεκριμένη είσοδο του περιφραγμένου χώρου με περίμενε το βραχιολάκι με την ένδειξη Worker που ήταν χρεωμένο στο όνομα μου καθώς και η χαρτονένια επιγραφή Delivery για τη μηχανή μου αφού η κυκλοφορία οχημάτων εντός του χώρου του festival είναι απαγορευμένη για τους επισκέπτες του. Υποτίθεται πως θα εξυπηρετούσα τις ανάγκες σε προμήθειες που είχε η καντίνα στην οποία "εργαζόμουν".







Ο οικοδεσπότης μου ήταν ο Κρίστιαν, Χιλιανής καταγωγής και ιδιοκτήτης του -επίσης ιδιαίτερου- εστιατορίου KULINARISTAN στην Πλ. Αμερικής. Εδώ και 11 χρόνια στήνει μια καντίνα με το ίδιο όνομα στο festival και σερβίρει κυρίως μπουρίτος. Είχα αποφασίσει πριν ξεκινήσω αυτό το ταξίδι ότι θα ακολουθώ τις προκλήσεις που θα συναντώ, έτσι βρέθηκα στο χώρο διανυκτέρευσης μου... δηλαδή στο βανάκι του Kulinaristan.

 

[STF]

Η ημέρα της άφιξης μου ήταν και η ημέρα που γνωρίστηκα με το κάμπινγκ του φεστιβάλ αλλά και με το ίδιο το φεστιβάλ συμμετέχοντας και στις συναυλίες εκείνης της βραδιάς.
Το φεστιβάλ διοργανώνεται σταθερά σε ένα κάμπινγκ το οποίο βρίσκεται στις όχθες του ποταμού Solca που εκβάλει στην Αδριατική θάλασσα. Πραγματικά η όλη ιστορία έπαιρνε μια καλτ όψη στα μάτια μου αφού έβλεπε punk άτομα που ερχόντουσαν κατευθείαν από τη δεκαετία του '80 και τις αρχές του '90...