ας ακολουθησουμε λοιπον τα φετινα μας αχναρια να δουμε πως φαινονται στην αδαμαστο πετρα της «Phelekgundari» οπως ονομασαν την Φολεγανδρο οι πολυταξιδεμενοι Φοινικες, όνομα που σημαίνει στη γλώσσα τους «πετρώδης γη».
(μερικοι ιστορικοι μαλιστα αποδιδουν σε αυτους την αρχικη της ονομασια.)
Πρωτα ομως παρουμε μια νοτα απο ενα παραδοσικο γλεντι στην χωρα με βιολι κ λαουτα απο τα καλα μου φιλαρακια Θαναση-Χρηστο-Γιαννη
Κοντα στο χαραμα πλεον η Αυγουστιτικη πανσεληνος φωτιζει τα ποτηρια με τις τελευταιες ρακες.
το απογευμα της επομενης λοιπον χαραζω τραβερσο Δυτικο για φετος με στοχους τον Φαρος της Ασπροπουντας που χρονια τωρα με στοιχειωνε καθως τον εβλεπα απο το κα'ι'κι ψαρευοντας κ σε χρονο δευτερο τα ξωκλησια του Αγ.Παντελεημονα οπου καθε χρονο γινεται δυνατο πανυγηρι κ των Αγ.Αναργυρων με την καταπληκτικη θεα.
η διαδρομη προς τον φαρο κ την παραλια Λιβαδακι ακολουθει ιδιο μονοπατι κ σχεδον λιγο πριν το τελος χωριζει.
προσφερει απιθανες εικονες γεματες μπλε κυματα κ ατελιωτου οριζοντα ο οποιος ενναλασεται με τις ξεροληθιες που χρονια πριν 10.000 περιπου εξοριστοι ιδρωσαν για να τις ποστιασουν.
αυτες λοιπον οι εικονες σου βαστανε συντροφια κ δεν καταλαβαινεις ποσο περπατας αλλα κ παλι οταν το αντιληφθεις θες περισσοτερο.
θα λεγε κανεις οτι τουτες οι φυτεμενες πετρες προκαλουν εναν περιεργο εθισμο να τις πατησεις ουλες,να τις γνωρισεις μια προς μια..
τελικα χουκια που βγαζει ο ανθρωπος οσο μεγαλωνει...ε?
εχοντας λοιπον γιομισει τα ποδαρια φρυγανο κ το σωμα με ιδρωτα κ αλατι φτανεις στον πρωτο στοχο.
ζυγωνεις σιμα κ κοιτας προσεκτικα το καθετο βραχο ενω αμυδρα διακρινονται χιλιαδες νευματα απο περαστικα βαπορια που θελησαν να σφουριξουν χαιρετισμο στο ακουραστο φως που χρονια τωρα τα οδηγει σε ασφαλη νερα.
τραβας λιγες τζουρες ανοιχτου οριζοντα ακομα κ γυρνας την πλατη στον καιρο,
ο δρομος της επιστροφης -παρα την ανηφορια- μοιαζει πιο ξεκουραστος,νιωθεις σαν κατι να σου αποροφησε ολα οσα βαραιναν τις σκεψεις κ ταλαιπωρουσαν τον συλλογισμο σου.
ποσα κανταρια εγνοιες αραγε χωραν σε καθε κυμα?ποσο μας γαληνευει τουτο το δικο μας μπλε?
κοντευοντας στον πολιτισμο ριχνεις κλεφτες ματιες στην καθημερινοτητα των ανθρωπων κ των ζωων κατ'επεκταση καθως ο σεβασμος προς αυτα ειναι απιστευτος.
οι ντοπιοι εχουν απο αιωνες πριν αντιληφθει ποσο σημαντικα ηταν γι'αυτους σε τουτον τον αγονο τοπο κ τα φροντιζουν με περισσια προσοχη.
(πως ειπαμε οτι ειναι τα λιβαδια,τα βοσκοτοπια?πρασινα..?)
τωρα που η Touratech μας αφηνει χρονους μια νεα Ελληνικη ερχεται απο τα βαθη των χρονων να δωσει την λυση...
ΣαμαριαTech!!