.... Ενώ κι εσύ, τραβάτε με κι ας κλαίω !!!
Κυριακή διάβασα για χωμάτινη, Κυριακή αποφάσισα να κάνω χωμάτινη και για να μην πηγαίνω μόνος μου λέω από μέσα μου : ''Ποιος είναι ο πιο επιρρεπής σε τέτοιου είδους καταδρομικές'' ?
Και δεν είχα άδικο !
Με τον καιρό σύμμαχο, ούτε να ρίχνει σταγόνα, ούτε να σε καίει ο ήλιος...
Με ένα τερέν όπως πρέπει, ούτε να σηκώνει σκόνη, ούτε να κολλάς στην λάσπη...
Με τα δύο αυτά συστατικά κάτι μου έλεγε πως θα περάσουμε καλά. Και δεν διαψεύστηκα. Ποταμάκια ρηχά, βαθιά, αμμώδη, πετρώδη, απ'όλα είχα. Χωράφια διάσπαρτα με πέτρες, πουρνάρια και μια φύση στα καλύτερα της. Μυρωδιές που σε ζάλιζαν και ήχοι κατευναστικοί για τα κουρασμένα ώτα μας....
Ψάχνοντας τα περάσματα....
Πάνω στο ξεχασμένο γεφύρι του Χάτον...
Δίπλα στην συλημένη πλέον Bendley....
Αυτά τα ολίγα από εμένα μέχρι ο Βαγγέλης σηκώσει τα βίντεα !!!