Markas
Μέλος
Ψηλορείτικη Εντουράδα
.
Ψηλορείτικη Εντουράδα
- Thread starter Markas
- Ημερομηνία δημιουργίας
.
Markas
Μέλος
Όλα ξεκινήσανε ένα Κυριακάτικο πρωί Νοεμβρίου. Ξαφνικό κάλεσμα, τσάκα τσάκα ετοιμασία, χωρίς να το πολυκαταλάβουμε βρεθήκαμε να οδηγάμε με σβέλτο ρυθμό σε γνωστούς χωματόδρομους και μονοπάτια. Πρώτη στάση, Οροπέδιο στη θέση Κεριά, λίγο πάνω από το Κρουσανιώτικο Λιβάδι.
Καταπληκτικό μέρος για ασφαλές παιχνίδι εκτός χωματόδρομου για τα «μεγάλα», μάλλον εύκολα τα πράγματα για τα μικρά.
Καταπληκτικό μέρος για ασφαλές παιχνίδι εκτός χωματόδρομου για τα «μεγάλα», μάλλον εύκολα τα πράγματα για τα μικρά.
Markas
Μέλος
Επόμενος στόχος η εξερεύνηση ενός νέου δρόμου-μονοπατιού που θα μας οδηγήσει από μία φουρκέτα του ασφάλτινου δρόμου Ανωγείων – Νίδας (πινακίδα Άγιος Αριστείδης), μέχρι τη ρίζα του Σκίνακα όπου βρίσκεται το αστεροσκοπείο. Προς μεγάλη μου έκπληξη περιπλανιόμαστε σε άγνωστα μέρη (υπάρχουν ακόμα) που θα παραμείνουν άγνωστα για πολλούς καθώς ακόμα και ο κακοτράχαλος χωματόδρομος είναι φραγμένος από μία βαριά μπάρα που εμποδίζει από νωρίς τη συνέχιση προς νότο.
Με τα μεγάλα μηχανάκια ίσως το σκεφτόμασταν. Μικρός ο χώρος να παρακάμψουμε τη μπάρα, θέλει και λίγο σκαρφάλωμα στα βράχια, είδαμε κοντά και κάτι βοσκούς, δύσκολα τα πράγματα. Με τα μικρά όμως κάνουμε ένα ΜΠΡΑΑΠ και περνάμε χωρίς στάση. Επόμενη στάση λοιπόν, Άγιος Αριστείδης, φτιαγμένος από την οικογένεια Ανωγειανών βοσκών Μανουρά.
Κάθε μεγάλη οικογένεια έχει και από ένα τουλάχιστον ξωκλήσι στα όρη. Κάθε χρόνο, μαζεύεται όλο το σόι, όσο και μακρινοί συγγενείς και αν είναι, και κάνουν ένα τρικούβερτο γλέντι ανήμερα της γιορτής του Αγίου, εξού και ο άπλετος χώρος.
(Συγχρόνως εξασφαλίζουν ρεύμα για τα παρακείμενα ποιμνιοστάσιά τους αλλά αυτό είναι άλλο θέμα)
Κοντινό στον Άι Αριστείδη ξωκλήσι άλλης οικογένειας.
Με τα μεγάλα μηχανάκια ίσως το σκεφτόμασταν. Μικρός ο χώρος να παρακάμψουμε τη μπάρα, θέλει και λίγο σκαρφάλωμα στα βράχια, είδαμε κοντά και κάτι βοσκούς, δύσκολα τα πράγματα. Με τα μικρά όμως κάνουμε ένα ΜΠΡΑΑΠ και περνάμε χωρίς στάση. Επόμενη στάση λοιπόν, Άγιος Αριστείδης, φτιαγμένος από την οικογένεια Ανωγειανών βοσκών Μανουρά.
Κάθε μεγάλη οικογένεια έχει και από ένα τουλάχιστον ξωκλήσι στα όρη. Κάθε χρόνο, μαζεύεται όλο το σόι, όσο και μακρινοί συγγενείς και αν είναι, και κάνουν ένα τρικούβερτο γλέντι ανήμερα της γιορτής του Αγίου, εξού και ο άπλετος χώρος.
(Συγχρόνως εξασφαλίζουν ρεύμα για τα παρακείμενα ποιμνιοστάσιά τους αλλά αυτό είναι άλλο θέμα)
Κοντινό στον Άι Αριστείδη ξωκλήσι άλλης οικογένειας.
Markas
Μέλος
Ανάβαση μέσα από μικρά αραιά δάση και οροπέδια, όλα σε μικρή απόσταση από τον «κεντρικό» Ανωγείων-Νίδας που ελίσσεται ψηλά αριστερά αν και δε φαίνεται. Που ήταν τόσο καιρό κριμένα όλα αυτά;
Και ξαφνικά τέλος. Μπροστά μας ξεκινάει μία απότομη ανηφόρα με έναν παντελώς κατεστραμμένο χωματόδρομο γεμάτο σκόρπιες τεράστιες πέτρες και απαγορευτική κλίση. Δοκιμή με τα πόδια να δούμε αν αξίζει να βρούμε τρόπο να ανεβάσουμε τα μηχανάκια που είναι κάπου εκεί κάτω…
…Α, νάτα!
Και ξαφνικά τέλος. Μπροστά μας ξεκινάει μία απότομη ανηφόρα με έναν παντελώς κατεστραμμένο χωματόδρομο γεμάτο σκόρπιες τεράστιες πέτρες και απαγορευτική κλίση. Δοκιμή με τα πόδια να δούμε αν αξίζει να βρούμε τρόπο να ανεβάσουμε τα μηχανάκια που είναι κάπου εκεί κάτω…
…Α, νάτα!
Markas
Μέλος
Δε γίνεται τίποτα, επιστροφή άσφαλτο χωρίς να μας πυροβολήσουν και συνεχίζουμε την ανάβαση μέχρι λίγο πριν φτάσουμε στο οροπέδιο της Νίδας όπου στρίβουμε αριστερά σε ένα πάλι κακοτράχαλο χωματόδρομο. Και εδώ έχει μπάρα αλλά τα τελευταία χρόνια τη βλέπω πάντα σηκωμένη. Από εδώ είναι μία εναλλακτική πρόσβαση στο οροπέδιο, πολύ όμορφη και διαφορετική η οποία μας στέλνει κατευθείαν στο πράσινο.
Aν περάσετε από εδώ και μπείτε στο Λιβάδι, σεβαστείτε τον κόπο και το επάγγελμα του βοσκού. Όχι παιχνίδια με το γκάζι, όχι καταστροφή του πολύτιμου χόρτου, όχι στη φασαρία που τρομάζει τα κοντινά πρόβατα. Σιγά σιγά και κανείς δε θα σας ενοχλήσει. Αλλιώς πάτε γυρεύοντας για μπελάδες. Εμείς, ακολουθήσαμε τη συμβουλή της εγκράτειας και προχωρήσαμε μέσα από τη Νίδα, γλύφοντας σχεδόν τα βράχια στη βόρεια πλευρά. Στο διάβα μας, συναντάμε ένα πραγματικά ιδιαίτερο μνημείο, τον «Φτερωτό Αντάρτη της Ειρήνης»
Το ξερολιθικό μνημείο υπαίθριας τέχνης «Ο Φτερωτός Αντάρτης της Ειρήνης» εμπνεύστηκε και κατασκευάστηκε από τη Γερμανίδα Karina Raeck με την αποκλειστική χρηματοδότηση του Υπουργείου Τουρισμού της Γερμανίας. Το μνημείο τελείωσε το 1990 και κόστισε περί τα 15.000 μάρκα. Συγκεκριμένα, η κα Raeck είχε πει: «ούτε δραχμή δεν θα διαθέσει Έλληνας για το έργο αυτό, γιατί κάθε μάρκο από συμπατριώτες μου θα είναι και μια πέτρα λήθης και συγγνώμης που θα επιτρέψει το μεγαλείο της συναδέλφωσης και της ειρήνης». Το μνημείο σχηματίστηκε από περίπου 5000 λευκές, πελώριες πέτρες που υπήρχαν στην περιοχή, πολλές από τις οποίες μάλιστα ήταν διασκορπισμένες σε όλο το οροπέδιο για να εμποδίζουν την προσγείωση Γερμανικών αεροπλάνων στον Β Παγκόσμιο πόλεμο!
Το μνημείο το είδαμε από κοντά, παραλίγο μάλιστα να του παίξω στα αχαμνά! Δε προβλέπω να πάθει τίποτα για τα επόμενα πόσα χρόνια. Ένα περιοδικό κλάδεμα από τους θάμνους που φυτρώνουν κατά καιρούς και το βλέπω σε 100 χρόνια να είναι εκεί ακλόνητο.
Aν περάσετε από εδώ και μπείτε στο Λιβάδι, σεβαστείτε τον κόπο και το επάγγελμα του βοσκού. Όχι παιχνίδια με το γκάζι, όχι καταστροφή του πολύτιμου χόρτου, όχι στη φασαρία που τρομάζει τα κοντινά πρόβατα. Σιγά σιγά και κανείς δε θα σας ενοχλήσει. Αλλιώς πάτε γυρεύοντας για μπελάδες. Εμείς, ακολουθήσαμε τη συμβουλή της εγκράτειας και προχωρήσαμε μέσα από τη Νίδα, γλύφοντας σχεδόν τα βράχια στη βόρεια πλευρά. Στο διάβα μας, συναντάμε ένα πραγματικά ιδιαίτερο μνημείο, τον «Φτερωτό Αντάρτη της Ειρήνης»
Το ξερολιθικό μνημείο υπαίθριας τέχνης «Ο Φτερωτός Αντάρτης της Ειρήνης» εμπνεύστηκε και κατασκευάστηκε από τη Γερμανίδα Karina Raeck με την αποκλειστική χρηματοδότηση του Υπουργείου Τουρισμού της Γερμανίας. Το μνημείο τελείωσε το 1990 και κόστισε περί τα 15.000 μάρκα. Συγκεκριμένα, η κα Raeck είχε πει: «ούτε δραχμή δεν θα διαθέσει Έλληνας για το έργο αυτό, γιατί κάθε μάρκο από συμπατριώτες μου θα είναι και μια πέτρα λήθης και συγγνώμης που θα επιτρέψει το μεγαλείο της συναδέλφωσης και της ειρήνης». Το μνημείο σχηματίστηκε από περίπου 5000 λευκές, πελώριες πέτρες που υπήρχαν στην περιοχή, πολλές από τις οποίες μάλιστα ήταν διασκορπισμένες σε όλο το οροπέδιο για να εμποδίζουν την προσγείωση Γερμανικών αεροπλάνων στον Β Παγκόσμιο πόλεμο!
Το μνημείο το είδαμε από κοντά, παραλίγο μάλιστα να του παίξω στα αχαμνά! Δε προβλέπω να πάθει τίποτα για τα επόμενα πόσα χρόνια. Ένα περιοδικό κλάδεμα από τους θάμνους που φυτρώνουν κατά καιρούς και το βλέπω σε 100 χρόνια να είναι εκεί ακλόνητο.
Τελευταία επεξεργασία:
Markas
Μέλος
Δε καθόμαστε ούτε εδώ πολύ, συνέχεια στην εξερεύνηση μέσα από το οροπέδιο, πάντα στο ρελαντί και με χαμηλές ταχύτητες τα μηχανάκια.
Βγαίνοντας από το οροπέδιο παίρνουμε ανατολική πορεία σε έναν δρόμο που ούτε είχα προσέξει πριν σκαρφαλώσω στην κορυφή του Ψηλορείτη και τα δω όλα από ψηλά. Ο συγκεκριμένος οδηγεί μέχρι πάνω από το Δάσος του Ρούβα και αποτελεί τμήμα μονοπατιού Ε4 αλλά, δυστυχώς, είναι αδιέξοδος, ακόμα και για εντούρο μηχανή.
Βγαίνοντας από το οροπέδιο παίρνουμε ανατολική πορεία σε έναν δρόμο που ούτε είχα προσέξει πριν σκαρφαλώσω στην κορυφή του Ψηλορείτη και τα δω όλα από ψηλά. Ο συγκεκριμένος οδηγεί μέχρι πάνω από το Δάσος του Ρούβα και αποτελεί τμήμα μονοπατιού Ε4 αλλά, δυστυχώς, είναι αδιέξοδος, ακόμα και για εντούρο μηχανή.
Markas
Μέλος
Αξίζει όμως μία βόλτα για να δεις τα μικρά οροπέδια…
Αλλά και ένα βάραθρο αγνώστων λοιπών στοιχείων που δείχνει να κατεβαίνει απειλητικά βαθιά λίγα μέτρα από τον χωματόδρομο.
Άγρια φύση.
Αλλά και ένα βάραθρο αγνώστων λοιπών στοιχείων που δείχνει να κατεβαίνει απειλητικά βαθιά λίγα μέτρα από τον χωματόδρομο.
Άγρια φύση.
Τελευταία επεξεργασία:
Markas
Μέλος
Ο δρόμος έχει μερικά περίεργα σημεία. Σκόρπιες πέτρες, φουρκέτες απότομες, κομμάτια πολύ λασπωμένα σε ένα κατά τα άλλα ξηρό τοπίο, μέχρι και μία κλασική μπάρα, ανεβασμένη πετύχαμε. Στο τέλος όμως, φτάσαμε στο Δάσος του Ρούβα. Όρεξη για περπάτημα με τις εντουρόμποτες καμία, οπότε αρκούμαστε σε μία φωτογραφία όπου φαίνεται στο βάθος ο δρόμος Σκίνακα-Γέργερης.
Markas
Μέλος
Και τώρα; Μεσημέρι έχει πάει, έχουμε λίγο κουραστεί, έχει το Grand Prix, ο Παύλος έχει λίγη βενζίνα, καλά δε μας είναι;
Από την άλλη, δε πάμε βρε Παύλο εδώ κοντά, να, από το Ανωγειανό κομμάτι, στο Ζωνιανό.
Ναι, ναι, περνάει, εύκολο είναι. Φαντάσου, ακόμα και ο Ψηλός με το 990 το είχε περάσει (εγώ με το WR), χαλαρά.
Να σας πω την αλήθεια, περίμενα να μου πει όχι.
Έπρεπε να μου πει όχι.
Μη σας πω πως κατά βάθος ήθελα να μου πει όχι.
Αλλά, μου είπε τελικά ΝΑΙ!
Μερικοί άνθρωποι είναι εντελώς ανεύθυνοι, τι να πω πια…
Από την άλλη, δε πάμε βρε Παύλο εδώ κοντά, να, από το Ανωγειανό κομμάτι, στο Ζωνιανό.
Ναι, ναι, περνάει, εύκολο είναι. Φαντάσου, ακόμα και ο Ψηλός με το 990 το είχε περάσει (εγώ με το WR), χαλαρά.
Να σας πω την αλήθεια, περίμενα να μου πει όχι.
Έπρεπε να μου πει όχι.
Μη σας πω πως κατά βάθος ήθελα να μου πει όχι.
Αλλά, μου είπε τελικά ΝΑΙ!
Μερικοί άνθρωποι είναι εντελώς ανεύθυνοι, τι να πω πια…
Markas
Μέλος
Περνάμε το φράχτη των συνόρων Ανωγείων Ζωνιανών εύκολα, γνωστό μονοπάτι για το WR αλλά και το καθαρόαιμο εντούρο ΚΤΜ δε μασάει προφανώς από τέτοια. Άσφαλτος για 3-4 χλμ, χώμα πάλι στο Ζωνιανό Αόρι, αρχίζει το μονοπάτι.
«Ρε μπας και κάναμε μαλακία; Δεν έχω πολύ βενζίνα ακόμα»
«Μπα, καλά πάμε, από εδώ πάει για το Λάκκο του Μύγερου στο Λειβαδιανό Αόρι, κοντά πρέπει να είναι, τα είχα δει από τη κορυφή του Ψηλορείτη και φαίνονταν καλά.»
Είμαστε στα 1600-1700 μέτρα υψόμετρο και το επιχείρημά μου είναι πως από τα 2400 «φαίνονταν» ομαλά τα κατσάβραχα...
Ποιος σοβαρός άνθρωπος θα πείθονταν;
Εγώ με τον Παύλο πάντως συνεχίσαμε με αναπτερωμένο ηθικό βρίσκοντας μάλιστα πέρασμα μέσα από έναν φράχτη χιλιομέτρων που χωρίζει Λειβάδια – Ζωνιανά και φτάνει μέχρι σχεδόν τη κορυφή του Ψηλορείτη!
«Ρε μπας και κάναμε μαλακία; Δεν έχω πολύ βενζίνα ακόμα»
«Μπα, καλά πάμε, από εδώ πάει για το Λάκκο του Μύγερου στο Λειβαδιανό Αόρι, κοντά πρέπει να είναι, τα είχα δει από τη κορυφή του Ψηλορείτη και φαίνονταν καλά.»
Είμαστε στα 1600-1700 μέτρα υψόμετρο και το επιχείρημά μου είναι πως από τα 2400 «φαίνονταν» ομαλά τα κατσάβραχα...
Ποιος σοβαρός άνθρωπος θα πείθονταν;
Εγώ με τον Παύλο πάντως συνεχίσαμε με αναπτερωμένο ηθικό βρίσκοντας μάλιστα πέρασμα μέσα από έναν φράχτη χιλιομέτρων που χωρίζει Λειβάδια – Ζωνιανά και φτάνει μέχρι σχεδόν τη κορυφή του Ψηλορείτη!
Τελευταία επεξεργασία:
Markas
Μέλος
Πέτρες, θάμνοι, μονοπάτια σχεδόν ανύπαρκτα που και αυτά χρησιμοποιούνται αποκλειστικά από κατσίκες, αυτό είναι το τερέν μας. Φτάσαμε στο Λάκκο του Μύγερου στο Λειβαδειανό Αόρι;
Μπα...
Τελικά σε μία απρόσμενη στιγμή σοβαρότητας, ο Παύλος μου λέει να σταματήσουμε να δούμε με τα πόδια λίγο παρακάτω αν πάει. Σκαρφαλώνω λοιπόν σε ένα λόφο και ΝΑΙ , βλέπω το Λάκκο του Μύγερου, 1-2 χιλιόμετρα απόσταση…
Με κομμάτια της διαδρομής μας φανερά δύσκολα…
Με άλλα να μη φαίνονται καν πίσω από λόφους…
Και οι μηχανές μας, δύο τοσοδούλες κουκιδίτσες στη μέση του πουθενά ενώ είχαν μόλις κατέβει μία κουραστική κατηφόρα να περιμένουν μία ακόμα δυσκολότερη ανηφόρα είτε προχωρήσουμε είτε οπισθοχωρήσουμε ντροπιασμένοι.
Γιατί, ναι, το παραδέχομαι, τελικά δεν άντεξα. ΕΓΩ πρότεινα στον Παύλο τη συνθηκολόγηση, με αφορμή την ελάχιστη βενζίνη που είχε στο ρεζερβουάρ.
Μπα...
Τελικά σε μία απρόσμενη στιγμή σοβαρότητας, ο Παύλος μου λέει να σταματήσουμε να δούμε με τα πόδια λίγο παρακάτω αν πάει. Σκαρφαλώνω λοιπόν σε ένα λόφο και ΝΑΙ , βλέπω το Λάκκο του Μύγερου, 1-2 χιλιόμετρα απόσταση…
Με κομμάτια της διαδρομής μας φανερά δύσκολα…
Με άλλα να μη φαίνονται καν πίσω από λόφους…
Και οι μηχανές μας, δύο τοσοδούλες κουκιδίτσες στη μέση του πουθενά ενώ είχαν μόλις κατέβει μία κουραστική κατηφόρα να περιμένουν μία ακόμα δυσκολότερη ανηφόρα είτε προχωρήσουμε είτε οπισθοχωρήσουμε ντροπιασμένοι.
Γιατί, ναι, το παραδέχομαι, τελικά δεν άντεξα. ΕΓΩ πρότεινα στον Παύλο τη συνθηκολόγηση, με αφορμή την ελάχιστη βενζίνη που είχε στο ρεζερβουάρ.
Τελευταία επεξεργασία:
Markas
Μέλος
Πως ξεμπλέξαμε;
Με πολύ κόπο!
Εγώ είχα δεν είχα πάρει καμία ανάσα με την αναρρίχηση και από την ένταση και κούραση έφαγα δύο μικρές τούμπες, ο Παύλος νομίζω άλλη μία.
Λίγο σπρώξιμο, πολύ μπινελίκι, τελικά φτάσαμε πάλι σε χωματόδρομο.
Σβηστός και με τις αναθυμιάσεις κατέβηκε μέχρι τα Ανώγεια το ΚΤΜ, ευτυχώς γλίτωσα το σπρώξιμο.
Κάπου εδώ τελειώνει και αυτή η βόλτα.
Όμορφη, με αγωνία, είδαμε ανέλπιστα αρκετά νέα μέρη, αλλά πολύ κουραστική βρε αδερφέ, την επόμενη ήμασταν και οι δύο σα να μας είχαν δείρει.
Δε πειράζει όμως, καλά περάσαμε, οπότε…
Με πολύ κόπο!
Εγώ είχα δεν είχα πάρει καμία ανάσα με την αναρρίχηση και από την ένταση και κούραση έφαγα δύο μικρές τούμπες, ο Παύλος νομίζω άλλη μία.
Λίγο σπρώξιμο, πολύ μπινελίκι, τελικά φτάσαμε πάλι σε χωματόδρομο.
Σβηστός και με τις αναθυμιάσεις κατέβηκε μέχρι τα Ανώγεια το ΚΤΜ, ευτυχώς γλίτωσα το σπρώξιμο.
Κάπου εδώ τελειώνει και αυτή η βόλτα.
Όμορφη, με αγωνία, είδαμε ανέλπιστα αρκετά νέα μέρη, αλλά πολύ κουραστική βρε αδερφέ, την επόμενη ήμασταν και οι δύο σα να μας είχαν δείρει.
Δε πειράζει όμως, καλά περάσαμε, οπότε…
Τελευταία επεξεργασία:
Markas
Μέλος
ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ
.
Και για να αναπτερωθεί το ηθικό και να έρθει με το καλό η επόμενη (όπως και εσύ λες ) σου αφιερώνω μια μαντινάδα (νομίζω το έχω ξανακάνει στον παρελθόν ) 
...........
........... Η ομορφιά της Κρήτης...
Να ΄μουν αγρίμι στα Σφακιά,
αητός στον Ψηλορείτη,
γεράκι στα Φαράγγια σου
να σε χορταίνω ΚΡΗΤΗ!!!
Να ΄μουν αγρίμι στα Σφακιά,
αητός στον Ψηλορείτη,
γεράκι στα Φαράγγια σου
να σε χορταίνω ΚΡΗΤΗ!!!
Φίλε Markas . . . είσαι μεγάλη "Μάρκα".
Το "ρούφηξα" ρε φίλε ,το έζησα κανονικά ,κάποια στιγμή ίδρωσα ,λαχάνιασα κιόλας ,λες κι ήμουν εκεί ,μαζί σας ,στα όρη τση Κρήτης.
Σ'ευχαριστούμε που μας πήγες βόλτα στα βουνά σας.
Να'σαι καλά ,να καβαλάς ,να σκαρφαλώνεις ,να χαμογελάς ,κ να γουστάρεις ολούθε.
Το "ρούφηξα" ρε φίλε ,το έζησα κανονικά ,κάποια στιγμή ίδρωσα ,λαχάνιασα κιόλας ,λες κι ήμουν εκεί ,μαζί σας ,στα όρη τση Κρήτης.
Σ'ευχαριστούμε που μας πήγες βόλτα στα βουνά σας.
Να'σαι καλά ,να καβαλάς ,να σκαρφαλώνεις ,να χαμογελάς ,κ να γουστάρεις ολούθε.
yns
Today is life, tomorrow never comes
Ε, ναι, υπάρχει Θεός!!!
Έπρεπε βρε άπιστε να πας, να ταλαιπωρηθείς, να ιδρώσεις για να καταλάβεις πως ΔΕΝ πάει που σου έλεγα!!!!!
Έτσι, εδώ πληρώνονται όλα!!!!
Ζήλεια σου που ενώ εσύ ταλαιπωριώσουν εγώ καθόμουν αραχτός στην γραφειάρα και διάβαζα, διάβαζα... διάβαζαααααααα
:banghead::banghead::banghead:
Παπαριές λέω, θέλω μικρό μηχανάκι πάλι!!!! Μου λείπουν οι μαλακίες που κάναμε με τα μικρά μηχανάκια, θέλω βόλτα γενικότερα!!!!! (δεν την παλεύω τον τελευταίο καιρό...)
Παύλο, ήρωας που κλουθείς του κουζουλού!
Μπράβο και στους δυο σας!
Υ.Γ. Πότε θα ανεβάσουμε τη "Φλώρικη;"
Έπρεπε βρε άπιστε να πας, να ταλαιπωρηθείς, να ιδρώσεις για να καταλάβεις πως ΔΕΝ πάει που σου έλεγα!!!!!
Έτσι, εδώ πληρώνονται όλα!!!!
Ζήλεια σου που ενώ εσύ ταλαιπωριώσουν εγώ καθόμουν αραχτός στην γραφειάρα και διάβαζα, διάβαζα... διάβαζαααααααα
:banghead::banghead::banghead:
Παπαριές λέω, θέλω μικρό μηχανάκι πάλι!!!! Μου λείπουν οι μαλακίες που κάναμε με τα μικρά μηχανάκια, θέλω βόλτα γενικότερα!!!!! (δεν την παλεύω τον τελευταίο καιρό...)
Παύλο, ήρωας που κλουθείς του κουζουλού!
Μπράβο και στους δυο σας!
Υ.Γ. Πότε θα ανεβάσουμε τη "Φλώρικη;"
alfa7
for Life
Μπράβο παλικάρια...πολύ καλή φάση...
