Το σπορ, όπως κάθε σπορ με εξοπλισμό μέσα του, είναι ακριβό. Το συγκεκριμένο (και το καρτ, αυτοκίνητο κλπ), τα μηχανοκίνητα δηλαδή, είναι για λεφτάδες παίδες!!!
Μιλάμε για πρωταθλητισμό, έτσι? Όχι χόμπυ, να γίνει καλός, ασφαλής και γρήγορος αναβάτης! Για μελλοντικό πρωταθλητή είπαμε....
Θέλει πολλά λ7!
Ξέρω 2 πιτσιρικάδες, που ασχολούνται από τα 3 τους με τα μηχανάκια. Τον έναν τον ξέρετε και πολλοί από εδώ μέσα. Τον άλλον δεν τον ξέρουν πολλοί ακόμα.
Αυτών οι μπαμπάδες είναι του χώρου των αγώνων. Κι έχουν και τη σχετική οικονομική άνεση για να υποστηρίξουν το εγχείρημα. Αυτός είναι ένας άλλος παράγοντας (η εμπλοκή με τους αγώνες από το μπαμπα) που θα γλιτώσει πολύ χρήμα και θα βρει και χορηγούς πιο γρήγορα, πιο εύκολα κλπ...
Να πω και κάτι άλλο και αυτό είναι το σημαντικό για τους αγώνες και τους αθλητές σε επίπεδο πρωταθλητισμού. Διότι προπόνηση και μάθημα για σωστή αγωνιστική οδήγηση, πλέον είναι εφικτά και τα βλέπουμε. Δυο παραδείγματα είπα. Αν θέλετε να δείτε τι γίνεται με τα πίτσι σήμερα στο μηχανοκίνητο αθλητισμό, κάντε μια βόλτα στην πίστα καρτ στον Ασπρόπυργο, στο Πολυδένδρι, στη σχολή για πίτσι του Χούντρα κλπ.... Θα εκπλαγείτε (θετικά φυσικά!).
Στην Ελλάδα πάσχουμε κυρίως σε ότι έχει να κάνει με το management και το promotion του αθλητή. ΟΚ, τον κάναμε τιμόναρο, φουλ γυμνασμένος, φυσική κατάσταση, διατροφή τα πάντα όλα! Εξοπλισμός, μηχανάκι κλπ, που θα τα ζηλεύουν στα παγκόσμια.
Αν δεν υπάρχει χορηγός, διαφήμιση, συμμετοχή σε αγώνες και διοργανώσεις που πρέπει, στα 30 του θα καταλήξει να κάνει εντουράδες στα Βασιλικά και στο Μαραθώνα, όπως εμείς...
Συνοψίζοντας (και θεωρώντας δεδομένη τη θέληση του πίτσι και την αγάπη στο σπορ):
-Γνώση και σωστά βήματα από την αρχή κι από μικρός
-Χρόνος αμέριστος
-Λ7 στο ξεκίνημα (πολλά.....)
-Καλή οργάνωση και μεθοδικότητα στην πορεία
Και βλέπουμε...