12 μέρες σε Βαλκάνια και κεντρική Ευρώπη

[StepaS]

Οι μοναδικές σκέψεις που μου έρχονται στο μυαλό ξεκινώντας να γράψω αυτό το ταξιδιωτικό είναι οι λόγοι οι οποίοι με ώθησαν στο να πεισμώσω απέναντι στις δυσκολίες των καιρών και να πάρουμε απόφαση μαζί με την Αφροδίτη πως θα επισκεφτούμε κάποιες πρωτεύουσες κοντινών μας χωρών.
Λίγο το ότι πέρσι δεν κατάφερα να κάνω καθόλου χιλιόμετρα με την μηχανή, λίγο το ότι το κόστος των διακοπών εντός Ελλάδας πλέον έχει εκτοξευθεί σε εξωφρενικά νούμερα (κατά την γνώμη μου!) δεν χρειάστηκε και πολύ συζήτηση...
Τέλη Μαΐου λοιπόν ανοίξαμε τους χάρτες βγάζοντας ένα γενικό πλάνο με τα μέρη που θέλουμε να επισκεφθούμε προσπαθώντας να συνδυάσουμε τις αποστάσεις και τις μέρες που είχαμε στη διάθεσή μας με τις αντοχές και τις ορέξεις μας.

Κάτι που με απασχολούσε για το ξεκίνημα του ταξιδιού ήταν το αν θα έπρεπε να διασχίσουμε τα Σκόπια για να φτάσουμε στον πρώτο μας προορισμό, το Βελιγράδι ή αν θα πηγαίναμε μέσω Βουλγαρίας. Τα επεισόδια που εκτυλίχθηκαν προ ενός μηνός (περίπου) στο Κουμάνοβο των Σκοπίων με είχαν βάλει σε σκέψεις αν και πολλοί με διαβεβαίωναν πως τα πράγματα έχουν πλέον ηρεμήσει εκεί και πως δεν υπάρχει κανένας φόβος. Παρόλα αυτά εμείς αποφασίσαμε πως το ξεκίνημα του ταξιδιού θα γινόταν μια μέρα νωρίτερα με σκοπό να πάμε από Σέρρες όπου θα μας φιλοξενούσε ο αδερφός της Αφροδίτης που σπουδάζει εκεί. Έτσι η διαδρομή για Βελιγράδι μέσω Βουλγαρίας θα ήταν μόνο 636χλμ.

Αφού λύθηκε αυτό το θέμα όλα τα υπόλοιπα φάνταζαν εξαιρετικά απλά... τόσο απλά που πλέον έχουν γίνει τυφλοσούρτης.
- Πιστωτική κάρτα.
- Χρεωστική κάρτα.
- Πράσινη κάρτα ασφάλισης για την μηχανή.
- ADAC.
- Διαβατήριο.
- Ευρωπαϊκή κάρτα ασφάλισης.
- GPS.
- +τα κλασσικά χαρτιά (δίπλωμα, ταυτότητα κτλ).

Γι`αυτούς που πιθανόν να μη γνωρίζουν την ADAC... είναι μια γερμανική εταιρία η οποία με 82 ευρώ τον χρόνο ασφαλίζει τον οδηγό (προσοχή! τον οδηγό και όχι το όχημα) και του προσφέρει σε πανευρωπαϊκό έδαφος οδική βοήθεια. Σε κάθε χώρα συνεργάζεται με κάποια εταιρία οδικής και προσωπικά το θεωρώ κάτι απαραίτητο για όποιον πει να ξεμυτίσει από τα σύνορά μας. Αχρείαστη να `ναι...
Για να σας αποδείξω την χρησιμότητάς της και το ότι μπορεί να σας φανεί χρήσιμη σε οποιοδήποτε πρόβλημα αντιμετωπίσετε θα σας πω το εξής παράδειγμα από κάποιον μοτοσικλετιστή που γράφει σε κάποιο άλλο forum.
Είναι λοιπόν ο τύπος με ένα GS1200 κοντά στα σύνορα Βουλγαρίας-Ρουμανίας. Είναι έτοιμος να μείνει από βενζίνη και βρίσκει μπροστά του ένα ξεχασμένο βενζινάδικο. Έχει μαζί του πιστωτική και σε ρευστό έχει ευρώ. Έλα μου όμως που στα βάθη της Βουλγαρίας τα πράγματα δεν είναι όπως είναι στα σύνορα με Ελλάδα... και δεν δέχονται ευρώ. Και για κακή του τύχη δεν δέχονται ούτε και πιστωτική κάρτα. Την λύση στο πρόβλημά του την έδωσε η ADAC την οποία κάλεσε. Της έδωσε το ακριβές σημείο στο οποίο βρίσκεται και στείλανε άτομο με συνάλλαγμα για να του κάνει Lev για να μπορέσει να πληρώσει για τη βενζίνη και να συνεχίσει στο ταξίδι του.


Οι μέρες περνούσαν και με τη σιγουριά που μου δίνει ο πλήρης εξοπλισμός μου (και ο προσωπικός αλλά και του KTM) δεν είχα καθόλου άγχος για τα χιλιόμετρα των επόμενων ημερών. Η εμπειρία των προηγούμενων ταξιδιών μαζί με το γεγονός πως τα πάντα στον εξοπλισμό μου ήταν δοκιμασμένα σε τέτοιου είδους "διαδρομές" δεν άφηναν μεγάλα περιθώρια για αμφιβολίες και "στεναχώριες".
Μέσα στην πρώτη εβδομάδα του Ιουνίου κλείσαμε και όλα τα ξενοδοχεία στις πόλεις τις οποίες είχαμε ως προορισμούς και το μόνο που μας είχε μείνει ήταν το πακετάρισμα στις βαλίτσες.

Επειδή κατάφερα να κάνω την Αφροδίτη να μην πάρει όλη την προίκα μαζί της αποφάσισα κι εγώ να κάνω ένα βήμα πίσω και να μην πάρω όλη την προίκα του ΚΤΜ. Ένα μπουκάλι με μισό λίτρο λάδι και ένα γράσσο για την αλυσίδα ήταν αρκετά γι`αυτό το ταξίδι.



6/6/15
Ημέρα 0.
Νάουσα - Σέρρες.

Σάββατο πρωί λοιπόν σχολάω από την δουλειά στις 7:30 το πρωί. Σε χαλαρούς ρυθμούς φορτώνω το KTM με τριβάλιτσο, tank bag, δένω με ιμάντες και ένα backpack πάνω στην κεντρική βαλίτσα και κατά τις 11:30 ξεκινάμε με την Αφροδίτη για Σέρρες.

Τα 170 χιλιόμετρα της 1ης μας διαδρομής, τα έκανα 230 γιατί στο δρόμο χάζευα πέρα δώθε και έχασα την σωστή έξοδο από την Εγνατία οδό. Καταπληκτικό ξεκίνημα το να χάνεσαι σε μια ευθεία! αλλά τέτοια λαθάκια δεν με πτοούν.
Μεσημεράκι είχαμε φτάσει στο σπίτι όπου και αράξαμε όλη μέρα. Το βράδυ πήραμε μπύρες από το περίπτερο και είδαμε στην tv τον τελικό του Champions League. Φοιτητικές καταστάσεις... περασμένα μεγαλεία.....

7/6/15
Ημέρα 1η.
Σέρρες - Βελιγράδι (μέσω Βουλγαρίας).

Ξύπνημα πρωί πρωί... Ένα πλήρες πρωινό γεύμα, φόρτωμα το KTM και ξεκινάμε.

Από τα 230-240 χιλιόμετρα της προηγούμενης ημέρας δεν είχα γεμίσει το ρεζερβουάρ. Δεν μου είχε ανάψει ακόμη το λαμπάκι και ήξερα πως αμέσως μετά τα σύνορα είχε βενζινάδικο με τιμές Βουλγαρίας! Μόλις λοιπόν βγήκα από το γκαράζ της πολυκατοικίας το πρώτο "καλημέρα" της ημέρας ήταν από το λαμπάκι της βενζίνης!
Από την πόλη των Σερρών μέχρι τα σύνορα είναι περίπου 40χλμ. Με την ρεζέρβα έχω βγάλει και 70χλμ και για να κάνω οικονομία λίγα ευρώ ρίσκαρα το να μείνω στο δρόμο από την πρώτη κιόλας ημέρα. Η διαδρομή μέχρι τα σύνορα είναι σχετικά όμορφη και περνάει κοντά από το οχυρό Ρούπελ. Εγώ όμως μετά τα 20 πρώτα χιλιόμετρα είχα διαρκώς καρφωμένα τα μάτια μου και το μυαλό μου στο κοντέρ της μηχανής, στο λαμπάκι που μου χαμογελούσε και στο δεξί μου χέρι που τσιμπούσα το γκάζι σαν Άγγλος ευγενής που σηκώνει το φλιτζάνι του τσαγιού...

Δεν υπήρχε φυσικά ιδιαίτερος λόγος ανησυχίας αλλά είναι ψυχοφθόρο (τουλάχιστον για `μένα) να κάνεις 40χλμ με αναμμένο το λαμπάκι της βενζίνης.


Στο βενζινάδικο φουλάραμε με τιμή περίπου 1,20 και φύγαμε γρήγορα-γρήγορα με κατεύθυνση τη Σόφια. Η διαδρομή για όποιον δεν την έχει κάνει και δεν γνωρίζει τι εστί Βουλγαρία κρύβει πολλούς κινδύνους.

Καταρχήν με το που περνάς τα Ελληνο-Βουλγαρικά σύνορα ξεκινάνε τα έργα. Ο ρυθμός με τον οποίο γίνονται είναι πυρετώδης και νομίζω πως όταν ολοκληρωθούν θα βοηθήσουν πολύ στο να "είμαστε ακόμη πιο κοντά" οδικώς στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Εμείς όμως έπρεπε να διασχίσουμε πολλά χωριά, πολλούς δρόμους με λακκούβες, πολλά στενά σημεία και σε όλα αυτά συνυπολογίστε και τους τρελούς Βούλγαρους οδηγούς που κάνουν προσπεράσεις θανάτου! Το αξιοπερίεργο ήταν πως μέσα στη φτώχεια του όλου τοπίου έβλεπες ουκ ολίγα πανάκριβα αυτοκίνητα! πολλά περισσότερα από όσα βλέπεις στην εθνική οδό της χώρας μας.

Ευτυχώς τα βενζινάδικα της Βουλγαρίας είναι σε ευρωπαϊκές προδιαγραφές και η πρώτη μας στάση για ανεφοδιασμό, καφέ και ξεμούδιασμα ήταν λίγο έξω από τη Σόφια. Σε όλη τη διαδρομή μέχρι εκεί ο καιρός ήταν ιδανικός για οδήγηση αλλά τα τοπία λίγο πολύ γνωστά. 60-70 χιλιόμετρα πριν τη Σόφια ο δρόμος από διπλής κατεύθυνσης γινόταν ένας μονότονος αυτοκινητόδρομος και κοντά στα σύνορα Βουλγαρίας - Σερβίας ο δρόμος ξαναγινόταν διπλής κατεύθυνσης και γεμάτος από φορτηγά. Τα σύνορα τα περάσαμε με συνοπτικές διαδικασίες και κάπου εκεί μέσα στην κίνηση των φορτηγών και των στενών δρόμων επιστράτευσα το Greek driving style μέχρι να ξαναβγούμε στον αυτοκινητόδρομο της Σερβίας ο οποίος με 2 στάσεις ακόμη θα μας έφτανε μέχρι το Βελιγράδι.

Στο σύνολό της η διαδρομή δεν είχε να επιδείξει ιδιαίτερες ομορφίες. Ίσως έχει λίγο ενδιαφέρον το κομμάτι των συνόρων Βουλγαρίας - Σερβίας αλλά με τόση κίνηση που είχε είναι δύσκολο να χαζεύεις δεξιά αριστερά για να το απολαύσεις.

Στο ξενοδοχείο φτάσαμε το απογευματάκι. Ήταν ένα κατάλλημα με "διαμερίσματα" του οποίου το δίκλυνο κόστιζε κοντά στα 40 ευρώ μαζί με πρωινό και πάρκινγκ. Πριν φύγουμε από Ελλάδα είχα χρησιμοποιήσει το Google Streets για να δω την γύρω περιοχή σε κάθε ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει για να σιγουρευτώ για το πάρκινγκ που θα είχα το KTM. Θυμόμουν λοιπόν αυτή την είκονα....

αλλά με τίποτα δεν περίμενα πως πίσω από αυτήν την πόρτα θα κρυβόταν ένα ασανσέρ που θα κατέβαζε το ΚΤΜ μου 2 ορόφους κάτω από τον δρόμο! Πραγματικά ότι καλύτερο για να κοιμάμαι ήσυχος στο Βελιγράδι... Αργότερα κάνοντας ζάπινγκ στην tv είδα πως σε ένα κανάλι έβλεπα και την εσωτερική κάμερα του γκαράζ! Τι να πω... Και γ@μώ!!!!!

Μετά από ξάπλα καμιάς ωρίτσας για να ξεμουδιάσουμε βγήκαμε στο κέντρο της πόλης για φαγητό και ποτό. Αφήσαμε το ΚΤΜ στο γκαράζ και πήραμε ταξί. Με 2 ευρώ ήμασταν στο κέντρο και σαν γνήσιοι τουρίστες πήγαμε στην οδό Skadarlija για να φάμε. Είναι ένας πεζόδρομος πολύ κοντά στο κέντρο του Βελιγραδίου με πολλά εστιατόρια στη σειρά στα οποία έχει παραδοσιακά πιάτα και ορχήστρες που παίζουν παραδοσιακά τραγούδια. Σίγουρα υπάρχουν και καλύτερα εστιατόρια από αυτά... ίσως και ομορφότερα μέρη. Απλά θεωρείται must για το Βελιγράδι αυτό. Οι τιμές ήταν πραγματικά χαμηλές. Ιδιαίτερα για τις μπύρες. :grin:

photo από google

photo από google

Αφού λοιπόν φάγαμε και ήπιαμε κάναμε μια μικρή βόλτα στο κέντρο της πόλης και πήραμε το ταξί της επιστροφής για το ξενοδοχείο όπου πέσαμε ξεροί για ύπνο από την κούραση της ημέρας.

 

[StepaS]

8/6/15
Ημέρα 2η.
Βελιγράδι



Η 2η μέρα του ταξιδιού μας υποτίθεται ότι θα ήταν για να ξεκουραστούμε από το ταξίδι με την μηχανή και για να μαζέψουμε δυνάμεις για την αυριανή διαδρομή η οποία θα ήταν επίσης μεγάλη.

Το πρωί για`μένα ξεκίνησε με νεύρα γιατί υποτίθεται πως το πρωινό θα μας το σερβίρανε στο δωμάτιο στις 9:00 αλλά μέχρι τις 10:15 δεν είχε φανεί. Έτσι επειδή χάναμε χρόνο από την περιήγηση στην πόλη τα νεύρα μου είχαν γίνει κρόσσια. Τελικά κακώς περιμέναμε τόσο πολύ γιατί το πρωινό που σερβίρανε ήταν επιεικώς απαράδεκτο! Φάγαμε όμως ότι τρωγόταν και βγήκαμε στην πόλη με προορισμό το μουσείο Τέσλα. Δυστυχώς τις Δευτέρες τα μουσεία ήταν κλειστά. Δεύτερη φορά στο Βελιγράδι και δυστυχώς για 2η φορά δεν κατάφερα να επισκεφθώ το συγκεκριμένο μουσείο.

Αφού βρήκα μια καβατζωτική θέση για το KTM μου στο κέντρο της πόλης ξεκινήσαμε την περιήγηση στο κέντρο του Βελιγραδίου για καφέ, βόλτα στο πάρκο και φαγητό.

(απαραίτητο αξεσουάρ οι αλυσίδες για να κλειδώνουμε τα κράνη πάνω στη μηχανή!)

στο πάρκο που βρίσκεται κοντά στο κέντρο οι παππούδες που παίζουν σκάκι είναι μια συνηθισμένη εικόνα.

εάν αυτή η φωτογραφία ήταν υψηλής ευκρίνειας θα φαινόντουσαν οι τρύπες στους τοίχους του σπιτιού από τις επιδρομές των αμερικάνικων αεροπλάνων...

Μετά από μερικές ώρες περιπλάνησης καθίσαμε για φαγητό και μπύρα.

Προς το απόγευμα αποφασίσαμε να πάμε και σε ένα από τα εμπορικά κέντρα του Βελιγραδίου για να περάσουμε κι εκεί κάποιες ώρες μέχρι να νυχτώσει και να γυρίσουμε στο δωμάτιο κατάκοποι... Τελικά δεν μας βγήκε το σχέδιο του χαλαρώματος μιας και λιώσαμε στο περπάτημα!



9/6/15
Ημέρα 3η.
Βελιγράδι - Μπρατισλάβα (Μέσω Ουγγαρίας)

Η σημερινή ημέρα ξεκίνησε με παρόμοιο τρόπο με τον χθεσινό. Σήμερα όμως άργησαν μόνο μισή ώρα στο πρωινό και για να μας καλοπιάσουν μας έφεραν επιπλέον μια πίτσα και μια κρέπα επιπλέον.
Αφού φάγαμε στα γρήγορα ξεκινήσαμε το φόρτωμα της μηχανής και φύγαμε για Μπρατισλάβα, μέσω Ουγγαρίας.

Τα πρώτα χιλιόμετρα της διαδρομής, ουσιαστικά μέχρι να βγούμε από το Βελιγράδι, ήταν ελαφρώς ταλαιπωρία. Μέχρι να βγούμε στην εθνική οδό διασχίσαμε τα "προάστια" του Βελιγραδίου στα οποία είχε πολλά έργα, αμέτρητα φανάρια και πάρα πολύ κίνηση. Σε συνδυασμό με τη ζέστη που μας είχε πιάσει από την πρώτη ώρα κιόλας του ταξιδιού νιώθαμε κουρασμένοι. Όταν επιτέλους βγήκαμε στην εθνική οδό όμως βρήκαμε τον ρυθμό μας και τα χιλιόμετρα ξεκίνησαν να φεύγουν εύκολα.


Καθώς πλησιάζαμε στη Βουδαπέστη ο καιρός φαινόταν να κλείνει... Όταν άρχισαν να μας πιάνουν οι πρώτες ψιχάλες ήμασταν ακριβώς έξω από ένα βενζινάδικο και μόλις λίγα χιλιόμετρα από τη Βουδαπέστη. Μπήκαμε λοιπόν μέσα για να κάνουμε μια στάση, να δούμε πως θα πάει ο καιρός εν τέλη και για να φορέσουμε τα αδιάβροχά μας. Όσο η Αφροδίτη έπινε τον καφέ της εγώ καθόμουν σε αναμμένα κάρβουνα μιας και είχα καταλάβει πως ταξιδεύαμε με ευνοϊκό άνεμο. Ουσιαστικά φαινόταν σαν να κυνηγούσαμε τα μαύρα σύννεφα ενώ τριγύρω πέφταν που και που μερικές αστραπές. Μονάχα στο βάθος του ορίζοντα φαινόταν ένα σημείο με λίγο πιο άσπρα σύννεφα και ήλπιζα πως από εκεί θα είναι και ο δρόμος μας για Μπρατισλάβα.
Αφού φορέσαμε τα αδιάβροχά μας καβαλήσαμε και πάλι και φύγαμε ελπίζοντας πως δεν θα κρατήσει και πολύ η μπόρα μπροστά μας. Η αλήθεια είναι πως ήμασταν πολύ τυχεροί μιας και μόνο για καμιά 20αριά χιλιόμετρα φάγαμε βροχή, κι αυτή όχι πολύ δυνατή. Όντως ο δρόμος μας ήταν προς το μέρος που άνοιγε ο ουρανός. Οδηγούσα έχοντας αριστερά και δεξιά μαύρα σύννεφα και μετά από καμιά 100αρία χιλιόμετρα τα μαύρα σύννεφα δεν φαινόντουσαν πλέον ούτε στον καθρέφτη. Η υπόλοιπη διαδρομή έγινε με πάρα πολύ καλό καιρό και όταν μπήκαμε στη Σλοβενία απέκτησε και ένα μικρό ενδιαφέρον το τοπίο.

photo από google

photo από google
Μπαίνοντας στη Μπρατισλάβα περνάς από αυτήν την γέφυρα. Χτίστηκε την δεκαετία του `60 και την αποκαλούν UFO bridge.

Στον δρόμο για το ξενοδοχείο περάσαμε και από το συγκεκριμένο κτήριο που μας έκανε τρομερή εντύπωση.

Λέγεται Radio Building και ξεκίνησε να χτίζεται το 1967. Ολοκληρώθηκε το 1983 και κατάφερε να μπει στη λίστα με τα 30 πιο άσχημα κτήρια παγκοσμίως.


Στο ξενοδοχείο φτάσαμε νωρίς το απόγευμα και μετά από ένα ντούζ και λίγο τέντωμα στο κρεβάτι βγήκαμε στην πόλη για βόλτα.

Η θέα από το δωμάτιο.

Ψάχνοντας για πάρκινγκ στο κέντρο της πόλης για ακόμη μια φορά βρήκαμε μια καβαντζωτική γωνία σε έναν πεζόδρομο. Με το που έσβησα τη μηχανή και σταμάτησαν να ακούγονται οι Ακράπες μου αυτό που παρατηρήσαμε αμέσως ήταν η ησυχία αυτής της πόλης.

Εάν και υπήρχε λίγη κίνηση σου έδινε την εντύπωση πως όλοι ψιθυρίζουν σε αυτήν την πόλη. Μας πήρε λίγη ώρα μέχρι να το συνηθίσουμε. Κάναμε βόλτα στο κομμάτι της παλιάς πόλης και μαγευτήκαμε από την αύρα της.

Στο κέντρο της πόλης είχε μια συναυλία με τοπικές ροκ μπάντες.

Τελικά οι πιο ευχάριστες εκπλήξεις είναι οι πόλεις με τον λιγότερο τουρισμό... Όταν άρχισε να βραδιάζει καθίσαμε σε ένα gourmet "εστιατόριο-bar-καφέ" για φαγητό.

Ωραία πιάτα αλλά όχι κάτι το ιδιαίτερο για τα γούστα μου γευστικά. Ευτυχώς οι τιμές ήταν "ψιλό-ξεφτίλα" για τα ελληνικά δεδομένα. Αν θυμάμαι καλά αυτά τα 3 πιάτα + 2 μπύρες μας βγήκε κοντά στο 20ευρω.
Στη συνέχεια πήγαμε και για ένα ποτό και γυρίσαμε αργά το βράδυ στο ξενοδοχείο πτώματα από κούραση.

 

[StepaS]

10/6/15
Ημέρα 4η.
Μπρατισλάβα - Πράγα

Δυστυχώς στην Μπρατισλάβα είχαμε κανονίσει να μείνουμε μονάχα μια μέρα. Τα χιλιόμετρα της σημερινής ημέρας ήταν σχετικά λίγα (330χλμ). Έτσι σηκωθήκαμε για πρωινό και μετά επιστρέψαμε στο δωμάτιο μέχρι την ώρα του check-out.

Ο δρόμος από την Μπρατισλάβα μέχρι την Πράγα σε πολλά κομμάτια του ήταν μέσα στο πράσινο και επειδή χαζεύαμε στη διαδρομή πέρασαν πολύ εύκολα τα χιλιόμετρα.

Το ξενοδοχείο που επιλέξαμε να μείνουμε ήταν μια οικογενειακή επιχείρηση. Ήταν μακρυά από το κέντρο αλλά ήταν το μοναδικό σε νορμάλ τιμή που συμπεριελάμβανε και φυλλασόμενο πάρκινγκ.

Πολύ προσεγμένο αλλά ο ιδιωκτήτης του ήταν λίγο ψωνισμένος με την μαγειρική του. Κάναμε το λάθος να καθίσουμε στο εστιατόριο του για φαγητό αλλά τα πιάτα του είτε παραήταν παραδοσιακά Τσέχικα είτε ήταν χάλια!

Αργά το απογευματάκι βγήκαμε για μια βόλτα στο κέντρο της Πράγας.

11/6/15
Ημέρα 5η.
Πράγα


Η σημερινή ημέρα δεν περιελάμβανε καθόλου οδήγηση. Μετά το πρωινό μας μιας και ήμουν χαλαρός είπα να κάνω έναν έλεγχο σημείων στη μηχανή για να είμαι σίγουρος και διαπίστωσα πως τα τακάκια στα πίσω φρένα ήταν οριακά στο αν θα μας επέστρεφαν στην Ελλάδα. Έτσι σκέφτηκα να επισκεφθώ την τοπική αντιπροσωπεία της ΚΤΜ για μια προληπτική αλλαγή στα τακάκια. Τυπικές διαδικασίες. Αναζήτηση της αντιπροσωπίας στο ίντερνετ, τηλεφώνημα - ραντεβού, πέρασμα της οδού στο GPS και στις 11:00 ήμουν έξω από το κατάστημα.

11:30 είχα κιόλας ξεκινήσει για το κέντρο της Πράγας και πιο συγκεκριμένα για την εκκλησία του Saint Vito. Αν και δεν είμαι και τόσο θρήσκος έχω επισκεφτεί ουκ ολίγες εκκλησίες. Ο Saint Vito προσωπικά με έχει εντυπωσιάσει περισσότερο απ`όλες...

Στη συνέχεια μέσα στο ίδιο κάστρο που βρισκόταν ο Saint Vito υπήρχε και ένα παλάτι το οποίο συμπεριλαμβανόταν στην τιμή του εισιτηρίου που πληρώσαμε.

η αίθουσα χωρού...

η θέα από το μπαλκόνι της αίθουσας χωρού...

Μέχρι το απόγευμα δεν σταματήσαμε παρά μόνο για ένα καφεδάκι.

σε αυτό το διάσημο ζωδιακό ρολόι βρεθήκαμε στις 18:00. Έτσι σαν καλοί τουρίστες στηθήκαμε κι εμείς από κάτω για να θαυμάσουμε τις κούκλες που μπαινοβγαίνουν από τα πορτάκια του ρολογιού. Μαζί με `μας πλήθος τουριστών... Όταν τελείωσε το show ένας νεαρός μπροστά σε όλο αυτό το πλήθος των τουριστών έκανε πρόταση γάμου στην κοπέλα του γονατιστός και αφού αυτή δέχτηκε της έβαλε και το μονόπετρο στο δάχτυλο. Όσο κράτησε και αυτό το show παρατήρησα πως όλες οι υπόλοιπες γυναίκες που βρισκόντουσαν τριγύρω κοιτούσαν "κάπως"...!
Κάτι τέτοιοι φλώροι και κάτι χαζοταινίες μας τις χαλάνε!!!

Ανάμεσα στις ατραξιόν που επισκεφθήκαμε ήταν και το μουσείο του Franz Kafka.

Για τους λάτρεις του συγκεκριμένου συγγραφέα πιστεύω πως αξίζει η επίσκεψη στο εν λόγο μουσείο.



Προς το τέλος της ημέρας περάσαμε και έξω από το συγκεκριμένο μαγαζί.

Καθαρά τουριστική παγίδα στην οποία έπεσα κι εγώ σαν λάτρης του μασάζ που είμαι. Μέσα εργάζονται κάποιες ασσιάτισες οι οποίες αναλαμβάνουν τον κάθε πελάτη χωριστά. Η εμπειρία μου ήταν ελαφρώς άσχημη και για όποιον βρεθεί έξω από ένα αντίστοιχο μαγαζί θα του πρότεινα να μην κάνει το λάθος να μπει μέσα!
Η τύπισσα που ανέλαβε να μου κάνει μασάζ στην πλάτη ήταν μισή από ΄μένα... Μετά βίας πρέπει να ήταν 1,50 και 45 κιλά. Έτσι οριακά ένιωθα τα χέρια της στην πλάτη μου. Είμαι από αυτούς που τους αρέσει το "ξύλο" κατά την διάρκεια του μασάζ. Επίσης μιλούσε στην γλώσσα της διαρκώς με τις υπόλοιπες και σα να μην έφτανε και αυτό είχε φάει και άπειρο σκόρδο και βρωμοκοπούσε . Πεταμένα λεφτά...

Για το τέλος της ημέρας όταν πλέον είχε ηρεμήσει η πόλη περιπλανηθήκαμε λίγο ακόμα κοντά στη γέφυρα του Καρόλου και ήπιαμε μια μπύρα μέχρι να νυχτώσει και να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο μας.

 

[StepaS]

12/6/15
Ημέρα 6η.
Πράγα - Κάρλοβι Βάρι - Πράγα

Για σήμερα είχαμε κανονισμένη μια μονοήμερη εκδρομή στο Κάρλοβι Βάρι. Όποιον ταξιδιωτικό οδηγό κι αν ανοίξαμε για την Τσεχία και για την Πράγα έγραφε για το Karlovy Vary τα καλύτερα. Και ειλικρινά άξιζε και με το παραπάνω η επιλογή μας.

αυτή είναι μια από τις πολλές θερμές πηγές που συναντήσαμε. Το νερό που αναβλύζει είναι σε θερμοκρασία 60 βαθμών!

Η παγκοσμίως φημισμένη λουτρόπολη Κάρλοβυ Βάρυ ιδρύθηκε από τον αυτοκράτορα Κάρολο Δ΄, το 14ο αιώνα. Βρίσκεται στη Δυτική Βοημία, 120 χλμ έξω από την Πράγα, κοντά στα σύνορα με την Γερμανία. Είναι κυριολεκτικά πνιγμένη μέσα στα δάση της κοιλάδας, του μικρού ποταμού Τέπλα, και φημίζεται για τις 12 θερμές ιαματικές πηγές της.
Η επίσκεψη της λουτρόπολης αυτής, μοιάζει πραγματικά με ένα παραμύθι. Της ίδιας γνώμης ήταν σίγουρα και η αριστοκρατία της Ευρώπης, οι αμέτρητοι συνθέτες, συγγραφείς, ποιητές, και άλλες προσωπικότητες που επισκέφτηκαν το Κάρλοβυ Βάρυ στο πέρασμα των αιώνων. Επίσης η περιοχή του Κάρλοβυ Βάρυ είναι η πηγή των κρυστάλλων της Βοημίας…
copy paste

Η διαδρομή μέχρι εκεί ήταν πολύ όμορφη αν και για ακόμη μια φορά σε μερικά σημεία μπλέξαμε σε κίνηση λόγω έργων. Κάπου εκεί μου κόλλησε κι ένας Γερμανός τυπάς με ένα BMW RT ο οποίος στις ευθείες το έσπαγε και τον έχανα. Μου φαίνεται πως εκνευριζόταν όμως όταν τον έπιανα ξανά στις στροφές και ειδικά στην πολύ κίνηση. Το παιχνίδι αυτό σταμάτησε όταν με έχασε για τα καλά σε κάποιο σημείο που είχε έργα για αρκετή απόσταση.
Πάντως ήταν η πρώτη μέρα σε όλο το ταξίδι που είδαμε πολλές μοτοπαρέες στον δρόμο και ήταν μια ευχάριστη βόλτα στην οποία κάθε λίγο και λιγάκι χαιρετιόμασταν με ντόπιους και ξένους μοτοσυκλετιστές.

Μπαίνοντας στην πόλη ψάξαμε και βρήκαμε ένα υπόγειο parking με απώτερο σκοπό να ξεφορτωθούμε εκεί τον εξοπλισμό της μηχανής που φορούσαμε για την διαδρομή. Έτσι πέρα από την μηχανή "παρκάραμε" και τα μπουφάν, κράνη, παντελόνια κτλ. και βγήκαμε ανάλαφροι στους δρόμους της πόλης.

σε αυτό το νεκροταφείο μερικοί τάφοι χρονολογούνταν κοντά στον 13ο-14ο αιώνα. Ανάμεσα σε αυτούς βρισκόταν και μια ταφόπλακα του Mozart. Τελικά αργότερα που κάναμε μια αναζήτηση στο google είδαμε πως ο πραγματικός τάφος του Mozart ήταν στην Βιέννη.

Πάντως από τον συγκεκριμένο "ψεύτικο" τάφο είχε ωραία θέα...

Ένα παλιό ψυχιατρείο... Αυτή είναι η πίσω πλευρά του. Την μπροστά δεν την έβγαλα αλλά στο κομμάτι του Karlovy Vary που περιπλανηθήκαμε ήταν το μοναδικό παρατημένο κτίριο. Κι αυτό το υποδήλωνε μονάχα η πίσω πλευρά του κτιρίου, γιατί από μπροστά δεν καταλάβαινες πως είναι ένα παρατημένο κτίριο. Το είχαν σε απόλυτη ομοιομορφία με όλα τα υπόλοιπα κτίρια. Όμορφα μπαλκόνια με κάγκελα, γύψινα κτλ.

Στο Κάρλοβυ Βάρυ καθίσαμε μέχρι αργά το απόγευμα. Στις βόλτες που κάναμε στην πόλη είχαμε την τύχη να πέσουμε και σε ένα κονσέρτο κλασσικής μουσικής.

Η αλήθεια είναι πως για μέρη σαν και το Karlovy Vary όσες φωτογραφίες και να τραβήξει κάποιος δεν είναι αρκετές. Έτσι όποιος ενδιαφέρεται ας δει και το παρακάτω διαφημιστικό βίντεο.

"


Στο τέλος της ημέρας γυρίσαμε ξανά στην Πράγα και σταματήσαμε αρκετά μακρυά από το κέντρο της, σε μια περιοχή η οποία φεύγοντας το πρωί μας έκανε κλικ. Πολύς νέος κόσμος κυκλοφορούσε εκεί το βράδυ και σχεδόν κανένας τουρίστας. Εκεί βρήκαμε ένα φανταστικό ιταλικό εστιατόριο με πολύ χαμηλές τιμές και καθίσαμε για φαγητό και μπύρα... και όταν μας έπιασε για τα καλά το σκοτάδι γυρίσαμε ξανά στο δωμάτιο.





13/6/15
Ημέρα 7η.
Πράγα - Τσέσκυ Κρούμλοβ - Βιέννη

Η επόμενη πινέζα μας στον χάρτη ήταν η Βιέννη. Δεν θα χάναμε όμως για κανέναν λόγο το Τσέσκυ Κρούμλοβ! Συνιστώ σε όσους επισκεφθούν την Τσεχία να βάλουν κι αυτόν τον προορισμό μέσα στα πλάνα τους!

Αφού φάγαμε το πρωινό μας και φορτώσαμε την μηχανή ξεκινήσαμε με πολύ ήλιο και αρκετή ζέστη. Στο Τσέσκυ Κρούμλοβ φτάσαμε κατά τις 12:30. Ο δρόμος μέχρι εκεί δεν είχε να επιδείξει ιδιαίτερες ομορφιές. Η αλήθεια είναι πως είδα ουκ ολίγες μηχανές να στρίβουν σε επαρχιακούς δρόμους. Μάλλον θα είχε όμορφες διαδρομές στις τριγύρω πόλεις αλλά εμείς έπρεπε να κερδίσουμε χρόνο για να δούμε όσο το δυνατόν περισσότερα αξιοθέατα. Στην είσοδο της πόλης βρήκαμε ανοιχτό πάρκινγκ και παρκάραμε ελπίζοντας πως θα βρούμε και κάποιον χριστιανό για να ξεφορτώσουμε τα πράγματα του εξοπλισμού μας για να μπορέσουμε να περιπλανηθούμε χωρίς περιττά βάρη μέσα στην πόλη.

Πολλοί adventure τύποι ήταν παρκαρισμένοι στο συγκεκριμένο πάρκινγκ. Μάλλον ήταν κάποιο club μοτοσικλετιστών που επισκέφθηκε μαζικά την εν λόγω πόλη.
Στην καφετέρια που φαίνεται από πίσω όλοι τους είχαν παρατήσει κράνη και μπουφάν! Σταθήκαμε τυχεροί λοιπόν και αφήσαμε κι εμείς τα δικά μας πράγματα εκεί. Θεώρησα τραβηγμένο όμως να αφήσω και τις μπότες μας εκεί μέσα. Έτσι τις πακέταρα σε σακούλες και τις έβαλα κάτω από την μηχανή...

Η είσοδος για το Τσέσκυ Κρούμλοβ

Η μεσαιωνική πόλη του Τσέσκυ Κρούμλοβ βρίσκεται 170 χλμ νότια της Πράγας, κοντά στα σύνορα με την Αυστρία. Η παλιά πόλη περικυκλώνεται από τους μαιάνδρους που σχηματίζει ο ποταμός Μολδάβας σε αυτή την περιοχή. Πάνω από τον ιστορικό πυρήνα της πόλης υψώνεται επιβλητικό το κάστρο, το δεύτερο σε μέγεθος κάστρο της Τσεχίας. Η πόλη που ιδρύθηκε το 13ο αιώνα έχει κρατήσει το μεσαιωνικό και αναγεννησιακό της χαρακτήρα και το 1992 ανακηρύχτηκε ως ένα από τα μνημεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO.
Copy - paste

διασχίζοντας την γέφυρα για να μπεις στο κάστρο είχε μια φυλακισμένη αρκούδα. Όσο στάθηκα εκεί η καημένη έκοβε βόλτες χωρίς λόγο. Μακάρι κάποια στιγμή οι άνθρωποι να σταματήσουμε να είμαστε τόσο ζώα!

στάση για καφέ εντός του κάστρου

η θεά από το κάστρο

Όταν καθίσαμε για φαγητό συνδέθηκα με το καταπληκτικό μου smartphone να δω τον καιρό που θα βρίσκαμε στον δρόμο μας. Ο 21ος αιώνας στην υπηρεσία του μοτοσικλετιστή που προσπαθεί σαν άλλος ιππότης πάνω στο άλογό του να "ζήσει την περιπέτεια". Στο φανταστικό μου GARMIN είχα ήδη αποθηκευμένη την διαδρομή και το ότι το Accuweather μου έδειχνε πως τα σύννεφα από πάνω μου είχαν αντίθετη κατεύθυνση με τη δικιά μας μου έδινε μια ψευδαίσθηση σιγουριάς.

Κατά τις 17:00 επιστρέψαμε στην μηχανή για να ξεκινήσουμε για Βιέννη. Ευτυχώς οι μπότες μας ήταν ακόμη κάτω από το KTM. Όχι πως αμφέβαλα γι`αυτό...

Ξεκινήσαμε λοιπόν με τυφλή υπακοή στη γλυκιά φωνή του Garmin. Για μια ακόμη φορά το μηχάνημα έκανε τα δικά του και με έβγαλε εκτός κεντρικών αρτηριών. Ευτυχώς αυτό το λάθος με πέρασε από μια φανταστική διαδρομή περίπου 40-50 χιλιομέτρων. Χωρίς να δούμε πουθενά κάτι που να θυμίζει σύνορα (ούτε καν πινακίδα!) είχαμε μπει στην Αυστρία και αυτό ήταν εμφανές από τα τοπία αλλά και τα σπίτια που συναντούσαμε στον δρόμο μας.

printscreen από την GoPro αλλά μου είχε κολλήσει ένα μυγάκι γμτ!!

λόγω των συνεχών στροφών σ`αυτόν τον επαρχιακό δρόμο δεν ήμουν σίγουρος για την απόλυτη θέση αυτών των σύννεφων στον ορίζοντα. Είχα όμως την εντύπωση πως τα είχα διαρκώς σε μια σταθερή απόσταση κι αυτό είχε ξεκινήσει να μου βάζει ιδέες.......

όταν πλέον βγήκαμε από εκείνον τον επαρχιακό δρόμο πλέον ήμουν σίγουρος! Τύφλα να έχουν τα GPS, τα smartphones, accuweather και λοιπές παπαριές! Όταν είδα και την αστραπή να πέφτει κάπου στο βάθος ήμουν πλέον σίγουρος. Απλά τόση ώρα κυνηγούσαμε την καταιγίδα και το ζητούμενο ήταν εάν θα καταφέρουμε να την προσπεράσουμε σύντομα ή αν θα μας "ταξιδέψει" μέχρι την Βιέννη.

Λίγα χιλιόμετρα παρακάτω ξεκίνησαν οι χοντρές σταγόνες να σκάνε στα κράνη μας και εκεί κατάλαβα πως εκείνη η "ψευδαίσθηση σιγουριάς" πλέον ήταν μια σίγουρη ψευδαίσθηση! Σταματήσαμε να βάλουμε τα αδιάβροχά μας και συνεχίσαμε. Στη διαδρομή προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου πως κάποια στιγμή, σε κάποιο μελλοντικό ταξίδι θα πρέπει να αφήσω κατά μέρους όλα αυτά τα τεχνολογικά μπλιμπλίκια που ούτως ή άλλως όταν είναι να γίνει η στραβή δεν σε σώζουν!

Μέχρι την Βιέννη δεν σταμάτησε καθόλου η βροχή.
Όταν φτάσαμε στο ξενοδοχείο ξεφορτώσαμε και φύγαμε για το πιο κοντινό Burger`s King να σβήσουμε την πείνα μας. Μετά γυρίσαμε στο ξενοδοχείο για να χαλαρώσουμε και να αποφασίσουμε ποια αξιοθέατα θα βλέπαμε την επόμενη μέρα.

 

[StepaS]

14/6/15
Ημέρα 8η.
Βιέννη

Το διήμερο στη Βιέννη το άφησα πάνω στην Αφροδίτη. Μιας και είναι αρχαιολόγος και λάτρης των καλών τεχνών, γι`αυτήν είχε πάρα πολλά μουσεία και γκαλερί που θα ήθελε να επισκεφθεί. Ευτυχώς για `μένα είχαμε στη διάθεσή μας μόνο 2 μέρες...

Το πρωί κατεβήκαμε με την μηχανή στο κέντρο της πόλης και με μεγάλη ευκολία βρήκα ένα καλό μέρος για να παρκάρω την μηχανή και να είμαι ήσυχος.

Οι φωτογραφίες που βγάλαμε στη Βιέννη είναι πάρα πολλές και τις περισσότερες μετά από κάποιο σημείο τις τραβούσα απλά από συνήθεια. Σε όποια γωνιά και να κοιτούσες υπήρχε κάτι όμορφο για να βγάλεις φωτογραφία. Παλάτια, μουσεία, πλατείες, πλακόστρωτοι δρόμοι...

Για αρχή πήγαμε στο μουσείο φυσικής ιστορίας. Πολλές από τις παρακάτω εικόνες φαντάζουν τρομακτικές αλλά σίγουρα δεν είναι όλες αληθινές.

Μετά από μερικές ώρες περιήγησης στο μουσείο συνεχίσαμε τις βόλτες μας στο κέντρο της πόλης.

Μετά από αρκετό ποδαρόδρομο καταλήξαμε σε ένα εστιατόριο στο οποίο δούλευε ο αδερφός ενός φίλου. Ήταν ένα εστιατόριο τύπου ταχυφαγείο... στο οποίο σέρβιρε αποκλειστικά πίστες, μακαρονάδες και σαλάτες. Λέγεται Vapianno και το συνιστώ σε όποιον βρεθεί στην Βιένη και θέλει να φάει καλά σε μια λογική τιμή.

Προς το τέλος της μέρας πήγαμε μια βόλτα στην όπερα.

Για όποιον κουλτουριάρη θελήσει να μπει και να παρακολουθήσει κάποια παράσταση αλλά δεν θέλει να πληρώσει πολλά λεφτά υπάρχει ένα εισιτήριο των 2-3 ευρώ και μπορεί να μπει μέσα αλλά θα παρακολουθήσει όρθιος την παράσταση. Η προϋπόθεση είναι να φοράει μακρύ παντελόνι και ανάλογα από την ημέρα θα πρέπει να είναι 1-2 ώρες νωρίτερα στα εκδοτήρια για να προλάβει να πάρει ένα τέτοιο εισιτήριο.
Για τους τελείως τζαμπατζήδες υπάρχει και ένας χώρος ακριβώς έξω από την όπερα με γιγαντοοθόνη και καρεκλίτσες που μπορείς να καθίσεις και να δεις σε live χρόνο την παράσταση.

Αφού πήραμε μια ολιγόλεπτη δόση κουλτούρας επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας σχετικά νωρίς μιας και ο ουρανός είχε αρχίσει να κλείνει από σύννεφα και θέλαμε να γλιτώσουμε την επερχόμενη μπόρα.




15/6/15
Ημέρα 9η.
Βιέννη

Το πρωί ξυπνήσαμε και από το παράθυρο είδα αρκετά μαύρο τον ουρανό. Έτσι αποφάσισα πως σήμερα θα κατεβαίναμε στο κέντρο της πόλης με κάποιο μέσο μαζικής μεταφοράς έτσι για αλλαγή...

Αυτό που μας ενδιέφερε περισσότερο ήταν το να είμαστε στις 12:00 στο κέντρο της πόλης και συγκεκριμένα στην εκκλησία του Αγίου Μιχαήλ για να παρακολουθήσουμε μια ξενάγηση. Εάν βρεθείτε στη Βιέννη θα σας συνιστούσα να μην την χάσετε.

photo από google

Η εν λόγω ξενάγηση γίνεται στις κατακόμβες της εκκλησίας και στην περίπτωση που δεν θα ήμασταν στην ώρα μας εκεί θα την χάναμε. Δυστυχώς ξεκινήσαμε νωχελικά από το ξενοδοχείο και μέχρι να φτάσουμε με το μετρό στο κέντρο της πόλης είχε ξεκινήσει να βρέχει αρκετά δυνατά. Στο λίγο περπάτημα από τη στάση του μετρό μέχρι την εκκλησία είχαμε γίνει μούσκεμα. Την ξεναγό και το group της τους προλάβαμε στο παρά ένα! πριν κλείσουν πίσω τους την πόρτα που οδηγούσε στις κατακόμβες στις οποίες ξεπαγιάσαμε από το κρύο μιας και ήμασταν και βρεγμένοι.


Tην εκκλησία την επισκέπτονται κυρίως για τις ενδιαφέρουσες κατακόμβες της. Λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών και του ασυνήθιστου περιβάλλοντός τους, τα όργανα και οι σάρκες των πτωμάτων δεν αποσυντίθενται σε αυτές. Από το 1631-1784, περίπου 4.000 άνθρωποι θάφτηκαν σε αυτές τις κατακόμβες. Σήμερα, μπορεί κανείς να δει ακόμα εκατοντάδες φέρετρα στολισμένα με λουλούδια ή κρανία, καθώς και μουμιοποιημένα πτώματα, μερικά από αυτά φορώντας μεταξωτά μπαρόκ φόρεματα ή παλτό και περούκες. Το πιο διάσημο πρόσωπο θαμμένο στις κατακόμβες είναι ο Pietro Metastasio, ο οποίος έγραψε μερικές όπερες του Μότσαρτ.
Το κτίριο χρονολογείται στα τέλη της ρωμανικής περιόδου. Οι ειδικοί πιστεύουν ότι ο "βωμός" χτίστηκε μεταξύ 1327 και 1340 ενώ τα κατώτερα τμήματα του πύργου αργότερα. Στους επόμενους αιώνες, η εκκλησία ξαναχτίστηκε και έγιναν προσθήκες σε αυτήν αρκετές φορές, ενώ στη σημερινή της μορφή είναι από το 1792.
copy - paste

Οι φωτογραφίες απαγορευόντουσαν για τους επισκέπτες αλλά όχι και για το google!

photo από google

photo από google

photo από google

photo από google


Μετά τις κατακόμβες συνεχίσαμε σε κάποιες γκαλερί στις οποίες η Αφροδίτη είχε καημό να δει έργα τέχνης κάποιων καλλιτεχνών που προσωπικά ούτε τους είχα ακούσει ποτέ μου.

Προς το απογευματάκι καθίσαμε για ένα γλυκάκι σε ένα ζαχαροπλαστείο απέναντι από την όπερα της Βιέννης. Απ`έξω φαινόταν πολύ ιδιαίτερο και αυτό ήταν που μας έκανε να μπούμε. Επίσης και οι βιτρίνες και το όλο στήσιμο του μαγαζιού μας δελέασε αλλά τελικά η πάστα αν και φρεσκότατη δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο.

Οπότε για να καλύψουμε το κενό της απόλαυσης κατευθυνθήκαμε στο γνωστό μας πλέον Vapiano για πίτσα και μακαρονάδα και στη συνέχεια επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας.

 

[StepaS]

16/6/15
Ημέρα 10η.
Βιέννη - Ζάγκρεμπ

Αν και στον δρόμο της επιστροφής είχαμε μπει με το που εγκαταλείψαμε την Πράγα σήμερα ήταν η πρώτη μέρα που με έπιασε η "μελαγχολία της επιστροφής" και έμεινα λίγο παραπάνω στο κρεβάτι διαβάζοντας εδώ στο advride.gr το ταξιδιωτικό του Αλέξανδρου από τον Αστακό με ένα Derbi 125cc και με τελικό προορισμό την Κέρκυρα.

Την ανάγνωση του την ολοκλήρωσα στο πρωινό. Σήμερα το ξενοδοχείο μας καθότι ήταν Δευτέρα ήταν ψιλο-άδειο και γι`αυτό το πρωινό το σέρβιραν σε μια μικρότερη αίθουσα με θέα ένα γήπεδο γκόλφ.

Κατά τις 10:30 είχαμε φορτώσει το ΚΤΜ και είχαμε ξεκινήσει για το Ζάγκρεμπ. Ο δρόμος και σήμερα ήταν μια τεράστια εθνική οδός με ατελείωτες ευθείες. Σε όλη τη διαδρομή μέχρι να μπούμε στην Κροατία υπήρχε το ενδεχόμενο της βροχής ενώ σε κάποια σημεία αυτό το ενδεχόμενο γινόταν μια ελαφριά ψιχάλα. Πάντως τα χιλιόμετρα περνούσαν πολύ ξεκούραστα και σε συνδυασμό με το βαρετό τοπίο (μέχρι τα σύνορα της Σλοβενίας, από εκεί και μετά άλλαζε το σκηνικό) μπήκα σε σκέψεις για το ταξιδιωτικό του πιτσιρικά ο οποίος το περιέγραφε με πολύ λαχτάρα. Κάπου εκεί συνειδητοποίησα το μεγαλείο των πρώτων μοτο-ταξιδιωτών. Αυτών που φεύγανε έχοντας στο tankbag μονάχα έναν χάρτη. Ούτε GPS, ούτε smartphones. Τότε που δεν υπήρχε το booking.com και το accuweather.com, ούτε ξέραμε εδώ στην Ελλάδα τι θα πει VISA. Προσπαθούσα να καταλάβω πως μπορεί να καρφωθεί σε κάποιον η ιδέα να φύγει από την χώρα του χωρίς πληροφορίες για ισοτιμίες, για τιμές βενζίνης, για δρόμους... έχοντας μονάχα ένα πορτοφόλι γεμάτο δραχμές. Σήμερα πάντως η αλήθεια είναι πως οι περισσότεροι από εμάς έχουμε όλα τα άλλα εκτός του τελευταίου.

Σε μια στάση για βενζίνη μέσα στην Κροατία ήρθε δίπλα μας στην αντλία ένα αυτοκίνητο με δύο Έλληνες και πιάσαμε την κουβέντα κακήν κακώς. Λέω κακήν κακώς γιατί δεν ξέρω αν ο ένας εξ αυτών είχε δει την πινακίδα της μηχανής πριν πετάξει την εξυπνάδα του εν γνώση του ότι είμαστε κι εμείς Έλληνες. Σχολίασε τις κινήσεις μας με δεδομένο πως θα έχει πιαστεί ο κώλος μας πάνω στη μηχανή... Στη συνέχεια μας ρώτησε εάν αυτό που μας βάζουν είναι βενζίνη ή λάσπη... και αν θα τον έκλεβαν με την VISA του! Τι να του πεις του άμοιρου... Δεν μπήκα στη διαδικασία να του εξηγήσω πως στην Ελλάδα έχουμε ίσως τις χειρότερες βενζίνες που θα καταναλώσει ποτέ του το αυτοκινητάκι του. Τους αφήσαμε γρήγορα πίσω και συνεχίσαμε τον δρόμο μας.

Νωρίς το απόγευμα ήμασταν στο ξενοδοχείο. Μπανάκι στα γρήγορα και βουρ για βόλτα και καφεδάκι στο κέντρο της πόλης.

Το Ζάγκρεμπ είναι μια πολύ ζωντανή πόλη και νομίζω πως είναι κοντά στα δικά μας μήκη κύματος. Επίσης οι τιμές σε φαγητά και ποτά είναι αρκετά χαμηλές και απ`όσα είδαμε έχει και καλούτσικη νυχτερινή ζωή. Σε συνδυασμό με αυτά που έχω ακούσει και για την επαρχία της Κροατίας πιστεύω πως είναι ένας ιδανικός "κοντινός", εύκολος και φθηνός προορισμός.

Η μέρα μας έκλεισε με καλό φαγητό και τοπική μπύρα σε τιμές που σε κάνουν να αναρωτιέσαι τι κάνουμε λάθος εμείς στην Ελλάδα...




17/6/15
Ημέρα 11η.
Ζάγκρεμπ - Νις

Για την προτελευταία μέρα του ταξιδιού είχαμε βάλει στο πρόγραμμα μια διαδρομή αρκετά μεγάλη. Με δεδομένη την κούραση όλων των προηγούμενων ημερών τα 620+ χιλιόμετρα φάνταζαν πολλά. Όταν όμως σε νοιάζει απλά να κόψεις χιλιόμετρα δεν μετανιώνεις για τις μεγάλες και ατελείωτες ευθείες των εθνικών οδών...

Για`μένα προσωπικά η Σερβία πλέον αποτελεί έναν προορισμό της πρώτης και της τελευταίας διανυκτέρευσης των ταξιδιών μου με μηχανή. Μέσα στην ατυχία να βρισκόμαστε στην φτωχή γωνιά της Ευρώπης θεωρώ πως πρέπει να νιώθουμε "τυχεροί" που είμαστε τόσο κοντά στη Σερβία μιας και είναι μια όμορφη χώρα με πολύ χαμηλές τιμές για να διανυκτερεύσεις και για να φας ποιοτικά.

Το πρωί ο ιδιοκτήτης των δωματίων μας έδωσε "λευκή επιταγή" για το check out. Έτσι χωρίς να έχουμε το άγχος του ξυπνητηριού χορτάσαμε ύπνο και ξεκινήσαμε από το Ζάγκρεμπ για τη Νις κατά τις 11:30. Θεωρώ πως το να "βγαίνεις" τόσο αργά στον δρόμο είναι πολύ λάθος, ειδικά όταν έχεις τόσα πολλά χιλιόμετρα μπροστά σου. Μιας και στην πόλη της τελευταίας μας διανυκτέρευσης όμως δεν είχαμε ιδιαίτερες προσδοκίες για "τουρισμό" δεν πιεστήκαμε για να φύγουμε νωρίτερα.

Ο δρόμος ήταν όπως τον περίμενα. Όσο οδηγούσαμε παράλληλα με τα σύνορα της Βοσνίας στα βουνά φαινόταν απειλητικά μαύρα σύννεφα να κατεβαίνουν. Όταν όμως πιάσαμε για τα καλά τις πεδιάδες της Σερβίας το ενδεχόμενο της βροχής είχε περάσει για τα καλά. Στα σύνορα δεν συναντήσαμε καμιά καθυστέρηση με ελέγχους κτλ και ο δρόμος μέχρι το Βελιγράδι ήταν χωρίς ιδιαίτερη κίνηση. Όσο πλησιάζαμε στη Νις οι καιρικές συνθήκες άλλαζαν.

λίγο έξω από την πόλη. Αγνοήστε το στίγμα από το σκοτωμένο κουνούπι και δείτε τον καπνό από το φουγάρο πως απλώνεται... Παρόλο τον δυνατό αέρα όμως το ΚΤΜ πήγαινε τρένο!

Στη Νις φτάσαμε αργά το απόγευμα και γι`αυτό δεν προλάβαμε να κάνουμε βόλτα στην πόλη με το φως της ημέρας. Ουσιαστικά μέχρι να τακτοποιηθούμε στο δωμάτιο και να πάμε για φαγητό είχε νυχτώσει. Οπότε βγάλαμε πολύ λίγες φωτογραφίες μιας και είδαμε ελάχιστα την πόλη.

photo από google


Σύμφωνα με το wikipedia:
Η Νις (παλιότερα Ναϊσσός ή Νίσσα), είναι πόλη στη Σερβία, στις όχθες του ποταμού Νισάβα. Είναι η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της χώρας μετά από το Βελιγράδι και το Νόβισαντ, με πληθυσμό 305.518 κατοίκων (απογραφή του 2011). Η πόλη, μαζί με τα Λουτρά Ναϊσσού και 68 προάστια, καλύπτει μια έκταση περίπου 597 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Η Ναϊσσός είναι το διοικητικό κέντρο της περιοχής Νισάβα, ολόκληρης της νότιας Σερβίας και είναι μια από τις παλαιότερες πόλεις στα Βαλκάνια.

photo από google
το πανεπιστήμιο της Νις.

photo από google
η κεντρική πύλη του οχυρού το οποίο το είδαμε μονάχα από μακριά.

Για φαγητό ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου μας σύστησε το εστιατόριο Una Volta.

photo από google

Για όσους βρεθούν στη Νις αξίζει να το αναζητήσουν. Πάρα πολύ καλό φαγητό και σε πάρα πολύ καλές τιμές! Αφού φάγαμε βγήκαμε και για μια μικρή βόλτα στο κέντρο της πόλης το οποίο από το λίγο που είδαμε εμένα προσωπικά μου θύμισε κάτι από το πρώτο πόδι Χαλκιδικής...

photo από google

Στο ξενοδοχείο δεν αργήσαμε να γυρίσουμε κι έτσι η μέρα μας στο Νις τελείωσε χωρίς δυστυχώς να μπορώ να πω πως είδαμε την πόλη.

 

[StepaS]

18/6/15
Ημέρα 12η.
Νις - Νάουσα

Για τελευταία μέρα ο καιρός μας επιφύλασσε τόσο κακό καιρό όσο είχαμε γλιτώσει όλες τις προηγούμενες μέρες. Το πρωί ξύπνησα από τον θόρυβο της βροχής. Καθυστερήσαμε εσκεμμένα λοιπόν στο πρωινό, ήπιαμε τον καφέ μας και όταν είδαμε πως σταμάτησε να βρέχει ξεκινήσαμε να "μαζεύουμε τα κομμάτια μας" για να φορτώσουμε τη μηχανή και να ξεκινήσουμε για την τελευταία μας μέρα στον δρόμο.

Μέχρι να φύγουμε από το ξενοδοχείο ο δρόμος μέσα στην πόλη είχε σχεδόν στεγνώσει. Η χαρά όμως δεν κράτησε πολύ...

Όχι πολλά χιλιόμετρα παρακάτω, όταν αναγκαστικά λόγω έργων αφήσαμε την εθνική οδό και αρχίσαμε να μπλέκουμε σε κίνηση με πολλά φορτηγά, μέσα σε παρακάμψεις από φτωχικά σέρβικα χωριά ξεκίνησε ξανά το ψιλόβροχο το οποίο μας συνόδευσε για όσες ώρες χρειάστηκε για να βγούμε από αυτό το "μαρτύριο".

Ο δρόμος κοντά στα σύνορα ήταν αρκετά επικίνδυνος γιατί πέρα από το ψιλόβροχο που είχε κάνει τον δρόμο "γυαλί" υπήρχαν και μερικοί "γρήγοροι" οδηγοί που προσπαθούσαν να προσπεράσουν τα φορτηγά με αυτοκτονικές διαθέσεις. Έτσι ένας από αυτούς κατέληξε εκτός δρόμου.

Η θερμοκρασία ήταν κοντά στους 12-14 βαθμούς για αρκετή ώρα πράγμα που αν και θεωρούσα ιδανικό για το ταξίδι μας έκανε την Αφροδίτη να δυσκολεύεται.

Όταν πλέον μπήκαμε στα Σκόπια ο καιρός έφτιαξε και αρχίσαμε να βρίσκουμε μεγάλα βενζινάδικα στα οποία θα μπορούσαμε να σταματήσουμε για ξεκούραση συναντήσαμε μια ακόμη άσχημη εικόνα. Υπήρχαν πολλά καραβάνια λαθρομεταναστών οι οποίοι προφανώς με κάποιον τρόπο είχαν "δραπετεύσει" από τη χώρα μας και προσπαθούσαν να βρουν την τύχη τους σε πιο βόρειες χώρες. Στις 2-2,5 ώρες οδήγησης εντός των Σκοπίων είδα τουλάχιστον 500 ανθρώπους είτε πεζούς είτε με ποδήλατα να "ανηφορίζουν". Έτσι σε κάθε βενζινάδικο που πιθανόν να μπορούσαμε να κάνουμε στάση το κλίμα δεν σε ενέπνεε να καθίσεις να πιεις έναν καφέ, να φας και να ξεκουραστείς. Οπότε αποφασίσαμε πως την πρώτη μας στάση για ξεκούραση θα την κάναμε εντός Ελλάδος.

λίγο πριν τα σύνορα η ατμόσφαιρα βρομούσε καμένο και μετά από 2-3 χιλιόμετρα βρήκαμε την οδηγάρα... ο οποίος οδηγούσε κάποια χιλιόμετρα μέχρι να πάρει χαμπάρι πως τη μηχανή του αυτοκινήτου την είχε πάρει ο χάρος!

Μετά από 4-5 ώρες συνεχούς οδήγησης πατήσαμε ξανά, ύστερα από 12 μέρες, τα πάτρια εδάφη. Η Ελλάδα μας υποδέχτηκε με έναν ζεστό ήλιο και όταν έσβησα τη μηχανή παρκάροντας έξω από ένα μαγαζί με καφέ, φαγητό και αναμνηστικά η χαρά μου ήταν πολύ μεγάλη. Πολύ γρήγορα όμως ένιωσα να μου την παίρνουν μέσα από τα χέρια, όπως θα ένιωθε ένα παιδάκι που του έπεσε το παγωτό!

Είχα να πιω freddo Espresso όπως μόνο εμείς στην Ελλάδα πίνουμε 12 μέρες. Είχε απογευματάκι και αφού φάγαμε αρκετή βροχή και λίγο κρύο στο μεγαλύτερο κομμάτι του δρόμου είχαμε πεινάσει μέχρι δακρύων. Ήμασταν σχεδόν 5 ώρες πάνω στη σέλα του KTM και θέλαμε επιτέλους να τεντωθούμε σε μια καρέκλα και να λιαστούμε.

Πλησιάζοντας στο ταμείο είχα μπροστά μου 2 αστυνομικούς οι οποίοι παίρνανε τους δικούς τους καφέδες. Οι ζαμπονό/τυρόπιτες μου χαμογελούσαν έκφυλα πίσω από την βιτρίνα, οι καφέδες των αστυνομικών ήταν στο γνωστό πλαστικό διάφανο ποτήρι! έτσι ακριβώς όπως το ονειρευόμουν!!! Ήρθε λοιπόν η σειρά μου στο ταμείο και με το που δίνω την παραγγελία μου, σαν αναλαμπή μου έρχεται στο μυαλό πως δεν έχουμε καθόλου ευρώ. Έχουμε όμως τις κάρτες, σκέφτομαι. Για κακή μας τύχη ούτε κάρτες δεχόντουσαν οι καλές κυρίες εκεί πέρα. Μετά από τόσες μέρες στους δρόμους, σε χώρες ακριβές, σε χώρες φτωχές, σε περίπτερα, σε ξενοδοχεία, σε μουσεία... ήταν η πρώτη φορά που μου έλεγαν πως δεν έχουν μηχάνημα για πιστωτικές!
Μάζεψα τα σάλια μου λοιπόν και κακήν κακώς βγήκα να πω τα μαντάτα στην Αφροδίτη η οποία απελπίστηκε όσο κι εγώ. Με βαριά καρδιά λοιπόν καβαλήσαμε ξανά το KTM και κινήσαμε για να πάρουμε τον "πίσω" δρόμο που θα μας έβγαζε μέσα από το Κιλκίς και μέσω κάποιων χωριών στα Γιαννιτσά και από εκεί πίσω στη Νάουσα. Με μοναδική σκέψη πως ήμασταν μόλις 100-120 χιλιόμετρα από το σπίτι μας ξαναβρήκαμε μπροστά μας μαύρα σύννεφα, αυτή τη φορά χειρότερα απ`ότι αυτά των προηγούμενων χωρών. Στα Γιαννιτσά λοιπόν σταματήσαμε για να πιούμε καφέ και να φάμε κάτι... περιμένοντας μπας και ανοίξει λίγο και ο ουρανός.

Μάταια όμως. Τα επόμενα 40 χιλιόμετρα τα κάναμε με πολύ δυνατή βροχή. Τόση που στο φανάρι της διασταύρωσης έξω από την Νάουσα έστριψα παραβιάζοντας το κόκκινο μπροστά σε ένα περιπολικό της αστυνομίας και ούτε καν μπήκαν στη διαδικασία να με σταματήσουν!

(το περιπολικό βρίσκεται στα αριστερά, στη θολούρα που κάνει η σταγόνα)
Μάλλον μας λυπήθηκαν... Η τραγική ειρωνεία ήταν πως 2 χιλιόμετρα πριν το σπίτι μας τα πάντα ήταν στεγνά και όλη μέρα δεν είχε ρίξει σταγόνα!

Όλα όμως είχαν περάσει. Η κούραση, η ταλαιπωρία, οι όμορφες και οι ελάχιστες άσχημες εικόνες είχαν τελειώσει. Ήμασταν πλέον σώοι και ασφαλείς ξανά στο σπίτι μας και το ΚΤΜ για ακόμη μια φορά έφερε εις πέρας την αποστολή του χωρίς να ζητήσει τίποτα πέρα από βενζίνη!

 

[MOYTPO]

Well Done Mates!!!!

 

[XR Maniac]

Σουπερ......ωραιο 12ημερο


Αν θελεις να μας πεις και για το κοστος, στο περιπου....

 

[nikanthi]

Πολύ ωραίο το ταξίδι σας μπράβο! Μόνο αν θα ήθελες να αναφερθες λίγο περαιτέρω για την αλλαγή στα τακάκια που έκανε στο ktm Γενικά αν εμείνες ευχαριστημένος από εξυπηρέτηση τιμές και γενικώς την αντιμετώπιση που είχες .. Έτσι αν κάποτε χρειαστεί το συνεργείο που επέλεξες να το επισκεφτούν οι να το απορρίψουν Και κάποιοι άλλοι πιθανή μοτοταξιδιώτες που θα ταξιδέψουν κατά εκείνα τα μέρη ...

Όντως είναι ξενέρωμα αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα με τις κάρτες. Όσο εκπλήσσεσαι με το που μπορείς να χρησιμοποιήσεις τις κάρτες στο Εξωτερικό άλλο τοσο όταν με το καλό επιστρέψεις εκπλήσσεσαι για το που δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις τις κάρτες σου στο εσωτερικό ... Γι' αυτό λέμε σαν την Ελλάδα δεν έχει ... Αλλά κατά την προσωπική μου γνώμη είναι καλύτερα έτσι. Γιατί με τη χρήση των καρτών μπορεί να ξεφύγεις οικονομικά και οταν υρίσεις με το καλό πίσω να πάρεις τρια υπογλώσσια για να συνέλθεις από το σοκ

 

[StepaS]

Σουπερ......ωραιο 12ημερο


Αν θελεις να μας πεις και για το κοστος, στο περιπου....

Σχετικά με το οικονομικό κομμάτι... μας έφυγαν σχεδόν 2000. Οι βενζινες ήταν κοντά στα 300-350 ευρώ και λίγο κάτω από τα 700 ευρώ οι διανυκτερευσεις. Θεωρώ πως είναι αρκετα... Εάν ήμουν μόνος ή με κανένα φιλαρακι οι διανυκτερευσεις θα ήταν σίγουρα στο μισό. Αλλά πιστεύω πως όταν πας με το έτερον ήμισυ στο θέμα διανυκτέρευσης δύσκολα κανεις "εκπτώσεις". Έτσι σχεδον όλα τα ξενοδοχεία μας ήταν 4αστερα.


Επίσης τα προσωπικα μας έξοδα θα μπορούσαν να είναι λιγότερα αλλά επειδή αυτές ήταν οι διακοπές μας για φέτος και σύμφωνα με το " πρόγραμμα" μας μάλλον ούτε το 2016 θα πάμε διακοπες είπαμε να το διασκεδασουμε χωρίς να μας λείψει τίποτα.

 

[StepaS]

Όσο για το συνεργείο που άλλαξα τα τακάκια....

Τα τακάκια μου είχαν ακόμη "ψωμί". Με τα στάνταρ δεδομένα δεν θα τα αλλαζα. Επειδή όμως ή μηχανή ήταν φορτωμένη στο full και επειδή είχαμε αλλά 2000+ χιλιόμετρα για το σπίτι σκέφτηκα να την κανω την αλλαγή στην Πράγα. Η τιμή για τα χρυσά brembo ήταν κοντά στα 60 ευρώ, τόσα δίνω και εδω στην Ελλαδα. Όσο για το συνεργείο... τυπικό εξουσιοδοτημένο της ΚΤΜ. Η εργασία για την αλλαγή στα τακάκια είναι τόσο γελοία που δεν μπορώ να εκφερω γνώμη για την περίπτωση που κάποιος θελήσει κάτι πιο εξεζητημένο... Θεωρώ όμως πως όταν είσαι στο εξωτερικό (όταν είσαι άσχετος από μηχανολογικά όπως εγώ) μονο τα εξουσιοδοτημένα μπορείς να εμπιστευτείς... ακόμη και για κάτι τόσο απλο.

 

[γρηγορης 990R]

ποση ωρα εκανες απο σερρες μεχρει σερβια κ τη ταχυτητα περιπου πηγενες....θελω να υπολογυσω γαιτη κ εγω θα επισκευτο τελι του μηνος απο (εδεσσα)

 

[ΗΛΙΑΣ]

Πλούσιο και αναλυτικό !!! Με τέτοια μέλη εδώ μέσα πως να μην πάρεις τους δρόμους. Μπράβο και στο επόμενο !!!

 

[StepaS]

ποση ωρα εκανες απο σερρες μεχρει σερβια κ τη ταχυτητα περιπου πηγενες....θελω να υπολογυσω γαιτη κ εγω θα επισκευτο τελι του μηνος απο (εδεσσα)

Φιλέ Γρήγορη θα σου συνιστούσαν να μην πας από Βουλγαρία. Παααρα πολλά έργα! Μέσω Σκοπίων θα κερδίσεις τουλάχιστον 2 ώρες. Πραγματικά δεν υπάρχει κανένας λόγος εφόσον πας Σερβία να περάσεις την Βουλγαρία ή οποία μέχρι να πλησιασεις στη Σόφια μοιάζει ελαφρώς βομβαρδισμενη. Έχει βέβαια και κάποια όμορφα σημεία για οδήγηση που στα Σκοπιά δεν υπάρχουν, αλλά νομίζω πως δεν αξίζει ή ταλαιπωρία. Εσύ για που σκοπεύεις να πας; Αν σε φέρει ο δρόμος στη Νάουσα στείλε κανα π.μ να τα πούμε και από κοντά.

 

[Christos S]

Ωραιος, αντε και στα επομενα

 

[StepaS]

Σας ευχαριστώ πολύ. Χρήστο S καλά να περάσετε κι εσείς!! και με το καλό όταν γυρίσεις να μας γράψεις το ταξιδιωτικό σου.

 

[aeriko]

Διαβατήριο ή ταυτότητα;

 

[StepaS]

Είμαι πυροσβέστης στο επάγγελμα και δεν έχω πολιτική ταυτότητα. Οπότε... Διαβατήριο. Θεωρώ πως καλού κακού είναι καλύτερα να είσαι προετοιμασμένος για τα πάντα και να έχεις και το διαβατήριο μαζί.

 

[N4pSt3R]

Πολύ όμορφο και γεμάτο ταξιδιωτικό!!!Είχα την τύχη να περάσω από αυτά τα μέρη το '12, οι γνώμες μας και οι σκέψεις μας είναι ίδιες, μακάρι να τα περάσουμε ξανά και σύντομα!!!

ΥΓ:Οι έχων πολιτική ταυτότητα, δεν έχουν κανένα απολύτος πρόβλημα σε κανένα από αυτά τα μέρη!!!