Aldebaran
Πορτοκαλί μέλος.
- Όνομα
- Γιάννης
- Μοτό
-
KTM 690 Enduro '08
Voge SR4 Max
Καλησπέρα στην παρέα,
- Να εμπλουτίσω και εγώ τον τομέα του advride σχετικά με τα Βρετανικά μηχανήματα, όντας κάτοχος ενός Tiger 800XC, στην έκδοση Special Edition. Οι μόνες διαφορές (του special edition) με το απλό XC, είναι μόνο οπτικές και είναι το βαμμένο κόκκινο πλαίσιο - υποπλαίσιο και ο χρωματισμός του ντεπόζιτου - μπρος άνω φτερού με το χρώμα volcanic black, όπως το αναφέρει η Triumph, το οποίο στον ήλιο ανοίγει από μαύρο προς το σκούρο κόκκινο.
- 1 χρόνο λοιπόν στην κατοχή μου, και 15,000 χιλιόμετρα (με μερικές 10άδες χωμάτινα) και οφείλω να πω πως μου έχει πάρει τα μυαλά και ομολογώ ότι δεν το περίμενα.
Ακόμα και τώρα, έχω αυτό το αίσθημα της ευτυχίας και της ανυπομονησίας να ασχοληθώ με τη μηχανή μου, είτε οδηγικά, είτε τεχνικά, είτε οτιδήποτε. Δεν συζητάμε όταν έγινε η μεταβίβαση και την πήρα από τα Εξάρχεια (που έμενε ο προηγούμενος κάτοχος) για να τη φέρω στη Σαλαμίνα...... ντάξ' εκεί είχε θολώσει το μυαλό μου και η καρδιά μου χτύπαγε σαν τρελή. Ξέρω, ίσως είναι τετριμμένα αυτά που λέω, αλλά πραγματικά ένιωθα σα μικρό παιδί.
- Πως κατέληξα στο Tiger.
Μία ωραία συζήτηση γύρω από την επιλογή μου, αναπτύχθηκε ΕΔΩ, όπου προς το τέλος της συζήτησης αναφέρω τους λόγους που έκανα αυτήν την επιλογή, καθώς επίσης και ένα ψευτοreview.
Βασικά η όλη κουβέντα, άρχισε με την ερώτησή μου, ποια θα είναι εκείνη η μοτοσυκλέτα που θα με "μπάσει" στο χώμα όντας άπειρος, δεδομένου ότι διέθετα ένα συγκεκριμένο χρηματικό εύρος. Οι συμφορουμίτες αποκριθήκαν άμεσα και εμπεριστατωμένα, βοηθώντας με να διαπιστώσω ότι οι δύο επικρατέστερες μοτό για τα γούστα / ανάγκες μου, ήταν το Tenere 660 και το 690 enduro, με τις όποιες υποχωρήσεις / συμβιβασμούς για τα δύο αυτά μοτό.
Πέρασε λίγο ο καιρός και ήμουν σε μεγάλο δίλημμα που να καταλήξω. Πέρασε ένας μήνας, δύο, τρεις. Ξαφνικά πέφτω σε μία αγγελία στο car και βλέπω ένα tiger, του '14, με μόλις 6,050 χλμ, στην τιμή των 8500 ευρώ από ιδιώτη και παθαίνω κοκομπλόκο. Καλή ευκαιρία, αν αναλογιστεί κανείς ότι ίδια μηχανάκια ίδιας κατηγορίας, 2ετίας, έπαιζαν πάνω από 9+ και με παραπάνω χλμ. Έρωτας λοιπόν με την πρώτη ματιά που λένε. Το συζητάω λίγο με τη γυναίκα μου, εκείνη αντιλαμβάνεται ότι έχει 8,500 (σε σχέση με τα 5,000 που διέθετα για αγορά μοτό πριν 3 μήνες) και ήταν αντίθετη με την αγορά.
Δεν χρειάζεται βέβαια να αναφερθώ ποιανού η γνώμη επικράτησε, αφού έχω τη μηχανή στα χέρια μου.
Την ψάχνω λοιπόν λίγο με το Tiger, διαβάζω συγκριτικά, απόψεις χρηστών σχετικά με οδική συμπεριφορά, συνήθεις βλάβες κτλ, κυρίως στο advrider.com, βλέπω αμέτρητα βίντεο στο youtube, παίρνω τηλέφωνο τον Μιχάλη (ο προηγούμενος κάτοχος) και κανονίζουμε ραντεβού να τη δω και να την οδηγήσω.
Περιττό να σας πω ότι μόλις κατέβηκα από τη βόλτα που έκανα, λέω αυτή η μηχανή φωνάζει το όνομά μου. Από τι να προτοξεκινήσω. 'Άνεση?, αίσθηση οδήγησης?, ήχος κινητήρα?, εμφάνιση?, δύναμη? αλλά αυτό που μου έκανε φοβερή εντύπωση, είναι η ομαλή ροπή του συγκεκριμένου τρικύλινδρου. Φιλική προς τον χρήστη, χωρίς να γίνεται βαρετή (να προσθέσω ότι η προηγούμενη μοτό μου, ήταν ένα cb1000r, τέρας ροπής), με πολύ ωραίο και βατό εύρος αλλαγής ταχυτήτων.
ΔΕΝ σε νοιάζει πού θα κάνεις αλλαγή ταχύτητας, όπου και να αλλάξεις, πάντα θα έχεις διαθέσιμη ροπή.................πράγμα που είναι και φοβερό μειονέκτημα όταν πρέπει να οδηγήσεις τεχνικά στο χώμα, και χρειάζεσαι ροπή χαμηλά-μεσαία.
Στο tiger, για να κάνεις πλαγιολίσθηση, ή να βγείς κάπως "εντυπωσιακά" από μία (χωμάτινη)στροφή, θα πρέπει να ανοίξεις το γκάζι πολύ, έτσι ώστε ο πίσω τροχός να σπινιάρει επαρκώς, πράγμα που θα το κάνει κάποιος έμπειρος στη χωμάτινη οδήγηση.
Για κάποιον άπειρο, μειώνει αισθητά το fun factor στον τομέα των παιχνιδιών στο χώμα. Μιλάω πάντα για εμένα και αυτήν τη λιγοστή εμπειρία που έχω στη χωμάτινη οδήγηση. Βέβαια διαπιστώνω πως όλο και το μαθαίνω το μηχανάκι. (Περιμένω την πρώτη μου μεγάλη βόλτα, το advtrOFFy στο Παναχαικό).
'Ενας, θα μπορούσε να ρωτήσει γιατί εφόσον ήθελα να μάθω στο χώμα, επέλεξα ένα βαρύ, σχεδόν ασφάλτινο ακριβό μηχανάκι (με όσες δυνατότητες έχει στο χώμα). Η απάντηση είναι ότι είχα σκοπό, να πάρω και δεύτερη μοτό, ένα μονοκύλινδρο ελαφρύ 10ετίας, japan επί το πλείστον, και πάνω σε αυτό να μάθω χωμάτινη οδήγηση, να φάω τις τούμπες μου κτλ χωρίς να με νοιάζει ιδιαίτερα, το οποίο είναι η πιο λογική και έξυπνη τακτική που μπορεί να κάνει κάποιος στη δική μου περίπτωση.
Με τον καιρό όμως και με αυτά τα λίγα χωμάτινα χιλιόμετρα που έχω, και επειδή γενικά πειραματίζομαι πάρα πολύ, διαπίστωσα ότι οι σχετικά βαριές on-off έχουν άλλη χάρη και κάνουν άλλο πέρασμα σε χωμάτινα τεραίν. ΔΕΝ μιλάω για enduro, μιλάω καθαρά για διεκπεραίωση διαδρομής χωμάτινης, φλαταδούρες, κροκάλα, σαθρά, λάσπες κτλ. Δεν ξέρω, με ελκύει πολύ αυτή η όρθια θέση οδήγησης, αργός ρυθμός επί το πλείστον, που πρέπει να περάσεις ένα χωμάτινο κομμάτι και να παίξεις με το γκάζι, το συμπλέκτη, την άμεση και γρήγορη κατανομή βάρους σώματος και γενικά αυτές τις μικρορυθμίσεις που πρέπει να κάνεις, ενστικτωδώς καμιά φορά, για να εναρμονιστείς με τη μηχανή και να περάσεις με επιτυχία ένα δύσκολο τερέν.
Αυτά τουλάχιστον αποκόμισα εγώ από τη δική μου εμπειρία, οδηγώντας βέβαια και ένα yz426f, το οποίο μου έδωσε να καταλάβω ότι η μηχανή είναι φτιαγμένη για να πηγαίνει εκτός δρόμου. Ήταν όμως σαν κατσίκι. Ένιωθες την κάθε ανωμαλία, ήταν πολύ νευρικό κ.α. Γενικά, με ξένισε αρκετά. Μάλλον φταίει η απειρία μου και όχι το μηχανάκι. Ή να το θέσω καλύτερα, είναι θέμα προσανατολισμού, τι ζητάς από τη μηχανή που καβαλάς.
Και εδώ πάλι αυτός ο κάποιος θα μπορούσε να ρωτήσει....καλά ρε φίλε, ωραία μας τα λες, αλλά γιατί δεν ψάχτηκες με ένα GS800, το οποίο έχει καλύτερο και πιο στημένο προσανατολισμό στο χώμα.
Δεν ψάχτηκα με το gs, γιατί ήταν αρκετά πιο ακριβό (ειδικά εάν αλλάξεις σέλα που απ'ότι κατάλαβα επιβάλλεται εάν κάνεις ταξίδια) , υστερεί σε εμφάνιση πάντα για τα ΔΙΚΑ μου γούστα και με λίγους γνωστούς που συζήτησα, έφτιαξα την εντύπωση ότι ίσως είναι ελαφρώς πιο ζημιάρικο από το Tiger. Μπορεί να είναι μπαρούφες και παραπληροφόρηση αυτά που λέω, αλλά δε μου έκατσε καλά το GS. Καμιά φορά είναι και να σου κάνει το κλικ, ή να πάρεις στραβά κάτι από την αρχή.
Σχετικά με ζημιές του Tiger, η μόνη αρκετά συχνή βλάβη που εμφανίζει, ή μάλλον που εμφάνιζε, ήταν τα καρβουνάκια της μίζας, τα οποία καιγόντουσαν με τα συχνά σταμάτα-ξεκίνα, τους καλοκαιρινούς μήνες και όταν ο κινητήρας ήταν ιδιέτερα ζεστός. Προφανώς οι 'Αγγλοι, δεν είχαν υπολογίσει το ελληνικό κλίμα και τους ξέφυγε αυτή η λεπτομέρεια, η οποία βέβαια παρέμεινε παιδική ασθένεια για τρία συνεχόμενα μοντέλα, δηλαδή μέχρι και το μοντ. του '13. Τα μοντέλα του '14 και μετά, δεν παρουσιάζουν αυτό το πρόβλημα.
'Αλλη ζημιά/βλάβη δε μου έχει εμφανίσει, τουλάχιστον ακόμα. Βέβαια προσπαθώ να είμαι όσο σχολαστικός μπορώ στη συντήρησή μου, ασχολούμενος και εγώ τεχνικά με το μηχανάκι μου σε ό,τι πιάνουν τα χέρια μου, αλλά και πηγαίνοντάς το σε έναν από τους καλύτερους μηχανικούς για Triumph (και όχι μόνο) στην Ελλάδα.
- Πάμε τώρα και στα μειονεκτήματα (πάντα από τη δική μου οπτική).
'Οταν μιλάμε για χωμάτινη οδήγηση και Tiger 800XC, τότε πρέπει να γίνουν συμβιβασμοί / αλλαγές.
(Να τονίσω εδώ, πως ο κατασκευαστής τονίζει ρητά πως "The Tiger 800XC is designed for on-road and light off-road use"). Ο νοών, νοήτω.
α)Μεγάλη απόσταση του αναβάτη από τη μπάρα τιμονιού στην όρθια οδήγηση. Αναγκάζεσαι να σκύβεις αρκετά και να σηκώνεις το κεφάλι με αποτέλεσμα να γίνεται αρκετά κουραστικό, γρήγορα. Λύθηκε, με την τοποθέτηση αποστατών 20χιλ (SWMOTECH) + 50 χιλ τύπου rox rizers. Το τιμόνι όχι μόνο έγινε πιο ψηλό, αλλά ήρθε και πιο κοντά σε μένα, με πλεονέκτημα ΚΑΙ στην καθιστή οδήγηση, πιο ξεκούραστη όρθια θέση.
β) Μπροστινές / πίσω ανάρτηση. Καταλαβαίνω ότι χρειάζονται βελτίωση. Οι ρυθμίσεις του εμπρός συστήματος είναι ανύπαρκτες, ενώ το πίσω ρυθμίζεται σε προφόρτιση και επαναφορά. Επίσης για να επέμβεις στο πίσω, χρειάζεσαι κατσαβίδι με μεγάλο λαιμό, θα προτιμούσα να υπήρχε ρυθμιστήςμε το χέρι.
γ) 'Άμεσα εκτεθειμένο φίλτρο λαδιού. Βρίσκεται πίσω ακριβώς από τη ρόδα, άρα ότι εκσφενδονίζει τα τρώει το κάρτερ και το φίλτρο. Από το εργοστάσιο υπάρχει μια υποτυπώδη προστασία με σκληρό πλαστικό, το οποίο όμως προστατεύει μόνο το κάρτερ και όχι το φίλτρο. Εννοείται ότι δεν βγαίνεις σε χώμα και εάν βγεις μόνο σε φλαταδούρες και με αργό ρυθμό. Λύθηκε με την τοποθέτηση αλουμινένιας ποδιάς 3 χιλιοστών, η οποία προστατεύει το φίλτρο, μέρος την λαιμών εξάτμισης, το κάρτερ και τον κάτω σύνδεσμο της πίσω ανάρτησης
δ) Σχήμα ντεπόζιτου. Έχει πιο πολύ στρητάδικη, αεροδυναμική σχεδίαση, πράγμα που δε βολεύει σε όρθια ανηφορική οδήγηση, που θα πρέπει να φέρεις τα γόνατα μπροστά να κλειδώσουν στο ντεπόζιτο για πιο καλή στήριξη. Είναι αρκετά σκυφτό και τοποθετημένο εμπρός, πράγμα που το κάνει δύσκολο στο να στηρίξεις τα γόνατά σου στα πλαϊνά του.
ε) ABS. Υπάρχει η επιλογή να απενεργοποιήσεις το ABS, με τη διαφορά ότι εάν σβήσεις τον κινητήρα θα πρέπει να το ξανά απενεργοποιήσεις εάν τον ξαναβάλεις μπροστά. Δυστυχώς δεν το κρατάει στη μνήμη.
στ) Γρανάζωμα. Εμπρός γρανάζι 16 δοντιών το οποίο δε βολεύει σε αργή, χωμάτινη οδήγηση. Σε σφιχτά χωμάτινα στροφιλίκια αλλά και σε περιπτώσεις που πρέπει να πας πολύ αργά, επιβάλλεται να "παίζεις" διαρκώς με το συμπλέκτη, με αποτέλεσμα μετά από κάποια ώρα να γίνεται κουραστικό. Λύθηκε με την τοποθέτηση εμπρόσθιου γραναζιού 15T με ελάχιστο κόστος και χωρίς τοποθέτηση speedohealer γιατί η διαφορά στα gpsάτα χλμ με τα κοντερίσια είναι περίπου στο 4%.
ζ) Μαρσπιέδες. Είναι στενοί και μικροί. Ασφαλώς δεν κουράζουν στα ασφάλτινα ταξίδια, αλλά στην όρθια οδήγηση μετά από κάποια ώρα, πιστεύω με οποιαδήποτε σκληρή σόλα, θα κουράσουν. Εγώ με τις Forma Terra, μετά από κάποιο σημείο νιώθω την πίεση στο πέλμα. Σχετικά με το ύψος τους δεν έχω να κάνω κάποιο σχόλιο, ορισμένοι λένε πως είναι τοποθετημένοι ψηλα, πράγμα που εγώ δεν το αντιλαμβάνομαι. Βασικά με βολεύει το ύψος τους, προς όφελος της ασφάλτινης οδήγησης.
η) Κολλημένοι μαρσπιέδες συνεπιβάτη, με το υποπλαίσιο, το οποίο και αυτό είναι κολλημένο με τη σειρά του στο πλαίσιο. Όπως καταλαβαίνεται, εάν η κρούση στο μαρσπιέ είναι δυνατή και κοπεί/στραβώσει πολύ, τότε πας για αλλαγή πλαισίου-υποπλαισίου. Εκτός βάβαια εάν βρεις καλό μάστορα να στο κόψει-ράψει-βάψει έτσι ώστε να μη φαίνεται η διαφορά. Τόσα χρόνια έχουν περάσει και η Triumph δεν το έχει βελτιώσει το συγκεκριμένο κομμάτι. Πραγματικά απορώ γιατί.
θ) Εκτεθειμένη πίσω ανάρτηση σε εκσφενδονισμούς από την πίσω ρόδα. Ούτε ένα υποτιθέμενο hugger, ούτε μία προστασία μπροστά από την ανάρτηση ούτε τίποτα. Λύθηκε με την τοποθέτηση προστατευτικού.
ι) Χούφτες. Δεν κάνουν τίποτα, ούτε προστατεύουν τις μανέτες (δεν έχουν μεταλλική προστασία. Στην προστασία του αέρα δε κάνουν λίγα πράγματα.
Άλλα θέματα δε μου έρχονται στο μυαλό, εκτός από κάποια μικροσχεδιαστικά σφάλματα τα οποία είναι το ανεπαρκές προστατευτικό της αλυσίδας (ήδη καταστράφηκε ένα τζήν και μετά τοποθετήθηκε προέκταση)
και επίσης ο λαστιχένιος αποστάτης για να μην ακουμπάει αλυσίδα με ψαλίδι. Σε κάθε καλή λακκούβα κοπανάει. Δεν φτιάχνεται.
- Σχετικά με την ασφάλτινη οδήγηση, είναι τρομερά απολαυστικό, με πολύ καλή οδική συμπεριφορά, πολιτισμένο και συνάμα νευρικό εάν θελήσεις, με ικανοποιητική γεωμετρία στο στρίψιμο, με ικανότητα φορτώματος για ταξίδι, πολύ καλή σέλα για αναβάτη αλλά όχι καλή για συνεπιβάτη (σκληρή και κατηφορική), μέτρια κάλυψη από αέρα, αλλά καλή κάλυψη από γόνατο μέχρι μέση (λόγω σχήματος ντεπόζιτου).
- Το ντεπόζιτο έχει χωρητικότητα 19 λίτρα (15+4) και η καταναλώσεις του παίζουν από 5,7 με συντηρητική οδήγηση στην Εθνική (130-140 χλμ) έως και 7,3 σε κυνήγι σε επαρχιακό στροφιλίκι. Μες την πόλη είμαι στο 6-6,5. 'Ολα αυτά από το trip computer και για μοντέλο του '14. Από το '15 και μετά το βγάζει με ride by wire και μιλάνε για καταναλώσεις 15% κάτω.
Η επόμενή μου αναβάθμιση θα είναι βελτίωση του μπροστινού συστήματος και της πίσω ανάρτησης, πρώτα όμως προέχει η απόκτηση εμπειρίας.
Αυτά σε γενικές γραμμές για τον Τίγρη μου, ο οποίος με ταξιδεύει σωματικά αλλά και ψυχικά σε αυτό το δύσκολο πλέον ταξείδι της ζωής και καθώς τον εξημερώνω σιγά σιγά, ανακαλύπτω πολλά ωραία καινούρια πράγματα και καταστάσεις. Μία από αυτές, είναι και το επερχόμενο trOFFy το οποίο θα είναι το βάπτισμα του πυρός για 'μένα.
(Βέβαια ο κρυφός μου πόθος, είναι το 1190 Adventure R, το οποίο περιμένω να πέσουν οι τιμές, να δώσω το Tiger και να το χτυπήσω!
Δεν το φωνάζω όμως μη με ακούσει ο τίγρης μου και με αδειάσει σε καμιά στροφή και αγοράσω κάνα οικόπεδο.....σσσσσσσσσσ!)
Ευχαριστώ.
- Να εμπλουτίσω και εγώ τον τομέα του advride σχετικά με τα Βρετανικά μηχανήματα, όντας κάτοχος ενός Tiger 800XC, στην έκδοση Special Edition. Οι μόνες διαφορές (του special edition) με το απλό XC, είναι μόνο οπτικές και είναι το βαμμένο κόκκινο πλαίσιο - υποπλαίσιο και ο χρωματισμός του ντεπόζιτου - μπρος άνω φτερού με το χρώμα volcanic black, όπως το αναφέρει η Triumph, το οποίο στον ήλιο ανοίγει από μαύρο προς το σκούρο κόκκινο.
- 1 χρόνο λοιπόν στην κατοχή μου, και 15,000 χιλιόμετρα (με μερικές 10άδες χωμάτινα) και οφείλω να πω πως μου έχει πάρει τα μυαλά και ομολογώ ότι δεν το περίμενα.
Ακόμα και τώρα, έχω αυτό το αίσθημα της ευτυχίας και της ανυπομονησίας να ασχοληθώ με τη μηχανή μου, είτε οδηγικά, είτε τεχνικά, είτε οτιδήποτε. Δεν συζητάμε όταν έγινε η μεταβίβαση και την πήρα από τα Εξάρχεια (που έμενε ο προηγούμενος κάτοχος) για να τη φέρω στη Σαλαμίνα...... ντάξ' εκεί είχε θολώσει το μυαλό μου και η καρδιά μου χτύπαγε σαν τρελή. Ξέρω, ίσως είναι τετριμμένα αυτά που λέω, αλλά πραγματικά ένιωθα σα μικρό παιδί.
- Πως κατέληξα στο Tiger.
Μία ωραία συζήτηση γύρω από την επιλογή μου, αναπτύχθηκε ΕΔΩ, όπου προς το τέλος της συζήτησης αναφέρω τους λόγους που έκανα αυτήν την επιλογή, καθώς επίσης και ένα ψευτοreview.
Βασικά η όλη κουβέντα, άρχισε με την ερώτησή μου, ποια θα είναι εκείνη η μοτοσυκλέτα που θα με "μπάσει" στο χώμα όντας άπειρος, δεδομένου ότι διέθετα ένα συγκεκριμένο χρηματικό εύρος. Οι συμφορουμίτες αποκριθήκαν άμεσα και εμπεριστατωμένα, βοηθώντας με να διαπιστώσω ότι οι δύο επικρατέστερες μοτό για τα γούστα / ανάγκες μου, ήταν το Tenere 660 και το 690 enduro, με τις όποιες υποχωρήσεις / συμβιβασμούς για τα δύο αυτά μοτό.
Πέρασε λίγο ο καιρός και ήμουν σε μεγάλο δίλημμα που να καταλήξω. Πέρασε ένας μήνας, δύο, τρεις. Ξαφνικά πέφτω σε μία αγγελία στο car και βλέπω ένα tiger, του '14, με μόλις 6,050 χλμ, στην τιμή των 8500 ευρώ από ιδιώτη και παθαίνω κοκομπλόκο. Καλή ευκαιρία, αν αναλογιστεί κανείς ότι ίδια μηχανάκια ίδιας κατηγορίας, 2ετίας, έπαιζαν πάνω από 9+ και με παραπάνω χλμ. Έρωτας λοιπόν με την πρώτη ματιά που λένε. Το συζητάω λίγο με τη γυναίκα μου, εκείνη αντιλαμβάνεται ότι έχει 8,500 (σε σχέση με τα 5,000 που διέθετα για αγορά μοτό πριν 3 μήνες) και ήταν αντίθετη με την αγορά.
Δεν χρειάζεται βέβαια να αναφερθώ ποιανού η γνώμη επικράτησε, αφού έχω τη μηχανή στα χέρια μου.
Την ψάχνω λοιπόν λίγο με το Tiger, διαβάζω συγκριτικά, απόψεις χρηστών σχετικά με οδική συμπεριφορά, συνήθεις βλάβες κτλ, κυρίως στο advrider.com, βλέπω αμέτρητα βίντεο στο youtube, παίρνω τηλέφωνο τον Μιχάλη (ο προηγούμενος κάτοχος) και κανονίζουμε ραντεβού να τη δω και να την οδηγήσω.
Περιττό να σας πω ότι μόλις κατέβηκα από τη βόλτα που έκανα, λέω αυτή η μηχανή φωνάζει το όνομά μου. Από τι να προτοξεκινήσω. 'Άνεση?, αίσθηση οδήγησης?, ήχος κινητήρα?, εμφάνιση?, δύναμη? αλλά αυτό που μου έκανε φοβερή εντύπωση, είναι η ομαλή ροπή του συγκεκριμένου τρικύλινδρου. Φιλική προς τον χρήστη, χωρίς να γίνεται βαρετή (να προσθέσω ότι η προηγούμενη μοτό μου, ήταν ένα cb1000r, τέρας ροπής), με πολύ ωραίο και βατό εύρος αλλαγής ταχυτήτων.
ΔΕΝ σε νοιάζει πού θα κάνεις αλλαγή ταχύτητας, όπου και να αλλάξεις, πάντα θα έχεις διαθέσιμη ροπή.................πράγμα που είναι και φοβερό μειονέκτημα όταν πρέπει να οδηγήσεις τεχνικά στο χώμα, και χρειάζεσαι ροπή χαμηλά-μεσαία.
Στο tiger, για να κάνεις πλαγιολίσθηση, ή να βγείς κάπως "εντυπωσιακά" από μία (χωμάτινη)στροφή, θα πρέπει να ανοίξεις το γκάζι πολύ, έτσι ώστε ο πίσω τροχός να σπινιάρει επαρκώς, πράγμα που θα το κάνει κάποιος έμπειρος στη χωμάτινη οδήγηση.
Για κάποιον άπειρο, μειώνει αισθητά το fun factor στον τομέα των παιχνιδιών στο χώμα. Μιλάω πάντα για εμένα και αυτήν τη λιγοστή εμπειρία που έχω στη χωμάτινη οδήγηση. Βέβαια διαπιστώνω πως όλο και το μαθαίνω το μηχανάκι. (Περιμένω την πρώτη μου μεγάλη βόλτα, το advtrOFFy στο Παναχαικό).
'Ενας, θα μπορούσε να ρωτήσει γιατί εφόσον ήθελα να μάθω στο χώμα, επέλεξα ένα βαρύ, σχεδόν ασφάλτινο ακριβό μηχανάκι (με όσες δυνατότητες έχει στο χώμα). Η απάντηση είναι ότι είχα σκοπό, να πάρω και δεύτερη μοτό, ένα μονοκύλινδρο ελαφρύ 10ετίας, japan επί το πλείστον, και πάνω σε αυτό να μάθω χωμάτινη οδήγηση, να φάω τις τούμπες μου κτλ χωρίς να με νοιάζει ιδιαίτερα, το οποίο είναι η πιο λογική και έξυπνη τακτική που μπορεί να κάνει κάποιος στη δική μου περίπτωση.
Με τον καιρό όμως και με αυτά τα λίγα χωμάτινα χιλιόμετρα που έχω, και επειδή γενικά πειραματίζομαι πάρα πολύ, διαπίστωσα ότι οι σχετικά βαριές on-off έχουν άλλη χάρη και κάνουν άλλο πέρασμα σε χωμάτινα τεραίν. ΔΕΝ μιλάω για enduro, μιλάω καθαρά για διεκπεραίωση διαδρομής χωμάτινης, φλαταδούρες, κροκάλα, σαθρά, λάσπες κτλ. Δεν ξέρω, με ελκύει πολύ αυτή η όρθια θέση οδήγησης, αργός ρυθμός επί το πλείστον, που πρέπει να περάσεις ένα χωμάτινο κομμάτι και να παίξεις με το γκάζι, το συμπλέκτη, την άμεση και γρήγορη κατανομή βάρους σώματος και γενικά αυτές τις μικρορυθμίσεις που πρέπει να κάνεις, ενστικτωδώς καμιά φορά, για να εναρμονιστείς με τη μηχανή και να περάσεις με επιτυχία ένα δύσκολο τερέν.
Αυτά τουλάχιστον αποκόμισα εγώ από τη δική μου εμπειρία, οδηγώντας βέβαια και ένα yz426f, το οποίο μου έδωσε να καταλάβω ότι η μηχανή είναι φτιαγμένη για να πηγαίνει εκτός δρόμου. Ήταν όμως σαν κατσίκι. Ένιωθες την κάθε ανωμαλία, ήταν πολύ νευρικό κ.α. Γενικά, με ξένισε αρκετά. Μάλλον φταίει η απειρία μου και όχι το μηχανάκι. Ή να το θέσω καλύτερα, είναι θέμα προσανατολισμού, τι ζητάς από τη μηχανή που καβαλάς.
Και εδώ πάλι αυτός ο κάποιος θα μπορούσε να ρωτήσει....καλά ρε φίλε, ωραία μας τα λες, αλλά γιατί δεν ψάχτηκες με ένα GS800, το οποίο έχει καλύτερο και πιο στημένο προσανατολισμό στο χώμα.
Δεν ψάχτηκα με το gs, γιατί ήταν αρκετά πιο ακριβό (ειδικά εάν αλλάξεις σέλα που απ'ότι κατάλαβα επιβάλλεται εάν κάνεις ταξίδια) , υστερεί σε εμφάνιση πάντα για τα ΔΙΚΑ μου γούστα και με λίγους γνωστούς που συζήτησα, έφτιαξα την εντύπωση ότι ίσως είναι ελαφρώς πιο ζημιάρικο από το Tiger. Μπορεί να είναι μπαρούφες και παραπληροφόρηση αυτά που λέω, αλλά δε μου έκατσε καλά το GS. Καμιά φορά είναι και να σου κάνει το κλικ, ή να πάρεις στραβά κάτι από την αρχή.
Σχετικά με ζημιές του Tiger, η μόνη αρκετά συχνή βλάβη που εμφανίζει, ή μάλλον που εμφάνιζε, ήταν τα καρβουνάκια της μίζας, τα οποία καιγόντουσαν με τα συχνά σταμάτα-ξεκίνα, τους καλοκαιρινούς μήνες και όταν ο κινητήρας ήταν ιδιέτερα ζεστός. Προφανώς οι 'Αγγλοι, δεν είχαν υπολογίσει το ελληνικό κλίμα και τους ξέφυγε αυτή η λεπτομέρεια, η οποία βέβαια παρέμεινε παιδική ασθένεια για τρία συνεχόμενα μοντέλα, δηλαδή μέχρι και το μοντ. του '13. Τα μοντέλα του '14 και μετά, δεν παρουσιάζουν αυτό το πρόβλημα.
'Αλλη ζημιά/βλάβη δε μου έχει εμφανίσει, τουλάχιστον ακόμα. Βέβαια προσπαθώ να είμαι όσο σχολαστικός μπορώ στη συντήρησή μου, ασχολούμενος και εγώ τεχνικά με το μηχανάκι μου σε ό,τι πιάνουν τα χέρια μου, αλλά και πηγαίνοντάς το σε έναν από τους καλύτερους μηχανικούς για Triumph (και όχι μόνο) στην Ελλάδα.
- Πάμε τώρα και στα μειονεκτήματα (πάντα από τη δική μου οπτική).
'Οταν μιλάμε για χωμάτινη οδήγηση και Tiger 800XC, τότε πρέπει να γίνουν συμβιβασμοί / αλλαγές.
(Να τονίσω εδώ, πως ο κατασκευαστής τονίζει ρητά πως "The Tiger 800XC is designed for on-road and light off-road use"). Ο νοών, νοήτω.
α)Μεγάλη απόσταση του αναβάτη από τη μπάρα τιμονιού στην όρθια οδήγηση. Αναγκάζεσαι να σκύβεις αρκετά και να σηκώνεις το κεφάλι με αποτέλεσμα να γίνεται αρκετά κουραστικό, γρήγορα. Λύθηκε, με την τοποθέτηση αποστατών 20χιλ (SWMOTECH) + 50 χιλ τύπου rox rizers. Το τιμόνι όχι μόνο έγινε πιο ψηλό, αλλά ήρθε και πιο κοντά σε μένα, με πλεονέκτημα ΚΑΙ στην καθιστή οδήγηση, πιο ξεκούραστη όρθια θέση.
β) Μπροστινές / πίσω ανάρτηση. Καταλαβαίνω ότι χρειάζονται βελτίωση. Οι ρυθμίσεις του εμπρός συστήματος είναι ανύπαρκτες, ενώ το πίσω ρυθμίζεται σε προφόρτιση και επαναφορά. Επίσης για να επέμβεις στο πίσω, χρειάζεσαι κατσαβίδι με μεγάλο λαιμό, θα προτιμούσα να υπήρχε ρυθμιστήςμε το χέρι.
γ) 'Άμεσα εκτεθειμένο φίλτρο λαδιού. Βρίσκεται πίσω ακριβώς από τη ρόδα, άρα ότι εκσφενδονίζει τα τρώει το κάρτερ και το φίλτρο. Από το εργοστάσιο υπάρχει μια υποτυπώδη προστασία με σκληρό πλαστικό, το οποίο όμως προστατεύει μόνο το κάρτερ και όχι το φίλτρο. Εννοείται ότι δεν βγαίνεις σε χώμα και εάν βγεις μόνο σε φλαταδούρες και με αργό ρυθμό. Λύθηκε με την τοποθέτηση αλουμινένιας ποδιάς 3 χιλιοστών, η οποία προστατεύει το φίλτρο, μέρος την λαιμών εξάτμισης, το κάρτερ και τον κάτω σύνδεσμο της πίσω ανάρτησης
δ) Σχήμα ντεπόζιτου. Έχει πιο πολύ στρητάδικη, αεροδυναμική σχεδίαση, πράγμα που δε βολεύει σε όρθια ανηφορική οδήγηση, που θα πρέπει να φέρεις τα γόνατα μπροστά να κλειδώσουν στο ντεπόζιτο για πιο καλή στήριξη. Είναι αρκετά σκυφτό και τοποθετημένο εμπρός, πράγμα που το κάνει δύσκολο στο να στηρίξεις τα γόνατά σου στα πλαϊνά του.
ε) ABS. Υπάρχει η επιλογή να απενεργοποιήσεις το ABS, με τη διαφορά ότι εάν σβήσεις τον κινητήρα θα πρέπει να το ξανά απενεργοποιήσεις εάν τον ξαναβάλεις μπροστά. Δυστυχώς δεν το κρατάει στη μνήμη.
στ) Γρανάζωμα. Εμπρός γρανάζι 16 δοντιών το οποίο δε βολεύει σε αργή, χωμάτινη οδήγηση. Σε σφιχτά χωμάτινα στροφιλίκια αλλά και σε περιπτώσεις που πρέπει να πας πολύ αργά, επιβάλλεται να "παίζεις" διαρκώς με το συμπλέκτη, με αποτέλεσμα μετά από κάποια ώρα να γίνεται κουραστικό. Λύθηκε με την τοποθέτηση εμπρόσθιου γραναζιού 15T με ελάχιστο κόστος και χωρίς τοποθέτηση speedohealer γιατί η διαφορά στα gpsάτα χλμ με τα κοντερίσια είναι περίπου στο 4%.
ζ) Μαρσπιέδες. Είναι στενοί και μικροί. Ασφαλώς δεν κουράζουν στα ασφάλτινα ταξίδια, αλλά στην όρθια οδήγηση μετά από κάποια ώρα, πιστεύω με οποιαδήποτε σκληρή σόλα, θα κουράσουν. Εγώ με τις Forma Terra, μετά από κάποιο σημείο νιώθω την πίεση στο πέλμα. Σχετικά με το ύψος τους δεν έχω να κάνω κάποιο σχόλιο, ορισμένοι λένε πως είναι τοποθετημένοι ψηλα, πράγμα που εγώ δεν το αντιλαμβάνομαι. Βασικά με βολεύει το ύψος τους, προς όφελος της ασφάλτινης οδήγησης.
η) Κολλημένοι μαρσπιέδες συνεπιβάτη, με το υποπλαίσιο, το οποίο και αυτό είναι κολλημένο με τη σειρά του στο πλαίσιο. Όπως καταλαβαίνεται, εάν η κρούση στο μαρσπιέ είναι δυνατή και κοπεί/στραβώσει πολύ, τότε πας για αλλαγή πλαισίου-υποπλαισίου. Εκτός βάβαια εάν βρεις καλό μάστορα να στο κόψει-ράψει-βάψει έτσι ώστε να μη φαίνεται η διαφορά. Τόσα χρόνια έχουν περάσει και η Triumph δεν το έχει βελτιώσει το συγκεκριμένο κομμάτι. Πραγματικά απορώ γιατί.
θ) Εκτεθειμένη πίσω ανάρτηση σε εκσφενδονισμούς από την πίσω ρόδα. Ούτε ένα υποτιθέμενο hugger, ούτε μία προστασία μπροστά από την ανάρτηση ούτε τίποτα. Λύθηκε με την τοποθέτηση προστατευτικού.
ι) Χούφτες. Δεν κάνουν τίποτα, ούτε προστατεύουν τις μανέτες (δεν έχουν μεταλλική προστασία. Στην προστασία του αέρα δε κάνουν λίγα πράγματα.
Άλλα θέματα δε μου έρχονται στο μυαλό, εκτός από κάποια μικροσχεδιαστικά σφάλματα τα οποία είναι το ανεπαρκές προστατευτικό της αλυσίδας (ήδη καταστράφηκε ένα τζήν και μετά τοποθετήθηκε προέκταση)
και επίσης ο λαστιχένιος αποστάτης για να μην ακουμπάει αλυσίδα με ψαλίδι. Σε κάθε καλή λακκούβα κοπανάει. Δεν φτιάχνεται.
- Σχετικά με την ασφάλτινη οδήγηση, είναι τρομερά απολαυστικό, με πολύ καλή οδική συμπεριφορά, πολιτισμένο και συνάμα νευρικό εάν θελήσεις, με ικανοποιητική γεωμετρία στο στρίψιμο, με ικανότητα φορτώματος για ταξίδι, πολύ καλή σέλα για αναβάτη αλλά όχι καλή για συνεπιβάτη (σκληρή και κατηφορική), μέτρια κάλυψη από αέρα, αλλά καλή κάλυψη από γόνατο μέχρι μέση (λόγω σχήματος ντεπόζιτου).
- Το ντεπόζιτο έχει χωρητικότητα 19 λίτρα (15+4) και η καταναλώσεις του παίζουν από 5,7 με συντηρητική οδήγηση στην Εθνική (130-140 χλμ) έως και 7,3 σε κυνήγι σε επαρχιακό στροφιλίκι. Μες την πόλη είμαι στο 6-6,5. 'Ολα αυτά από το trip computer και για μοντέλο του '14. Από το '15 και μετά το βγάζει με ride by wire και μιλάνε για καταναλώσεις 15% κάτω.
Η επόμενή μου αναβάθμιση θα είναι βελτίωση του μπροστινού συστήματος και της πίσω ανάρτησης, πρώτα όμως προέχει η απόκτηση εμπειρίας.
Αυτά σε γενικές γραμμές για τον Τίγρη μου, ο οποίος με ταξιδεύει σωματικά αλλά και ψυχικά σε αυτό το δύσκολο πλέον ταξείδι της ζωής και καθώς τον εξημερώνω σιγά σιγά, ανακαλύπτω πολλά ωραία καινούρια πράγματα και καταστάσεις. Μία από αυτές, είναι και το επερχόμενο trOFFy το οποίο θα είναι το βάπτισμα του πυρός για 'μένα.
(Βέβαια ο κρυφός μου πόθος, είναι το 1190 Adventure R, το οποίο περιμένω να πέσουν οι τιμές, να δώσω το Tiger και να το χτυπήσω!
Δεν το φωνάζω όμως μη με ακούσει ο τίγρης μου και με αδειάσει σε καμιά στροφή και αγοράσω κάνα οικόπεδο.....σσσσσσσσσσ!)Ευχαριστώ.
