Συνεχίζουμε...
Κάνα μισάωρο αργότερα και ενώ είχαμε πιει τα σπαστά καφεδάκι μας, είχαμε φάει τα κρουασανάκια μας και είχαμε βγάλει τις φωτογραφίες μας είπαμε να επιστρέψουμε. Φαντάστηκα πως θα επιστρέφαμε από τον ίδιο δρόμο... όχι βέβαια! Θα επιστρέφαμε από τον Σκίνακα και τον δρόμο της Νίδας προς Ανώγεια για να δούμε αν θα βρίσκαμε χιόνι μιας και είχε χιονίσει τις προηγούμενες ημέρες.
Το σενάριο να ήταν κλειστός ο δρόμος από το χιόνι και να έπρεπε να κάνουμε μεγάλο κύκλο ήταν πολύ πιθανό. Όπως και να υπάρχει ο μεγαλύτερος φόβος σε αυτά αυτήν την εποχή, ο πάγος στα ανήλια κομμάτια.
Το χωμάτινο μέρος (καμιά 15αριά χιλιόμετρα) δεν είχε πολλές εκπλήξεις. Το έχουμε κάνει πολλές φορές και αν και ο δρόμος είχε κάποιες λάσπες και γενικότερα χρήζει λίγης συντήρησης, δεν είναι κάτι που δεν χαρακτηρίζεται "level 1" στα μαθήματα χωμάτινης οδήγησης. Ώσπου φτάνοντας γύρω στα 1600 μέτρα, λίγο πριν συναντήσουμε την διασταύρωση για το Αστεροσκοπείο του Σκίνακα πιάνουμε άσφαλτο.
Εγώ την πήρα ανοιχτή τη στροφή, τον είδα αμέσως μετά και σταμάτησα. Ο Νίκος την πήρε πιο κλειστή και ίσα που πρόλαβε να σταματήσει...
ΠΑΝΩ στον πάγο.....
Σιγά σιγά καταφέραμε και βγάλαμε το 800 χωρίς να πέσει ούτε αυτό ούτε εμείς... Ακόμα δεν το πιστεύω πώς τα καταφέραμε.
Λίγα μέτρα παραπάνω, χιόνια (παγωμένα) και πάγος σε όλο το πλάτος του δρόμου. Εκτός από 20 εκατοστά στην άκρη του, δίπλα στον γκρεμό... Ε, κλασικά, από εκείνα τα 20 εκατοστά περάσαμε! Φωτογραφία μην περιμένετε, είχε πάει η καρδιά μου στην Κούλουρη! Είναι εμπειρία οι βόλτες με τον Νίκο, το είπα παραπάνω...
Τι έλειπε, τι έλειπε... Μα να φτιάξουμε χιονάνθρωπο φυσικά!
Κυρίες κύριοι, ο
πρώτος χιονάνθρωπος του φετινού χειμώνα στο ADVride φτιάχτηκε στην Κρήτη!! Απίστευτο...
Συνεχίσαμε προσεκτικά στα βρεγμένα σημεία. Κομμάτια με χιόνι σε όλο το πλάτος του δρόμου υπήρχαν ακόμα σε 4-5 σημεία αλλά δεν ήταν παγωμένο και καταφέραμε και περάσαμε εύκολα.
Και κάπου εκεί μπήκαμε μέσα στο σύννεφο... Για 5-6 χιλιόμετρα τον δρόμο περισσότερο τον μαντεύαμε παρά τον βλέπαμε και παρακαλούσαμε να μην έρθει κάνα 4x4 που να το οδηγάει κάνα 15χρονο χωρίς δίπλωμα από την άλλη μεριά.
Σε κάποια στιγμή το μάτι μας πήρε μια μικρή 'κολύμπα" (σημαίνει "λακκούβα με νερό") σε ένα από τα πολλά μικρά οροπέδια που υπάρχουν στην διαδρομή. Έπρεπε να την δούμε καλύτερα. Δεν είχα και πολλά περιθώρια να αντιδράσω λέγοντάς του πως υπάρχουν παντού πινακίδες που απαγορεύουν την είσοδο στα οροπέδια για να μην χαλάσει το χόρτο για τα "οζά". Κι ευτυχώς δηλαδή γιατί κατάφερα και έβγαλα μια όμορφη φωτογραφία, δυστυχώς με το κινητό καθώς η Nikon ήταν στην μπαγκαζιέρα και τα κλειδιά της μπαγκαζιέρας ήταν στον διακόπτη και αν τα έβγαζα θα έσβηνε το 990 και καθώς η μπαταρία δεν πάει και πολύ καλά αυτές τις μέρες δεν είχα καμία εγγύηση πως θα ξανάπαιρνε μπρος... Anyways, να την...
Έπειτα από αυτό βγήκαμε στα Ανώγεια και μετά Σίσαρχα, Γωνιές, Τύλισσο και Ηράκλειο...
Για μια "καταδρομική" πήγαμε, 140 χιλιόμετρα κάναμε και κοντά 4:30 ώρες λείπαμε!
3 μέρες ακόμα...
