3.411 χλμ σε Άλπεις και Δολομίτες (Αυγ. 2009)

[Παναγιώτης Κ.]

Εδώ και αρκετά χρόνια «ξυνόμουνα» για ένα καλό ταξίδι. Ένα ταξίδι με πολύ χιλιόμετρο, καλή άσφαλτο, στροφιλίκι, φύση, όμορφα μέρη. Με αναπόσπαστο μέρος του το φημισμένο Stelvio, αλλά και άλλα, λιγότερο γνωστά αλλά εξ ίσου, αν όχι πιο ενδιαφέροντα, πάσσα (περάσματα) των Άλπεων και των Δολομιτών. Γύρω στο Φεβρουάριο, σε ένα Βορειοκαφέ, πέφτει η ιδέα, πολλοί οι ενδιαφερόμενοι, τρεις το αποφασίσαμε, ο τρίτος τελικά δεν τα βόλεψε με τις ημερομηνίες, και να ʼμαστε λοιπόν, ο ΑΛΛΟΣ, η ΑΛΛΗ, ο υποφαινόμενος και η Animehia, με το CBF και το Varadero φορτωμένα μέχρι τα…..μπούνια, Κυριακή 2 Αυγούστου το πρωί, να συναντιόμαστε στη Θεσσαλονίκη. Για να είμαστε Ηγουμενίτσα στις 7.00 το πρωί και να πάρουμε το καράβι για Βενετία στις 8.30, αποφασίσαμε να μη ρισκάρουμε να ψάχνουμε βενζινάδικα ξημερώματα Κυριακής προς Δευτέρα στην Εγνατία, αλλά να κάνουμε μια διανυκτέρευση Μέτσοβο. Βενζίνη και καφές λοιπόν στη Βέροια,

πέρασμα από Καστανιά, έτσι για προθέρμανση,

άφιξη στο Μέτσοβο, επίσκεψη για φαγητό στο Ανήλιο, καφέ με τον Ladau και την Γιούλη που ανέβηκαν Μέτσοβο για να μας δούνε, γλυκάκι στο καπάκι,

και νωρίς στα κρεβάτια.

Δευτέρα 3/8: Εγερτήριο πριν το χάραμα, φόρτωμα, και βουρ για Ηγουμενίτσα. Μαγικό, δροσερό ξημέρωμα, η ανατολή του ήλιου πίσω μας, τα χιλιόμετρα φεύγουν γρήγορα, λες και τα μηχανάκια αδημονούν, μαζί με μας, να πατήσουν Ιταλική Άσφαλτο (με Α κεφαλαίο). Τσεκάρισμα εισιτηρίων,

καφές και πρωινό στο λιμάνι,

άντε να έρχεται το παπόρι, να φεύγουμε........... Με μισή ώρα καθυστέρηση επιβιβαζόμαστε, βολευόμαστε στην 4κλινη καμπίνα, καβατζάρουμε σκιερό τραπέζι,

άλλος καφές, χάρτες, ιδέες, προτάσεις………Το πρόγραμμα βλέπετε ήταν φιξαρισμένο μόνο για τις πέντε πρώτες μέρες, για κάθε μια από τις υπόλοιπες θα αποφασίζαμε την διαδρομή το προηγούμενο βράδυ. Είχαμε λοιπόν δύο πρώτες διανυκτερεύσεις στο Treviso για να επισκεφθούμε την Βενετία, μία διανυκτέρευση στο Castione della Presolana (δίπλα στο ομώνυμο πάσσο), και δύο στο Brunate, ένα γραφικό, πανέμορφο χωριό, κρεμασμένο ακριβώς πάνω από την λίμνη του Como. Από ʼκεί και πέρα, βλέποντας και κάνοντας, πάντα με γνώμονα την οδηγική μας ευχαρίστηση. Οι ώρες στο πλοίο κυλούν ευχάριστα,

γνωρίζουμε και άλλους δίτροχους συνταξιδευτές που πήγαιναν βόρεια, τον Γιώργο με τη Γιώργαινα από την Πτολεμαΐδα με το Busa που πηγαίνουν Αυστρία, τον Παναγιώτη με την Ειρήνη στο πρώτο τους ταξίδι εξωτερικό να πηγαίνουν με το Στρώμα τους για Γερμανία, τον Μπάμπη και τον Κώστα με τα ΖΧ6 τους να την κάνουν για Τσεχία….. Χαβαλές, μπιρίμπα, βιβλίο, άλλοι καφέδες, ύπνος………

Τρίτη 4/8 & Τετάρτη 5/8: Φτάνουμε Βενετία στις 8.30 το πρωί, ανασυγκρότηση (πάντα με καφέ)

και αποχαιρετισμός των νέων μας φίλων,

άφιξη στο Treviso, τακτοποίηση στα δωμάτια, οι μηχανές στο γκαράζ,

και επιστροφή στη Βενετία με τραίνο. Οι δύο αυτές μέρες δεν είχαν χιλιόμετρα, είχαν πολύ περπάτημα και στριμωξίδι στα σοκάκια της Βενετίας,

βαρκάδες στα κανάλια και επισκέψεις στα νησάκια του Muranο

και του Burano.

Πέμπτη 6/8: Επιτέλους….. Δρόμος. Το πρόγραμμα σήμερα έχει λίμνη Garda και δύο περάσματα, το Passo Di Croce Domini και το Passo della Presolana. 324 χιλιόμετρα, με στάση στη Βερόνα για καφέ και μίνι-περιήγηση,

γύρο της Garda (ωραίο τοπίο, αλλά η «ατμόσφαιρα» μας θύμισε λίγο Καμένα Βούρλα στο πιο γκλάμουρ),

στάση για δροσερές γρανίτες,

και ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, από την Riva dell’ Garda

και μετά, τούνελ, βουνά, και γέφυρες, και φιδίσιοι δρόμοι, και ποτάμια, και ......

Πανδαισία…..

Στάση για πικ-νικ,

πέρασμα του Passo Di Croce Domini το απόγευμα

και του Passo della Presolana το βράδυ.

Φτάνουνε στο ξενοδοχείο αργά το βράδυ, τα μηχανάκια στο γκαράζ,

το χαμόγελο μέχρι τα αυτιά…….


...................συνεχίζεται............

 

[Παναγιώτης Κ.]

Παρασκευή 7/8: Ξεκινάμε πρωί με πρώτη προτεραιότητα την ανεύρεση ανοιχτού συνεργείου Honda για το CBF, που από το Μέτσοβο μας έχει προβληματίσει με την διαρκή υπερχείλιση και συμπλήρωμα του ψυκτικού του, και το βεντιλατέρ να δουλεύει υπερωρίες.

Στο Bergamo η αντιπροσωπεία κλείνει για διακοπές, και τηλεφωνικά ο μηχανικός τους μας λέει για πιθανή φλάντζα κεφαλής. Μα δεν έχει ούτε υγρασία στα λάδια, ούτε λάδια στο παραφλού….. τι μας λες ρε μεγάλε; Θερμοστάτης πρέπει να είναι του λέμε, φλάντζα κεφαλής να επιμένει εκείνος. Καρφί για Lecco,

όπου ένας τοπικός μοτοσικλετιστής μας οδηγεί στο επίσημο συνεργείο Honda. Έχει πάει 12.15 και τα πάντα είναι κλειστά μέχρι τις 2.00. Προβληματισμένοι, αράζουμε σε ένα μάρκετ-καφέ απέναντι και περιμένουμε.

Όντως, στις 2.00 βρίσκουμε τον μηχανικό, που και αυτός ετοιμάζεται να φύγει για διακοπές, δεν προλαβαίνει…….

- Να λύσουμε εμείς καπάκια, ρεζερβουάρ κλπ να το ελέγξεις; τον ρωτάμε.

- Αν μπορείτε……. απαντά κοιτώντας μας με δυσπιστία….

Βγάζει ο Πάνος τη θαυματουργή συλλογή της wurth, και σε 10΄ το CBF ξεβρακώνεται. Όντως ο θερμοστάτης είναι κολλημένος κλειστός (made in Italy γράφει o…. λούστης, φαρδιά-πλατιά). Δεν υπάρχει ανταλλακτικό, οπότε πέταμα, κλείσιμο, εξαέρωση, και το μηχανάκι αρχίζει να δουλεύει ΑΨΟΓΑ. Έχοντας χάσει μισή μέρα, ξεχνάμε τα πάσσα και φεύγουμε καρφί για Brunate,

πάντα όμως από επαρχιακούς δρόμους. Το ξενοδοχείο μας, Locanda Milano 1873,

μας περιμένει. Οικογενειακή επιχείρηση, κτίσμα του 1873, με ζωγραφιστά ταβάνια, ατμοσφαιρικό, όπως άλλωστε όλο το Brunate, αποπνέει ποιότητα και θαλπωρή. Αφήνουμε τις μηχανές στο πάρκινγκ και τα πράγματα στα δωμάτια, και κατεβαίνουμε με το Funicolare

στο Κόμο, για βόλτα, καφέ, τα γνωστά.

Σάββατο 8/8: Κανονικά είχαμε προγραμματίσει γύρο της λίμνης του Κόμο, αλλά τελικά αποφασίσαμε να πάμε μια βόλτα στο Μιλάνο

Προσέξτε πού είναι φυτεμένα τα δέντρα:

να επισκεφθούμε τα…….αξιοθέατα, το Duomo,

το Ferrari store,

το Dainese store...............

Η επίσκεψη στο Dainese store κρίθηκε αναγκαία, γιατί έχουμε φύγει από Ελλάδα με χειμωνιάτικες κορντούρες (πλην του ΑΛΛΟΥ που την έχει αεριζόμενη), και η ζέστη μας έχει πελεκήσει. Αναγκαστική σάουνα. Δεν λέει άλλο….. Στο δρόμο μας πέφτουμε πάνω σε άλλο Dainese store, και χωρίς χρονοτριβή μπουκάρουμε. Εκπτώσεις…….Αναγνωριστική επίσκεψη, στο 56 που φοράω έχει μικρή ποικιλία, τελικά μόνο η Κάλι αγοράζει μια μεγάλη προστασία πλάτης. Next stop Milano. Επίσκεψη στο Duomo, στο καπάκι Ferrari store, όπου γνωρίζουμε τον Luis, Βραζιλιάνο υπάλληλο που μιλάει Ελληνικά!!! Φώτο, δώρα και καρφί στο Dainese store. Εκπτώσεις και εδώ. Σαν παιδιά σε μαγαζί με ζαχαρωτά, κοιτάμε, δοκιμάζουμε, ξαναδοκιμάζουμε, κοιτιόμαστε στους καθρέφτες, και τελικά αγοράζουμε, η Λένα (ΑΛΛΗ) ένα παντελόνι φανταστικό, και εγώ ένα καλοκαιρινό παντελόνι Drake Air και ένα μπουφάν Enduro Tex με ρυθμιζόμενους με φερμουάρ αερισμούς σε χέρια, στέρνο, πλευρά και πλάτη. Επιτέλους δροσιά. Η Κάλι έχει καταλήξει ανάμεσα σε δύο φοβερά δερμάτινα μπουφάν, ευτυχώς για εκείνη το πρώτο μαγαζί που είχε καλύτερες τιμές τα έχει και τα δύο στο νούμερο της. Επιστροφή λοιπόν στο Smartech Moto – Via Montesordo 27A - 22072 Cermenate, και συμπλήρωση των αγορών. Την διεύθυνση την βάζω γιατί, αν βρεθείτε εκεί κοντά, αξίζει τον κόπο. Ο ιδιοκτήτης γνώστης και εξυπηρετικότατος (σε αντίθεση με το Μιλάνο). Τιμές; Από λίγο, έως πολύ πιο φτηνές από όλα τα internetομάγαζα. Χαρούμενοι και ….δροσεροί πλέον επιστρέφουμε,

πακετάρουμε τις χειμωνιάτικες κορντούρες γα να τις στείλουμε με το ταχυδρομείο Ελλάδα και χαράζουμε την διαδρομή της…..



Κυριακής 9/8: 221 km. Βόλτα γύρω από τη Λίμνη του Κόμο και μετά παίρνουμε ξανά τα βουνά. Επαρχιακός δρόμος (όπως όλοι που περάσαμε), με ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ Άσφαλτο (όπως όλοι που περάσαμε), αγκαλιάζει λίμνες και λόφους,

διασχίζει κοιλάδες, ακολουθεί ποτάμια, σκαρφαλώνει σε βουνά,

μας ανταμείβει με άλλα δύο περάσματα, το Passo dellʼ Aprica

και το Passo Del Tonale

πριν φτάσουμε στο Trezolas. Ψάχνουμε για κατάλυμα και μας «κάθεται» ….σπίτι ολόκληρο. Δύο Δωμάτια, κουζινοτραπεζαρία, μπάνιο, και φυσικά, στεγασμένο πάρκινγκ για τις «καλές» μας. Κόστος: 190 € (συνολικά, για δύο βράδια). Ζάχαρη…… Συγκρίνουμε τα 47.5 € που αναλογούν την βραδιά στο δίκλινο, με τα 45€ που δώσαμε στο Μέτσοβο….........Τι να συγκρίνεις; Τους χώρους, τις παροχές, την καθαριότητα, την ποιότητα των υλικών, την καλαισθησία; Το τεράστιο μπάνιο με την κλειστή ντουζιέρα και την τεράστια μπαλκονόπορτα με θέα στις Άλπεις,

τις βρύσες Grohe, τον γρανίτη στο πάτωμα, συγκρίνεται με το 1Χ1 λαγούμι, δίχως εξαερισμό, δίχως ντουζιέρα, με το χαρακτηριστικό πλαστικό, ξεβαμμένο σιέλ ντουλαπάκι του 1970 για εταζέρα; Το πάρκινγκ σε υπόστεγο με το παρκάρισμα στο δρόμο, που επειδή δεν άρεσε σε κάποιον παγουρά Χώριατο, πήγε και έβαλε ένα τελάρο πάνω στη σέλλα του Varadero; Τι, γ@μώ το φελέκι μου;…. Συγκρίνονται τα Ιμαλάια με του Φιλοπάππου; Αποφασίζουμε να μείνουμε εκεί δύο βράδια, και αμέσως πέφτει μπουγάδα…..

Το βράδυ, μετά την σχεδίαση της διαδρομής της επομένης, ο Παναγιώτης (ΑΛΛΟΣ) κινδυνεύει με έξωση από το σπίτι λόγω διακεκριμένης κωλοφαρδίας στη μπιρίμπα. Η Λένα έξαλλη, τον απειλεί συνέχεια, μέχρι που τον γκαντεμιάζει και ησυχάζει…….

Δευτέρα 10/8: Γύρος 260 χιλιομέτρων. Η Άσφαλτος κόκκινη και τραχιά, σκέτο γυαλόχαρτο. Μόνο με τα αδιάβροχα στα top-case, και με τις πλαϊνές βαλίτσες και tank-bags στο σπίτι, ξεσαλώνουμε. Ο ΑΛΛΟΣ αφηνιάζει, ξύνει παντού. Ακόμα και το Varadero ξύνει μαρσπιέδες, τρώει το λάστιχο μέχρι τα πλευρά. Γμτ, αυτή η διαδρομή είναι για βίντεο……

Passo Campo Magno,

Madonna di Campiglio, Passo Duron,

Passo del Ballino.

Επιστροφή και «οδυνηρές» διαπιστώσεις: Τα λάστιχα ΔΕΝ μας γυρνάνε Ελλάδα ούτε για πλάκα,

σε δύο μέρες έχουμε φάει από ένα χιλιοστό στα πίσω μας και κάτι λιγότερο στα μπροστινά. Ευτυχία….. και επιτέλους, λύνεται το Μέγα Μυστήριο της Ελληνικής ασφάλτου. Επίτηδες την κάνουν καθρέφτη, για να μην τρώμε πολύ λάστιχο και ξοδευόμαστε……….

Αργότερα πεταγόμαστε μέχρι το Male για καφεδάκι, και μετά πάμε για ψώνια για να μαγειρέψουμε. 22 λεπτά το πακέτο τα μακαρόνια….. Μίλησε κανείς για ακρίβεια στην Ευρωπαϊκή καθημερινότητα;

..........................συνεχίζεται....................​

 

[Παναγιώτης Κ.]

Τρίτη 11/8: 290km. Σήμερα θα εκπληρωθεί ένα όνειρο, ένα από τα «πρέπει» κάθε Ευρωπαίου μοτοσικλετιστή. Αν και την προηγουμένη (αλλά και την επομένη όπως μάθαμε από ένα ζευγάρι Αυστριακών που γνωρίσαμε αργότερα στο Grossglockner) ήταν κλειστό, το Stilfserjoch (πιο γνωστό σαν πάσσο του Stelvio) στα 2.760 μέτρα ύψος, μας περιμένει........

Για να πάρετε μια ιδέα του ύψους, ο Όλυμπος, στα 2.917 μέτρα, είναι μόλις 157 μέτρα ψηλότερος………. Προηγείται όμως το Passo Palade,

στα «μόλις»1518 μέτρα. Το περνάμε στα γρήγορα και κατεύθυνση για Stelvio. «Προσκύνημα» λοιπόν στο φημισμένο πάσσο με τις 48 ανηφορικές φουρκέτες του.

Ξεχάστε τις φωτογραφίες και τα βίντεο που έχετε δει, ωχριούν μπροστά στην πραγματικότητα.

Όμως, όπως άλλωστε κάθε γνωστός προορισμός, έτσι και το Stelvio πήζει από κόσμο και κίνηση. Η διαδρομή σου κόβει την ανάσα,

αλλά οδηγικά, πέρα από την ικανοποίηση της επίτευξης, δεν σου αφήνει πολλά περιθώρια ηδονής. Ο ρυθμός σου ανακόπτεται από ποδηλάτες,

αυτοκίνητα, περιηγητές με μηχανές. Όλα αυτά βέβαια, ουδόλως επτόησαν τους βορειοκάγκουρες, που, ευκαιρίας δοθείσης, κέρασαν τσάγια σε ένα Τίγρη και ένα 1000άρι Στρώμα που νόμιζαν πως πήγαιναν γρήγορα. Την επομένη μάθαμε πως η παρακάτω αφίσσα διανεμήθηκε σε όλη την περιοχή:

WANTED - I TERRORISTI DI STELVIO.


Στάση στην κορυφή για αναμνηστικά, η ατμόσφαιρα τίγκα στις αναθυμιάσεις από τις λουκανίκες στις ψησταριές, όλα τα σουβενίρ ΠΑΝΑΚΡΙΒΑ, σαν να αγοράζεις τσολιαδάκια made in China στην Ακρόπολη.

Πριν τα Ελβετικά σύνορα σταματάμε για πικ-νικ.

Στα σύνορα δεν υπάρχει ψυχή ζώσα, έχουν υποβαθμιστεί σε μια ανασηκωμένη μπάρα και μια διακεκομμένη γραμμή στον χάρτη.

Κατηφορίζουμε

για Passo dellʼ Umbrail,

Passo Di S. Maria, Reschenpass στα Ιταλο-Αυστριακά σύνορα,

και άφιξη στο Landeck. Φοβερή πανσιόν με 45€ το δίκλινο με σπιτικό πρωινό,

Αφήνουμε τις βαλίτσες και ψάξιμο για λάστιχα. Το Stelvio απο μόνο του πρέπει να μας έφαγε άλλο μισό χιλιοστό……..

Εντοπίζουμε μαγαζί Michelin (παλιά μου τέχνη κόσκινο) και βάζουμε μπροστινό λάστιχο στο CBF.

Το πίσω θα έχει έρθει μέχρι αύριο το απόγευμα, μαζί με ένα πίσω για μένα. Όλα καλά.
Ψάχνοντας για καφέ περνάμε γύρω από ένα πάρκο.

Κάτι δεν πάει καλά……… Αντί για εικοσιοκτώ καφετέριες, έντεκα μπαράκια και εφτά ψησταριές, έχει μόνο παιδάκια που κάνουν ποδήλατο, ζευγάρια που κάνουν τη βόλτα τους και ηλικιωμένους που απλά απολαμβάνουν……….

Πφφφφφφφφ, κουτόφραγκοι, τι ξέρουν αυτοί από πολιτισμό…….
​

..........................συνεχίζεται....................

​

 

[Παναγιώτης Κ.]

Τετάρτη 12/8: Γύρος 252 km. Χορταστικό, σπιτικο πρωινό,

καβάντζα σαντουϊτσάκια για τον δρόμο, συνεννόηση να αφήσουμε τα περιττά βάρη (πλαϊνές & tank-bags) μέχρι το απόγευμα στην πανσιόν και ξεχυνόμαστε… Διόδια 10.50€

για να ακολουθήσουμε την γραφική διαδρομή

που ξεκινάει από την Silvretta-Hochalpen Strasse,

ανεβαίνει στα 2.032 μέτρα,

και οδηγεί στα περάσματα Faschinajoch,

Vorarlberg,

Hochtannbergpass,

Flexenpass,

Arlbergpass.

Δεκάδες μηχανές στους δρόμους, όλοι χαιρετάνε, κινούνται από αργά (τσοππεράδες) μέχρι πολύ γρήγορα, όμως χωρίς καγκουριές, κόντρες κλπ, απολαμβάνουν ο καθένας με τον δικό του τρόπο

τον υπέροχο καιρό, την θεϊκή άσφαλτο, τα τοπία. Εμείς δεν ξέρουμε τι να πρωτοχαρούμε. Βρίσκουμε τη χρυσή τομή σε πολύ σβέλτο ρυθμό, ώστε και τους δρόμους να χαρούμε, και να προλαβαίνουμε να δούμε και τα τοπία.

Επιστροφή στο Landeck, φόρτωμα, και σφαίρα για το λαστιχάδικο, να παπουτσώσουμε τις καλές μας.

Με φρέσκα λαστιχάκια και λίγο χρόνο στη διάθεσή μας, χαλαρή οδήγηση για στρώσιμο, άλλα 86 km μέχρι το Innsbruck. Το τουριστικό γραφείο που βρίσκουμε πάνω στο δρόμο μας, μας βρίσκει ένα καταπληκτικό σπίτι στο Hall in Tirol, δύο δωμάτια, κουζίνα, μπάνιο, WC, και μία τεράστια βεράντα με θέα το άπειρο.........

50€ τη βραδιά το δίκλινο, με πρωινό και γκαράζ για τις μηχανές

…….. Είπατε τίποτα για την «βαριά» βιομηχανία τη Ελλάδας, τον τουρισμό; Το ζευγάρι που το έχει, ο Peter και η Ingrid, μας σκλάβωσαν με τη φιλοξενία τους, μας κέρασαν και τους απογευματινούς, και τους δεύτερους πρωινούς καφέδες που ήπιαμε αλλάζοντας επί τόπου τακάκια την επομένη, και μας περιμένουν να επιστρέψουμε, να μας δείξουν και την υπόλοιπη Αυστρία με το ΧΧ τους. Φίλοι, θα ξανάρθουμε, να είστε σίγουροι.

..........................συνεχίζεται........................
​

 

[Παναγιώτης Κ.]

Πέμπτη 13/8: Αναχώρηση με προορισμό τον λασιχοφάγο γλωσσοδέτη που ακούει στο όνομα Grossglockner, στα 3.798 μέτρα υψόμετρο, με τον αρχαιότερο παγετώνα της Ηπειρωτικής Ευρώπης. Πάλι χάλια τοπία,

πάλι χάλια δρόμοι,

η Άσφαλτος μαύρη,

τα βουνά πράσινα,

τα ποτάμια και οι λίμνες πρασινογάλαζα, χάλια, χάλια λέμε, να μην σας κουράζω άλλο με τα ίδια και τα ίδια. Στην στάση που κάνουμε στο Gerlospass

λαμβάνει χώρα η «μάχη της τάρτας».

Εκεί γνωρίζουμε και ένα ζευγάρι Αυστριακών με BMW και Honda, πιάνουμε φιλίες, μας δείχνουν κάποιους δρόμους, βγαίνουμε φωτογραφίες, πάμε convoy μέχρι τα διόδια για το Grossglockner,

και δίνουμε ραντεβού στο Edelweisspitze, , ψηλά στην κορυφή…….. Θέλετε να μάθετε πόσο ήταν τα διόδια για το ανεβοκατέβασμα; 18€ η μηχανή…..Χαλάλι τους όμως…..Ξεκινάμε από κάτω με ήλιο, περνάμε μέσα από τα σύννεφα,

ξαναβγαίνουμε στον ήλιο……. Πάλι πέταλα, στροφές, μικρές ευθείες, λίμνες, καταρράκτες, χιόνια, παγετώνας……..χάλι μαύρο λέμε…….. Τα τελευταία 1.500 μέτρα δρόμου σε ανεβάζουν κατά 200 μέτρα υψόμετρο στο Bikerʼs Nest,

9 πέταλα και ο δρόμος στρωμένος με κυβόλιθους.

Το Dero, λόγω καρμπυρατέρ, λαχανιάζει, δεν βρίσκει αρκετό οξυγόνο για να αναπνεύσει, παρʼ όλα αυτά, και με πλήρες φορτίο, ανεβαίνει, με πρώτη, τέρμα γκάζι, και πολλές ατροφίες…… Η θέα τριγύρω μοναδική, εκατοντάδες μηχανές από όλη την Ευρώπη, βρήκαμε και τρία ζευγάρια από Θεσσαλονίκη με τα τουριστάδικα BMW τους.
Φεύγουμε από το Bikerʼs Point και πάμε να δούμε τον περίφημο παγετώνα.

Μόνο που ακούς τη λέξη παγετώνας κρυώνεις μια σταλιά, το φάρδος όμως που μας συνόδευε σε όλο το ταξίδι, μας χαρίζει άλλη μια ηλιόλουστη μέρα. Και ο ήλιος στα 3.798 μέτρα, καίει, δεν αστειεύεται. Κατέβασμα και πορεία προς Lienz

για να διανυκτερεύσουμε τελικά στην St. Justina, στο Assling, λίγο πριν τα σύνορα με την Ιταλία, έχοντας γράψει 365 απίθανα χιλιόμετρα. Χωριουδάκι με 10 σπίτια, μέσα στο δάσος, ο ξενώνας σαν από παραμύθι, γεμάτος αντίκες,

λουλούδια παντού. Κόστος; 40€ την βραδιά το δίκλινο, με σπιτικό πρωινό….. είπατε τίποτα για τουρισμό; Με το που παρκάρουμε

και καθόμαστε στον κήπο να φάμε, αρχίζει να ρίχνει καρέκλες, μαζί με τις τραπεζαρίες. Θεέ του μοτοσυκλετισμού, ευχαριστούμε που μας περίμενες….. Ο Josef, ο γιος της σπιτονοικοκυράς, μάς διαβεβαιώνει πως σε δύο ώρες ο καιρός θα έχει καθαρίσει, και δικαιώνεται. Δροσιά, ξαστεριά, ζεστά κρεβάτια, το ρυάκι που περνούσε δίπλα ακριβώς από το σπίτι κελαρύζει, ύπνος μαγικός…… και απαραίτητος, για την αυριανή, τελευταία, και πιο απαιτητική από πλευράς χιλιομέτρων, μέρα. Όντως, το πρωί είναι χαρά Θεού……..

...............................συνεχίζεται............................​

 

[Παναγιώτης Κ.]

Παρασκευή 14/8: Νωρίς σχετικά ετοιμαζόμαστε και παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής για Treviso. Τι διαδρομή όμως είναι αυτή;

Σαν ένα ωραίο γλύκισμα μετά το καλό φαγητό, σαν το βαρύ τσιγάρο ύστερα από το καυτό σεξ, το επιδόρπιο της εκδρομής ήταν εξαίρετο. 316 χιλιόμετρα, τα 250+ ανεβοκατεβαίνοντας τους Δολομίτες, 9 πάσσα, τι άλλο να ζητήσουμε; Θεέ μου σʼ ευχαριστούμε, τα καλύτερα μας τα κράτησες για το τέλος..............Passo Monte Croce di Comelico,

Passo Tre Crosi,

Monte Cristallo,

Cortina dʼ Ampezzo,

Passo di Giau, 29 φουρκέτες........

Forcella Staulanza

Passo Duran

Forcella Aurine

Passo di Cereda

Passo di Croce dʼ Aune

Επιστρέφουμε, κάνουμε τις αναπόφευκτες συγκρίσεις, και τραγουδάμε: Βράχο-βράχο τον καημό μου.............

Ηδονή. Το ολοκαίνουργιο πίσω μου λαστιχάκι, έχει ήδη από το Passo Duran φυτιλιάσσει στην αριστερή (την "καλή" μου) πλευρά (προσέξτε πώς, από τις θερμοκρασίες που έπιασε, πάνω του κολλάνε τα πάντα.........).

Πλακώνομαι λίγο παραπάνω στις δεξιές, να το φέρω στα ίσα του. Με πλήρες φορτίο δεν το ʼχω. Και οι πλατείες είναι όλες αριστερόστροφες και δεν βοηθάνε............ Θα το προσπαθήσω μονός, στην Ελλάδα......... (εδώ γελάμε). Στο τέλος της μέρας το μυαλό παίζει παιχνίδια. Χαρμολύπη. Θέλω να μείνω κι άλλο, αλλά πρέπει να φύγω. Θέλω να πάω στο σπίτι μου, αλλά δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου αυτή την απίστευτη και πολυσχιδή ομορφιά. Γεννήθηκα στο σωστό μέρος σε λάθος εποχή, ή μήπως την σωστή εποχή σε λάθος μέρος;
Μετά τους Δολομίτες, ο δρόμος ακολουθεί την κοίτη του ποταμου Piave και είναι ένα ποίημα: ανοιχτές γρήγορες καμπές, λίγη κίνηση, καλή ορατότητα. Γνωρίζοντας πως είναι το τελευταίο καλό κομματι του ταξιδιού, βγάζουμε το άχτι μας....Όπως ερχόμαστε μαλλιοκούβαροι "με όσα....", απο ένα βενζινάδικο απο απέναντι βγαίνει μπροστά μας και μας κόβει μία παρέα 6-8 μεσαία SuperSports. Προσπαθούν να μείνουν μπροστά μας αλλά μετα απο δυό-τρία χιλιόμετρα, η σεμνή τελετή έλαβε τέλος. Με τους ρυθμούς που έχουμε πιάσει τους καταπίνουμε αμάσητους......... Θα το θυμούνται για πολύ καιρό...

Φτάνουμε στο ξενοδοχείο μας στο Treviso, ανασύνταξη, φαΐ και ύπνος.

Σάββατο 15/8: Πρωί- πρωί, φορτώνουμε τις μηχανές και δρόμο για Βενετία. Στην πρώτη πλατεία χάνουμε την έξοδο, και για να την βρούμε κάνουμε άλλο ένα γύρο, λες και οι μηχανές δεν θέλουν να φύγουν από τα μαγικά αυτά μέρη, λες και τα λάστιχα θέλουν να αφήσουν λίγη ακόμη γόμα στην Ιταλική Άσφαλτο. Πριν την έξοδο για Βενετία, η πινακίδα δείχνει Feltre, το είχαμε περάσει χτες κατεβαίνοντας από τους Δολομίτες. Θέλω να ανάψω φλας και να στρίψω, να ξαναπάρω τη διαδρομή ανάποδα, να μείνω λίγες μέρες - εβδομάδες - μήνες ακόμη. Autostrada για Βενετία, 2.30€ για 20 χιλιόμετρα, πήχτρα στην είσοδο του λιμανιού (το περιμέναμε και γι' αυτό ξεκινήσαμε νωρίς), "ελληνικό σύστημα" για να γλυτώσουμε το πήξιμο (καγκουριά, με άλλα λόγια), επιβίβαση και κατευθείαν στο μόνο πράγμα που μας έλειψε: Φραπέ......... Αθάνατε Έλληνα!!!! Συναισθήματα ανάμεικτα, χαρά για αυτά που βιώσαμε, λύπη που επιστρέφουμε. Σε όλο το ταξίδι ξαναζούμε τις δύο αυτές βδομάδες και δεν παύουμε να υπενθυμίζουμε ο ένας στον άλλο πως οι δρόμοι θα γλιστράνε, οι άλλοι οδηγοί δεν θα μας βλέπουν, πως εδώ είναι Βαλκάνια?.. Δίνουμε υπόσχεση στους εαυτούς μας πως σε δύο χρόνια, γεροί να είμαστε, θα επιστρέψουμε, για να περάσουμε τα Ιταλικά πάσσα που αφήσαμε, να περιηγηθούμε με τον Peter και την Ingrid την Ανατολική Αυστρία, και μετά να πάρουμε και μια γεύση από Τσεχία..........

Ανασκόπηση και χαβαλές στο καράβι

Κυριακή 16/8: Μεσημεράκι πιάνουμε Ηγουμενίτσα και, λες και το κάνανε για να μας φέρουν στα ίσα μας, οι ταχυπεοκρούστες του πληρώματος στο γκαράζ του πλοίου έχουν αφήσει ανοιχτό σε όλο το ταξίδι το σκέπασμα του τεράστιου κλάδου απορριμμάτων, και όλο το γκαράζ βρωμάει και ζέχνει, κοντεύουμε να λιποθυμήσουμε από την μπόχα. ΟΚ, γυρίσαμε Ελλάδα, το καταλάβαμε, έλεος!!!!......... Ο δρόμος της επιστροφής ανιαρός, στάση στον Πολύμυλο Κοζάνης για βενζίνη και καφέ (της παρηγοριάς), στη Θεσσαλονίκη χαιρετιόμαστε με τους ΑΛΛΟΥΣ, και φτάνουμε στην Καβάλα. Ο δεύτερος χιλιομετρητής γράφει 3.411 χιλιόμετρα. Το κοντέρ της ψυχής γράφει + άπειρο.



Αυτό ήταν, τελείωσε, τα κεφάλια μέσα.



Πάμε για άλλα.

 

[Παναγιώτης Κ.]

Πράγματα που μας έμειναν (εκτός φυσικά από τους ΔΡΟΜΟΥΣ και την απίστευτη σήμανση).


1. Δεν είδαμε ούτε μία ταράτσα, ένα πανωσήκωμα, ένα έκτρωμα, όλα όμορφα, τακτοποιημένα, καλαίσθητα.

2. Οι άνθρωποι, ευγενείς, καλλιεργημένοι, φιλικοί, με πραγματική αγάπη για τον τόπο τους, πρόθυμοι να εξυπηρετήσουν - βοηθήσουν - υποδείξουν, ακόμα και στην….νοηματική.

3. Οι κάτοικοι των χωριών, που είναι χωρικοί (στην καταγωγή), αλλά όχι χωριάτες (στην νοοτροπία).

4. Τα λουλούδια σε κάθε παράθυρο και μπαλκόνι, το άπειρο πράσινο.

5. Η μειοψηφία των τελευταίων μοντέλων. Ελάχιστες μηχανές του 2008, ακόμα λιγότερες του 2009. Φυσικά και το πάντα σωστό ντύσιμο.

6. Η χρήση του φλας. Ακόμα και την μ@λ@κί@, την κάνουν ανάβοντας φλας.

7. Η μη χρήση κόρνας.

8. Η ευλαβική τήρηση (ακόμα και από εμάς) των ορίων ταχύτητας σε αστικές - ημιαστικές περιοχές (που παρεμπιπτόντως είναι σωστότατα…).

9. Σε ένα σημείο, αντικαθιστούσαν τις κανονικές μπαριέρες με άλλες, πάλι μεταλλικές, αλλά με επένδυση ξύλου

, για να δένουν με το περιβάλλον.

10. Απογευματάκι κάπου στην Ιταλία, ο ήλιος απέναντι, πλησιάζουμε μια διασταύρωση -πλατεία, και από μακριά η άσφαλτος γυαλίζει. Χάλασαν και οι Ιταλοί, σκέφτομαι……… Αμ δε…… Το γυάλισμα προερχόταν από την αντανάκλαση που έκανε το φως στο τριμμένο γυαλί που είχανε ρίξει μέσα στην άσφαλτο, για ακόμα καλύτερη πρόσφυση. Κάναμε 4-5 γύρες πριν αποφασίσουμε να βγούμε.........

11. Οι εκατοντάδες ποδηλάτες, μικροί, μεγάλοι, οικογένειες ολόκληρες, που τριγυρίζουν τις λίμνες και ανεβοκατεβαίνουν τα βουνά το Σ/Κ.

12. Η παντελής έλλειψη καγκουριάς, ανοιχτών εξατμίσεων, ηχοσυστημάτων χιλιάδων Watts.

13. Τα Subaru STi και WRX της Ιταλικής αστυνομίας στα πάσσα.

14. Μέχρι τώρα, από τις χώρες ή περιοχές που είχα επισκεφθεί, θεωρούσα την Σκοτία την πιο όμορφη. Από φέτος πέρασε στην δεύτερη θέση.

 

[IoannisPanagiotidis]

αυτα ειναι ρε φιλε !...οσες φορες και να "ξεφυλλίσω" τις φωτογραφιες ... το χαμογελο σας ειναι μεταδοτικο !

 

[MOYTPO]

Well Done Mates!!!!
Κανε μας και την σουμα με τα μπικικινια που χρειαζοντε προς δαπανην!!!!
Τα λαστιχα στην ιταλια ειναι πολυ πιο φθηνα απο εδω. Ισχυει;;;

 

[Παναγιώτης Κ.]

Well Done Mates!!!!
Κανε μας και την σουμα με τα μπικικινια που χρειαζοντε προς δαπανην!!!!

Η σούμα ήταν ακριβή........... με όλα μέσα γύρω στο δυομισάρι χιλ το ζευγάρι. (με τις τότε τιμές βενζίνης και πλοίων)

Τα λαστιχα στην ιταλια ειναι πολυ πιο φθηνα απο εδω. Ισχυει;;;

Ουδέν ψευδέστερον. Μόνο το πίσω Anakee 2 μου κόστισε 200€ (γιατί εκεί, πέρα από το ότι τα λάστιχα είναι πιο ακριβά, σε χρεώνουν και τα περαστικά, και τις βαλβίδες, και την ζυγοστάθμιση, και την διαχείριση των παλιών ελαστικών που θα τους αφήσεις).

 

[Markas]

Πανέμορφες φώτος. Πολύ ωραία βόλτα και χαλάλι τα φράγκα αφού το καταευχαριστηθήκατε όπως φαίνεται.

 

[Magelanos]

Ζαλιστικα συνονοματε με τόσα πάσα... Πολύ όμορφα πάντα τέτοια φίλε..

 

[Phoenix]

αψογα ολα!!!!!!!!

 

[paschalis]

Γεννήθηκα στο σωστό μέρος σε λάθος εποχή, ή μήπως την σωστή εποχή σε λάθος μέρος;

Καταδικασμενη αναπαντητη κι απιστευτου βαρους απορια ..

Ασε που μου θυμισες πως δεν εχω τελειωσει με τις Αλπεις!

 

[sakismip]

Τέλειο οδοιπορικό,ταξιδέψαμε και εμείς!

 

[yns]

Τι να πεις.... μέρη που όσες φορές και να τα βλέπεις σε αφήνουν με ανοιχτό το στόμα. Και με τέτοια περιγραφή και φωτογραφίες πλέον είναι σαν να τα έχω δει... Ρε μην τα βάζετε έτσι ωραία, θα με κάνετε να μην θέλω να πάω!!
Είστε ωραίοι!!!

 

[Παναγιώτης Κ.]

...............

Ασε που μου θυμισες πως δεν εχω τελειωσει με τις Αλπεις!

Τελειώνει ποτέ κανείς; Πάντα μένουν "υπόλοιπα"...........

........ι... Ρε μην τα βάζετε έτσι ωραία, θα με κάνετε να μην θέλω να πάω!!
............

Καλά, μην χαίρεσαι, είσαι "καταδικασμένος" να πας φίλε.......

Και πού είσαι, περίμενε να δείς τί παίχτηκε το 2012. Θα σου φύγουν τα σαγόνια λέμε.......

 

[vassilis]

Μπράβο παιδιά, άριστο ταξιδιωτικό

 

[Nike]

Ταξιδάρα!!!
Αφήσατε κάνα πάσο απέραστο;
Μπράβο σας παιδιά!!