Δεν είμαι κανένας μέγα ταξιδευτής, δεν γράφω χιλιόμετρα μόνο με την σκέψη. Κάνω και εγώ την αυτοκριτική μου και απαντάω σε όλους όσους με ακούν με δέος και έκπληξη όταν τους λέω ότι θα κάνω ένα road trip στην κεντρική Ευρώπη με την μηχανή. Ούτε κάτι το τόσο σημαντικό είναι, ούτε το κάτι δύσκολο. Μια απόφαση είναι. Αν δεν τα καταφέρεις με την πρώτη πας με την δευτερη.
Γιατί να μπεις στην διαδικασία και να κάνεις αυτή την “πολυτέλεια” που λέγεται ταξίδι με μηχανή;
Λιγο πολύ, οι λόγοι είναι γνωστοί. Αποκτάς νέες εμπειρίες, γνωρίζεις νέα μέρη, νέους ανθρώπους. Βιώνεις την διαφορετικότητα. Αντιμετωπίζεις τις φοβίες σου. Ζεις την περιπέτεια ή απλά χαίρεσαι το πάθος σου, το να είσαι δηλαδή πάνω σε δύο τροχούς και να ταξιδεύεις σε διαφορετικά - άγνωστα τερέν. Σόλο ή με παρέα δεν έχει τόσο σημασία. Είναι όλα αυτά και ακόμα περισσότερα. Η ζυγαριά γέρνει μονομερώς και σου φωνάζει να ταξιδέψεις. Επομένως γιατί να μην δώσεις αυτό το “δώρο” σε σένα βρε αδερφέ. Κάτι που σου δίνει ευτυχία και σε γεμίζει σαν άνθρωπο.
Μύθος 1ος. Ταξίδια κάνουν μόνο αυτοί που έχουν χρήμα και χρόνο στην διάθεση τους.
Οι δύο μεγαλύτεροι αποτρεπτικοί παράγοντες είναι το χρήμα και ο χρόνος. Αν δεν σου ξεχειλίζουν τα χρήματα από τις τσέπες και αν δεν έχεις τον άπλετο ελεύθερο χρόνο, τότε είσαι αναγκασμένος να οργανώσεις και να προσαρμόσεις το ταξίδι σου αρκετό καιρό πριν, σύμφωνα με τις δυνατότητές σου. Γνωρίζω άτομα που σχεδίασαν, οργάνωσαν και έκαναν εν τέλη το πρώτο τους μεγάλο διασυνοριακό ταξίδι… χωρίς καν να έχουν αρχικά μηχανή ή ακόμα και δίπλωμα!
Σίγουρα υπάρχουν και απρόβλεπτοι σημαντικοί παράγοντες όπως θέματα υγείας. Όμως τις περισσότερες φορές αυτοί απουσιάζουν και αποτελούν μια πρώτης τάξεως αφορμή να απαντήσω γιατί πρέπει να κάνουμε το ταξίδι… απλά γιατί ΤΩΡΑ μπορούμε. Υπάρχουν και αλλοι λόγοι - προφάσεις - φοβίες που κάποιος μπορεί να επικαλεσθεί αλλά για μένα είναι καθαρά πόσο αξιολογείς και σε ποια προτεραιότητα βάζεις αυτό το εγχείρημα έναντι άλλων.
Μέχρι να ανακαλύψουμε έναν τρόπο να μπορούμε να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω καλό είναι να μην τον σπαταλάμε και να χαιρόμαστε κάθε στιγμή που μας δίνεται.
Μύθος 2ος. Τα ταξίδια γίνονται για να ικανοποιήσουμε τα απωθημένα μας.
Ακούω συχνά ανθρώπους να λένε ότι έχουν απωθημένο να πάνε σε ένα μέρος, να τους φύγει η κάψα. Έτσι ένιωθα και εγώ μέχρι που συνειδητοποίησα μια μεγάλη αλήθεια. Για κάθε ένα απωθημένο που ικανοποιείς σε ένα ταξίδι δημιουργούνται άλλα δέκα. Ο αριθμός είναι τυχαίος αλλά ενδεικτικός της κατάστασης. Πάντα λες να είχα λίγο χρόνο ακόμα να αφιερώσω να δω το ένα, να θαυμάσω το άλλο, όμως ας το πάρουμε απόφαση ότι ο χρόνος ποτέ δεν θα είναι αρκετός και η περιέργειά μας ανεξάντλητη.
Ναι μεν με την μηχανή σαρώνουμε πόλεις, χωριά, δάση, βουνά και λίμνες, όμως στην συντριπτική πλειοψηφία το κάνουμε στο πόδι. Δεν μπορείς να “χορτάσεις” τον προορισμό σου. Δεν μπορείς να αφουγκραστείς τις τοπικές κοινωνίες και τα μέρη που επισκέπτεσαι όσο θέλεις μόνο με ένα πέρασμα. Όσο δεκτικός, “διαβασμένος” και ευπροσάρμοστος να είσαι, Ρωμαίος στην Ρώμη δεν γίνεσαι από την μία στιγμή στην άλλη. Δεν είναι τυχαίο που κάθε φορά που επισκέπτεσαι ξανά έναν προορισμό ανακαλύπτεις καινούργια πράγματα - κρυμμένες ομορφιές.
Είναι και αυτό όμως μέρος της γοητείας. Ένα overdose της μνήμης με νέες εικόνες, μυρωδιές, ακούσματα. Τόσα πολλά που πρέπει να κρατάς σημειώσεις στο τέλος της ημέρας για να μην τα ξεχάσεις. Το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να αφαιθείς και να παραδοθείς σε αυτό το γαϊτανάκι των αισθήσεων. Έτσι μαθαίνεις να χαίρεσαι κάθε τι νέο και απολαμβάνεις την ποικιλότητα στα τοπία, στους ανθρώπους, στο φαγητό, σε όλα... τα μικρά και τα μεγάλα.
Μύθος 3ος: Ο βαθμός δυσκολίας με ξεπερνά.
Από την μία κάνοντας ένα μεγάλο road-trip βγαίνεις από την ζώνη άνεσης σου, από την άλλη σε αποζημιώνει η μοναδική αυτή εμπειρία. Δεν χρειάζεται να σπάσεις το ρεκόρ χιλιομέτρων ανα ημέρα (3256 χλ./μερα), ούτε να πας στο ψηλότερο πάσο στην πιο απόμακρη γη κάνοντας τον γύρο του κόσμου. Σταδιακά δοκιμάζεις και προσαρμόζεις τις αντοχές σου και το σημαντικότερο ακολουθείς οδηγικούς ρυθμούς που αποτελούν προσωπική σου ευχαρίστηση. Μικρότερα καταδρομικά διήμερα/τριήμερα ταξίδια παρέα με φίλους ή χωρίς βοηθάνε να χτίσουμε την απαραίτητη αυτοπεπίθηση και να ξεπεράσουμε τις όποιες φοβίες μας. Πατάμε χώμα, βρεχόμαστε, λασπωνόμαστε. Οι μηχανές είναι πολύ πιο ικανες να ανταπεξέλθουν από ότι νομίζουν οι περισσότεροι αναβάτες τους. Επίσης οι αντοχές μας σαν αναβάτες είναι πολύ μεγαλύτερες από όσο πιστευούμε. Αυτό που χρειάζεται είναι σεβασμός στον τρόπο οδήγησης και τις νέες προκλήσεις. Να μην ξεπερνάς τα όρια σου σε βαθμό που να μην το ελέγχεις και να προσαρμόζεσαι στις νέες συνθήκες, είτε είσαι στην άσφαλτο είτε στο χώμα.
Μύθος 4ος: Δεν έχω την κατάλληλη μηχανή για να πραγματοποιήσω το ταξίδι.
Ναι ΟΚ, ίσως δεν έχεις το μέσο που θα ήθελες για να πραγματοποιήσεις το ταξίδι που σκέφτεσαι να κάνεις. Μπορώ όμως να αναφέρω αρκετά παραδείγμα γνωστών ταξιδευτών που κάνουν το γύρο του κόσμου με ποδήλατο ή βέσπα… για πατίνι δεν είμαι σίγουρος. Εκεί που πρέπει να δοθεί σημασία στο μέσο είναι όταν δεν είσαι σολο και κάνεις το ταξίδι παρέα με άλλους, όπου πρέπει να ακολουθείς τον ρυθμό της ομάδας. Δεν υπάρχει η τέλεια μηχανή. ¨Τέλεια” είναι αυτό που έχεις αρκεί να είναι κάτι που γουστάρεις να καβαλάς και λειτουργεί σωστά.
Μύθος 5ος: Για να ζήσεις την περιπέτεια πρέπει να “μεταναστεύσεις” και να κάνεις πολλά χιλιόμετρα.
Με τίποτα. Η περιπέτεια ξεκινά όταν κάνεις κάτι νέο, άγνωστο και συναντάς μια πρόκληση. Μπορεί να σε περιμένει σε κάθε γωνιά. Η περιπέτεια έρχεται σε σενα, δεν την κυνηγάς. Απλά πρέπει να είσαι ανοιχτός σε νέες προκλήσεις, περίεργος να εξερευνήσεις λιγότερο ταξιδεμένους δρόμους, και τολμηρός ώστε να δοκιμάζεις τα όρια σου. Είτε πας στο Νεπάλ είτε μπεις σε μια φουσκωμένη ρεμματιά λίγα χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι σου, μπορείς να βιώσεις ιδιαίτερα περιπετειώδεις καταστάσεις.
Γιατί να μπεις στην διαδικασία και να κάνεις αυτή την “πολυτέλεια” που λέγεται ταξίδι με μηχανή;
Λιγο πολύ, οι λόγοι είναι γνωστοί. Αποκτάς νέες εμπειρίες, γνωρίζεις νέα μέρη, νέους ανθρώπους. Βιώνεις την διαφορετικότητα. Αντιμετωπίζεις τις φοβίες σου. Ζεις την περιπέτεια ή απλά χαίρεσαι το πάθος σου, το να είσαι δηλαδή πάνω σε δύο τροχούς και να ταξιδεύεις σε διαφορετικά - άγνωστα τερέν. Σόλο ή με παρέα δεν έχει τόσο σημασία. Είναι όλα αυτά και ακόμα περισσότερα. Η ζυγαριά γέρνει μονομερώς και σου φωνάζει να ταξιδέψεις. Επομένως γιατί να μην δώσεις αυτό το “δώρο” σε σένα βρε αδερφέ. Κάτι που σου δίνει ευτυχία και σε γεμίζει σαν άνθρωπο.
Μύθος 1ος. Ταξίδια κάνουν μόνο αυτοί που έχουν χρήμα και χρόνο στην διάθεση τους.
Οι δύο μεγαλύτεροι αποτρεπτικοί παράγοντες είναι το χρήμα και ο χρόνος. Αν δεν σου ξεχειλίζουν τα χρήματα από τις τσέπες και αν δεν έχεις τον άπλετο ελεύθερο χρόνο, τότε είσαι αναγκασμένος να οργανώσεις και να προσαρμόσεις το ταξίδι σου αρκετό καιρό πριν, σύμφωνα με τις δυνατότητές σου. Γνωρίζω άτομα που σχεδίασαν, οργάνωσαν και έκαναν εν τέλη το πρώτο τους μεγάλο διασυνοριακό ταξίδι… χωρίς καν να έχουν αρχικά μηχανή ή ακόμα και δίπλωμα!
Σίγουρα υπάρχουν και απρόβλεπτοι σημαντικοί παράγοντες όπως θέματα υγείας. Όμως τις περισσότερες φορές αυτοί απουσιάζουν και αποτελούν μια πρώτης τάξεως αφορμή να απαντήσω γιατί πρέπει να κάνουμε το ταξίδι… απλά γιατί ΤΩΡΑ μπορούμε. Υπάρχουν και αλλοι λόγοι - προφάσεις - φοβίες που κάποιος μπορεί να επικαλεσθεί αλλά για μένα είναι καθαρά πόσο αξιολογείς και σε ποια προτεραιότητα βάζεις αυτό το εγχείρημα έναντι άλλων.
Μέχρι να ανακαλύψουμε έναν τρόπο να μπορούμε να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω καλό είναι να μην τον σπαταλάμε και να χαιρόμαστε κάθε στιγμή που μας δίνεται.
Μύθος 2ος. Τα ταξίδια γίνονται για να ικανοποιήσουμε τα απωθημένα μας.
Ακούω συχνά ανθρώπους να λένε ότι έχουν απωθημένο να πάνε σε ένα μέρος, να τους φύγει η κάψα. Έτσι ένιωθα και εγώ μέχρι που συνειδητοποίησα μια μεγάλη αλήθεια. Για κάθε ένα απωθημένο που ικανοποιείς σε ένα ταξίδι δημιουργούνται άλλα δέκα. Ο αριθμός είναι τυχαίος αλλά ενδεικτικός της κατάστασης. Πάντα λες να είχα λίγο χρόνο ακόμα να αφιερώσω να δω το ένα, να θαυμάσω το άλλο, όμως ας το πάρουμε απόφαση ότι ο χρόνος ποτέ δεν θα είναι αρκετός και η περιέργειά μας ανεξάντλητη.
Ναι μεν με την μηχανή σαρώνουμε πόλεις, χωριά, δάση, βουνά και λίμνες, όμως στην συντριπτική πλειοψηφία το κάνουμε στο πόδι. Δεν μπορείς να “χορτάσεις” τον προορισμό σου. Δεν μπορείς να αφουγκραστείς τις τοπικές κοινωνίες και τα μέρη που επισκέπτεσαι όσο θέλεις μόνο με ένα πέρασμα. Όσο δεκτικός, “διαβασμένος” και ευπροσάρμοστος να είσαι, Ρωμαίος στην Ρώμη δεν γίνεσαι από την μία στιγμή στην άλλη. Δεν είναι τυχαίο που κάθε φορά που επισκέπτεσαι ξανά έναν προορισμό ανακαλύπτεις καινούργια πράγματα - κρυμμένες ομορφιές.
Είναι και αυτό όμως μέρος της γοητείας. Ένα overdose της μνήμης με νέες εικόνες, μυρωδιές, ακούσματα. Τόσα πολλά που πρέπει να κρατάς σημειώσεις στο τέλος της ημέρας για να μην τα ξεχάσεις. Το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να αφαιθείς και να παραδοθείς σε αυτό το γαϊτανάκι των αισθήσεων. Έτσι μαθαίνεις να χαίρεσαι κάθε τι νέο και απολαμβάνεις την ποικιλότητα στα τοπία, στους ανθρώπους, στο φαγητό, σε όλα... τα μικρά και τα μεγάλα.
Μύθος 3ος: Ο βαθμός δυσκολίας με ξεπερνά.
Από την μία κάνοντας ένα μεγάλο road-trip βγαίνεις από την ζώνη άνεσης σου, από την άλλη σε αποζημιώνει η μοναδική αυτή εμπειρία. Δεν χρειάζεται να σπάσεις το ρεκόρ χιλιομέτρων ανα ημέρα (3256 χλ./μερα), ούτε να πας στο ψηλότερο πάσο στην πιο απόμακρη γη κάνοντας τον γύρο του κόσμου. Σταδιακά δοκιμάζεις και προσαρμόζεις τις αντοχές σου και το σημαντικότερο ακολουθείς οδηγικούς ρυθμούς που αποτελούν προσωπική σου ευχαρίστηση. Μικρότερα καταδρομικά διήμερα/τριήμερα ταξίδια παρέα με φίλους ή χωρίς βοηθάνε να χτίσουμε την απαραίτητη αυτοπεπίθηση και να ξεπεράσουμε τις όποιες φοβίες μας. Πατάμε χώμα, βρεχόμαστε, λασπωνόμαστε. Οι μηχανές είναι πολύ πιο ικανες να ανταπεξέλθουν από ότι νομίζουν οι περισσότεροι αναβάτες τους. Επίσης οι αντοχές μας σαν αναβάτες είναι πολύ μεγαλύτερες από όσο πιστευούμε. Αυτό που χρειάζεται είναι σεβασμός στον τρόπο οδήγησης και τις νέες προκλήσεις. Να μην ξεπερνάς τα όρια σου σε βαθμό που να μην το ελέγχεις και να προσαρμόζεσαι στις νέες συνθήκες, είτε είσαι στην άσφαλτο είτε στο χώμα.
Μύθος 4ος: Δεν έχω την κατάλληλη μηχανή για να πραγματοποιήσω το ταξίδι.
Ναι ΟΚ, ίσως δεν έχεις το μέσο που θα ήθελες για να πραγματοποιήσεις το ταξίδι που σκέφτεσαι να κάνεις. Μπορώ όμως να αναφέρω αρκετά παραδείγμα γνωστών ταξιδευτών που κάνουν το γύρο του κόσμου με ποδήλατο ή βέσπα… για πατίνι δεν είμαι σίγουρος. Εκεί που πρέπει να δοθεί σημασία στο μέσο είναι όταν δεν είσαι σολο και κάνεις το ταξίδι παρέα με άλλους, όπου πρέπει να ακολουθείς τον ρυθμό της ομάδας. Δεν υπάρχει η τέλεια μηχανή. ¨Τέλεια” είναι αυτό που έχεις αρκεί να είναι κάτι που γουστάρεις να καβαλάς και λειτουργεί σωστά.
Μύθος 5ος: Για να ζήσεις την περιπέτεια πρέπει να “μεταναστεύσεις” και να κάνεις πολλά χιλιόμετρα.
Με τίποτα. Η περιπέτεια ξεκινά όταν κάνεις κάτι νέο, άγνωστο και συναντάς μια πρόκληση. Μπορεί να σε περιμένει σε κάθε γωνιά. Η περιπέτεια έρχεται σε σενα, δεν την κυνηγάς. Απλά πρέπει να είσαι ανοιχτός σε νέες προκλήσεις, περίεργος να εξερευνήσεις λιγότερο ταξιδεμένους δρόμους, και τολμηρός ώστε να δοκιμάζεις τα όρια σου. Είτε πας στο Νεπάλ είτε μπεις σε μια φουσκωμένη ρεμματιά λίγα χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι σου, μπορείς να βιώσεις ιδιαίτερα περιπετειώδεις καταστάσεις.
Τελευταία επεξεργασία:
