BMW R75 (1941-1944) Το σκυλί του πολέμου

[black_hawk]

Από τη σειρά ΚΛΑΣΙΚΕΣ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ του ΜΟΤΟ
Του Σπύρου Τσαντήλα-Φωτό: Σάββας Κουρίδης και από internet


Άνοιξη 1941. Τα ναζιστικά στρατεύματα προελαύνουν στο Βέλγιο, όμως η πηχτή λάσπη
στις πεδιάδες της Φλάνδρας βυθίζει τα πάνοπλα τρίκυκλα BMW R12 όλο και βαθύτερα.
Ο πλαγιοβάλβιδος boxer πρέπει να μεταφέρει δύο στρατιώτες με πλήρη εξοπλισμό εκστρατείας,
ένα θηριώδες πυροβόλο με τα πυρομαχικά του, ασύρματο και επιπλέον καύσιμα,
ωστόσο οι 18 ίπποι του τα βρίσκουν σκούρα σε αυτό το έδαφος.
Απέναντί τους, τα βελγικά FN με κίνηση και στον τροχό του sidecar, υποχωρούν με σαφώς
μεγαλύτερη ταχύτητα, χωρίς να κολλούν πουθενά.

Η ηγεσία του γερμανικού στρατού παραδειγματίστηκε άμεσα από τις πρακτικές δυσκολίες
του Βελγικού μετώπου και τον τρόπο που τα FN υπερτερούσαν. Η εντολή δόθηκε αμέσως
σε δύο εταιρείες: BMW και Zundapp ανέλαβαν από κοινού την εξέλιξη νέων μοτοσυκλετών,
χρησιμοποιώντας όσο το δυνατόν περισσότερα κοινά εξαρτήματα - πολιτική που επεβλήθη
από τα χρόνια της πολεμικής προετοιμασίας με αυστηρή εντολή της κυβέρνησης,
ώστε η βιομηχανία της χώρας να είναι όσο περισσότερο γίνεται πιο αποδοτική.

Ένα καρότσι γεμάτο λεβιέδες

Για τους Βαυαρούς σχεδιαστές η βάση υπήρχε έτοιμη, στον κινητήρα της R12.
Αυτή η μοτοσυκλέτα παρουσιάστηκε το 1935 και κινούνταν από έναν πλαγιοβάλβιδο boxer
με έναν εκκεντροφόρο που απέδιδε 18 ίππους στις 3.400 σ.α.λ. Στην R12, μάλιστα, αποδίδεται
ένα από τα πρώτα τηλεσκοπικά υδραυλικά πιρούνια που φορέθηκαν σε μοτοσυκλέτα παραγωγής
το πρώτο παγκοσμίως, σύμφωνα με κάποια βιβλία σχετικά με την ιστορία της Bayerische Motoren Werke.
Διατηρώντας τις ίδιες τετράγωνες διαστάσεις, 78 x 78 mm, ο κινητήρας της R75 εκσυγχρονίστηκε
σημαντικά. Οι δύο βαλβίδες πλέον περιέχονταν στη νέα κεφαλή, ενώ πάνω από τον στρόφαλο
βρίσκονται πια δύο εκκεντροφόροι. Διπλά έγιναν και τα καρμπιρατέρ, αντικαθιστώντας το μονό Sum
της R12 με δύο σώματα Graetzin 24mm.

 

[black_hawk]

Η R75 έπρεπε να τα κάνει όλα.

Έτσι, οι Βαυαροί χρησιμοποίησαν εξαιρετικά προηγμένη τεχνολογία
σε δεκάδες σημεία της μοτοσυκλέτας, φτιάχνοντας ένα σύνολο ιδιαίτερα ακριβό, αλλά και άκρως λειτουργικό.
Στα βασικά χαρακτηριστικά του περιλαμβάνεται η όπισθεν, καθώς η R75 ζυγίζει περίπου 420 κιλά
με το καλάθι - χωρίς τον πολεμικό εξοπλισμό. Η τεχνολογική αιχμή της όμως κρύβεται στην περίτεχνn
τελική μετάδοσn, με το διαφορικό της μοτοσυκλέτας να διαθέτει έτοιμn υποδοχή για σύνδεση με το καλάθι -
όπως ακριβώς είχαν δει οι Γερμανοί στα Βελγικά FN.


Διατομή τoυ περίφηµου διαφορικού του side car.
Η µετάδοση της κίνησης και στoν τροχό του καλαθιού
είναι µια πρωτoτυπία για τη BMW, αφού µόνο
στην R75 υπάρχει αυτή η διάταξη

Στη δεξιά πλευρά του ρεζερβουάρ υπάρχουν δύο λεβιέδες: ο ένας είναι για την αλλαγή ταχυτήτων με το χέρι
(αν το πόδι είναι χωμένο στη λάσπη και αδυνατεί να χρησιμοποιήσει το ποδωστήριο), ενώ ο δεύτερος χρησιμεύει
για επιλογή αργού / γρήγορου διαφορικού. Χαμηλότερα στη δεξιά πλευρά βρίσκεται ένας άλλος λεβιές
που δίνει στον αναβάτη τη δυνατότητα να μεταφέρει την κίνηση και στον τροχό του side car.


Δύο λεβιέδες µε µεγάλn ιστορία.
Ο ένας κλειδώνει σε δύο θέσεις:
Gelande (χώµα) µε το κοντό διαφορικό
και Strasse (δρόµος - άσφαλτος)
µε το µακρύ διαφορικό.
Ο δεύτερος λεβιές επιλέγει τις τέσσερις
σχέσεις και τnv όπισθεν

Τότε η κατανομή της δύναμης μοιράζεται στους δύο πίσω τροχούς και n μοτοσυκλέτα μπορεί να περάσει
από οποιοδήποτε έδαφος, από λάσπη, άμμο ή πάγο - στην περίπτωση αυτή, ωστόσο, η κατευθυντικότητα
πάει περίπατο, αφού το πίσω μέρος σπρώχνει με δύναμη ένα μπροστινό, που πλέον, ελάχιστα υπακούει στο τιμόνι.

Το καλοριφέρ του στρατιώτη

Με αρχή το πρώτο μοντέλο του 1941, οι μηχανικοί της BMW προχώρησαν σε αρκετές μετατροπές,
αντιμετωπίζοντας συγκεκριμένα προβλήματα. Στα μοντέλα της πρώτης χρονιάς το φίλτρο αέρα
βρισκόταν πάνω από το κιβώτιο, στο πίσω μέρος του κινητήρα, ωστόσο τα προβλήματα άρχισαν
να εμφανίζονται στο ρωσικό μέτωπο, όταν η μοτοσυκλέτα έμπαινε στις λάσπες μέχρι τη μέση.
Έτσι, από το 1942 το φιλτροκούτι μεταφέρθηκε πάνω στο ρεζερβουάρ, στη θέση που παραδοσιακά
οι BMW τοποθετούσαν την εργαλειοθήκη τους.

Είναι γνωστό ως "φιλτροκούτι ερήμου" σε πολλούς, ωστόσο στην R75 προέκυψε
ως µια αναγκαιότητα επιβεβλnµένn από τις συνθήκες του ρωσικού µετώπου,
όπου το πρόβληµα δεν ήταν φυσικά n άµµος, αλλά n λάσπη.
Το φίλτρo, που εδώ απουσιάζει, είναι ένα σφουγγάρι που τυλίγεται
γύρω από τoν κεντρικό κύλινδρο



Η εξάτμιση διαθέτει ένα επίσης περίτεχνο σύστημα: οι δύο λαιμοί κατεβαίνουν αμέσως σε έναν συλλέκτη
που βρίσκεται μπροστά και κάτω από τον κινητήρα, από το οποίο φεύγει ένας σωλήνας που ακολουθεί
τη δεξιά πλευρά τnς μοτοσυκλέτας και καταλήγει στο μέσο ενός θnριώδους τελικού.

Οι μοτοσυκλέτες που πολέμησαν στn Ρωσία απέκτησαν από το 1943 ένα ακόμη πιο περίπλοκο σύστnμα εξαγωγής,
το οποίο περνούσε τα θερμά καυσαέρια από τα χέρια και τα πόδια του αναβάτη, καθώς και μέσα από το side car,
ως αντίδοτο στις εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες της ρωσικής στέπας.

 

[black_hawk]

Οι R75 παρήχθησαν μόνο κατά τη διάρκεια του πολέμου και πολέμησαν με επιτυχία σε όλα τα μέτωπα.
Με το ρεζερβουάρ 24 λίτρων και τουλάχιστον δύο δοχεία καυσίμου ("jerricans") πάνω στο side car,
η αυτονομία τους έφτανε ως και τα 800 χιλιόμετρα, ενώ η αξιoπισπία τους ήταν παροιμιώδης.

Όλα αυτά συν τρεις πάνοπλοι Γερµανοί στρατιώτες αποτελούσαν
µια ιδιαίτερα αξιόµαχη µονάδα, έτoιµη να καλύψει µεγάλες αποστάσεις
και να επέµβει οπουδήποτε ταχύτατα, ανεξαρτήτως συνθηκών ή εδάφους

Και τι δεν έχει κάνει μαζί της. Μέχρι και οικογενειακές διακοπές στη Νάξο, πολλές βόλτες, CIassic Trophy,
και ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό... Φέτος το καλοκαίρι, μάλιστα, σχεδιάζεται βόλτα στην Ελβετία, παρέα
με αρκετές κλασικές μοτοσυκλέτες, μεταξύ των οποίων άλλη μια R75, του κυρίου Νίκου Κυρατζή, γνωστού
μέλους της Ελληνικής Λέσχης Φίλων Κλασικής Μοτοσυκλέτας.

 

[black_hawk]

Κατά τη διάρκεια της φωτογράφησης η μοτοσυκλέτα δεν χρειάστηκε ποτέ περισσότερες από δυο τρεις μανιβελιές
για να πάρει μπροστά, δεν έκανε ούτε τσαφ, ενώ κάθε βόλτα μαζί της αποδείχτηκε μια γνήσια απόλαυση,
ειδικά στη χαμηλή θέση μέσα στο καλάθι - μια εμπειρία πρωτόγνωρη, που δεν θυμίζει καμία άλλη οδηγική εμπειρία
οποιασδήποτε άλλης μοτοσυκλέτας. Εξαιρετικά εντυπωσιακή, δε, είναι η ικανότητά της να στρίβει επιτόπου
σε ελάχιστο χώρο, απλώς κόβοντας ο αναβάτης τέρμα το τιμόνι.

60 χρόνια τραβήγματα

Η μοτοσυκλέτα αυτή έχει ένα μειoνέκτημα: η οδήγnσή της είναι σχετικά δύσκολη, καθώς το καλάθι
επηρεάζει έντονα τον χειρισμό της "τραβώντας” προς τηv πλευρά του. Οι στρατιώτες χρειάζονταν
πολλή και καλή εκπαίδευση, δεδομένου ότι θα έπρεπε να αντιμετωπίσουν αμέτρητα εμπόδια σε κάθε
είδους έδαφος και τα περιθώρια λάθους ήταν απειροελάχιστα στη φωτιά της μάχης.






Στα χέρια ενός ικανού χειριστή το όχημα αυτό αποδεικνυόταν ένα εξαιρετικά πολύτιμο εργαλείο, ωστόσο σε λάθος χέρια μετατρεπόταν σε σοβαρό μειoνέκτημα. Έτσι, προς το τέλος του πολέμου οι R75 πέρασαν στο χρονοντούλαπο τnς Ιστορίας, καθώς ο γερμανικός στρατός προτίμnσε να στραφεί στις πιο ευέλικτες
μοτοσυκλέτες χωρίς side car και στα περίφημα Kubelwagen, το αντίστοιχο των αμερικάνικων Jeep.

Από το 1944 ο στρατός χρησιμοποιούσε κυρίως τnν πρώτn R51 (που πρωτoεμφαvίστηκε το 1938),
καθώς και τις R61, R66 και R71. Το μεγάλο προσόν των μοτοσυκλετών αυτών ήταν η ευελιξία τους,
ενώ τα μεταφορικά καθήκοντα πέρασαν στα τετράτροχα.



Παρ' όλα αυτά, n ιστορία έγραψε πως μέσα από τις ανάγκες που επέβαλλαν οι εχθροπραξίες του Δευτέρου
Παγκοσμίου Πολέμου προέκυψε μια από τις πιο ξεχωριστές και περίτεχνες μοτοσυκλέτες όλων των εποχών,
η R75, μια μοτοσυκλέτα που ακόμn και σήμερα κάνει τα μάτια να γυρνούν προς τnv πλευρά της, προσφέροντας
τις υπηρεσίες της αφειδώς 60 χρόνια μετά την κατασκευή τnς.





ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ

ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ: Τετράχρονος, αερόψυκτος, δικύλινδρος boxer
ΧΩΡΗΤΙΚΟΤΗΤΑ: 745cc
ΔΙΑΜΕΤΡΟΣ Χ ΔΙΑΔΡΟΜΗ: 78Χ78
ΣΧΕΣΗ ΣΥΜΠΙΕΣΗΣ: 5,6-5,8:1
ΕΚΚΙΝΗΣΗ: Μανιβέλα
ΤΡΟΦΟΔΟΣΙΑ: 2 καρμπυρατέρ Graetzin 24mm
ΣΥΜΠΛΕΚΤΗΣ: Ξηρός μονόδισκος
ΤΕΛΙΚΗ ΜΕΤΑΔΟΣΗ: Κιβώτιο 4 σχέσεων + όπισθεν, άξονας με μετάδοση και στο καλάθι (κατ’ επιλογή)
ΣΥΣΤΗΜΑ ΛΙΠΑΝΣΗΣ: Υγρό κάρτερ
ΕΜΠΡΟΣ ΑΝΑΡΤΗΣΗ: Τηλεσκοπικό πηρούνι
ΠΙΣΩ ΑΝΑΡΤΗΣΗ: Όχι
ΤΡΟΧΟΙ ΕΜΠΡΟΣ/ΠΙΣΩ: 4.50 x 16
ΦΡΕΝΟ ΕΜΠΡΟΣ: Μηχανικό ταμπούρο 250mm
ΦΡΕΝΟ ΠΙΣΩ: Υδραυλικά ταμπούρα (και στον τροχό του καλαθιού)
ΒΑΡΟΣ: 420 kg
ΙΣΧΥΣ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟΥ: 26hp στις 4.000 rpm
ΤΕΛΙΚΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ: 95 km/h












Link: http://epirusbikers.gr/

 

[this_is_was]

Αυτα βλεπαν οι Γιαπωνεζοι και ξυπνησαν μετα..