Mοριάς / η σιδηρόκολη παρέα ξαναχτυπά, vol Μάρτης 2023

kordix

Μέλος
Όνομα
Κωνσταντίνος
Μοτό
PP27
"Μάρτης γδάρτης, κακός παλουκοκάφτης τα παλιά παλούκια καίει, τα καινούργια ξεριζώνει" λέει ο απλός λαός για τον μήνα Μάρτη στην Ελλάδα μας.

Αλλά όταν το φιλαράκι σου από την Θεσσαλονίκη ΣΕ λέει πως μπορει για βόλτα μόνο το συγκεκριμένο πσκ 17-19 Μαρτίου τότε την κανονίζεις την βόλτα παρέα με τους υπόλοιπους κ@ριόληδες και αφήνεις τις δοξασίες, τις λαϊκές προκαταλήψεις, την πρόβλεψη του καιρού και τις θεωρίες συνομωσίας του σύμπαντος πακέτο με τον Κοέλιο σε δεύτερη μοίρα. ;)

Η παραγγελία ήταν ξεκάθαρη, ο Γιώργος ζήτησε μια βόλτα στον ΜΟΡΙΑ. Γιατί σαν την Χαλκιδική δεν έχει αλλα όταν τη βλέπεις κάθε καλοκαίρι, ε θα ξενοκοιτάξεις και λίγο. :cool:

Οπότε την Παρασκευή 17/3/23 ξεκινήσαμε για το πρωινό ραντεβού στα ΣΕΑ ΜΕΓΆΡΩΝ με ένα χαμόγελο ως τα αυτιά, ο Γιώργος με το ST1200, ο Tάσος με το Crosstourer 1200, O Τίμος με 390 adv (σκληρός) και γω με τη μπουμπούκα 1150. Την επόμενη μέρα ήρθε και μας βρήκε ο XL George ο οποίος ήρθε από το Λονδίνο για τη συγκεκριμένη βόλτα, respect :clp:.


Έντο με ταξί, είχα παρατηρήσει πως στο 1150 έμενε ανοιχτό μόνιμα το πίσω στοπ. Οπότε εκεί που πίναμε καφέ είπα να δω τι παίζει. Νόμιζα πως είχε κολλήσει η βαλβίδα του πίσω στοπ όμως κατά λάθος έβγαλα τη φισα του πίσω abs και έβγαλε fault. Tο άφησα έτσι με το σκεπτικό πως θα το κάνω reset αργότερα και ξεκινήσαμε. Εδώ συνωμότησε το σύμπαν για κάτι που έγινε αργότερα. :)

Ο καιρός ήταν συννεφιασμένος, είχε πολύ αέρα, κρύο και έριχνε κατά τόπους ψιχάλες. Δεν ήταν ανοιξιάτικος ο καιρός αλλά όχι και κακός για ταξίδι με τη μηχανή. Αυτό ως τα πεδινά της ορεινής Κορινθίας γιατί μετά άρχισε να βρέχει κανονικά.

Πιάσαμε εθνική ως την έξοδο για Νεμέα και από εκεί τραβήξαμε ως την Σκοτεινή με σκοπό να περάσουμε το πάσο της Κανδήλας προς Λεβίδι για να κινηθούμε πρώτα στα χωριά του Μαινάλου.

Όσο ανεβαίναμε τόσο έκλεινε ο καιρός. Η θερμοκρασία έπεφτε και ενώ σταμάτησε η βροχή άρχισε να κάνει πολύ κρύο. Πιο ψηλά είχε χιονίσει και ήταν πολύ όμορφα οπότε κι έγινε η πρώτη στάση για φωτό .


Μουυυυυυυυυυυ

Ολοι γνωρίζουμε πως ο καιρός της Αρκαδίας ειναι απρόβλεπτος. Αλλά και συ ρε Κορινθία?

 
Τελευταία επεξεργασία:

kordix

Μέλος
Όνομα
Κωνσταντίνος
Μοτό
PP27
Επειδή χρησιμοποιούσα το κιν για πλοήγηση δεν το έβγαλα από τη βάση για να βγάλω και γω φωτογραφίες και συνέχισα πρώτος σιγά σιγά το ανέβασμα μέχρι να έρθουν και οι άλλοι. Όσο
ανέβαινα τόσο πύκνωνε το χιόνι στα δέντρα και απ' κάποιο σημείο και μετά στο δρόμο, λίγο στην αρχή, αρκετό πιο ψηλά.
Όταν ήρθαν και τα παιδιά μετά από συνεννόηση είπαμε να συνεχίσουμε αφού η κορυφή του "πάσου" ήταν μόλις μερικά km πιο πάνω.

Ως εκεί όμως το πράμα έγινε δύσκολο αφού είχε πιάσει χιόνι ακόμα και στις ροδιές ενός φορτηγού που είχε περάσει πιο πριν. Οπότε έβαλα αριστερό πόδι κάτω, δεξί στο πίσω φρένο και προχωρούσαμε σιγά γιατί γλυστρούσεεεεε.


Και εκεί στο κατηφορικό τμήμα του δρόμου με τα πόδια κάτω γλίστρησε μια καλή το 1150 και πάτησα ελάχιστα μπροστινό φρένο αφού σε εκείνο το σημείο δεν πρόλαβα να πατήσω το πίσω μπας και φρενάρει το θηρίο και τη φάγαμε τη σαβούρα. Το abs δεν χρειάστηκε να το απενεργοποιήσω, είχε απενεργοποιηθεί μόνο του πιο πριν. Ίσως να τη γλυτωνα τη τούμπα, μπορεί και όχι.


Ευτυχώς δεν έπεσε κανείς άλλος, δεν χτύπησα, η μηχανή δεν έπαθε κάτι και αφού περάσαμε το πρώτο έντονο κατηφορικό κομμάτι του δρόμου χιονισμένο :brr:, το χιόνι τελείωσε και το χαμόγελο επέστρεψε στα χείλη και για μένα.




Κανδύλα - 1150 1-0 (με πέναλντι στο 90')

Κανδύλα - Κ@ριόληδες 0 - 3 (και ένα δοκάρι)

Μετά από αυτό απολαύσαμε οδήγηση στη γνωστή διαδρομή Λεβίδι, Βυτίνα (απ' έξω) και αράξαμε στη Δημητσάνα για να πιούμε κάνα ζεστό. Ο καιρός από το Λεβίδι και μετά ήταν συμπαθητικός.


(Φωτό θα βάλουν οι υπόλοιποι της παρέας)
 
Τελευταία επεξεργασία:

Natassa

patara_power
Περιοχή
Αθήνα
Όνομα
Νατάσσα
Μοτό
Suzuki SV650 ‘17
Triumph Trident 660 ‘22
Αν έχεις ανεβάσει έστω και μια φωτό… εγώ δεν τις βλέπω :(

Αναμένουμε τη συνέχεια!
 

kordix

Μέλος
Όνομα
Κωνσταντίνος
Μοτό
PP27
Αν έχεις ανεβάσει έστω και μια φωτό… εγώ δεν τις βλέπω :(

Αναμένουμε τη συνέχεια!
Σε PC και κινητό φαίνονται. Ίσως υπάρχει θέμα με όποιον χρησιμοποιεί Tapatalk αλλά θα τις ανεβάσω ξανά. Τις υπόλοιπες φωτογραφίες θα τις ανεβάσουν τα άλλα παιδιά της παρέας.
 

kordix

Μέλος
Όνομα
Κωνσταντίνος
Μοτό
PP27
Στην Δημητσάνα ο καιρός έφτιαξε. Ο ήλιος έκανε την εμφάνισή του και η θερμοκρασία ανέβηκε αισθητά.
Πριν την Στεμνίτσα κατεβήκαμε ως το πάρκινγκ του μοναστηριού του Τιμίου Προδρόμου αλλά παρότι είμαστε πολύ αθλητικοί τύποι :ha δεν περπατήσαμε ως το μοναστήρι. Η αλήθεια είναι ότι με τα χιόνια καθυστερήσαμε αρκετά και είχαμε δρόμο μπροστά μας.

Η διανυκτέρευση θα γινόταν στον Κοσμά Κυνουρίας και με τους κεντρικούς δρόμους είμαστε τσακωμένοι πολλά χρόνια τώρα. Οπότε έπρεπε να προχωρήσουμε.

Στη στάση πριν το μοναστήρι ο Τίμος μας εκθείαζε την αυτονομία και την μικρή κατανάλωση του 390 αφού όντως δεν καίει πολύ ΟΤΑΝ ΕΧΕΙ ΒΕΝΖΙΝΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΡΕΖΕΡΒΟΥΆΡ Μετά την Στεμνίτσα κοντά στο χωριό Κάτω Δαβιά ο Τίμος με το 390 adv έμεινε από βενζίνη .
:ha:yew::oh::clp:

Έτσι τα δύο 1200 κατέβηκαν Τρίπολη για ανεφοδιασμό και γω έκατσα να κάνω παρέα στον Τίμο μέχρι να μας φέρουν βενζίνη για το 390. Επί της ευκαιρίας έφτιαξα και το στοπ του φρένου. Είχα χρόνο και για μπουζί, κοίταγμα βαλβίδες κτλ αλλά πιάσαμε την κουβέντα με τον Τίμο και άφησα το σέρβις για άλλη φορά)

(Reset στο abs έκανα στη Δημητσάνα σε σημείο με πολύ ωραία θέα :cool:.)


Όταν ήρθαν τα παιδιά με τα θηρία πίσω και ανεφοδιάστηκε το μικρό ΚΤΜ, αποφασίσαμε να αλλάξουμε την διαδρομή λόγω χρόνου και κακοκαιρίας, η οποία ήταν κατέβασμα στο Άστρος μέσα από Άγιο Πέτρο, Καστάνιτσα, Λεωνίδιο και Κοσμάς pass το οποίο ήταν μάλλον φιλόδοξο σχέδιο.
Και καλά κάναμε γιατί απ' ότι είδαμε εκ των υστέρων πρέπει να είχε ρίξει πολύ χιόνι πριν την Καστάνιτσα εκείνη την ημέρα.
 
Τελευταία επεξεργασία:

kordix

Μέλος
Όνομα
Κωνσταντίνος
Μοτό
PP27
Τελικά στο κλασσικό εστιατόριο του Αρδάμη στην παλιά Τρίπολης-Σπάρτης στρίψαμε αριστερά για Τζίτζινα (Πολύδροσο) και μετά συνεχίσαμε για Αγριάνους δηλαδή περάσαμε το Ζαράφωνα pass και μετά βγήκαμε στο δρόμο για Γεράκι.

To Zαράφωνα pass είναι μια άγρια διαδρομή μετά τα Τζίτζινα που μου αρέσει πολύ. Αυτή τη φορά χαρήκαμε πολύ που είδαμε το βουνό αναγεννημένο μετά την μεγάλη φωτιά που είχε κάψει μεγάλη έκταση. :) Την προηγούμενη φορά ήταν μαύρο και μαύρισε και η ψυχή μας.


Ο δρόμος έχει πολύ καλή χάραξη και οι περισσότερες στροφές έχουν ορατότητα οπότε είναι διαδρομή για πολύ παιχνίδι αλλά θέλει προσοχή γιατί είναι ορεινή διαδρομή και σαν τέτοια έχει λακούβες, κλαδιά κτλ.

Και φυσικά το σύμπαν συνωμότησε και όταν περάσαμε είχε εξαιρετικά δυνατό παγωμένο βοριά έτσι για να μη ξεχνάμε τι σημαίνει Αρκαδία στο σούρουπο. Όταν ο αέρας μας έπιανε από το πλάι ήταν θέμα και είχα το μυαλό μου στον Τίμο και στο ΚΤΜακι μη τον πάρει ο αέρας και τον βρούμε σε κάνα κλαδί παρέα με τις κουρούνες. Τα άλλα θηρία της παρέας πέρασαν σχετικά εύκολα, ο Τιμος ζορίστηκε αλλά πέρασε κι αυτός αλώβητος.

Είναι καλή μοτοσυκλέτα το 390 adv και πραγματικά μπορεί κάποιος να γυρίσει με αυτό όλη την Ελλάδα (και όχι μόνο) από χώμα και άσφαλτο.
Γιατί οκ βολικό και ασφαλές το πληκτρολόγιο, πολλές οι γνώμες στα φόρουμ, στα social, πολλά λένε οι YouTubers για το κάθε δίτροχο μονδέλον αλλά στην πραγματική ζωή όλα ξεκινάνε από την τρέλα του κάθε αναβάτη.

Respect λοιπόν στο ΚΤΜακι που οταν έχει βενζίνη ταξιδεύει ωραιότατα.
 
Τελευταία επεξεργασία:

XLGeorge

Μέλος
Όνομα
George
Μοτό
αργά τζαμπανέζικα
Είναι καλή μοτοσυκλέτα το 390 adv και πραγματικά μπορεί κάποιος να γυρίσει με αυτό όλη την Ελλάδα (και όχι μόνο) από χώμα και άσφαλτο.
Γιατί οκ βολικό και ασφαλές το πληκτρολόγιο, πολλές οι γνώμες στα φόρουμ, στα social, πολλά λένε οι YouTubers για το κάθε δίτροχο μονδέλον αλλά στην πραγματική ζωή όλα ξεκινάνε από την τρέλα του κάθε αναβάτη.

Respect λοιπόν στο ΚΤΜακι που οταν έχει βενζίνη ταξιδεύει ωραιότατα.
Εχει ακολουθησει ο φιλτατος TimosV μεγαλα μηχανακια σε Ιταλιες, Βαλκανια κλπ κλπ :ok: Αλλα αυτη τη φορα του ηπιε το αιμα στην εθνικη απο Καλαματα-Τριπολη, το πηγαινε με συνεχη 160χμω και χωρις να γινει καποιο μπαμ :oops: :D Περιμενουμε με ενδιαφερον το 21/18 βερσιον σαν ελαφρο 1κυλινδρο on-OFF, ειδωμεν..
 

kordix

Μέλος
Όνομα
Κωνσταντίνος
Μοτό
PP27
Στον δρόμο για Γεράκι λίγο πιο κάτω στρίψαμε αριστερά για Κοσμά. Είπα από μέσα μου "έλα γέρο μου κουράγιο σε λίγο φτάνουμε" γιατί ο αέρας και το κρύο με είχαν κουράσει. Ήταν λίγο πριν νυχτώσει.

Έχω ανέβει πολλές φορές στον Κοσμά αφού το γυναικο-χώρι είναι κοντά. Αλλά δεν το έχω κάνει ποτέ νύχτα και με τέτοιο καιρό. Ο αέρας συνέχισε να θέλει να μας πετάξει κάτω και μετά τη ρεματιά όταν ο δρόμος ανηφορίζει το βουνό ήταν σαν σε σάβανο, σκούρο, μουντό με τα βαριά σύννεφα ψηλά να περιορίζουν την ορατότητα.

Δυστυχώς δεν βγάλαμε φωτογραφία γιατί είχαμε φτάσει στα όρια μας και μας καλούσε η ταβέρνα και η ζέστη. Το στομάχι μας είχε αρχίσει να παίζει κονσέρτο για πνευστά και τα δόντια από το τρέμουλο λόγω κρύου έπαιζαν τύμπανα σε λα ύφεση.


Ευτυχώς είχαμε κλείσει σε ξενώνα ακριβώς πάνω στη πλατεία οπότε με συνοπτικές διαδικασίες βρεθήκαμε παραδίπλα σε ταβέρνα φίλων, όπου ακολούθησε σπονδή στον Θεό Διόνυσο με συνοδεία εκλεκτών μεζέδων παρέα με τους εντιμότατους συν-ταξιδευτές μου

Και η ξυλόσομπα έβγαζε μια γλυκιά ζέστη, άλλο πράμα. Μια ζόρικη μοτοσυκλετιστικά μέρα έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο. Έτσι δεν έκαναν και οι Γαλάτες μετά την κάθε περιπέτειά τους?

Eιναι τρελοί αυτοί οι Ρωμιοί :yew:

 
Τελευταία επεξεργασία:

kordix

Μέλος
Όνομα
Κωνσταντίνος
Μοτό
PP27
Είχα καιρό να κοιμηθώ 8 ώρες σερί. Να είναι καλά ο καθαρός αέρας του Κοσμά (και τα χθεσινά κρασιά).
Ο Κοσμάς ενώ έχει όλα τα απαραίτητα που θα κάνουν τον ταξιδευτή ή τον τουρίστα χαρούμενο, δηλαδή ταβέρνες, καφέ, γλυκατζιδικα, ξενώνες και ξενοδοχεία δεν το λες και σούπερ τουριστικό προορισμό, υπάρχει μια ισορροπία που δεν διαταράσσει την γαλήνη του χωριού.
Και για τους φίλους της πεζοπορίας είναι το κατάλληλο χωριό αφού υπάρχουν τριγύρω πολλές σηματοδοτημένες διαδρομές.



Η παρέα πήρε το πρωινό στο δωμάτιο και μετα ξεκινήσαμε για μια επίσκεψη στο μοναστήρι της Παναγιάς Έλωνας. Το πρωινό πολύ σωστά είχε προϊόντα των γύρω περιοχών όπως γιαούρτι, μαρμελάδες, χυμό, και μου άρεσε πολύ αυτό. Ο ξενώνας που μείναμε ήταν άριστος αν κάποιος θέλει ποτέ να μείνει στο χωριό το προτείνω (με πμ οι πληροφορίες) . Και η κοπέλα που διαχειρίζεται το κατάλυμα ήταν πάντα με το χαμόγελο και φυσικά ευγενέστατη και φρόντισε όλα να γίνουν στην ώρα τους.


Αρχικά πήγαμε ως την Έλωνα γιατί λίγο αργότερα είχαμε ραντεβού με τον XL George στο Γύθειο για να συνεχίσουμε παρέα το υπόλοιπο της βόλτας.
 
Τελευταία επεξεργασία:

kordix

Μέλος
Όνομα
Κωνσταντίνος
Μοτό
PP27
Το πάσο Κοσμάς - Λεωνίδιο είναι από τα πιο όμορφα της χώρας μας. Αν η ποιότητα της ασφάλτου ήταν καλύτερη δεν θα είχε να ζηλέψει τίποτα από τα πάσα του εξωτερικού.

Το κομμάτι από τη Σκάλα ως τον Κοσμά είναι γνωστό και ως ο δρόμος των 100 ημερών. Παραθέτω παρακάτω μια ιστορική αναδρομή.



Ο δρόμος Σκάλας Λακωνίας - Κοσμά - Λεωνιδίου έχει τη δική του ιστορία, αποτελώντας βασικό έργο αναπτυξιακής υποδομής για ολόκληρη την επαρχία Κυνουρίας.

Για το δρόμο αυτό οι ξενιτεμένοι κοσμίτες της Αμερικής, το 1920 κατέθεσαν στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος 100.000 δολάρια για λογαριασμό του Δημοσίου, ενώ οι ντόπιοι συνέβαλαν προσφέροντας 120.000 δρχ για την διάνοιξή του.




Από τότε οι Κοσμίτες πρόσφεραν κι άλλα χρήματα αλλά και προσωπική εργασία για τη διάνοιξη αυτού του δρόμου. Το Μάρτη του 1951, όλοι οι κάτοικοι του Κοσμά, με επικεφαλής τον απόστρατο Συνταγματάρχη, δημοσιογράφο και επιχειρηματία Κυριάκο Τσερώνη εξόρμησαν μόνοι τους για την κατασκευή του δρόμου Κοσμά - Γερακίου Λακωνίας.

Χωρίς μεγάλη βοήθεια στην αρχή κι αργότερα με μικρή αρωγή απ' το κράτος, αλλά με πίστη ακατάβλητη για την πρόοδο του χωριού τους, δούλευαν μέρα και νύχτα (άντρες, γυναίκες και παιδία) για την κατασκευή αυτού του μεγαλειώδους, για ολόκληρη την περιοχή, έργου.




Έτσι λοιπόν, μέσα σε 100 μόλις ημέρες, την 1η Ιουλίου 1951, ημέρα γιορτής των Αγίων Αναργύρων, πολιούχων του Κοσμά, έφεραν το αυτοκίνητο για πρώτη φορά στον τόπο τους. Γι' αυτό και ο συγκεκριμένος δρόμος ονομάστηκε «Δρόμος των 100 ημερών» και σήμερα αποτελεί τμήμα του δρόμου Λεωνιδίου - Κοσμά - Σκάλας.
 

kordix

Μέλος
Όνομα
Κωνσταντίνος
Μοτό
PP27
Με την παρέα πήγαμε ως το μοναστήρι αλλά ακόμα και ως εκεί η διαδρομή είναι μοναδική. Ήταν όμορφα και ήσυχα αφού η επίσκεψη έγινε νωρίς το πρωί και δεν είχε κόσμο. Αν σας βγάλει ο δρόμος προς τα εκεί να κάνετε μια επίσκεψη.


Το μοναστήρι της Παναγιάς

Η ιστορία της μονής ανάγεται στο 1300. Με βάση το ιστορικό, οι βοσκοί της περιοχής έβλεπαν σε ένα δυσπρόσιτο σημείο της πλαγιάς του Πάρνωνα ένα φως. Αρχικά δεν του έδωσαν σημασία, η συνέχιση του φαινομένου όμως όξυνε την περιέργεια τους με αποτέλεσμα να καταφύγουν στον επίσκοπο Ρέοντος και Πραστού. Ο επίσκοπος συγκέντρωσε το χωριό και επιχείρησαν να δώσουν μία εξήγηση στο αξιοπερίεργο περιστατικό. Το αποτέλεσμα ήταν να αντιληφθούν ότι επρόκειτο για το φως ενός καντηλιού, το οποίο ήταν αναμμένο μπροστά από μία εικόνα. Το ύψος, όμως, που βρισκόταν η εικόνα καθιστούσε αδύνατη κάθε προσπάθεια προσέγγισής της.

Μετά τις προσευχές τους η εικόνα κατέβηκε σε χαμηλότερο σημείο και οι τολμηρότεροι παρευρισκόμενοι σκαρφάλωσαν στο βουνό και διαπίστωσαν ότι ήταν μία εικόνα της Παναγίας της Βρεφοκρατούσας. Στη συνέχεια έχτισαν ένα πρόχειρο ξύλινο εκκλησάκι, όπου και τοποθέτησαν την εικόνα, ενώ για την πρόσβαση σε αυτό κατασκευάστηκε σχοινένια σκάλα.

Στην περιοχή που βρέθηκε η εικόνα ασκήτευαν δύο μοναχοί, ο Καλλίνικος και ο Δοσίθεος. Ο επίσκοπος τους ζήτησε να εγκατασταθούν στο ακριβές μέρος όπου βρέθηκε η εικόνα. Με τη βοήθεια των κατοίκων της περιοχής οι δύο μοναχοί δεν άργησαν να κατασκευάσουν ένα μικρό εκκλησάκι και δύο κελιά, δημιουργώντας ουσιαστικά τη μονή. Με βάση παραδόσεις αλλά και στοιχεία από χειρόγραφα οι δύο μοναχοί βρήκαν φριχτό τέλος στα χέρια δύο Τούρκων. Με βάση την ίδια παράδοση οι δύο σφαγείς έχασαν την όραση τους, όταν επιχείρησαν να συλήσουν το ναό της μονής και την ξαναβρήκαν μόνο μετά τις ικεσίες των κατοίκων του γειτονικού Κοσμά. Σε αυτό να οφείλονται ίσως και τα προνόμια που απέκτησαν την ίδια περίοδο οι κάτοικοι του συγκεκριμένου χωριού. Τα επόμενα χρόνια η μονή ακμάζει και αποκτά μεγάλο αριθμό προσκυνητών και δωρητών.

Μετά την αποτυχημένη επανάσταση του 1770 (Ορλωφικά) οι Τούρκοι καταστρέφουν σαν αντίποινα την Πελοπόννησο. Την περίοδο αυτή η μονή πυρπολείται και λαφυραγωγείται, ενώ οι μοναχοί της σφαγιάζονται. Η μονή ανακατασκευάστηκε την επόμενη δεκαετία.
 

kordix

Μέλος
Όνομα
Κωνσταντίνος
Μοτό
PP27
Στη συνέχεια οδηγήσαμε για πρώτη φορά με ήλιο και κανονική θερμοκρασία με προορισμό το Γύθειο. Ως τον Βρονταμά η διαδρομή είναι καλή και ειδικά την άνοιξη με τα πολύχρωμα λουλούδια δίπλα στον δρόμο που την κάνουν πιο ευχάριστη.

Από τον Βλαχιώτη ως την Σκάλα κλείστε τα μάτια σας και κάνετε υπομονή μέχρι να βγείτε κοντά στο Γύθειο. Όμως η ακτογραμμή της περιοχής είναι ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΉ με μια συνεχόμενη αμμουδιά πολλών km που ΔΕΝ μαζεύει κόσμο. Έχει και κάτι μαγαζάκια για καφέ ή ψαράκι στην παραλία Τρίνησα. Δεν φαίνεται από τον δρόμο, ίσως καλύτερα.

Στην παραλία της Γλυφάδας έγινε μια στάση για φωτό στο γνωστό ναυάγιο. Υπάρχει και μπαρ στην παραλία, να το λένε άραγε το Μπαρ το Ναυάγιο? (Αγαπάμε Αρλέττα).


Η στάση ήταν σύντομη γιατί μετά από επικοινωνία μάθαμε πως ο XL είχε φτάσει στο Γύθειο και έπινε τον καφέ του . Βουρ λοιπόν για το Γύθειο...


 

kordix

Μέλος
Όνομα
Κωνσταντίνος
Μοτό
PP27
Μετά το ανα-ζώο- γονητικό καφεδάκι στο Γύθειο καβαλήσαμε τα πιστά και τα άπιστα μεταλλικά άλογά μας και φύγαμε για μια γύρα στην Λακωνική Μάνη που είναι όλα τα money.

Όσες φορές κι αν κάνω αυτή τη διαδρομή δεν την βαριέμαι ποτέ. Είναι από τις διαδρομές που πρέπει να κάνει κάθε μοτοσυκλετιστής που γουστάρει ανοιχτό ορίζοντα, στροφές, βουνό και θάλασσα.

Ομως έτσι ειναι και η διαδρομή ως το Σούνιο αλλά δεν εχει πέτρινους πύργους, κάστρα και άγρια βουνά που από τους αέρηδες είναι ξερά, πως να πιάσει βλάστηση με τα μποφόρια που συνήθως σαρώνουν την περιοχή. Εμείς μείναμε στον κεντρικό δρόμο όμως υπάρχουν πολλοί άλλοι μικρότεροι που οδηγούν σε προορισμούς μαγικούς είτε στη θάλασσα είτε στο βουνό. Κάποια χωριά είναι σα να κρέμονται στον γκρεμό και το φοβερό είναι πως παντού υπάρχουν μονοπάτια που τα συνδέουν μεταξύ τους. Είναι και αυτά άγρια και την άνοιξη που μεγαλώνουν τα χόρτα θέλει προσοχή με τα φίδια. Αν ποτέ περπατήσετε μην ξεκινήσετε χωρίς γκέτες και μποτάκια.

Η συνέχεια αργότερα
 
Τελευταία επεξεργασία:

Natassa

patara_power
Περιοχή
Αθήνα
Όνομα
Νατάσσα
Μοτό
Suzuki SV650 ‘17
Triumph Trident 660 ‘22
Στα δυο τελευταία ποστ γιατί μας έκοψες τη χαρά ;;; Βλέπω μια σκέτη παύλα :rolleyes:
 

XLGeorge

Μέλος
Όνομα
George
Μοτό
αργά τζαμπανέζικα
Θέλει να βάλει φωτό
Το τελευταιο τουλαχιστο ποστ ειχε μπει διπλο, η δευτερη παυλα δεν ξερω, ελπιζω παντως οχι SOS! :D
ΥΓ Μπορουν να σβηστουν απο καποιον mod.
 
Top Bottom