MotoEurope 2023 - Ο Μοναχικός Περιπλανώμενος περιπλανιέται ξανά.

[vadim]

Έφτασε μεσημέρι, η ζέστη αρχίζει να γίνεται ενοχλητική, αλλά δεν έχω σκοπό να γυρίσω ακόμη στην Αβινιόν. Θέλω να επισκεφθώ κάτι εντελώς διαφορετικό. Περίπου 55 χλμ νοτιοανατολικά του Ρουσιγιόν, σκαρφαλωμένο κι' αυτό σ' ένα λόφο, είναι το χωριό Λε Μπώ ντε Προβάνς (Les Baux de Provence). Στους πρόποδές του, μέσα σ' ένα νταμάρι, κρύβεται το "Carrieres des Lumieres", ένα μοναδικό και καινοτόμο κέντρο ψηφιακής τέχνης, χώρος που με πολυμέσα προβάλλει σε όλες τις επιφάνειες των βράχων, ακόμη και στο έδαφος, ψηφιοποιημένες εικόνες με τη συνοδεία μουσικής.

Την ενδιαφέρουσα ιστορία της δημιουργίας του σας περιγράφω εν συντομία:

• Στην περιοχή υπήρχαν από την αρχαιότητα τεράστια αποθέματα από λευκές ασβεστολιθικές πέτρες. Κατά τη βιομηχανική επανάσταση του 19ου αιώνα με την ανάγκη κατασκευής πολλών κτιρίων, απαιτούνταν μεγάλες ποσότητες τέτοιας πέτρας, οπότε η περιοχή γέμισε λατομεία για την εξόρυξή της.
• Το 1821, ανακαλύφθηκε ένα κόκκινο ορυκτό στα λατομεία, ο γνωστός μας βωξίτης, που πήρε το όνομά του από το διπλανό χωριό που προανέφερα, το Baux.
• Μετά τον Α' Παγκόσμιο πόλεμο, η ζήτηση για πέτρα μειώθηκε, οπότε ήρθε η παρακμή των λατομείων.
• Σ' ένα τέτοιο λατομείο δημιουργήθηκε το 2012 το Carrieres des Lumieres και από τότε παρουσιάζει κάθε χρόνο αυτές τις μοναδικές ψηφιακές εκθέσεις, αφιερωμένες σε σημαντικούς ζωγράφους όλων των εποχών.

Αυτή τη μαγική εμπειρία είχαμε την ευκαιρία να ζήσουμε με τη σύζυγό μου το 2015, με πίνακες των αναγεννησιακών ζωγράφων Μικελάντζελο, Ραφαέλ και Λεονάρντο Ντα Βίντσι.

Οκτώ χρόνια αργότερα, θα χαθώ και πάλι στους δαιδάλους του λατομείου για να θαυμάσω αυτή τη φορά το αφιέρωμα στους μεγάλους Ολλανδούς ζωγράφους Βαν Γκογκ και Βερμέερ. Αν βρεθείτε στην περιοχή, νομίζω ότι δεν πρέπει να χάσετε αυτό το εκπληκτικό θέαμα.

 

[vadim]

Το τελευταίο μου απόγευμα στην Αβινιόν με βρίσκει στο ψηλότερο σημείο της, στο πανέμορφο πάρκο Ροσέ ντε Ντομ (Rocher des Domes), πάνω απ' το Παπικό ανάκτορο. Εδώ θα κλείσω τη μέρα μου, στην ανοιχτή βεράντα του καφέ, δοκιμάζοντας ένα ποτήρι παστίς (τοπικό απεριτίφ), .....

.... και απολαμβάνοντας τη μοναδική θέα: Στους πρόποδες του λόφου να ρέει ήρεμος ο Ροδανός με το δεύτερο σήμα κατατεθέν της Αβινιόν, τη μισογκρεμισμένη γέφυρα Πον Σεν Μπενεζέ ή πιο γνωστή Πον ντ' Αβινιόν (θυμηθείτε το παιδικό τραγουδάκι "Sur le pont d' Avignon")....

.... και απέναντι απ' τον ποταμό να ορθώνεται το κάστρο του Αγίου Ανδρέα, πάνω από τα μεσαιωνικά σπιτάκια του χωριού Βιλενέβ-Λεζ-Αβινιόν. Εικόνες που εύχεσαι να μπορούσες να παγώσεις το χρόνο, για να τις κρατήσεις πάντα ζωντανές!

Και ο χάρτης της σημερινής διαδρομής:

 

[vadim]

Ημέρα 12η (Αβινιόν - Μεντόν)

Δεν ξέρω αν φταίει το ότι σήμερα είναι Παρασκευή, αλλά από το ύψος του Saint Tropez και μετά άναψε ο κινητήρας μου από την τρομερή κίνηση.

Όσοι διαβάζετε τα οδοιπορικά μου, θα έχετε προσέξει ότι στις επιστροφές από δυτική Ευρώπη μου αρέσει πάντα να κάνω μια στάση στην περιοχή της Γαλλικής Ριβιέρας. Μέχρι τώρα συνήθιζα να διανυκτερεύω στη Νίκαια ή στη Βιλφράνς, παραβλέποντας τη λιγότερο διάσημη γειτόνισσά τους που επέλεξα να διανυκτερεύσω σήμερα, τη Μεντόν. Σωστά επέλεξα;

Κινούμαι στο ύψος της Νίκαιας, όταν αποφασίζω να αφήσω τον βαρετό αυτοκινητόδρομο Α8 και να πάρω έναν από τους ωραίους στριφτερούς δρόμους Κορνίς (Corniche).

Λίγες γραμμές για όσους δεν έχετε ακούσει γι' αυτούς: Οι δρόμοι Κορνίς είναι τρεις επαρχιακοί δρόμοι που ξεκινούν από τη Νίκαια και φθάνουν μέχρι τη Μεντόν. Απ' αυτούς, ο μεγάλος (Grande) και ο μεσαίος (Moyenne) είναι οι καλύτεροι, αφού προσφέρουν μαγευτικό θέαμα στη καταγάλανη Μεσόγειο, στους γύρω λόφους και στις πολυτελείς επαύλεις και τους κήπους τους. Ο κάτω δρόμος (Corniche Inferieure) είναι αυτός δίπλα στη θάλασσα, περνάει μέσα από όλες τις κοσμοπολίτικες κωμοπόλεις και η κίνηση είναι ιδιαίτερα προβληματική τους καλοκαιρινούς μήνες. Εγώ θα επιλέξω το μεσαίο και θα ανταμειφτώ με υπέροχες εικόνες.

Εκτός από μια μικρή βόλτα στο διπλανό Μονακό, ....

.... το υπόλοιπο της ημέρας το πέρασα γνωρίζοντας τη Μεντόν και πολύ καλά έκανα. Η παλιά πόλη είναι μια μικρογραφία της αντίστοιχης της Νίκαιας, χωρίς όμως την πολυκοσμία της. Είναι το ίδιο πανέμορφη, με τα γραφικά σοκάκια της και τα σπίτια βαμμένα στα χρώματα της ώχρας, ....

.... με τους ελκυστικούς τροπικούς κήπους της ....

.... και με την Promenade du Soleil, την παραλιακή με τα δεκάδες εστιατόρια και καφέ. Σ' ένα απ' αυτά θα με βρει η ώρα του δειλινού, να χαλαρώνω παρακολουθώντας μαγεμένος τις μοναδικές χρωματικές πινελιές να βάφουν τον ορίζοντα.

Και ο σημερινός χάρτης διαδρομών:

 

[vadim]

Ημέρα 13η (Μεντόν - Τοσκάνη)

Πολύ θα ήθελα να κάνω έστω ένα πέρασμα για εσπρεσάκι στη Piazza della Signoria στη Φλωρεντία, αλλά είναι πολλά τα 500 χιλιόμετρα και το 6ωρο που χρειάζομαι για να τα διανύσω, ώστε να πρωτογνωρίσω κάποιες άλλες γωνιές της Τοσκάνης. Ευτυχώς, παρότι Σάββατο, το ταξίδι παράλληλα στις ακτές της Λιγουρίας είναι ήσυχο και ευχάριστο, έτσι φτάνω ακμαίος στην πρώτη και σπουδαιότερη στάση της ημέρας, στο Σαν Τζιμινιάνο. Ακόμη αναρωτιέμαι πώς τόσα χρόνια που περιδιαβαίνω την Ιταλία, είχα αφήσει στο περιθώριο των επιλογών μου αυτήν την πανέμορφη και τόσο καλά διατηρημένη μεσαιωνική κωμόπολη.

Μετά από 30 χλμ έρχεται η επόμενη στάση, η Βολτέρα, ένα από τα σημαντικότερα κέντρα του αρχαίου λαού των Ετρούσκων. Ανηφορίζοντας τα γραφικά μεσαιωνικά στενά της θα βγω στην καρδιά της κωμόπολης, την πλατεία Piazza dei Priori, όπου με περιμένει μια έκπληξη. Στον περιορισμένο χώρο της πλατείας έχουν χωρέσει δεκάδες παλιά κλασικά Renault 4 και Citroen 2CV. Όπως με πληροφόρησαν, πρόκειται για την ετήσια συγκέντρωση των ανά την Ευρώπη κατόχων αυτών των Ι.Χ., που φέτος γίνεται στην περιοχή της Τοσκάνης. Ένα εντυπωσιακό πανηγύρι, με μεγάφωνα να αναγγέλλουν νικητές και βραβεύσεις, με μουσική και πλήθος κόσμου να διασκεδάζει. Ωραία ήταν!

 

[vadim]

Κατάκοπος, φεύγω για τον τόπο που θα διανυκτερεύσω. Ψάχνοντας χθες στο Booking, βρήκα σ' ένα χωριουδάκι εδώ κοντά, το Λαγιάτικο (Lajatico), έναν ξενώνα με εξαιρετική βαθμολογία. Και λίγο πριν φθάσω, παραλίγο να πάθω ό,τι δεν έπαθα σ' όλα τα προηγούμενα οδοιπορικά μου. Να πέσω! Νιώθω τη μηχανή να μου γλιστράει σε μια στροφή και ευτυχώς - παρά την κούραση - λειτούργησαν τα αντανακλαστικά μου και την κράτησα. Και από τι θα την πάθαινα;; Από σκ..., συγγνώμη περιττώματα, ενός κοπαδιού συμπαθέστατων αγελάδων δίπλα στο δρόμο.

Μπαίνοντας στο συμπαθητικό Λαγιάτικο, μου κάνει εντύπωση μια σειρά φωτογραφιών από συναυλίες, καθώς και graffiti καλλιτεχνών στους τοίχους.

Στον ξενώνα έμαθα περί τίνος πρόκειται: Το Λαγιάτικο είναι η γενέτειρα του Αντρέα Μποτσέλι. O μεγάλος τενόρος θέλοντας να βοηθήσει το χωριό του, ίδρυσε το 2006 ένα υπαίθριο αμφιθέατρο, στο οποίο δίνει συναυλίες με τη συμμετοχή και άλλων καλλιτεχνών μια φορά το χρόνο, κάθε Ιούλιο. Τον υπόλοιπο χρόνο το θέατρο είναι σιωπηλό, γι' αυτό και ονομάζεται Teatro del Silenzio (Θέατρο της Σιωπής).

Μετά απ' αυτήν την ατέλειωτη μέρα, δεν θα μπορούσα να έχω καλύτερη επιλογή ξεκούρασης από αυτόν τον ξενώνα στη μέση ενός εξαίσιου τοσκανικού τοπίου.

Και το βράδυ, ο ιδιοκτήτης, ο Νικόλας, μου σύστησε την πρωτοποριακή κουζίνα του εστιατορίου του, για την οποία, όπως με υπερηφάνεια μου είπε, περιμένει το πρώτο του αστέρι Michelin. Δεν ξέρω αν το πήρε τελικά, αλλά από το πιάτο του - που είναι αδύνατο να βρείτε τι είναι - κατασπάραξα και τα λουλουδάκια!

Και ο σημερινός χάρτης διαδρομών.

 

[vadim]

Ημέρες 14η - 15η (Λαγιάτικο - Αρέτσο - Περούτζια - Ασίζη)

Πριν μπω στην "πράσινη καρδιά της Ιταλίας" , την Ούμπρια, θα περάσω από μια ακόμη ετρουσκική πόλη της Τοσκάνης που δεν έχω γνωρίσει, ή μάλλον την έχω γνωρίσει μέσα από τη κινηματογραφική οθόνη. Θυμάστε την υπέροχη ταινία του Ρομπέρτο Μπενίνι "Η ζωή είναι ωραία"; Ένα μέρος της ήταν γυρισμένο σε μια πανέμορφη πλατεία, που τότε αναρωτιόμουν πού βρίσκεται για να τρέξω να την επισκεφθώ. Η πλατεία αυτή είναι η Piazza Grande, η κεντρική μεσαιωνική πλατεία του Αρέτσο (Arezzo), εκεί που βρίσκομαι τώρα μ' ένα καπουτσίνο στο χέρι και δεν χορταίνουν τα μάτια μου την ομορφιά της.

Με την υπόσχεση να ξαναγυρίσω και να απολαύσω αυτήν την υπέροχη πόλη τουλάχιστον ένα διήμερο, βγαίνω ξανά στους δρόμους.

Το ότι η Ούμπρια δεν έχει την τουριστική αναγνωρισιμότητα της γειτονικής Τοσκάνης δεν είναι απαραίτητα κακό, αφού την έχει βοηθήσει να διατηρήσει στις πόλεις της μιαν αυθεντικότητα. Πάρτε παράδειγμα την πρωτεύουσά της Περούτζια, που μόλις αρχίζω να ανηφορίζω προς το κέντρο της. Εντάξει, δεν είναι Φλωρεντία, αλλά διακρίνεις ότι έχει κρατήσει έναν γνήσιο χαρακτήρα. Σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα εδώ και εκατονταετίες. Λιθόστρωτα στενά με πέτρινες αψίδες, εκκλησίες με μοναδικό διάκοσμο, αναγεννησιακά παλάτια, πλατείες με πανέμορφες κρήνες.

 

[vadim]

Φθάνω στην κορυφή του λόφου, στην Piazza Italia με την απίθανη θέα στην κάτω πόλη ....

.... κι εκεί που προβληματίζομαι πού μπορώ να παρκάρω τη μηχανή μου, εμφανίζεται ένας ευγενικός κύριος με τη σύζυγό του και μου υποδεικνύει ένα ασφαλές και νόμιμο σημείο.

Πάνω που τον ευχαριστώ για τη διάθεση να με βοηθήσει, μου λέει ότι το έναυσμα για να με πλησιάσει ήταν οι ελληνικές πινακίδες. Κι έτσι ξεκινάει στη μέση της πλατείας μια συζήτηση γνωριμίας. Είναι ο Βιτόριο ....

.... ένας Ιταλοαμερικανός, με καταγωγή από την Περούτζια αλλά ζει στο Τέξας πολλά χρόνια και - το σπουδαιότερο - η γιαγιά του ήταν Ελληνίδα από τη Ρόδο, επισκέπτεται το νησί κάθε χρόνο και μάλιστα το θεωρεί τον επί γης παράδεισο!

Απόγευμα βγαίνω στο ιστορικό κέντρο με την πανέμορφη πλατεία Piazza 4 Novebre και το Palazzo dei Priori ....

.... και γίνεται ο κακός χαμός από κόσμο, ιδιαίτερα στη κεντρική οδό, τη μεσαιωνική Corso Vannucci.

Βλέπω μπουκάλια κρασί να μεταφέρονται, ....

.... κιόσκια με ποτήρια να στήνονται, ....

.... γωνιές να έχουν μετατραπεί σε τηλεοπτικά στούντιο....

.... και όλος ο κόσμος μ' ένα ποτήρι κρασί στο χέρι.

Είναι η τελευταία μέρα του ετήσιου 3ήμερου φεστιβάλ γευσιγνωσίας με προϊόντα αποκλειστικά της Ούμπρια. Δεν έχω άλλη επιλογή, παίρνω κι εγώ ένα ποτήρι κι ενσωματώνομαι στο γλέντι, δοκιμάζοντας μαζί με το πλήθος τα γευστικότατα κρασιά της περιοχής μέχρι αργά το βράδυ και μέχρι τελικής πτώσεως.

 

[vadim]

Μετά τη 10ωρη γνωριμία μου σήμερα με την Ασίζη, μπορώ με σιγουριά να γράψω ότι αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω, θα επέλεγα να κάνω σ' αυτό το μεσαιωνικό διαμαντάκι τις δύο διανυκτερεύσεις. Παρά την εκνευριστική εμπορευματοποίηση της πίστης (μέχρι και Άγιο Φραγκίσκο σε μπισκοτάκι είδα), η κωμόπολη με μάγεψε και - μαζί με το Αρέτσο - σίγουρα σε επόμενο πέρασμά μου θα της διαθέσω το χρόνο που της αξίζει.

Και ο χάρτης διαδρομών του διημέρου:

Εδώ ρίχνει αυλαία κι αυτό το MotoEurope. Σας ευχαριστώ για τη διάθεσή σας να με διαβάσετε. Να είστε καλά και καλά ταξίδια!

Υ.Γ.: Και όπως πάντα, ακολουθεί το φιλμάκι μου με στιγμιότυπα του ταξιδιού, πλαισιωμένα από τις μουσικές επιλογές μου.

 

[George_M.]

Ένα για ολα αυτό το υπέροχο ταξιδιωτικό.Ειχε μια γερή εσάνς από τα καλύτερα της κεντρικής Ευρώπης που κάνεις δεν μπορεί να αντισταθεί.
Ωραία γραφή σε Α' πρόσωπο που θυμίζει τις ταξιδιωτικές περιγραφές του "φανταστικου" Πετρους Ποτιφαρ!!

πολύ το απόλαυσα κ εύχομαι κ του χρόνου στο επόμενο!

 

[vadim]

Ένα για ολα αυτό το υπέροχο ταξιδιωτικό.Ειχε μια γερή εσάνς από τα καλύτερα της κεντρικής Ευρώπης που κάνεις δεν μπορεί να αντισταθεί.
Ωραία γραφή σε Α' πρόσωπο που θυμίζει τις ταξιδιωτικές περιγραφές του "φανταστικου" Πετρους Ποτιφαρ!!

πολύ το απόλαυσα κ εύχομαι κ του χρόνου στο επόμενο!

George_M σ' ευχαριστώ πολύ για το κολακευτικό σχόλιό σου!

 

[gior-gos]

Πολύ όμορφη αποτύπωση, ψαγμένα μέρη, φωτογραφίες όνειρο! Απ τα ταξιδιωτικά που κάθε φορά που έμπαινα στο advride αυτές τις μέρες κοίταγα να δω αν έχει ανανεωθεί απ την προηγούμενη ανάγνωσή μου.

Ευχαριστούμε

 

[vadim]

Πολύ όμορφη αποτύπωση, ψαγμένα μέρη, φωτογραφίες όνειρο! Απ τα ταξιδιωτικά που κάθε φορά που έμπαινα στο advride αυτές τις μέρες κοίταγα να δω αν έχει ανανεωθεί απ την προηγούμενη ανάγνωσή μου.

Ευχαριστούμε

Ευχαριστώ για το σχόλιό σου!

 

[Savvas62]

Ευχαριστώ Δημήτρη που με πήρες μαζί σου στο ταξίδι σου και εύχομαι και σε άλλα τέτοια ωραία με υγεία!
Δεν υπάρχει καλύτερος πρωϊνός καφές από αυτόν που συνοδεύεται με την ανάγνωση ενός Μοτοσυκλετιστικού ταξιδιού υπό τους ήχους του Wish you were here !

 

[vadim]

Ευχαριστώ Δημήτρη που με πήρες μαζί σου στο ταξίδι σου και εύχομαι και σε άλλα τέτοια ωραία με υγεία!
Δεν υπάρχει καλύτερος πρωϊνός καφές από αυτόν που συνοδεύεται με την ανάγνωση ενός Μοτοσυκλετιστικού ταξιδιού υπό τους ήχους του Wish you were here !

Σάββα σ' ευχαριστώ θερμά για το σχόλιό σου! (Και βέβαια επικροτώ απόλυτα τη συνοδευτική μουσική επιλογή σου!!)

 

[gaslion]

Ωραίος! Με πολύ ψαγμένες πληροφορίες!

 

[πυξιδας990]

ουμπρια αγαπημενη...ωραιος!!!!!

 

[vadim]

Ωραίος! Με πολύ ψαγμένες πληροφορίες!

Σ' ευχαριστώ πολύ!

 

[estebahn]

Πάρα πολύ ευχάριστο ταξιδιωτικό, μπράβο!
Έδωσες πολλές ιδέες για καλοκαιράκι.
Και στα επόμενα σου

 

[vadim]

Πάρα πολύ ευχαριστώ ταξιδιωτικό, μπράβο!
Έδωσες πολλές ιδέες για καλοκαιράκι.
Και στα επόμενα σου

Σ' ευχαριστώ Στέφανε!

 

[XR Maniac]

Σήμερα βρήκα χρόνο και το διάβασα μονοκοπανια.
Ωραία περιγραφη, πολύτιμες πληροφορίες και όμορφες φωτό.
Τέλειο ταξιδιωτικό δηλαδη