Ένα μεγάλο έπος το σημερινό.
Είναι οι φασεις που το φιλαράκι σου, σου λέει "μαλάκα μου έχει βγάλει ένα πιστάκι μέσα σε κάτι δάση"
Τον ακολουθείς... Πιστά... Και εκεί που έχει χάσει τις στροφες και έχει παρει άλλη, και εκεί που είσαι έτοιμος να του πετάξεις το tagbag στο κεφάλι... Ερχετε αυτό...
Χαρά, χαμόγελα και τέτοια...
Μετά από 2, 3 τσιγάρα ξανά καβάλα, και αφού χαιρετήσαμε και μία χωριατοπούλα της περιοχής καβάλα σε μια γουρούνα..... Πρωτη στροφή... Και... Να σου το το χώμα.
Τοπίο μαγικό, ο ήλιος να κάνει επ´ελπιδες προσπάθειες να σκάσει μυτη, η δροσιά να σε κανει να νομίζεις οτι είσαι στο troffy αλλά δεκέμβρη, και να πρεπει να εχεις το νου σου στο νεροφάγωμα μπροστά, στα λαστιχά σου που δεν αντέχουν πολλά πολλά, και στο να μη πεταχτει καμια αρκούδα με τα αρκουδάκια τις και μαθαίνεις σλοβένικα για να βρεις καμια δουλεια να γυρισεις πίσω...
Με λίγα λογια , πολύ ανεβηκε στην εκτιμηση μου η Σλοβενία.. Φτου φτου...
Με τα πολλα και τα λιγα ( πολλα τα χλμ, λιγα τα λεφτα που μας εμειναν.) φτάσαμε κροατία
Είμαστε στο Ζαντάρ.. Και ψώφοι...
Αν ξηπνήσουμε θα φύγουμε και από εδώ για πιο κάτω πλέων...