Travelling 66° 30' North. Αυγ. 2008 (Athens to Reykjavik)

[Magelanos]

18-8-08 Δευτερα:
Ημέρα άριστη, ήλιος ντάλα μιλάμε όλα είναι τέλεια!!! 104χιλ μας χωρίζουν από τον επόμενο σημείο διανυκτερεύσεις. Είναι η παραλίμνια πόλη (Reykjahlid) στην λίμνη (Myvatn). Μπορεί τα χιλιόμετρα να είναι λίγα, αλλά θα φάμε χρόνο, γιατί στην πορεία μας υπάρχουν κάποια αξιοθέατα, που πρέπει να δούμε. Και πάλι στον [1], για 40χιλ οπού και σταματώ σε μια πανέμορφη λίμνη (Lidsavatn). Βρίσκεται ακριβώς δίπλα στον δρόμο δεν χρειάζεται καμιά παράκαμψη. Εκείνη την στιγμή τα νερά ήταν τόσο γαλήνια, που κατοπτριζόταν το βουνό απέναντι, ολοκάθαρα σαν καθρέπτης, σε σημείο που σε μπέρδευε.

Εκτός από την θέα που δεν παιζόταν, θαυμάσαμε και το θάρρος ενός Ισλανδού που ήθελε να βουτήξει στα παγωμένα νερά της λίμνης, λόγο πρωτοφανής ζέστης (23 βαθμούς) που επικρατούσε για Ισλανδία. Το θάρρος όμως του κόπηκε απότομα, όταν το νερό έφτασε μέχρι τα γόνατα. Βγήκε έξω τρέχοντας…. Απαγορευτικά κρύο ακόμα και για τους ντόπιους. Φεύγουμε από εδώ, και μετά από λίγο σταματάμε στην διασταύρωση με τον δρόμο [842]. Ο λόγος για τον καταρράκτη (Godafoss-Γκονταφος)..

Ο <<καταρράκτης των θεών>> εδώ η ιστορία λέει ότι, το έτος 1000 οι φύλαρχοι ασπάστηκαν τον χριστιανισμό, πετώντας μέσα τα ξύλινα είδωλα, των παγανιστικών θεοτήτων.

Ο καταρράκτης όπως και οι περισσότεροι που έχουμε δει είναι εντυπωσιακός. Καθίσαμε στο χείλος ενός τεράστιου βράχου και τον χαζεύαμε. Φεύγουμε και κάνοντας περίπου 30χιλ, πάνω στον [1], δεξιά και αριστερά του δρόμου, βλέπουμε πολλούς κρατήρες ανενεργούς. Σαν να λέμε η περιοχή με τους κρατήρες. Και το υγρό στοιχείο δεν έλειπε από το σκηνικό, με λίμνες και ποτάμια. Και θα έλεγα και αρκετά κουνούπια, μαμούνια, σμήνος από έντομα…. Σταματάμε για λίγο σε ένα μαγευτικό τοπίο με λίμνη και αρκετό πράσινο, αλλά η μάχη με τα έντομα κατέληξε 1-0. δεν μπορούσαμε ούτε να περπατήσουμε ήταν παντού. Έτσι γρήγορα λίγες φωτογραφίες και δρόμο.

Τελευταία στάση πριν τον τελικό προορισμό η ( Νεκρόπολης-Dimmuborgir).

Και γι΄αυτους που ακούνε <<μαύρο μεταλ>> υπάρχει Νορβηγικό συγκρότημα με αυτό το όνομα, και πολύ γνωστό στα σκοτινα μονοπάτια. Εδώ περίπου 2000 χιλιάδες χρόνια πριν είχε γίνει έκρηξη ηφαιστείου, και είχε δημιουργηθεί μια λίμνη από λαβα.

Με τα από τόσο καιρό η λαβα έχει πάρει διάφορα σχήματα, ακόμη και ανθρώπων αλλά και τεράτων.

Οι Βίκινγκς είχαν ένα φόβο ότι υπήρχαν <<ΤΡΟΛΣ>>. Αφού χαζέψαμε κ’εδώ για καμιά ώρα, φτάσαμε στον τελικό προορισμό την πόλη (Reykjahlid) στην λίμνη (Myvatn-Mιβατν).

Όλη η περιοχή εδώ γύρω από την λίμνη, είναι έντονα γεωθερμικά φορτισμένη!!! Εγώ με τον γνωστό πλέον τρόπο, δηλαδή ένα τηλέφωνο την προηγουμένη μέρα, έκλεισα ένα δωμάτιο σε guesthouse. Το όνομα αυτού Elda. Μην το μπερδεύεται με την αλυσίδα των ξενοδοχείων edda, καμιά σχέση.

Όχι ότι είχε κάποιο πρόβλημα. Μια χαρά ήταν και με πρωινό. Γενικά εδώ η πόλη είναι πολύ μικρή, με ελάχιστα καταλύματα. Έχει ένα βενζινάδικο, μηχάνημα τραπέζης για αλλαγή χρημάτων ένα εστιατόριο καφέ, μαγαζί με σουβενίρ, και ένα τουριστικό περίπτερο για πληροφορίες και οργάνωση εκδρομών με πούλμαν, στην ευρύτερη περιοχή. Τώρα θα με ρωτήσετε γιατί εδώ και όχι κάπου αλλού; Πρώτον και βασικότερο, εδώ κοντά στα 5χιλ, υπάρχουν ζεστά λουτρά οργανωμένα, οπότε θα πάμε για μπανακι.

Και θα βγάλουμε εισιτήρια για αύριο, να πάμε εκδρομή με πούλμαν εκτός δρόμου, σε γνωστά αξιοθέατα.

Τώρα ξεκινάμε για τα λουτρά, και μάλιστα αποφασίζουμε να το κάνουμε με τα πόδια… δηλαδή 10χιλ συνολικά. Κόβοντας από κάτι χωράφια, βγαίνουμε στον [1] και περπατάμε στην άκρη του δρόμου, όλο ευθεία. Πλησιάζοντας βλέπαμε τους καπνούς που έβγαιναν από τα έγκατα της γης!!

Στον αέρα υπήρχε έντονα η μυρωδιά από θειάφι, και αν φορούσα μια στολή αστροναύτη, άνετα κάποιος θα νόμιζε ότι κάνω απόβαση σε κάποιον μετεωρίτη!!

Φτάνοντας στις εγκαταστάσεις, των λουτρών, ήταν η ώρα περασμένη, και δεν είχε κόσμο πολύ. Φυσικά ευχαριστηθήκαμε ένα μπανακι στα ζεστά ιαματικά νερά, και ότι κούραση είχε περάσει στο σώμα μας, τώρα είχε εξαφανιστεί.

Κάτσαμε μέχρι να πέσει ο ήλιος, εμπειρία μοναδική με την ομορφιά των χρωμάτων…

Μέχρι που άναψαν τα φώτα, γύρω από την λίμνη, και μας υπενθύμισαν ότι πρέπει σε λίγο να φύγουμε. Όντως ήμασταν από τους τελευταίους, που την κάναμε, αλλά και γεμάτους ευχαρίστηση, για την τελευταία εμπειρία, των ιαματικών λουτρών εδώ στην Ισλανδία. Η επιστροφή πάλι η ίδια, αλλά ήμασταν τόσο ξεκούραστοι που δεν καταλάβαμε ποτέ φτάσαμε στην έδρα μας. Ώρα για ύπνο και τα λέμε το πρωί….

 

[Magelanos]

19-8-08 Τριτη:
Σήμερα έχουμε πρωινό εγερτήριο γιατί θα πάμε εκδρομή με το πούλμαν. Κάτι σαν <<σχολική εκδρομή>> ας πούμε!! Η χαρά μεγάλη τα σάντουιτς έτοιμα νερά και χυμούς, και φύγαμε. Το μόνο άσχημο ότι ο καιρός είχε αλλάξει απότομα σε σχέση με χθες. 11 βαθμούς δείχνει το θερμόμετρο, συννεφιά και έντονο το κρύο. Δέκα βαθμούς κάτω σε σχέση με χθες. Εεεε….αυτή είναι και η ομορφιά της χώρας!! Μπαίνουμε στο πούλμαν πιάνουμε παράθυρο, και ξεκινάμε. Πρώτη στάση πολύ κοντά από εδώ. Είναι στα λουτρά (Jardbodin) που κάναμε μπάνιο χθες. Αλλά δεν σταματά εδώ στρίβουμε στον δρόμο [863] από την αντίθετη πλευρά της λίμνης για να καταλήξουμε μετά από λίγα χιλιόμετρα στο Όρος (Krafla) στα 818μ υψόμετρο. Εδώ είναι ο κρατήρας (Maar Viti) γεμάτος με νερό.

Οι γύρω περιοχές δίπλα στον κρατήρα είναι ενεργές. Το 1970 είχαν κάνει μια γεώτρηση για να δουν το υπέδαφος, και έγινε μια τεράστια έκρηξη, από καυτό ατμό, που βγήκε στην επιφάνεια με δύναμη. Τώρα εδώ εγκατέστησαν εργοστάσια και εκμεταλλεύονται τον ατμό που με την δύναμη του ξεκινά τουρμπίνες και παράγουν ηλεκτρικό ρεύμα.

Απαραίτητες φωτογραφίες, και ξανά στον [1] διανύοντας 14χιλ περίπου, βρίσκουμε τον χωμάτινο πλέον δρόμο[F862]. Για τα επόμενα 20χιλ θα κάνουμε μια ωραία <<πούλμαν-εντουραδα>> ωραία η χωμάτινη διαδρομή, με αρκετά κλειστά κομμάτια, και απότομους γκρεμούς. Με μια μηχανή on-off γίνεται σχετικά άνετα, αρκεί ο παράγον καιρός να είναι μαζί σας. Καπνός από μακριά έκανε την εμφάνιση του. Φωτιά εδώ; Μπααα…δεν υπάρχει κάτι να καεί εδώ πέρα. Είναι ένα εντελώς φαλακρό τοπίο. Και όμως ο καπνός προέρχεται από το σπρέι νερού, της υδατόπτωσης του καταρράκτη (Dettifoss-Ντετιφος).

Και όταν μιλάμε για υδατόπτωση εννοούμε 200 τόνους νερό το δευτερόλεπτο!!!

Η γη πραγματικά τραντάζεται. Φτάνοντας και παρκάροντας, περπατάμε γρήγορα προς τον καταρράκτη. Από απόσταση αρχίζουμε και βρεχόμαστε από το σπρέι.

Ο όγκος και το μεγαλείο του καταρράκτη είναι τεράστιο. Βλέποντας την ορμή της πτώσης του νερού από αυτό το ύψος, σε πιάνει μια φοβία, αλλά περισσότερο τα <<κάνεις>> πάνω σου από το έντονο βουητό της πτώσης του όγκου νερού. Μένεις με το στόμα ανοικτό…πιστεύω ότι είναι ότι ποιο άγριο και δυνατό σε καταρράκτη σε όλη την χώρα.

Η ώρα περνά, και δεν χορταίνεις το θέαμα, αλλά πάμε στον διαδοχικό καταρράκτη εδώ κοντά στον (Selfoss-Σελφος). Και οι δυο καταρράκτες τροφοδοτούνται μέσω ποταμού από τον μεγαλύτερο παγετώνα της χώρας τον (Vatnajokull-Βατναγιεκουλ). Χορτάσαμε νερό και πάμε να φύγουμε. Μπαίνουμε στο πούλμαν και με τον ίδιο χωμάτινο δρόμο [F842] οπού περνά μέσα από το εθνικό πάρκο (Jokulsargljufur) κάνουμε μια στάση σε σημείο με λίμνη.

Ωραία η θέα με την λίμνη και το βουνό να ορθώνεται. Και μάλιστα ψιλά έβλεπες τους αετούς να πετούν με χάρη προς τις φωλιές τους.

Φεύγουμε και σε λίγο βγαίνουμε στον ασφαλτινο δρόμο [85] με κατεύθυνση προς την πόλη (Husavik-Xουσαβικ). Φτάνοντας αντικρίζει κανείς τα παλιά παραδοσιακά σπίτια, και μια όμορφη ταχτοποιημένη πόλη λιμάνι.

Από εδώ ξεκινούν και εκδρομές με καραβάκι για να έχετε μια συνάντηση με τις φάλαινες. Το μόνο κακό με εμάς είναι ότι δεν προλαβαίνουμε να δούμε τίποτα, γιατί με το που φτάσαμε θα αλλάξουμε αμέσως πούλμαν για την επιστροφή. Tο πούλμαν που ήρθαμε θα γυρίσει προς (Akureyri). Πάντως το (Χουσαβικ) αξίζει για διανυκτέρευση και μια θαλάσσια εκδρομή για να δει κάποιος φάλαινες.

Συνεχίζουμε για 9χιλ με τον [85], και μετά αλλάζουμε για τον [87] άσφαλτο και κάποια κομμάτια βατό χώμα. Και μάλιστα πέσαμε και σε έργα ασφαλτόστρωσης. Οπότε πάει και το χώμα πολύ σύντομα. Μετά από 48χιλ φτάνουμε στην βάση μας.

Ήταν μια υπέροχη εκδρομή, και η μέρα μας ήταν γεμάτη από όμορφες εμπειρίες. Βρισκόμαστε στην προτελευταία μέρα πριν πάρουμε το καράβι. Τις επόμενες ώρες τις περνάμε παίρνοντας τηλέφωνο για να κλείσουμε ξενοδοχείο για την αυριανή διανυκτέρευση. Πράγμα που αποδείχτηκε δύσκολο για την πόλη που ψάχναμε (Egilsstadir-Εγκιλσταντιρ).

Αυτό είναι λογικό αφού όλοι αυτοί που φεύγουν με εμάς θέλουν να διανυκτερεύσουν κοντά στο λιμάνι. Όποτε τα λιγοστά καταλύματα στο λιμάνι και στην πόλη (Egilsstadir-Εγκιλσταντιρ) 21χιλ από το λιμάνι ήταν όλα κλεισμένα. Αλλά ευτυχώς πάλι τυχερός βρήκα motel 3χιλ πριν το (Εgilsstadir-Eγκιλσταντιρ) στην πόλη (Fallabaer-Φαλαμπαιρ). Και μάλιστα καινούριο. Είναι η πρώτη χρονιά που το λειτουργεί ο υπεύθυνος. Αφού μας έφυγε το άγχος πήγαμε για ένα καφεδάκι, και κάναμε βόλτα στην λίμνη.

20-8-08 Τεταρτη:
164χιλ έχουμε να κάνουμε μόνο σήμερα, και χωρίς βιασύνη. Τότε θα κάνουμε μια στάση εδώ κοντά, λίγο βορειοτέρα της λίμνης (Myvatn) και μάλιστα ποιο κοντά στα ιαματικά λουτρά-Jardbodin- που κάναμε και μπάνιο. Φτάσαμε πολύ γρήγορα και παρκάραμε στο παρκινγκ. Εδώ η περιοχή ονομάζεται (Namafjall).

Όλη η περιοχή εδώ γύρω από την λίμνη σε μεγάλη απόσταση είναι ένα γεωθερμικό πεδίο. Το σκηνικό είναι, σαν να είσαστε μέσα σε έναν κρατήρα ενεργό να περπατάτε και από κάτω από τα πόδια σας η γη να βράζει. Η μυρωδιά είναι έντονη από τα αέρια που ξεπηδούν από αρκετές θειούχες ατμιδες.

Υπάρχουν και αρκετές τρύπες στο έδαφος μικρές και μεγάλες, με θειούχα λάσπη να βράζει. Θέλει πόλη προσοχή εδώ η βόλτα τριγύρω, γιατί αρκετοί τουρίστες από απροσεξία έχουν πάθει σοβαρά εγκαύματα.

Και μάλιστα μπροστά στα μάτια μας ένας τουρίστας <<εγκεφαλικά καμένος>> ήθελε να δοκιμάσει βάζοντας το χέρι του σε μια ατμιδα την θερμότητα, και φυσικά κάηκε. Δεν μπορούσαμε να κάτσουμε για βόλτα, λόγο της αποπνικτικής ατμόσφαιρας που επικρατούσε. Λίγες φωτογραφίες και ξεκινήσαμε, γιατί κρατούσα πλέον την αναπνοή μου, δεν μπορούσα να ανασάνω.

Το μόνο καλό εδώ ήταν η ζέστη που επικρατούσε, σε σχέση με τον καιρό που ήταν μουντός και έκανε αρκετό κρύο. Τα επόμενα χιλιόμετρα στον δρόμο τον γνωστό [1] είναι χωρίς ίχνος ζωής.

Δεν υπάρχει καμιά πόλη μέχρι να φτάσουμε στην (Fellabaer) όπου και θα διανυκτερεύσουμε. Το τοπίο άλλοτε από βουνά, ποτάμια, και καταρράκτες, και άλλοτε από ηφαιστειακές ερήμους. Και πάλι ένα κομμάτι του δρόμου είναι χώμα.

Σε λίγο κάνουν την εμφάνιση τους τα πρώτα σπίτια, η καλύτερα φάρμες θα έλεγα. Ελάχιστα στον αριθμό και μόνο η διαφημιστική πινακίδα, με το όνομα (Vinland-motel) με πείθει ότι έχω φτάσει στον προορισμό μου. Στρίβω και κάνω περίπου 70μ χώμα <<πάλι>> και φτάνω στο κέντρο ενός οικοπέδου, και αρκετά μεγάλης έκτασης, όπου ήταν ένα σπίτι από λαμαρίνα, με έξι δωμάτια. Δεν ήταν άσχημο ήταν όντως πρόσφατη κατασκευή.

Και απ’ότι φαίνονταν δεν είχε τελειώσει ο εξωτερικός περιβάλλον χώρος. Το παρκιν ήταν στρωμένο με χοντρό βότσαλο, που έκανε δύσκολη την οδήγηση της μηχανής, και το να την στηρίξω στο σταντ. Ξεπερνώντας και αυτά τα προβλήματα, πρέπει να βρούμε τον υπεύθυνο. Δεν είχε εμφανιστεί κανείς και όλα τα δωμάτια ήταν άδεια. Ποιο πάνω από εδώ άλλα 50μ υπήρχε άλλη μια κατοικία, και πήγα προς εκεί. Όντως ήταν το σπίτι των ιδιοκτήτων. Με καλωσόρισαν και ενημέρωσαν ότι είναι η πρώτη σεζόν που δουλεύουν και ακόμα προσπαθούν να το οργανώσουν. Και λόγο αυτών των θεμάτων δεν έχει πρωινό. Εντάξει δεν μας χαλά καθόλου. Μου δίνει το κλειδί και πληρώνω. Φεύγοντας απλά αφήνω το κλειδί στην πόρτα. Απλά πράγματα.

Το δωμάτιο ήταν μεγάλο και με τα πάντα εξοπλισμένο και όλα καινούρια. Είναι μεσημεράκι και απ΄ότι έχουμε ζήσει εδώ πέρα η μέρα καλά κρατεί. Τι κάνουμε; Καθόμαστε στα σκαλοπάτια έξω από το (motel) και απολαμβάνουμε την θέα η οποία είναι απίστευτη με βουνά και χιονισμένα παρακαλώ… το τοπίο μας άνοιξε την όρεξη, και πέφτει η ιδέα για 4χιλ από εδώ στο (Elgistadir). Θα πάμε να φάμε το τελευταίο γεύμα στο ίδιο βενζινάδικο, που είχαμε σταματήσει και φάγαμε, όταν πατήσαμε την πρώτη φορά το έδαφος της (Ισλανδίας). Κάνω τον σταυρό μου, για να μην έχω καμιά πτώση, σε αυτό το επικίνδυνο <<βοτσαλοχαλικο>> και ξεκινώ. Αμέσως φτάνουμε και παραγγέλλουμε κάτι γευστικότατες κρεατόσουπες με βραστές πατάτες. Ήταν άψογα και χορταστικά. Για το τέλος παίρνω κάτι ωραία ντόνατς, και φυσικά δωρεάν καφέ για συνοδεία. Η κουβέντα που είχαμε τις τελευταίες στιγμές σε αυτή την χώρα, ήταν ότι περάσαμε τέλεια 15 μέρες σε αυτό το απόμακρο νησί, ανοργάνωτα και το αποτέλεσμα ήταν κάτι παραπάνω από καταπληκτικό.

Γενικά όλο το ταξίδι μέχρι εδώ και αυτή την στιγμή ήταν απίστευτο, αλλά η (ΙΣΛΑΝΔΙΑ) μου καρφώθηκε στην καρδιά..!!! μακάρι κάποια στιγμή της ζωής μου να μπορέσω να την επισκεφτώ ξανά, πάντα πάνω σε δυο τροχούς. Επιστροφή στο (motel). Φτιάχνουμε ένα ζεστό τσάι, και καθόμαστε έξω με την υπέροχη θέα.

Όχι για πολύ όμως γιατί όσο πέρναγε η ώρα, η θερμοκρασία έκανε ελεύθερη πτώση. Μέχρι που νύχτα πλέων, είχα βγάλει το ρολόι για λίγο έξω, και το θερμόμετρο έδειξε 1,5 βαθμό πάνω από το μηδέν!!! Τότε κάνουμε κ’εμεις <<βουτιά>> στα ζεστά παπλώματα και καλό μας βραδύ.

 

[Magelanos]

21-8-08 Πεμπτη:
Ηλιόλουστη, και απ’ότι φαίνετε αρκετά καλοκαιρινή, θα είναι η τελευταία μέρα, σε σχέση με χθες….είπαμε εδώ οι καιρικές συνθήκες αλλάζουν σε λίγα λεπτά. Δεν μας βιάζει κανείς και δεν υπάρχει συγκεκριμένη ώρα παράδοσης του δωματίου. Χαλαρά λοιπόν σιγά, σιγά μαζεύουμε πράγματα. 12:30 ξεκινάμε για (Egilsstandir). Φτάνοντας πραγματικά πρώτη φορά μετά από 15 μέρες βλέπω τόσο κόσμο μαζεμένο σε μια πόλη. Φυσικά οι περισσότεροι είναι οι συνταξιδιώτες μας. Τι κάνουμε…τι κάνουμε…η Μόνικα βρήκε την λύση. Ανακάλυψε ένα πολυκατάστημα με ρουχισμό και χάθηκε. Εγώ το μόνο που είχα στο μυαλό μου και έπρεπε να λύσω ήταν πως θα εξοικονομήσω χώρο στην μηχανή, για να προσθέσω τις αγορές της Μόνικας.

Ξεσήκωσε όλο το μαγαζί, αφού υπήρχαν προσφορές στα καλοκαιρινά, σε λίγο θα φορτώσουν τα χειμωνιάτικα…πάλι καλά γιατί θα έπαιρνε και από αυτά… Και εγώ με την σειρά μου ξεπερασα και τον <<Κοπερφιλντ>> στα μαγικά… κατάφερα να τα βάλω όλα στις βαλίτσες, χωρίς να είναι έτοιμες να εκραγούν!! Φανταστείτε έπαιζαν τρία καινούρια ζευγάρια παπούτσια, χώρια τον ρουχισμό έτσι; Ξεκινώ την μηχανή, με την υπέρβαρη σιλουέτα της, και κατεύθυνση προς λιμάνι. 25χιλ μέχρι το τέλος του ονείρου…!!! Σε αυτά τα τελευταία χιλιόμετρα, ήταν που το μυαλό μου χάθηκε στις σκέψεις. Βλέποντας και πάλι αυτό το μοναδικό από φυσικής ομορφιάς τοπίο, αναρωτιόμουν είναι αλήθεια; Έζησα κάτι τέτοιο; Η τώρα θα χτυπήσει το ξυπνητήρι και θα βρεθώ στην καθημερινότητα!!!

Αλλά δεν χρειάστηκε να τσιμπήσει κάποιος για να καταλάβω ότι το ζω, τα χιόνια δεξιά και αριστερά του δρόμου, τα ποτάμια και οι καταρράκτες, αλλά και ο καπνός από το φουγάρο του καραβιού, είναι αρκετά για να με προσγειώσουν στην πραγματικότητα. Φτάσαμε στο πανέμορφο φυσικό λιμάνι (Seydisfjordur).

Παρκάρω δίπλα στις μηχανές των Ιταλών, όπως αυτοί είχαν παρκάρει όταν ξεκινήσαμε..

και φυσικά είμαι χαρούμενος που όλοι είναι εδώ χωρίς κανένα δυσάρεστο απρόοπτο. Με το χαμόγελο να είναι έντονο στα πρόσωπα τους, καταλαβαίνεις αμέσως ότι έχουν περάσει όλοι τους καλά. Τους χαιρετώ και καθόμαστε σε μαγαζάκι να φάμε κάτι.

Και έτσι όπως όλα τα καλά κάποια στιγμή φτάνουν στο τέλος, έτσι και τώρα ήρθε η ώρα για να επιβιβαστούμε στο καράβι.

Βγάζω κάποιες φωτογραφίες ακόμα, γιατί όταν φτάσαμε δεν είχα τη ευκαιρία, και οι καιρικές συνθήκες δεν ήταν ότι καλύτερο. Σήμερα κάνει αυτό που λέμε <<χαρά θεού>> ήλιος μπλε ουρανός, και ζέστη θα έλεγα για τα τοπικά δεδομένα.

Γενικά ο καιρός τις 15 μέρες διαμονής μας εδώ, μπορώ να πω ότι δεν μας έδειξε και τον ποιο ακραίο χαρακτήρα. Μας πήγε καλά, ευτυχώς γιατί μπορούσαμε και είδαμε αρκετά πράγματα. Πάμε και συμπληρώνουμε έντυπο για την επιστροφή του φόρου, από τις αγορές, αφού οι περισσότερες ήταν <<tax-free>> πάλι καλά γιατί έτσι είχαμε περίπου 130 ευρώ επιστροφή. Έλεγχο στα εισιτήρια και είσοδος στο καράβι, δέσιμο την μηχανή, και γρήγορα στο έβδομο Deck που βρισκόταν η καμπίνα μας.

Εντάξει ήταν τέλεια με TV και ψυγείο. Τα κρεβάτια μόνο ήταν το ένα πάνω απ’το άλλο, αλλά το ξέραμε αφού μόνο αυτή υπήρχε. Και πάλι όμως το κάτω κρεβάτι με μια κίνηση γινόταν ένας ευρύχωρος καναπές.

Βγήκαμε έξω στο κατάστρωμα, και παρατηρούσαμε με τι τάξη και σχολαστικό τρόπο φόρτωναν τα αυτοκίνητα. Και το σημαντικότερο κανείς δεν φώναζε!!! Ακόμα και τα χιόνια στα βουνά γύρω από το λιμάνι έχουν λιγοστέψει σε σχέση, από όταν φτάσαμε, δημιουργώντας μικρούς καταρράκτες ρυάκια και ποτάμια.

Η άγκυρες σηκώθηκαν και το καλοτάξιδο NORRONA βάζει μπροστά τις μηχανές, και σιγά, σιγά, διασχίζει το φιόρδ, και μετά από λίγο βγαίνει στον βόριο ατλαντικό… η Ισλανδία απομακρυνόταν και γινόταν όλο και ποιο μικρότερη στα μάτια μας. Δεν μπορούσα να κάνω κάτι άλλο αλλά και δεν ήθελα, απλά καθόμουν με καρφωμένο το βλέμμα μου σε αυτό το νησί μέχρι που εξαφανίστηκε από τον ορίζοντα. Μόνο τότε αποσυρθήκαμε στους εσωτερικούς χώρους του καραβιού. Τώρα θα τα ξαναπούμε στις 23-8 που θα πατήσουμε ξανά έδαφος στο Hanstholm λιμάνι στην (Δανία)….


23-8-08 Παρασκευη:
18:00 το καράβι φτάνει Δανία. Έχουμε δυο ώρες ακόμα, και συζητάμε για το τι θα κάνουμε όταν φτάσουμε. Είχαμε σκεφτεί φτάνοντας στο λιμάνι, να οδηγήσουμε περίπου δυο ώρες και να βρούμε κάπου πάνω στον δρόμο μας να διανυκτερεύσουμε εντως Δανίας. Αυτό όμως το αλλάζουμε την τελευταία στιγμή. Γιατί λόγο της καμπίνας είχαμε πολύ χρόνο και άνεση, και στην κυριολεξία <<σαπίσαμε>> στον ύπνο. Είμαστε ξεκούραστοι και με τρεις ώρες οδήγηση και ξανά ύπνο, δεν μας χρειάζεται. Οπότε αποφασίζουμε να είμαστε στους δρόμους και να οδηγήσω όλη την νύχτα, μέχρι τον αυριανό προορισμό που είναι η πόλη (Fulda) περίπου στην μέση της (Γερμανίας). Σίγουρα είναι πολλά τα χιλιόμετρα, δεν ξέρω πόσα, αλλά θα χρησιμοποιήσω όλο εθνικές και θα καρφώσω το γκάζι.

Στάσεις μόνο σε βενζινάδικα, για τα απαραίτητα. Το καράβι φτάνει στην ώρα του αλλά τρώμε και μια ώρα, μέχρι να δέσει, και να κατεβούμε. Βγαίνοντας σταματώ λίγο ποιο πέρα, για να δέσουμε μπουφάν και να ετοιμαστούμε. Παρατηρούσα τον κόσμο που περίμενε με αγωνία να επιβιβαστεί, και με απορία κοίταζε τα πάντα, και η σκέψεις εκείνη την στιγμή ήταν σε αυτόν τον άγνωστο και μακρινό προορισμό!! Όπως ήμασταν εμείς όταν από αυτό ακριβώς το σημείο ξεκινούσαμε πριν δυο εβδομάδες, για το <<υπέρ-ατλαντικό>> ταξίδι… ο καιρός είναι καλός και αυτό πρέπει να εκμεταλλευτούμε. Φεύγουμε από το λιμάνι με τον δρόμο [29] που μετά από λίγο μας βγάζει στον [11] και αμέσως ξανά παίρνουμε τον [29]. Μετά από 55χιλ μπαίνουμε στον αυτοκινητόδρομο [Ε45] στην πόλη (Hobro). Ανοίγω το γκάζι και ξεχνώ να το κλείσω. Με τον ίδιο δρόμο χωρίς να αλλάξω και με δυο στάσεις σε βενζινάδικα, ανά 200χιλ περίπου η ώρα έχει πάει 24:00 μεσάνυχτα και μπαίνω (Γερμανία).

 

[Magelanos]

24-8-08 Σαββατο:
Κινούμαστε εντος Γερμανικού εδάφους, συνεχίζοντας με τον ίδιο δρόμο, που τώρα είναι [Ε45-Α7]. Η μόνη αλλαγή αυτή την ακατάλληλη στιγμή γίνεται στον καιρό!! Είναι βρεγμένο το οδόστρωμα, αλλά κρατεί άψογα, και δεν ελαττώνω ταχύτητα. Στο βάθος αστραπές, και το ποιο πιθανών είναι να πιάσουμε την βροχή. Όπως και έγινε μετά από λίγο οι πρώτες ψιχάλες πέφτουν στο κράνος. Βρίσκω μια έξοδο με τουαλέτες, και σταματώ. Αναγκαστικά φοράμε αδιάβροχα, και συνεχίζουμε. Οι ψιχάλα έγινε έντονη βροχόπτωση, και με αναγκάζει να κόψω λίγο λόγο, όχι και τόσο καλής ορατότητας. Περνάμε το (Hamburg-Aμβούργο), και συνεχίζω ακάθεκτος. Μόλις περάσαμε και το (Hannover-Ανόβερο) και έχοντας διανύσει πάνω, κάτω 300 και κάτι χιλιόμετρα σταματώ σε βενζινάδικο. 2:30 μετά τα μεσάνυκτα, η πείνα και κούραση έχει καταβάλει το σώμα μας.

Τρώμε πίνουμε καφέ να ξυπνήσουμε, και καθόμαστε λίγο να ξεκουραστούμε. Η βροχή έχει κόψει, και απ’ότι φαίνεται θα σταματήσει. Τα πράγματα καλυτέρευσαν καιρικά και φεύγουμε ξανά. Η ίδια εθνική, και δεν αλλάζει τίποτα. Περνώντας και την πόλη (Kassel) έχει ξημερώσει, με έντονη υγρασία και κρύο. Εξαντλημένοι πλέον στην έξοδο (91) βγαίνουμε για (Fulda). Tο ρολόι δείχνει 8:30 το πρωί και είμαστε στο κέντρο μιας άδειας πόλης λόγο ώρας φυσικά. Το μόνο που έχουμε στο μυαλό μας αυτή την στιγμή είναι ένα κρεβάτι να την πέσουμε. Τέτοια ώρα πρώτη φορά μου έχει τύχει να ψάχνω για ξενοδοχείο. Βρίσκω σε ένα στενό μια πανσιόν. Σταματώ στο παρκινγκ που είχε. Ψυχή δεν κυκλοφορούσε… η εξώπορτα ήταν κλειστή, αλλά εκείνη την στιγμή κάποιοι έβγαιναν, με τα πράγματα τους.

Ευκαιρία μπαίνω μέσα, και ο περισσότερος κόσμος ήταν στη αίθουσα πρωινού. Το καλό είναι ότι τέτοια ώρα αδειάζουν δωμάτια. Με βλέπει μια κυρία και με ρωτά τι θέλω. Ευτυχώς μιλούσε λίγα αγγλικά και καταλάβαμε ο ένας τον άλλον. Έχει δωμάτιο με 50 ευρώ με πρωινό. Αλλά δεν το έχει ετοιμάσει ακόμα, γιατί δεν περιμένει κανέναν τις ώρες αυτές. Μας παρακάλεσε αν γινόταν να περιμένουμε καμιά ώρα μέχρι να ετοιμαστεί. Εντάξει λέμε, και ρωτάμε που είναι το κέντρο, να πάμε μια βόλτα και επιστρέφουμε. Μας δείχνει στον χάρτη ήταν πολύ κοντά από εδώ με τα πόδια. Ωραία και ξεκινάμε, φτάνοντας σε μια κεντρική πλατεία που υπήρχε και στάση για το μετρό. Τα διάφορα μαγαζάκια ,για καφέ μόλις είχαν ανοίξει και καθόμαστε για έναν ζεστό καπουτσίνο.

1050χιλ κάναμε σερί, και απλά δεν μας κρατά το σώμα μας. Περνά η ώρα και επιστρέφουμε στην πανσιόν μας δίνει το κλειδί και μας απορροφά το στρώμα μέχρι τις 17:30 το απόγευμα. Σηκωνόμαστε ξεκούραστοι, και αρκετά πεινασμένοι. Ετοιμαζόμαστε για να βγούμε για φαγητό, αλλά θα έχουμε και τον χρόνο για μια γνωριμία της πόλης. Φτάνουμε στην πλατεία που ήμασταν το πρωί, και μπαίνουμε σε μαγαζί για κεμπάπ. Τρώμε παίρνουμε δυνάμεις, και ξεκινάμε για μια βόλτα. Γενικά η πόλη την περπατάτε εύκολα, είναι μια τυπική Γερμανική πόλη, με τους καθεδρικούς ναούς, τα πλακόστρωτα δρομάκια, με ωραία καφέ και μπαράκια για να καθίσεις.

Οι πόλη περιβάλετε από πέντε λόφους. Σε ένα από αυτούς ανεβήκαμε. Υπάρχει και ένα μοναστήρι. Η θέα είναι υπέροχη από εδώ.

Το αξιοθέατο που ξεχωρίζει είναι το μπαρόκ παλάτι (Στατσλος), με τους πανέμορφους κήπους του και σιντριβάνια.

Η βόλτα κατέληξε σε ένα πλακόστρωτο δρομάκι με μαγαζιά, οπού και κάτσαμε για ένα παγωτό. Έχει αρχίσει και νυχτώνει και στην επιστροφή περνάμε από κάτι πολυκαταστήματα.

Φυσικά η Μόνικα μουρμούριζε, τι κρίμα που είναι κλειστά και έχουν καλές εκπτώσεις….και εγώ έλεγα ευτυχώς γιατί δεν έχω χώρο στην μηχανή ούτε για ένα πακέτο χαρτομάντιλα. Μήπως λέει να περάσουμε αύριο φεύγοντας αποδώ; Φυσικά και όχι, δεν έχουμε χρόνο απαντώ. Φτάσαμε στη πανσιόν και άλλη μια μέρα γεμάτοι εικόνες και εμπειρίες τελείωσε….


25-8-08 Κυριακη:
Πάμε για το πρωινό μας, το οποίο εγώ θα το παρομοίαζα με μεσημεριανό!!! Σήμερα λέμε να μπούμε Αυστρία και να διανυκτερεύσουμε σε κάποιο, μικρό χωριό στις Άλπεις. Και για ποιο συγκεκριμένα κάπου κοντά στο (Innsbruck-Ινσμπρουκ). Βλέποντας και κάνοντας όπως πάντα. Βγαίνουμε πάλι στον αυτοκινητόδρομο [Ε45-Α7] με κατεύθυνση την πόλη (Wurzburg), όπου θέλαμε 135χιλ και την περάσαμε.

Αυτό έχουν οι δρόμοι ταχείας κυκλοφορίας στην (Γερμανία). Άμα θέλεις να γράψεις χιλιόμετρα απλά εδώ δεν το καταλαβαίνεις. Ο ίδιος δρόμος γίνεται [Ε43-Α7] και τώρα κατευθυνόμαστε προς την πόλη (Ulm). Άλλα 187χιλ μέχρι εδώ, και συνεχίζουμε προς την πόλη (Memmingen). Από εδώ και κάτω μέχρι την πόλη Fussen στα Αυστριακά σύνορα, ίδιος δρόμος γίνεται [Ε532-Α7].

Μπαίνοντας (Αυστρία) ο δρόμος γίνετε επαρχιακός [Β179] γιατί έχουμε να διασχίσουμε τον ορεινό όγκο των Αυστριακών αλπεων.

Από εδώ και πέρα ξεκινά η ομορφιά της φύσης σε όλο της το μεγαλείο που σου προσφέρει αυτή η χώρα. Μετά το χωριό (Nassereith) οδηγώ πάνω στον δρόμο [Β171]. Περνάμε και την πόλη (Telfs) κινούμαστε παράλληλα με τον αυτοκινητόδρομο [Ε60-Α12]. Δεν σκεπτόμαστε να βγούμε εθνική, και συνεχίζουμε μπαίνοντας στα προάστια του (Innsbruck), για να βρούμε τον επαρχιακό [Β182]. Περνάμε μέσα από απίστευτα χωριά, που όλα αυτά ανήκουν στην επαρχία του (Innsbruck).

Περνώντας το πανέμορφο (Matrei am Brenner) που είχαμε διανυκτερεύσει, σε κάποιο προηγούμενο ταξίδι μας, σταματάμε στην επόμενη πόλη το εξίσου πανέμορφο (Steinach am Brenner). Πολλά από αυτά έχουν την κατάληξη (Brenner) γιατί πολύ κοντά από εδώ είναι το γνωστό (Brenner pass) με το μεγάλο τούνελ.

554xιλ μέχρι εδώ για σήμερα, και το πρώτο πράγμα είναι να ψάξω για ξενοδοχείο. Δεν άργησα και πολύ, αμέσως βρήκα μια πανσιόν. Βγήκε μια ηλικιωμένη δεν ήξερε αγγλικά, αλλά με κινήσεις και με χαρτί και στυλό βγάλαμε άκρη. 58 ευρώ το δωμάτιο με πρωινό και παρκινγκ.

Αφήνουμε πράγματα και βγαίνουμε για μια μικρή βόλτα την στιγμή που σε λίγο νύχτωνε. Όλο και όλο την πόλη την διασχίζει ο επαρχιακός δρόμος [Ε182], με αυτόν εξάλλου φτάσαμε εδώ. Δεξιά και αριστερά του δρόμου μαγαζιά και κάποια εστιατόρια καφέ και αυτό ήταν. Εννοείτε πως η Μόνικα ξετρύπωσε ένα μαγαζί με ορειβατικά, και με έβαλε να της υποσχεθώ αύριο πριν φύγουμε, να περάσουμε να ρίξει μια ματιά. Εννοείτε..... ποιος κάθετε να ακούει μουρμούρα τέτοια ώρα.

 

[Magelanos]

26-8-08 Δευτερα:
Η υπόσχεση γίνεται πραγματικότητα, με την Μόνικα να μπαίνει από μαγαζί σε μαγαζί. Η κατάληξη στα ορειβατικά, που δεν κρύβω ότι κ’εγω ζήλεψα. Είχε τα πάντα σε πάρα πολύ λογικές τιμές. Ειδικά σε ορειβατικά μποτάκια ήταν το κάτι άλλο. Τελικά δεν βγήκε με άδεια χέρια, κρατούσε τα καινούρια της (Salomon) ορειβατικά μποτάκια. Η τιμή μόνο 90ευρω από 160 αν θυμάμαι καλά. Πάρε κ’εσυ κάτι μου λέει…θα πάρω αλλά όχι εδώ, το αφήνω για τον σημερινό προορισμό!!!! Αφού κατάφερε και τα βόλεψε στην μηχανή, ξεκινάμε με τον ίδιο επαρχιακό δρόμο, μπαίνουμε (Ιταλία) με τον [SS12]. Μια στάση για καφέ λίγο πριν το (Bolzano).

Περνάμε και το (Trento), και στρίβουμε στον [S46] για (Rovereto). Καλά εδώ ήταν η καλύτερη <<πίστα>>.

Ατελείωτο ανηφορικό κλειστό στροφηλικι, με απίστευτη πρόσφυση λόγο καλής ασφάλτου. Παρά πολλά μικρά χωριά ορεινά, και πέρασμα από αρκετούς μηχανόβιους.

Η κατάληξη είναι στην πόλη της (Vicenza), από εκεί βρίσκουμε τον [SS53] για (Castelfranco Veneto). Φτάνοντας εδώ κατευθείαν στο γνωστό ξενοδοχείο στην κεντρική πλατεία.

Το μέρος εδώ μας είναι γνώριμο, γιατί σε όλα τα ταξίδια το έχουμε σαν προτελευταίο προορισμό. Βρίσκεται 45χιλ βόρια της (Venezia-Βενετία). Και εδώ έχουμε ανακαλύψει ένα τεράστιο μαγαζί, με μοτοσυκλετιστικο εξοπλισμό, με τις περισσότερες γνωστές ιταλικές φίρμες. Και οι τιμές φυσικά είναι πολύ καλύτερες από εδώ.

Αλλά δεν μένουν και παραπονεμένες οι γυναίκες, γιατί η πόλη έχει στο κέντρο της ένα κάστρο, με μαγαζιά εστιατόρια και σπίτια μέσα, κάτι σαν την Μονεμβασιά, και περιμετρικά γύρω γύρω υπάρχουν διάφορα μαγαζιά ένδυσης παπούτσια, και διάφορα άλλα. Και οι καλοκαιρινές προσφορές τους εδώ είναι δελεαστικές. Είναι πολύ ωραία για βολτουλα το βραδάκι στο κέντρο. Έτσι πάμε στο μαγαζί με ένδυση για μηχανόβιους. Αμέσως βρήκα τι θέλω να πάρω, όμως σε λίγο έκλεινε, θα περάσω αύριο πριν πάμε για να πάρουμε το καράβι από Βενετία. Αράζουμε σε ένα μαγαζί για πίτσα στο κέντρο, και απολαμβάνω τρεις καπουτσίνο τον έναν μετά τον άλλον. Με 1,50 ευρώ και λίγους ήπια!!!!


27-8-08 Τριτη:
Καταστρώνουμε <<αγοραστικό σχέδιο>> και το εκτελούμε!!! Εγώ με την μηχανή και καμπόσα κιλά πράγματα, που είχαμε αγοράσει σε όλο το ταξίδι, πάω στο μαγαζί. Και η Μόνικα παίρνει σβάρνα κάτι μαγαζιά που ήξερε. Ραντεβού πάλι στο ξενοδοχείο για να φύγουμε. Το μαγαζί ονομάζετε market2ruote και βρίσκεται περίπου 3χιλ έξω από το κέντρο του (Castelfranco). Βγάζω όλο μου το αγοραστικό μίσος και τα στέλνω όλα, μαζί και αυτά που είχαμε αγοράσει από αλλού, ταχυδρομικός. Ήταν η καλύτερη λύση, δεν υπήρχε ούτε μια στο εκατομμύριο να πάρω όλα αυτά τα πράγματα μαζί…εκτός αν έστελνα την Μόνικα αεροπορικός Αθήνα…μμμμ…δεν είναι κακό;; πενήντα κιλά ελαφρύτερος, επιστρέφω στο ξενοδοχείο.

Επέστρεψε και η Μόνικα, ευτυχώς με μόνο κανά δυο παντελονάκια καινούρια. Τώρα δώσε πράγμα δεν με απασχολεί καθόλου. 45χιλ έχουμε μέχρι (Βενετία). Και εκεί φτάνουμε με τον επαρχιακό [SR245] μετά από 55λ. γρήγορα βγάζουμε εισιτήρια, δεν είχαμε πάρει με επιστροφή γιατί δεν γνωρίζαμε πότε θα επιστρέψουμε. Βρήκαμε με Μινωικές Γραμμές και πληρώσαμε δυο άτομα και μηχανή 188ευρω για Ηγουμενίτσα. Κατευθείαν μπαίνουμε μέσα και ανεβαίνουμε να πιάσουμε καμιά θέση. Από εδώ και στο εξής πρέπει να προσγειωθούμε στην Ελληνική πραγματικότητα. Τώρα γιατί στην Ηγουμενίτσα και όχι πάτρα; Στα Ιωάννινα έχουμε ένα πολύ καλό ζευγάρι φίλων, και το έχουμε καθιερώσει, μετά από επιστροφή ταξιδιού από τα ξένα, πρέπει να κάτσουμε έστω και μια μέρα να τους δούμε. Δεν γίνετε αλλιώς δεν θα μας πάει καλά η χρονιά, μας φέρνουν γούρι… πάει αυτό ήταν ξεκινάμε..!!!

28-8-08 Τεταρτη:
Μετά από μια βαρετή και άβολη νύχτα στο καράβι, πλησιάζει η ώρα που θα πατήσουμε Ελληνικό έδαφος. Ετοιμαζόμαστε, και καθόμαστε στην ουρά ως συνήθως χωρίς λόγο, μέχρι να πέσει η πόρτα του καραβιού, και βγούμε έξω. Βάζω μπροστά την μηχανή και βγαίνω έξω. Είναι μεσημέρι και έχει αρκετή ζέστη. Ξεκινάμε με Εγνατία για Ιωάννινα. Δεν ήθελε και πολύ, σε 35λ ήμουν έξω από το μαγαζί που έχουν τα παιδιά. Η χαρά τους απίστευτη, και εμάς περισσότερη. Η μέρα πέρασε με βόλτες στα όμορφα Ιωάννινα, φαγητό καφεδάκι, και κουβέντα μέχρι αργά το βραδύ, λέγοντας για το υπέροχο ταξίδι που καταφέραμε να πραγματοποιήσουμε.

29-8-08 Πεμπτη:
Λόγο που κοιμηθήκαμε αργά χθες, και η κούραση που μας βγήκε, ξυπνήσαμε για μεσημεριανό. Τα παιδιά δούλευαν στο μαγαζί, και ετοιμαστήκαμε να πάμε από εκεί. Μόλις το έκλεισαν για μεσημέρι, κατεβήκαμε στην λίμνη σε μια ωραία ταβέρνα για φαγητό. φεύγουμε για το σπίτι των παιδιών, να ξεκουραστούν λίγο, γιατί το απόγευμα πρέπει να ξανά ανοίξουν. Το υπόλοιπο της ημέρας πάνω κάτω κύλησε με τους ιδίους ρυθμούς.

30-8-08 Παρασκευη:
Σήμερα πήραμε παραμάζωμα την τοπική εμπορική αγορά.. με το πρόσχημα η Μόνικα <<τώρα έχεις χώρο>> άντε πάλι αγορές, λόγο εκπτώσεων…. Ξεποδαριάστηκα, και καταλήξαμε στην κάβα το μαγαζί που έχουν τα παιδιά, και αράξαμε. Κλείσιμο για φαγητό και ξανά, για καφεδάκι το απόγευμα στο μαγαζί. Σήμερα πρέπει να επιστρέψουμε Αθήνα, και δεν το θέλει κανείς μας. Αλλά εκεί είναι οι υποχρεώσεις μας και μας περιμένουν. 21:00 βράδυ φεύγω από το μαγαζί και πάω στο σπίτι των παιδιών να πάρω την μηχανή. Επιστρέφω και μετά από ένα τελευταίο καφεδάκι, με βαριά καρδιά χαιρετιόμαστε για να φύγουμε. 22:30 και ξεκινώ από Ιωάννινα για Αθήνα με την κλασική διαδρομή, από γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου.

31-8-08 Σαββατο:
4:00 τα ξημερώματα έχω φτάσει κυψέλη. Με τα μούτρα κατεβασμένα γιατί επιστρέψαμε στο χάος, ξεφορτώνω μηχανή. Πάμε για ύπνο κατευθείαν.. όταν με το καλό ξύπνησα φτιάχνω έναν φραπέ, και κάνω έναν οικονομικό απολογισμό. Δεν είναι και εύκολο λόγο ότι πρέπει να κάνω μετατροπές από κορόνες σε ευρώ. Έχουμε και λέμε…. Χιλιομετρα=7.910 Σύνολο εξοδων=6.361,68 ευρωπουλα… αυτά είναι τα λειτουργικά έξοδα όλου του ταξιδιού. Εντάξει τώρα τι να πω είναι καλά; Είναι πολύ; Το θέμα είναι ότι στις μισές περίπου μέρες βρισκόμασταν στους ακριβότερους προορισμούς της Ευρώπης… ας τα’αφησουμε όλα αυτά, εγώ τώρα δεν χορταίνω να βλέπω τις φωτογραφίες στο λαπτοπ… Τέλος καλά όλα καλά, και του χρόνου με υγεία, σε μια καινούρια ταξιδιωτική περιπέτεια στα ξένα……….

 

[black_hawk]

SUPER!!

 

[paschalis]

Μαγκελανος ονομα και πραμα!
Ωραιες αναμνησεις φιλε..

 

[Αιγαιοπλόος]

Εξαιρετικό οδοιπορικό!!

 

[Marion]

Καταπληκτικό ταξίδι....καταπληκτικές φώτο.....μας ταξιδέψατε όμορφα

 

[xurxes]

εισαι αντΕ γεια, φιλαρακΙ
εξαιρετικη παρουσιαση........................

 

[man gs]

Ωραια γουστα φιλαρακι.
Στα επομενα

 

[XR Maniac]

ωραιος ο Πανος.....και όχι μονο

 

[ΤΡΕΛΛΟΚΟΡΙΤΣΟ!!!]

Όσες φορές και να το διαβάσω, πάντα με παίρνει μία ακόμα, όλο και κάτι ξεφεύγει από την προσοχή και την βιασύνη να διαβάσω παρακάτω.............

Κορυφαίες οι φωτό των παγόβουνων, καταρρακτών και λιμνών.......απίστευτα τοπία.........

Καλά ταξίδια Πάνο, έχεις πολλά να κάνεις ακόμα, στα καλύτερα που έρχονται............

 

[dimitris777]

....2η φορα που το διαβαζω φιλε. Να εισαι παντα γερός και να γουσταρεις χιλιομετρα.

 

[Nordic]

... σε συνέχεια των Μαγγελανικών ταξιδιωτικών ιστοριών χθές ταξίδεψα στην Ισλανδία.
Είναι στο πρόγραμμά μου το νησί αυτό... το πρόγραμμά μου δεν ξέρω που είναι.

Well done! (...για να κάνεις και εξάσκηση τα αγγλικά)

 

[MARKOS-V]

μπραβο φιλε!!!
αυτα ειναι ταξιδια!!
οχι μονο το .....λουτρακι

 

[Magelanos]

... σε συνέχεια των Μαγγελανικών ταξιδιωτικών ιστοριών χθές ταξίδεψα στην Ισλανδία.
Είναι στο πρόγραμμά μου το νησί αυτό... το πρόγραμμά μου δεν ξέρω που είναι.

Well done! (...για να κάνεις και εξάσκηση τα αγγλικά)

Thank you very much my friend Κostas (πως με βλέπεις το έχω; Χάχα) Για κοίτα στο συρτάρι στην βιβλιοθήκη εκεί πρέπει να το έχεις ξεχάσει το πρόγραμμα... Με πρόγραμμα ή χωρίς εύχομαι να πατήσουν οι ρόδες σου στο νησί.. Για μένα είναι ο ποιο Best βόρειος προορισμός..

μπραβο φιλε!!!
αυτα ειναι ταξιδια!!
οχι μονο το .....λουτρακι

Να είσαι καλά Μάρκο, καλά ταξίδια και ότι καλύτερο για το φετινό που σχεδιάζεις..