Επίλογος
Έλα ντε, τι να γράψεις για επίλογο όταν έχει προηγηθεί ολόκληρος Μπεν Χουρ; Προσπαθώντας να τακτοποιήσω μερικές σκέψεις, θα πω ότι ήταν από τα πιο ενδιαφέροντα, αν όχι το πιο ενδιαφέρον ταξίδι που έχω κάνει. Ήταν μαγικό να βλέπεις τον συνδυασμό εντελώς διαφορετικής φύσης, μαζί με εντελώς αλλιώτικη κουλτούρα η οποία είναι με την δυτική έννοια ‘ανεπτυγμένη’. Το να βιώνεις από κοντά έναν πολιτισμό που νόμιζες ότι ψιλοήξερες (φευ!), αλλά και του οποίου τα τεχνολογικά επιτεύγματα θαμάζεις, ήταν εξαιρετικό. Και πρωτίστως να ανακαλύπτεις πόσο διαφέρουν, ή και όχι, οι άνθρωποι και η ζωή τους σε σχέση με ότι περίμενες ή με το πώς εσύ ζεις, ε αυτό ήταν από τα κυριότερα highlight της εκδρομής. Στα πεζότερα θέματα, η οδήγηση ήταν απόλαυση, ευχαριστήθηκα να περιπλανιέμαι σε έρημα δρομάκια σε βουνό και θάλασσα. Το πόσο γούσταρα και το – τυχαία επιλεγμένο- GB350S νομίζω φάνηκε στην αφήγηση ξεκάθαρα.
Γυρνώντας στο κομμάτι της αφήγησης, είμαι ενήμερος ότι φλυάρησα, ότι είπα τα δικά μου, ότι έδωσα λεπτομέρειες για πράγματα που λίγους αφορούν. Και ίσως σε μερικά σημεία να παραέβαλα και φωτογραφίες. Δεν έχω αυταπάτες, ελάχιστους αφορά σήμερα ένα κείμενο 150 σελίδων για την εκδρομή ενός αγνώστου. Τα κατέγραψα ωστόσο όλα δίνοντας έμφαση σε αυτά που εντυπωσιάζουν και εξιτάρουν εμένα, έναν πωρωμένο με την 90ies και πίσω μηχανολογία και την κοινωνική παρατήρηση. Το να ζήσω το ταξίδι ήταν ένα σκέλος, το να το βάλω σε μια σειρά για να το καταγράψω και να το παραθέσω στο ADVride ήταν ένα δεύτερο σκέλος που με βοήθησε να οργανώσω τις πυκνές αναμνήσεις. Επίσης, ήταν και ενδιαφέρουσα ασχολία που μου έτρωγε χαλαρά 15 – 20 ώρες την εβδομάδα για το σύνολο του πληκτικού, σκοτεινού ελβετικού φθινοπώρου και χειμώνα.
Οπότε, όσους μείνατε και διαβάσατε ως εδώ, σας ευχαριστώ πολύ για την παρέα. Να ‘μαστε γεροί να τριγυρνάμε.
Καλές βόλτες και... σαγιονάρα,
Στέφανος