Από την πίσω μεριά, κινούμαι στα ριζά του όρους Asahi, ομώνυμη μπύρα παίζει και στην Ελλάδα. Πέφτω σε μια περιοχή που θυμίζει σχεδόν Μεσόγειο: Αμπελώνες και διαδοχικά χωριουδάκια με μικρά μαγαζιά γύρω από κρεβατίνες.
Δεν θα μπορούσε να είναι Ελλάδα το πλάνο; ( παρατηρείστε τι είναι αραγμένο στο μαγαζί)
Από περιέργεια σταματάω σε ένα τέτοιο μαγαζάκι, έχουν πάγκους που πουλάνε κεσεδάκια σταφύλια ή και άλλα προϊόντα σταφυλιού. Επίσης, όπως στην Ελλάδα κρεμάμε CD για τα περιστέρια, εδώ κρεμάνε κάτι που μόνο ιντερνετικά έχω δει: Laserdisk, κάτι σαν πρόγονο του DVD αλλά με διάμετρο κοντύτερα σε δίσκο βινυλίου, δείτε εδώ δίπλα στο κλειδί για αίσθηση της κλίμακας.
Πιάνω έναν κόκκινο πάγκο να δοκιμάσω τι λένε οι ντόπιες ποικιλίες.
Έχω πάρει ένα μιξ, ξανά το κλειδί για δείγμα, οι ρώγες είναι τεράστιες, μεγαλύτερες και από ελιά θρούμπα. Και από γεύση, γλυκύτατες.
Κάπως άσκοπα παίρνω τον δρόμο με γενικότερη κατεύθυνση το Τόκιο, έχει βάλει ζέστη και είμαι ψόφιος από την αϋπνία. Τελευταία φωτό καθοδόν.