Οπως ίσως γνωρίζετε ήτανε το πρώτο μου troffy και όπως καταλαβαίνετε έχω πάθει σοκ.
Με μόλις 3000 χωμάτινα χλμ στο ενεργητικό μου μέχρι το troffy, η εκδρομή αυτή ήτανε μεγάλο σχολείο για εμένα.
Το troffy ουσιαστικά ξεκίνησε την Παρασκευή με τον
sfera o οποίος απάντησε στο μήνυμά μου για παρέα. Ετσι γίναμε ένα γκρουπάκι με 5 μηχανές και ξεκινήσαμε.
Πολύ χώμα, απίστευτες εικόνες και χρώματα, πολλές ώρες.
Είχα και την πρώτη μου "σοβαρή" τούμπα με χλμ και όλα καλά.
Είχα και τα απρόοπτα με απώλεια ρεύματος, λύθηκε άμεσα από τον Σταμάτη με γέφυρα και τη δεύτερη φορά το ίδιο θέμα, μέσα σε ένα ρέμα το οποίο λύθηκε με αλλαγή ασφάλειας.
Σταμάτη σε ευχαριστώ πολύ για όλα και συν τοις άλλοις είσαι και φοβερός πλοηγός, τόσα χλμ και ελάχιστες φορές δεν έστριψες σωστά. Μπράβο.
Ο κάθε καινούριος νιώθει και λίγο αμήχανα την πρώτη φορά, γιατί δεν γνωρίζει σχεδόν κανέναν .
Το ίδιο φυσικά ίσχυε και για εμένα, αλλά η παρέα ήτανε τόσο φιλική, όλοι είσαστε απλά παιδιά με αποτέλεσμα να νιώσω άνετα από την αρχή. Γνώρισα αρκετούς αλλά δυστυχώς όχι όλους !
Η φύση όνειρο, μαγική. Οι διαδρομές τα είχανε όλα. Πραγματικά δεν ήθελα να τελειώσει.
Δεν θα ξεχάσω το ποτάμι στον Κίσσαβο, δεν θα έμπαινα ποτέ μόνος μου, αλλά τελικά μου φάνηκε μια χαρά, γιατί τα περισσότερα τα έκανε η μηχανή.
Δεν θα ξεχάσω το γκρέμι που κατεβήκαμε με τον Σταμάτη.
Δεν θα ξεχάσω το Μαυροβούνι στο σύνολό του, ήτανε απλά μαγευτικό - παραμυθένιο.
Συγχαρητήρια πολλά στον Θάνο που όχι μόνο χαρτογράφησε αυτές τις απίστευτες διαδρομές, αλλά είχε και μεγάλο άγχος για το εάν περάσουμε όλοι όμορφα και αυτό λέει πολλά !
Η κομπανία το Σάββατο με έκανε να ξεχάσω τελείως τον τελικό του Ch. league και ευχαριστώ τον Maniac για την προσφορά.
Την Κυριακή πήγα στην πατρίδα μου το Βόλο γιατί έχω τον πατέρα μου στο νοσοκομείο στα τελευταία του και επέστρεψα τη Δευτέρα το απόγευμα μόνος από την παλαιά εθνική αργά και ήρεμα μέσα στις σκέψεις μου.
Ητανε ένα αξέχαστο τετραήμερο και ανυπομονώ για το επόμενο !