The Doctor
Μέλος
Δεν λέω ότι δεν είναι τίποτα, αλλά σε σχέση με την προήγουμενη κατάσταση θα σου φανεί παιχνιδάκι...
Υπομονή, επιμονή και καλή αποκατάσταση.
Εμπειρία μιας πτώσης
- Thread starter Phoenix
- Ημερομηνία δημιουργίας
Υπομονή, επιμονή και καλή αποκατάσταση.
Markas
Μέλος
Υπομονή φίλε, τώρα είσαι στα τελευταία.
Καλά ξετελέματα και ποτέ ξανα κάτω.
sirax
Μέλος
Σοκαριστικό....Έχω ζήσει ένα άσχημο ατύχημα τον Απρίλιο του 2013 .
Με έστειλε σε 2 νοσοκομεία , διακομιδές με 3 ασθενοφόρα , 20 μέρες μέσα ,
5 πλευρά σπασμένα και ένα χειρουργείο όπου γλύτωσα στο τσακ τον αριστερό μου πνεύμονα
ενώ μου αφαιρέθηκε η σπλήνα .
Δεν έχω όμως παράπονο , ευχαριστώ καθημερινά το θεό που είμαι ζωντανός και είδα ξανά την οικογένεια μου
Αφού σας τράβηξα το ενδιαφέρων , να πάω και στο story τώρα .
Είναι μία απλή βόλτα με καλή παρέα στα ορεινά της Λίμνης Κρεμαστών .
Έχουμε περάσει τη γέφυρα Επισκοπής και κατευθυνόμαστε για γέφυρα Τατάρνας .
Λίγο πριν τη γέφυρα Τατάρνας υπάρχει ένα βενζινάδικο, είμαι σίγουρος πως θα το ξέρετε οι ταξιδιάρηδες ,
και μια υποτιθέμενη ευθεία 100 μέτρων max .
Είμαστε 4 μοτοσυκλέτες , ο 4ος εγώ .
Οι 3 μοτοσυκλέτες πάνε μαζί σε απόσταση 10 μέτρων η μία από την άλλη ,
εγώ άνευ λόγου έχω μείνει λίγο παραπίσω , δλδ καμιά 50αριά μέτρα .
Περνάμε ένα στενό σημείο του δρόμου , που μετά βίας περνάνε 2 οχήματα ταυτόχρονα .
Εγώ με πορεία προς Τατάρνα και απέναντι μου έρχονται 2 αγροτικά .
Τίποτα περίεργο , τίποτα ανησυχητικό .... απολαμβάνω το τοπίο και τα αρώματα της περιοχής ,
ώσπου ....
το 2ο αγροτικό αποφασίζει να κάνει προσπέραση , και περνάει όλο στο ρεύμα κυκλοφορίας μου .
Ο χρόνος παγώνει , και πλεόν κάθε δευτερόλεπτο μοιάζει με ώρα .
Οι αισθήσεις μου όλες λειτουργούν στο 1000% ,
ακούω 10 φορές καλύτερα ,
βλέπω 10 φορές καλύτερα ,
το μυαλό μου επεξεργάζεται δεδομένα 10 φορές πιο γρήγορα .
Ξέρω ότι είναι αδύνατο να επιβιώσω , έχω καμιά 70αριά χλμ στο κοντέρ και άλλα τόσα και βάλε το
θηριώδες αγροτικό των 250 ίππων και 2 τόνων με τις μεταλλικές μπαριέρες του μπροστά έτοιμες να με κατασπαράξουν .
Ωστόσο δεν εγκαταλείπω , θα το παλέψω για τα τελευταία 10 μέτρα που μου έχουν μείνει ,
και τα επόμενα 2 δευτερόλεπτα που θα ζω ..... για μετά δεν ήξερα .
Επιστρατεύω την ψυχραιμία μου και κάνω αυτό που ξέρω .... δλδ περιμένω .
Ναι περιμένω ... μέσα σε αυτή τη ''πολυτέλεια'' των 2 δευτερολέπτων έπρεπε να περιμένω
το αγροτικό να επιλέξει προς τα που θα πάει για να αποφύγουμε τη σύγκρουση .
Μένω λοιπόν σταθερός με το τιμόνι μου ευθεία και συνηδητοποιώ ότι επιτέλους ο οδηγός
του αγροτικού με είδε και κατάλαβε πως αυτό το πράγμα των 250 κιλών
με τα φώτα αναμμένα που τον πλησιάζει δεν είναι πυγολαμπίδα αλλά άνθρωπος .
Πλακώνεται στα φρένα ενώ οι δικές μου 4πίστονες ήδη δουλεύουν υπερωρίες .
Κόβει το τιμόνι του δεξιά προς το όχημα που προσπαθεί να προσπεράσει ,
μπας και μου κάνει χώρο και περάσω από την αριστερή του πλευρά .
Λέω Γιώργο ορίστε η ευκαιρία σου , στρίψε !!
Φρεναριστός όπως ήμουν , κάνω τα αδύνατα δυνατά να περάσω από αριστερά ,
αν και βλέπω ότι δεν χωράω
Κάνω ότι καλύτερό μπορώ , και στη παρούσα φάση μόνο αυτήν την επιλογή έχω .
Ξαφνικά το αγροτικό αλλάζει πάλι κατεύθυνση .
Όχι ρε πστ μου ....
Έρχεται πάλι κατά πάνω μου .
Κατάλαβε πως δεν χώραγα και εν τέλει αποφάσισε να αλλάξει πορεία ,
και να πάει φουλ αριστερά και να βγει εκτός δρόμου , ωστε να περάσω με το φίλερ
ανάμεσα από τα 2 οχήματα .
Μάζεψα όσοι δύναμη μου είχε απομείνει , και άντε πάλι από την αρχή
να στρίψω το capo προς την αντίθετη μεριά πλέον .
Κι όμως έδειξε να δουλευει ... και πήρα λίγο τα πάνω μου .
Εγώ πήγαινα προς το κενό για να περάσω ανάμεσα , ενώ το αγροτικό έβγαινε εκτός δρόμου ....
αλλά ....
δεν πρόλαβα(με) και το μπαμ έγινε .
Γλύτωσα βέβαια τη μετωπική με τις μπάρες που θα με εγκλώβιζε στο μηχανάκι ή στο καπό του αγροτικού ,
και χτύπησα ίσα ίσα στην γωνία του που με πέταξε από πάνω από το αγροτικό για κάποια μέτρα ( πολλά ) ,
μέχρι που έσκασα στην άσφαλτο σαν καρπούζι με τα γνωστά αποτελέσματα που ανέφερα στην αρχή .
thats the story
γιατί τα γράφω ?
Γιατί την προηγούμενη βδομάδα έγινε το ποινικό δικαστήριο όπου συνάντησα αυτόν τον άνθρωπο ξανά .
Αφού με δάκρυα στα μάτια και αυτός και η γυναίκα του μου ζήτησαν συγνώμη και με αγκάλιασαν και με φίλησαν
σαν δικό τους παιδί , κάναμε τη κουβέντα περί του τι έγινε τότε .
Έτσι έμαθα λοιπόν και την αιτία του ατυχήματος !!
Η αιτία του ατυχήματος ?
Απλή παιδιά
'' δεν με είδε ''
Μπροστά του , στα 50 μέτρα σε ευθεία , και όχι σε στροφή ώστε να μην φαίνομαι ,
και με τα φώτα του caponord ανοιχτά να αστράφτουν σαν ήλιος ,
και ΔΕΝ ΜΕ ΕΙΔΕ !!
Η εμπειρία μου από αυτήν την δυσάρεστη στιγμή με δίδαξε τα εξής :
α) δεν ξαναφήνω ποτέ το group μου για πάνω από 20 μέτρα
β) aftermarket εξατμίσεις και όσο πιο δυνατές , μιας και αφού δεν μας βλέπουν ίσως με τις εξατμίσεις μας ακούσουν
Το αγαπημένο μου capo , που και αυτό έδωσε τον καλύτερο του εαυτό για να επιβιώσω !!
αρχοντα μου !!!Παιδιά είναι πολύ σοβαρό το θέμα αλλά δεν κρατήθηκα με το σπαμ μόλις το θυμήθηκα. Ξεκινάει στο 5:00 η ιστορία μιας αλλης πτώσης από το επικό "Όλα είναι δρόμος"
Απο τις πολυ αγαπημένες ταινίες !!!!!!!
Η πτώση του Βιετνάμ !!!!!!
Εύγε !!!!
Όλες οι πτώσεις ίδιες ειναι!!!
Αδερφέ ολοι οι θεοί του κόσμου ήταν μαζί σου !!!!!Έχω ζήσει ένα άσχημο ατύχημα τον Απρίλιο του 2013 .
Με έστειλε σε 2 νοσοκομεία , διακομιδές με 3 ασθενοφόρα , 20 μέρες μέσα ,
5 πλευρά σπασμένα και ένα χειρουργείο όπου γλύτωσα στο τσακ τον αριστερό μου πνεύμονα
ενώ μου αφαιρέθηκε η σπλήνα .
Δεν έχω όμως παράπονο , ευχαριστώ καθημερινά το θεό που είμαι ζωντανός και είδα ξανά την οικογένεια μου
Αφού σας τράβηξα το ενδιαφέρων , να πάω και στο story τώρα .
Είναι μία απλή βόλτα με καλή παρέα στα ορεινά της Λίμνης Κρεμαστών .
Έχουμε περάσει τη γέφυρα Επισκοπής και κατευθυνόμαστε για γέφυρα Τατάρνας .
Λίγο πριν τη γέφυρα Τατάρνας υπάρχει ένα βενζινάδικο, είμαι σίγουρος πως θα το ξέρετε οι ταξιδιάρηδες ,
και μια υποτιθέμενη ευθεία 100 μέτρων max .
Είμαστε 4 μοτοσυκλέτες , ο 4ος εγώ .
Οι 3 μοτοσυκλέτες πάνε μαζί σε απόσταση 10 μέτρων η μία από την άλλη ,
εγώ άνευ λόγου έχω μείνει λίγο παραπίσω , δλδ καμιά 50αριά μέτρα .
Περνάμε ένα στενό σημείο του δρόμου , που μετά βίας περνάνε 2 οχήματα ταυτόχρονα .
Εγώ με πορεία προς Τατάρνα και απέναντι μου έρχονται 2 αγροτικά .
Τίποτα περίεργο , τίποτα ανησυχητικό .... απολαμβάνω το τοπίο και τα αρώματα της περιοχής ,
ώσπου ....
το 2ο αγροτικό αποφασίζει να κάνει προσπέραση , και περνάει όλο στο ρεύμα κυκλοφορίας μου .
Ο χρόνος παγώνει , και πλεόν κάθε δευτερόλεπτο μοιάζει με ώρα .
Οι αισθήσεις μου όλες λειτουργούν στο 1000% ,
ακούω 10 φορές καλύτερα ,
βλέπω 10 φορές καλύτερα ,
το μυαλό μου επεξεργάζεται δεδομένα 10 φορές πιο γρήγορα .
Ξέρω ότι είναι αδύνατο να επιβιώσω , έχω καμιά 70αριά χλμ στο κοντέρ και άλλα τόσα και βάλε το
θηριώδες αγροτικό των 250 ίππων και 2 τόνων με τις μεταλλικές μπαριέρες του μπροστά έτοιμες να με κατασπαράξουν .
Ωστόσο δεν εγκαταλείπω , θα το παλέψω για τα τελευταία 10 μέτρα που μου έχουν μείνει ,
και τα επόμενα 2 δευτερόλεπτα που θα ζω ..... για μετά δεν ήξερα .
Επιστρατεύω την ψυχραιμία μου και κάνω αυτό που ξέρω .... δλδ περιμένω .
Ναι περιμένω ... μέσα σε αυτή τη ''πολυτέλεια'' των 2 δευτερολέπτων έπρεπε να περιμένω
το αγροτικό να επιλέξει προς τα που θα πάει για να αποφύγουμε τη σύγκρουση .
Μένω λοιπόν σταθερός με το τιμόνι μου ευθεία και συνηδητοποιώ ότι επιτέλους ο οδηγός
του αγροτικού με είδε και κατάλαβε πως αυτό το πράγμα των 250 κιλών
με τα φώτα αναμμένα που τον πλησιάζει δεν είναι πυγολαμπίδα αλλά άνθρωπος .
Πλακώνεται στα φρένα ενώ οι δικές μου 4πίστονες ήδη δουλεύουν υπερωρίες .
Κόβει το τιμόνι του δεξιά προς το όχημα που προσπαθεί να προσπεράσει ,
μπας και μου κάνει χώρο και περάσω από την αριστερή του πλευρά .
Λέω Γιώργο ορίστε η ευκαιρία σου , στρίψε !!
Φρεναριστός όπως ήμουν , κάνω τα αδύνατα δυνατά να περάσω από αριστερά ,
αν και βλέπω ότι δεν χωράω
Κάνω ότι καλύτερό μπορώ , και στη παρούσα φάση μόνο αυτήν την επιλογή έχω .
Ξαφνικά το αγροτικό αλλάζει πάλι κατεύθυνση .
Όχι ρε πστ μου ....
Έρχεται πάλι κατά πάνω μου .
Κατάλαβε πως δεν χώραγα και εν τέλει αποφάσισε να αλλάξει πορεία ,
και να πάει φουλ αριστερά και να βγει εκτός δρόμου , ωστε να περάσω με το φίλερ
ανάμεσα από τα 2 οχήματα .
Μάζεψα όσοι δύναμη μου είχε απομείνει , και άντε πάλι από την αρχή
να στρίψω το capo προς την αντίθετη μεριά πλέον .
Κι όμως έδειξε να δουλευει ... και πήρα λίγο τα πάνω μου .
Εγώ πήγαινα προς το κενό για να περάσω ανάμεσα , ενώ το αγροτικό έβγαινε εκτός δρόμου ....
αλλά ....
δεν πρόλαβα(με) και το μπαμ έγινε .
Γλύτωσα βέβαια τη μετωπική με τις μπάρες που θα με εγκλώβιζε στο μηχανάκι ή στο καπό του αγροτικού ,
και χτύπησα ίσα ίσα στην γωνία του που με πέταξε από πάνω από το αγροτικό για κάποια μέτρα ( πολλά ) ,
μέχρι που έσκασα στην άσφαλτο σαν καρπούζι με τα γνωστά αποτελέσματα που ανέφερα στην αρχή .
thats the story
γιατί τα γράφω ?
Γιατί την προηγούμενη βδομάδα έγινε το ποινικό δικαστήριο όπου συνάντησα αυτόν τον άνθρωπο ξανά .
Αφού με δάκρυα στα μάτια και αυτός και η γυναίκα του μου ζήτησαν συγνώμη και με αγκάλιασαν και με φίλησαν
σαν δικό τους παιδί , κάναμε τη κουβέντα περί του τι έγινε τότε .
Έτσι έμαθα λοιπόν και την αιτία του ατυχήματος !!
Η αιτία του ατυχήματος ?
Απλή παιδιά
'' δεν με είδε ''
Μπροστά του , στα 50 μέτρα σε ευθεία , και όχι σε στροφή ώστε να μην φαίνομαι ,
και με τα φώτα του caponord ανοιχτά να αστράφτουν σαν ήλιος ,
και ΔΕΝ ΜΕ ΕΙΔΕ !!
Η εμπειρία μου από αυτήν την δυσάρεστη στιγμή με δίδαξε τα εξής :
α) δεν ξαναφήνω ποτέ το group μου για πάνω από 20 μέτρα
β) aftermarket εξατμίσεις και όσο πιο δυνατές , μιας και αφού δεν μας βλέπουν ίσως με τις εξατμίσεις μας ακούσουν
Το αγαπημένο μου capo , που και αυτό έδωσε τον καλύτερο του εαυτό για να επιβιώσω !!
Να σαι καλά και όλα είναι περαστικά αφού πατάμε και τα δυο πόδια μας στην γη
Τα ειπαμε όταν συνταξιδεψαμε
Και να θυμάσαι !!! Η τούμπα δε λέει κάτι !!!
Αυτό που λέει τα πάντα είναι ποσό γρήγορα θα σηκωθείς
Και δεύτερο ποσό καλύτερος άνθρωπος θα γίνεις όταν σταθεις στα πόδια σου !!!
Αυτα !!!
Και σου στέλνω την αγάπη μου
paschalis
gone4riding
Ετσι φιλοσοφικα μιλουσα την μερα που πληρωσα τα ανταλλακτικα απο το πεσιμο..
Μηπως εκανες κι εσυ το ιδιο σημερα?
Ξαπλωσε παρε βαθιες ανασες και χαλαρωσε..
Αν δεν περναει πες μου να σου στειλω ενα αντιγραφο ενφια απο φιλαρακι μου να σου περασουν ολα!!
Πίστεψε με!!!!
Το τελευταίο πράγμα που σκέφτομαι είναι τα χρήματα !!!
Το μέγιστο θέμα μου είναι η διαφύλαξη του εναπομείναντος λιγοστού λειτουργικού κομματιού του εγκεφάλου μου !!!!
Αυτα !!
Και
ΙΡΡ812
Αν και την έχεις μάθει !!!!
ilbig: