Επιστροφή στις Ελβετικές Άλπεις

[estebahn]

Η κερκίδα και η ωλένη πλησιάζουν η μια την άλλη λίγο πριν τον καρπό και ενώνονται με έναν τριγωνικό σύνδεσμο, κάτι σαν μηνίσκο. Ανεπιβεβαίωτες έρευνες δείχνουν ότι αν τραβήξεις το τιμόνι ενός Honda Grom 125 για να ανέβει σκαλοπάτι δέκα πόντων αυτός ο σύνδεσμος κόβεται.

Τον Νοέμβρη όλα αυτά. Έκτοτε εγχείρηση, ακινησία, αναρρωτικές, εργοθεραπεία και ένα σωρό όμορφα. Η χειρούργος μου είχε πει ότι ως τις 15 Ιουνίου δεν κάνει να ζορίσω το χέρι μου με βάρος. Περίμενα και μια μέρα ακόμη, κιμπάρης. Δεκαεπτά Ιούνη είχε Άλπεις το πράγμα.

Στο μεγαλύτερο κομμάτι της, την διαδρομή την έχω ξανακάνει σε διάφορες βόλτες, οπότε δράττομαι της ευκαιρίας να ποστάρω ενδιαφέροντα σημεία και από παλαιότερες εκδρομές, έτσι να υπάρχουν για τον μελλοντικό ταξιδευτή που θα θέλει ίσως μερικές ιδέες ακόμη για τα γύρω μέρη. Μερικά από τα…flashback τα βάζω με μπλε χαρακτήρες για να μειωθεί το μπέρδεμα.

 

[estebahn]

Χάρτης πρώτης ημέρας ο παρακάτω. Ναι έχει διανυκτέρευση το πλάνο, είπα να είμαι επιφυλακτικός στην πρώτη μου βόλτα μετά από επτά μήνες (διάολε καιρός!) και κράτησα τις ολικές ώρες καθαρής οδήγησης στις επτά. Έβαλα ‘αποφυγή αυτοκινητοδρόμων’ ωστόσο στο Tomtom, δεν μου έλειψε ούτε η Εθνική οδός, ούτε τα τετραγωνισμένα λάστιχα.

Η πρώτη 1 – 1,5 ώρα θα μπορούσε να γίνει από αυτοκινητόδρομο, καθώς πρόκειται για διαδρομή που έχω κάνει πολλάκις. Διάλεξα επαρχιακό, αλλά δεν έβγαλα φωτο, το τοπίο είναι κάπως έτσι

Άφιξη στην πανέμορφη Thun, την λατρεύω αυτή την πόλη. Ξύλινες γέφυρες, ένα γραφικό κάστρο, what is not to like?

Αν σας αρέσουν τα τεθωρακισμένα και έχετε πάνω σας διαβατήριο, φαντάρος σας συνοδεύει για να δείτε την συλλογή των Ελβετών.

 

[estebahn]

Λίγο έξω από την πόλη, βρίσκεται το λιμανάκι του Oberhofen. Ωραίο καφέ δίπλα στο κάστρο, εξαιρετικό σημείο για μπανάκι επίσης.

 

[estebahn]

Σήμερα ο καιρός είναι άκρως καλοκαιρινός, η λίμνη γεμάτη ζωή με σκάφη, Stand Up Paddles, ηλιοθεραπεία.

Να και το RS με εκδρομική περιβολή, ένα σακίδιο στην αφαιρούμενη πίσω σέλα και ένα tankbag για φωτογραφική – GPS.

Η παραλίμνια διαδρομή είναι από τις αγαπημένες μου, έρχομαι συχνά εδώ. Μάλιστα, μια από τις ομορφότερες φωτό του Aprilia είναι τραβηγμένη εδώ δίπλα.

 

[estebahn]

Παρεμπιπτόντως, ακριβώς εδώ ξεκινά και ο οδοντωτός για την κορυφή Niederhorn. Αν δεν είστε φαν τις ορειβασίας (σαν εμένα), το τρενάκι σας ανεβάζει ως την εκπληκτική θέα χωρίς να ιδρώσετε στο ελάχιστο. Το λατρεύω αυτό στην Ελβετία, ότι και οι τεμπελχαναίοι έχουμε ψυχή.

 

[estebahn]

Όπως και να έχει το πράγμα, η εκκίνηση του τρένου είναι και εκκίνηση ενός καλού κομματιού της διαδρομής, ωραία εναλλαγή σβέλτων στροφών, καθόλου κάμερες και θέα άλλο πράγμα. Η χαρά κόβεται, καθώς σήμερα έχουν παγκόσμια συνάντηση οι Vespαίοι (κάποιος από το forum θα πήγαινε, δεν θυμάμαι nickname) και έχουν καταλάβει τον δρόμο όλο. Μου κάνει εντύπωση η χιπστεριά στην ενδυμασία, οι περισσότεροι είναι με βερμούδα-κοντομάνικο-jet κρανάκι, σπάνιο θέαμα εδώ. Ακόμη πιο σπάνιο ότι 8 στους 10 δεν ανταποκρίνονται στον χαιρετισμό, παρά μόνο σε άλλες βέσπες. Κρίμα που διάλεξαν να είναι απλά ‘traffic’.

Τέσπα, περνάω και τα σπήλαια του Αγίου Beatus που αν έχετε πάει Δυρρό, δεν σας τας προτείνω: Πολύ λιγότερο εντυπωσιακά και είναι ο μόνος χώρος που μου έρχεται στο μυαλό όπου πληρώνουν είσοδο και τα κατοικίδια.

Αντιθέτως, προτείνω το Beatenberg ακριβώς από πάνω, μοναδική θέα, πάνω απο τα σύννεφα

 

[snpl]

Θα έπρεπε να ντρέπεσαι...Μόνο και μόνο που πέτυχες καλό καιρό για φωτό!

 

[estebahn]

Το σβέλτο κομμάτι λήγει σε ένα εξαιρετικό camping πριν το Interlaken. Έχω πάει μόνο για ποτό εκεί, φίλος που δούλευε, μου λέει ότι από εγκαταστάσεις είναι πολύ κομπλέ.

Το Interlaken συνήθως γεμάτο Κινέζους τουρίστες, αυτή τη φορά μυρίζει διχρονόλαδο από τα βεσπάκια. Ωραία ζωντάνια, το προσπερνώ για την λίμνη της Brienz.

Το χρώμα των νερών της είναι το κάτι άλλο.

Ακόμη και Οκτώβρη δλδ είναι φανταστική.

 

[estebahn]

Θα έπρεπε να ντρέπεσαι...Μόνο και μόνο που πέτυχες καλό καιρό για φωτό!

E, φέτος δεν το λες και ζόρικο
Περιμένω να δω το 1300, να ξέρεις!

 

[estebahn]

Στην απέναντι όχθη διακρίνεται ένα ξενοδοχείο ανάμεσα στους καταρράκτες.

Και αυτό αξίζει επίσκεψη, περπατάς πίσω από το νερό, ενώ το ξενοδοχείο καθ’ αυτό είναι μοναδικό για ένα καφεδάκι. Μάλιστα, παρακολουθώντας πρόσφατα την σειρά band of Brothers, πρόσεξα ότι το έχουν χρησιμοποιήσει ως σκηνικό για την Αετοφωλιά, το εξοχικό του Χίτλερ στην Αυστρία που κατέλαβαν οι Σύμμαχοι.

 

[estebahn]

Μετά την λίμνη της Brienz φτάνει κανείς στο Meiringen. Καλή τουριστική πρόταση εδώ είναι το περπάτημα στις πηγές του ποταμού Aare. Το φαράγγι είναι κατά τόπους ελάχιστα μέτρα πλατύ, ωστόσο οι Ελβετοί έχουν προφανώς ετοιμάσει ‘μπαλκονάκια’ για την εύκολη διέλευση των τουριστών, με το αζημίωτο βεβαίως βεβαίως.

 

[estebahn]

Αν οι πηγές δεν σας λένε κάτι, υπάρχει και αναβασούλα ως το Grosse Scheidegg, επίσης με το αζημίωτο.

 

[estebahn]

Ο δρόμος έπειτα διακλαδώνεται στο Innertkirchen: Αριστερά ανεβαίνεις για το Sustenpass. Αν μου έλεγαν ότι πρέπει να ξηλώσουμε όλους τους δρόμους και να κρατήσουμε μόνο έναν, τούτος θα ‘ταν η επιλογή μου. Αλλά σήμερα θα πάω δεξιά, να μερικές φωτό από το στρώσιμο του RS τέτοιες μέρες πέρσι.

 

[estebahn]

Δεξιά λοιπόν, ανηφορίζεις για το Grimselpass. Σίγουρα έχετε δει στο Instagram ένα απότομο τρενάκι, σαν rollercoaster να κατεβαίνει μια πλαγιά;

Ε, το Gelmerbahn εδώ είναι, αλλά πάει σε slow motion στην πραγματικότητα. Σε ανεβάζει όμως σε μια όμορφη λίμνη για βολτούλα, ψήσιμο, βουτιά.

 

[estebahn]

Φεύγοντας από το σπίτι, κανένα δίωρο νωρίτερα επανέλαβα δέκα φορές στον εαυτό μου ΄σήμερα πάμε ήπια, προσεκτικά. Ούτε το χέρι να ζορίσω, ούτε τον εαυτό μου μετά από τόσους μήνες αποχή’.

Εεεεε ναι καλά, θα θελα! Μια μικροκαμωμένη ξανθούλα με κοτσιδούλα, ολόσωμη δερμάτινη Held καβάλα σε ένα Ζ800 ανηφορίζει δίχως αύριο και το κυνηγητό ξεκινά. Είναι πολύ πιο γρήγορη από εμένα, στις παρατεταμένες χουφτώνει το γκάζι ίσως και δέκα μέτρα νωρίτερα πριν το τολμήσω. Ευτυχώς η διαδρομή είναι σφιχτή και δεν βολεύεται το τετρακύλινδρο, αλλιώς θα την έχανα. Η φάση είναι κατέβασμα σε 1η με quickshifter πριν τη φουρκέτα, φουλ γκάζι, σήκωμα κεφάλι για προσπέραση vespa- ποδηλάτου- αυτοκινούμενου- ΑΤΙΑ και τα shift lights να προσπαθούν να με προλάβουν σε πρώτη, δευτέρα, τρίτη. Τόσο ξέφρενα δεν έχω ξανανέβει το Grimsel, να είναι καλά η ξανθούλα.

Στην κορυφή κάνει νόημα thumbs up στην πρώτη καφετέρια και κάνει στάση. Δεν σταμάτησα, μπορεί να μην την έδινε η μάνα της εξάλλου. Η οθόνη γράφει Max Speed 174.

 

[estebahn]

Αν δεν ανεβείτε σαν Μπαλαβοί, το πάσο προσφέρει ένα όμορφο καφέ - ξενοδοχείο πριν το φράγμα.

Όμορφες λίμνες και άλλο ένα καφέ με το φημισμένο γλυπτό.

 

[Gee]

Ωραιος ρε Στεφανε. Ευχομαι ολα καλα και γρηγορα με το χερι για να συνεχισεις να (μας) ταξιδευεις

Δεν το εχει παρει το ματι μου αν το εχεις γραψει καπου αλλου....τι λεει το aprilia;

 

[estebahn]

Έλα ρε Γιώργο, σ' ευχαριστώ πολύ για τις ευχές

Το Απρίλια που λες, δεν θα σε εντυπωσιάσει καθόλου με το γκάζι του πόσο μάλλον να σε τρομάξει. Και οταν λέω 'σε' δεν εννοώ ατομικά εσένα που είχες / έχεις μπόλικες μοτοσυκλέτες με 150+ ίππους, αλλά ακόμη και εμένα ερχόμενο από το τουριστικό VFR800FI.

Ωστόσο, είναι ελαφρύ, ακριβές στις αλλαγές πορείας και για τα χιλιόμετρα που μαζεύει τα φρένα του είναι μια χαρά.
Την ευχαρίστηση στην δίνει με το ότι πρώτα απ' όλα σε μαθαίνει να οδηγείς με φόρα, να ανοίγεις νωρίτερα το γκάζι σε σχέση με κάτι 1000+ cc που θα γλιστρούσε και επίσης έχει πλάκα να νιώθεις ότι το στίβεις αφού χουφτώνεις την γκαζιέρα άφοβα ως το στοπ ακόμη και με 1η.
Σε σχέση με το CBR600F4i που έχει μείνει Ελλάδα, είναι πολύ πιο διασκεδαστικό σε ταχύτητες που κινείσαι σε ορεινές διαδρομές, το Honda κάτω από τα 80 πχ λαγοκοιμόταν.

Από εργονομία είναι λιγότερο σπορ σε σχέση πχ με R7 και άλλα σύγχρονα μοντέλα που είναι πιο πιστάδικα. Η σέλα του είναι πιο αφράτη απ' ότι δείχνει, οπότε για την κάπως πιο ταξιδιάρικη χρήση που το θέλω κάνει μια χαρά.

Μεγάλο ερωτηματικό η αξιοπιστία, θα δείξει σε βάθος χρόνου. Τα πρώτα 6Κ χιλιόμετρα δεν τα λες απροβλημάτιστα.

Αν το προτείνω σε κάποιον; Μόνο αν είναι πολύ συνειδητοποιημένος. Για Ελλάδα πχ ένα Tuono 660 έχει περισσότερο χαβαλέ εντός πόλης και σε επαρχιακό. Ένα Tuareg 660 αν ενδιαφέρεται για χώμα. Εμένα ατομικά μου έκατσε 'κουτί', αλλά έχω περίεργα γούστα

 

[XR Maniac]

Όμορφες εικόνες και ουσιαστικές πληροφορίες
Ευχαριστούμε σύντροφε....

 

[estebahn]

Η νότια πλευρά του Πάσου είναι επίσης φανταστικός δρόμος, το φιδάκι ξετυλίγεται.

Η ανάβαση στο βάθος, είναι το πιο φημισμένο Πάσο, το Furka με την καταδίωξη του James Bond. Φύγαμε;

Παιδική χαρά η διαδρομή, αξίζει κανείς να την οδηγήσει. Η ανάβαση είναι λιγότερο τεχνική, αλλά τι θέα!

Πετώντας την μοτοσυκλέτα αριστερά- δεξιά στις διαδοχικές στροφές, πιάνω τον εαυτό μου να τραγουδά ένα σαχλοτράγουδο χαμογελώντας. Οι μήνες εκνευριστικής ανημποριάς φαίνεται να είναι παρελθόν. Ψυχοθεραπεία τα δίτροχα.